اختلال هذیانی یک بیماری روانی است که "روان پریشی" نامیده می شود. این زمانی است که فرد نمی تواند آنچه را که واقعی است از آنچه تصور می کند تشخیص دهد. افرادی که از اختلال هذیانی رنج می برند دارای باورهای ثابت و ثابت ناپذیری در مواردی هستند که واقعی نیستند - مانند اینکه متقاعد شده باشند که بیگانگان آنها را تماشا می کنند یا اینکه با افراد مشهور دوستان نزدیک هستند. متأسفانه درمان توهمات سخت است زیرا باورها بسیار ثابت هستند. اگر عزیزی دارید که این بیماری را دارد ، خود را آموزش دهید و نگرانی های خود را بیان کنید ، اما در صورت بروز شرایط جدی آماده مداخله باشید.
مراحل
روش 1 از 3: ابراز نگرانی خود
مرحله 1. یک لحظه شفاف برای صحبت انتخاب کنید
یکی از بدترین کارهایی که می توانید انجام دهید اگر فکر می کنید که یک عزیز دچار توهم است ، نادیده گرفتن آن است. شما باید با معشوق خود تماس بگیرید و همچنین در مورد نحوه تماس با درمانگر (در صورت داشتن وی) یا خدمات بهداشت روانی محلی برای مشاوره در مورد اختلالات هذیانی صحبت کنید.
خوب است سعی کنید با شخص مورد علاقه خود در مورد نگرانی خود صحبت کنید ، اما زمانی را انتخاب کنید که او روشن باشد. ممکن است نتوانید در مورد وضعیت روانی مورد علاقه خود در مورد اینکه او به طور فعال دچار توهم است صحبت کنید
مرحله 2. نگرانی خود را به عنوان یک نظر تنظیم کنید
با معشوق خود صحبت کنید و نگرانی خود را از رفتار و الگوهای فکری او ابراز کنید. مهم این است که هوشیار یا لحن خود را حفظ کرده و عصبانی یا پرخاشگر نشوید. سعی کنید همیشه ملایم ، صادقانه و بدون برخورد باشید. شما احتمالاً نمی توانید او را متقاعد کنید که توهماتش اشتباه است ، حتی با وجود شواهد روشن.
- تا جایی که ممکن است قضاوت نکنید. هذیان ها "ایده های ثابت" هستند. گفتن: "آنچه فکر می کنید واقعی نیست" یا "نه ، شما پارانوئید و دیوانه هستید!" کار زیادی انجام نمی دهد و در واقع می تواند توهمات فرد را تقویت کند.
- در عوض نگرانی خود را به عنوان یک نظر ارائه دهید ، یعنی "به نظر می رسد روزهای سختی دارید. من تعجب می کنم که آیا شما خوب هستید؟ " یا "من نگران شما هستم. نظر من این است که شما ایده های ثابتی را توسعه داده اید."
مرحله 3. با هذیان ها بازی نکنید
از تلاش برای نفی معشوق خود اجتناب کنید ، اما در عین حال ، با توهمات او بازی نکنید و به نظر نرسد که موافق هستید. سعی کنید به جای رد خود توهم ، به تجربه فرد متصل شوید و او را درک کنید.
- تأیید کنید که احساسات معشوق شما مهم است در حالی که مشخص می کنید با او موافق نیستید. چیزی شبیه این بگویید: "من درک می کنم که شما چنین احساسی دارید. من نظر متفاوتی دارم" یا "آنچه شما در مورد آن صحبت می کنید مهم است. فقط فکر می کنم ممکن است اشتباه کنید."
- شما همچنین ممکن است با پیشنهاداتی هذیان های مورد علاقه خود را زیر سوال ببرید ، به عنوان مثال: "اعتقاد راسخ به چیزی که حقیقت دارد لزوماً به این معنا نیست که درست است ، فکر نمی کنید؟" یا "همه ما قادر به تفسیر اشتباه چیزها هستیم ، اینطور نیست؟"
- همچنین می توانید بگویید: "اما مغز ما می تواند چیزها را اشتباه تفسیر کرده و ایده نادرستی به ما بدهد ، نه؟" یا "گاهی اوقات ما می توانیم چیزهایی را تصور کنیم که بسیار واقعی به نظر می رسند - مانند رویاها. اما این بدان معنا نیست که آنها واقعی هستند."
