"زایمان خانگی" زمانی است که زن ترجیح می دهد در خانه خود زایمان کند نه در بیمارستان. برخی از زنان ایده زایمان در خانه را به دلایل مختلف ترجیح می دهند - به عنوان مثال ، این امر می تواند به مادران در حین زایمان آزادی حرکت ، غذا و استحمام بیشتر دهد. همچنین می تواند مادران را در زایمان در مکانی آشنا و در محاصره افرادی که دوستشان دارند ، احساس آرامش کند. با این حال ، زایمان در خانه همچنین می تواند چالش ها و خطرات منحصر به فردی را به همراه داشته باشد ، بنابراین ، اگر به زایمان خانگی فکر می کنید ، مهم است که دقیقاً بدانید این فرایند قبل از زایمان به چه معناست. برای شروع به مرحله 1 زیر مراجعه کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: تحقیق
مرحله 1. جوانب مثبت و منفی زایمان در خانه را بشناسید
تا همین اواخر در تاریخ ، اکثر قریب به اتفاق زایمان ها در خانه اتفاق می افتاد. با این حال ، در سال 2009 ، در ایالات متحده ، تنها حدود 0.72 of از کل تولد ها در خانه بوده است. آمار اکثر کشورهای توسعه یافته دیگر به طور مشابه پایین است. علیرغم نادر بودن آنها در کشورهای پیشرفته در عصر جدید ، برخی از مادران زایمان خانگی را به زایمان در بیمارستان ترجیح می دهند. دلایل متعددی وجود دارد که ممکن است یک مادر زایمان خانگی را به جای زایمان در بیمارستان انتخاب کند. با این حال ، باید توجه داشت که برخی از مطالعات علمی ، زایمان های خانگی را با احتمال 2-3 برابر بیشتر عارضه مرتبط کرده اند.
اگرچه میزان عوارض بالا هنوز به طور مطلق بسیار زیاد نیست (مربوط به این است که فقط چند تولد در هر 1000 مورد عارضه دارند) ، اما مادران بلاتکلیف باید بدانند که زایمان های خانگی ممکن است کمی خطرناکتر از زایمان های بیمارستانی باشد. از سوی دیگر ، زایمان در خانه مزایای خاصی را ارائه می دهد که ممکن است زایمان در بیمارستان نتواند انجام دهد ، از جمله:
- آزادی بیشتر مادر برای حرکت ، استحمام و غذا خوردن به دلخواه خود
- توانایی بیشتر برای مادر برای تنظیم موقعیت خود در طول زایمان
- راحتی محیط ها و چهره های آشنا
- در صورت تمایل ، توانایی زایمان بدون کمک پزشکی (مانند استفاده از داروهای مسکن)
- توانایی برآوردن انتظارات مذهبی یا فرهنگی برای تولد
- هزینه کلی پایین تر ، در برخی شرایط
مرحله 2. بدانید که چه موقع نباید زایمان در خانه را امتحان کرد
در موارد خاص ، زایمان خطر عارضه ای را برای کودک ، مادر یا هر دو افزایش می دهد. در این شرایط ، سلامت مادر و کودک بیش از مزایای جزئی زایمان خانگی است ، بنابراین زایمان باید در بیمارستان انجام شود ، جایی که پزشکان مجرب و فناوری پزشکی نجات دهنده در دسترس است. در اینجا شرایطی است که یک مادر آینده باید انجام دهد قطعا برنامه ریزی برای زایمان در بیمارستان:
- هنگامی که مادر هرگونه بیماری مزمن (دیابت ، صرع و غیره) دارد
- هنگامی که مادر برای بارداری قبلی سزارین شده است
- اگر غربالگری قبل از تولد نگرانی های سلامتی را برای کودک متولد نشده نشان داده است
- اگر مادر دچار یک بیماری مرتبط با بارداری شده باشد
- اگر مادر از دخانیات ، الکل یا مواد مخدر استفاده می کند
- اگر مادر دارای دوقلوها ، سه قلوها و غیره است یا اگر کودک برای زایمان در حالت سرپایی قرار نگرفته است
- اگر زایمانی زودرس یا دیرهنگام باشد. به عبارت دیگر ، قبل از هفته 37 بارداری یا بعد از هفته 41 بارداری را برای زایمان خانگی برنامه ریزی نکنید.
