سندرم تونل مچ دست وضعیتی است که دست ها و بازوها را درگیر می کند. این بیماری معمولاً در اثر فشرده شدن عصب واقع در مچ دست ایجاد می شود. عوامل خاصی می توانند در ایجاد سندرم تونل مچ دست نقش داشته باشند ، مانند آناتومی غیرطبیعی مچ دست ، مشکلات بهداشتی زیربنایی مانند شکستگی مچ دست و الگوهای استفاده از دست ، مانند موقعیت نادرست مچ هنگام تایپ روی صفحه کلید. اکثر مردم از طریق جراحی به دنبال درمان هستند ، اما اگر ترجیح می دهید از جراحی اجتناب کنید ، می توانید با تمرین مچ دست ، مدیریت درد ، مصرف داروها و درمان های جایگزین ، بیماری خود را درمان کنید.
مراحل
روش 1 از 4: با استفاده از مداخلات فیزیکی و مکانیکی
مرحله 1. بریس بپوشید
این مداخله فیزیکی آتل بندی نیز نامیده می شود و معمولاً تجویز می شود ، زیرا روشی ارزان و غیرتهاجمی برای درمان سندرم تونل کارپ است. با استفاده از این روش ، یک آتل پلاستیکی یا چوبی سبک وزن در زیر کف دست ، مچ دست و پایین بازوی شما اعمال می شود و در اطراف این قسمت ها محکم می شود تا میزان خم شدن مچ دست شما به حداقل برسد. با کاهش میزان خم شدن مچ دست ، می توانید درد ، بی حسی ، ضعف و احساس سوزن سوزن شدن را کاهش دهید.
- بریس مچ شما را در حالت خنثی نگه می دارد ، که نه تنها علائم شما را به حداقل می رساند ، بلکه باعث می شود عصب فشرده شما شروع به بهبود کند.
- آتل بندی معمولاً توسط متخصص ارتوپدی شما تجویز می شود. او مدت زمانی را که باید بریس را بر اساس شرایط خاص خود بپوشید تجویز می کند.
مرحله 2. به فیزیوتراپی بروید
این نوعی از توانبخشی است که از روشهای مختلف برای بازگرداندن کاربردی بازوی بالا استفاده می کند. درمان با دست معمولاً توسط یک فیزیوتراپ مجاز یا یک فیزیوتراپ ثبت شده انجام می شود زیرا آنها مهارت های تخصصی برای ارزیابی و ارزیابی هر بیمار مبتلا به سندرم تونل کارپال دارند.
فیزیوتراپیست شما ممکن است دست آسیب دیده شما را به صورت دستی دستکاری کند ، ناحیه ای را که درد می کند ماساژ دهد و یک نوار مخصوص (نوار سینزیولوژی) را در قسمت بالای بازو قرار دهد تا بهبودی حاصل شود. این موارد در مرحله بعد بیشتر توضیح داده خواهد شد
مرحله 3. ماساژ و دستکاری دستی را امتحان کنید
ماساژ درمانی شامل تسکین و آرامش ماهیچه های کشیده و ملتهب دست و مچ است. از سکته های مکرر ، دایره ای و یک جهت استفاده می کند که به تسکین درد ناحیه ملتهب کمک می کند. به طور کلی توسط فیزیوتراپ انجام می شود.
- مداخله دیگری که در درمان دست استفاده می شود دستکاری دستی است. این روش توسط جراحان ارتوپدی ، متخصصان کایروپراکتیک و فیزیوتراپیست ها برای تنظیم مجدد مفاصل و استخوان های آسیب دیده استفاده می شود. درمانگر شما یک حرکت ناگهانی ، اما صاف برای کشش و خم شدن استخوان یا مفصل شما انجام می دهد تا موقعیت آناتومیکی آن را اصلاح کند.
- در نهایت ، استفاده از نوار سینسیولوژی به درمانگر شما این امکان را می دهد که فیبرهای عضلانی را محکم به هم متصل کرده و قسمت آسیب دیده را از درد و التهاب رهایی دهد. همچنین برای بهبود گردش خون در ناحیه آسیب دیده برای تسهیل بهبود و ترمیم شناخته شده است.
مرحله 4. دست خود را تمرین دهید
برای بهبود عملکرد دست آسیب دیده و همچنین کاهش علائم سندرم تونل مچ دست ، می توانید تمرینات ورزشی خاصی انجام دهید. دو مورد از این تمرینها عبارتند از: ورزش سر خوردن عصب و تمرین کشش تاندون. آنها در مراحل زیر به طور مفصل مورد بحث قرار خواهند گرفت.
مرحله 5. ورزش سر خوردن عصب را امتحان کنید
دست خود را تقریباً برابر با صورت قرار دهید به طوری که دست شما در مقابل شما باشد. مچ دست شما باید در حالت خنثی قرار بگیرد و کف دست شما باید رو به روی شما باشد.
