تحقیقات بالینی شامل آزمایش محصولات ، معمولاً داروها ، برای ایمنی و اثربخشی است. این کار اغلب شامل کار با بیماران آزمایشی در طول آزمایشات گسترده برای ثبت و تعیین میزان تأثیر داروهای مختلف است. آزمایشها معمولاً در بیمارستانها یا در مراکز آزمایش توسط دانشگاهها ، شرکتهای خصوصی یا دولت انجام می شود. به دلیل اهمیت کار و این واقعیت که افراد انسانی درگیر هستند ، تحقیقات بالینی یک زمینه بسیار منظم است. داشتن سابقه تحصیلی در علوم و دانش روش آزمایش برای کار در تحقیقات بالینی مورد نیاز است. با کسب مدارک بیشتر ، فرصتهای پاداش و مسئولیت افزایش می یابد. موقعیت ها از دستیارهای آزمایشی گرفته تا هماهنگ کننده های تحقیقات بالینی متغیر است. در سال 2015 ، متوسط دستمزد برای یک همکار تحقیقاتی بالینی 60 ، 732 دلار و محدوده حقوق از 39 ، 000 دلار تا 87 ، 000 دلار بود.
مراحل
قسمت 1 از 3: آموزش مناسب
مرحله 1. در رشته مرتبط با سلامت یا در علوم زندگی مدرک کارشناسی کسب کنید
تحصیل در رشته هایی مانند پزشکی ، پرستاری ، داروسازی ، فیزیولوژی ، زیست شناسی ، شیمی ، زیست شناسی مولکولی ، بیوتکنولوژی ، آناتومی ، ژنتیک یا مهندسی زیستی به شما علم و دانش پزشکی و مهارت های فنی مربوطه را می دهد تا واجد شرایط برای کار در تحقیقات بالینی باشید. به
مرحله 2. دوره های مربوطه را بگذرانید
حتی اگر مدرک کارشناسی خود را در زمینه بهداشت یا علوم زندگی دارید یا در حال کار هستید ، حتما دوره هایی را بگذرانید که به شما تجربه و دانش را در موضوعات مرتبط با انجام تحقیقات بالینی می دهد. این دوره ها ممکن است در دانشگاه شما یا از طریق یک سازمان حرفه ای مانند انجمن متخصصان تحقیقات بالینی (ACRP) ارائه شود. دوره های مربوطه باید شامل موضوعاتی مانند:
- چرخه توسعه دارو
- طراحی مطالعه
- تمرین بالینی خوب
- اخلاق تحقیق
- الزامات نظارتی ایالات متحده و بین المللی
- مدیریت پاسخگویی محصول تحقیقی
مرحله 3. به عنوان یک همکار تحقیقاتی بالینی مجوز بگیرید
فقط در یک برنامه گواهینامه با یک سازمان معتبر ثبت نام کنید. مراقب برنامه های کلاهبرداری باشید
- هم انجمن متخصصان تحقیقات بالینی و هم انجمن همکاران تحقیقات بالینی امتحانات معتبر گواهینامه را برای افرادی که دارای مدرک کارشناسی و حداقل یک سال تجربه در تحقیقات بالینی هستند ارائه می دهند.
- برای اطلاع از جزئیات آزمون گواهینامه با این سازمان ها مشورت کنید. صدور گواهینامه به شما امکان می دهد به عنوان یک کارمند با مسئولیت بیشتر و پتانسیل کسب درآمد کار کنید.
- اگر می خواهید یک هماهنگ کننده تحقیقات بالینی (CRC) شوید ، یک درجه پیشرفته مانند مدرک کارشناسی ارشد یا دکتری را در نظر بگیرید. CRC ها معمولاً باید حداقل مدرک کاردانی داشته باشند ، اما دارای R. N. ، مدرک کارشناسی ارشد ، M. D. یا Ph. D. و تخصص در زمینه خاصی از پزشکی یا علوم زندگی مفید است.
مرحله 4. مطالعه ICH-GCP
هر محقق بالینی باید در کنفرانس بین المللی هماهنگی (ICH) دستورالعمل های بالینی خوب (GCP) و اخلاق آموزش ببیند. مگر اینکه آموزش مستندی در ICH-GCP داشته باشید ، به دست آوردن شغل برای انجام تحقیقات بالینی غیرممکن خواهد بود. شما می توانید از طریق برنامه لیسانس خود در زمینه بهداشت یا علوم زندگی یا گذراندن دوره ای در ICH-GCP از طریق سازمان های حرفه ای مانند ACRP ، چنین آموزش هایی را دریافت کنید.
