تاندونیت آشیل یک بیماری شایع است که بزرگترین تاندون بدن انسان ، تاندون آشیل را تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند باعث ایجاد درد در پشت ساق پا در نزدیکی ناحیه پاشنه پا شود. علل شایع تاندونیت آشیل شامل افزایش مدت یا شدت ورزش ، سفت شدن ماهیچه های ساق پا یا خار استخوان است. با شناسایی علائم تاندونیت آشیل و درمان مناسب ، می توانید درد را تسکین داده و از این بیماری جلوگیری کنید.
مراحل
قسمت 1 از 2: شناخت علائم تاندونیت آشیل
مرحله 1. از خطر ابتلا به التهاب تاندون آشیل آگاه باشید
هر شخصی می تواند به التهاب تاندون آشیل مبتلا شود ، اما پزشکان می دانند که عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. آگاهی از خطر شما می تواند به شما در تشخیص و درمان موثر کمک کند.
- افراد میانسال به احتمال زیاد از تاندونیت آشیل رنج می برند.
- عوامل فیزیکی مانند قوس های صاف ، چاقی و ماهیچه های سفت ساق پا می توانند فشار بیشتری بر تاندون آشیل شما وارد کرده و باعث التهاب تاندون شوند. دویدن با کفش های فرسوده نیز می تواند خطر شما را افزایش دهد.
- عوامل محیطی مانند هوای سرد یا دویدن در زمین های تپه ای می تواند خطر شما را افزایش دهد.
- شرایط پزشکی از جمله دیابت و فشار خون بالا خطر ابتلا به تاندونیت آشیل را بیشتر می کند.
- مصرف داروهایی مانند آنتی بیوتیک فلوروکینولون ممکن است خطر شما را افزایش دهد.
مرحله 2. علائم بالقوه را شناسایی کنید
تاندونیت آشیل علائم مختلفی دارد که می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. شناسایی علائم بالقوه ای که دارید می تواند به شما کمک کند تا در اسرع وقت به درمان مثر برسید.
- ممکن است صبح درد و سفتی در امتداد تاندون آشیل خود را تجربه کنید.
- ممکن است در امتداد تاندون آشیل یا پشت پاشنه پا دردی را تجربه کنید که با فعالیت شدیدتر می شود.
- ممکن است فرد بعد از ورزش یا فعالیت شدید ، درد شدیدی را در امتداد تاندون یا پاشنه پا تجربه کنید.
- ممکن است تورم مداوم را تجربه کنید که در طول روز و با فعالیت افزایش می یابد.
- ممکن است متوجه ضخیم شدن تاندون آشیل خود شوید.
- ممکن است متوجه خار استخوان شوید ، که برآمدگی استخوانی است که از پاشنه پا خارج می شود.
مرحله 3. احساس تورم یا بی نظمی های دیگری در تاندون آشیل خود داشته باشید
تورم و سایر رشدهای نامنظم می تواند نشان دهنده تاندونیت آشیل باشد. احساس ناحیه پاشنه پا با دست می تواند به تشخیص هرگونه بی نظمی کمک کند.
- به آرامی تاندون و پاشنه آشیل خود را لمس کنید تا احساس تورم یا ضخیم شدن تاندون را داشته باشید.
- از انگشتان خود برای احساس خار استخوانی در قسمت پایین تاندون ، که در پشت پاشنه پا قرار دارد ، استفاده کنید.
- در صورت مشاهده هر یک از این علائم ، ممکن است بخواهید با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 4. درد و مشکلات حرکتی را مشاهده کنید
به بدن خود برای هر دردی که در امتداد تاندون آشیل یا در ناحیه پاشنه پا وجود دارد یا اگر در حرکت دادن این ناحیه دچار مشکل هستید توجه کنید. این علائم می تواند نشان دهنده تاندونیت آشیل باشد و باید برای جلوگیری از درد بیشتر درمان شود.
- ممکن است دردی خفیف تا شدید داشته باشید. بسته به محل دقیق التهاب تاندون ممکن است برخی از نقاط حساس تر از سایر نقاط باشد.
