اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر است که افراد مختلف را به طرق مختلف تحت تأثیر قرار می دهد. در حالی که کودکان نوپا را می توان اوتیسم تشخیص داد ، گاهی اوقات علائم فوراً آشکار نیستند ، یا قابل درک نیستند. این بدان معناست که برخی از افراد اوتیسم تا نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند. اگر شما اغلب احساس متفاوتی کرده اید اما هرگز نفهمیده اید که چرا ممکن است شما در طیف اوتیسم باشید.
مراحل
قسمت 1 از 4: رعایت خصوصیات عمومی
مرحله 1. به نحوه واکنش خود نسبت به نشانه های اجتماعی فکر کنید
افراد مبتلا به اوتیسم در درک نشانه های اجتماعی ظریف مشکل دارند. این می تواند انواع موقعیت های اجتماعی را دشوار کند ، از دوست یابی گرفته تا کنار آمدن با همکاران. اگر مواردی مانند:
- مشکل در درک احساسات شخص دیگر (به عنوان مثال این سوال که آیا او برای خوابیدن بیش از حد خواب آلود است یا نه)
- به شما گفته می شود که رفتار شما نامناسب ، ناجور ، عجیب یا بی ادب است
- عدم درک اینکه شخصی از صحبت کردن خسته شده است و می خواهد کار دیگری انجام دهد
- اغلب با رفتار دیگران احساس پریشانی می کنید
- در برقراری ارتباط چشمی با دیگران مشکل دارید
مرحله 2. از خود بپرسید که آیا در درک افکار دیگران مشکل دارید؟
در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به دیگران احساس همدلی و مراقبت کنند ، "همدلی شناختی" (توانایی تشخیص آنچه دیگران بر اساس نشانه های اجتماعی مانند لحن صدا ، زبان بدن یا بیان صورت فکر می کنند) معمولاً مختل می شود. افراد مبتلا به اوتیسم اغلب با پی بردن به ظرافت های افکار دیگران دست و پنجه نرم می کنند و این می تواند منجر به سوء تفاهم شود. آنها معمولاً به افراد دیگر تکیه می کنند تا با آنها شفاف باشند.
- افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در تشخیص نظر دیگران در مورد چیزی مشکل داشته باشند.
- تشخیص طعنه و دروغ می تواند سخت باشد ، زیرا افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است متوجه نشوند که افکار دیگران با آنچه آنها در حال بیان آن هستند متفاوت است.
- افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه نکات غیر کلامی را رعایت نکنند.
- در موارد شدید ، افراد مبتلا به اوتیسم با "تخیل اجتماعی" بسیار مشکل دارند و نمی توانند بفهمند که افراد دیگر دارای ایده هایی هستند که با آنها متفاوت است ("نظریه ذهن".)
مرحله 3. پاسخ های خود را به رویدادهای غیر منتظره در نظر بگیرید
افراد مبتلا به اوتیسم غالباً به روالهای آشنا تکیه می کنند تا احساس ثبات و امنیت کنند. تغییرات برنامه ریزی شده در رویدادهای معمول ، ناآشنا و تغییرات ناگهانی در برنامه ها می تواند برای افراد مبتلا به اوتیسم ناراحت کننده باشد. اگر اوتیسم دارید ، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- احساس ناراحتی ، ترس یا عصبانیت از تغییرات ناگهانی در برنامه
- فراموش کردن انجام کارهای مهم (مانند خوردن یا مصرف دارو) بدون برنامه برای کمک به شما
- اگر اتفاقاتی در موعد مقرر رخ ندهد وحشت کنید
مرحله 4. مراقب خود باشید تا ببینید آیا تحریک می کنید
رفتار تحریک کننده یا تحریک کننده خود بسیار شبیه به بی قراری است و نوعی حرکت تکراری است که برای آرامش خود ، تمرکز ، بیان احساسات ، ارتباط و کنار آمدن با شرایط دشوار انجام می شود. در حالی که همه گله دارند ، این امر به ویژه برای افراد مبتلا به اوتیسم مهم و مکرر است. اگر هنوز تشخیص داده نشده اید ، ممکن است لک های شما در قسمت ظریف تری باشد. اگر تحریک کننده شما مورد انتقاد قرار گرفته باشد ، ممکن است از دوران کودکی برخی از ناآرامی ها را "یاد نگرفته باشید".
