بیماریهای نورون حرکتی (MNDs) شامل چندین اختلال عصبی پیشرونده است. این شرایط می تواند بر فعالیت هایی مانند صحبت کردن ، راه رفتن و بلعیدن تأثیر بگذارد. تشخیص این شرایط باید توسط پزشک از طریق آزمایش انجام شود. پس از تشخیص بیماری ، پزشک ممکن است بتواند وضعیت شما را تثبیت کند تا زندگی با آن راحت تر شود. افراد مبتلا به MND می توانند با وجود شرایط پزشکی ، به زندگی کامل خود ادامه دهند.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص علائم MDN ها
مرحله 1. به از دست دادن کنترل ماهیچه های پاها توجه کنید
علائم اولیه MNDs شامل تضعیف ماهیچه ها و کاهش کنترل ماهیچه ها است. این علائم معمولاً در 1 از 3 ناحیه شروع می شود: پاها ، دست ها و بازوها یا دهان. لغزش ، افتادن یا مشکل در راه رفتن اغلب علائم اولیه MNDs پیشرونده است. علائم یک MND در حال توسعه نیز شامل مشکل در ایجاد وزن روی پاها و مچ پا است.
مرحله 2. ضعف در مچ دست و دستان خود را تشخیص دهید
ممکن است ناتوانی در مشت زدن را مشاهده کنید ، یا ممکن است بارها و بارها اشیاء را بیندازید. اینها علائم از دست دادن کنترل ماهیچه ها هستند و ممکن است نشان دهنده MND در حال توسعه باشد. اگرچه این علائم می توانند ناامید کننده یا شرم آور باشند ، اما در کمک به پزشک در تشخیص MND شما ارزشمند خواهد بود.
اگر علائم MND در دستان شما شروع شود ، همچنین ممکن است در باز کردن درها ، چرخاندن کلید ماشین در جرقه زنی یا دست دادن محکم دچار مشکل شوید
مرحله 3. به مشکلات گفتاری توجه کنید
بسیاری از علائم MND در عضلات برآمدگی وجود دارد: آنهایی که در دهان و گلو قرار دارند. MND ها ممکن است باعث شوند گفتار شما کندتر ، تارتر یا بیشتر از حد معمول ظاهر شود. همچنین ممکن است متوجه شوید که نمی توانید با صدای بلند فریاد بزنید یا نمی توانید آواز بخوانید.
مرحله 4. اگر در جویدن یا بلع مشکل دارید
اگر جویدن یا بلعیدن سخت تر شده است ، یا اگر احساس ضعف عمومی در عضلات صورت خود دارید ، ممکن است بخواهید یک تشخیص پزشکی دریافت کنید. همچنین افرادی که دارای این علائم هستند ممکن است دچار کشش یا گرفتگی دردناک در عضلات صورت خود شوند.
گرفتگی و درد ماهیچه ها را می توان با دارو یا فیزیوتراپی کاهش داد
مرحله 5. در انجام کارهای روزانه به هر گونه مشکل توجه کنید
اگرچه ممکن است تا زمانی که MND به مراحل پیشرفته تری نرسد ، متوجه ضعف عمومی یا از دست دادن مهارت نشوید ، اما انجام فعالیت های عادی برای شما سخت تر است. اگر فعالیت های روزانه مانند تهیه قهوه ، نوشتن با قلم یا بالا و پایین رفتن از تخت دشوار شده است ، می تواند به دلیل ضعف عضلانی و عدم کنترل ماهیچه ها باشد.
قسمت 2 از 3: صحبت با پزشک
مرحله 1. به محض مشاهده علائم MND به پزشک خود مراجعه کنید
اگر هر یک از علائم توصیف شده از MNDs را تجربه کردید ، برای ملاقات با پزشک عمومی خود وقت بگیرید. مدت و شدت علائم خود را توضیح دهید. اگر پزشک مشکوک باشد که شما MND دارید ، احتمالاً شما را به یک متخصص مغز و اعصاب برای آزمایشات و تشخیص دقیق تر ارجاع می دهد.