مرحله 3. از قانونی بودن زایمان در خانه مطلع شوید
به طور کلی ، تولد در خانه توسط اکثر دولتهای ایالتی یا ملی ممنوع نیست. در انگلستان ، استرالیا و کانادا ، زایمان در خانه قانونی است و بسته به شرایط ، دولت ممکن است بودجه ای را برای آن تأمین کند. با این حال ، وضعیت حقوقی در ایالات متحده در مورد ماماها تا حدودی پیچیده تر است.
در ایالات متحده ، استخدام یک ماما پرستار مجاز (CNM) در هر 50 ایالت قانونی است. CNM ها پرستاران دارای مجوز هستند که معمولاً در بیمارستان ها کار می کنند - اگرچه به ندرت می توان آنها را با خانه تماس گرفت ، اما استخدام آنها برای تولد در خانه در هر ایالت قانونی است. در 27 ایالت ، استخدام یک ماما مستقیم یا مامای حرفه ای مجاز (CPM) نیز قانونی است. ماماهای مستقیم ورودی ، ماماهایی هستند که از طریق خودآموزی ، کارآموزی و غیره به مقام خود رسیده اند و نیازی به پرستار یا پزشک ندارند. CPM ها توسط ثبت ماماهای آمریکای شمالی (NARM) تأیید شده اند. CPM ها نیازی به حمل بیمه ندارند و مشمول بررسی همکاران نیستند
قسمت 2 از 3: برنامه ریزی تولد
مرحله 1. با پزشک یا ماما هماهنگی کنید
به شدت توصیه می شود که از یک ماما یا پزشک مجرب برای زایمان در خانه خود استفاده کنید. برای آمدن ماما یا پزشک از قبل به خانه خود برنامه ریزی کنید - قبل از شروع زایمان با او ملاقات کرده و در مورد تولد خود صحبت کنید و شماره وی را در دست داشته باشید تا در صورت شروع غیرمنتظره زایمان با او تماس بگیرید. به
- کلینیک مایو همچنین توصیه می کند که در صورت امکان پزشک یا ماما به آسانی به مشاوره پزشکان در بیمارستان نزدیک دسترسی داشته باشند.
- همچنین ممکن است بخواهید دوال پیدا کنید یا استخدام کنید - کسی که در طول زایمان مادر از حمایت جسمی و عاطفی مستمر برخوردار است.
مرحله 2. در مورد برنامه ای برای تجربه زایمان خود تصمیم بگیرید
به بیان ساده ، به دنیا آوردن یک تجربه روحی و جسمی خسته کننده است. آخرین کاری که می خواهید در هنگام زایمان انجام دهید ، زمانی که ممکن است دچار ناراحتی شدید باشید ، این است که مجبور باشید تصمیمات سریع و مهمی در مورد روند زایمان بگیرید. بسیار هوشمندانه است که قبل از شروع به کار ، برنامه تقریبی مربوط به تولد خود را بسازید و مرور کنید. سعی کنید برای هر مرحله از تحویل خود ، از ابتدا تا انتها حساب کنید. حتی اگر نتوانید برنامه خود را دقیقاً دنبال کنید ، داشتن برنامه به شما آرامش می دهد. در برنامه خود ، سعی کنید به س questionsالات مانند موارد زیر پاسخ دهید:
- علاوه بر پزشک/ماما ، در صورت وجود ، کدام افراد را برای زایمان می خواهید؟
- کجا می خواهید تحویل دهید؟ توجه داشته باشید که برای بیشتر کار خود ، می توانید برای راحتی حرکت کنید.
- برای داشتن چه وسایلی باید برنامه ریزی کنید؟ با پزشک خود مشورت کنید - معمولاً تعداد زیادی حوله ، ملحفه ، بالش و پتو ، به علاوه روکش های ضد آب برای تخت و زمین می خواهید.
