پرخوری عصبی نوعی اختلال خوردن است که با چرخه ای از خوردن (خوردن مقدار زیادی غذا به طور غیرمعمول در زمان کوتاه) و پاکسازی (استفاده از استفراغ اجباری یا مسهل برای از بین بردن کالری پس از پرخوری) مشخص می شود. برخی از افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است از روزه یا ورزش بیش از حد برای جبران خستگی استفاده کنند. اگر فردی را با پرخوری عصبی می شناسید ، ممکن است از نحوه کمک به او مطمئن نباشید. خوشبختانه منابع گوناگونی برای افرادی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند وجود دارد. هنگامی که برخی از منابع را در منطقه خود پیدا کردید ، در طول درمان و بهبودی دوست یا دوست خود از او حمایت کنید.
مراحل
روش 1 از 3: آموزش آنها در مورد اختلال
مرحله 1. اطلاعاتی در مورد پرخوری عصبی به آنها ارائه دهید
اطمینان حاصل کنید که اطلاعات را از منابع تأییدشده مانند وب سایت های پزشکی جمع آوری کرده اید. حتی ممکن است برای آنها بفهمید که علائم بیماری را دارند به آنها امتحان بدهید. انتظار نداشته باشید که آنها بلافاصله مشکل را تشخیص دهند ، زیرا به احتمال زیاد وزن خود را مسئله اصلی می دانند.
بگویید ، "اخیراً متوجه شده ام که شما بعد از صرف شام غذا می خورید. نمی دانم آیا متوجه این موضوع شده اید یا خیر ، اما این یکی از علائم پرخوری عصبی است. در اینجا برخی از اطلاعاتی است که برای شما چاپ کردم."
مرحله 2. پیوندهایی را به منابع مفید در اختیار آنها قرار دهید
این می تواند شامل وب سایت های اطلاعاتی ، مطالب خودیاری یا گروه پشتیبانی محلی باشد. اطلاعات بیشتر می تواند به آنها کمک کند تا وضعیت خود را درک کرده و آماده درمان شوند.
به عنوان مثال ، آنها می توانند از وب سایت https://www.eatingdisorderhope.com/information دیدن کنند
مرحله 3. از آنها دعوت کنید تا با شما به گروه پشتیبانی بروند
اگر شما با هم بروید ممکن است مایل به رفتن باشند. گوش دادن به صحبت های دیگران در مورد مبارزه با پرخوری عصبی ممکن است به آنها کمک کند تا شرایط را در خود تشخیص دهند. علاوه بر این ، می تواند به آنها نشان دهد که امید به تغییر وجود دارد.
می توانید گروه هایی را پیدا کنید که در منطقه شما به صورت آنلاین یا از طریق مراکز بهداشت روانی محلی ملاقات می کنند
مرحله 4. تشخیص دهید که آنها ممکن است نگرانی شما را به اشتراک نگذارند
بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن با مشکلات مربوط به تصویر بدن دست و پنجه نرم می کنند. اگرچه پرخوری عصبی ممکن است سلامت آنها را تهدید کند ، اما ممکن است فرد آن را به عنوان یک راه حل و نه یک مشکل تلقی کند. ممکن است طول بکشد تا آنها پیامدهای واقعی این بیماری را ببینند.
مرحله 5. آنها را مجبور به درخواست کمک نکنید
اگرچه ممکن است نگران باشید ، اما نمی توانید کاری کنید که کسی تغییر کند. آنها باید مایل به تغییر به تنهایی باشند. ممکن است طول بکشد تا آنها بفهمند که مشکل دارند و به کمک نیاز دارند. در عین حال ، برای ارائه پشتیبانی در کنار آنها باشید.
صبور باش. برای افراد دشوار است که تشخیص دهند چه زمانی مشکل دارند
روش 2 از 3: یافتن منابع در منطقه شما
مرحله 1. دوست یا معشوق خود را نزد پزشک مراقبت های اولیه خود ببرید
اولین قدم در درمان پرخوری ، تشخیص و ارزیابی پزشکی است. دوست یا معشوق خود را تشویق کنید تا به پزشک مراقبت های اولیه خود مراجعه کند و پیشنهاد دهید که با وی همراه شوید. اگر آنها پزشک مراقبت اولیه ندارند ، برای پیدا کردن یک پزشک با آنها همکاری کنید.