- ممکن است محدوده حرکتی محدودی در ناحیه مچ پا داشته باشید ، از جمله این که توانایی خم شدن پا را کاهش می دهید.
قسمت 2 از 2: تشخیص و درمان
مرحله 1. به پزشک خود مراجعه کنید
در صورت مشاهده هر یک از علائم یا علائم تاندونیت آشیل یا احساس درد شدید در ناحیه مچ پا ، تاندون یا پاشنه پا ، به پزشک خود مراجعه کنید. تاندونیت آشیل بسیار شایع و بسیار قابل درمان است و تشخیص زودهنگام پزشکی می تواند به شما در درمان مناسب کمک کند.
- می توانید به پزشک عادی خود مراجعه کنید یا به متخصص ارتوپد یا متخصص اطفال مراجعه کنید ، هر دو متخصص در درمان اختلالات مانند تاندونیت آشیل هستند.
- پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای بررسی علائم تاندونیت آشیل انجام می دهد و همچنین احتمالاً سابقه سلامتی از جمله عواملی مانند نوع فعالیت شما را درخواست می کند.
مرحله 2. علائم را با پزشک خود بررسی کنید
هنگامی که علائم خود را شرح دادید ، پزشک علائم یا علائم تاندونیت آشیل را بررسی می کند. پزشک شما ممکن است بتواند تاندونیت آشیل را با یک معاینه ساده به جای سفارش آزمایشات عمیق تر تشخیص دهد.
- پزشک ممکن است تورم در امتداد تاندون یا پشت پاشنه پا را بررسی کند.
- او ممکن است ضخیم شدن یا افزایش اندازه تاندون آشیل شما را بررسی کند.
- ممکن است پزشک به دنبال خار استخوانی به سمت قاعده تاندون شما باشد.
- پزشک شما ممکن است در کنار تاندون شما احساس کند و از شما بپرسد منظور از حداکثر حساسیت چیست.
- همچنین پزشک ممکن است دامنه حرکتی مچ پا را آزمایش کند. به طور خاص ، او می بیند که آیا شما توانایی خم شدن پای خود را کاهش داده اید یا خیر.
مرحله 3. انجام آزمایشات و تشخیص
اگر پزشک شما مشکوک است که شما مبتلا به تاندونیت آشیل هستید ، ممکن است پس از انجام معاینه فیزیکی شما آزمایشاتی را تجویز کند. این آزمایشات می تواند به تأیید تشخیص کمک کرده و به پزشک شما در تنظیم برنامه درمانی کمک کند.
مرحله 4. از اشعه ایکس استفاده کنید یا MRI داشته باشید
پزشک شما ممکن است نتواند التهاب تاندون آشیل را با یک معاینه ساده با دستانش تشخیص دهد. او ممکن است برای اطمینان از علائم شما ناشی از التهاب تاندون آشیل ، اشعه ایکس یا MRI تجویز کند.
- اشعه ایکس و ام آر آی تصاویری از قسمت داخلی ساق پا و پاشنه شما ایجاد می کند و می تواند پزشک را برای شما راحت تر تشخیص دهد نه تنها در صورت داشتن تاندونیت آشیل ، بلکه دقیقاً جایی که ناحیه (های) مشکل بر روی پای شما قرار دارد. به این می تواند به او در تدوین بهتر برنامه درمانی کمک کند.
- ممکن است پزشک اشعه ایکس را تجویز کند ، در این حالت شما مجبور خواهید بود تا زمانی که یک تکنسین از پا و پاشنه پا عکس می گیرد ، بی حرکت بنشینید. این می تواند استخوان های پا و ساق پا را بهتر ببیند و خار استخوان یا ضخیم شدن یا کلسیفیکاسیون تاندون را نشان دهد.