- چگونه درد را کنترل خواهید کرد؟ آیا از مسکن های پزشکی ، روش Lamaze یا روش دیگری برای کنترل درد استفاده می کنید؟
مرحله 3. برای انتقال به بیمارستان ترتیب دهید
اکثر قریب به اتفاق زایمان های خانگی موفقیت آمیز و بدون عارضه هستند. با این حال ، مانند هر تولد ، همیشه این احتمال وجود دارد که همه چیز اشتباه پیش رود و سلامت کودک و/یا مادر را تهدید کند. به همین دلیل ، مهم است که آماده باشیم تا مادر را در مواقع اضطراری به بیمارستان منتقل کنیم. یک مخزن کامل بنزین در ماشین خود نگه دارید و ماشین خود را با لوازم تمیز کننده ، پتو و حوله مجهز نگه دارید. سریعترین مسیر را برای نزدیکترین بیمارستان بدانید - حتی ممکن است بخواهید در آنجا رانندگی را تمرین کنید.
مرحله 4. محل تولد نوزاد را انتخاب کنید
اگرچه شما می توانید موقعیت خود را تنظیم کرده و حتی بیشتر دوران کار خود را انجام دهید ، اما ایده خوبی است که مکانی را در خانه خود به عنوان آخرین محل زایمان در نظر بگیرید. یک مکان امن و راحت انتخاب کنید - بسیاری از مادران تختخواب شخصی خود را ترجیح می دهند ، اما این امکان وجود دارد که روی مبل ها یا حتی در قسمت نرم زمین به دنیا بیایید. صرف نظر از مکانی که انتخاب می کنید ، اطمینان حاصل کنید که تا زمان شروع کار ، تمیز شده است و دارای حوله ، پتو و بالش است. احتمالاً شما نیز می خواهید از یک ورق یا روکش پلاستیکی ضد آب برای جلوگیری از لکه های خون استفاده کنید.
- یک پرده دوش خشک و تمیز به عنوان یک مانع ضد آب عمل می کند تا از ایجاد لکه جلوگیری کند.
- اگرچه پزشک یا مامای شما به احتمال زیاد این موارد را دارند ، اما ممکن است بخواهید پد گاز و کراوات استریل در نزدیکی شما برای بریدن طناب نوزاد آماده کنید.
مرحله 5. منتظر علائم زایمان باشید
هنگامی که تمام آمادگی های لازم را انجام دادید ، کافی است منتظر شروع کار خود باشید. به طور متوسط ، اکثر حاملگی ها معمولاً حدود 38 هفته طول می کشد ، اگرچه زایمان سالم می تواند در عرض یک یا دو هفته از هفته 38 شروع شود. اگر قبل از هفته 37 بارداری یا بعد از هفته 41 بارداری زایمان می کنید ، بلافاصله به بیمارستان مراجعه کنید. در غیر این صورت ، برای هر یک از علائم زیر در شروع کار آماده باشید:
- آب شما می شکند
- اتساع دهانه رحم
- نمایش خونین (ترشح مخاطی رنگ صورتی یا قهوه ای به رنگ خون)
- انقباضات 30 تا 90 ثانیه طول می کشد
قسمت 3 از 3: زایمان
زایمان معمولی
مرحله 1. به پزشک یا مامای خود گوش دهید
متخصص مراقبت های بهداشتی که شما برای زایمان خانگی خود انتخاب کرده اید ، برای ایمن آوردن نوزادان آموزش دیده است و مجوز این کار را دریافت کرده است. همیشه به توصیه پزشک یا ماما گوش دهید و تمام تلاش خود را برای پیروی از آن انجام دهید. برخی از مواردی که ممکن است توصیه کند می تواند باعث افزایش موقت درد شما شود. با این حال ، پزشکان و ماماها در نهایت می خواهند به شما کمک کنند تا هرچه سریعتر و با خیال راحت زایمان خود را پشت سر بگذارید ، بنابراین سعی کنید تا آنجا که می توانید دستورات آنها را دنبال کنید.