از پزشک خود بخواهید آزمایش های ژنتیکی را برای غربالگری MND های خاص انجام دهد
مرحله 2. اگر شخص دیگری در خانواده شما مبتلا به MND بوده است ، به پزشک خود اطلاع دهید
اگرچه MND ها می توانند به ارث برده شوند ، اما این مورد فقط در 1 مورد از 20 مورد اتفاق می افتد. بنابراین ، در حالی که بعید به نظر می رسد پرونده MND شما به ارث برده شود ، اما همیشه کمی احتمال وجود دارد.
- MND های رایج عبارتند از: اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) ، فلج پیشرونده بولبار (PBP) و آتروفی عضلانی پیشرونده (PMA).
- اگر از سابقه خانوادگی MNDs مطمئن نیستید ، با اعضای خانواده تماس بگیرید و بپرسید آیا کسی در خانواده شما از نوعی MND رنج می برد.
مرحله 3. قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خطرناک را ارزیابی کنید
اعتقاد بر این است که قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی و اشعه ممکن است خطر ابتلا به اشکال غیر ارثی MND را افزایش دهد. این احتمال وجود دارد که سیگار کشیدن نیز در ایجاد MNDs نقش داشته باشد.
اگر در معرض اشعه یا مواد شیمیایی مانند علف کش یا آرسنیک قرار گرفته اید ، پزشک خود را مطلع کنید
قسمت 3 از 3: تشخیص MDN ها از طریق آزمایشات پزشکی
مرحله 1. از پزشک خود برای معاینه فیزیکی بخواهید
در حالی که در مطب هستید ، پزشک علائم حیاتی ، رفلکس ها ، حواس و قدرت عضلات شما را آزمایش می کند. آنها همچنین سوالات خود را در مورد سابقه پزشکی شما و در مورد احساس شما می پرسند.
با تهیه فهرستی از علائم خود ، از جمله زمانی که آنها را تجربه کرده اید و شدت آنها ، برای ملاقات خود آماده شوید
مرحله 2. تحت معاینه عصبی قرار بگیرید
معاینه عصبی شامل استفاده از چکش و چراغ قوه پزشکی است و می تواند در مطب پزشک انجام شود. این آزمون بدون درد برای ارزیابی مهارت های حرکتی ، مهارت های حسی ، هماهنگی و تعادل ، شنوایی و گفتار ، بینایی ، عملکرد عصبی و وضوح ذهنی مورد استفاده قرار می گیرد.
این می تواند به پزشک شما در رد سایر شرایط پزشکی احتمالی کمک کند و همچنین تعیین کند که کدام آزمایش ها می توانند برای پیشرفت مفید باشند
مرحله 3. به پزشک خود اجازه دهید خون گرفته و سایر آزمایشات آزمایشگاهی را انجام دهد
آزمایشات آزمایشگاهی هنگام تشخیص MND به رد سایر شرایط پزشکی کمک می کند.
آزمایشات آزمایشگاهی-بر روی موادی از جمله خون ، ادرار و سایر مواد بدن انجام می شود-به طور کلی بدون درد است ، اگرچه ممکن است برای برداشتن خون به یک خراش کوچک نیاز داشته باشد
مرحله 4. از پزشک خود بخواهید MRI انجام دهد
MRI (یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) شامل 15-90 دقیقه دراز کشیدن در داخل یک دستگاه بزرگ است. این روش تصویری از قسمت داخلی بدن شما ایجاد می کند که پزشکان می توانند برای ارزیابی ماهیچه ها و تشخیص MNDs از آن استفاده کنند. از MRI می توان برای رد بیماری هایی که بر نخاع و مغز تأثیر می گذارد ، استفاده کرد.