- دست زدن یا دست زدن
- تکان دادن
- خود را محکم در آغوش بگیرید ، دستان خود را فشار دهید یا پتوهای سنگین روی خود انباشته کنید
- ضربه زدن به انگشتان پا ، مداد ، انگشتان دست و غیره
- برخورد با چیزها برای سرگرمی
- بازی با مو
- قدم زدن ، چرخش یا پریدن
- نگاه کردن به نورهای روشن ، رنگ های شدید یا-g.webp" />
- آواز خواندن ، زمزمه کردن ، یا گوش دادن به آهنگ در تکرار
- بوی صابون یا عطر
مرحله 5. هر گونه مسائل حسی را شناسایی کنید
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دارای اختلال پردازش حسی (همچنین به عنوان اختلال ادغام حسی) شناخته می شوند ، به این معنی که مغز بیش از حد به ورودی های حسی حساس است یا به اندازه کافی حساس نیست. ممکن است متوجه شوید که برخی از حواس شما تقویت شده است ، در حالی که برخی دیگر ممکن است مات شوند. در اینجا چند نمونه آورده شده است:
- منظره-غرق شدن در رنگ های روشن یا اجسام متحرک ، عدم توجه به مواردی مانند علائم راهنمایی و رانندگی ، جلب توجه به شلوغی و شلوغی
- شنیدن-پوشاندن گوشها یا پنهان شدن از صداهای بلند مانند جاروبرقی و مکانهای شلوغ ، عدم توجه به صحبت مردم با شما ، از دست دادن مواردی که مردم می گویند
- بو-احساس ناراحتی یا تهوع در بوهایی که دیگران را اذیت نمی کند ، توجه نکردن به بوهای مهم مانند بنزین ، دوست داشتن رایحه های قوی و خرید صابون ها و مواد غذایی با بوی قوی
- چشیدن-ترجیح می دهید فقط غذای ملایم یا "غذای بچه" بخورید ، خوردن غذاهای بسیار تند و خوش طعم در حالی که از چیزهای بی مزه خوشتان نمی آید ، یا از امتحان غذاهای جدید خوشتان نمی آید.
- دست زدن به-آزار و اذیت برخی پارچه ها یا برچسب های لباس ، عدم توجه افراد به شما در لمس ملایم یا مجروح شدن شما ، یا دستان خود به طور مداوم در امتداد همه چیز
- دهلیزی-سرگیجه یا بیماری در اتومبیل یا ست های تاب دار ، یا مدام دویدن و بالا رفتن از چیزها
- حس عمقی-دائماً احساس ناراحتی در استخوان ها و اندام های خود داشته باشید ، با چیزهایی برخورد کنید یا هنگام گرسنگی یا خستگی متوجه نشوید.
مرحله 6. در نظر بگیرید که شما دچار رکود یا خاموشی می شوید
Meltdowns ، یک واکنش جنگی-فرار یا یخ زدگی که ممکن است در دوران کودکی با عصبانیت اشتباه گرفته شود ، انفجار احساسات است که زمانی رخ می دهد که یک فرد اوتیسم دیگر نمی تواند استرس را در خود نگه دارد. خاموش شدن ها از نظر علت مشابه هستند ، اما در عوض فرد اوتیسم منفعل می شود و ممکن است مهارت های خود را از دست بدهد (مانند صحبت کردن).
