بسیاری از بیماریهای دوران کودکی به لطف واکسن ها تقریباً از بین رفته است. واکسن سرخک ، اوریون و سرخجه (MMR) بخش مهمی از برنامه های واکسیناسیون دوران کودکی و بزرگسالان است. به عنوان ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ، هدف شما این است که نیاز به واکسیناسیون را به بیماران خود اطلاع دهید و واکسن های ایمن و آسان را با مراقبت های بعد مناسب ارائه دهید. این کار را با پیروی از مراحل بالینی و آموزش بیماران خود انجام دهید ، و هر دو تجربه ایمن و مثبت واکسیناسیون را خواهید داشت.
مراحل
قسمت 1 از 6: دادن MMR در زمان های مناسب
مرحله 1. MMR را در کودکان 12-15 ماهه و 4-6 ساله تجویز کنید
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) ، شما باید دو دوز MMR در زمان های مختلف به کودکان بدهید تا از بروز سرخک جلوگیری کنید. اولین تزریق MMR را به کودکان 12 تا 15 ماهه و تزریق دوم را بین 4-6 سالگی بدهید. کودکان برای داشتن بهترین ایمنی به هر دو دوز نیاز دارند.
- تا زمانی که دوز دوم 28 روز پس از دوز اول باشد ، کودکان می توانند دوز دوم را زودتر دریافت کنند. نکته مهم این است که دو عکس با فاصله حداقل 28 روز انجام دهید.
- کودکان بین سنین 1 تا 12 سال می توانند واکسن MMRV را دریافت کنند که شامل واریسلا (آبله مرغان) و سرخک ، اوریون و سرخجه می شود.
مرحله 2. اطمینان حاصل کنید که نوجوانان در مورد واکسن MMR خود به روز هستند
نوجوانانی که در کالج یا موسسه دیگری بعد از دبیرستان تحصیل می کنند باید بتوانند شواهدی از ایمنی در برابر سرخک ، اوریون و سرخجه نشان دهند. در غیر این صورت ، دو دوز MMR را با فاصله حداقل 28 روز تجویز کنید.
"شواهد مصونیت" زمانی است که بیمار می تواند مدرک کتبی خود را در مورد واکسیناسیون ، داشتن هر سه بیماری یا انجام آزمایش خون نشان دهد که از هر سه بیماری مصون است. سوابق پزشکی بیمار خود را بررسی کنید یا سعی کنید با پزشک قبلی خود مشورت کنید
مرحله 3. بزرگسالانی که مصون نیستند را واکسینه کنید
یک دوز به بزرگسالانی که نمی توانند شواهدی از ایمنی نشان دهند ، بدهید. بزرگسالان متولد قبل از 1957 به واکسن نیاز ندارند.
قسمت 2 از 6: تعیین اینکه آیا می توانید با خیال راحت MMR بدهید
مرحله 1. غربالگری سابقه واکنش آلرژیک
قبل از تزریق واکسن ، یک شرح حال کامل و معاینه فیزیکی انجام دهید و سابقه واکسیناسیون بیمار خود را مرور کنید. بپرسید آیا بیمار شما دارویی مصرف می کند ، آلرژی دارد یا قبلا به واکسن واکنش نشان داده است یا خیر. اگر تا به حال به یک جزء واکسن یا آنتی بیوتیک نئومایسین واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) داشته اند ، آن را ندهید.
مرحله 2. MMR را به زن باردار ندهید
بارداری منع مصرف واکسن MMR است - این تزریق را به زنان باردار ندهید. اگر بیمار زن شما مطمئن نیست که باردار است یا خیر ، قبل از تزریق واکسن ، آزمایش ادرار انجام دهید تا مطمئن شوید که باردار نیست. به او اطلاع دهید که این برای امنیت او و نوزادش است.
- تا زمان تولد نوزاد منتظر بمانید تا واکسن را تزریق کنید.
- به زنان توصیه کنید تا 4 هفته پس از دریافت واکسن باردار نشوند.
