بیماری کلیوی دیابتی شرایطی است که در نتیجه ابتلا به دیابت ایجاد می شود. نارسایی کلیه عارضه طولانی مدت بیماری که ممکن است منجر به دیالیز شود. خوشبختانه با تغییر شیوه زندگی پیشگیرانه و داروهای مناسب ، می توان شروع بیماری کلیوی مرتبط با دیابت و نارسایی کلیه را به تأخیر انداخت و گاهی اوقات به طور کلی از آن جلوگیری کرد.
مراحل
روش 1 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. عوامل خطر نارسایی کلیه را بشناسید
اگرچه برخی عوامل خطر خارج از کنترل شما هستند ، مانند قومیت (در آفریقایی آمریکایی ها ، مکزیکی ها و سرخپوستان پیما خطر نارسایی کلیه بیشتر است) ، اما بیشتر عوامل خطر مبتنی بر شیوه زندگی هستند و می توان آنها را تغییر داد. عوامل خطر مرتبط با شیوه زندگی برای بدتر شدن بیماری کلیوی عبارتند از:
- سیگار کشیدن
- فشار خون بالا که درمان نشود
- افزایش مداوم سطح قند خون
- یک شیوه زندگی بی تحرک
- داشتن اضافه وزن یا چاقی.
گام 2. به طور مرتب سطح قند خون خود را زیر نظر داشته باشید تا استرس را از کلیه های خود دور کنید. به عنوان یک فرد دیابتی ، سطح قند خون شما بالا خواهد بود و این می تواند فشار زیادی به کلیه های شما وارد کند. بسته به نوع دیابت شما ، پزشک توصیه می کند که سطح قند خون خود را یک تا سه بار در روز آزمایش کنید. پزشک همچنین محدوده هدف تعیین شده ای را در اختیار شما قرار می دهد که باید هنگام بررسی سطح قند خون خود در آنجا باشید تا مقداری از استرس را از کلیه های خود دور کنید. این محدوده به سلامت شخصی شما بستگی دارد بنابراین با پزشک خود در مورد سطحی که باید در آن باشید صحبت کنید. برای یادگیری نحوه بررسی سطح قند خون ، اینجا را کلیک کنید.
- اگر دیابت نوع 1 دارید ، به احتمال زیاد باید قند خون خود را سه بار یا بیشتر در روز چک کنید.
- اگر مبتلا به دیابت نوع 2 هستید ، به احتمال زیاد باید قند خون خود را یک یا چند بار در روز چک کنید.
- نظارت بر سطح قند خون برای کمک به کنترل بهتر آنها و حفظ آنها در محدوده ای است که شانس ابتلا به نارسایی کلیه را در طول مسیر بدتر نمی کند.
- م effectiveثرترین روش برای کنترل قند خون ، رژیم غذایی مناسب و ورزش و سپس مصرف دارو است.
مرحله 3. میزان قند و کربوهیدرات تصفیه شده خود را پایین بیاورید تا قند خون شما در سطح سالم نگه داشته شود
وقتی دیابتی هستید ، در حال حاضر سطح قند خود را افزایش داده اید. به همین دلیل ، خوردن رژیم غذایی با قند بالا یا کربوهیدرات های تصفیه شده در حین دیابت می تواند روند نارسایی کلیه را تسریع کند. به همین دلیل ، مهم است که سعی کنید تا آنجا که ممکن است رژیم غذایی کم قند و شاخص گلیسمی پایین داشته باشید. موارد زیر را کاهش دهید یا از آن اجتناب کنید:
- نان سفید ، برنج سفید ، بسته بندی بسته بندی شده و مخلوط وافل ، مافین و غیره همه کربوهیدرات های تصفیه شده هستند (توجه داشته باشید که غلات کامل مصرف شده در حد اعتدال برای خوردن بسیار بهتر از کربوهیدرات های تصفیه شده است ، به ویژه اگر دیابتی هستید.)
- نوشابه های گازدار مانند سودا و پودرهای نوشیدنی.
- آب نبات ، پای ، کلوچه و کیک.
- میوه خشک شده.
- بستنی.
- مربا ، سس و سس سالاد.