بقیه توصیه های این بخش صرفاً به عنوان یک راهنمای دقیق در نظر گرفته شده است - همیشه به توصیه پزشک یا مامای خود موکول شوید
مرحله 2. آرام و متمرکز بمانید
زایمان می تواند یک تجربه طولانی و دردناک باشد و میزان خاصی از عصبی شدن تقریباً اجتناب ناپذیر است. با این حال ، هرگز ایده خوبی نیست که تسلیم افکار ناامیدی یا ناامیدی شوید. تمام تلاش خود را بکنید تا آنجا که ممکن است آرامش و شفافیت خود را حفظ کنید. این امر به شما این امکان را می دهد تا از دستورات پزشک یا ماما در حد توان خود پیروی کنید و اطمینان حاصل کنید که زایمان شما تا حد امکان سریع و ایمن است. اگر در موقعیت راحت و تنفس عمیق هستید راحت ترین حالت آرامش است.
مرحله 3. به دنبال علائم عوارض باشید
همانطور که قبلاً اشاره شد ، اکثر زایمان های خانگی بدون هیچ مشکلی اتفاق می افتد. با این حال ، عوارض همیشه یک احتمال کوچک در هنگام زایمان است. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر ، فوراً به بیمارستان مراجعه کنید ، زیرا ممکن است عوارض جدی بارداری را نشان دهد که نیاز به تکنولوژی و تخصص موجود در بیمارستان دارد:
- هنگامی که آب شما می شکند ، آثار مدفوع در مایع آمنیوتیک شما ظاهر می شود
- بند ناف قبل از اینکه نوزاد این کار را انجام دهد به داخل واژن شما می افتد
- شما دچار خونریزی واژینال هستید که با نمایش خونین شما در ارتباط نیست یا اگر نمایش خونین شما حاوی مقدار زیادی خون است (نمایش خونین معمولی صورتی ، قهوه ای یا تا حدی رنگ آمیزی خون است)
- بعد از به دنیا آمدن کودک یا عدم تحویل سالم جفت ، شما جفت را تحویل نمی دهید
- بچه شما اول سر به دنیا نمی آید
- کودک شما به هر طریقی ناراحت به نظر می رسد
- زایمان به زایمان پیشرفت نمی کند
مرحله 4. از پزشک خود بخواهید اتساع دهانه رحم خود را کنترل کند
در اولین مرحله زایمان ، دهانه رحم شما گشاد می شود ، نازک می شود و پهن می شود و اجازه عبور نوزاد را می دهد. در ابتدا ، ناراحتی ممکن است حداقل باشد. با گذشت زمان ، انقباضات شما به تدریج مکرر و شدیدتر می شوند. ممکن است درد یا فشاری در ناحیه کمر یا شکم احساس کنید که با گشاد شدن دهانه رحم افزایش می یابد. با گشاد شدن دهانه رحم ، پزشک باید معاینات مکرر لگن را برای نظارت بر پیشرفت آن انجام دهد. هنگامی که کاملاً با عرض حدود 10 سانتی متر (3.9 اینچ) متسع می شود ، آماده ورود به مرحله دوم زایمان هستید.
- ممکن است احساس کنید که نیاز به فشار دارید - پزشک شما معمولاً به شما می گوید تا دهانه رحم به 10 سانتی متر (3.9 اینچ) متسع نشود این کار را نکنید.
- در این مرحله ، معمولاً برای دریافت داروهای مسکن دیر نیست. اگر برای این احتمال برنامه ریزی کرده اید و داروهای مسکن در دست دارید ، با پزشک یا مامای خود مشورت کنید که آیا مناسب هستند یا خیر.
مرحله 5. دستورالعمل های همراه خود را برای هل دادن دنبال کنید
در مرحله دوم زایمان ، انقباضات شما مکرر و شدیدتر می شود. درد افزایش می یابد. ممکن است تمایل شدید به فشار آوردن داشته باشید - اگر دهانه رحم شما کاملاً متسع شده باشد ، متولد زایمان به شما این اجازه را می دهد. با پزشک یا مامای خود تماس بگیرید و هرگونه تغییر در وضعیت خود را به او اطلاع دهید. او به شما دستور می دهد که چه موقع فشار بیاورید ، چگونه تنفس کنید و چه زمانی استراحت کنید. تا جایی که می توانید این دستورالعمل ها را دنبال کنید. این مرحله از زایمان می تواند تا 2 ساعت برای مادران اول باردار به طول انجامد ، در حالی که در زایمان های بعدی این مرحله می تواند بسیار کوتاهتر باشد (گاهی اوقات 15 دقیقه کوتاه است). اگر کاملاً متسع نشده اید ، منتظر آینده خود باشید.
