داشتن فردی در اطرافتان برای گذراندن دوره روان پریشی می تواند برای شما و همچنین برای افراد روان پریش یک تجربه ترسناک و گهگاه خطرناک باشد. فردی که دوره روان پریشی را پشت سر می گذارد ممکن است صداهایی را بشنود یا افرادی را ببیند که فقط در ذهن آنها وجود دارد ، و ممکن است گیج یا بی اراده عمل کند. وقتی فردی که می شناسید در حال گذراندن یک دوره روان پریشی است ، مهم است که آرامش خود را حفظ کرده و موقعیت را ارزیابی کنید. اگر فرد برای خود یا دیگران تهدید کننده است ، با اورژانس تماس بگیرید. در غیر این صورت ، آرام با فرد صحبت کنید و از او بخواهید داروهای لازم را مصرف کند.
مراحل
روش 1 از 3: ارزیابی یک قسمت روان پریشی
مرحله 1. شروع یک قسمت روان پریشی را بشناسید
روان پریشی علامت بیماریهای مختلف روانی جدی است و به عنوان گسست روانی از واقعیت تعریف می شود. اگر به نظر می رسد فرد از نظر ذهنی دچار انحراف می شود ، اگر گفتارش تار و ناسازگار می شود ، یا اگر به توهمات شنوایی یا بینایی پاسخ می دهد ، ممکن است یک دوره روان پریشی را تجربه کند.
- اگر می دانید فردی در اطراف شما سابقه دوره های روان پریشی دارد ، به دنبال نکات باشید. رفتارهای رایج در روزهای قبل از یک دوره روان پریشی عبارتند از: افسردگی یا تحریک پذیری ، تناوب بین بی تحرکی و بیش فعالی ، و مشغولیت با ایده های خاص ، یا کناره گیری اجتماعی.
- به عوامل تحریک کننده فرد توجه کنید-به عنوان مثال اگر استرس خاصی دارد ، یا اگر غذای خوبی نمی خورند ، ممکن است شانس ابتلا به روان پریشی را افزایش دهد.
مرحله 2. نام شخص را صدا کنید
با فرد صحبت کنید و سعی کنید تا آنجا که ممکن است پاسخ دهید و ارتباط برقرار کنید. اطمینان حاصل کنید که در این راه آرامش خود را حفظ کرده و از احساس قضاوت در آنها اجتناب کنید. فقط در کنار آنها باشید و سعی کنید تا آنجا که ممکن است خود و محیط را آرام نگه دارید. اگر روان پریشی خیلی شدید نیست ، به آرامی از فرد بپرسید که چه چیزی را می بیند یا تجربه می کند. آنها را آرام نگه دارید و مکالمه را تا حد ممکن عادی کنید.
- اگر با ترس و اضطراب به قسمت روان پریشی پاسخ دهید ، می تواند فرد روان پریش را بیشتر تحریک کند و تجربه او را بدتر کند.
- اگر مشکلی وجود دارد بپرسید ، و اگر آنها پاسخ دادند ، سعی کنید آنها را تشریح کنید که چه چیزی را تجربه می کنند.
- چیزی شبیه این بگویید: "من مطمئن نیستم که چه چیزی را تجربه می کنید ، آیا می توانید سعی کنید آن را برای من توصیف کنید؟"
مرحله 3. از شخص بپرسید که آیا دارویی برای موارد اضطراری دارد یا خیر
اگر فرد به طور منسجم و مثبت پاسخ داد ، او را وادار به مصرف دارو کنید. همچنین در اسرع وقت با ارائه دهنده خدمات بهداشت روانی فرد تماس بگیرید.
- از فردی که این قسمت روان پریشی را پشت سر می گذارد بپرسید که آیا قبلاً چنین قسمت هایی داشته است. دریابید که قبلاً چه چیزی کمک کرده است و تا آنجا که ممکن است آن درمان را تکرار کنید.
- همچنین ممکن است بخواهید بپرسید که آیا شخص داروهای بدون نسخه مصرف کرده است یا خیر. به عنوان مثال ، اگر فرد از توهم مانند LSD استفاده کرده باشد ، این به توضیح رفتار او کمک می کند.
