سندرم تونل کارپ (CTS) در اثر تورم و التهاب اعصابی که در حفره تونل کارپ مچ قرار دارند و در مچ دست هر دست قرار دارد ایجاد می شود. CTS در دوران بارداری به دلیل ادم ، تجمع مایعات در بافت های بدن ، یک اتفاق شایع است. بر اساس برخی برآوردها ، بیش از 60 درصد زنان باردار ممکن است علائم سندرم تونل کارپ را در درجات مختلف شدت تجربه کنند. علائم شایع CTS شامل درد ، بی حسی ، مشکل در گرفتن اجسام و احساس سوزن سوزن شدن در دست ، کف دست و انگشتان است. اگرچه سندرم تونل کارپ معمولاً در پایان بارداری کاهش می یابد ، اما ممکن است تا شش ماه پس از زایمان ادامه یابد. دانستن نحوه درمان علائم از ابتدا تا بدتر نشوند می تواند به شما در کاهش درد و بازیابی دامنه کامل حرکت کمک کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: تسکین درد CTS
مرحله 1. مچ ها را یخ بزنید
یخ درمانی یک مسکن عالی و درمان ضد التهابی است ، زیرا به سرعت در کاهش ضربان قلب کمک می کند. یخ همچنین می تواند با کند کردن جریان خون به محل آسیب ، التهاب را کاهش دهد.
- از یک بسته سرد استفاده کنید یا چند تکه یخ را در یک حوله ظرف تمیز بپیچید. همچنین می توانید مچ دست خود را به مدت 10 دقیقه زیر آب سرد لوله کشی کنید.
- از بسته های یخ به مدت بیشتر از 20 دقیقه استفاده نکنید. قبل از اعمال مجدد یخ حداقل 10 دقیقه آن را بردارید.
- برخی از افراد دریافتند که درمان های متناوب سرد و گرم می تواند برای کاهش درد تونل کارپل مثر باشد. برای این کار ، کمپرس یخ و کمپرس گرم را هر کدام به مدت یک دقیقه ، در طول پنج تا شش دقیقه ، جایگزین کنید. در صورت متناوب بودن درمان های گرم و سرد ، می توانید روال درمانی را سه تا چهار بار در روز تکرار کنید.
مرحله 2. مچ ها را آتل بندی کنید
بسیاری از مردم متوجه می شوند که پوشیدن آتل مچ دست می تواند به کاهش حرکت مچ دست در حالی که علائم CTS ادامه دارد ، کمک کند. این باعث می شود مچ دست نسبتاً پایدار بماند تا بهبود یابد.
مرحله 3. استراحت کافی داشته باشید
استراحت برای بهبودی از هرگونه آسیب مهم است ، زیرا به بدن زمان بهبودی می دهد. این امر به ویژه در مورد استفاده از قسمتهای بدن مانند دست و مچ دست بسیار مهم است.
فعالیتهای غیر ضروری را کاهش داده یا حذف کنید. تا جایی که ممکن است هنگام درمان از CTS از انجام هرگونه کار سنگین با دست یا مچ دست خودداری کنید
مرحله 4. دستان خود را بالا ببرید
در هنگام استراحت ، بالا بردن ساعد و دست (یا هر دو ، در صورت تجربه CTS در هر دو مچ) می تواند مفید باشد. بالا بردن آسیب می تواند با کاهش جریان خون به کاهش تورم و التهاب کمک کند.
برای بالا بردن بازوها ، از بالش یا حوله تمیز و جمع شده استفاده کنید
مرحله 5. یک وضعیت خواب مناسب ایجاد کنید
بهتر است هنگام بارداری به پهلو یا پشت بخوابید. اطمینان حاصل کنید که دست ها در هم فشرده نشده اند ، اما در حالت آرام و خنثی قرار دارند. اگر به پهلو می خوابید ، می توانید از بالش برای استراحت دست خود استفاده کنید و حالت خنثی خود را حفظ کنید. اگر نیمه شب با بی حسی یا سوزن سوزن شدن از خواب بیدار می شوید ، سعی کنید دست خود را تکان دهید تا درد برطرف شود. همیشه مطمئن شوید مچ های شما در هنگام خواب خم نشده باشد یا اینکه روی دستان خود بخوابید. آتل ممکن است به صاف ماندن مچ دست کمک کند.
