ضعف در عضلات مثانه ممکن است منجر به بی اختیاری بی اختیاری شود ، و این می تواند بسیار ناامید کننده باشد. با این حال ، چندین کار را می توانید انجام دهید تا ماهیچه های مثانه خود را تقویت کرده و کنترل بیشتری در زمان مجاری ادرار کردن داشته باشید. با ترکیب تمرینات و تکنیک های کنترل مثانه برای آموزش مثانه خود شروع کنید. سپس ، برخی از تغییرات ساده در شیوه زندگی را برای بهبود سلامت کلی مثانه خود انجام دهید. همچنین ممکن است بخواهید برای تعیین علت مشکلات کنترل مثانه با پزشک مشورت کنید.
مراحل
روش 1 از 3: استفاده از تمرینات و تکنیک های کنترل مثانه
مرحله 1. برای تقویت عضلات کنترل کننده ادرار ، kegels انجام دهید
کگل یک تمرین است که روی عضلات کف لگن شما کار می کند. اینها ماهیچه هایی هستند که ادرار را کنترل می کنند ، بنابراین انجام روزانه kegels می تواند به شما در کنترل بهتر مثانه کمک کند. برای انجام kegel ، ماهیچه های لگن خود را بلند کرده ، 5 ثانیه نگه دارید و سپس آنها را شل کنید. 3 بار در روز 10 تکرار انجام دهید.
برای اینکه بتوانید عضلات کف لگن خود را تعیین کنید ، ماهیچه هایی را که برای کنترل جریان ادرار هنگام استفاده از حمام استفاده می کنید تصور کنید. ماهیچه هایی که این جریان را کنترل می کنند ، ماهیچه هایی هستند که باید در حین تمرینات کگل منقبض و رها شوند. با این حال ، نباید در هنگام ادرار Kegels انجام دهید ، زیرا این می تواند منجر به عفونت مثانه شود
نکته: ممکن است در ابتدا نتوانید کیکل ها را به مدت 5 ثانیه کامل نگه دارید. در صورت نیاز ، با نگه داشتن هر کیگل به مدت 1 یا 2 ثانیه شروع کنید و تا نگه داشتن آنها به مدت 5 ثانیه ادامه دهید.
مرحله 2. هنگامی که میل به ادرار کردن دارید ، 10 دقیقه صبر کنید
اگر مجبور به ادرار مکرر هستید و انتظار برای شما دشوار است ، این می تواند مفید باشد. بعد از اینکه برای اولین بار میل به دستشویی پیدا کردید 10 دقیقه صبر کنید و دفعه بعد مدت زمان انتظار را 10 دقیقه افزایش دهید. مدتی که برای رفتن منتظر می مانید را افزایش دهید تا زمانی که فقط 2-2.5 ساعت یکبار به دستشویی بروید.
با افزایش مدت زمان انتظار ، ماهیچه های اطراف مثانه خود را تقویت کرده و مثانه خود را برای نگه داشتن ادرار به مدت طولانی تر آموزش می دهید
مرحله 3. هربار که به دستشویی می روید دوبار ادرار کنید
پس از اتمام دستشویی ، 3 دقیقه منتظر بمانید و سپس دوباره ادرار کنید. به این حالت دو باطل شدن می گویند. این یک راه خوب برای اطمینان از تخلیه کامل مثانه است و ممکن است به تخلیه کامل تر در آینده کمک کند.
نکته: نشستن در حالت آرام ممکن است ادرار را آسان تر کند. اگر هنگام ادرار کردن معمولاً درست بالای صندلی توالت می ایستید یا معلق می روید ، کاملاً بنشینید و چند نفس عمیق بکشید تا به آرامش خود کمک کنید.
مرحله 4. هر 2 تا 4 ساعت یکبار سفرهای منظم حمام را برنامه ریزی کنید
رفتن به دستشویی با برنامه مشخص ممکن است به مثانه شما برای عملکرد بهتر کمک کند. هر 2 تا 4 ساعت یک سفر حمام برنامه ریزی کنید و هر زمان که زمان رفتن شما فرا رسید ، کار خود را متوقف کنید.
هرگز بیش از 4 ساعت بدون ادرار کردن ادامه ندهید. نگه داشتن ادرار در مثانه به مدت طولانی می تواند آن را تضعیف کند
روش 2 از 3: ارتقاء سلامت عمومی مثانه
مرحله 1. در طول روز آب بنوشید
برای اطمینان از سلامت مثانه ، مهم است که بدن خود را هیدراته نگه دارید. مصرف مایعات خود را به عنوان راهی برای کمتر ادرار کردن محدود نکنید زیرا ممکن است منجر به کم آبی بدن و عفونت ادراری شود. هر زمان که تشنه یا عرق کرده اید ، مانند آب و هوای گرم یا ورزش ، آب بنوشید.