ممکن است خود را فردی حساس ، گرم مزاج یا نابالغ تلقی کنید
مرحله 7. به عملکرد اجرایی خود فکر کنید
عملکرد اجرایی توانایی سازماندهی ، مدیریت زمان و انتقال هموار است. افراد اوتیسم اغلب با این مهارت دست و پنجه نرم می کنند و ممکن است برای سازگاری نیاز به استفاده از استراتژی های خاص (مانند برنامه های سخت) داشته باشند. علائم اختلال عملکرد اجرایی عبارتند از:
- به خاطر سپردن موارد (به عنوان مثال تکالیف خانه ، مکالمات)
- فراموش کردن انجام فعالیت های مراقبت از خود (خوردن ، استحمام ، مسواک زدن موها/دندان ها)
- از دست دادن چیزها
- به تعویق انداختن و مبارزه با مدیریت زمان
- مشکل در شروع کار و تعویض دنده
- تلاش برای تمیز نگه داشتن فضای زندگی شما
مرحله هشتم. علاقه و اشتیاق خود را در نظر بگیرید
افراد مبتلا به اوتیسم غالباً دارای اشتیاق شدید و غیرمعمول هستند ، که به آن علاقه های خاص می گویند. به عنوان مثال می توان به ماشین های آتش نشانی ، سگ ها ، فیزیک کوانتومی ، اوتیسم ، یک برنامه تلویزیونی مورد علاقه و نوشتن داستان تخیلی اشاره کرد. علایق خاص از نظر شدت قابل توجه هستند و یافتن علاقه ویژه جدید می تواند شبیه عاشق شدن باشد. در اینجا نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد اشتیاق شما قوی تر از چیزی است که افراد غیر اوتیستیک تجربه می کنند:
- در مورد علاقه خاص خود برای مدت طولانی صحبت کنید و مایل باشید آن را با دیگران به اشتراک بگذارید
- قادر به تمرکز بر اشتیاق خود برای ساعت ها ؛ از دست دادن زمان
- سازماندهی اطلاعات برای سرگرمی ، مانند نمودارها ، جداول و صفحات گسترده
- این که بتوانید توضیحات طولانی و مفصلی درباره تفاوت های ظریف مورد علاقه خود بنویسید/بگویید ، همه از بالای سر خود ، شاید حتی به نقل از بخشهایی
- از لذت بردن از علاقه خود احساس هیجان و سعادت کنید
- اصلاح افرادی که در این زمینه آگاه هستند
- مراقب باشید در مورد علاقه خود صحبت کنید ، زیرا می ترسید مردم را اذیت کنید
مرحله 9. به این فکر کنید که صحبت کردن و پردازش گفتار برای شما چقدر آسان است
اوتیسم اغلب با مشکلات مربوط به زبان گفتاری همراه است که میزان آن در افراد مختلف بسیار متفاوت است. اگر اوتیسم دارید ، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- یادگیری صحبت کردن بعدا در زندگی (یا اصلا)
- مشکل در صحبت کردن یا از دست دادن توانایی صحبت کردن ، هنگامی که بیش از حد غرق می شوید
- مشکلات یافتن کلمات
- مکث طولانی در مکالمات تا بتوانید فکر کنید
- از گفتگوهای دشوار اجتناب کنید زیرا مطمئن نیستید که می توانید خود را بیان کنید
- تلاش برای درک گفتار هنگامی که آکوستیک متفاوت است ، مانند در یک سالن یا فیلم بدون زیرنویس
- به خاطر سپردن اطلاعات گفتاری ، به ویژه لیست های طولانی تر
- نیاز به زمان اضافی برای پردازش گفتار (به عنوان مثال عدم واکنش به موقع به دستوراتی مانند "گرفتن!")
مرحله 10. به تفکر تحت اللفظی توجه کنید
در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم قادر به تفکر انتزاعی هستند ، آنها طبیعتاً متفکران واقعی هستند. گاهی اوقات این بسیار ظریف است ، به ویژه هنگامی که فرد مبتلا به اوتیسم راه حل هایی پیدا کرده است و/یا عزیزانشان درک خود را نشان می دهند. در اینجا چند روش وجود دارد که تفکر تحت اللفظی می تواند خود را نشان دهد:
- طعنه زدن یا مبالغه نگرفتن ، یا گیج شدن در مواقعی که دیگران اینطور نیستند
- درک نادرست از زبان مجازی ، مانند تفکر "بسته کردن آن" به معنای "بسته بندی کردن بسته" است در حالی که منظور گوینده "من می خواهم شما کار را تمام کنید" است.
- عدم برداشتن از زیرنویس ، مانند زمانی که "نمی دانم آیا پول کافی دارم" در واقع به معنی "لطفاً هزینه غذای من را بپردازید" است.
- شوخی های واقعی برای سرگرمی دیگران ، مانند سیلی زدن به پیاده رو وقتی به آنها می گویند "وقت آن است که به جاده برویم".
مرحله 11. ظاهر خود را بررسی کنید
یک مطالعه نشان داد که کودکان مبتلا به اوتیسم دارای ویژگی های متمایز صورت هستند-بالای صورت ، چشم های بزرگ ، بینی و گونه های کوتاه و دهان پهن-به عبارت دیگر ، تا حدودی "صورت کودک" است. ممکن است جوانتر از سن خود به نظر برسید یا به شما گفته شود که جذاب/دوست داشتنی به نظر می رسید.