روش 2 از 3: مداخله در شرایط جدی
مرحله 1. به عزیزان خود فضا بدهید
افراد مبتلا به اختلال هذیانی ممکن است آشفته شوند یا افکاری داشته باشند که می تواند به خود یا سایر افراد آسیب برساند. به عنوان احتیاط ، در صورتی که مورد علاقه شما دچار یک توهم جدی است ، به او فضا بدهید. بایستید یا حتی یک مانع مانند صندلی بین خود دو نفر قرار دهید.
- در طول توهم ، بدون اجازه به معشوق خود دست نزنید. او ممکن است سوء تفاهم کند یا واکنش خشونت آمیزی داشته باشد. دستان خود را نیز قابل مشاهده نگه دارید.
- اگر فرد مورد علاقه شما پارانوئید است ، واضح باشید که شما برای کمک و آسیب رساندن به او نیستید.
- مراقب زبان بدن خود باشید ، که ممکن است یک عزیز آن را اشتباه تفسیر کند. نجوا نکنید ، بخندید ، لبخند نزنید و سرتان را تکان ندهید. در موارد هذیان های پارانوئید ، این ممکن است به افزایش پارانویای فرد کمک کند.
مرحله 2. در صورت امکان س questionsالاتی درباره ماهیت هذیان ها مطرح کنید
سعی کنید درباره توهم مورد علاقه شما - آنچه او تجربه می کند - بیشتر بدانید. این می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که آیا او برای خود یا دیگران خطری محسوب می شود یا خیر و تعیین کنید که بهترین اقدام چیست.
- با صدایی آرام بپرسید و دوباره از حرکاتی که ممکن است تفسیر نادرست شود ، بپرهیزید ، "آیا در مورد صدمه زدن به خود یا شخص دیگری فکر می کنید؟" یا "آیا از چیزی یا کسی می ترسید؟"
- مجدداً سعی نکنید هذیان ها را رد کنید یا به دوست خود بگویید که آنها واقعی نیستند. این ضد تولید است. در عوض ، تجربه شخص را تأیید کنید ، یعنی "من معتقدم که شما چیزها را همانطور که می بینید می گویید."
- تصور نکنید که معشوق شما در مورد آنچه فکر می کند یا به آن اعتقاد دارد ، حقیقت را می گوید. اگر او پارانوئید است ، ممکن است به شما اعتماد نکند.
مرحله 3. سعی کنید فرد مورد علاقه خود را به بیمارستان برسانید
در حالت ایده آل ، شما قادر خواهید بود فرد مورد علاقه خود را به بیمارستان منتقل کنید تا در شرایط بحرانی بتواند توجه لازم را به خود جلب کند. این می تواند به صورت داوطلبانه اتفاق بیفتد - یعنی عزیز شما با بستری شدن در بیمارستان رضایت می دهد. اگر او نتواند خود انتخاب کند ، ممکن است از طریق ارتکاب غیر ارادی نیز اتفاق بیفتد.
- به عزیز خود اطمینان دهید که بیمارستان محل امنی است که می تواند بهتر شود. به او بگویید که این نهاد ، پناهندگی یا زندان نیست و برای مجازات نیست. همچنین ممکن است اشاره کنید که اکثر اقامت ها معمولاً کمتر از دو هفته طول می کشد.
- به او اطلاع دهید که بستری شدن در بیمارستان محرمانه است. هیچ کس خارج از خانواده نیازی به اطلاع از آن ندارد.
- برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بستری ، درمان و خط مشی ها ، از طرف او با بیمارستان تماس بگیرید. انتخاب های او را نیز پیشنهاد دهید ، مانند اینکه چه لباسی را بردارید و چه کسی با او خواهد رفت.
مرحله 4. در صورت لزوم برای کمک تماس بگیرید
متأسفانه افراد مبتلا به اختلال هذیان می توانند ایده های خطرناکی داشته باشند و با بستری شدن رضایت ندهند. آنها ممکن است پارانوئید و آشفته باشند. آنها ممکن است به آسیب رساندن به خود یا دیگران فکر کنند. یا ممکن است مجبور شوند کارهای غیرقانونی انجام دهند ، مانند تعقیب و گریز. اگر نگرانی ایمنی دارید - برای عزیزتان یا دیگران - برای کمک تماس بگیرید.
