التهاب ریه (ریه) روی مجاری تنفسی و بافت ریه تأثیر می گذارد. التهاب ناشی از پاسخ ایمنی بدن به آسیب یا عوامل بیماری زا می تواند حاد (کوتاه مدت) یا مزمن (طولانی مدت) باشد. بیماریهای مرتبط با التهاب حاد ریه شامل عفونت حاد ریه ، ذات الریه و سندرم پریشانی حاد تنفسی (ARDS) است. بیماریهای مرتبط با التهاب مزمن ریه شامل آمفیزم ، اختلال انسدادی مزمن ریوی (COPD) ، فیبروز ریوی و سرطان ریه است. هر کسی ممکن است دچار التهاب ریه شود ، اما عوامل خطر خاصی وجود دارد که شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. همین عوامل خطرساز می توانند التهاب ریه را بدتر کنند هنگامی که فرد مبتلا به این بیماری شد.
مراحل
روش 1 از 3: کاهش خطر پاتوژن ها و مواد هوابرد
مرحله 1. قرار گرفتن در معرض عوامل بیماری زای قارچی و باکتریایی را کاهش دهید
عوامل بیماری زا میکروارگانیسم هایی هستند که می توانند باعث بیماری شوند. گونه های خاصی از باکتری ها و قارچ ها می توانند باعث التهاب ریه شوند. قرار گرفتن در معرض برخی از این عوامل بیماری زا با شرایط شغلی یا محیطی در ارتباط است. به عنوان مثال "ریه حمام گرم" و "ریه کشاورز" نامهای متداول دو نوع التهاب ریه مربوط به کپک هستند. کپک تقریباً در هر مکانی که به اندازه کافی مرطوب باشد رشد می کند. به گفته آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) ، "کلید کنترل قالب کنترل رطوبت است."
- برای جلوگیری از ایجاد کپک در خانه ، رطوبت را بین 30 تا 60 درصد نگه دارید.
- در صورت مشاهده کپک ، سطح آسیب دیده را با مواد شوینده تمیز کرده و سطح آن را کاملاً خشک کنید.
- با عایق بندی مناسب مناطق از تراکم جلوگیری کنید. از نصب فرش در حمام ها یا آشپزخانه ها خودداری کنید ، جایی که آب پاش های سینک ممکن است فرش را مرطوب نگه دارد.
- هنگام تمیز کردن مناطق کپک زده از تجهیزات محافظ شخصی مناسب مانند ماسک یا ماسک تنفسی استفاده کنید.
مرحله 2. قرار گرفتن در معرض و حساسیت خود به عوامل بیماری زای ویروسی را کاهش دهید
آنفولانزا یکی از علل شایع ذات الریه است که عفونت و التهاب ریه ها است. اکثر موارد آنفلوانزا منجر به ذات الریه نمی شوند ، اما مواردی که باعث می شوند می توانند بسیار جدی باشند. با واکسن می توان از آنفولانزا و ذات الریه جلوگیری کرد.
- با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنید تا ببینید آیا کاندید واکسیناسیون آنفولانزا و/یا ذات الریه هستید.
- از تماس با افراد مبتلا به آنفلوانزا و/یا ذات الریه خودداری کنید.
- در صورت تماس با افراد مبتلا به آنفلوانزا و/یا ذات الریه ، از محافظ مناسب مانند ماسک ، دستکش یا روپوش استفاده کنید.
مرحله 3. قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوای محیط را کاهش دهید
آلاینده های هوا در محیط بیرون یافت می شوند و از فرایندهای طبیعی ، آتش سوزی ها و عملیات صنعتی سرچشمه می گیرند. شش آلاینده به عنوان معیار آلاینده های هوا توسط EPA تعیین شده است. اینها شامل اکسیدهای نیتروژن ، دی اکسیدهای گوگرد ، ازن ، ذرات معلق ، مونوکسید کربن و سرب هستند. اینها توسط EPA نظارت می شوند و مشمول تعدادی مقررات هستند. ذرات کوچکتر از 10 میکرومتر بسیار مضر هستند ، زیرا می توانند به عمق ریه ها وارد شوند. قرار گرفتن در معرض می تواند به ویژه برای کسانی که از قبل شرایط ریه دارند مشکل ساز شود.
- می توانید شاخص کیفیت هوا را در منطقه ای که زندگی می کنید کنترل کنید. این اطلاعات و برخی از دستورالعمل ها برای مواجهه در https://www.airnow.gov/ در دسترس است.
- اگر قرار است در محیطی باشید که ذرات آئروسل شده یا بخارهای شیمیایی وجود دارد ، استفاده از تجهیزات حفاظتی مناسب بسیار مهم است.