- در طول ارزیابی ، پزشک یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و ممکن است خون یا ادرار بیمار را آزمایش کند. آنها همچنین س questionsالاتی را مطرح می کنند تا سعی کنند وضعیت روحی و روانی دوست یا دوست شما را در مورد غذا درک کنند.
- اگر دوست یا معشوق شما هرگونه مشکل جدی در رابطه با پرخوری عصبی (مانند کم آبی شدید یا مشکلات قلبی) داشته باشد ، ممکن است نیاز به درمان فوری پزشکی یا حتی بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.
مرحله 2. به آنها کمک کنید تا یک روان درمانگر یا روانپزشک پیدا کنند
بولیمیا یک اختلال سلامت روانی است. برای بهبودی از پرخوری عصبی ، دوست یا دوست شما به مشاوره نیاز دارد تا به آنها در ایجاد استراتژی های مقابله و تغییر نگرش خود نسبت به غذا کمک کند. پس از تشخیص بولیمیا ، پزشک آنها را برای مشاوره یا خدمات روانپزشکی معرفی می کند.
- دوست یا دوست خود را تشویق کنید تا از پزشک مراقبت های اولیه خود بخواهد که یک درمانگر که تجربه درمان افراد مبتلا به اختلالات خوردن را دارد توصیه کند ، یا آنها را در قرار ملاقات خود همراهی کنید تا بتوانید س askال کنید.
- انواع متداول روان درمانی برای افراد مبتلا به اختلالات خوردن شامل درمان رفتاری شناختی (CBT) ، درمان مبتنی بر خانواده و درمان بین فردی است.
- برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نیز می توانند از داروهای ضد افسردگی SSRI (مانند پروزاک) به همراه روان درمانی بهره مند شوند.
- یک وب جستجو کنید یا از یک فهرست تخصصی برای یافتن درمانگرانی در منطقه خود استفاده کنید که تجربه کار با اختلالات خوردن را دارند. وب سایت هایی مانند Zocdoc.com را بررسی کنید تا نظرات بیمار درباره درمانگران مورد علاقه خود را بیابید.
مرحله 3. برای ارجاع به متخصص تغذیه درخواست کنید
علاوه بر حمایت روانشناختی ، دوست یا عزیز شما به توصیه های عملی در مورد نحوه تغذیه مناسب و حفظ وزن سالم نیاز خواهند داشت. پزشک آنها باید به متخصص تغذیه ارجاع دهد که می تواند به آنها در طراحی برنامه غذایی سالم کمک کند.
- فهرست تخصصی درمان اختلالات خوردن محل مناسبی برای جستجوی متخصصان تغذیه و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی است که می توانند حمایت تغذیه ای ارائه دهند.
- به عنوان مثال ، اگر شما در ایالات متحده زندگی می کنید ، می توانید در وب سایت انجمن ملی بی اشتهایی عصبی و اختلالات همراه (ANAD) در رژیم غذایی/متخصصان تغذیه جستجو کنید: https://www.anad.org/our-services/find -حمایه-گروه-درمان/.
مرحله 4. یک گروه پشتیبانی از پرخوری عصبی را در نزدیک خود پیدا کنید
گروه های حمایتی منبع مهمی برای افرادی است که با اختلالات خوردن مانند پرخوری دست و پنجه نرم می کنند. حضور در یک گروه حمایتی می تواند به دوست یا دوست شما کمک کند احساس تنهایی کمتری داشته باشد و از دیگران که تجربیات خود را به اشتراک می گذارند حمایت عملی و احساسی دریافت کنید.
- پزشک یا مشاور دوست یا دوست عزیز شما ممکن است بتواند یک گروه پشتیبانی را توصیه کند.
- همچنین می توانید با انجام یک جستجوی عمومی در وب یا استفاده از فهرست راهنمای درمان اختلالات خوردن ، مانند گروه های پشتیبانی NEDA و فهرست مطالعات تحقیقی ، گروههای حمایتی پرخوری را در نزدیک خود جستجو کنید: https://www.nationaleatingdisorders.org/help-support/support -گروه-تحقیق-مطالعات.