از مصرف الکل و کافئین خودداری کنید. اینها ادرارآور هستند که باعث می شوند بیش از حد معمول ادرار کنید
مرحله 2. اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید
سیگار کشیدن برای بسیاری از اعضای بدن از جمله مثانه مضر است. اگر سیگاری هستید و مشکلات مثانه دارید ، با پزشک خود در مورد گزینه هایی که ممکن است به ترک سیگار کمک کند مشورت کنید. آنها ممکن است بتوانند دارویی تجویز کنند ، محصولات جایگزین نیکوتین را توصیه کنند یا شما را به برنامه ترک سیگار در منطقه خود ارجاع دهند.
مرحله 3. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید وزن خود را کاهش دهید
با پزشک خود مشورت کنید تا دریابید که آیا وزن مناسبی دارید یا اینکه آیا نیاز به کاهش وزن دارید یا خیر. حتی از دست دادن 5 تا 10 درصد از وزن بدن ممکن است بی اختیاری ادرار را بهبود بخشد. هنگامی که به وزن بدن سالم تری رسیدید ، آن را با رژیم غذایی سالم و ورزش منظم حفظ کنید.
به خاطر داشته باشید که این ممکن است برای همه م workثر واقع نشود ، اما ممکن است به اندازه مصرف دارو یا استفاده از درمان غیرجراحی دیگر برای بی اختیاری م effectiveثر باشد ، بنابراین ارزش امتحان کردن را دارد
مرحله 4. برای تسهیل جریان هوا لباس زیر بپوشید
اگرچه پوشیدن لباس زیر نخی باعث تقویت مثانه شما نمی شود ، اما ممکن است به کاهش احتمال ابتلا به عفونت ادراری کمک کند. لباس زیر 100٪ پنبه ای انتخاب کنید و از لباس های زیر که از پارچه های مصنوعی ساخته شده است اجتناب کنید.
- از پوشیدن لباس هایی که محکم در ناحیه فاق قرار می گیرند نیز اجتناب کنید.
- اگر جوراب شلواری یا شلوار می پوشید ، مطمئن شوید که دارای پنبه فاق نخی هستند.
نکته: همیشه بعد از عرق کردن یا خیس شدن لباس ها ، مانند ورزش یا شنا ، لباس های خود را عوض کنید. دوش بگیرید ، خود را کاملاً خشک کنید و لباس و لباس زیر تمیز و خشک بپوشید. این ممکن است به جلوگیری از عفونت های دستگاه ادراری کمک کند.
روش 3 از 3: جستجوی درمان پزشکی برای بی اختیاری ادرار
مرحله 1. در صورت داشتن نگرانی برای ملاقات با پزشک خود وقت بگذارید
اگر مشکلات کنترل مثانه دارید ، برای ملاقات با پزشک وقت بگیرید. علل احتمالی مختلفی برای مشکلات کنترل مثانه وجود دارد ، بنابراین پزشک شما باید آزمایش هایی را انجام دهد تا دریابد که چه چیزی باعث مشکلات شما می شود. برخی از آزمایشات تشخیصی که ممکن است پزشک شما از آنها استفاده کند عبارتند از:
- انجام آزمایش تجزیه و تحلیل ادرار برای بررسی عفونت ، خون و سایر ناهنجاری های ادرار.
- داشتن یک دفتر خاطرات مثانه برای جستجوی الگوهای عادات ادراری خود.
- از سونوگرافی یا سوند برای بررسی میزان ادرار در مثانه خود پس از ادرار کردن استفاده کنید.
نکته: حتماً در مورد علائم دیگری که همراه با از دست دادن کنترل مثانه دارید ، به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 2. در مورد داروهای بی اختیاری از پزشک خود سوال کنید
بسته به نوع بی اختیاری ادراری که دارید ، پزشک ممکن است دارویی را برای درمان مشکل توصیه کند. انواع مختلفی از داروها موجود است از جمله:
- آنتی کولینرژیک ها. این داروها برای آرام کردن مثانه بیش فعال مفید هستند. این یک مشکل رایج با بی اختیاری فوری است ، زمانی که شما اغلب به ادرار کردن میل می کنید.
- میرابگرون. این دارو به مثانه شما امکان می دهد ادرار بیشتری را در یک زمان نگه دارد ، که ممکن است برای بی اختیاری فوری مفید باشد.