- هر کودک مبتلا به اوتیسم هریک از این ویژگی های صورت را ندارد. ممکن است فقط چند مورد داشته باشید.
- راههای هوایی غیرمعمول (انشعاب مضاعف برونش) نیز در افراد مبتلا به اوتیسم یافت شد. ریه های افراد مبتلا به اوتیسم کاملاً معمولی بودند ، تا زمانی که دو شاخه در انتهای لوله ها منشعب شد.
قسمت 2 از 4: جستجوی اینترنت
مرحله 1. جستجوهای آنلاین مربوط به اوتیسم را جستجو کنید
اگر در طیف هستید ، امتحاناتی مانند AQ و RAADS می توانند به شما کمک کنند. آنها جایگزینی برای تشخیص حرفه ای نیستند ، اما یک ابزار مفید هستند.
برخی از پرسشنامه های حرفه ای به صورت آنلاین در دسترس هستند
نکته:
به خاطر داشته باشید که آزمونهای آنلاین ابزارهای تشخیصی واقعی نیستند. آنها آنجا هستند تا به شما کمک کنند بفهمید که آیا ارزش تعیین وقت برای تحقیق را دارد یا خیر. به خاطر داشته باشید که حتی اگر تجربیات شما غیر معمول باشد ، به این معنا نیست که قطعاً اوتیستیک هستید. (ممکن است اتفاق دیگری رخ دهد.)
مرحله 2. به سازمانهای دوستدار اوتیسم مراجعه کنید
یک سازمان واقعاً دوستدار اوتیسم معمولاً به طور جزئی یا کامل توسط افراد مبتلا به اوتیسم اداره می شود ، مانند شبکه حمایت از خود اوتیسم و شبکه اوتیسم زنان و شبکه های غیر دوتایی. این سازمانها نسبت به سازمانهایی که منحصراً توسط والدین یا اعضای خانواده اداره می شوند ، دیدگاه بسیار واضح تری از اوتیسم ارائه می دهند. افراد مبتلا به اوتیسم زندگی خود را به بهترین شکل درک می کنند و می توانند بیشترین بینش را ارائه دهند.
از سازمانهای سمی و منفی اوتیسم دوری کنید. برخی از گروه های مرتبط با اوتیسم درباره افراد مبتلا به اوتیسم چیزهای وحشتناکی می گویند و ممکن است باعث ایجاد شبه علم شود. اوتیسم صحبت می کند نمونه برجسته ای از سازمانی است که از بلاغت فاجعه استفاده می کند. به دنبال سازمان هایی باشید که دیدگاه متعادل تری ارائه می دهند و به جای حذف صداهای اوتیستیک آنها را تقویت کنید
مرحله 3. کار نویسندگان اوتیسم را بخوانید
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم ، بلاگوسفر را دوست دارند ، جایی که می توانند آزادانه ارتباط برقرار کنند. بسیاری از وبلاگ نویسان علائم اوتیسم را مورد بحث قرار می دهند و برای افرادی که در مورد اینکه آیا آنها در طیف هستند یا نه ، مشورت می کنند.
مرحله 4. به شبکه های اجتماعی روی آورید
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم را می توان در هشتگ هایی مانند #ActuallyAutistic و #AskingAutistics پیدا کرد. به طور کلی ، جامعه اوتیسم از افرادی که نمی دانند آیا اوتیسم دارند یا خود تشخیص داده می شوند استقبال می کند.
مرحله 5. شروع به تحقیق درباره درمان ها کنید
افراد مبتلا به اوتیسم گاهی به چه نوع درمان هایی نیاز دارند؟ آیا هیچ کدام از روش های درمانی به نظر می رسد که به شما کمک کند؟ بررسی کنید کدام درمانها پشتوانه علمی دارند.
- به یاد داشته باشید که هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است. یک نوع درمانی که برای شخص دیگری مفید است ممکن است برای شما مفید نباشد و درمانی که شخص دیگری بی فایده می داند ممکن است به شما کمک کند.