مرحله 3. از واکسن MMR در بیماران دارای نقص ایمنی اجتناب کنید
نقص ایمنی شدید منع مصرف واکسن MMR است. یک سابقه پزشکی کامل از بیمار خود بگیرید. درصورت داشتن ایمنی ضعیف به دلیل یکی از موارد زیر ، به آنها MMR ندهید:
- HIV با نقص ایمنی شدید (داشتن این ویروس به تنهایی در صورتی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار باشند منع مصرف ندارد)
- هر نوع سرطان یا درمان سرطان
- شیمی درمانی یا پرتودرمانی فعلی
- نقص ایمنی مادرزادی
- تعداد کم پلاکت
- واکسن دیگری را در چهار هفته گذشته دریافت کرده اید
- اخیراً تزریق خون شده است
- درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی طولانی مدت ، مانند کورتیکواستروئیدها
مرحله 4. تعیین اینکه آیا شرایط مستلزم انتظار یا اجتناب از واکسن های خاص است
برخی از موارد منع مصرف واکسن نیست ، اما ممکن است باعث شود بیمار واکنش منفی داشته باشد یا واکسن به درستی کار نکند. در صورت وجود هر یک از این شرایط واکسن ندهید ، مگر اینکه فایده آن بیشتر از خطر باشد. از بهترین قضاوت بالینی خود استفاده کنید! در موارد زیر به تعویق انداختن واکسن MMR فکر کنید:
- بیمار در 11 ماه گذشته محصولات خونی حاوی آنتی بادی دریافت کرد
- بیمار سابقه ترومبوسیتوپنی یا ترومبوسیتوپنی پورپورا دارد
- بیمار طی چند روز آینده به آزمایش سل یا آزمایش آزادسازی اینترفرون گاما (IGRA) نیاز خواهد داشت. در صورت مشکوک به وجود سل فعال واکسن نزنید
- بیمار از بیماری متوسط تا شدید (بیماری حاد خفیف معمولاً مشکلی ایجاد نمی کند)
قسمت 3 از 6: صحبت با بیماران در مورد MMR
مرحله 1. به سوالات بیمار خود پاسخ دهید و ترس های او را کاهش دهید
بسیاری از بیماران ، به ویژه والدینی که در مورد واکسیناسیون فرزند خود فکر می کنند ، از واکسن عصبی هستند. آنها ممکن است تصور کنند که واکسن می تواند کودک آنها را بیمار کند. توضیح دهید که واکسیناسیون باعث بیماری نمی شود. به والدین و بیماران کمک کنید بفهمند که سرخک ، اوریون و سرخجه بیماریهای بسیار جدی هستند که قبل از وجود واکسن در کودکان شایع بوده است و اینکه ابتلا به هر یک از این بیماریها بسیار خطرناکتر از دریافت واکسن است.
به س questionsالات آنها آرام و مستقیم پاسخ دهید تا احساس کنند شما در یک تیم هستید. مستقیماً بپرسید ، "آیا در مورد واکسن ها ترس و نگرانی دارید که بتوانیم در مورد آنها صحبت کنیم؟"
مرحله 2. توضیح دهید که واکسن باعث اوتیسم نمی شود
این تصور غلط رایج وجود دارد که واکسن ها می توانند باعث ایجاد اوتیسم در کودکان شوند. این باید برای والدین بسیار ترسناک باشد ، بنابراین مطمئن شوید که این ترس را برطرف کرده و توضیح دهید که به سادگی درست نیست. به والدین در مورد اعتقاد به هر چیزی که در اینترنت می خوانند ، احتیاط کنید و آنها را به منابع اطلاعاتی معتبر مانند CDC هدایت کنید.
شما می توانید یک مکالمه را ارائه دهید: "من می دانم که برخی از والدین نگران هستند که واکسن می تواند باعث اوتیسم یا مشکلات سلامتی شود. اگر این نگرانی ها را دارید ، من می خواهم تا زمانی که متوجه نشدید و احساس راحتی نکنید ، در مورد آنها صحبت کنم."
مرحله 3. MMR را به زبانی که یک فرد غیر شخصی آن را می فهمد توضیح دهید
به بیماران خود اطلاعاتی در مورد MMR بدهید که قابل درک و ارتباط باشد. از به کار بردن اصطلاحات پزشکی زیاد یا صحبت با بیماران خودداری کنید. حرفهایی نزنید که باید فرزندشان را واکسینه کنند چون "چیز درستی" است ، یا به این دلیل که شما "اینطور گفته اید". در عوض ، از لحن دوستانه و اطلاعات حمایتی برای کمک به آنها در درک اینکه واکسن ها بی خطر هستند و از آنها در برابر بیماری های تهدید کننده زندگی-و فرزندان دیگران-محافظت می کند ، استفاده کنید.
از اصطلاحاتی مانند "MMR یک واکسن ضعیف شده زنده است که در آن حدت بیماری زا کاهش می یابد" اجتناب کنید. " در عوض ، چیزی شبیه به این بگویید: "واکسن سرخک از شکل ضعیفی از ویروس استفاده می کند. آنقدر قوی است که بدن شما را در برابر آن دفاعی کند ، اما آنقدر قوی نیست که شما را بیمار کند."
مرحله 4. عوارض جانبی شایع را به بیمار خود بگویید
توضیح دهید که واکسیناسیون می تواند باعث واکنشهای جزئی مانند درد ، تورم و قرمزی در محل تزریق و تب پایین شود. به بیمار خود اطلاع دهید که این خطرناک یا غیر معمول نیست و نشانه ای نیست که واکسن باعث بیماری آنها یا فرزندشان می شود. توضیح دهید که این سیستم دفاعی است که به دفاع مورد نیاز خود می پردازد. در صورت داشتن س questionsال یا نگرانی ، به آنها اطلاع دهید که در دسترس هستید.
