اوتیسم که از نظر بالینی به عنوان اختلال طیف اوتیسم یا ASD شناخته می شود ، گاهی اوقات به عنوان سندرم آسپرگر یا PDD-NOS نیز شناخته می شود. به طرق مختلف بر افراد تأثیر می گذارد. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم در روابط عاشقانه با چالش های بیشتری روبرو می شوند ، در حالی که برخی دیگر از آنها به طور کامل اجتناب می کنند. اگر با یک فرد مبتلا به اوتیسم رابطه دارید ، ممکن است این سال را داشته باشید که چگونه با برخی از مواردی که مواجه شده اید برخورد کنید. سپس ، می توانید به دنبال راه هایی برای بهبود ارتباط خود با دوست پسر خود باشید ، مانند پیش بینی چالش های اجتماعی ، پذیرفتن رفتارهای تکراری ، حفظ آرامش هنگام ناراحتی و گوش دادن به زمانی که دوست پسر شما می خواهد صحبت کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: درک بهتر دوست پسر خود
مرحله 1. درباره اوتیسم بیشتر بیاموزید
با آموزش خود در مورد شرایط و چالش هایی که ممکن است برای شریک زندگی شما ایجاد شود ، درک بهتری از آنچه که او روزانه با او سر و کار دارد ، خواهید داشت. این دانش ممکن است به شما کمک کند تا صبورتر باشید ، راههای بهتری برای برقراری ارتباط با او بیاموزید و حتی روابط خود را بهبود ببخشید.
- تعاریف کلی اوتیسم را بخوانید.
- بر کتابها و مقالاتی که توسط افراد مبتلا به اوتیسم نوشته شده است تمرکز کنید ، زیرا آنها به طور مستقیم تجربه کرده اند که زندگی به عنوان یک فرد اوتیسم چگونه است.
- مراقب منابع خود باشید ؛ برخی از گروه های اوتیسم که ادعا می کنند از افراد مبتلا به اوتیسم صحبت می کنند ، در واقع سخت کار می کنند تا آنها را ساکت کنند.
مرحله 2. از چالش های ارتباطی او آگاه باشید
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب برای برقراری ارتباط به همان شیوه ای که افراد غیر اوتیسم انجام می دهند ، دچار مشکل می شوند. درک برخی از اشکال بیان ممکن است برای آنها بسیار پیچیده و دشوار باشد. این ممکن است منجر به سوء تفاهم و مشکلات درون یک رابطه شود. برای جلوگیری از این مشکلات ، سعی کنید تا جایی که ممکن است وقتی با دوست پسر خود صحبت می کنید ، مستقیم باشید.
- به عنوان مثال ، تصور کنید چیزی شبیه این می گویید: "جینا امروز زودتر به من پیام داد." ممکن است انتظار داشته باشید که او از شما بپرسد "در مورد چه چیزی؟" اما ممکن است دوست پسر شما متوجه نشود که شما در حال تلاش برای گفتگو هستید زیرا از او س askingالی نمی پرسید. در عوض ، بهتر است از او بپرسید: "آیا می خواهید بدانید که جینا امروز وقتی به من پیام داد چه گفت؟" یا فقط به او بگویید که چه گفته است
- هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است. انتظار می رود که با آشنایی بیشتر با دوست پسر خود ، به مرور زمان یاد بگیرید و تنظیم کنید.
مرحله 3. چالش های اجتماعی را پیش بینی کنید
موقعیت های اجتماعی که برای شما سرگرم کننده یا آسان است ممکن است برای دوست پسر شما استرس زا و دشوار باشد. صدای بلند و شلوغی برخی موقعیت های اجتماعی ممکن است باعث شود دوست پسر شما مضطرب شود و تمرکز بر صحبت های مردم برای او مشکل شود. دوست پسر شما همچنین ممکن است برای معرفی یا صحبت های کوچک مشکل داشته باشد.