- مراقب باشید: کلاهبرداران اغلب اوتیسم و خانواده های آنها را با درمان های جعلی مورد هدف قرار می دهند که ممکن است پول شما را هدر دهد یا حتی باعث آسیب شود. برخی از درمانها ، به ویژه ABA ، ممکن است شامل روشها یا اهداف ظالمانه ای باشد که بر آموزش شما به منظور انجام "عادی" تمرکز می کند تا به شما کمک کند سالم و شاد باشید.
مرحله 6. درباره شرایط مشابه تحقیق کنید
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم شرایطی دارند که می توانند از درمان سود ببرند. همچنین ممکن است شرایط دیگری را برای اوتیسم اشتباه بگیرید.
- اوتیسم می تواند با اختلالات پردازش حسی ، اختلالات اضطرابی ، افسردگی ، صرع ، مشکلات گوارشی ، ADHD ، اختلالات خواب و سایر شرایط همراه باشد.
- اوتیسم را می توان با شرایطی مانند اختلال پردازش حسی ، ADHD ، اضطراب اجتماعی ، اختلال شخصیت اسکیزوئید ، PTSD پیچیده ، اختلال دلبستگی واکنشی ، جهش انتخابی و موارد دیگر اشتباه گرفت.
قسمت 3 از 4: مقابله با تصورات غلط خود
مرحله 1. به خاطر داشته باشید که اوتیسم ذاتی و مادام العمر است
اوتیسم عمدتاً یا کاملاً ژنتیکی است و از دوران جنینی شروع می شود (اگرچه علائم رفتاری تا سالها یا بعد از آن قابل توجه نیست). افراد مبتلا به اوتیسم به دنیا می آیند و همیشه اوتیسم خواهند بود. با این حال ، این چیزی نیست که از آن بترسیم. زندگی افراد مبتلا به اوتیسم می تواند با حمایت مناسب بهبود یابد و این امکان وجود دارد که بزرگسالان اوتیسم زندگی شاد و رضایت بخشی داشته باشند.
- رایج ترین افسانه در مورد علل اوتیسم این است که واکسن ها باعث اوتیسم می شوند ، که توسط بیش از دوازده مطالعه رد شده است. این حقه توسط یک محقق واحد که داده های جعلی را ایجاد کرده و تضاد منافع مالی را پنهان کرده است ، طراحی شده است. از آن زمان کار او کاملاً رد شد و مجوز خود را به دلیل قصور از دست داد.
- میزان گزارش شده از اوتیسم افزایش نمی یابد زیرا افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر متولد می شوند. متخصصان در تشخیص اوتیسم ، به ویژه در دختران و افراد رنگین پوست (که از نظر تاریخی نادیده گرفته شده اند) ، بهتر می شوند.
- کودکان اوتیسم بزرگسالان اوتیسم می شوند. داستان افرادی که از اوتیسم "بهبود می یابند" یا شامل افرادی است که یاد گرفته اند ویژگی های اوتیسم خود را پنهان کنند (و در نتیجه ممکن است دچار مشکلات روحی و روانی شوند) ، یا کسانی که در وهله اول هرگز اوتیسم نبوده اند.
مرحله 2. متوجه شوید که افراد مبتلا به اوتیسم به طور خودکار از همدلی خالی نیستند
افراد اوتیستیک ممکن است با بخشهای شناختی همدلی دست و پنجه نرم کنند ، در حالی که هنوز بسیار مراقب و مهربان هستند. در حالی که اوتیسم ممکن است احساسات کسی را درک نکند ، اما به طور کلی با دیدن کسی که ناراحت است ، میزان متوسطی از همدلی عاطفی و میزان بیش از حد متوسط ناراحتی را تجربه می کند.
- افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است تمایل زیادی به کمک مردم داشته باشند ، به ویژه از طریق وسایل مشخص مانند سازماندهی یا دادن اقلام مورد نیاز به آنها. به عنوان مثال ، یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است در صورت مشاهده فردی که گریه می کند ، سریعاً دستمال کاغذی و وسیله ای برای راحتی ارائه دهد.
- برخی از افراد اوتیسم همدلی شدید عاطفی (احساسی) را تجربه می کنند ، گاهی تا حدی که دردناک است.
- تجربیات همدلی ممکن است با وجود آلکسی تایمیا ، شرایطی که درک عاطفی فرد را تحت تأثیر قرار می دهد ، متفاوت باشد.