قسمت 4 از 6: آماده سازی مواد خود
مرحله 1. واکسن مورد نظر را بررسی کرده و آماده کنید
برچسب ویال واکسن مورد نظر را بررسی کرده و دوباره بررسی کنید. تاریخ انقضا را بررسی کنید - اگر منقضی شده است ، آن را دور بریزید و از تاریخ تازه استفاده کنید. برچسب گذاری را بررسی کنید تا ببینید آیا واکسن نیاز به دستکاری خاصی دارد ، برای مثال تکان دادن ویال واکسن و/یا استفاده از مخلوط بازسازی (رقیق کننده).
از چک لیست "حقوق" استفاده کنید: بیمار مناسب ، واکسن مناسب و رقیق کننده (در صورت وجود) ، زمان مناسب (سن بیمار مناسب ، فاصله زمانی ، واکسن منقضی نشده است) ، دوز مناسب ، مسیر/سوزن مناسب ، محل مناسب ، مستندات مناسب
مرحله 2. یک سوزن 5/8 اینچی را انتخاب کنید
سوزنی به طول 5/8 اینچ و بین 23-25 سنج انتخاب کنید. برای هر تزریق از یک سوزن استریل جدید استفاده کنید. بسته بندی را بردارید و سوزن را روی سرنگ پیچ کنید. فقط زمانی که سوزن آماده استفاده از آن هستید ، آن را باز کنید.
مرحله 3. 0.5 میلی لیتر واکسن MMR تهیه کنید
درپوش لاستیکی ویال واکسن خود را با یک سواب الکل پاک کنید. سوزن خود را جدا کرده و آن را از طریق درپوش لاستیکی وارد کنید. پیستون را عقب بکشید تا سرنگ را پر کرده و از علامت 0.5 میلی لیتر عبور کنید. سوزن را از درپوش بردارید و به آرامی روی پیستون فشار دهید تا مقدار کمی از واکسن به بیرون بریزد - مطمئن شوید این کار حباب ها را از بین می برد و مایع را به علامت 0.5 میلی لیتر (0.02 fl oz) می رساند.
این دوز مناسب برای کودکان و بزرگسالان است
قسمت 5 از 6: تجویز واکسن
مرحله 1. دستان خود را بشویید
دستان خود را کاملاً با آب گرم و صابون بشویید. صابون را حداقل 30 ثانیه بمالید و زیر ناخن ها ، بین انگشتان و مچ دست خود را بمالید. دستان خود را با یک حوله کاغذی تمیز خشک کنید.
همچنین می توانید برای تزریق از دستکش های یکبار مصرف استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که بیمار به لاتکس حساسیت ندارد. در این صورت ، از دستکش های غیر لاتکس مانند دست ساخته شده از نیتریل استفاده کنید
مرحله 2. محل تزریق را انتخاب کنید
MMR به صورت زیر جلدی ، به بافت چربی زیر پوست و بالای لایه عضلانی تحویل داده می شود. برای بیماران زیر 12 ماه ، محل چربی را از بالای عضله خارجی بیرونی (قدامی جانبی) ران انتخاب کنید. برای افراد بالای 12 ماه ، می توانید از قسمت جلویی ران یا بافت چربی بالای عضله سه سر استفاده کنید.
از بیماران بزرگسال بپرسید که آیا یک محل تزریق را بر محل دیگر ترجیح می دهند یا خیر
مرحله 3. محل تزریق را با دستمال الکلی تمیز کنید
یک دستمال الکلی استریل جدید باز کنید. محل را با حرکت دایره ای از مرکز شروع کرده و 2-3 اینچ به بیرون بکشید. بگذارید الکل خشک شود.
در صورت تزریق بیش از یک واکسن ، از محل تزریق جداگانه برای هر یک استفاده کنید. می توانید MMR را در همان روز با سایر واکسن ها بدهید
مرحله 4. عکس را با زاویه 45 درجه به بدن بیمار بدهید
بازو یا پای تزریق شده را با دست غیر غالب خود تثبیت کنید. پوست را به آرامی فشار دهید تا دسترسی بهتر به لایه چربی امکان پذیر باشد. سوزن را حدود یک اینچ از بیمار خود بگیرید. سریع سوزن را با زاویه 45 درجه به بدن بیمار وارد کنید. برای تزریق واکسن ، پیستون را با فشار مداوم فشار دهید.
- سوزن را با همان زاویه ای که وارد کرده اید بردارید.