مرحله 4. فشار خون خود را پایین نگه دارید
بیماران دیابتی زمان زیادی را صرف تمرکز بر قند خون خود می کنند. با این حال ، شاید به طور شگفت انگیزی ، در آزمایشات پزشکی نشان داده شده است که فشار خون به همان اندازه برای پیشگیری از بدتر شدن بیماری کلیوی دیابتی برای میزان قند خون اهمیت دارد.
- در حالت ایده آل ، شما می خواهید فشار خون زیر 140/90 را هدف قرار دهید (عدد بالا "قرائت سیستولیک" و عدد پایینی "قرائت دیاستولیک" است).
- با پزشک خود در مورد چگونگی دستیابی به این هدف فشار خون در صورتی که قبلاً در این محدوده نیستید صحبت کنید (و توجه داشته باشید که همیشه موارد استثنا وجود دارد ، بنابراین مهم است که قبل از هرگونه تغییر چشمگیر در شیوه زندگی یا دارو با پزشک خود صحبت کنید).
مرحله 5. چربی ها را در حد اعتدال بخورید
در حالی که قبلاً اعتقاد بر این بود که تمام چربی ها بد هستند ، ما اکنون می دانیم که چربی بخشی ضروری از رژیم غذایی ما است و انواع خاصی از چربی ها باید در حد اعتدال مصرف شوند. باید به طور کلی از چربی های ترانس خودداری کرد ، اما چربی های غیر اشباع تک ، چند غیر اشباع و برخی از چربی های اشباع شده برای رژیم غذایی سالم ضروری هستند. آووکادو ، آجیل ، دانه ها ، برخی روغن ها (زیتون ، بادام زمینی ، کلزا ، ذرت ، آفتابگردان) و ماهی های چرب ، همه منابع خوبی از چربی های سالم هستند.
- گوشت بدون چربی را کم بخورید.
- چربی های ترانس در غذاهای سرخ شده ، آب نبات و محصولات پخته تجاری مانند کلوچه ، کیک ، پیتزای منجمد ، پوسته پای و کراکر یافت می شوند. از استفاده از مارگارین و هرگونه غذای حاوی "روغن های تا حدی هیدروژنه" که بر روی مواد ذکر شده است خودداری کنید - اینها چربی های ترانس هستند.
مرحله 6 برای کاهش فشار خون میزان نمک مصرفی خود را کاهش دهید
خوردن نمک زیاد باعث فشار خون بالا می شود. این به این دلیل است که نمک رگ های خونی شما را منقبض می کند و گردش خون را برای بدن شما دشوار می کند. سعی کنید فقط حداکثر 4 گرم نمک در روز بخورید. غذاهای پر نمک که باید سعی کنید از مصرف آنها اجتناب کنید یا آنها را کاهش دهید عبارتند از:
- نمک اضافی روی غذای خود اضافه کنید.
- سس زیاد و سس سالاد
- گوشت پخته شده مانند بیکن ، تند و سالامی.
- پنیرهایی مانند روکفورت ، پارمزان و رومانو
- میان وعده هایی مانند پاستیل ، چیپس و کراکر
- فست فود
مرحله 7. سعی کنید پروتئین کمتری بخورید تا استرس را از کلیه های خود دور کنید
پردازش پروتئین برای کلیه های شما دشوار است زیرا می تواند حاوی مقدار زیادی سموم باشد که کلیه ها باید از طریق آنها کار کنند. اگر نگران سلامت کلیه خود هستید ، سعی کنید پروتئین مصرفی خود را محدود کنید تا مجبور نباشند به سختی کار کنند. سعی کنید میزان مصرف پروتئین را به 40 تا 65 گرم در روز محدود کنید. غذاهایی که پروتئین زیادی دارند عبارتند از:
- لوبیا؛ آجیل و دانه ها (کدو تنبل ، کدو ، تخمه هندوانه ، بادام ، پسته) ؛ عدس پخته ؛ جو دوسر ؛ نخود سبز
- توفو و محصولات سویا.