- برای ماسک یا ماسک تنفسی آماده شوید. اداره بهداشت و ایمنی شغلی (OSHA) دستورالعمل هایی را در مورد اینکه کدام ماسک یا ماسک تنفسی برای قرار گرفتن در معرض خاص مناسب است ، ارائه می دهد.
مرحله 4. قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوای داخل ساختمان را کاهش دهید
قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوای داخل ساختمان می تواند باعث سردرد ، خستگی و تعدادی دیگر از علائم غیر اختصاصی شود. گاهی اوقات کل ساختمان های کارگران بیمار می شوند. آلاینده های هوای داخلی که معمولاً با آنها مواجه می شویم شامل محصولات احتراق ، ترکیبات آلی فرار و فرمالدئید است.
- با هوای تمیز بیرون خانه خود را به درستی تهویه کنید.
- در صورت امکان منبع آلاینده ها را از بین ببرید.
- یک پاک کننده هوای خانگی نصب کنید.
روش 2 از 3: کنترل مراقبت های بهداشتی خود را در دست بگیرید
مرحله 1. خودتان را در مورد شرایط پزشکی خود آموزش دهید
برای درک این که چگونه ممکن است شرایط پزشکی شما با التهاب ریه ارتباط داشته باشد ، باید خود را آموزش دهید. منابع مفید زیادی در اینترنت موجود است ، از جمله کلینیک مایو ، انجمن ریه آمریکا ، انجمن قلب آمریکا ، Cancer.gov و Cancer.org. این منابع دارای اطلاعاتی هستند که مخصوص افراد غیر شخصی نوشته شده است.
- تشخیص های خود را بنویسید یا از پزشک خود بخواهید تشخیص های شما را بنویسد.
- برای درک بهتر شرایط پزشکی خود ، از پزشک خود در مورد منابع سوال کنید.
مرحله 2. داروهای فعلی خود را با پزشک خود در میان بگذارید
شیمی درمانی ، پرتودرمانی و برخی داروها می توانند به التهاب ریه کمک کنند. در صورت تشخیص این بیماری ، داروهای دیگری نیز وجود دارد که می تواند به کاهش التهاب ریه کمک کند. این مهم است که بدانید خطرات ناشی از هرگونه دارو یا درمان چیست.
- نام تمام داروها و درمان های خود را بنویسید یا از پزشک خود بخواهید.
- برای مطالعه درباره داروهای خاص و درمان هایی که ممکن است دریافت کنید ، منابع بخواهید.
مرحله 3. در مورد داروهای موجود برای کاهش التهاب ریه سوال کنید
تعدادی از داروها در دسترس هستند که می توانند برای درمان التهاب ریه و بیماری های مرتبط استفاده شوند. نوع داروهای مورد استفاده برای درمان بستگی به تشخیص خاص شما دارد. به عنوان مثال ، اگر مبتلا به ذات الریه هستید ، احتمالاً آنتی بیوتیک هایی برای شما تجویز می شود که به از بین بردن عوامل بیماری زا عامل ایجاد عفونت کمک می کند. اگر مبتلا به فیبروز ریه هستید ، گزینه های دارویی کمتری برای کاهش این بیماری وجود دارد ، اما درمان های جدیدی در حال ورود به بازار داروها هستند. لیستی از داروهایی که می توانند التهاب ریه را کاهش دهند یا برای درمان بیماریهای مرتبط استفاده می شوند در زیر نشان داده شده است.
- بکلومتازون دی پروپیونات (کورتیکواستروئید استنشاقی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- Fluticasione propionate (کورتیکواستروئید استنشاقی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- فلونیزولید (کورتیکواستروئید استنشاقی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- بودزونید (کورتیکواستروئید استنشاقی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- مومتازون (کورتیکواستروئید استنشاقی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- سیکلسونید (کورتیکواستروئید استنشاقی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- متیل پردنیزون (استروئید خوراکی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- پردنیزولون (استروئید خوراکی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- پردنیزون (استروئید خوراکی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- هیدروکورتیزون (استروئید خوراکی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- دگزامتازون (استروئید خوراکی که برای درمان COPD و آسم استفاده می شود)
- کرومولین سدیم (استروئید استنشاقی که برای درمان COPD استفاده می شود)
- ندوکرومیل سدیم (غیر استروئیدی استنشاقی که برای درمان COPD استفاده می شود)
- آموکسی سیلین (آنتی بیوتیک مورد استفاده برای درمان ذات الریه باکتریایی)
- بنزیلپنیسیلین (آنتی بیوتیک مورد استفاده برای درمان ذات الریه باکتریایی)
- آزیترومایسین (آنتی بیوتیک مورد استفاده برای درمان ذات الریه باکتریایی)
- پیرفنیدون (دارویی که برای کاهش اسکار ریه ناشی از فیبروز ریوی استفاده می شود)
- نینتدانیب (دارویی که برای کاهش اسکار ریه ناشی از فیبروز ریوی استفاده می شود)
- سفتریاکسون (آنتی بیوتیک مورد استفاده در درمان ذات الریه و عفونت های تنفسی)
- اکسیژن اضافی (برای تسکین علائم در طیف وسیعی از اختلالات ریوی استفاده می شود)
روش 3 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. سیگار را ترک کنید
سیگار کشیدن یک عامل خطر اصلی برای التهاب ریه ، آمفیزم ، اختلال انسداد مزمن ریوی و سرطان ریه است. مواد شیمیایی موجود در دود نه تنها سرطان زا هستند ، بلکه عملکرد سیستم ایمنی را نیز تغییر می دهند. ترک سیگار می تواند چالش برانگیز باشد ، اما با حمایت و برنامه ریزی صحیح ، امکان پذیر است. عوامل زیادی می توانند در التهاب ریه نقش داشته باشند که شما هیچ کنترلی بر آنها ندارید ، اما سیگار کشیدن یکی از آنها نیست - ترک سیگار چیزی است که می توانید به طور فعال برای حفظ سلامت ریه های خود انجام دهید.