- از امتحان کردن موقعیت های مختلف نترسید ، مانند چهار دست و پا نشستن ، زانو زدن یا چمباتمه زدن. پزشک یا مامای شما معمولاً از شما می خواهند در موقعیتی قرار بگیرید که راحت تر است و به شما اجازه می دهد تا به طور م pushثر فشار بیاورید.
- وقتی فشار می آورید و فشار می آورید ، نگران ادرار یا دفع مدفوع نباشید - این بسیار رایج است و مامور تولد شما انتظار آن را دارد. فقط بر بیرون راندن کودک تمرکز کنید.
مرحله 6. کودک را از طریق کانال زایمان فشار دهید
نیروی هل دادن شما ، همراه با انقباضات شما ، نوزاد شما را از رحم به داخل کانال زایمان منتقل می کند. در این مرحله ، مهماندار شما ممکن است بتواند سر نوزاد را ببیند. به این می گویند "تاج گذاری" - شما می توانید از آینه برای دیدن آن خود استفاده کنید. اگر پس از تاجگذاری ، سر نوزاد ناپدید شد - این طبیعی است. با گذشت زمان ، موقعیت نوزاد از کانال زایمان پایین می آید. برای بیرون آوردن سر نوزاد باید فشار زیادی وارد کنید. به محض این که این اتفاق افتاد ، متولد زایمان شما باید بینی و دهان نوزاد را از هر گونه مایع آمنیوتیک پاک کرده و در بیرون راندن بقیه بدن نوزاد به شما کمک کند.
-
از فریاد ، گریه ، ناله یا ناله نترسید. این در هنگام انقباضات و دردهای زایمان بسیار شایع است.
زایمان در خانه مرحله 14 - زایمان بریچ (وقتی پای نوزاد قبل از سرش بیرون می آید) یک وضعیت پزشکی است که خطرات بیشتری را برای نوزاد به همراه دارد و به احتمال زیاد سفر به بیمارستان را ضروری می کند. امروزه بیشتر زایمان های بریچ منجر به سزارین می شوند.
مرحله 7. مراقبت از نوزاد پس از تولد
تبریک می گویم - شما به تازگی یک زایمان موفق در خانه داشته اید. از پزشک یا ماما بخواهید بند ناف نوزاد را با استفاده از یک قیچی استریل محکم کرده و برش دهد. با پاک کردن نوزاد با حوله های تمیز ، نوزاد را تمیز کنید ، سپس او را بپوشید و او را در یک پتوی تمیز و گرم بپوشانید.
- پس از زایمان ، متولد زایمان ممکن است شروع به تغذیه با شیر مادر را توصیه کند.
- بلافاصله نوزاد را غسل ندهید. در بدو تولد متوجه می شوید که نوزاد دارای یک پوشش سفید رنگ است. این طبیعی است - پوشش را ورنیکس می نامند. تصور می شود که از عفونت های باکتریایی محافظت می کند و پوست کودک را مرطوب می کند.
مرحله 8. پس از زایمان را تحویل دهید
بعد از به دنیا آمدن نوزاد ، اگرچه بدترین حالت به پایان رسیده است ، اما هنوز کارتان تمام نشده است. در سومین و آخرین مرحله زایمان ، شما باید جفت را تحویل دهید ، این اندامی است که نوزاد شما را در دوران بارداری تغذیه می کند. انقباضات خفیف (در واقع آنقدر خفیف که برخی از مادران متوجه آنها نمی شوند) جفت را از دیواره رحم جدا می کند. بلافاصله بعد ، جفت از مجرای زایمان عبور می کند. این فرآیند معمولاً حدود 5-20 دقیقه به طول می انجامد و در مقایسه با زایمان ، یک آزمایش نسبتاً جزئی است.
