بسیاری از بچه ها در کنار افرادی که آنها را خوب نمی شناسند خجالتی هستند ، یا وقتی در یک گروه بزرگ هستند احساس اضطراب می کنند و "دعوا می کنند". در حالی که کمرویی و اضطراب کاملاً طبیعی است ، درصد کمی از کودکان (و بزرگسالان) دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند که به آن "جهش انتخابی" (SM) گفته می شود. در اصل ، SM ناتوانی در صحبت کردن در شرایط گروهی خاص (مانند کلاس درس) را ایجاد می کند ، حتی اگر فرد بتواند در زمان های دیگر به طور عادی ارتباط برقرار کند. SM یک بیماری پزشکی شناخته شده است و باید به طور حرفه ای تشخیص داده شود و درمان شود. با این حال ، شما می توانید با ارائه صبر ، درک و حمایت ، و با استفاده از استراتژی های درمانی اثبات شده ، به یک دوست عزیز با جهالت انتخابی کمک کنید.
مراحل
روش 1 از 3: ایجاد محیط حمایتی
مرحله 1. شرایط را نادیده نگیرید ، انکار نکنید یا آن را به حداقل برسانید
جهش انتخابی اغلب در کودکان در سن پنج سالگی ظاهر می شود ، اما به احتمال زیاد در بسیاری از موارد تشخیص داده نمی شود. مردم اغلب تصور می کنند که کودک مبتلا به SM واقعاً خجالتی است یا شاید عمداً برای جلب توجه یا "ساختن صحنه" به عنوان ترفندی صحبت نمی کند. هر چند گول نخورید - جهش انتخابی بسیار واقعی است و تحت کنترل فرد مبتلا نیست.
- SM یک اختلال اضطرابی است ، بنابراین فریاد زدن یا تنبیه کودک تقریباً باعث ایجاد اضطراب بیشتر می شود.
- با گفتن "اوه ، او فقط ساکت است" ، شرایط را نادیده نگیرید یا هر زمان که فردی با SM در موقعیت اجتماعی صحبت می کند ، جشن بزرگی داشته باشید. با آن به عنوان یک وضعیت واقعی و قابل کنترل رفتار کنید.
- SM اگر شما آن را نادیده بگیرید ، فقط "نمی رود". در حقیقت ، ممکن است با بزرگ شدن کودک بدتر شود. بنابراین در جستجوی تشخیص و درمان تأخیر نکنید.
مرحله 2. یک "فضای امن" برای بیان ایجاد کنید
ایجاد رابطه سالم و نزدیک با کودک (یا بزرگسال) با SM یکی از اولین گام ها برای غلبه بر این بیماری است. هرچه فرد راحت تر و مطمئن تر در صحبت با شما در مورد افکار یا احساسات خود صحبت کند ، قادر خواهد بود اضطراب ناشی از تعامل با غریبه ها یا گروه های بزرگتر را مدیریت کند.
وقت خود را با فرد اختصاص دهید. با پرسیدن س questionsالات ("با آن بلوک ها چه می سازید؟" "آن ابرها از نظر شما چگونه هستند؟" "اگر می توانستید به هر نقطه از جهان بروید ، کجا بود؟") مکالمه را تقویت کنید. اعتماد و راحتی ایجاد کنید ("فضای امن") به طوری که فرد در بیان احساسات خود کاملاً راحت باشد
مرحله 3. مشخص کنید چه چیزی وضعیت را بدتر و بهتر می کند
همه افراد مبتلا به SM این شرایط را متفاوت تجربه می کنند. برخی در کلاس درس مدرسه خوب عمل می کنند اما نمی توانند در مقابل یک فرد غریبه صحبت کنند. برخی می توانند در یک گروه در مقابل همان گروه افراد صحبت کنند اما در محیط دیگر نمی توانند صحبت کنند. علاوه بر این ، سایر منابع اضطراب ممکن است این وضعیت را تشدید کنند ، و تأثیرات آرام بخش می تواند آن را تعدیل کند. شناسایی این "محرک ها" می تواند به طور قابل توجهی در درمان نوجوانان و بزرگسالان کمک کند.