- گوشتی مانند سینه مرغ و بوقلمون ، گوشت خوک و گوشت گاو بدون چربی
- ماهی هایی مانند ماهی کاد ، ماهی تن ، ماهی آزاد
- پنیر ، مخصوصاً موزارلا کم چرب ، پنیر سوئیسی و پارمسان کامل
- تخم مرغ ، ماست و شیر
- توجه داشته باشید که برای داشتن تغذیه متعادل حفظ پروتئین در رژیم غذایی بسیار مهم است. اگر نگران سلامت کلیه خود هستید فقط در مورد مصرف پروتئین در حد اعتدال و نه بیش از حد است.
- در حقیقت ، بهتر است از رژیم گیاهی (ترجیحاً رژیم گیاهخواری یا گیاهخواری) استفاده کنید. شما می توانید با مصرف انواع سبزیجات ، غلات کامل و به ویژه لوبیا ، حبوبات و آجیل های مختلف بیش از حد پروتئین کافی دریافت کنید.
مرحله 8. مشروب و سیگار کشیدن را ترک کنید
الکل و دخانیات موادی هستند که می توانند تأثیرات منفی زیادی روی کلیه های شما داشته باشند. سیگار کشیدن همچنین می تواند باعث فشار خون بالا شود.
مرحله 9. برای حفظ سلامت کلیه های خود ورزش کافی انجام دهید
برای کنترل وزن و عملکرد صحیح کلیه ها ، باید سعی کنید حداقل 30 دقیقه در هفته سه تا پنج بار ورزش کنید. سعی کنید تمریناتی را که واقعاً از آنها لذت می برید انتخاب کنید تا انگیزه بیشتری برای رعایت رژیم ورزشی خود داشته باشید.
- دویدن ، شنا ، دوچرخه سواری ، پیاده روی ، صخره نوردی یا کیک بوکس را امتحان کنید. هر چیزی که بدن شما را به حرکت درآورد و ضربان قلب شما را افزایش دهد ، یک چیز خوب است.
- حتماً قبل از شروع هرگونه برنامه ورزشی برای اولین بار یا پس از یک دوره طولانی عدم فعالیت ، از پزشک خود مجوز بگیرید.
مرحله 10. برای پیگیری منظم سلامت کلیه ها ، به پزشک خود مراجعه کنید تا سلامت کلیه های خود را پیگیری کنید
مراجعه منظم به پزشک می تواند به شما در حفظ بیماری هایی که ممکن است به دلیل دیابت ایجاد شوند ، کمک کند. به طور خاص ، از پزشک خود بخواهید به طور مرتب علائم زیر را بررسی کند:
- فشار خون بالا (فشار خون بالا).
- بیماری کلیوی دیابتی.
- نارسایی کلیه.
روش 2 از 3: استفاده از داروها برای پیشگیری
مرحله 1. میزان قند خون خود را با داروهای کاهش قند خون کاهش دهید
داروهای هیپوگلیسمیک با افزایش جذب (یا جذب) قند از خون عمل می کنند.
- متفورمین یک داروی کاهش قند خون است که معمولاً تجویز می شود. دوز معمول معمولاً بین 500 میلی گرم تا 1 گرم یک یا دو بار در روز بسته به سطح قند خون شما است.
- متفورمین رایج ترین داروی تجویز شده در بیماران دیابتی است.
مرحله 2. کلسترول خود را با داروهای استاتین کاهش دهید
وقتی سطح کلسترول خود را کاهش می دهید ، احتمال ابتلا به فشار خون بالا (فشار خون بالا) که می تواند منجر به بیماری کلیوی شود را نیز کاهش می دهید. اگر فشار خون بالا دارید ، به طور کلی به شما توصیه می شود سطح کلسترول خود را زیر 4.0 میلی مول در لیتر نگه دارید.
- پزشکان معمولاً استاتینی به نام آتورواستاتین را تجویز می کنند. بسته به میزان کلسترول شما ، مقدار مصرف معمولاً 10 تا 80 میلی گرم در روز است.
- همچنین می توانید از مخمر برنج قرمز استفاده کنید که حاوی همان ماده فعال استاتین ها است.
- پزشک شما ممکن است بسته به تعداد کلسترول شما ، داروهای کلسترول دیگر مانند روغن ماهی را برای شما تجویز کند.