- سعی کنید برای دوست پسر خود نامه بنویسید که نقش او در مجالس اجتماعی چیست. از زبان مستقیم استفاده کنید و در یک زمان فقط در مورد یک موضوع بحث کنید. به عنوان مثال ، ممکن است نامه ای بنویسید که تمرکز بر این است که چرا می خواهید او با شما در مهمانی ها شرکت کند.
- با هم کار کنید تا شرایط اجتماعی برای او راحت تر شود. شاید اگر بتواند هر نیم ساعت استراحت کند یا بتواند زمانی را برای خروج زودهنگام تعیین کند ، بتواند مهمانی ها را اداره کند تا بداند که مجبور نیست به آن رسیدگی کند خیلی بیشتر
مرحله 4. در مورد چالش های فیزیکی بحث کنید
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دوست ندارند که لمس شوند یا بدانند که چه زمانی مناسب است که محبت جسمانی داشته باشیم. بنابراین ، ممکن است دوست پسر شما نداند که چه زمانی می خواهید او شما را در آغوش بگیرد یا وقتی که بدون هشدار به او دست می زنید خوشش نیاید. این مسائل را با او در میان بگذارید تا بتوانید ارتباط فیزیکی بهتری را برایتان آسان کنید.
به عنوان مثال ، پس از اتفاقی ناراحت کننده ، می توانید به دوست پسر خود بگویید: "من در حال حاضر واقعاً ناراحت هستم. میشه لطفا بغلم کنی؟ این به من کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشم."
مرحله 5. رفتارهای تکراری را بپذیرید
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است روال خاصی داشته باشند که به آنها کمک می کند احساس بهتری داشته باشند. اگر این روالها مختل شوند ، ممکن است احساس اضطراب کرده و ناراحت شوند. سعی کنید در مورد هر روال عادی دوست پسرتان که به او کمک می کند احساس راحتی بیشتری کند ، درک کنید. تمام تلاش خود را بکنید تا از برهم زدن این روالها جلوگیری کنید.
- به عنوان مثال ، اگر دوست پسر شما هر روز ساعت 7 بعد از ظهر برای دویدن می رود ، به این زمان احترام بگذارید و سعی نکنید او را از انجام کارهای عادی خود بازدارید.
- سوزش ، مانند زدن دست یا چراغ تماشا ، یکی دیگر از علائم رایج اوتیسم است. فرض کنید که این اقدامات مهم هستند ، حتی اگر نمی فهمید چرا او آنها را انجام می دهد.
مرحله 6. از دوست پسر خود در مورد نیازهای او بپرسید
هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است. دوست پسر شما ممکن است چالش های خاصی داشته باشد که سایر افراد مبتلا به اوتیسم با آن روبرو نیستند. سعی کنید برخی سوالات را برای درک بهتر چالش ها و ترجیحات او بپرسید. این به شما کمک می کند تا به نیازهای او توجه بیشتری داشته باشید.
- به عنوان مثال ، می توانید چیزی شبیه این را بگویید: "من می خواهم در مورد چیزهایی که با آنها مشکل دارید بیشتر بدانم تا بتوانم بیشتر ملاحظه کنم. به نظر شما چالش های ناشی از اوتیسم چیست؟"
- حتماً در مورد مرزهای شخصی او در مورد لمس سال کنید. به عنوان مثال ، آیا او را در آغوش می گیرد؟ آیا لازم است قبل از اینکه او را در آغوش بگیرید به او بگویید؟
مرحله 7. از ناتوانی های همراه آگاه باشید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار اضطراب ، افسردگی و سایر بیماری های روانی شوند. معلولان ، به ویژه افرادی که در ارتباطات و پردازش عاطفی (از جمله بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم) مشکل دارند ، بیشتر در معرض سوء استفاده جنسی توسط مراقبین با نقش های مختلف شغلی قرار دارند. یا دیگران ، و این ممکن است منجر به اختلال استرس پس از سانحه شود. در مورد چالش هایی که دوست پسر شما با آن روبرو می شود حساس و حامی باشید.