مرحله 5. دانش خود را در رزومه خود برجسته کنید
اگر تحصیلات شما ادامه دارد ، برنامه هایی را که در آن ثبت نام کرده اید لیست کنید و توجه داشته باشید که آنها "در حال پیشرفت" هستند. علاوه بر مدرک کارشناسی خود ، دوره های تکمیلی یا پیشرفت حرفه ای خود را برجسته کنید تا نشان دهید که دانش لازم در علوم ، پزشکی و مهارت های فنی را دارید تا بتوانید به عنوان یک محقق بالینی معرفی شوید. شما همچنین باید هرگونه مهارت "نرم" یا مرتبط را که از طریق تحصیلات خود به دست آورده اید برجسته کنید و شما را برای موقعیت محقق بالینی مناسب سازد. این شامل:
- مهارت های ارتباطی
- مهارتهای مدیریت زمان
- مهارتهای مدیریت پروژه ، از جمله مهارتهای سازمانی
- مهارتهای مستندسازی خوب
- توانایی ارزیابی و درک وضعیت
- انعطاف پذیری و سازگاری
- مهارتهای بین فردی خوب ، مانند توانایی تیمی بودن
- مهارت های حل تعارض
- مهارت های مذاکره در مورد بودجه
- توانایی تشخیص و درک تفاوتهای فرهنگی
- جزئیات گرا و تحلیلی بودن
- ابتکار و خلاق بودن
- تسلط خوب به زبان انگلیسی
- امانت داری ، صبر و بلوغ
- مهارت های تفکر انتقادی
- پذیرش و جستجوی چالش ها
- مهارت های فنی مانند مهارت های رایانه ای و آشنایی با تجهیزات تحقیقات بالینی
- مهارت های تجاری ، مانند تفکر استراتژیک
مرحله 6. سوابق تحصیلی و گواهینامه های خود را خوب نگه دارید
کارفرمایان احتمالی ممکن است بخواهند مستندات تحصیلات ، گواهینامه و دوره های آموزشی شما ، به ویژه آموزش ICH-GCP شما را مشاهده کنند. سوابق مفصلی از جمله ریز نمرات دانشگاه خود و هرگونه گواهینامه ای که کسب کرده اید را نگه دارید تا هنگام درخواست شغل بتوانید اسناد و مدارک را ارائه دهید.
قسمت 2 از 3: کسب تجربه
مرحله 1. پروژه های تحقیقاتی را در مدرسه انجام دهید
به دست آوردن شغل محقق بالینی بدون حداقل دو سال تجربه نظارت دشوار است. یکی از راه های شروع تجربه این است که در حین دریافت مدرک کارشناسی یا کارشناسی ارشد ، مطالعات تحقیقاتی با استفاده از موضوعات انسانی انجام دهید.
- شما می توانید برای دستیاری برای تحصیل در یکی از اعضای هیئت علمی درخواست دهید یا ببینید آیا دانشگاه شما به شما امکان می دهد مطالعه خود را انجام دهید.
- در مورد چگونگی انجام این کار با مشاور خود مشورت کنید و از تمام مقررات تعیین شده توسط دانشگاه خود پیروی کنید.
- قبل از شروع تحقیق ، از هیئت بازبینی موسسه (IRB) دانشگاه خود تأیید کنید. این مورد برای همه مطالعاتی که شامل موضوعات انسانی است لازم است.
- یافته های تحقیقاتی خود را در یک مجله معتبر منتشر کنید. داشتن نشریات اعتبار شما را در هنگام درخواست برای مشاغل دیرتر افزایش می دهد و همچنین در صورتی که قصد شرکت در تحصیلات تکمیلی را دارید ، به تقویت درخواست شما کمک می کند.
مرحله 2. داوطلب شوید
پس از تحقیق در مورد فرصت های داوطلبانه ای که در منطقه شما موجود است ، داوطلب شوید تا در پروژه های تحقیقاتی بالینی کمک کنید تا در معرض تحقیقات بالینی و متخصصان آن قرار بگیرید. شما ممکن است کارهای تحقیقاتی غیر بالینی مانند ورود داده ها یا کارهای دفتری را آغاز کنید ، اما اگر از پایین شروع کنید ، می توانید به مرور در جهت دستیابی به تجربه تحقیقات بالینی تلاش کنید. اگر داوطلب هستید ، حتماً در مورد امکان درخواست موقعیت شغلی به عنوان یک محقق بالینی با سازمان در آینده صحبت کنید. فرصت های داوطلبانه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- فصل های ACRP یا فصل ها/گروه های مورد علاقه/رویدادهای منطقه ای سایر سازمان های حرفه ای مرتبط با پزشکی و/یا زمینه تحقیقات بالینی.