مرحله 3. از یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین برای کاهش فشار خون خود استفاده کنید
این دارو با کاهش ماده شیمیایی به نام آنژیوتانسین که در خون یافت می شود عمل می کند. آنژیوتانسین باعث انقباض رگ های خونی در کلیه ها می شود که باعث ایجاد فشار خون بالا می شود. هنگامی که از مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین استفاده می کنید ، رگ های خونی شما می توانند شل شده و این باعث کاهش فشار خون شما می شود.
- لیزینوپریل یک مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین است که معمولاً تجویز می شود. دوز معمولی بسته به فشار خون شما بین 5 تا 20 میلی گرم در روز است.
- این دسته از داروها (مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین) علاوه بر کاهش فشار خون ، "اثر محافظتی" بر کلیه ها دارند ، بنابراین مزایای آن متعدد است.
مرحله 4. برای تحریک سطح انسولین خود از داروهای سولفونیل اوره استفاده کنید
این داروها باعث ترشح انسولین توسط سلول های بتا از لوزالمعده می شوند. آنها همچنین تعداد گیرنده های انسولین را افزایش می دهند و انتقال گلوکز با واسطه انسولین بدن شما را کارآمدتر می کند. متداول ترین سولفونیل اوره ها عبارتند از:
- کلرپرومازین (قرص خوراکی 150 تا 250 میلی گرم در روز تجویز می شود).
- تولازامید (تولیناز: یک قرص خوراکی با 100 تا 250 میلی گرم در روز در فواصل هفتگی).
- تولبوتامید (اوریناز: یک قرص خوراکی با 250 میلی گرم تا 2 گرم در روز).
- گلیبورید (دیابت یا میکروناز: به صورت خوراکی با 1.25 تا 20 میلی گرم در روز).
- گلیپیزید (گلوکوترول: به صورت خوراکی با 5 میلی گرم در روز تجویز می شود).
مرحله 5. با پزشک خود در مورد دریافت نسخه تیازولیدین دیون برای کاهش مقاومت بدن به انسولین صحبت کنید
این نوع داروها فقط در حضور انسولین فعال هستند. به طور کلی زمانی تجویز می شود که سایر داروها تاثیری بر میزان قند خون شما نداشته باشند.
- روزیگلیتازون (آواندیا) نمونه ای از تیازولیدیندیون است که معمولاً ابتدا با 4 میلی گرم در روز تجویز می شود یا ممکن است هر 12 ساعت تقسیم شود.
- این داروها فقط گاهی استفاده می شوند و برای همه بیماران دیابتی ضروری نیست.
مرحله 6. اگر از قبل نارسایی مزمن کلیه دارید ، با پزشک خود در مورد آماده شدن برای دیالیز صحبت کنید
اگر در حال حاضر نارسایی کلیه دارید ، می توانید با پزشک خود در مورد آمادگی برای دیالیز در آینده صحبت کنید ، امیدوارم سالها بعد. دیالیز شامل هدایت خون شما به دستگاه خاصی است که به حذف مواد زائد در خون شما کمک می کند در حالی که نمک و آب را حفظ می کند تا عملکرد صحیح شما حفظ شود.
روش 3 از 3: تشخیص علائم نارسایی کلیه
مرحله 1. از پزشک خود بخواهید میکروآلبومینوری را آزمایش کند
یکی از اولین نشانه های مشکلات کلیوی میکروآلبومینوری است که وجود پروتئین و آلبومین در ادرار شما است. غالباً بیماران دیابتی مبتلا به آسیب کلیوی علائم واضحی ندارند و تغییری در الگوها یا دفعات ادرار آنها ایجاد نمی شود. بنابراین ، مهم است که آزمایشات خاصی مانند این را از پزشک خود درخواست کنید ، زیرا این آسان ترین راه برای تشخیص هرگونه آسیب به کلیه ها در مراحل اولیه است.
- پروتئین موجود در ادرار (همانطور که در آزمایش میکروآلبومینوری تشخیص داده شد) معمولاً نشانه قرمز رنگی است که نشان می دهد کلیه های شما از سلامت مطلوبی برخوردار نیستند و زمان آن رسیده است که اقدامات لازم برای جلوگیری از هرگونه آسیب بیشتر را آغاز کنید.