- اگر دلیلی دارید که فکر می کنید فرد مورد علاقه شما خطری فوری برای خود دارد یا می تواند برای دیگران خطرناک باشد ، با اورژانس 911 تماس بگیرید. شما همچنین می توانید پلیس را مطلع کنید اگر عزیز شما دچار توهم اروتومنیک شده است ، به این معنی که او معتقد است کسی (معمولاً شخص مهم یا مشهور) عاشق او است و کسی را تعقیب یا آزار می دهد.
- افرادی که دچار توهمات حسادت آمیز هستند (اعتقاد دارند همسر یا شریک زندگی او وفادار نیست) یا توهمات آزار و اذیت (اعتقاد دارند که شخص یا موجودی به او آسیب می رساند) گاهی اوقات می توانند خشونت آمیز باشند. اگر فکر می کنید خطر جسمی در این مورد وجود دارد ، درخواست کمک کنید.
- بستری شدن غیر ارادی را به عنوان آخرین گزینه در نظر بگیرید. اگر عزیز شما نیاز به درمان دارد اما رضایت نمی دهد با یک متخصص بهداشت روانی صحبت کنید. با پزشک بهداشت روان تماس بگیرید تا بدانید این کار به چه چیزی نیاز دارد - ممکن است پلیس و وکلا نیاز به مشارکت داشته باشند.
روش 3 از 3: کمک به فرد مورد علاقه خود به صورت روزانه
مرحله 1. اختلال هذیانی را به تنهایی تحقیق کنید
اگر شما عزیزی با اختلال هذیانی دارید ، یکی از بزرگترین کارهایی که می توانید برای کمک به او انجام دهید این است که در مورد بیماری مطلع شوید. تحقیق درباره اختلال هذیانی دریابید که عزیز شما چه احساسی دارد و چه چیزی را تجربه می کند و پیش آگهی او چگونه است.
- با جستجوی آنلاین "اختلال هذیانی" و وب سایت های معتبر بهداشت روانی مانند کلینیک کلیولند یا اتحادیه ملی بیماری های روانی ، آنلاین شروع کنید.
- کتابهای آموزنده را نیز امتحان کنید. برای یافتن جلدهایی درباره اختلال هذیان به کتابخانه محلی خود یا کتابفروشی ها مراجعه کنید. برخی از عناوین عبارتند از اختلال هذیانی: پارانویا و بیماریهای مرتبط و درک پارانویا: راهنمای متخصصان ، خانواده ها و مبتلایان.
مرحله 2. با متخصصان سلامت روان صحبت کنید
در مورد اختلال هذیانی نیز صحبت کنید. یک پزشک متخصص در زمینه سلامت روان ، روانپزشک یا روانشناس ممکن است نتواند در مورد شخص مورد علاقه شما چیز خاصی بگوید ، اما ممکن است سوالات عمومی شما را مطرح کند یا ادبیات یا توصیه های بیشتری در مورد آنچه می توانید برای کمک به آنها انجام دهید به شما ارائه دهد.
- آیا می دانستید که انواع مختلف هذیان بر اساس نوع هذیان وجود دارد؟ شخص مورد علاقه شما ممکن است ارومانتیک (یعنی باورهای غلط در مورد کسی که او را دوست دارد) ، بزرگوار (یعنی احساس ارزش بیش از حد) ، حسود (یعنی اعتقاد دارد که شریکش وفادار نیست) ، آزار دهنده (یعنی پارانوئید) یا جسمانی (یعنی اعتقاد به بدن او توهمات غیر طبیعی یا بیمار است).
- می توانید در مورد علائمی که مشاهده می کنید از یک متخصص بپرسید تا تصور بهتری از نوع توهمات مورد علاقه شما داشته باشد. همچنین ممکن است بتوانند به شما آموزش دهند که چگونه می توانید معشوق خود را به درستی تشخیص دهید.
مرحله 3. در مورد گزینه ها و مراکز درمانی تحقیق کنید
فراموش نکنید که تا آنجا که می توانید درباره نحوه درمان اختلال هذیانی بیاموزید. این روزها ، درمان اغلب شامل دارو و/یا روان درمانی است. سعی کنید از رویکردهای مختلف و همچنین در مورد جایی که دوست عزیز شما می تواند به آنها در منطقه شما دسترسی پیدا کند ، اطلاع پیدا کنید.