آیا میدانستید؟
تجربیات بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم با همدلی را می توان به این صورت خلاصه کرد: "من نمی توانم متوجه آنچه شما فکر می کنید ، اما من عمیقا اهمیت می دهم و نمی توانم ناراحت شدن شما را تحمل کنم."
مرحله 3. فرض نکنید افراد مبتلا به اوتیسم تنبل یا عمداً بی ادب هستند
افراد مبتلا به اوتیسم باید بیشتر تلاش کنند تا با بسیاری از انتظارات اجتماعی از ادب مطابقت داشته باشند. گاهی اوقات شکست می خورند. آنها ممکن است متوجه این موضوع شده و عذرخواهی کنند ، یا به کسی نیاز داشته باشند که به او بگوید علامت خود را از دست داده است. فرضیات منفی تقصیر شخصی است که آنها را می سازد ، نه شخص اوتیسم.
- افراد مبتلا به اوتیسم به جای این که فکر کنند "خارج از جعبه" ، این جعبه را نمی بینند. بنابراین ، آنها ممکن است آنچه را که در شرایط اجتماعی انتظار می رود درک نکنند. این می تواند منجر به حدسیات زیادی شود.
- برخی از شرایط روزمره می تواند برای افراد مبتلا به اوتیسم ناراحت کننده یا طاقت فرسا باشد. این می تواند معاشرت را دشوارتر کند. در این مورد ، این شخص نیست که باید تغییر کند ، بلکه محیط است.
مرحله 4. متوجه شوید که اوتیسم توضیحی است نه بهانه ای برای رفتارهای نامناسب
در بیشتر مواقع وقتی اوتیسم بعد از اختلاف نظر پرورش می یابد ، به عنوان توضیحی برای رفتار فرد اوتیسم است ، نه تلاشی برای فرار از عواقب آن.
- به عنوان مثال ، یک فرد اوتیستیک ممکن است بگوید "متاسفم که به احساسات شما آسیب رساندم. منظور من این نبود که بگویم شما باهوش نیستید. گاهی اوقات برای یافتن کلماتی که با آنچه من واقعاً فکر می کنم مطابقت دارد. من به شما و کلمات من با افکار من مطابقت نداشت."
- معمولاً افرادی که از افراد مبتلا به اوتیسم شکایت می کنند "از آن به عنوان بهانه استفاده می کنند" یا با یک فرد بد ملاقات می کنند ، یا از نشان دادن علائم ناتوانی افراد مبتلا به اوتیسم ناراحت هستند. این مفید یا مهربان نیست
مرحله 5. افسانه های مربوط به اوتیسم و خشونت را باور نکنید
در حالی که گمانه زنی های رسانه ای گاهی اوقات رفتارهای خشونت آمیز یا مضر را ناشی از اوتیسم می دانند ، واقعیت این است که اکثریت افراد مبتلا به اوتیسم غیر خشونت آمیز هستند. در حقیقت ، تشخیص اوتیسم با کاهش رفتارهای خشونت آمیز در دوران کودکی و بزرگسالی همراه است.
- هنگامی که کودکان اوتیسم به تندی حمله می کنند ، معمولاً در واکنش به تحریک است. آنها کمتر از بچه های غیر اوتیسم شروع به خشونت می کنند.
- بعید است یک فرد معمولی اوتیسم به کسی صدمه بزند و اگر تصادفاً این کار را انجام دهد بسیار ناراحت خواهد شد.
مرحله 6 این ایده را از خود دور کنید که مشکلی در تحریک وجود دارد
تحریک یک مکانیسم طبیعی است که به آرامش خود ، تمرکز ، پیشگیری از فروپاشی و بیان احساسات کمک می کند. جلوگیری از تحریک شخص مضر و اشتباه است. تنها چند مورد احتمالی وجود دارد که در آنها محرک ایده بدی است:
-
باعث آسیب یا درد جسمی می شود.
کوبیدن سر ، گاز گرفتن یا ضربه زدن به خود همه چیز بدی است. اینها را می توان با یک محرک بی ضرر جایگزین کرد ، مانند دستبند تکان دادن سر و گاز گرفتن.
-
فضای شخصی کسی را نقض می کند.
به عنوان مثال ، بازی با موی دیگران بدون اجازه او ایده بدی است. اوتیسم یا نه ، افراد باید به فضای شخصی دیگران احترام بگذارند.