اگر مورد سوء استفاده قرار گرفته باشد ، ممکن است مایل نباشد جزئیات را با شما به اشتراک بگذارد. بهترین راهی که می توانید به آن کمک کنید این است که به تمایل او برای عدم افشای جزئیات احترام بگذارید و در صورت استرس بسیار ملایم به او مراجعه کنید (اما به او فشار نیاورید)
مرحله 8. کلیشه ها را کنار بگذارید
کلیشه های زیادی در مورد اوتیسم وجود دارد ، مانند اینکه افراد مبتلا به اوتیسم در عشق یا احساسات ناتوان هستند ، اما اینها واقعیت ندارد. افراد مبتلا به اوتیسم احساسات زیادی دارند مانند افراد عصبی که آنها را به سادگی متفاوت بیان می کنند.
- با اشاره به مفروضات نادرست در مورد این بیماری هنگام مواجهه با آنها ، حامی آنها باشید. سعی کنید با گفتن جمله ای مانند "من می دانم که _ کلیشه ای شناخته شده در مورد افراد مبتلا به اوتیسم است شروع کنید ، اما حقیقت این است …"
- تحقیقات کنونی حتی نشان داده است که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است از ظرفیت های احساسی عمیق تر یا شدیدتری نسبت به افراد غیر اوتیستیک برخوردار باشند.
قسمت 2 از 3: مقابله با تفاوت های ارتباطی
مرحله 1. آماده پاسخهای صادقانه باشید
گاهی اوقات افرادی که به یکدیگر اهمیت می دهند ، دروغ سفید کوچکی می گویند یا قند را بدون توجه به احساسات شریک زندگی خود می پوشانند. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است این کار را نکنند. در عوض ، ممکن است از دوست پسر خود پاسخهای صادقانه ای بگیرید. این پاسخها به معنای آزاردهنده نیست ، فقط نحوه برقراری ارتباط دوست پسر شما است.
- به عنوان مثال ، اگر از دوست پسر خود بپرسید ، "آیا من در این لباس زرد خوب به نظر می رسم؟" ممکن است انتظار داشته باشید یا بخواهید که او بله بگوید. اما افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با "نه" پاسخ دهند اگر تصور نکنند که شما اینطور فکر می کنید. بنابراین ، ممکن است بخواهید از پرسیدن سوالاتی که فکر می کنید ممکن است به پاسخی منجر شود که شما را ناراحت می کند ، اجتناب کنید.
- به یاد داشته باشید که صداقت راه دوست پسر شما برای کمک به شماست.
مرحله 2. به س hisالات او پاسخ دهید
از آنجا که برخی از افراد مبتلا به اوتیسم برای درک طعنه یا سایر انواع ارتباطات غیر لفظی تلاش می کنند ، ممکن است موقعیت هایی داشته باشید که دوست پسر شما سوالات زیادی از شما می پرسد. اگر این اتفاق افتاد ناراحت نشوید. به یاد داشته باشید ، او س questionsالاتی می پرسد زیرا به شما اهمیت می دهد و می خواهد شما را درک کند.
مرحله 3. احساس خود را بیان کنید
به خاطر داشته باشید که درک زبان بدن و سایر نشانه های غیر کلامی ممکن است برای افراد مبتلا به اوتیسم دشوار باشد. به جای تلاش برای برقراری ارتباط با دوست پسر خود با استفاده از نشانه های غیر کلامی ، احساس خود را بیان کنید یا به چه فکر می کنید. با بیان احساسات یا افکار خود به جای تلاش برای جلب نظر دوست پسر خود ، ممکن است از موقعیت ناراحت کننده یا حتی مشاجره اجتناب کنید.
-
به عنوان مثال ، وقتی فردی غیر اوتیسم مانند شما از تماس چشمی اجتناب می کند ، اغلب نشانه بی علاقگی یا ناراحتی است. اما برای افراد مبتلا به اوتیسم ، اجتناب از تماس چشمی طبیعی است و اغلب نشانه هیچ چیز نیست. گفتن "امروز واقعاً استرس دارم" یا "روز بدی داشتم" کمک می کند.
