آیا فکر می کنید ممکن است از اختلال خوردن بولیمیا عصبی رنج ببرید؟ آیا این مسائل غذایی در زندگی شما تداخل ایجاد می کند؟ تخمین زده می شود که 4 درصد از زنان در ایالات متحده در طول زندگی خود از بولیمیا رنج می برند و تنها 6 درصد از آنها تحت درمان قرار می گیرند. اگر فکر می کنید مبتلا به پرخوری عصبی هستید یا به دنبال کمک درمانی هستید ، گزینه هایی وجود دارد که می توانید آنها را کشف کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: کمک به خود برای غلبه بر بولیمیا
مرحله 1. کشف کنید که مبتلا به پرخوری عصبی هستید
خود تشخیص بیماری های روانی توصیه نمی شود. اگر مشکوک هستید که ممکن است به کمک احتیاج داشته باشید ، لطفاً با پزشک خود مشورت کنید ، به ویژه اگر شرایط زیر را دارید:
- پرخوری یا مصرف مقادیر بیشتر غذا در یک زمان بیش از حد معمول.
- احساس عدم کنترل بر این دویدن.
- پاکسازی و سایر روشهای جلوگیری از افزایش وزن ، مانند استفراغ ، استفاده از ملین ها/دیورتیک ها برای جبران پرخوری ، روزه داری یا ورزش زیاد. افراد مبتلا به بولیمیا این کار را حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه انجام می دهند.
- مسائل مربوط به تصویر بدن ، جایی که عزت نفس شما به طور نامتناسب با ظاهر شما (وزن ، شکل ، و غیره) در مقایسه با عوامل دیگر تعریف می شود.
مرحله 2. عوامل محرک خود را مشخص کنید
اگر می خواهید آگاهی را در مورد این بیماری افزایش دهید ، سعی کنید عوامل احساسی خود را کشف کنید. این محرک ها رویدادها و موقعیت هایی هستند که دکمه های احساسی شما را فشار می دهند و باعث می شوند که بخواهید افراط کنید و پاکسازی کنید. هنگامی که می دانید آنها چه هستند ، در صورت امکان می توانید از آنها اجتناب کنید ، یا حداقل سعی کنید به گونه ای متفاوت با آنها برخورد کنید. چند محرک رایج عبارتند از:
- تصورات منفی نسبت به بدن شما آیا در آینه نگاه می کنید و افکار و احساسات منفی را در مورد ظاهر خود تجربه می کنید؟
- استرس بین فردی. آیا دعوا با والدین ، خواهر و برادر ، دوست یا شریک عاشقانه شما را وادار می کند که به فعالیت پرخوری بپردازید؟
- حالتهای منفی به طور کلی تر است. اضطراب ، ناراحتی ، سرخوردگی و دیگران می توانند میل به پرخوری و پاکسازی را افزایش دهند.
مرحله 3. در مورد خوردن شهودی تحقیق کنید
برنامه های غذایی سنتی معمولاً برای اختلالات خوردن م effectiveثر نیستند و در واقع می توانند علائم را تشدید کنند. با این حال ، خوردن بصری می تواند به شما در سازماندهی مجدد رابطه خود با غذا کمک کند. خوردن بصری روشی برای یادگیری گوش دادن و احترام به بدن است که توسط متخصص تغذیه ایولین تریبول و درمانگر تغذیه الیزه رز توسعه یافته است. می تواند به موارد زیر کمک کند:
- توسعه آگاهی بین ادراکی درک درونی توانایی شما در درک آنچه در بدن شما می گذرد است. این امر برای ایجاد دانش سالمتر از آنچه بدن شما می خواهد و به آن نیاز دارد ضروری است. نشان داده شده است که کمبودهای درونی با اختلالات خوردن ارتباط دارد.
- به دست آوردن کنترل خود. خوردن بصری با کاهش بازدارندگی ، از دست دادن کنترل و بی اشتهایی همراه است.
- در کل احساس بهتری دارد. خوردن بصری همچنین با بهبود کلی رفاه همراه است: مشغله کمتر با مسائل مربوط به بدن ، عزت نفس بالاتر و موارد دیگر.
مرحله 4. یک مجله داشته باشید
نگه داشتن یک مجله مربوط به پرخوری به شما کمک می کند تا در مورد آنچه و در هنگام غذا خوردن ، آنچه باعث ایجاد علائم اختلال خوردن شما می شود ، باشید و همچنین می تواند به عنوان راه حلی برای بیان احساسات شما عمل کند.