- بیمارستانها یا مراکز درمانی.
- دپارتمان های بهداشت عمومی ، موسسات خیریه مرتبط با پزشکی مانند صلیب سرخ ، کلیساها ، گروه های حمایت از بیماران ، یا خانه های مسکونی زندگی/سالمندان.
- هیئت های بازبینی نهادی یا کمیته های اخلاق پژوهشی.
مرحله 3. کارآموزی بگیرید
در حالی که در کالج هستید ، به دنبال کارآموزی رسمی در مراکز پزشکی باشید. بیوتکنولوژی محلی ، دستگاه های پزشکی و/یا شرکت های دارویی ؛ فروشندگان خدمات به محققان بالینی ؛ یا دفاتر منطقه ای سازمانهای تحقیقاتی قراردادی بزرگ. کارآموزی برخی از شرکتها ممکن است اعتبارات دانشگاهی را با دانشگاههای شریک ارائه دهد.
- از دفتر کارآموزی دانشگاه خود در مورد برنامه هایی که ممکن است مدرسه شما با شرکتهایی داشته باشد که تجربه تحقیقات بالینی را در اختیار شما قرار می دهند ، بپرسید.
- برخی از کارآموزی ها پولی است و برخی دیگر بدون پرداخت. به خاطر داشته باشید که حتی کارآموزی های بدون دستمزد ، تجربه لازم را برای به دست آوردن یک کار تحقیقاتی بالینی در آینده به شما می دهد.
- اگر برای کارآموزی بدون حقوق درخواست می کنید ، از دانشگاه خود بپرسید که آیا می توانید برای آن اعتبار علمی دریافت کنید ، حتی اگر دانشگاه به طور رسمی با شرکتی که کارآموزی را ارائه می دهد شریک نباشد.
مرحله 4. شبکه
شبکه سازی یک مهارت کلیدی برای توسعه و تمرین برای هر شغلی است ، اما این امر به ویژه در کمک به شما در دستیابی به یک کار تحقیقاتی بالینی بسیار مهم است ، زیرا اگر به تازگی کار خود را آغاز کرده اید ، مشاغل دشواری است.
- به سازمان های حرفه ای مرتبط با تحقیقات بالینی بپیوندید. با شرکت در کنفرانسهای آنها در آن سازمانها مشارکت فعال داشته باشید. این به شما این امکان را می دهد که با متخصصان شناخته شده ملاقات کرده و یاد بگیرید.
- ببینید آیا دانشگاه شما دارای پایگاه داده فارغ التحصیلان است که مایل به راهنمایی دانش آموزان و فارغ التحصیلان اخیر در زمینه تحقیقات بالینی هستند. برای مشاوره با آن دانش آموزان تماس بگیرید و ببینید آیا آنها می توانند به شما در یافتن فرصت های شغلی داوطلبانه ، کارآموزی یا سطح ابتدایی کمک کنند.
- مصاحبه های اطلاعاتی یا ناهار را با متخصصان تحقیقات بالینی مستقر آغاز کنید. شما می توانید اطلاعات آنها را از طریق برنامه فارغ التحصیلان دانشگاه خود و سازمانهای حرفه ای تحقیقات بالینی پیدا کنید. از این جلسات به عنوان فرصتی برای پرسیدن مشاغل تحقیقاتی بالینی ، مهارت های مورد نیاز ، نحوه کسب تجربه ، و هرگونه راهنمایی که متخصص ممکن است برای شما داشته باشد ، استفاده کنید. این نیز یک راه خوب برای ایجاد روابط با مربیان بالقوه با پیگیری و برقراری ارتباط با متخصصان پس از ملاقات است.
- از یک متخصص تحقیقات بالینی بخواهید سایه بگیرد یا یک کارآزمایی بالینی را مشاهده کند. مجدداً ، سازمان فارغ التحصیلان دانشگاهی یا سازمان حرفه ای تحقیقات بالینی می تواند شما را با متخصصان مستقر که مایل به انجام این کار هستند ، در ارتباط قرار دهد. از این فرصت برای ایجاد رابطه با شخص/افرادی که تحت سایه آنها هستید استفاده کنید و ببینید آیا آنها مربی (های) شما خواهند شد.
