آسم یک بیماری شایع است که مجاری تنفسی و ریه ها را درگیر می کند. با مشکل تنفس ، خس خس سینه و تنگی نفس همراه است. همچنین ممکن است در شب سرفه و سفتی ، درد یا فشار قفسه سینه داشته باشید. افراد در هر سنی می توانند به آسم مبتلا شوند. آسم قابل درمان نیست ، اما کنترل می شود و درمان معمولاً شامل پیشگیری ، به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض عوامل محرک و مصرف داروهای کنترل کننده بیماری می شود.
مراحل
قسمت 1 از 3: مدیریت آسم با دارو
مرحله 1. با پزشک خود برای تهیه یک برنامه اقدام آسم همکاری کنید
شما و پزشک خود باید با هم همکاری کنید تا طرحی را ایجاد کنید که نحوه استفاده از داروهای آسم ، عوامل محرک و چگونگی اجتناب از آنها و همچنین زمانی که آسم شما در حال شعله ور شدن است را انجام دهید.
- هرکسی برنامه عمل متفاوتی خواهد داشت زیرا هرکسی به طور متفاوتی آسم را تجربه می کند. به عنوان مثال ، اگر فردی که از آسم رنج می برد دانش آموز باشد ، برنامه اقدام وی شامل اجازه استفاده از داروهای خود در مدرسه می شود.
- برنامه عملیاتی باید شامل شماره تلفن های اضطراری ، لیستی از عوامل محرک برای اجتناب از آنها ، علائم شعله ور شدن و اقدامات لازم هنگام ظهور باشد ، به علاوه نحوه آماده سازی قبل از ورزش تا شما دچار حمله نشوید.
مرحله 2. نسخه بگیرید
داروها معمولاً اساس درمان آسم هستند. داروهای تجویز شده توسط پزشک می تواند به کنترل بیماری و جلوگیری از حملات آسم کمک کند. دو نوع داروی آسم خوراکی و استنشاقی وجود دارد که پزشک ممکن است برای شما تجویز کند و اکثر افراد هر دو را همزمان مصرف می کنند:
- ضد التهاب که تورم و مخاط در مجاری تنفسی شما را کاهش می دهد. این می تواند تنفس را راحت تر کند.
- برونکودیلاتورها که ماهیچه های اطراف مجاری تنفسی شما را شل می کنند تا میزان تنفس و میزان اکسیژن در ریه های شما را بهبود بخشد.
مرحله 3. از یک ضد التهاب استفاده کنید
داروهای خوراکی یا استنشاقی که التهاب را کنترل می کنند ، می توانند برای افراد مبتلا به آسم مهم ترین باشند. آنها تورم و مخاط در مجاری تنفسی شما را کاهش می دهند و در صورت مصرف روزانه می توانند به کنترل یا جلوگیری از علائم آسم کمک کنند.
- پزشک ممکن است یک کورتیکواستروئید استنشاقی مانند فلوتیکازون ، بودزونید ، سیکلسونید یا ممتازون را تجویز کند. ممکن است مصرف روزانه این داروها در مدت زمان طولانی تری طول بکشد تا این داروها اثر کامل خود را داشته باشند و عوارض جانبی کمی نیز داشته باشند.
- پزشک شما ممکن است اصلاح کننده لوکوترین مانند مونتلوکاست ، زافیرلوکاست یا زیلوتون را برای جلوگیری و تسکین علائم تا 24 ساعت تجویز کند. با این حال ، از این داروها با احتیاط استفاده کنید ، زیرا آنها با واکنش های روانی از جمله تحریک و پرخاشگری مرتبط هستند. خوشبختانه این واکنش ها نادر است.
- همچنین ممکن است پزشک به شما یک تثبیت کننده ماست سل مانند کرومولین سدیم یا ندوکرومیل سدیم بدهد.
- برای علائم شدید که با روش های دیگر کنترل نمی شوند ، پزشک ممکن است دوره های کوتاه یا طولانی استروئیدهای خوراکی را تجویز کند. اینها عوارض جانبی احتمالی بیشتری دارند ، بنابراین فقط در مواردی که سایر درمانها م aren'tثر نباشند یا علائم حاد شدید باشند استفاده می شوند.
مرحله 4. داروی برونکودیلاتور مصرف کنید
داروهای برونکودیلاتور به عنوان داروهای کوتاه مدت یا بلند مدت ارائه می شوند. برونکودیلاتورهای کوتاه مدت ، که اغلب به آنها داروهای استنشاقی نجات گفته می شود ، علائم را تسکین داده یا متوقف می کند و می تواند در طول حملات کمک کند. داروهای برونکودیلاتور طولانی مدت به کنترل علائم و جلوگیری از حملات کمک می کند.
- برای برخی از افراد ، پیش درمان با دارو قبل از ورزش می تواند علائم آسم ناشی از ورزش را کاهش دهد.