پزشک شما ممکن است به شما اجازه دهد از بالش ، پتو و هدفون برای راحتی بیشتر در طول MRI استفاده کنید
مرحله 5. برای تأیید بیماری عصبی ، بیوپسی انجام دهید
ممکن است برای تشخیص قطعی MND بیوپسی لازم باشد. این شامل برداشتن یک نمونه ماهیچه ای کوچک از طریق سوزن یا شکاف کوچک است. پزشک از بی حسی موضعی برای کمک به هرگونه درد استفاده می کند.
- پس از برداشتن نمونه بافتی ، پزشکان می توانند بافت ماهیچه ای را مطالعه کرده و از نظر علائم MND مورد بررسی قرار دهند.
- ممکن است چند روز پس از آن در ناحیه بیوپسی خود احساس درد کنید.
مرحله 6. برای تشخیص اختلالات نورون تحتانی ، الکترومیوگرافی (EMG) انجام دهید
پزشکان همچنین به منظور بررسی اختلالات عضلانی یا اختلالات اعصاب محیطی ، EMG را پیشنهاد می دهند. این روش شامل قرار دادن یک الکترود سوزنی نازک با ابزار ضبط در یکی از ماهیچه های شما است. آزمایش معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد.
ممکن است پزشک به شما یک بی حسی موضعی بدهد تا در هر درد جزئی کمک کند
مرحله 7. از پزشک خود بخواهید یک مطالعه سرعت هدایت عصبی را انجام دهد
مطالعه هدایت عصبی بسیار ساده است. این شامل قرار دادن الکترودها بر روی پوست است. از طریق این الکترودها ، پزشک می تواند تکانه های عصبی شما را اندازه گیری کرده و هرگونه ناهنجاری را تشخیص دهد.
یک مطالعه سرعت هدایت عصبی معمولاً همراه با EMG انجام می شود
مرحله 8. برای مطالعه مغز خود یک آزمایش تحریک مغناطیسی جمجمه ای درخواست کنید
برای این آزمایش ، الکترودها به نواحی مختلف بدن شما متصل می شوند. پزشک شما نبض را در مغز شما تحریک می کند و الکترودها میزان فعالیت عضلانی تولید شده توسط نبض را اندازه گیری می کنند. این اطلاعات می تواند به پزشک شما در تشخیص اختلال عملکرد عصب فوقانی حرکتی ناشی از MNDs کمک کند.
این روش کاملاً بدون درد است
مرحله 9. پس از تشخیص ، یک برنامه درمانی با پزشک خود ایجاد کنید
MND ها غیر قابل درمان هستند ، اما می توانید با پزشک خود برای مدیریت علائم MND خود کار کنید و تا آنجا که ممکن است راحت زندگی کنید. از پزشک خود در مورد فیزیوتراپی بپرسید که به سفت شدن ماهیچه ها کمک می کند. اگر دهان شما تحت تأثیر MND قرار گرفته باشد ، پزشک می تواند شما را به یک گفتار درمانگر ارجاع دهد.
- در مورد دو داروی مورد تایید FDA برای درمان MND ها از پزشک خود بپرسید: Riluzole (یا Rilutek) و Radica (Edaravone). این داروها میزان بقا را افزایش داده و سرعت تخریب MND ها را در بافت کاهش می دهد.
- پزشک شما همچنین می تواند داروهای دیگری برای کمک به عوارض جانبی شایع MNDs ، از جمله گرفتگی عضلات و آبریزش بینی تجویز کند.
نکات
- افرادی که با MND تشخیص داده می شوند اغلب از اضطراب یا افسردگی رنج می برند. اگر تشخیص داده شده اید ، ممکن است بخواهید برای راحتی و مشاوره با گروه های پشتیبانی تماس بگیرید.
- تشخیص MND ها دشوار است زیرا علائم آنها در افراد مختلف متفاوت است. علائم MNDs می تواند بسیار متفاوت باشد و می تواند شبیه علائم سایر بیماری ها باشد. اگر احساس می کنید چیزی غیر عادی است ، باید آن را توسط پزشک بررسی کنید.
