هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد. اکثر افرادی که مبتلا به پسوریازیس هستند از داروهایی استفاده می کنند که تکه های موضعی پسوریازیس را درمان می کنند ، اما اگر پسوریازیس شما گسترده یا شدید باشد ، ممکن است نوع جدیدی از درمان به نام بیولوژیک را امتحان کنید. داروهای بیولوژیکی تنها آن سلولها و پروتئینهای خاص سیستم ایمنی را که در ایجاد پسوریازیس نقش دارند ، مورد هدف قرار می دهند. درمان با داروهای بیولوژیکی می تواند عود پسوریازیس را به حداقل برساند یا از آن جلوگیری کند ، به ویژه در افرادی که دارای موارد متوسط تا شدید پسوریازیس پلاکی و آرتریت پسوریاتیک هستند. اکثر مردم در فواصل منظم به مواد بیولوژیکی نیاز دارند تا نتایج خود را در طول زمان حفظ کنند. شما می توانید پسوریازیس را با داروهای بیولوژیکی با تزریق تزریق یا تزریق داخل وریدی (IV) داروهای بیولوژیکی درمان کنید ، اما در هر صورت ، پزشک باید آن را به شما تجویز کند.
مراحل
قسمت 1 از 2: تحت تزریق بیولوژیکی یا تزریق IV
مرحله 1. مواد بیولوژیکی مختلف را شناسایی کنید
بیولوژیکها داروهای مبتنی بر پروتئین هستند که از سلولهای زنده کشت شده در آزمایشگاه گرفته شده اند. تعداد زیادی بیولوژیک برای درمان پسوریازیس استفاده می شود. این داروها جنبه های مختلف پسوریازیس را مورد هدف قرار می دهند. پزشک شما بر اساس علائم شما در مورد درمان شما تصمیم گیری می کند. داشتن تصور درباره اینکه چه نوع بیولوژیکی ممکن است پزشک تجویز کند ، می تواند به شما در درک درمان پسوریازیس کمک کند. داروهای بیولوژیکی برای پسوریازیس عبارتند از:
- داروهایی که TNF-alpha را مسدود می کنند و منجر به تولید سلول های اضافی پوست می شود. اینها عبارتند از: Cimzia (certolizumab pegol) ، Enbrel (etanercept) ، Humira (adalimumab) ، Remicade (infliximab) و Simponi (golimumab). اینها می توانند رشد سریع سلول های پوست و/یا آسیب به بافت مفصل را متوقف کنند. آنها همچنین می توانند التهاب و چرخه التهابی پسوریازیس را به حداقل برسانند.
- اینترلوکین 12/23 ، که پروتئین های خاص مرتبط با پسوریازیس را مسدود می کند. Stelara (ustekinumab) بیولوژیکی است که اغلب برای مسدود کردن این پروتئین ها استفاده می شود. این داروها می توانند التهاب را تسکین داده و چرخه التهاب را متوقف کنند.
- اینترلوکین 17-A ، که پروتئینی را که باعث التهاب پسوریاتیک و همچنین پسوریازیس پلاک می شود ، متصل و مهار می کند. مواد بیولوژیکی مورد استفاده برای مسدود کردن اینترلوکین 17A عبارتند از: Cosentyx (secukinumab) و Taltz (ixekizumab). این داروها می توانند التهاب را تسکین داده ، چرخه التهابی پسوریازیس را متوقف کرده و علائم شما را بهبود بخشند.
مرحله 2. آزمایش قبل از درمان را انجام دهید
برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است کاندیدای مناسبی برای درمان های بیولوژیکی نباشند. پزشک آزمایش خون را تجویز می کند تا اطمینان حاصل شود که شما هیچ گونه عفونت فعال ، بیماری یا نقص سیستم ایمنی ندارید. قبل از شروع هرگونه آزمایش ، این آزمایشات را انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که حداکثر استفاده را از داروهای بیولوژیکی می برید.