قسمت 3 از 3: درخواست موقعیت های سطح ابتدایی
مرحله 1. برای موقعیت CRC یا CTA در سطح ابتدایی درخواست دهید
شما باید حداقل دو سال تجربه به عنوان هماهنگ کننده تحقیقات بالینی (CRC) یا دستیار کارآزمایی بالینی (CTA) داشته باشید تا بتوانید برای کار به عنوان انجمن تحقیقات بالینی (CRA) درخواست دهید. برای شروع ، برای این مشاغل پایه درخواست دهید. اگر برای مشاغلی که برای آنها فاقد صلاحیت هستید اقدام کنید ، وقت خود را تلف خواهید کرد.
مرحله 2. درخواست برای موقعیت در شرکت های کوچکتر
اکثر افرادی که خواهان شغل در زمینه تحقیقات بالینی هستند برای موقعیت های بزرگترین شرکتهای دارویی و سازمانهای تحقیقاتی بالینی درخواست می کنند ، که این مشاغل را بسیار رقابتی می کند. در نتیجه ، اکثر بخشهای منابع انسانی این شرکتهای بزرگ حتی درخواستهای متقاضیانی را که 2 سال سابقه نظارت لازم را ندارند ، نخواند. به دست آوردن شغل در شرکتهای کوچک و متوسط آسانتر است زیرا چنین موقعیتهایی درخواست کمتری دریافت می کنند و این شرکتها ممکن است تمایل بیشتری برای استخدام متقاضی داشته باشند که تجربه چندانی ندارد.
مرحله 3. فقط برای موقعیت های تبلیغ شده درخواست نکنید
بسیاری از شرکت های کوچک و متوسط برای یافتن کارکنان جدید به صورت دهان به دهان تکیه می کنند و ممکن است موقعیت های باز را تبلیغ نکنند. با ارسال نامه مورد علاقه و رزومه خود از فرصت استفاده کنید. مطمئن شوید که توضیحی در مورد اینکه چرا می خواهید در آن شرکت خاص کار کنید و مهارتهایی که دارید به شما کمک می کند تا برای موقعیت یک محقق بالینی در شرکت خود مناسب باشید.
مرحله 4. به دنبال شغل در یک دولت یا نهاد بین المللی مراقبت های بهداشتی باشید
ممکن است م institutionsسسات بهداشتی بزرگ ، مانند موسسه ملی بهداشت (NIH) یا سازمان بهداشت جهانی (WHO) مایل به استخدام فردی با سابقه تحصیلی و تجربه ابتدایی شما باشند. ذهن خود را در مورد نوع موقعیتی که به دنبال آن هستید ، باز نگه دارید. تصاحب یک موقعیت ابتدایی با یک نهاد مراقبت های بهداشتی می تواند منجر به پیشرفت شغلی در بخش دولتی یا غیر انتفاعی شود یا به شما در ایجاد شبکه های شغلی کمک کند که می تواند منجر به موقعیت های بعدی در صنعت تحقیقات بالینی غیر انتفاعی شود.
مرحله 5. برای یافتن شغل کمک بگیرید
یافتن موقعیت هایی برای درخواست می تواند زمان بر باشد و اگر با انتخاب کمک از دانشگاه یا متخصص مشاغل خود گزینه های خود را گسترش دهید ، می تواند مفید باشد.
- بپرسید آیا دانشگاه شما دارای برنامه مشاغل شغلی یا مشارکت با شرکت های محلی برای موقعیت های تحقیقات بالینی است.
- ببینید آیا شرکت های دارویی متوسط و بزرگ و سازمان های تحقیقاتی بالینی برنامه های استخدام فارغ التحصیلی دارند یا خیر. برخی از شرکت های بزرگ برنامه های ویژه ای برای فارغ التحصیلان دانشگاهی جدید دارند که آنها را برای مشاغل تحقیقاتی بالینی در آن شرکت ها آماده می کند. به دنبال فرصت های شغلی شرکت ها در صفحات وب و سایت های رسانه های اجتماعی آنها برای اطلاع رسانی باشید.