- توصیه می شود این آزمایش را سالی یکبار انجام دهید. اگر دیابت نوع 1 دارید ، آزمایش باید پنج سال پس از تشخیص شروع شود. در صورت ابتلا به دیابت نوع 2 ، آزمایش باید سالانه از زمان تشخیص شروع شود.
مرحله 2. پیشرفت بیماری کلیوی را درک کنید
اگر مقدار کمی پروتئین در ادرار شما شروع شود (که توسط پزشکان "نفروپاتی دیابتی" نامیده می شود) ، در صورت عدم درمان در نهایت به بیماری مزمن کلیه و در نهایت به نارسایی کلیه منجر می شود. به همین دلیل است که برای آزمایش منظم و سپس پیروی از توصیه پزشک برای اصلاح شیوه زندگی و درمان دارویی ، برای به تعویق انداختن یا به طور کلی جلوگیری از توسعه بیماری های طولانی مدت کلیه و نارسایی کلیه کلیدی است.
مرحله 3. به دنبال علائم احتباس مایعات باشید
بدن شما شروع به احتباس مایعات می کند زیرا وقتی کلیه های شما شروع به از کار انداختن می کنند ، کمتر قادر به حذف آب اضافی از بدن شما می شوند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، شما تورم را در اطراف مچ پا و پاهای خود تجربه خواهید کرد زیرا بدن شما به مایعات چسبیده است.
یکی از علائم اصلی احتباس مایعات ، پف شدن پوست اطراف چشم است
مرحله 4. در صورت کمبود اشتها توجه داشته باشید
وقتی کلیه های شما کار خود را متوقف می کنند ، برای پردازش سموم که معمولاً می توانند با آنها مقابله کنند ، سخت تر می شوند. این امر باعث تجمع این سموم در بدن شما می شود و از عملکرد طبیعی بدن شما جلوگیری می کند. یکی از اولین چیزهایی که تحت تأثیر این تجمع سم قرار می گیرد اشتهای شما است.
مرحله 5. از خارش به عنوان یکی از علائم بعدی نارسایی کلیه آگاه باشید
کلیه های شما همه چیزهای خوب و بدی را که در بدن خود قرار می دهید پردازش می کنند. وقتی عملکرد آنها به درستی متوقف شود ، مواد زائد در بدن شما تجمع می یابد. این تجمع مواد زائد در واقع می تواند باعث تحریک پوست شما شود و در نتیجه احساس خارش کنید.
مرحله 6. اگر متوجه شدید که در تمرکز مشکل دارید ، با پزشک مشورت کنید
هنگامی که کلیه های شما پردازش مواد زائد را متوقف می کنند ، سموم در سراسر بدن شما تجمع می یابد. این بدان معناست که سموم نیز می توانند در مغز شما جمع شوند و عملکرد صحیح را برای شما دشوار می کند. این می تواند باعث شود شما برای مدت طولانی بر تمرکز بر روی چیزی مشکل داشته باشید.
مرحله 7. مراقب گرفتگی عضلات ، حالت تهوع و استفراغ ناشی از عدم تعادل الکترولیت ها باشید
گرفتگی عضلات ، تهوع و استفراغ می تواند به دلیل عدم تعادل الکترولیت ها در بدن شما ایجاد شود. الکترولیت ها یون هایی هستند که در بدن یافت می شوند و به حفظ عملکرد طبیعی بدن کمک می کنند. هنگامی که الکترولیت کافی ندارید ، ماهیچه های شما می توانند منقبض شوند. در همان زمان ، ممکن است احساس تهوع کنید ، که ممکن است باعث استفراغ شما شود.
متداول ترین الکترولیت ها شامل سدیم ، پتاسیم ، فسفر و کلسیم است
مرحله 8. بررسی کنید که آیا شکم شما متورم شده است یا خیر
آسیت یک اصطلاح پزشکی برای تورم شکم است که در اثر تجمع مایعات ایجاد می شود. وقتی بدن شما مایعات را جمع می کند زیرا کلیه های شما به درستی کار نمی کنند ، احتمالاً شکم شما متورم می شود.