مرحله 5. فقط غذای کافی بخرید
در خرید مواد غذایی زیاده روی نکنید ، تا فرصت زیادی برای پرخوری نداشته باشید. از قبل برنامه ریزی کنید و تا جایی که ممکن است پول کمی حمل کنید. اگر شخص دیگری مانند والدین شما خرید می کند ، از او بخواهید که نیازهای غذایی شما را در نظر بگیرد.
مرحله 6. برنامه غذایی خود را تنظیم کنید
سه یا چهار وعده غذایی و دو میان وعده را در نظر بگیرید. آنها را در ساعات خاصی از روز برنامه ریزی کنید تا بدانید چه زمانی غذا می خورید و می توانید خود را به آن زمان های از پیش تعیین شده محدود کنید. این را به عنوان یک روال معمول توسعه دهید تا خودتان را یک قدم جلوتر از رفتارهای تکانشی نگه دارید.
قسمت 2 از 3: درخواست کمک از متخصصان و همسالان
مرحله 1. به دنبال درمان باشید
مداخلات درمانی مانند درمان شناختی-رفتاری و درمان بین فردی نشان داده است که به بهبودی کمک می کند و دارای اثرات طولانی مدت است. از psychologytoday.com برای پیدا کردن یک درمانگر در نزدیکی خود که در این مدل ها تخصص دارد استفاده کنید. همچنین می توانید به دنبال یک درمانگر متخصص در زمینه اختلالات خوردن باشید.
- درمان شناختی-رفتاری به دنبال بازسازی افکار و رفتارهای شماست به طوری که تمایلات خود تخریبی که ریشه در این جنبه ها دارد با شیوه های سالمتر تفکر و رفتار جایگزین می شود. اگر به دلیل باورهای ریشه دار در مورد خود ، مانند بسیاری از مردم ، افراط می کنید و پاکسازی می کنید ، CBT می تواند به بازسازی سطح اساسی این افکار و انتظارات کمک کند.
- درمان بین فردی بر روابط و ساختار شخصیتی تمرکز می کند تا الگوها و رفتارهای فکری واضح تر ، بنابراین اگر می خواهید دستورالعمل های رفتاری کم اهمیت تر یا بازسازی اندیشه داشته باشید و تمایل بیشتری بر روابط خود با خانواده ، دوستان و تمرکز داشته باشید ، ممکن است موثرتر باشد. حتی خودت
- اتحاد درمانی یکی از مهمترین عوامل موثر در درمان است ، بنابراین حتماً یک درمانگر را پیدا کنید که بتوانید با او همکاری کنید. این ممکن است کمی "خرید در اطراف" طول بکشد تا زمانی که شخصی را پیدا کنید که احساس راحتی می کنید ، اما می تواند به معنای تفاوت بین بهبود یا عود باشد ، بنابراین تسلیم نشوید!
مرحله 2. گزینه های دارویی را بررسی کنید
علاوه بر درمان ، برخی داروهای روانپزشکی می توانند به درمان پرخوری عصبی کمک کنند. دسته اولیه داروهای توصیه شده برای اختلالات خوردن داروهای ضد افسردگی هستند ، به ویژه داروهای SSRI مانند فلوکستین (پروزاک).
- در مورد گزینه های داروهای ضد افسردگی برای پرخوری ، از پزشک خانواده یا روانپزشک خود بپرسید.
- هنگامی که با درمان ترکیب شود به جای اینکه به تنهایی مصرف شود ، دارو برای برخی شرایط روانی م effectiveثرتر است.
مرحله 3. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
اگرچه اطلاعات زیادی در مورد اثربخشی پیوستن به گروه های حمایتی برای اختلالات خوردن در دست نیست ، برخی از افراد گروه هایی مانند Overeaters Anonymous را برای گزینه درمان ثانویه مفید گزارش می دهند.
از این وب سایت برای پیدا کردن گروه پشتیبانی در نزدیکی خود استفاده کنید: اینجا را کلیک کنید
مرحله 4. درمان سرپایی را در نظر بگیرید
برای موارد جدی پرخوری عصبی ، به دنبال درمان بستری در یک مرکز بهداشت روانی باشید. این به شما در مقایسه با روشهای خود راهنمایی ، درمان سرپایی یا گروههای حمایتی ، به سطوح بیشتری از مراقبت های پزشکی و روانپزشکی دسترسی پیدا می کند. در موارد زیر ممکن است به درمان سرپایی نیاز داشته باشید:
- سلامتی شما رو به وخامت است یا زندگی شما در نتیجه بولیمیا تهدید می شود.
- شما روشهای درمانی دیگری را در گذشته امتحان کرده اید و عود کرده اید.
- شما عوارض بهداشتی دیگری مانند دیابت دارید.