مرحله 5. مرکز درمان اختلالات خوردن را در منطقه خود قرار دهید
این مراکز درمانی از مزایای دسترسی متمرکز به انواع خدمات درمانی تخصصی (مانند مراقبت های پزشکی ، پشتیبانی تغذیه ای و مشاوره) برخوردار هستند. جستجوی وب را برای "مرکز درمان اختلالات خوردن در نزدیکی من" انجام دهید یا از فهرست راهنمای درمان اختلالات خوردن برای جستجوی مراکز درمانی یا برنامه های تخصصی استفاده کنید.
برای مثال ، برای یافتن مراکز درمانی در ایالات متحده ، "مراکز درمانی" را در فهرست درمان ANAD انتخاب کرده و در شعاع خاصی از کد پستی خود جستجو کنید: https://www.anad.org/our-services/find-support- گروه-درمان/
مرحله 6. برای مشاوره با خط راهنمای اختلالات خوردن تماس بگیرید
خطوط راهنما می تواند راهی عالی برای یافتن منابع و ایده گرفتن در مورد نحوه ارتباط دوست یا دوست خود با خدمات مورد نیاز باشد. بسیاری از سازمان هایی که به حمایت از افراد مبتلا به اختلالات خوردن اختصاص داده اند ، دارای خطوط تلفن رایگان یا خدمات چت آنلاین هستند که شما یا عزیزانتان می توانید برای کمک به آنها مراجعه کنید.
- به عنوان مثال ، اگر در ایالات متحده هستید ، خط راهنمای انجمن ملی اختلالات خوردن (NEDA) را به شماره 1-800-931-2237 امتحان کنید یا از خدمات چت آنلاین آنها در اینجا استفاده کنید: https://www.nationaleatingdisorders.org/help-support /خط تماس با ما
- همچنین می توانید با پیامک NEDA به شماره 741741 به خط بحران NEDA برسید.
- اگر در انگلستان هستید ، می توانید با شماره تلفن 03000 11 12 13. با خط تماس بی اشتهایی و پرخوری (ABC) تماس بگیرید. برای خانواده و دوستان "گزینه 2" را انتخاب کنید.
مرحله 7. خدمات پشتیبانی بولیمیا را به صورت آنلاین جستجو کنید
جستجوی چیزی مانند "درمان پرخوری در نزدیکی من" یا "حمایت از پرخوری نیویورک" را امتحان کنید. همچنین می توانید به طور کلی در وب اطلاعات و منابع مربوط به پرخوری عصبی را جستجو کنید ، اما حتماً از منابع معتبر (مانند وب سایت های بهداشتی دولتی و مقالاتی که توسط متخصصان پزشکی نوشته شده است) استفاده کنید.
- اگر در ایالات متحده زندگی می کنید ، می توانید از ابزارهای فهرست مانند این در وب سایت NEDA برای پیدا کردن منابع در منطقه خود استفاده کنید:
- اگر در انگلستان زندگی می کنید ، وب سایت NHS یک فهرست راهنمای خدمات درمانی و پشتیبانی اختلالات خوردن را در اینجا ارائه می دهد:
- بسیاری از سازمان ها که به حمایت از افراد مبتلا به اختلالات خوردن اختصاص داده اند ، اطلاعاتی در مورد نحوه دریافت خدمات رایگان یا کم هزینه برای افراد بدون بیمه ارائه می دهند.
- هرگونه اطلاعات مفیدی را که پیدا کردید با دوست یا دوست خود به اشتراک بگذارید.
روش 3 از 3: حمایت از درمان و بهبودی آنها
مرحله 1. با دوست یا دوست خود در مورد نگرانی های خود صحبت کنید
مگر اینکه آنها یک کودک خردسال تحت مراقبت شما باشند ، نمی توانید دوست یا معشوق خود را مجبور به کمک کنید. تنها کاری که می توانید انجام دهید این است که آنها را به دریافت کمک تشویق کنید ، به آنها اطلاع دهید که برای شما مهم است و به هر نحوی که می توانید از آنها حمایت کنید. زمانی را برای گفتگوی خصوصی با آنها تعیین کنید و نگرانی های خود را به شیوه ای همدلانه و بدون قضاوت بیان کنید.