- از درمانهای مختلف روانشناختی موجود ، از جمله روان درمانی فردی ، درمان رفتاری شناختی و خانواده درمانی آگاه باشید. اینها می تواند به فرد مورد علاقه شما و خانواده اش کمک کند تا با افکار غلط کنار بیاید.
- عزیز شما همچنین ممکن است نیاز به مصرف داروهای ضد روان پریشی یا داروهای جدیدتر مانند مسدود کننده های سروتونین داشته باشد تا خود توهم را درمان کند.
مرحله 4. در ملاقات های پزشکی کمک کنید
راه دیگری که می توانید به صورت روزانه به آن کمک کنید ، حمایت فعالانه از درمان معشوق است. به عنوان مثال ، با آماده شدن برای اولین ملاقات یا درخواست مراجعه به پزشک در قرارهای بعدی ، به عزیز خود کمک کنید تا مراقبت های پزشکی با کیفیتی دریافت کند.
یکی از کارهایی که می توانید برای کمک به آن انجام دهید این است که لیستی از سوالات را برای تیم پزشکی به همراه معشوق خود بنویسید ، به عنوان مثال. "چه نوع آزمایشاتی ممکن است لازم باشد انجام دهم؟" ، "گزینه های درمانی چیست؟" و "چه نوع عوارض جانبی داروها وجود دارد؟" همچنین در صورت نیاز می توانید شخص مورد علاقه خود را تشویق کنید تا نظر دوم را دریافت کند
مرحله 5. مایل باشید که در خانه به میدان بروید
اختلال هذیانی می تواند با سایر مسائل مربوط به سلامت روان ، به ویژه افسردگی همراه باشد. این ممکن است از خود توهم باشد ، که می تواند منجر به مواردی مانند مشکلات مالی یا حقوقی شود. یا ممکن است به دلیل احساس بیگانگی عمومی با دیگران باشد. آماده باشید تا در این دوره های کم به عزیز خود کمک کنید.
- بسیاری از افراد مبتلا به اختلال هذیان به داروهای ضد افسردگی مبتلا می شوند. اطمینان حاصل کنید که عزیز شما در صورت افسردگی شدید از این داروها استفاده می کند.
- در صورتی که شخص مورد علاقه شما دوران سختی را پشت سر می گذارد ، سعی کنید در انجام وظایف و کارهای خانه کمک کنید. به عنوان مثال پیشنهاد دهید که مواد غذایی را بردارید یا شاید بچه های عزیزتان را تماشا کنید.
- همچنین فعالیت را تشویق کنید. سعی کنید شخص مورد علاقه خود را حتی زمانی که افسرده هستید فعال و فعال کنید. به عنوان مثال ، از دوست خود بخواهید برای قدم زدن کوتاه در اطراف محوطه یا اگر بیش از حد زیاد است ، بیرون از خانه با نور خورشید با شما بنشیند.
مرحله 6. شخص مورد علاقه خود را تشویق کنید که به درمان پایبند باشد
درمان اختلال هذیانی سخت است. از یک جهت ، این یک اختلال مزمن است که همیشه به داروها پاسخ نمی دهد و ممکن است به روش های درمانی بیشتری نیاز داشته باشد. برخی از افراد مبتلا به اختلال هذیانی نیز به دنبال درمان یا ادامه درمان نیستند ، زیرا تشخیص نمی دهند که حالشان خوب نیست. با نظارت و تشویق پیشرفت ، به عزیز خود کمک کنید.
- شما ممکن است به عزیزان خود کمک کنید تا روند درمان را پیگیری کنند ، به عنوان مثال ، با نگه داشتن یک دفتر خاطرات با علائم ، مشکلات و نقاط عطف.
- به عزیز خود یادآوری کنید که در صورت لزوم دارو مصرف کند. اگر شخص مورد علاقه شما می خواهد مصرف داروهای ضد روان پریشی را متوقف کند ، با احترام به آن گوش دهید اما پیشنهاد دهید که ابتدا با پزشک مشورت کنید. از عزیز خود بخواهید منتظر بماند و تصمیم هوشمندانه ای بگیرد.