- اهداف خود و آنچه در مورد سیگار کشیدن دوست ندارید را بنویسید.
- یک سیستم پشتیبانی جمع آوری کنید. برنامه های خود را برای ترک سیگار با دوستان و خانواده خود در میان بگذارید. خود را با کسانی که می توانند از شما حمایت کنند احاطه کنید.
- با یک متخصص ترک سیگار مشورت کنید. متخصصان ترک سیگار می توانند به شما در ایجاد یک برنامه حمله برای موفقیت کمک کنند.
مرحله 2. سیستم ایمنی بدن خود را سالم نگه دارید
یک عامل خطر اصلی برای ابتلا به ذات الریه ، سیستم ایمنی ضعیف یا سرکوب شده است. افرادی که مبتلا به HIV/AIDS هستند ، گیرنده پیوند اعضا هستند یا تحت درمان طولانی مدت با استروئید قرار گرفته اند ، بیشترین خطر را دارند. برای اطمینان از عملکرد مناسب سیستم ایمنی بدن می توانید گام هایی را بردارید.
- اطمینان حاصل کنید که ویتامین C کافی دریافت می کنید. ویتامین C و روی باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و همچنین بهبود نتیجه ذات الریه و سایر عفونت ها می شود.
- به اندازه کافی خوابیدن. مطالعات نشان داده است افرادی که به اندازه کافی نمی خوابند مستعد ابتلا به عفونت هستند و پس از بیمار شدن به کندی بهبود می یابند.
مرحله 3. وزن سالم را حفظ کنید
اگرچه هیچ مطالعه ای روی انسان التهاب ریه را مستقیماً با چاقی مرتبط نمی داند ، اما مطالعات روی حیوانات ارتباط بین التهاب در ریه ها و مواد شیمیایی تولید شده توسط بافت چربی را نشان می دهد. تصور می شود که چاقی همچنین می تواند حساسیت به عفونت ها و آسیب ریه ناشی از عوامل محیطی را افزایش دهد.
- 150-300 دقیقه ورزش متوسط در هفته انجام دهید. پیاده روی سریع و شنا نمونه هایی از ورزش متوسط است.
- برای تغذیه سالم برنامه ریزی کنید. غذاهایی بخورید که دارای مقادیر زیادی مواد مغذی هستند. از غذاهای فرآوری شده و الکل خودداری کنید. اگر برای ایجاد یک برنامه غذایی سالم به کمک نیاز دارید ، با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.
- مقاوم باش. پایبندی به برنامه غذایی سالم ، ورزش و احاطه شدن به گروه حمایتی می تواند موفقیت طولانی مدت را به واقعیت تبدیل کند.
- رژیم مدیترانه ای می تواند به کاهش التهاب در بدن ، از جمله در ریه ها کمک کند.
- گوشت قرمز و لبنیات می توانند التهاب آور باشند. سعی کنید آنها را تا حد ممکن محدود کنید یا به رژیم غذایی گیاهی روی آورید.
مرحله 4. ریه های خود را تمرین دهید ، به ویژه پس از عمل جراحی
ماهیچه های اطراف ریه ها را می توان با ورزش تقویت کرد. این می تواند از عفونت ها و ذات الریه جلوگیری کند ، که بسیاری از افراد در پی جراحی در معرض آن هستند. نفس کشیدن عمیق و حتی می تواند ریه های شما را از ترشحات پاک کرده و ریه های شما را تقویت کند. در برخی موارد ، اسپیرومتر تشویقی و لیستی از تمرینات را دریافت خواهید کرد. رعایت توصیه های ارائه دهنده خدمات درمانی در رابطه با ورزش ریه ها بسیار مهم است.
