تومور مغزی یک رشد غیر طبیعی در مغز شما است و می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشد. اولین قدم برای تشخیص تومور مغزی تشخیص علائم است. اگر فکر می کنید ممکن است تومور داشته باشید ، با پزشک خود صحبت کنید ، او می تواند به شما اطمینان دهد که علائم شما طبیعی هستند یا ناشی از چیز دیگری هستند. یا در صورت نیاز می توانند شما را به متخصص مغز و اعصاب یا جراح اعصاب ارجاع دهند. در نهایت ، انتظار آزمایش های تشخیصی برای تعیین محل و نوع تومور ممکن است داشته باشید.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت علائم
مرحله 1. مراقب تغییر سردردهای خود باشید
یک سردرد ساده لزوماً به این معنی نیست که تومور دارید. مردم دائماً دچار سردرد می شوند. با این حال ، اگر سردردهای شما از نظر دفعات یا شدت تغییر کنند ، این می تواند نشان دهنده نوعی مشکل باشد.
- همچنین ممکن است در طول زمان مکرر شوند. به عنوان مثال ، شاید شما هر روز یا هر روز در میان ، به جای چند بار در ماه دچار سردرد می شوید.
- ممکن است متوجه شوید که هنگام مصرف داروهای ضد درد بدون نسخه سردرد شما بهبود نمی یابد.
- علاوه بر این ، این سردردها هنگام خوابیدن یا خم شدن بدتر می شوند.
مرحله 2. به تغییرات بینایی یا شنوایی خود توجه کنید
به عنوان مثال ، ممکن است دید مات یا دوبینی داشته باشید که به طور ناگهانی ظاهر می شود. همچنین ممکن است بینایی محیطی خود را از دست بدهید ، بدین معنا که وقتی رو به جلو هستید نمی توانید به طرف مقابل نگاه کنید. برای شنوایی ، ممکن است متوجه شوید که به خوبی نمی شنوید ، یا ممکن است شنوایی خود را در یک گوش از دست بدهید.
- این علائم می تواند نشان دهنده تومور مغزی باشد ، اما به این معنا نیست که شما لزوماً آن را دارید ، زیرا ممکن است علائم سایر مسائل نیز باشد. با این وجود ، اگر مشکلات بینایی دارید ، باید در هر شرایطی به پزشک مراجعه کنید.
- اگر مشکلات بینایی دارید ، بهتر است به چشم پزشک مراجعه کنید. آنها می توانند بینایی محیطی شما را ارزیابی کرده و یک معاینه چشم گشاد را برای بررسی شبکیه به شما ارائه دهند.
مرحله 3. به مسائل معده توجه کنید
ممکن است متوجه حالت تهوع و همچنین استفراغ شوید. در حالی که این علامت به تنهایی نشان دهنده تومور مغزی نیست ، ممکن است بخشی از گروهی از علائم باشد.
به سایر علل احتمالی تهوع و استفراغ مانند مسمومیت غذایی ، حاملگی یا اشکال معده فکر کنید
مرحله 4. به دنبال تغییراتی در رفتار یا شخصیت خود باشید
برای مثال ممکن است خود را بیشتر تحریک پذیر یا احساسی تر احساس کنید. تغییرات رفتاری می تواند اشکال مختلفی داشته باشد ، مانند طغیان های احساسی یا کاهش عملکرد شغلی.
به عنوان مثال ، شاید متوجه شده اید که هر روز به دنبال افراد هستید ، نه فقط چند بار در ماه
مرحله 5. گیجی و مشکلات گفتاری را بررسی کنید
همچنین ممکن است بیشتر اوقات گیج شوید ، حتی وقتی سعی می کنید کارهای ساده و روزمره را انجام دهید. علاوه بر این ، ممکن است نتوانید کلمه مناسب را انتخاب کنید یا دقیقاً منظور خود را بیان کنید.
- اگر دچار سردرگمی هستید ، ممکن است خودتان متوجه آن نشوید. این علائم اغلب توسط اعضای نگران خانواده که متوجه تغییر رفتار یا گفتار می شوند ، مطرح می شوند.
- از دست دادن حافظه و مشکل در تمرکز از علائم مرتبط هستند. هنگامی که این مسائل مربوط به تومور مغزی است ، معمولاً به طور ناگهانی (یعنی در عرض چند روز یا هفته) ظاهر می شود نه به تدریج طی ماه ها یا سال ها.
- حتی ممکن است در تلفظ کلمات مشکل داشته باشید.
مرحله 6. اگر قبلاً چنین تشنجی نداشته اید ، به تشنج توجه کنید
تشنج غیرعادی در بزرگسالی می تواند نشان دهنده تومور باشد. بیشتر اختلالات تشنجی از جوانی شروع می شود.
- اگر در هنگام تنهایی دچار تشنج شدید ، ممکن است هنگام بیرون آمدن از آن دچار سردرگمی و از دست دادن زمان شوید. اگر در حین تشنج که شامل حرکت بدن می شود به هر چیزی ضربه بزنید ، ممکن است در قسمت های مختلف بدن خود نیز درد داشته باشید.