- انگشتان خود را محکم کنید تا مشت ایجاد شود در حالی که مچ دست را در موقعیت مستقیم یا خنثی خود نگه دارید. انگشتان خود را با انگشت شست خود نزدیک به انگشت اشاره صاف کنید.
- مچ دست خود را به عقب خم کرده و این حالت را برای چند لحظه حفظ کنید. انگشت شست خود را جلو بیاورید و از انگشتان دیگر دور کنید و سپس کف دست خود را بچرخانید تا رو به شما باشد.
- با استفاده از دست دیگر ، انگشت شست خود را به مدت دو ثانیه به سمت بیرون بکشید.
- این عمل را پنج بار ، سه تا چهار بار در روز تکرار کنید.
مرحله 6 ورزش کشویی تاندون را تمرین کنید
به این تمرین کشش انگشت نوار لاستیکی نیز می گویند. این تمرین برای تقویت عضلات بازکننده دست و ایجاد تعادل با عضلات مسئول بستن دستان شما در نظر گرفته شده است.
- یک نوار لاستیکی ضخیم را در اطراف انگشتان دست و شست خود قرار دهید. انگشتان خود را به طور گسترده ای در برابر مقاومت اعمال شده توسط نوار لاستیکی پهن کرده و این موقعیت را دو تا سه ثانیه نگه دارید. پس از گذشت این زمان ، آنها را به موقعیت اولیه بازگردانید.
- سعی کنید این روند را 10 بار در طول مدت یک ساعت تکرار کنید. اگر متوجه شدید که انجام این تمرین آسان است ، یک نوار لاستیکی دیگر برای مقاومت بیشتر اضافه کنید. به خود اجازه دهید بین تکرارها استراحت کنید.
روش 2 از 4: استفاده از استراتژی های تسکین درد
مرحله 1. مچ و دست آسیب دیده را به مدت حداقل دو هفته استراحت دهید
این بسیار مهم است زیرا بی حرکتی مچ آسیب دیده استرس و فشار وارد شده بر روی آن را در حین حرکت کاهش می دهد ، که باعث بهبودی ناحیه می شود. در حین حرکت مچ ، تاندون ها و رباط های ماهیچه های کوچک دست و انگشتان شما که از داخل تونل کارپ عبور می کنند ، می لغزند و می لغزند ، که باعث اصطکاک روی سایر ساختارهای بافت نرم می شود. اگر این روند ادامه یابد ، می تواند وضعیت شما را بدتر کند.
بخشی از استراحت مچ دست شما بستن بریس است که در مرحله اول این مقاله توضیح داده شده است. همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند از شرکت در فعالیتهایی که باعث خم شدن مچ دست می شود خودداری کنید. این می تواند شامل تایپ باشد
مرحله 2. کمپرس سرد را در مرحله حاد قرار دهید
اگر شرایط هنوز در مرحله حاد است (شما علائم آن را کمتر از شش هفته تجربه کرده اید) یک کمپرس سرد می تواند تورم و التهاب را به حداقل برساند. کمپرس سرد رگ های خونی را در ناحیه محدود می کند ، هم درد شما را بی حس می کند و هم تورم را کاهش می دهد.
یک کمپرس سرد یا یک بسته یخ را در یک حوله دستی بپیچید. از یخ یا کمپرس مستقیم روی پوست خود استفاده نکنید ، زیرا قرار گرفتن طولانی مدت در معرض دمای سرد می تواند منجر به آسیب پوست شود. کمپرس را به مدت 15 تا 20 دقیقه روی ناحیه نگه دارید ، سپس کمپرس را بردارید تا از آسیب رساندن به پوست جلوگیری شود
مرحله 3. بعد از شش هفته اولیه از کمپرس گرم استفاده کنید
اگر بیماری از قبل در حالت مزمن قرار داشته باشد (بیش از 6 هفته است که آن را تجربه کرده اید) کمپرس سرد دیگر کار نمی کند. در عوض ، برای تسکین درد ، از کمپرس یا گرمای گرم روی ناحیه استفاده کنید (این ناحیه در این زمان نباید متورم شود-اگر متورم است ، از حرارت استفاده نکنید). گرما جریان خون را در ناحیه افزایش می دهد ، که می تواند به تسریع روند بهبود کمک کند.
کمپرس گرم یا بطری آب گرم را در یک حوله دستی بپیچید. کمپرس را به مدت 15 تا 20 دقیقه روی مچ دست خود نگه دارید
مرحله 4. حمام موم پارافین را امتحان کنید
فیزیوتراپیست شما (PT) ممکن است موم پارافین را روی مچ دست و دست شما بمالد. موم در بخاری مخصوص تا 125 درجه فارنهایت (تقریبا 51 درجه سانتیگراد) گرم می شود. در حالی که لمس پارافین 125 درجه فارنهایت ممکن است گرم باشد (همانطور که باید) در واقع سردتر از لمس آب است که تا 125 درجه فارنهایت گرم شده است.