قسمت 2 از 3: تمرین مچ دست برای تسکین CTS
مرحله 1. مچ را به سمت بالا و پایین خم کنید
سندرم تونل کارپل تحرک مچ دست را کاهش می دهد و حتی انجام ابتدایی ترین عملکردهای دستی را نیز مشکل می کند. یکی از راه های تقویت مچ ، تقویت قدرت با استفاده از تکرار حرکات ملایم است. خم شدن مچ دست به بالا و پایین می تواند به افزایش تحرک و بازسازی دامنه حرکتی شما کمک کند.
- انگشتان خود را صاف نگه دارید و بازوی خود را مستقیماً روبروی خود باز کنید.
- مچ دست را به جلو و عقب خم کنید ، تمام دست را با حرکات ملایم و متناوب بالا و پایین ببرید.
- اگر در انجام این تمرین با بازوی جلو روبرو هستید ، می توانید دست خود را روی میز یا زیر بغل دراز کنید و مچ دست از لبه آویزان باشد.
- این تمرین را 10 بار در روز تکرار کنید.
مرحله 2. حرکت انگشتان خود را تمرین کنید
علاوه بر کاهش تحرک مچ دست ، بسیاری از افرادی که از سندرم تونل مچ دست رنج می برند ، حرکت انگشتان خود یا تشکیل مشت مشکل است. علاوه بر تمرینات مچ دست ، بازسازی قدرت و تحرک در انگشتان و دست نیز اهمیت دارد.
- مشت خود را با دست خود تشکیل دهید و مشت خود را تا جایی که می توانید فشرده کنید بدون اینکه باعث درد شوید.
- مشت را به مدت پنج تا 10 ثانیه نگه دارید قبل از اینکه انگشتان را به حالت کشیده برگردانید.
- این تمرین را 10 بار در روز تکرار کنید.
مرحله 3. دامنه حرکتی خود را گسترش دهید
یک رژیم جامع تمرین تونل کارپال باید برای تقویت تمام قسمت های دست و مچ کار کند. هر یک از انگشتان منفرد ممکن است محدوده حرکتی خود را کاهش دهند ، بنابراین تمرکز بر روی هر رقم فردی از دست اهمیت دارد.
- انگشت اشاره خود را به انگشت شست خود لمس کنید و شکل "O" (مانند علامت "خوب") را تشکیل دهید.
- دست را به سمت پایین حرکت دهید و هر انگشت را به انگشت شست لمس کنید.
- این تمرین را 10 مرتبه تکرار کنید ، در امتداد بالا و پایین ردیف انگشتان خود حرکت کنید.
قسمت 3 از 3: درمان CTS پس از تحویل شما
مرحله 1. زمان مراجعه به پزشک را بدانید
اغلب موارد ناشی از سندرم تونل کارپ ناشی از بارداری طی چند هفته پس از تولد نوزاد به خودی خود برطرف می شوند. با این حال ، برخی موارد CTS مربوط به بارداری می تواند تا شش ماه پس از زایمان ادامه یابد. اگر CTS زود درمان شود ، اغلب می توان علائم را تا زمانی که درد به خودی خود برطرف نشد ، مدیریت کرد. با این حال ، اگر CTS درمان نشود ، ممکن است پیشرفت کرده و صدمات زیادی ایجاد کند.
در موارد شدید زمانی که CTS درمان نشود ، ممکن است نیاز به جراحی یا درمان داشته باشد
مرحله 2. دارو مصرف کنید
ممکن است پزشک شما را از مصرف داروهای ضد درد ، از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) در دوران بارداری توصیه کند. با این حال ، پس از تولد نوزاد ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که برای تسکین درد از دارو استفاده کنید.
- در صورتی که قصد شیردهی به فرزند خود را دارید ، در مورد اینکه آیا برخی داروها می توانند از طریق شیر مادر روی فرزند شما تأثیر بگذارند ، بسیار مهم است.
- داروهای ضد درد متداول شامل NSAID هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن است. برای درد شدیدتر ، پزشک شما ممکن است داروهای ضد درد با نسخه تجویز کند.