- دیگران ممکن است متوجه شوند که شما به طور ناگهانی چند دقیقه فاصله دارید. همچنین ممکن است حرکات مکرر انجام دهید یا عضلات تکان دهنده ای داشته باشید.
- موارد دیگری به جز تومورهای مغزی می توانند باعث تشنج شوند. به عنوان مثال ، اگر در حال سم زدایی از الکل یا اعتیاد دیگری هستید ، گاهی اوقات می تواند تشنج ایجاد کند. در صورت قطع ناگهانی مصرف برخی از داروها مانند بنزودیازپین ها نیز می توانید دچار تشنج شوید.
مرحله 7. مراقب تغییرات در توانایی خود در احساسات خاص باشید
تومور مغزی علاوه بر بینایی و شنوایی ، می تواند بر حس لامسه یا احساس شما نیز تأثیر بگذارد. به عنوان مثال ، شما ممکن است متوجه تغییراتی در توانایی خود در احساس احساساتی مانند گرما ، سرما ، فشار یا لمس (روشن یا تیز) شوید.
ممکن است فقط در قسمتی از بدن خود (به عنوان مثال صورت یا یکی از دست ها) احساس از دست دادن یا تغییر حس کنید
مرحله 8. تغییرات تنفس یا ضربان قلب خود را یادداشت کنید
بسته به محل و اندازه تومور ، ممکن است تغییراتی در میزان تنفس ، نبض یا فشار خون ایجاد شود. به عنوان مثال ، ممکن است برای تنفس مشکل داشته باشید یا متوجه شوید که ضربان قلب شما به طور غیرمعمول سریع ، کند یا نامنظم است. این مشکلات معمولاً در صورتی رخ می دهد که تومور نزدیک ساقه مغز باشد یا به آن فشار وارد کند.
برخی از انواع تومورهای مغزی می توانند باعث تشنج شوند که به طور موقت تنفس شما را متوقف می کند
مرحله 9. مراقب مسائل مربوط به تعادل و فلج باشید
داشتن تومور می تواند تعادل شما را از بین ببرد و ممکن است بیشتر در حال لغزش یا افتادن باشید. همچنین ممکن است با چیزهایی برخورد کنید. فلج معمولاً به یک دست یا پا محدود می شود.
- فلج به تدریج ظاهر می شود و بر احساس ، حرکت یا هر دو تأثیر می گذارد.
- برخی از تومورها ممکن است باعث فلج عضلات صورت شما و همچنین مشکل بلع شود.
قسمت 2 از 3: ویزیت پزشک
مرحله 1. اگر علائم متعدد و مداوم دارید ، قرار ملاقات بگذارید
حتی اگر تومور مغزی ندارید ، این علائم می تواند نشان دهنده شرایط دیگر باشد. با پزشک خود شروع کنید و ممکن است شما را به متخصص مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب ارجاع دهد.
- از پزشک خود بخواهید یک معاینه جامع و سابقه سلامتی انجام دهد. آنها همچنین می توانند یک آزمایش عصبی اساسی در مطب خود انجام دهند تا به شما در تعیین نیاز به مراجعه به متخصص مغز و اعصاب کمک کند.
- پزشک مراقبت های اولیه شما ممکن است در حین کار اولیه اسکن های تصویربرداری را سفارش دهد. اگر شواهدی از وجود تومور در اسکن ها پیدا شود ، احتمالاً شما را به جراح مغز و اعصاب ارجاع می دهند.
مرحله 2. در مورد علائم خود بحث کنید
لیستی از علائم خود را با پزشک یا متخصص مغز و اعصاب همراه داشته باشید. به این ترتیب ، هر چیزی را که باید با پزشک درباره آن صحبت کنید فراموش نخواهید کرد.
ایده خوبی است که از دفعات بروز علائم یادداشت کنید. در صورت نیاز مجله داشته باشید. اگر متوجه سردرد شدید ، زمان ، تاریخ و مدت آن را بنویسید. همین کار را برای علائم دیگر مانند طغیان های احساسی انجام دهید
مرحله 3. انتظار یک معاینه فیزیکی را داشته باشید
پزشک یا متخصص مغز و اعصاب به احتمال زیاد مواردی مانند بینایی و شنوایی شما و همچنین هماهنگی و تعادل شما را آزمایش می کند. آنها همچنین ممکن است آزمایش هایی روی قدرت و رفلکس های شما انجام دهند.