- سوزن را در ظرف تیز بریزید. سعی نکنید سوزن را مجدداً مجهز کنید مگر اینکه دارای یک درپوش ایمنی داخلی باشد.
مرحله 5. ناحیه را پاک کرده و پانسمان کنید
بلافاصله پس از برداشتن سوزن ، فشار ملایمی به آن ناحیه وارد کنید. این را با یک تکه گاز کوچک بپوشانید و آن را با نوار طبی در جای خود نگه دارید. به بیمار خود اطلاع دهید که می تواند بانداژ را بعداً در همان روز جدا کند.
قسمت 6 از 6: ارائه مستندات و مراقبت های بعدی
مرحله 1. واکسیناسیون را مستند کنید
طبق توصیه سرپرست ، تاریخ ، دوز و محل تزریق واکسن را در EMR (پرونده های پزشکی الکترونیکی) یا سوابق کاغذی خود ثبت کنید. در صورت استفاده از اطلاعات در تنظیمات خود ، داده ها را در یک سیستم اطلاعات ایمن سازی وارد کنید.
مرحله 2. مدارک بیمار خود را ارائه دهید
بیانیه اطلاعات واکسن (VIS) حاوی اطلاعاتی در مورد مزایا و خطرات هر واکسن است. در صورت امکان ، با هر واکسیناسیون یک نسخه VIS به بیماران و والدین بیماران بدهید. در جمعیت اطفال ، برنامه واکسیناسیون را برای والدین ارائه دهید که مشخص می کند کدام یک تکمیل شده و کدام بعدی است و آنها را تشویق کنید تا برای واکسیناسیون بعدی وقت بگذارند.
مرحله 3. گزینه های مدیریت پزشکی را برای واکنشهای معمول ارائه دهید
اگر بیمار از تورم ، قرمزی ، درد ، خارش یا خونریزی خفیف در محل تزریق شکایت دارد ، به او اطمینان دهید که این طبیعی است. سپس مدیریت پزشکی را ارائه دهید تا آنها احساس راحتی بیشتری داشته باشند:
- برای درد ، قرمزی ، تورم یا خارش ، کمپرس سرد را روی ناحیه قرار دهید. به بزرگسالان یک مسکن خفیف مانند ایبوپروفن بدهید.
- در صورت خونریزی محل تزریق ، بانداژ را روی ناحیه بمالید. در صورت خونریزی ، یک پد گاز ضخیم روی محل قرار دهید و به بیمار بگویید فشار مداوم را اعمال کند.
- دست خود را برای چند دقیقه بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید تا خونریزی کند شود.
مرحله 4. به بیماران خود هشدار دهید که باید مراقب چه علائم خطرناکی باشند
به ندرت ، یک بیمار ممکن است واکنش آلرژیک شدیدی به واکسنی به نام آنافیلاکسی تجربه کند. مراقب علائم زیر باشید و به بیمار یا شخص دیگری هشدار دهید که همین کار را انجام دهد و در صورت بروز به دنبال مراقبت های فوری پزشکی باشید:
- شروع سریع خارش در سراسر بدن
- قرمزی یا کهیر ناگهانی یا شدید پوست
- تورم لب ها ، صورت ، زبان یا گلو
- خس خس سینه یا تنگی نفس
- گرفتگی شکم
- افت فشار خون و از دست دادن هوشیاری احتمالی
مرحله 5. ارائه مدرک حفاظت قبلی
برای ساکنان ایالات متحده ، CDC معتقد است که شما در شرایط خاصی در برابر سرخک محافظت شده اید ، که ممکن است به این معنی باشد که شما نیازی به واکسن ندارید. این شامل:
- دریافت دو دوز واکسن حاوی سرخک برای کودکان مدرسه ای و بزرگسالان در شرایط مواجهه شدید
- دریافت یک دوز برای کودکان پیش دبستانی و بزرگسالان در محیط های کم نور
- تایید آزمایشگاهی مبنی بر اینکه شما در مقطعی از زندگی خود به سرخک مبتلا شده اید
- تأیید آزمایشگاهی مبنی بر ایمن بودن شما از سرخک
- متولد شدن قبل از 1957
نکات
- اگر در همان روز واکسن دیگری تزریق کردید ، از محل های جداگانه تزریق استفاده کنید. سایت هایی را انتخاب کنید که حداقل 1-2 اینچ از هم فاصله داشته باشند تا بتوانید واکنش ها را زیر نظر داشته باشید.
- در صورت واکنش شدید بیمار ، کیت اضطراری حاوی اپی نفرین در دسترس داشته باشید.
- در صورت نیاز به برنامه های واکسیناسیون قابل دانلود CDC برای نوزادان ، کودکان و نوجوانان و بزرگسالان در وب سایت آنها مراجعه کنید.