به خصوص اگر فرد مورد علاقه شما مبتلا به SM کودک بزرگتر یا بزرگسال است ، ممکن است بتوانید عوامل اضطرابی (استرس شغلی ، مشکلات روابط ، مسائل مربوط به پول و غیره) را تشدید کنید که این وضعیت را تشدید می کند. کمک به فرد برای مدیریت این عوامل استرس زا ممکن است به مدیریت SM نیز کمک کند
روش 2 از 3: استفاده از استراتژی های درمانی
مرحله 1. یک تشخیص حرفه ای بگیرید
در حالی که بسیاری از مردم هرگز در مورد جهش انتخابی نشنیده اند یا ممکن است در تشخیص آن دچار مشکل شوند ، دیگران ممکن است تصور کنند که یکی از عزیزان خود دارای SM است در حالی که در واقع شرایط دیگری باعث ایجاد مشکلات ارتباطی می شود. به عنوان مثال ، اختلال طیف اوتیسم یا سایر مشکلات روحی و جسمی ممکن است ریشه علائم باشد. فقط یک تشخیص حرفه ای می تواند SM را تایید یا رد کند.
تشخیص SM معمولاً شامل تلاش هماهنگ گروهی از متخصصان است. تشخیص به طور معمول با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه و سپس ارجاع به آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) آغاز می شود. SLP گزارش ها را بررسی می کند ، شخص را مشاهده می کند و آزمایش های دیگری را برای تشخیص SM انجام می دهد. همچنین ممکن است از یک روانپزشک یا سایر متخصصان بهداشت روان برای کمک به تشخیص و برنامه درمان استفاده شود
مرحله 2. رویکرد گام به گام را در پیش بگیرید
هیچ راه حل سریع برای SM وجود ندارد و انتظار بهبود فوری یا ناراحتی وقتی چیزی به نظر نمی رسد که در حال تغییر است ، به شما یا دوست شما کمک نمی کند. SM از طریق یک روند آهسته و مداوم در شناسایی منابع اضطراب ، توسعه مکانیسم های مقابله و تدوین استراتژی های ارتباطی مفید غلبه می کند.
- این رویکرد به معنای واقعی کلمه می تواند با نمودار مجموعه ای از مراحل نشان داده شود که هریک مرحله جدیدی از فرایند غلبه بر SM را نشان می دهد. گام اولیه ممکن است شامل کار بر روی ارتباطات غیرکلامی (اشاره ها و غیره) در موقعیت های اجتماعی ، حرکت به سمت پاسخ کوتاه (بله یا نه) و یا زمزمه پاسخ های طولانی تر ، و سرانجام صحبت کردن کاملتر و واضح تر در هنگام اضطراب باشد. -وضعیت تولید
- برای شناسایی و انجام مراحل مناسب با شرایط وی ، با تیم متخصصان معالج مورد علاقه خود مشورت کنید.
مرحله 3. با آسیب شناس گفتار و زبان کار کنید
SLP هایی که با موارد جهش گزینشی سروکار دارند اغلب از یک گروه مشترک از استراتژی های درمانی استفاده می کنند ، هرچند که باید برای بیمار فردی باشد. اینها اغلب اشکال درمان رفتاری هستند ، مشابه درمان رفتاری شناختی (CBT) که ممکن است توسط یک متخصص بهداشت روانی مورد استفاده قرار گیرد. درمانها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- محو شدن محرک - این شامل شروع در یک موقعیت راحت و افزودن آرام آرام اجزای کمتر راحت است. به عنوان مثال ، شما ممکن است مکالمات خود را با فرد در کلاس درس مدرسه تمرین کنید و به تدریج به مرور زمان افراد بیشتری را به این ترکیب اضافه کنید.
- شکل دهی - این از ارتباط غیر کلامی به عنوان دروازه ای برای ارتباط کلامی استفاده می کند. ممکن است شخصی "بحث" را در مورد موضوعی تنها با اشاره ، نوشتن ، نقاشی و غیره تمرین کند ، سپس صداها را تولید کند یا از کلمات ساده ای استفاده کند که مربوط به موضوع است ، سپس در نهایت در مورد آن به صورت شفاهی صحبت کند.