- پزشک شما ممکن است یک بتا آگونیست طولانی مدت مانند سالمترول یا فرموترول را تجویز کند. اینها می توانند راه های هوایی شما را باز کنند ، اما همچنین ممکن است خطر حمله شدید آسم را افزایش دهند. شما معمولاً آنها را با کورتیکواستروئید مصرف می کنید.
- همچنین می توانید از یک داروی استنشاقی ترکیبی مانند فلوتیکازون-سالمترول یا مومتازون-فرموترول استفاده کنید.
- Ipratropium bromide یک داروی آنتی کولینرژیک است که می تواند به کنترل علائم حاد یا جدید آسم کمک کند. تئوفیلین یک برونکودیلاتور طولانی مدت است که به ندرت برای آسم استفاده می شود مگر در موارد خاص.
مرحله 5. از داروهای آلرژی استفاده کنید
مطالعات نشان داده است که داروهای آلرژی می توانند علائم آسم را کاهش دهند ، به ویژه اگر آنها در نتیجه آلرژی باشند. با پزشک خود در مورد مصرف داروهای آلرژی برای آسم صحبت کنید.
- تزریق حساسیت ممکن است واکنش بدن شما را در برابر آلرژن ها در دراز مدت کاهش دهد.
- استروئیدهای بینی مانند فلوتیکازون ممکن است علائم آلرژی را کاهش داده و در نتیجه محرک های آسم را کاهش دهد.
- آنتی هیستامین های خوراکی مانند دیفن هیدرامین ، ستیریزین ، لوراتادین و فکسوفنادین ممکن است علائم آسم شما را کاهش داده یا تسکین دهد. پزشک می تواند آنتی هیستامین را برای شما تجویز یا توصیه کند.
مرحله 6. ترموپلاستی برونش را در نظر بگیرید
این روش درمانی که از گرما برای محدود کردن قابلیت سفت شدن راه های هوایی استفاده می کند ، به طور گسترده ای در دسترس نیست. در صورت داشتن آسم شدید که با سایر روش های درمانی بهبود نیافته است ، با پزشک خود در مورد ترموپلاستی برونش صحبت کنید.
- درمان برونشیال مستلزم انجام سه ویزیت سرپایی در بیمارستان است.
- این درمان قسمت داخلی مجاری تنفسی شما را گرم می کند ، که باعث کاهش حجم ماهیچه های صاف می شود که می تواند منقبض شده و میزان هوای ورودی شما را محدود کند.
- نتایج ترموپلاستی برونش تا یک سال دوام دارد ، به این معنی که ممکن است در سالهای بعد نیاز به درمان های مکرر داشته باشید.
قسمت 2 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. قرار گرفتن در معرض عوامل محرک را محدود کنید
آسم اغلب به دنبال قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی که باعث ایجاد علائم می شوند ، بدتر می شود. محدود کردن یا اجتناب از محرک ها می تواند علائم شما را به حداقل برساند یا از حملات جلوگیری کند.
- اضافه کردن اجتناب از قرار گرفتن در معرض هوای بسیار گرم یا سرد. در صورت سرما یا باد صورت خود را بپوشانید.
- برای کاهش عفونت هایی که می توانند باعث حمله آسم شوند ، واکسیناسیون خود را ، به ویژه تزریق سالانه آنفولانزا ، به روز نگه دارید.
- در صورت ابتلا به آسم از سیگار کشیدن و دود سیگار خودداری کنید ، زیرا دود عامل مهمی برای علائم آسم است.
- از کولر گازی برای کاهش گرده های هوا در داخل خانه استفاده کنید.
- گرد و غبار موجود در خانه خود را از طریق جاروبرقی روزانه یا برداشتن فرش کاهش دهید.
- تشک ، بالش و فنرهای جعبه را در روکش ضد گرد و غبار بپوشانید
- اگر به حیوانات خانگی حساسیت دارید ، آنها را در خانه یا حداقل در اتاق خود نگه دارید.
- مرتباً تمیز کنید تا گرد و غبار ، شوره حیوان خانگی ، هاگ کپک و گرده را از بین ببرید.
- با محدود کردن زمان گذراندن در خارج از قرار گرفتن در معرض گرده ها یا آلودگی هوا خودداری کنید.
- استرس روانی را کاهش دهید.
مرحله 2. سلامت کلی خود را حفظ کنید
با رژیم غذایی ، ورزش و ویزیت منظم پزشک خود را سالم نگه دارید تا به تسکین علائم آسم کمک کند. شرایطی مانند چاقی و بیماری های قلبی ممکن است باعث تشدید یا ایجاد آسم شوند.
- برای تقویت قلب و ریه ها به طور منظم ورزش کنید. این ممکن است به کنترل وزن شما نیز کمک کند.
- رژیم غذایی سالم ، متعادل و منظم داشته باشید. مصرف مقادیر توصیه شده میوه و سبزیجات حتی ممکن است به عملکرد ریه و کاهش علائم آسم کمک کند.