مرحله 4. از شر تماشاگران خلاص شوید
هیچ کس دوست ندارد وقتی در تلاش است به او خیره شود. هر کسی را که نیازی به حضور در اینجا ندارد ، مانند کودکان یا غریبه های کنجکاو دور کنید. سعی کنید جایی آرام بنشینید ، اما مطمئن شوید که منزوی نیستید و هر دو فضای کافی و مسیرهای روشن برای خروج دارید. یک قاعده کلی این است که به فردی که دچار روان پریشی فعال است پنج برابر بیشتر از یک فضا به عنوان یک مکالمه معمولی کمک کند تا بتواند انگیزه خود را کاهش دهد.
- کودکان ممکن است بترسند ، کنجکاو شوند یا نیازمند باشند و باعث ناراحتی فرد مبتلا شوند. شما می توانید کارهایی را به او بسپارید ، مانند "با پدر تماس بگیرید و به او بگویید تا به مامان بیاید" یا "خواهرت را به پارک ببر و منتظر باش تا من زنگ بزنم یا بیایم سراغت."
- اگر فرد به شدت پریشان است و ممکن است پرخاشگری کند ، مراقبت ویژه ای داشته باشید تا افراد آسیب پذیر (مانند کودکان ، افراد مسن و معلولان) را از خود دور کنید.
- در صورت امکان ، سعی کنید فرد را به جایی نزدیک ببرید که احساس آرامش می کند. به عنوان مثال ، اگر عمه شما بیرون را دوست دارد ، می توانید او را به حیاط ببرید ، یا اگر برادر کوچک شما در اتاق خود احساس امنیت می کند ، می توانید از او بپرسید که آیا دوست دارد با شما به آنجا برود. اما اگر مطمئن نیستید که شخص می تواند امنیت دیگران و خود را حفظ کند ، برای هیچکدام از شما ایمن نیست که با هم تنها باشید و زمان آن فرا رسیده است که به دنبال کمک باشید.
مرحله 5. در احتیاط اشتباه کنید
دوره های روان پریشی یک رویداد جدی هستند و شما باید با آنها چنین برخورد کنید. اگر در اطراف فردی هستید که ممکن است دچار یک دوره روان پریشی شود (به خصوص اگر کسی را نمی شناسید) یا اگر مطمئن نیستید که ممکن است خشونت آمیز باشد ، مهم است که برای کمک تماس بگیرید. یک فرد روان پریش فعال ممکن است متوجه نشود که در حال حاضر به کمک احتیاج دارد ، اما اگر جدول تغییر کند ، در دریافت کمک از شما دریغ نمی کند.
اگر فرد مبتلا را نمی شناسید یا او را خوب نمی شناسید ، بلافاصله برای کمک تماس بگیرید. آنها ممکن است یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود را در نزدیکی خود داشته باشند که برای کمک به آنها مجهزتر است
روش 2 از 3: مدیریت یک قسمت روانگردان خشونت آمیز
افراد مبتلا به اختلالات روان پریشی لزوماً خشن نیستند. با این حال ، در برخی موارد ، ممکن است فرد آنقدر استرس داشته باشد و از واقعیت جدا شده باشد که درک نکند چه می کند.
مرحله 1. موقعیت را برای خطر ارزیابی کنید
به ندرت پیش می آید که فردی تحت یک دوره روان پریشی قرار گیرد که خشونت بار شود ، اگرچه ممکن است اتفاق بیفتد. افراد روان پریش در معرض خطر بیشتری برای آسیب رساندن به خود هستند. هرگونه تهدید به خشونت ، صدمه به خود یا خودکشی باید جدی گرفته شود.
سابقه سوء مصرف مواد مخدر و الکل احتمال خشونت فرد را افزایش می دهد
مرحله 2. در صورت تهدید آمیز یا خشونت آمیز بودن ، دوری کنید
اگر در هر لحظه مشکوک هستید که فرد ممکن است برای خود یا دیگران خطرناک باشد ، بلافاصله برای کمک تماس بگیرید. به ویژه آمبولانس یا سایر متخصصان پزشکی را در نظر بگیرید-اگر زمانی برای جستجوی شماره تلفن ها وجود ندارد ، فقط با خدمات اورژانس تماس بگیرید.