- مسدود کننده های آلفا (برای مردان مبتلا به بی اختیاری سرریز). این داروها به شل شدن ماهیچه های گردن مثانه کمک می کند و تخلیه کامل آن را هنگام ادرار آسان می کند.
- استروژن موضعی (برای زنان). این ممکن است به تحریک بافت و جوانسازی بافت در واژن کمک کند.
مرحله 3. اگر زن هستید به دستگاه های قابل نصب نگاه کنید
چند دستگاه برای درمان بی اختیاری در زنان موجود است. اگر تصمیم دارید از یکی از این موارد استفاده کنید ، باید هر روز آن را به داخل مجرای ادرار یا مهبل خود وارد کنید ، مانند نحوه قرار دادن تامپون. دستگاههای موجود عبارتند از:
- درج مجرای ادراری. این یک دستگاه پلاگین کوچک است که قبل از انجام فعالیتی که ممکن است باعث بی اختیاری ادرار شود ، مانند انجام یک ورزش ، وارد مجرای ادرار خود می شوید. سپس ، دستگاه را درست قبل از اینکه مجبور به ادرار شوید ، بردارید.
- پساری این یک حلقه سفت است که شما آن را داخل واژن قرار داده و در طول روز می پوشید. این می تواند به حمایت از مثانه شما کمک کند و از نشت جلوگیری کند ، که ممکن است در صورت افتادگی مثانه مفید باشد.
مرحله 4. اگر داروها کمکی نمی کنند ، در مورد تزریق و ایمپلنت صحبت کنید
تزریق و ایمپلنت نسبت به سایر انواع درمان بی اختیاری تهاجمی تر هستند ، اما نسبت به جراحی کمتر تهاجمی هستند. اگر بعد از امتحان اصلاح شیوه زندگی و مصرف داروها همچنان با مشکل روبرو هستید ، در مورد تزریق و ایمپلنت برای درمان بی اختیاری با پزشک خود صحبت کنید. برخی از گزینه هایی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از:
- تزریق حجیم. در این درمان ، یک ماده مصنوعی به مجرای ادرار شما تزریق می شود تا به بسته نگه داشتن آن و جلوگیری از نشت کمک کند.
- تزریق سم بوتولینوم نوع A در صورت داشتن بیش فعال مثانه ، این تزریق ها ممکن است مفید باشد. سم بوتولینوم به اسفنکتر مثانه کمک می کند تا شل شود و میل مکرر به رفتن را کاهش می دهد.
- ایمپلنت تحریک کننده عصب این دستگاه زیر پوست نزدیک مثانه شما قرار می گیرد و تکانه های الکتریکی بدون درد را شبیه به یک ضربان ساز می فرستد که ممکن است به کنترل بی اختیاری فوری کمک کند.
مرحله 5. در صورت شکست سایر درمانها ، در مورد گزینه های درمانی جراحی سوال کنید
اگر سایر درمانهای کمتر تهاجمی با شکست مواجه شده اند ، جراحی معمولاً آخرین راه حل برای درمان بی اختیاری ادرار است. با این حال ، گزینه های جراحی موثری وجود دارد که ممکن است به کنترل مثانه شما کمک کند. برخی از روش هایی که می توانید با پزشک خود در میان بگذارید عبارتند از:
- روش های اسلینگ ، که از بافت بدن خود ، یک ماده مصنوعی یا مش برای حمایت از مجرای ادرار و گردن مثانه استفاده می کند. این ممکن است به نگه داشتن مجرای ادراری در هنگام انجام کاری که ممکن است باعث نشت شود ، مانند عطسه یا ورزش کمک کند.
- تعلیق گردن مثانه ، که راه دیگری برای حمایت از گردن مثانه و مجرای ادراری است تا از بی اختیاری استرس جلوگیری کند.
- جراحی پرولاپس ، که بیشتر برای خانم ها شایع است. اگر مثانه حمایت خود را از دست داده باشد ، ممکن است این روش توصیه شود. جراح از بافت بدن یا مش برای تقویت آن استفاده می کند.
- اسفنکتر ادراری مصنوعی ، زمانی که پزشک برای کنترل بیشتر اسفنکتر ادراری شما را با اسفنکتر ادراری شما جایگزین می کند. بعد از عمل ، هر بار که نیاز به ادرار کردن دارید ، دریچه ای را که زیر پوست شما قرار دارد فشار می دهید و اسفنکتر را باز کرده و ادرار را آزاد می کند.