در صورت تمایل ، اگر او نتوانست با شما تماس چشمی برقرار کند ، آن را به عنوان نشانه بی علاقگی شما در نظر نگیرید ، مگر اینکه به شما چنین بگوید
-
اگر او کاری را انجام می دهد که شما را ناراحت می کند ، به او بگو.
کنار گذاشتن نکات یا سکوت و سپس قضاوت کردن در او کمکی نمی کند. مستقیم باشید تا بتواند درک کند و تغییر ایجاد کند. به عنوان مثال ، "لطفاً با دهان باز جویده نشوید. صدا واقعاً مرا آزار می دهد."
مرحله 4. به دوست پسرتان اطلاع دهید که دوست دارید چگونه به او پاسخ دهد
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم مطمئن نیستند که چگونه به شرایط خاص واکنش نشان دهند. اما می توانید به دوست پسرتان کمک کنید تا بفهمد که شما به چه چیزی احتیاج دارید و از او چه انتظاری دارید و به او بگویید که چگونه دوست دارید در آن شرایط واکنش نشان دهد.
به عنوان مثال ، تصور کنید وقتی از دوست پسر خود در مورد روز کاری خود مطلع می شوید و او سعی می کند به شما توصیه کند که چه کاری انجام دهید ، آزرده می شوید. فقط چیزی به او بگویید: "من قدردانی می کنم که می خواهی به من کمک کنی ، اما من واقعاً نیاز دارم که وقتی من در مورد روزم به تو می گویم گوش بدهی."
قسمت 3 از 3: تیم بودن
مرحله 1. برای شروع بیشتر باز باشید
افراد مبتلا به اوتیسم می توانند برای شروع کارها مشکل داشته باشند ، یا ممکن است ندانند چه کار کنند و آیا مناسب است. می توانید با شروع مواردی که دوست دارید اتفاق بیفتد ، خواه معاشقه یا بوسیدن ، این کار را آسان کنید.
-
علاوه بر مبارزه با شرایط اجتماعی ، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم فاقد انگیزه یا درک جنسیتی یا دلالت های جنسی هستند. بنابراین ، او ممکن است چیزی بگوید یا انجام دهد که دارای جنبه جنسی یا دو طرفه باشد که از آن بی اطلاع بود.
- به عنوان مثال ، او ممکن است از شما بخواهد که با او بخوابید ، و نیت های جنسی کاملاً بی گناه داشته باشد ، اما نمی داند که این امر به عنوان یک پیشنهاد جنسی توسط اکثر دختران تلقی می شود. در این مورد ، به او توضیح دهید که دلالتها و احساسات صمیمیت و جنسیت در شب در اتاق خواب بین افراد جنس مخالف ادامه می یابد و خوابهای اجتماعی معمولاً مختص شرکت کنندگان جوانتر یا گروههای هم جنس است.
- به طور بالقوه ممکن است با اجتناب از تماس چشمی با شما در مکالمه ، به دلیل ماهیت اوتیسم ، به نظر برسد که به سینه ها یا قسمت حساس دیگری از بدن شما خیره شده است. عصبانی نشوید ، یا تصور نکنید که او وحشتناک است. به سادگی به او بگویید: "وقتی به این سمت نگاه می کنی احساس راحتی نمی کنم" و نگاه او را به چشمان شما یا جایی دیگر معطوف کنید.
- اگر می خواهید با او رابطه صمیمی یا جنسی برقرار کنید ، مطمئن شوید که او درک کاملی از رابطه جنسی ، این موضوع و ماهیت رضایت او در صورت رضایت از فعالیت دارد.
مرحله 2. قبل از بحث درباره اوتیسم با دیگران با او صحبت کنید
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به ناتوانی خود نسبتاً باز هستند ، در حالی که برخی دیگر ترجیح می دهند اگر تعداد کمی از آنها بدانند. با او در مورد احساس خود در مورد تشخیص خود صحبت کنید ، و اینکه او در گفتگو با او خوب است.