مرحله 3. از پزشک خود در مورد کورتیکواستروئیدها سوال کنید
بسته به شدت سندرم تونل کارپ ، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید را توصیه کند. کورتیکواستروئیدها ، مانند کورتیزون ، می توانند به تسکین تورم و التهاب کمک کنند ، که به نوبه خود می تواند فشار بر اعصاب مچ دست شما را کاهش دهد.
کورتیکواستروئیدهای خوراکی به اندازه تزریق برای درمان CTS م effectiveثر نیستند
مرحله 4. گزینه های جراحی را در نظر بگیرید
در بیشتر موارد ، سندرم تونل مچ دست خود به خود پس از تولد نوزاد برطرف می شود ، بنابراین احتمالاً نیازی به جراحی نخواهید داشت. با این حال ، اگر مستعد درد تونل کارپ هستید و علائم شما بعد از بچه دار شدن برطرف نمی شود ، پزشک ممکن است به عنوان یک گزینه جراحی را توصیه کند. جراحی خطراتی را شامل می شود ، از جمله خطر آسیب عصبی یا عروقی که می تواند دامنه حرکتی شما را به طور دائمی محدود کند. هرچند گزینه های جراحی به طور کلی بی خطر هستند و ممکن است برای تسکین درد طولانی مدت مثر باشند.
- جراحی آندوسکوپی یک روش CTS است که در آن جراح با استفاده از آندوسکوپ (یک ابزار بلند و نازک تلسکوپی) وارد تونل کارپ می شود و رباط را ایجاد می کند که باعث درد و التهاب می شود. جراحی آندوسکوپی عموماً کمتر از جراحی باز دردناک تلقی می شود.
- جراحی باز شامل یک جراح است که برشی نسبتاً بزرگتر را در کف دست ایجاد می کند. سپس جراح از طریق برش وارد مچ می شود و رباط را قطع می کند تا عصب آزاد شود. این روش مشابه جراحی آندوسکوپی است ، اما بسیار تهاجمی است و در نتیجه بهبود آن ممکن است بیشتر طول بکشد.
مرحله 5. درمان توانبخشی را امتحان کنید
برخی از افراد مبتلا به درد طولانی مدت تونل مچ دست ممکن است برای بازیابی طیف وسیعی از حرکت در مچ دست و دست به درمان فیزیکی و شغلی نیاز داشته باشند. برخی از تکنیک های درمانی توانبخشی می توانند به تسکین درد و تقویت ماهیچه های دست و مچ کمک کنند.
علاوه بر درمان فیزیکی و شغلی ، برخی افراد متوجه می شوند که سونوگرافی با شدت بالا می تواند به مچ دست کمک کند. این درمان شامل افزایش دمای داخل و اطراف مچ دست برای کاهش درد و افزایش جریان خون به منظور بهبود آسیب است
مرحله 6 هنگامی که مچ شما به اندازه کافی قوی شد ، تمرینات تقویتی را انجام دهید
هنگامی که درد به میزان قابل توجهی کاهش یافت ، می توانید تمرینات تقویتی را انجام دهید. با تمرینات ایزومتریک مانند موارد زیر شروع کنید: مچ دست خود را در حالت خنثی و کف دست را پایین نگه دارید و دست دیگر خود را بالای مچ دست خود قرار دهید. مشت خود را کمی بسته نگه دارید و سعی کنید مچ دست خود را به عقب بکشید ، در حالی که در عین حال با دست دیگر خود مقاومت کافی را برای جلوگیری از حرکت مچ دست خود ایجاد می کنید. 10 ثانیه در این حالت بمانید و پنج تا 10 بار این کار را تکرار کنید.
- می توانید این تمرین را سه بار در هفته انجام دهید.
- اکنون می توانید دست خود را طوری قرار دهید که کف دست شما رو به بالا باشد ، در حالی که دست شما در حالت بسته و راحت قرار دارد. دست دیگر را روی دست بسته قرار دهید و مچ خود را خم کنید ، در حالی که با دست دیگر مقاومت کافی را اعمال می کنید تا مچ شما حرکت نکند. این حالت را برای 10 ثانیه نگه دارید و پنج بار این کار را تکرار کنید.