- مدل سازی خود - این تکنیک از ضبط ویدئویی از فردی که با دیگران صحبت می کند به عنوان یک ابزار آموزشی استفاده می کند. در اصل ، شخص معلم خود می شود.
مرحله 4. دارو را در نظر بگیرید
از آنجا که یک اختلال اضطرابی تشخیص داده شده است ، گاهی اوقات SM می تواند به طور م withثر با داروهای تجویزی (در کنار درمان و سایر درمان ها) درمان شود. بیشتر اوقات ، داروهای ضد افسردگی (مانند پروزاک) برای مقابله با اضطراب های زمینه ای استفاده می شوند.
توجه داشته باشید که داروهای ضد افسردگی می توانند عوارض جانبی جدی به ویژه در کودکان داشته باشند. به عنوان مثال ، آنها می توانند افکار خودکشی را در برخی از جوانان افزایش دهند. در مورد سوالات و نگرانی های خود با پزشک یا روانپزشک معشوق خود صحبت کنید (یا از معشوق خود بخواهید این کار را انجام دهد)
روش 3 از 3: گسترش آگاهی
گام 1. بدانید که چگونه میوتیسم انتخابی را توصیف کنید
یکی از راه هایی که احتمالاً می توانید برای یکی از عزیزان مبتلا به SM مفید باشید توضیح این وضعیت برای دیگران است. شما مجبور نیستید به جهان اعلام کنید که "خواهرزاده من دچار جهش انتخابی است" ، اما می توانید اطلاعات را به صورت موجه ارائه دهید.
- با این حال ، به یاد داشته باشید که SM یک بیماری است ، بنابراین بدون اجازه شخص (بخصوص اگر عزیز شما بزرگسال است) آن را برای دیگران فاش نکنید.
- در اصول اساسی ، SM شامل ناتوانی در صحبت کردن در شرایط خاص (معمولاً عمومی) می شود ، حتی اگر شخص در برقراری ارتباط کلامی در غیر این صورت مشکلی نداشته باشد. برای تشخیص SM ، علائم باید با فعالیتهای عادی زندگی تداخل داشته باشد ، نه ناشی از شرایط دیگر ، و حداقل یک ماه طول بکشد.
مرحله 2. توضیح دهید SM چیست و چه نیست
آگاهی از SM هنوز نسبتاً پایین است و مردم ممکن است تصور کنند که عزیز شما فقط خجالتی ، بی ادب یا بی علاقه است ، یا مبتلا به اوتیسم ، نوعی ناتوانی ذهنی یا عاطفی یا شرایط دیگری است. علاوه بر ارائه تعریف و اطلاعات اولیه در مورد SM ، می توانید به دیگران کمک کنید تا تشخیص دهند که عزیز شما عمداً عمل نمی کند و قادر به درک ، برقراری ارتباط و یادگیری کامل است.
SM "جعلی" یا "ساخته شده" نیست و درخواست توجه نیست. این یک وضعیت واقعی است که بر اساس یک اختلال اضطرابی ایجاد می شود. این بدان معنا نیست که فرد دارای نوعی ناتوانی ذهنی است. قابل درمان و غلبه بر آن است. فرد می تواند یک زندگی کامل ، سالم و موفق داشته باشد ، دوستان زیادی داشته باشد و در شرایط اجتماعی به خوبی مدیریت کند
مرحله 3. مدافع محبوب خود باشید
افراد مبتلا به SM ممکن است به کمی صبر ، درک و تلاش بیشتر در مدرسه ، دفتر یا جاهای دیگر ، به ویژه در مراحل اولیه مقابله با این بیماری نیاز داشته باشند. با این حال ، SM ممکن است صحبت کردن و توضیح انواع اقامتگاه های ساده را که ممکن است کمک بزرگی باشد برای شخص مورد علاقه شما دشوار کند. شما ممکن است بتوانید با صدا ، مدافع و قهرمان محبوب خود کمک کنید.