اگر جفت شما بیرون نمی آید یا یک تکه خارج نمی شود ، به بیمارستان بروید - این یک وضعیت پزشکی است که اگر نادیده گرفته شود ، می تواند پیامدهای بالقوه جدی داشته باشد
مرحله 9. نوزاد خود را نزد پزشک متخصص اطفال ببرید
اگر نوزاد شما بعد از تولد کاملاً سالم به نظر می رسد ، احتمالاً همینطور است. با این حال ، مهم است که پسر یا دختر جدید خود را برای معاینه پزشکی در عرض چند روز پس از تولد به پزشک ببرید تا مطمئن شوید از هیچ بیماری رنج نمی برد که به راحتی قابل تشخیص نیست. یک یا دو روز پس از زایمان برای ملاقات با متخصص اطفال برنامه ریزی کنید. متخصص اطفال نوزاد شما را معاینه می کند و دستورالعمل های مراقبت را به شما می دهد.
همچنین ممکن است خودتان بخواهید یک معاینه پزشکی دریافت کنید - زایمان یک پروسه شدید و سخت است و اگر به هر نحوی احساس می کنید از حالت عادی خارج شده اید ، بهتر است از یک پزشک بخواهید تشخیص دهد که آیا مشکلی وجود دارد یا خیر
تولد آب
مرحله 1. مزایا و معایب زایمان در آب را درک کنید
زایمان آب دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد - زایمان در حوضچه ای از آب. این روش تولد در سال های اخیر رواج بیشتری یافته است - برخی از بیمارستان ها حتی استخرهای زایمان ارائه می دهند. با این حال ، برخی از پزشکان آن را مانند زایمان معمولی ایمن نمی دانند. در حالی که برخی از مادران به زایمان قسم می خورند و ادعا می کنند که این روش آرامش بخش ، راحت ، بدون درد و "طبیعی" نسبت به روش های طبیعی زایمان است ، اما خطرات خاصی را شامل می شود ، از جمله:
- عفونت ناشی از آب آلوده
- عوارض بلعیدن آب توسط کودک
- اگرچه بسیار نادر است ، اما خطر آسیب مغزی یا مرگ ناشی از کمبود اکسیژن در حالی که نوزاد زیر آب است وجود دارد.
مرحله 2. بدانید که زایمان در آب نامناسب است
مانند هر زایمان خانگی ، اگر نوزاد یا مادر در معرض عوارض خاصی هستند ، نباید زایمان در آب انجام شود. اگر هریک از شرایط ذکر شده در قسمت اول در مورد بارداری شما صدق می کند ، اقدام به زایمان در آب نکنید - در عوض ، برای رفتن به بیمارستان برنامه ریزی کنید. علاوه بر این ، اگر مبتلا به تبخال یا عفونت تناسلی دیگری هستید ، نباید اقدام به زایمان در آب کنید ، زیرا این موارد می توانند از طریق آب به نوزاد منتقل شوند.
مرحله 3. استخر زایمان را آماده کنید
در 15 دقیقه اول زایمان ، از پزشک/ماما یا یکی از دوستان خود بخواهید یک حوضچه کوچک به عمق یک پا را با آب پر کند. استخرهای مخصوصی که به طور خاص برای زایمان در آب طراحی شده اند ، برای اجاره یا خرید در دسترس هستند - برخی از بیمه های درمانی هزینه آن را پوشش می دهند. لباس های خود را از زیر کمر بردارید (اگر ترجیح می دهید کاملاً برهنه باشید) و وارد استخر شوید.
اطمینان حاصل کنید که آب شما تمیز است و گرمتر از 100 درجه فارنهایت (حدود 37 درجه سانتیگراد) نیست
مرحله 4. از یک شریک یا مراقب تولد بخواهید با شما وارد استخر شود (اختیاری)
برخی از مادران ترجیح می دهند در حین زایمان شریک خود (همسر و غیره) را در استخر با خود داشته باشند تا از حمایت عاطفی و صمیمیت برخوردار شوند. دیگران ترجیح می دهند پزشک یا مامای خود را در استخر داشته باشند. اگر قصد دارید شریک زندگی خود را در استخر با خود داشته باشید ، ممکن است بخواهید با تکیه بر بدن شریک برای حمایت هنگام تمرین فشار بیاورید.