- استخدام یک شکارچی سر یا مشاوران استخدام علوم زندگی. از محققان بالینی مستقر بپرسید که آیا آنها می توانند شرکت های شغلی یا سرپرست شغلی را توصیه کنند که می توانند به شما در یافتن موقعیتی متناسب با مجموعه مهارت های شما کمک کنند یا به صورت آنلاین برای چنین شرکت هایی تحقیق کنید. بسیاری از شرکت های اشتغال زایی وجود دارند که به کارجویان کمک می کنند تا شغل مناسب پیدا کنند.
مرحله 6. برنامه خود را برای هر موقعیت تنظیم کنید
متن نامه ای بنویسید که متناسب با هر موقعیتی است که برای آن درخواست می کنید و رزومه/رزومه خود را برای هر برنامه فردی تنظیم کنید. بر اساس شرح شغل/آگهی موقعیت ، مهارت های مربوطه را در رزومه/رزومه خود برجسته کنید و آن مهارت های دقیق را در نامه شغلی خود ذکر کنید. حتماً توضیح دهید که چرا آن شغل خاص را در آن شرکت خاص می خواهید و چگونه مهارت های شما شما را برای آنها مناسب می کند. برنامه های شخصی سازی شده شانس بسیار بیشتری برای دستیابی به یک شغل نسبت به یک کار عمومی دارند.
- از چندین همکار یا محققان مستقر بخواهید که رزومه و نامه های همراه خود را که برای مشاغل خود نوشته اند به شما نشان دهند تا نمونه هایی برای استفاده از آنها داشته باشید.
- از یک یا چند نفر از همکاران یا محققان تأسیس بخواهید که رزومه و نامه اصلی شما را بخوانند و قبل از ارسال درخواست های خود ، نظرات و پیشنهادات خود را به شما ارائه دهند. آنها می توانند مطمئن شوند که شما هیچ گونه اشتباه/غلط املایی ندارید و برنامه شما تا حد ممکن قوی است. همکاران باتجربه و با سابقه باید بتوانند به شما کمک کنند تا برنامه خود را بر اساس قراردادهای موجود در این زمینه تا حد ممکن جذاب کنید.
مرحله 7. یک رزومه قوی تهیه کنید
رزومه شما باید مختصر و دقیق باشد. این باید مهارتها و تجربیات شما را تنها شامل اطلاعاتی در مورد تجربیات ، دستاوردها و مهارتهای فعلی و گذشته شما که مناسب شغلی است که برای آن درخواست می کنید ، برجسته کند. تجربیات و اطلاعات غیر مرتبط را کنار بگذارید. رزومه شما معمولاً نباید بیش از دو صفحه باشد.
- رزومه خود را در بخش های مختلف بر اساس موضوع ، مانند اطلاعات تماس ، سازماندهی کنید. تحصیلات؛ تجربه کاری؛ عضویت حرفه ای ، گواهینامه ها و مجوزها ؛ افتخارات/جوایز (فقط در صورت ارتباط با شغل) ؛ مهارت های ویژه؛ انتشارات (فقط در صورت مربوط به تحقیقات بالینی) ؛ و مراجع
- این تجربیات و دستاوردها را فهرست کرده و با نوشتن شرح مختصر هر تجربه/موفقیت/مهارت ، با استفاده از نقاط مهم زیر شغل/پیشرفت/تحصیلاتی که لیست کرده اید ، هر مورد را بیشتر توضیح دهید.
- هر توصیف را با یک فعل عملی شروع کنید. این به سرعت اطلاعات کلیدی را به شیوه ای جذاب منتقل می کند. سعی کنید از برخی از کلمات یکسان - "کلمات کلیدی" - از شرح شغل یا آگهی کار استفاده کنید تا نشان دهید که تجربه شما با آنچه که بدنبال آن هستند مطابقت دارد.
- اطمینان حاصل کنید که هر توضیح مختصر است. جملات و پاراگراف های طولانی ننویسید زیرا مدیران استخدامی عموماً رزومه ها را سریع می خوانند ، بنابراین باید تنها مهمترین اطلاعاتی را در اختیار آنها قرار دهید که در صورت اسکن صفحه به راحتی آنها را مشاهده کنند.
- مهمترین اطلاعات را ابتدا در هر بخش قرار دهید. در بخش تجربه شغلی ، جدیدترین موقعیت خود را ابتدا و سپس مشاغل قبلی خود را به ترتیب زمان بندی معکوس لیست کنید ، به طوری که قدیمی ترین شغل شما آخرین لیست شود.
- مطمئن شوید که تمام تجربیاتی را که در زمینه تحقیقات بالینی دارید ، از جمله کارآموزی و موقعیت های داوطلبانه ، ذکر کنید.