-
مانع از کار افراد می شود.
خوب است در مکان هایی که مردم کار می کنند ، مانند مدارس ، ادارات و کتابخانه ها ساکت باشید. اگر مردم سعی می کنند تمرکز کنند ، خوب است که به طور ظریف تحریک شوند ، یا به جایی بروید که آرامش لازم نیست.
مرحله 7. تشخیص دهید که افرادی که در مورد اوتیسم فاجعه بار هستند اشتباه می کنند
اوتیسم یک بیماری نیست ، یک بار نیست و یک اختلال نابود کننده زندگی نیست. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم قادر به زندگی ارزشمند ، مولد و شاد هستند. افراد مبتلا به اوتیسم کتاب نوشته اند ، سازمان هایی تاسیس کرده اند ، رویدادهای سراسری یا جهانی را اداره کرده اند و جهان را از راه های مختلف بهبود بخشیده اند. حتی کسانی که نمی توانند به تنهایی زندگی کنند یا کار کنند ، می توانند جهان را با مهربانی و محبت خود بهبود بخشند.
برخی از سازمان ها از تاکتیک های ترسناک تیره و تار به عنوان راهی برای جمع آوری پول بیشتر استفاده می کنند. نگذارید شما را گول بزند
مرحله هشتم. اوتیسم را به عنوان یک معما که باید حل شود متوقف کنید
افراد مبتلا به اوتیسم در حال حاضر کامل هستند. آنها تنوع و چشم اندازهای معناداری را به جهان می افزایند. ایرادی ندارد که آنها چه کسی هستند.
قسمت 4 از 4: مشورت با افرادی که می شناسید
مرحله 1در مورد آن از دوستان اوتیستیک خود سوال کنید
(اگر هیچ دوست اوتیستیکی ندارید ، بروید و برخی را پیدا کنید و برگردید.) توضیح دهید که فکر می کنید ممکن است اوتیسم داشته باشید ، و این س wondال است که آیا آنها علائم اوتیسم را در شما مشاهده کرده اند. آنها ممکن است از شما سوالاتی بپرسند تا تجربیات شما را بهتر درک کنند.
مرحله 2. از والدین یا سرپرستان خود در مورد مراحل پیشرفت خود بپرسید
توضیح دهید که در دوران کودکی خود کنجکاو بوده اید و بپرسید که چه زمانی با مراحل مختلف رشد روبرو شده اید. طبیعی است که کودکان اوتیستیک دیر یا خارج از نظم به اهداف خود برسند.
- ببینید آیا آنها فیلمهایی از دوران کودکی شما دارند که می توانید تماشا کنید. به دنبال علائم تحریک کننده و دیگر اوتیسم در کودکان باشید.
- مراحل مهم دوران کودکی و نوجوانی را نیز در نظر بگیرید ، مانند یادگیری شنا ، دوچرخه سواری ، آشپزی ، تمیز کردن حمام ، شستن لباس ها و رانندگی.
مرحله 3. مقاله ای را در مورد علائم اوتیسم به دوست نزدیک یا یکی از اعضای خانواده (مانند این مورد) نشان دهید
توضیح دهید که وقتی آن را می خوانید ، شما را به یاد خود می اندازد. بپرسید آیا آنها نیز شباهت هایی می بینند.
- آنها ممکن است به مواردی اشاره کنند که شما در مورد خود آنها متوجه نشده اید.
- به خاطر داشته باشید که هیچ کس نمی فهمد در سر شما چه می گذرد. آنها همه تنظیماتی را که انجام می دهید برای "طبیعی" جلوه دادن نمی بینند و بنابراین ممکن است متوجه نشوند که مغز شما متفاوت عمل می کند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم می توانند با افراد دوست شوند و با آنها ارتباط برقرار کنند بدون اینکه کسی متوجه شود که اوتیستیک هستند.
مرحله 4. هنگامی که احساس کردید آماده هستید با خانواده صحبت کنید
برای تشخیص بیماری به متخصص مراجعه کنید. بسیاری از برنامه های بیمه درمانی شامل درمان های مختلف مانند درمان تلفیقی گفتاری ، شغلی و حسی می شود. یک درمانگر خوب می تواند به شما کمک کند تا مهارت های خود را برای سازگاری با دنیای عصبی بهینه ارتقا دهید.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
