آسم شبانه آسم است که عمدتا در شب ، به طور معمول در هنگام خواب رخ می دهد. برخی از افراد مبتلا به آسم شبانه نیز علائم آسم را در طول روز تجربه می کنند و علائم آن در شب بدتر یا شدیدتر می شود. برای سایر افراد ، علائم آسم ممکن است فقط در هنگام خواب وجود داشته باشد. اگر فکر می کنید ممکن است آسم شبانه داشته باشید ، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص شما را تأیید کرده و برنامه درمانی برای بیماری خود تهیه کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت علائم
مرحله 1. سرفه خود را ارزیابی کنید
برای بسیاری از افراد مبتلا به آسم شبانه ، سرفه ممکن است تنها علامت قابل تشخیص باشد. اگر فکر می کنید ممکن است آسم شبانه داشته باشید ، مهم است که نحوه ، زمان و شدت سرفه را ارزیابی کنید.
- سرفه معمولاً در ساعات اولیه صبح ، به ویژه در ساعت 2 صبح تا 4 صبح رخ می دهد.
- معمولاً هیچ خلط یا بلغمی سرفه نمی کند. این اغلب یک سرفه خشک و مداوم است.
- برخی از افراد با سرفه خس خس سینه شدید را تجربه می کنند ، اگرچه شما ممکن است هنوز آسم شبانه داشته باشید حتی اگر خس خس سینه را تجربه نکنید.
- اگر شریک ، هم اتاقی یا یکی از اعضای خانواده با شما زندگی می کند ، از آنها بخواهید شب ها به شما گوش دهند و هرگونه سرفه خشک و/یا خس خس سینه ای را که در خواب تجربه می کنید گزارش دهید.
مرحله 2. توانایی تنفس خود را ارزیابی کنید
مشکل در تنفس یکی از علائم شایع آسم است ، از جمله آسم شبانه. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر در اسرع وقت با پزشک خود مشورت کنید:
- تنگی نفس
- سینه تنگ
- مشکل در گسترش ریه ها هنگام تنفس
- درد در قفسه سینه
- خس خس کردن
مرحله 3. کیفیت خواب خود را در نظر بگیرید
بسیاری از افراد مبتلا به آسم شبانه به دلیل وضعیت خود دچار اختلال خواب می شوند. آسم شبانه می تواند باعث خستگی و اختلال عملکرد در روز بعد از یک دوره آسم شود. اگر بعد از یک خواب معمولی شبانه به طور مداوم احساس خستگی و بی قراری می کنید یا در تمرکز یا عملکرد در محل کار یا مدرسه مشکل دارید ، ممکن است از آسم شبانه رنج ببرید.
مرحله 4. شدت حمله آسم را بشناسید
افراد مبتلا به آسم ، از جمله آسم شبانه ، ممکن است درجه های مختلفی از شدت را هنگام حمله آسم تجربه کنند. شدت تخمین زده شده حمله آسم به طور معمول بستگی به توانایی شما در صحبت کردن و دراز کشیدن هنگام تجربه حمله دارد.
- در طول یک دوره خفیف آسم ، ممکن است دچار تنگی نفس شوید بدون اینکه بر توانایی صحبت کردن یا دراز کشیدن شما هنگامی که بیدار هستید تأثیری بگذارد.
- در طول یک دوره آسم نسبتاً شدید ، ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب هنگام صحبت کردن احساس تنگی نفس کنید.
- در طول یک دوره شدید آسم ، ممکن است هنگام بیدار شدن از خواب احساس بیقراری و تنگی نفس کنید. همچنین ممکن است نتوانید دراز بکشید یا در جملات کامل صحبت کنید.
قسمت 2 از 3: تشخیص بیماری
مرحله 1. به پزشک مراجعه کنید
اگر مشکوک به آسم هستید ، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. فقط یک پزشک می تواند به شما یک تشخیص قطعی بدهد و داروهای مورد نیاز برای درمان بیماری شما را تجویز کند.
- پزشک آزمایشاتی را برای تایید وضعیت شما و اندازه گیری شدت آن انجام می دهد.
- پزشک شما همچنین می خواهد بیماری های دیگر را رد کند.
- اختلال هراس اغلب با آسم اشتباه گرفته می شود. بسیاری از بیماریهای ریوی نیز ممکن است با آسم اشتباه گرفته شوند ، از جمله بیماری انسدادی مزمن ریه ، ذات الریه ، برونشیت ، آمبولی ریه و واکنشهای آلرژیک شدید.
مرحله 2. پرسشنامه را تکمیل کنید
از آنجا که علائم شبانه آسم معمولاً بیشتر در شب مشاهده می شود ، ممکن است پزشک شما نتواند به طور مستقیم علائم آسم شما را مشاهده کند. بنابراین ، بسیاری از پزشکان برای ارزیابی علائم آسم و فراوانی آنها به پرسشنامه تکمیل شده تکیه می کنند.