مرحله 5. وب سایت های بازیابی را جستجو کنید
بسیاری از افراد از انجمن های اینترنتی برای پشتیبانی در دوران بهبود اختلال خوردن استفاده می کنند. این وب سایت ها می توانند منبع مهمی برای حمایت بین فردی باشند و به افرادی که از این شرایط رنج می برند اجازه می دهد مشکلات خاصی را در زندگی با اختلالات خوردن با افرادی که مشکلات مشابهی را تجربه می کنند ، مورد بحث قرار دهند. در اینجا چند وب سایت وجود دارد که ممکن است بخواهید به آنها نگاه کنید:
- انجمن Bulimiahelp.org.
- انجمن اختلالات خوردن Psychcentral.com.
- انجمن ملی بی اشتهایی عصبی و انجمن اختلالات مرتبط.
قسمت 3 از 3: درخواست کمک از خانواده و دوستان
مرحله 1. سیستم پشتیبانی خود را آموزش دهید
تحقیقات نشان می دهد که حمایت خانواده می تواند نقش مهمی در روند بهبودی ایفا کند. به منظور ارائه بهترین شانس برای بهبودی ، خانواده و دوستان نزدیک خود را در مورد این بیماری آموزش دهید. این یک محیط اجتماعی را پرورش می دهد که در آن شفا می تواند شروع شود. از وب سایت هایی مانند مرکز آموزش بهداشت دانشگاه براون و راهنمای Caltech برای کمک به یک دوست مبتلا به اختلال خوردن استفاده کنید.
مرحله 2. دوستان و خانواده خود را برای شرکت در رویدادهای آموزشی دعوت کنید
از دانشگاه محلی ، بیمارستان یا کلینیک بهداشت روانی خود در مورد رویدادهای آموزشی با محوریت پرخوری اطلاعات بخواهید. این رویدادها به افراد نزدیک شما کمک می کند تا دریابند که چگونه می توانند در طول روند بهبودی شما مفید واقع شوند. آنها تکنیک های ارتباط سالم و همچنین اطلاعات کلی در مورد پرخوری عصبی را خواهند آموخت.
مرحله 3. نیازهای خود را واضح بیان کنید
خانواده و دوستان ممکن است بخواهند از شما حمایت کنند ، اما ممکن است تصویر روشنی از نحوه انجام این کار نداشته باشند. اجازه دهید آنها با روشن کردن آنچه شما از آنها نیاز دارید کمک کنند. اگر نگرانی خاصی در مورد رژیم غذایی دارید ، یا اگر در مورد فعالیت های غذایی خود قضاوت می کنید ، این مسائل را با ما در میان بگذارید!
- برخی تحقیقات پرخوری عصبی را به شیوه های فرزندپروری که رد کننده ، دوپهلو یا بیش از حد درگیر هستند پیوند می دهد. اگر والدین شما این سبک ها را نشان می دهند ، در مورد آنچه احساس می کنید به آن توجه نمی کنید یا از نظر توجه بیش از حد به آن توجه می کنید ، با آنها صحبت کنید. اگر پدر شما همیشه در حال خوردن غذا در اطراف شما است ، به او بگویید که از نگرانی خود قدردانی می کنید ، اما مشارکت بیش از حد در واقع باعث می شود احساس منفی تری نسبت به خود و رفتارهای خود داشته باشید.
- تحقیقات همچنین نشان می دهد که در بسیاری از خانواده هایی که اختلالات خوردن بوجود می آید ، می توان ارتباط را نادیده گرفت یا نادیده گرفت. اگر احساس می کنید شنیده نمی شوید ، این را به شیوه ای قاطع اما بدون قضاوت مطرح کنید. به مادر یا پدر خود بگویید که باید چیز مهمی را به آنها بگویید و نگران هستید که شنیده نشود. این کار آنها را به نگرانی های شما می رساند و به آنها کمک می کند بفهمند که از کجا آمده اید.
مرحله 4. برای وعده های غذایی خانواده برنامه ریزی کنید
تحقیقات نشان می دهد افرادی که حداقل سه وعده غذا در هفته با خانواده خود می خورند ، به طور قابل توجهی کمتر دچار رفتارهای اختلال خوردن می شوند.
مرحله 5. درباره مشارکت در درمان مبتنی بر خانواده بحث کنید
درمان مبتنی بر خانواده یک مدل مبتنی بر شواهد است که اعضای خانواده را در فرآیند درمانی مشارکت می دهد. تحقیقات نشان می دهد که استفاده از آن برای نوجوانان م ،ثرتر از درمان های فردی است.