- اگر در اتاقی با فرد پرخاشگر هستید فوراً اتاق را ترک کنید.
- اگر پلیس به محل رسید ، سعی کنید قبل از اینکه مستقیماً با فرد مبتلا به این روان پریشی ارتباط برقرار کنید ، اوضاع را توضیح دهید. بدون دخالت و به خطر انداختن خود یا دیگران ، افسران را تشویق کنید تا آرامش خود را حفظ کرده و وضعیت را بدون استفاده از زور حل کنند.
مرحله 3. از افراد روان پریش در برابر خود محافظت کنید
اگر شخص برای خود خطرناک است ، اشیاء تیز و مواد خطرناک را از فرد و از اتاق خارج کرده و پنجره ها و بالکن های بدون حاشیه را قفل کنید. سعی کنید فرد را آرام نگه دارید. در صورت احتمال اقدام به خودکشی یا صدمه جدی جسمی به پلیس یا آمبولانس تماس بگیرید.
- اگر از شما پرسیدند چرا چیزی خطرناک (مانند چاقو) در دست گرفته اید ، بگویید "من آن را کنار می گذارم". اگر فردی مستعد ابتلا به دوره های روان پریشی است ، ممکن است مناسب باشد که وسایل تیز/موارد بالقوه خطرناک را قفل نگه داریم.
- با آرامش با فرد صحبت کنید و سعی کنید اوضاع را کاهش دهید. اگر فرد روان پریش درخواست چیزهایی می کند یا خواسته هایی دارد ، مواردی را که ایمن و منطقی هستند رعایت کند.
مرحله 4. از تلاش برای مهار آنها خودداری کنید یا خود را در معرض خطر قرار دهید
اگر فرد روان پریش در حال انجام خشونت خشونت آمیز یا تهدیدآمیز است ، حل مشکل را به عهده خود نگیرید. شما ممکن است آسیب شخصی را به خطر بیندازید ، به ویژه اگر سعی کنید با افراد روان پریش درگیر مبارزه فیزیکی شوید.
اولویت اصلی شما باید حفظ امنیت خود و دیگران باشد. اگر می توانید کارهایی را برای محافظت از روان پریشی انجام دهید (به عنوان مثال برداشتن چاقو از بالای میز مجاور) ، در حین انجام این کار ، از خود اطمینان حاصل کنید
روش 3 از 3: مدیریت یک قسمت روانگردان غیر خشونت آمیز
مرحله 1. مکالمه ای آرام داشته باشید
اگر فرد روان پریش خشن نیست ، با صدای معمولی با او صحبت کنید. بهتر است 5 برابر فضا دهید ، حالت باز داشته باشید و از روبرو شدن مستقیم فرد خودداری کنید ، زیرا ممکن است تهدید آمیز به نظر برسد. سعی کنید در صورت تجربه یا توهم ناخوشایند ، آنها را دلداری دهید. گفتگو باید ساده باشد ؛ افرادی که دوره روان پریشی را پشت سر می گذارند ، ممکن است ارتباط یا گفتار را برایشان دشوار کند.
- از آنها س questionsال بپرسید و اگر به نظر می رسد ذهن آنها در حال چرخش است ، سعی کنید توجه آنها را جلب کنید.
- اطمینان حاصل کنید که به آنها اطمینان دهید و به آنها اطلاع دهید که شما در کنار آنها هستید.
مرحله 2. اطمینان حاصل کنید که با توهمات فرد بازی نمی کنید
اگرچه می خواهید از سرزنش یا انتقاد از افراد روان پریش اجتناب کنید ، اما باید از بازی در روان پریشی آنها نیز اجتناب کنید. این فقط وضعیت را بدتر می کند و بازگشت فرد از واقعیت را دشوارتر می کند. با این حال ، سعی کنید با آنها مجادله نکنید یا بیش از حد با آنها درگیر نشوید.
- به جای "من هم صداهای مشابهی را می شنوم" ، سعی کنید بگویید "من این صداها را نمی شنوم ، اما می توانم بگویم آنها شما را اذیت می کنند."