PT شما 10 بار یا بیشتر موم را فرو می کند و هر بار موم را محکم می کند قبل از اینکه دوباره دست شما فرو رود. این امر به دام انداختن گرمای درمانی در داخل دستکش مومی کمک می کند و به گرما اجازه می دهد تا با درد مبارزه کرده و روند بهبود را تسریع کند. موم به مدت 15 تا 20 دقیقه روی دست شما می ماند و سپس برداشته می شود
روش 3 از 4: مصرف داروها
مرحله 1. از NSAID ها برای تسکین درد و التهاب استفاده کنید
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) برای مبارزه با درد و التهاب استفاده می شود ، که به نوبه خود می تواند به کاهش فشرده سازی عصب داخلی شما کمک کند.
می توانید NSAID ها را بدون نسخه از داروخانه محلی خود خریداری کنید. NSAID های رایج شامل آسپرین ، ایبوپروفن و سلکوکسیب هستند
مرحله 2. برای بی حسی موضعی نسخه بگیرید
مخلوط یوتکتیک بی حسی موضعی (EMLA) می تواند به مبارزه با درد ناشی از فشردگی عصب میانی کمک کند. EMLA از دو بی حس کننده موضعی ، لیدوکائین و پریلوکائین تشکیل شده است. شما می توانید EMLA را به شکل کرم یا پماد خریداری کنید.
دو تا سه بار در روز EMLA را روی ناحیه ای که احساس درد می کنید بمالید. بسته به شرایط شما ، پزشک ممکن است دوز خاصی را تجویز کند
مرحله 3. کورتیکواستروئیدها را مصرف کنید
دو کورتیکواستروئید معمولاً تجویز شده برای مبارزه با سندرم تونل کارپ شامل بتامتازون و متیل پردنیزولون است. آنها برای مبارزه با التهاب عمل می کنند ، که به نوبه خود می تواند به تسکین درد شما کمک کند. آنها همچنین می توانند به تسریع روند بهبود کمک کنند.
- دوز معمول بتامتازون برای سندرم تونل کارپ ، قرص 20 میلی گرم یک بار در روز هر روز صبح است. متیل پردنیزولون از طرف دیگر یک کورتیکواستروئید مشابه است که معمولاً بسته به علائم شما و شدت بیماری شما ، 10 تا 40 میلی گرم در روز تجویز می شود.
- اگرچه تزریق کورتیکواستروئیدها معمولاً توسط پزشک ارائه می شود و تجویز می شود ، اما در صورت ناراحتی از تزریق یا افزایش تمایل به خونریزی ، می توانید از کورتیکواستروئیدهای خوراکی استفاده کنید.
روش 4 از 4: آزمایش با درمان های جایگزین
مرحله 1. تونل کارپ را با طب سوزنی درمان کنید
در این نوع درمان جایگزین ، از سوزن برای تحریک نقاط طب سوزنی استفاده می شود. دو نقطه ، PC5 و PC6 ، به طور خاص مورد هدف قرار گرفته اند. این نقاط در نزدیکی یکدیگر ، درست بالای چین مچ قرار دارند.
تصور می شود که تحریک این نقاط باعث کاهش فشار و تورم در ناحیه ای می شود که منجر به درد و بی حسی می شود
مرحله 2. درمان های لیزری را دریافت کنید
در این روش درمانی جایگزین ، لیزرهای سطح پایین در طول عصب میانی برای تسکین علائم سندرم تونل مچ دست از بیمار استفاده می شود. فرض بر این است که نور لیزر می تواند عمیقا در بافتها نفوذ کند و در آنجا "اثر شبیه سازی عکس-زیستی" دارد. همچنین اعتقاد بر این است که با تحریک سیستم ایمنی و گردش خون ، ترمیم سلولی را بهبود می بخشد.
معمولاً یک پزشک متخصص با تخصص لیزر درمانی سطح پایین این درمان را انجام می دهد. جلسه یکبار انجام می شود تا ببینید آیا برای شما مثر است یا خیر. در صورت کاهش علائم ، می توان حداقل هر دو تا چهار هفته یکبار این کار را انجام داد
مرحله 3. یوگا را تمرین کنید
درمان جایگزین دیگر برای سندرم تونل مچ ، انجام تمرینات یوگا است ، به ویژه آن دسته از روالهایی که بر وضعیت های بالای بدن و آگاهی از تراز ساختاری مناسب تمرکز می کند و بر باز شدن ، کشش و تقویت مفاصل بالای بدن تمرکز می کند.