- اگر در مورد هر یک از شرایط یا عبارت بندی س questionsالات مبهم هستید ، از پزشک خود بپرسید ، زیرا دقت در پاسخ به پرسشنامه مهم است.
- اگر احساس نمی کنید که می توانید علائم خود را به طور دقیق در طول شب تشخیص دهید ، در نظر بگیرید که یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در یک اتاق با شما بخوابد و علائم را به شما گزارش دهد.
مرحله 3. اسکن های تصویربرداری دریافت کنید
اسکن تصویربرداری ممکن است بر روی ریه ها و حفره های سینوسی انجام شود تا هرگونه عفونت ، بیماری (از جمله تومورها) یا ناهنجاری های ساختاری که می تواند باعث مشکلات تنفسی شود را ارزیابی کند. رد این شرایط بالقوه کشنده یک گام مهم در تشخیص آسم است.
مرحله 4. آزمایش عملکرد ریوی را انجام دهید
تعدادی آزمایش مختلف وجود دارد که ممکن است پزشک شما برای تشخیص یک مورد آسم انجام دهد. دسته های اصلی آزمایشات عبارتند از: اسپیرومتری ، که مقدار هوای خارج شده و زمان لازم برای بازدم را اندازه گیری می کند و حداکثر جریان ، که توانایی تنفس ریه ها را در داخل و خارج اندازه گیری می کند.
- یک آزمایش ظرفیت حیاتی حداکثر مقدار هوایی را که ریه ها می توانند در هر زمان معین تنفس یا بازدم کنند اندازه گیری می کند.
- یک آزمایش اوج سرعت جریان بازدمی (PEFR) ، که به آن آزمایش پیک جریان پیک نیز گفته می شود ، حداکثر سرعت جریان ریه ها را در حین بازدم تا آنجا که می توانید اندازه می گیرد.
- آزمایش حجم بازدمی اجباری (FEV1) حداکثر مقدار هوایی را که ریه های شما می توانند در یک ثانیه بازدم کنند ، اندازه گیری می کند.
مرحله 5. سطح اکسید نیتریک خود را اندازه گیری کنید
این آزمون ممکن است در برخی مناطق به طور گسترده در دسترس نباشد. با این حال ، در مکانهایی که در دسترس است ، می تواند به شما کمک کند تا بینید که آیا فرد مبتلا به آسم است یا خیر. این آزمایش میزان نیتریک اکسید موجود در نفس شما را اندازه گیری می کند ، زیرا سطوح بالای این گاز معمولاً با مجاری تنفسی ملتهب (و در نتیجه آسم) همراه است.
مرحله 6. خلط خود را آزمایش کنید
خلط مخلوطی از بزاق و مخاط است که ریه های شما در هنگام سرفه دفع می کنند. هنگامی که حمله آسم را تجربه می کنید ، سطح گلبول سفید خون خاصی به نام ائوزینوفیل در بدن شما افزایش می یابد و این سلول ها هنگام مشاهده در زیر میکروسکوپ در خلط شما قابل مشاهده هستند.
- پزشک نمونه ای از خلط را از شما جمع آوری کرده و با رنگی به نام ائوزین رنگ می کند. سپس می توان نمونه را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد.
- وجود ائوزینوفیل در خلط شما معمولاً تأیید کننده آسم است.
مرحله 7. تشخیص را دریافت کنید
هنگامی که پزشک آزمایش های لازم را انجام داد ، می تواند تشخیص دهد که شما مبتلا به آسم هستید یا خیر. در صورت ابتلا به آسم ، پزشک همچنین شدت آسم شما را بر اساس فراوانی علائم شما طبقه بندی می کند.
- آسم متناوب خفیف با داشتن علائم حداکثر دو روز در هفته معین و حداکثر دو شب در هر ماه مشخص می شود.
- آسم مداوم خفیف با داشتن علائم بیش از دو بار در هفته مشخص می شود ، علائم هرگز بیش از یک بار در هر روز مشخص نمی شود.
- آسم مداوم متوسط با وجود علائم یک بار در روز و بیش از یک شب در هفته مشخص می شود.
- آسم مداوم شدید شامل داشتن علائم در طول روز در اکثر روزهای هفته با دوره های مکرر در شب است.
قسمت 3 از 3: درمان آسم شبانه
مرحله 1. علائم را با داروهای تسکین سریع کنترل کنید
داروهایی وجود دارد که پزشک می تواند برای استفاده طولانی مدت تجویز کند و به بیماری شما کمک کند. با این حال ، شما همچنین ممکن است برای تسکین کوتاه مدت حملات آسم به داروهای تسکین سریع نیاز داشته باشید.