مرحله 3. سوزش سر دل را کنترل کنید و GERD
شواهدی وجود دارد که سوزش سر دل و GERD یا بیماری رفلاکس معده ممکن است به مجاری تنفسی آسیب برساند و آسم را بدتر کند. با پزشک خود صحبت کنید و هر دو بیماری را درمان کنید ، که ممکن است به علائم آسم شما کمک کند.
مرحله 4. از تنفس عمیق استفاده کنید
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد استفاده از تمرینات تنفس عمیق همراه با دارو می تواند به کنترل علائم و کاهش میزان مصرف دارو کمک کند. همچنین می تواند شما را آرام کند ، که ممکن است استرس روانی را که باعث تشدید آسم می شود ، برطرف کند.
- تنفس عمیق به توزیع اکسیژن در بدن شما کمک می کند. این می تواند ضربان قلب شما را کاهش داده ، نبض شما را عادی کند و شما را آرام کند ، همه اینها ممکن است به کنترل آسم کمک کند.
- دم و بازدم را به طور کامل از طریق بینی انجام دهید. ممکن است بخواهید با تعداد خاصی نفس بکشید. به عنوان مثال ، می توانید تعداد دم را چهار بشمارید و سپس به همان تعداد بازدم کنید.
- برای بهینه سازی تنفس عمیق خود ، با شانه های عقب به حالت راست بنشینید. آهسته و یکنواخت نفس بکشید ، شکم خود را بکشید تا ریه ها و قفسه سینه شما گسترش یابد.
مرحله 5. درمانهای گیاهی را کشف کنید
برخی از مطالعات نشان داده است که داروهای گیاهی و طبیعی ممکن است به کنترل آسم کمک کنند. قبل از استفاده از این داروها با پزشک خود مشورت کنید.
- به دنبال محصولاتی باشید که حاوی سیاه دانه ، کافئین ، کولین و پیکنوژنول هستند ، زیرا ممکن است به تسکین علائم آسم کمک کند.
- سه قسمت تنتور لوبلیا را با یک قسمت تنتور فلفل دلمه ای مخلوط کنید. برای کمک به حمله شدید آسم ، بیست قطره از این مخلوط را در آب بریزید.
- زنجبیل و زردچوبه بخورید که ممکن است به کاهش التهاب کمک کند.
قسمت 3 از 3: تشخیص اینکه آیا شما مبتلا به آسم هستید
مرحله 1. عوامل خطر خود را بیاموزید
پزشکان نمی دانند علت آسم چیست ، اما می دانند که عوامل خاصی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند. یادگیری اینکه آیا در معرض خطر آسم هستید می تواند به شما در شناسایی علائم و درمان کمک کند. عوامل خطر عبارتند از:
- داشتن خویشاوند خون مبتلا به آسم
- داشتن شرایط آلرژیک مانند درماتیت آتوپیک یا رینیت آلرژیک
- اضافه وزن داشتن
- سیگاری بودن یا قرار گرفتن شخص دیگری در معرض دود سیگار
- کار یا قرار گرفتن در معرض دود خروجی یا سایر آلاینده ها
مرحله 2. علائم و نشانه ها را بشناسید
آسم علائم و نشانه های مختلفی دارد از خفیف تا شدید. تشخیص علائم بالقوه می تواند به شما در درمان مناسب کمک کند. برخی از علائم آسم عبارتند از:
- تنگی نفس
- سفتی یا درد در قفسه سینه
- مشکلات خواب
- سرفه ، به ویژه با ورزش ، حملات حاد یا در طول شب
- هنگام نفس کشیدن ، سوت یا خس خس می شود
مرحله 3. آزمایشات آسم را انجام دهید
اگر فکر می کنید ممکن است آسم داشته باشید ، به پزشک خود مراجعه کنید. اگر او فکر می کند که شما ممکن است به آسم مبتلا باشید ، ممکن است پس از معاینه شما آزمایشاتی را سفارش دهد. انواع آزمایشات زیر ممکن است تنها راه برای تایید آسم باشد:
- اسپیرومتری ، که میزان باریک شدن لوله های برونش را بررسی می کند و بعد از یک نفس عمیق چقدر هوا می تواند خارج کند.
- پیک جریان سنج پیک ، برای تعیین توانایی شما در بازدم.
- چالش متاکولین ، که از یک محرک آسم استفاده می کند تا ببیند آیا شما به آسم مبتلا هستید.
- آزمایش نیتریک اکسید برای اندازه گیری میزان نیتریک اکسید در تنفس ، که می تواند آسم را تأیید کند.
- اسکن هایی مانند اشعه ایکس ، سی تی یا MRI برای بررسی بافت های ریه ها و حفره های بینی که می تواند آسم را بدتر کند ، بررسی می شود.
- آزمایشات آلرژی
- ائوزینوفیل های خلط ، برای بررسی وجود انواع خاصی از گلبول های سفید خون به نام ائوزینوفیل.
مرحله 4. تشخیص قطعی را دریافت کنید
بسته به نتایج آزمایشات شما ، پزشک ممکن است تشخیص آسم را تأیید کند. در مورد بهترین درمان برای مورد خاص خود با او صحبت کنید.