از زبانی استفاده کنید که بر خود و نگرانی های شما متمرکز است ، به جای اینکه به نظر برسد که آنها را شرمنده یا سرزنش می کنید. به عنوان مثال ، چیزی شبیه به این بگویید: "من شنیدم که دیشب بعد از شام دوباره سر بلند کردید. من واقعاً نگران شما هستم آیا کاری می توانم برای کمک انجام دهم؟"
مرحله 2. اگر به کمک احتیاج دارید ، در مورد آنچه در حال انجام است به کسی که به او اعتماد دارید بگویید
اگر احساس نمی کنید می توانید مستقیماً به دوست یا دوست خود نزدیک شوید ، یا اگر آنها نسبت به تلاش شما برای کمک منفی نشان دادند ، با یک فرد مورد اعتماد صحبت کنید که ممکن است بتواند به او کمک کند. به عنوان مثال ، اگر نگران یک دوست در مدرسه هستید ، ممکن است به معلم ، مشاور مدرسه یا حتی والدین آنها مراجعه کنید.
- نگرانی های خود را به طور واضح توضیح دهید و به آنها اطلاع دهید که شما نیاز به کمک دارید تا دوست یا معشوق خود را به پشتیبانی مورد نیاز خود متصل کنید.
- به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "من متوجه شده ام که بلیندا اخیراً در وعده نهار چیزی نمی خورد و به نظر می رسد واقعاً گوشه گیر و افسرده شده است. می ترسم او دچار اختلال خوردن شود. می توانی در این باره با او صحبت کنی؟ »
مرحله 3. پیشنهاد دهید که آنها را در قرارهای پزشکی همراهی کنید
افرادی که دارای اختلالات خوردن مانند پرخوری عصبی هستند ممکن است از درخواست کمک پزشکی شرمنده باشند یا بترسند. اگر می توانید ، دوست یا معشوق خود را در ملاقات های پزشکی همراه کنید تا بتوانید حمایت اخلاقی کنید و به عنوان یک مدافع عمل کنید. ارائه چنین پیشنهادی همچنین به آنها کمک می کند تا بفهمند نگرانی شما چقدر جدی است و شما واقعاً می خواهید از آنها حمایت کنید.
اگر دوست شما دسترسی محدودی به حمل و نقل دارد ، همچنین ممکن است پیشنهاد دهید که او را به قرارهای ملاقات ببرید (در صورت امکان) یا به او کمک کنید تا سایر ترتیبات حمل و نقل را انجام دهد
مرحله 4. برای حمایت از جلسات گروهی با آنها داوطلب شوید
علاوه بر شرکت در قرارهای پزشکی ، به دوست یا دوست خود اطلاع دهید که می توانید با آنها به گروه درمانی نیز بروید. اگر از گفتگو درباره اختلال خوردن خود در حضور گروهی احساس شرمندگی یا خجالت می کنند ، داشتن شخصی که او را می شناسند و به او اعتماد دارند ممکن است مفید باشد.
حضور در گروه حمایتی همچنین می تواند برای دوستان و اعضای خانواده افراد مبتلا به پرخوری مفید باشد و ممکن است به شما در مورد بهترین راه ها برای کمک به معشوق خود بینش دهد
مرحله 5. در صورت نیاز به حمایت از خود برسید
حمایت از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده با اختلال خوردن می تواند از نظر احساسی مشکل باشد. اگر احساس ناامیدی ، دلسردی یا ترس دارید ، نیازی نیست که به تنهایی با این احساسات روبرو شوید. با یکی از دوستان یا اعضای خانواده مورد اعتماد تماس بگیرید تا در مورد آنچه که در حال گذراندن هستید صحبت کنید. همچنین ممکن است در نظر بگیرید:
- تماس با خط کمک پشتیبانی برای دوستان و خانواده افرادی که دارای اختلالات خوردن هستند.
- حضور در گروه حمایتی برای دوستان و خانواده افرادی که دارای اختلالات خوردن هستند.
- دریافت مشاوره روانشناسی.
کمک به صحبت در مورد بولیمیا
راه هایی برای پیشنهاد کمک حرفه ای به افراد مبتلا به بولیمیا
پشتیبانی از wikiHow و همه نمونه ها را باز کنید.
منابع برای به اشتراک گذاشتن با کسی که مبتلا به پرخوری عصبی است
پشتیبانی از wikiHow و همه نمونه ها را باز کنید.
گفتگو با کسی که مبتلا به بولیمیا است
پشتیبانی از wikiHow و همه نمونه ها را باز کنید.