مرحله 5. کار را ادامه دهید
پزشک یا ماما در طول زایمان به شما کمک می کند و به شما کمک می کند تا تنفس کنید ، فشار بیاورید و در مواقع مناسب استراحت کنید. هنگامی که احساس می کنید نوزاد در حال آمدن است ، از پزشک/ماما یا شریک خود بخواهید که بین پاهای شما برسد تا به محض بیرون آمدن نوزاد بتواند او را بگیرد. شما می خواهید دستان خود را برای نگه داشتن محکم هنگام فشار دادن آزاد نگه دارید.
- مانند زایمان معمولی ، ممکن است موقعیت خود را برای راحتی تغییر دهید. به عنوان مثال ، ممکن است سعی کنید هنگام خوابیدن یا زانو زدن در آب فشار بیاورید.
- اگر در هر نقطه ، شما یا نوزاد علائم عوارض را نشان دادید ، از استخر خارج شوید.
مرحله 6. فوراً کودک را بالای آب بیاورید
به محض بیرون آمدن نوزاد ، آن را بالای آب نگه دارید تا بتواند نفس بکشد. بعد از اینکه کودک را لحظه ای در آغوش گرفتید ، با دقت از استخر خارج شوید تا بند ناف شما بریده شود و نوزاد خشک شود ، لباس بپوشد و در یک پتو پیچیده شود.
در برخی موارد ، نوزاد اولین حرکت مدفوع خود را در رحم انجام می دهد. در این صورت بلافاصله سر نوزاد را از آب خارج کرده و از آب آلوده دور کنید ، زیرا در صورت استنشاق یا نوشیدن مدفوع توسط نوزاد ، ممکن است عفونت جدی ایجاد شود. اگر فکر می کنید ممکن است این اتفاق افتاده باشد ، بلافاصله نوزاد خود را به بیمارستان ببرید
نکات
- دوستان صالح یا یک پرستار ثبت نام شده در نزدیکی خود داشته باشید.
- هرگز به تنهایی زایمان نکنید - بدون پزشک یا پرستار در مجاورت. بسیاری از چیزها می توانند به طرز وحشتناکی اشتباه پیش بروند.
- در صورت امکان ، قبل از به دنیا آمدن نوزاد ، فرج را بشویید. این به اطمینان حاصل می شود که منطقه تا آنجا که ممکن است تمیز باشد و از نظر بهداشتی بیشتر باشد.
- در حین زایمان در آب ، نوزاد را به آرامی به سطح (با شیوه ای سریع و ایمن) به حالت عمودی و زیر بازوها نگه دارید.
هشدارها
- هنگامی که دوقلوها در حال زایمان هستند ، اگر اولی سرش پایین باشد ، اما دومی بی سر و صدا باشد ، این یک عارضه دشوار است (متوجه شوید که یک پا معمولاً شروع به زایمان می کند در حالی که پای دیگر داخل رحمی باقی می ماند ، و برای حل این مشکل باید ماما ، پرستار یا پزشک آموزش دیده باشد. انحراف)
- اگر بند ناف در اطراف گردن نوزاد و غیره گره خورده باشد ، یا بند ناف دوقلوها در هم پیچیده شود ، یا نوزادان در هر قسمتی از بدن به هم متصل شوند-که دوقلوهای به هم چسبیده نامیده می شوند ، زایمان معمولاً نیاز به سزارین دارد. بنابراین ، بدون کمک واجد شرایط در نزدیکی یا فعلی زایمان نکنید.
- پرستاران ، دوستان و حتی پزشکان در صورت زایمان در خانه می توانند کمی مضطرب شوند. در جامعه امروز ، این چیز راحتی نیست. با این حال ، سعی کنید درک کنید ، اگر آنها با اکراه یا حواس پرتی عمل می کنند. بی جهت به آنها ضربه نزنید.