هدف از این آزمایشها تعیین محل تومور در مغز است
قسمت 3 از 3: اجرای آزمایش های تشخیصی
مرحله 1. انتظار آزمایشات تصویربرداری بر روی مغز خود را داشته باشید
آزمایشات تصویربرداری ممکن است ترسناک به نظر برسند ، اما به طور کلی بدون درد هستند ، اگرچه ممکن است قبل از اسکن به تزریق نیاز داشته باشید. رایج ترین آزمایش تصویربرداری که برای اسکن مغز استفاده می شود ، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) است. با این آزمایش ، شما باید هرگونه فلز را از بدن خود خارج کنید و در یک دستگاه مغناطیسی بزرگ قرار می گیرید که تصویر می گیرد. پزشک ممکن است رنگی را به بدن شما تزریق کند تا به وضوح تصویر کمک کند.
- همچنین ممکن است سی تی اسکن انجام دهید. قبل از اسکن به شما ماده حاجب تزریق می شود. پزشک ممکن است از این روش برای دیدن رگ های خونی اطراف تومور استفاده کند.
- در صورت مشکوک بودن شما به سرطانی که در سایر نقاط بدن شما پخش شده است ، پزشک شما ممکن است دستور اسکن PET را صادر کند. با این اسکن ، ماده ای کمی رادیواکتیو به شما تزریق می شود که تمایل دارد به سلول های تومور کشیده شود. در حالی که به اندازه سایر اسکن ها جزئیات نمی دهد ، می تواند اطلاعات بیشتری در مورد ناحیه تومور ارائه دهد.
- اگر پزشک شما در تعیین اینکه آیا MRI یا CT اسکن تومور یا بافت اسکار در مغز شما نشان می دهد ، مشکل داشته باشد ، اسکن PET نیز ممکن است مفید باشد.
مرحله 2. برای تصویربرداری از سایر قسمت های بدن خود آماده باشید
اگر پزشک شما فکر می کند شما ممکن است سرطان داشته باشید ، از این اسکن ها برای تعیین اینکه آیا سرطان از مغز شما سرایت کرده یا از جای دیگری شروع شده و به مغز شما منتقل شده است استفاده می شود. البته انجام اسکن تصویربرداری به این معنی نیست که شما سرطان دارید.
به عنوان مثال ، معمول است که سرطان در ریه ها شروع شده و به مغز منتقل شود. پزشک شما ممکن است برای بررسی سرطان در مناطق دیگر ، اشعه ایکس قفسه سینه یا سی تی اسکن قفسه سینه ، شکم و لگن را توصیه کند
مرحله 3. در مورد بیوپسی سوزنی سوال کنید
در برخی موارد ، جراح مغز و اعصاب ممکن است بخواهد بیوپسی سوزنی روی تومور شما انجام دهد. به طور معمول ، آنها از یک سوزن توخالی که در ناحیه وارد شده اند برای گرفتن نمونه بافت استفاده می کنند. اگر پزشک شما در حال انجام بیوپسی است ، به احتمال زیاد تومور دارید ، اما هنوز هم می تواند خوش خیم باشد.
- پزشک این کار را به یکی از دو روش انجام می دهد. آنها ممکن است از حسگرهایی که روی سر شما قرار گرفته اند استفاده کنند و با کمک MRI یا سی تی اسکن ، نقشه ای از مغز شما برای حرکت به سمت تومور ایجاد کنند.
- یک گزینه دیگر این است که از یک قاب سفت و محکم در اطراف سر خود به همراه اسکن استفاده کنید تا بفهمید کجا باید سوزن را قرار دهند.
- برای وارد کردن سوزن ، ابتدا پزشک به شما بی حسی موضعی یا در برخی موارد بیهوشی عمومی می دهد. سپس آنها از یک مته کوچک برای عبور از جمجمه شما استفاده خواهند کرد. ممکن است لازم باشد برای این روش بیدار باشید ، اما این همیشه لازم نیست.
مرحله 4. نتایج آزمایشات تشخیصی را مورد بحث قرار دهید
به طور معمول ، این آزمایشات به پزشک می گوید که تومور وجود دارد یا نه. در صورت وجود تومور ، آنها به تشخیص سرطانی یا خوش خیم بودن کمک می کنند. در نهایت ، آنها درجه تومور را نشان می دهند.
تومورها در درجه I-IV رتبه بندی می شوند که IV بدترین آنها است. درجه 1 خوش خیم و کند رشد می کند ، در حالی که درجه II کمی غیرطبیعی است و ممکن است بعداً سرطانی شود. درجه سوم بدخیم (سرطانی) است و به مناطق دیگر مغز گسترش می یابد. درجه چهار بدخیم است ، سریع رشد می کند ، رگ های خونی اضافی را برای رشد جدید ایجاد می کند و دارای نواحی مرده در مرکز است
مرحله 5. در مورد درمان تصمیم بگیرید
هنگامی که نتایج را می دانید ، پزشک با شما همکاری می کند تا تصمیم بگیرید که چگونه پیش بروید. درمانهای معمول شامل جراحی برای برداشتن تومور ، اشعه برای کوچک شدن تومور ، جراحی رادیویی (جراحی با اشعه های متمرکز تابش) ، شیمی درمانی و/یا دارودرمانی هدفمند است. وحشت نکنید. بهبودی از تومور مغزی امکان پذیر است.