- اطلاعات شخصی غیر مرتبط مانند سن ، وضعیت خانوادگی ، مذهب ، وابستگی های سیاسی ، سرگرمی ها و غیره را وارد نکنید.
- اگر درخواست خود را به صورت کپی ارسال می کنید ، رزومه خود را بر روی کاغذ سفید ضخیم یا سفید روشن چاپ کنید. این به رزومه شما کمک می کند تا در انبوهی از برنامه ها برجسته شود.
مرحله 8. یک نامه کوتاه قوی اما کوتاه بنویسید
نامه سرپوشیده شما نباید بیش از دو صفحه باشد و باید به طور واضح و مختصر توضیح دهد که چرا شغل را می خواهید و چرا برای این موقعیت مناسب ترین هستید.
- قبل از شروع نامه ، شرح شغل را با دقت بخوانید. دقیقاً آنچه کارفرما به دنبال آن است را یادداشت کنید تا بتوانید هر یک از الزامات را در نامه خود برطرف کنید. مهارت ها و تجربیات مورد نیاز برای هر شغلی متفاوت خواهد بود ، بنابراین باید برای هر برنامه نامه نامه متفاوتی بنویسید.
- پس از نوشتن سلام ، پاراگراف مقدماتی خود را بنویسید. این باید موقعیتی را که برای آن درخواست می کنید بیان کند (به عنوان مثال ، من برای درخواست هماهنگ کننده تحقیقات در واحد کارآزمایی های بالینی شما ، که در وب سایت مشاغل شما تبلیغ می شود ، می نویسم). اگر در آن شرکت ارتباطی دارید ، ممکن است بخواهید آن شخص و موقعیت وی در شرکت را ذکر کرده و بگویید که او شما را تشویق کرده است تا درخواست دهید.
- در پاراگراف بعدی توضیح دهید که چرا این شغل را می خواهید. چرا آن موقعیت خاص را می خواهید و چرا می خواهید در آن شرکت/سازمان خاص کار کنید؟ نشان دهید که در مورد موقعیت و شرکت آگاهی دارید ، بنابراین به نظر نمی رسد که شما فقط یک فرم نامه نوشته اید و فقط به این دلیل که می خواهید یک شغل ، هر شغلی دارید ، درخواست داده اید. همچنین توضیح دهید که چرا شما فرد کاملی برای این موقعیت هستید و چه چیزی را برای سازمان به ارمغان خواهید آورد.
- پاراگراف بعدی شما باید توضیح دهد که چرا شرکت باید شما را استخدام کند. توضیح دهید که چگونه تجربیات و مهارت های گذشته شما شما را برای این شغل مناسب می کند. اطمینان حاصل کنید که به هر جنبه ای از کار که در شرح شغل/آگهی شغل ذکر شده است ، توجه کنید.
- نتیجه گیری شما باید مختصر باشد و باید از شخص وقت گذرانده تشکر کنید و بگویید امیدوارید به زودی در مورد درخواست خود از او مطلع شوید. سپس نام خود را امضا کنید (یعنی با احترام ، X).
- از فونت حرفه ای (به عنوان مثال ، 12 نقطه Times New Roman) استفاده کنید ، تاریخ را در بالای صفحه قرار دهید ، از سربرگ زیبا استفاده کنید ، از زبان حرفه ای استفاده کنید و از املای و دستور زبان مناسب استفاده کنید.
- رزومه خود را به سادگی تکرار نکنید ، نامه طولانی ننویسید یا از زبان غیر رسمی استفاده نکنید.
نکات
- اخذ گواهینامه تحقیقات بالینی برای کسانی که دارای تجربه در صنعت بهداشت هستند اما مدرک کارشناسی ندارند یک گزینه است. برنامه های گواهینامه (اغلب در کالج های محلی ارائه می شود) دانش آموزان را با دنیای تحقیقات بالینی آشنا می کند. متقاضیان باید قبلاً در صنعت بهداشت (معمولاً به عنوان پرستار یا مراقب) کار کنند یا دارای مدرک کاردانی در این زمینه باشند.
- آماده کار برای یک یا چند سال به عنوان دستیار یا تکنسین سطح ابتدایی باشید که اغلب کارهای تکراری و یکنواخت را انجام می دهد. هیچ راه میانبری برای به دست آوردن شغل سطح بالا در تحقیقات بالینی وجود ندارد.