- پزشک شما ممکن است MRI تجویز کند ، که لازم است شما را برای چند دقیقه داخل یک اسکنر بزرگ دراز بکشید. MRI می تواند میزان آسیب شدید به تاندون شما را نشان دهد و به ارزیابی نوع درمان مورد نیاز کمک کند. توجه داشته باشید که MRI برای تشخیص التهاب تاندون آشیل ضروری نیست و ممکن است فقط برای موارد شدید استفاده شود.
مرحله 5. درمان را انجام دهید
پزشک شما ممکن است یک دوره درمان را برای تشخیص تشخیص تاندونیت آشیل بر اساس شدت مورد شما تجویز کند. گزینه های مختلفی وجود دارد که از مسکن ها و بی حرکتی گرفته تا جراحی متغیر است ، اگرچه اکثر موارد التهاب تاندون آشیل نیازی به درمان جراحی ندارند.
توجه داشته باشید که حتی با درمان زودهنگام درد ، ممکن است بیش از سه ماه طول بکشد. اگر چند ماه قبل از مراجعه به پزشک منتظر بودید ، ممکن است شش ماه طول بکشد تا متوجه شوید روش های درمانی موثر هستند
مرحله 6. ناحیه تاندون و پاشنه آشیل خود را استراحت دهید
ممکن است پزشک استراحت بدن یا تغییر فعالیت های شما را تجویز کند. بی تحرکی و انجام فعالیت های کم تأثیر می تواند به التیام التهاب تاندون شما کمک کند.
- در صورت انجام فعالیت های با شدت بالا مانند دویدن ، ممکن است پزشک به شما پیشنهاد دهد که به گزینه های کم ضربه تر بروید. می توانید دوچرخه سواری ، پیاده روی یا شنا را امتحان کنید تا در حالی که به تاندون آشیل استراحت می دهید ، فعال باشید.
- همچنین ممکن است پزشک به شما پیشنهاد دهد که به طور کامل منطقه را برای مدتی استراحت دهید.
مرحله 7. یخ را روی ناحیه آسیب دیده بمالید
از کیسه یخ در ناحیه دردناک تاندون خود استفاده کنید. این می تواند به کاهش تورم و تسکین درد کمک کند.
- همیشه یک بسته یخ را در یک حوله یا پارچه بپیچید - آن را مستقیماً روی پوست خود قرار ندهید.
- می توانید هر بار که لازم است از کیسه یخ به مدت 20 دقیقه استفاده کنید.
- اگر هوا خیلی سرد است یا پوست شما بی حس می شود ، بسته را بردارید.
مرحله 8. داروهای مسکن مصرف کنید
در صورت لزوم یا طبق دستور پزشک از مسکن ها استفاده کنید. این داروها ممکن است به کاهش درد و تورم احتمالی کمک کنند.
از مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن سدیم یا استامینوفن استفاده کنید. ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم نیز ممکن است به کاهش برخی از تورم کمک کند
مرحله 9. درمان های دیگر را در نظر بگیرید
اگر تاندونیت آشیل شما شدید باشد ، پزشک ممکن است درمانهای اضافی و بیشتری مانند تزریق ، جراحی یا فیزیوتراپی را تجویز کند. اینها می توانند تا حدی درد را تسکین داده و شرایط را التیام بخشند.
- فیزیوتراپی ، که ممکن است شامل تمرینات تقویتی و کششی باشد ، ممکن است به درمان التهاب تاندون آشیل کمک کند.
- اگر تاندونیت شما به خصوص شدید است ، پزشک ممکن است تزریق کورتیزون را در نظر بگیرد. توجه داشته باشید که این یک درمان معمول نیست و می تواند تاندون آشیل شما را پاره کند.
- برخی از کفش های حمایتی و وسایل ارتوپدی مانند لیفت پاشنه یا چکمه برای راه رفتن ممکن است به تسکین درد و بهبود بیماری کمک کند.
- اگر تاندونیت آشیل شما پس از شش ماه درمان غیرجراحی بهبود نیافت ، پزشک و شما باید برای درمان کامل این بیماری جراحی مانند رکود گاستروکنمیوس یا دبریدمانت و ترمیم را در نظر بگیرید.