مرحله 3. اختلافات را تا آنجا که ممکن است با آرامش حل کنید
احساسات و افکار خود را با دوست پسرتان به شیوه ای آرام و مستقیم در میان بگذارید. اگرچه ممکن است حق احساس عصبانیت یا صدمه به شما داشته باشد ، اما یک رویکرد آرام و مستقیم می تواند بسیار موثرتر از یک واکنش احساسی باشد. احساساتی بودن ممکن است باعث شود همسرتان در مورد دلیل ناراحتی شما دچار سردرگمی شود.
- از بیان جملات "شما" مانند "شما هرگز" ، "شما نیستید" ، "شما نیاز دارید" و غیره خودداری کنید.
- در عوض ، جملات "من" مانند "احساس می کنم" ، "فکر می کنم" ، "می خواهم" و غیره را بیان کنید. این یک رویکرد مفید کلی است که برای همه افراد (نه فقط افراد مبتلا به اوتیسم) مفید است.
مرحله 4. به حرف دوست پسر خود گوش دهید
برای درک دیدگاه دوست پسر خود ، مهم است که به حرف های دوست پسر خود گوش دهید و او را شنیده کنید. اطمینان حاصل کنید که برای متوقف کردن و گوش دادن به صحبت های دوست پسر خود وقت بگذارید. وقتی او صحبت می کند صحبت نکنید ، فقط گوش دهید سعی کنید قبل از پاسخ دادن به صحبت های او پی ببرید.
مرحله 5. احساسات دوست پسر خود را تأیید کنید
اعتبار بخشیدن به احساسات یا نگرانی های شخص دیگر به معنای به رسمیت شناختن آنها و به حداقل رساندن آنها نیست. حتی اگر احساس می کنید دیدگاه دوست پسر شما ناقص است ، باید حرفهای او را بپذیرید تا خطوط ارتباطی در روابط شما باز بماند.
- ابتدا به دنبال درک باشید ، سپس پاسخ دهید. اگر نمی دانید چرا او احساس خاصی دارد ، از او بپرسید و از نزدیک به پاسخ او گوش دهید.
- به عنوان مثال ، به جای اینکه با چیزی مانند "هیچ دلیلی برای عصبانی شدن از آنچه دیشب اتفاق افتاد" پاسخ دهید. سعی کنید چیزی شبیه این را بگویید: "می شنوم که از اتفاقات دیشب عصبانی هستید."
مرحله 6. از عزت نفس او حمایت کنید
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب با عزت نفس پایین دست و پنجه نرم می کنند ، زیرا ممکن است به آنها گفته شود که به دلیل اوتیسم یا "رفتارهای" غیرمعمول مربوط به آنها بار سنگینی دارند. از او حمایت و اطمینان کافی به ویژه در روزهای بد او ارائه دهید.
در صورت بروز علائم افسردگی یا افکار خودکشی ، او را تشویق کنید تا کمک بگیرد
مرحله 7. او را همانطور که هست بپذیرید
اوتیسم بخشی از تجربیات ، شخصیت و زندگی دوست پسر شما است. این تغییر نمی کند او را بدون قید و شرط ، اوتیسم و همه چیز دوست داشته باشید.
نکات
- اگر می خواهید با او بیرون بروید ، انتظار نداشته باشید که از شما بیرون رفتن بخواهد. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم نمی دانند چگونه از افراد خارج شوند. سعی کن خودت ازش بپرسی
- اطمینان حاصل کنید که او شما را دوست دختر خود می بیند ، نه اینکه فقط یک دوست دختر باشد. مبتلا به اوتیسم ، مگر اینکه به طور شفاهی و صریح به او بگویید که او را دوست پسر خود می بینید و قصد دارید دوست دختر او باشید ، او ممکن است شما را به عنوان یک دوست افلاطونی ببیند ، حتی اگر کارهایی را که دوست دختر برای او انجام می دهد ، انجام دهید.