- آگونیست های بتا کوتاه اثر مانند آلبوترول (ProAir HFA) یا لوبالوترول (Xopenex) می توانند به سرعت در تنفس شما کمک کنند.
- برونکودیلاتورهای سریع عمل مانند Ipratropium (Atrovent) می توانند تقریباً بلافاصله به راههای تنفسی شما کمک کنند.
- از کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون و متیل پردنیزولون می توان برای تسکین سریع التهاب مجاری تنفسی استفاده کرد. با این حال ، کورتیکواستروئیدها می توانند چندین عارضه جانبی جدی داشته باشند و استفاده طولانی مدت توصیه نمی شود.
مرحله 2. آسم خود را با داروهای طولانی مدت کنترل کنید
تسکین کوتاه مدت در مورد حملات آسم بسیار مهم است ، اما شما همچنین به چیزی نیاز دارید تا علائم خود را در طول زمان مدیریت کنید. بسیاری از داروهای تسکین دهنده کوتاه مدت را نمی توان برای مدت طولانی مصرف کرد ، بنابراین به احتمال زیاد پزشک علاوه بر آن داروهای تسکین دهنده کوتاه مدت ، نوعی داروی بلند مدت نیز تجویز می کند.
- آگونیست های بتا طولانی مدت مانند سالمترول (سرونت) و فرموترول (فرادیل) از طریق استنشاقی تجویز می شوند. آنها به گشاد شدن مجاری تنفسی کمک می کنند ، اما در صورت عدم استفاده از داروهای استنشاقی کورتیکواستروئیدها می توانند باعث حملات شدید آسم شوند.
- بتا آگونیست های طولانی مدت استنشاق شده همراه با کورتیکواستروئیدها مانند Advair (فلوتیکازون/سالمترول) و Symbicort (بودزونید/فرموترول) می توانند به تسکین التهاب در مجاری تنفسی کمک کنند. با این حال ، آنها تسکین فوری را ارائه نمی دهند و معمولاً چندین هفته طول می کشد تا وضعیت شما بهبود یابد.
- اصلاح کننده های لکوترین مانند مونتلوکاست (Singulair) و زافیرلوکاست (Accolate) به صورت خوراکی برای کاهش علائم حمله آسم مصرف می شوند. این داروها می توانند تسکین دهند ، اما می توانند عوارض جانبی روانی داشته باشند ، بنابراین در مصرف آنها باید احتیاط کرد.
مرحله 3. در مورد داروهای آلرژی از پزشک خود بپرسید
داروهای آلرژی به همه افرادی که مبتلا به آسم هستند کمک نمی کند ، زیرا مستقیماً بر مجاری تنفسی ملتهب شما تأثیر نمی گذارد. با این حال ، اگر شما مبتلا به آلرژی و آسم هستید ، داروهای آلرژی ممکن است به کنترل آلرژی شما کمک کرده و خطر حمله آسم شدید ناشی از آلرژی را کاهش دهد.
- برخی از داروها به طور خاص برای افراد مبتلا به آسم و آلرژی طراحی شده است. به عنوان مثال ، omalizumab (Xolair) ممکن است هر دو تا چهار هفته برای کنترل آلرژی و کاهش علائم آسم تجویز شود.
- در مورد ایمونوتراپی بپرسید. این شامل قرار گرفتن تدریجی در معرض یک آلرژن شناخته شده طی چند ماه می شود تا زمانی که بدن شما به آن عادت کند و پاسخ سیستم ایمنی بدن شما کاهش یابد.
مرحله 4. از قرار گرفتن در معرض محرک های احتمالی جلوگیری و کاهش دهید
آسم اغلب می تواند با قرار گرفتن در معرض مواد محرک در هنگام ورزش ، عفونت های ویروسی و آلرژن های استنشاقی در خانه مانند دود و گرد و غبار تنباکو تشدید شود. برای کمک به کنترل آسم شبانه خود ، مطمئن شوید که برای جلوگیری و از بین بردن این عوامل تحریک کننده ، هرچه می توانید انجام دهید. برخی از مواردی که ممکن است کمک کننده باشد عبارتند از:
- اجتناب از ورزش در فضای باز هنگامی که گرده گل زیاد است یا کیفیت هوا ضعیف گزارش شده است.
- استفاده از دستگاه تصفیه هوا در خانه برای فیلتر کردن گرد و غبار و سایر آلرژن های موجود در هوا.
- به افراد اجازه ندهید در خانه یا اطراف شما سیگار بکشند.
- به دنبال درمان آلرژی هستید.
- تزریق واکسن آنفولانزا هر ساله.