- بهترین کار این است که مستقیماً با شخص مخالفت نکنید و آنچه را که فکر می کنند واقعیت ندارد به او بگویید. این ممکن است باعث عصبانیت و ناامنی آنها شود ، که باعث می شود آنها بیشتر از هر چیزی که تجربه می کنند عقب نشینی کنند.
مرحله 3. درک خود را نشان دهید
با احساسات آنها همدلی کنید و آنها را تأیید کنید. روان پریشی می تواند یک چیز ترسناک و گیج کننده برای تجربه باشد. ممکن است فرد نحوه برخورد با آن را درک نکند. به خاطر داشته باشید که آنها نمی توانند "از آن خارج شوند" و همچنین تقصیر آنها نیست که این اتفاق برای آنها می افتد. به شخص اجازه دهید که او را جدی بگیرید و از او حمایت کنید. در اینجا چند نمونه از موارد مفید برای گفتن آورده شده است:
- "من نمی توانم تصور کنم که شما در چه شرایطی هستید ، اما خوشحالم که به آن گوش می دهم."
- "من کاملاً درک نمی کنم که شما چه چیزی را پشت سر می گذارید ، اما می دانم که باید واقعاً سخت باشد."
- "آیا کسی هست که به او اعتماد داشته باشی که بتوانم برایت تماس بگیرم؟"
- "چه کاری می توانم انجام دهم تا به شما کمک کنم در حال حاضر احساس امنیت کنید؟"
مرحله 4. آنها را نزد پزشک ببرید
یک روانپزشک یا روانشناس می تواند به کشف علت این اپیزود کمک کند و از بروز دوره های روان پریشی آینده جلوگیری کند. اگر فرد قبلاً تحت درمان و درمان پزشکی قرار نگرفته است ، او را به شدت تشویق کنید که پس از گذراندن دوره روان پریشی ، این کار را انجام دهد.
- مراجعه به پزشک مهم است. روان پریشی ممکن است نشانه ای از استرس موقتی (مانند غم و اندوه یا کم خوابی) باشد ، اما همچنین می تواند نشانه ای از یک اختلال سلامت روانی یا یک مشکل سلامت جسمانی باشد که باعث روان پریشی می شود.
- متخصصان بهداشت روانی می توانند به فرد کمک کنند تا گام هایی را برای کاهش دفعات و شدت دوره های خود بردارد. اطمینان حاصل کنید که فرد جایی برای رفتن به منظور کمک بعد از این قسمت دارد. اگر آنها این کار را نمی کنند ، به آنها کمک کنید تا از آنها کمک بگیرند.
- مواردی مانند مراقبت از خود ، مدیریت استرس و مشاوره می تواند تأثیر زیادی در سلامت روانی فرد ایجاد کند.
مرحله 5. در صورت نیاز به خودتان کمک بگیرید
برخورد با دوره روان پریشی شخص دیگری می تواند بسیار استرس زا باشد ، به خصوص اگر فرد مورد علاقه شما باشد یا شما نمی دانید چه مشکلی دارد. ممکن است به شما کمک کند با یک درمانگر یا مشاور صحبت کنید.
- اگر فرد مورد علاقه شماست ، او را نیز دنبال کنید. اطمینان حاصل کنید که آنها سالم و سالم هستند. تا زمانی که اهمیت تجربه خود را کم اهمیت نگذارید ، می توانید از تجربه خود در مورد دوره روان پریشی آنها و اینکه چرا برای شما نیز دشوار بوده است ، برای آنها بگویید.
- اطمینان حاصل کنید که آنها را مورد انتقاد قرار ندهید و درباره تجربیات آنها قضاوت نکنید. مهم است که از احساس بد آنها در مورد رفتار خود اجتناب کنید یا آنها را نگران کنید که ممکن است شما را ترساند. آنها باید بدانند که شما آنها را به خاطر بیماریشان سرزنش نمی کنید و هنوز هم به آنها اهمیت می دهید.
نکات
- هیچ دارویی را که بدون تجویز پزشک به فرد تجویز نشده است ، ندهید.
- اگر فرد دچار دوره های روان پریشی مکرر شده است ، وقتی روشن فکر است با او صحبت کنید و از او بپرسید که چگونه می تواند در دفعات بعدی به او کمک کند.