این را بدانید که اگر سیستم ایمنی بدن شما به طور قابل توجهی دچار اختلال شده یا عفونت های فعال دارید ، ممکن است از داروهای بیولوژیکی استفاده نکنید. علاوه بر این ، افراد مبتلا به بیماری های عفونی ، به ویژه سل ، ممکن است نتوانند تحت درمان بیولوژیکی قرار گیرند. داروهای بیولوژیکی همچنین ممکن است برای افراد مبتلا به سرطان مناسب نباشد
مرحله 3. تزریق بیولوژیک را به بدن خود انجام دهید یا به او تزریق کنید
اکثر درمان های بیولوژیکی پسوریازیس به صورت تزریق انجام می شود. شما می توانید این داروها را خودتان به طور منظم تزریق کنید یا پزشک ممکن است این کار را برای شما انجام دهد. رایج ترین بیولوژیک های تزریقی Cosentyx ، Enbrel ، Humira ، Stelara ، Cimzia و Taltz هستند.
- دستورالعمل های دوز را که پزشک تجویز کرده است دنبال کنید. به طور کلی ، شما در فواصل منظم مانند هر هفته یا دو هفته تزریق می کنید. برای حفظ نتایج خود به طور مداوم از بیولوژیک های تزریقی استفاده کنید.
- در حین استفاده از بیولوژیک های تزریقی ، آزمایش خون اضافی را انجام دهید تا اثربخشی آنها مشخص شود.
مرحله 4. به طور منظم تزریق بیولوژیکی انجام دهید
برخی از درمان های بیولوژیکی پسوریازیس با تزریق داخل وریدی در مطب پزشک انجام می شود. رایج ترین بیولوژیکی تزریق Remicade است. مانند تزریقات بیولوژیکی ، برای حفظ نتایج خود به فواصل منظم به تزریق نیاز دارید.
- در طول شش هفته اول درمان ، سه تزریق Remicade دریافت کنید. پس از آن ، هر 8 هفته یکبار تزریق مجدد انجام می دهید.
- تشخیص دهید که Remicade همچنین ممکن است هرگونه پیشرفت آسیب مفصلی را در نتیجه پسوریازیس به حداقل برساند.
مرحله 5 ترکیب داروهای بیولوژیکی با سایر درمان های پسوریازیس
پزشک شما ممکن است داروهای بیولوژیکی را با سایر درمان های پسوریازیس ، از جمله داروهای خوراکی و موضعی و فتوتراپی ترکیب کند. درمان ترکیبی می تواند اثرات درمان شما را افزایش دهد. این ممکن است بهترین راه برای تسکین علائم شما و جلوگیری از آنها در آینده باشد.
- در مورد استفاده از محلول موضعی برای درمان مناطق کوچک و موضعی با پسوریازیس با پزشک خود مشورت کنید.
- سعی کنید چند بار در روز برای انفجارهای کوتاه در معرض نور خورشید بیرون بروید. مدت طولانی در معرض نور آفتاب نباشید و از آفتاب سوختگی خودداری کنید. توجه داشته باشید که استفاده از فتوتراپی با Remicade می تواند خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.
- اگر پوست سر شما آسیب دیده است ، می توانید از شامپوی تار برای تسکین استفاده کنید.
مرحله 6. مراقب عوارض جانبی باشید
مانند هر دارویی ، ممکن است عوارض جانبی درمان بیولوژیکی پسوریازیس را تجربه کنید. این موارد از خفیف تا شدید متغیر هستند و ممکن است شامل واکنش های پوستی و علائم شبیه آنفولانزا باشند. در صورت مشاهده هر یک از عوارض جانبی شایع و/ یا نادر زیر از داروهای بیولوژیکی ، با پزشک خود تماس بگیرید:
- عفونت های تنفسی
- علائم شبیه آنفولانزا
- واکنش محل تزریق
- تشنج (نادر)
قسمت 2 از 2: سنجش فواید و خطرات بیولوژیک ها
مرحله 1. در مورد گزینه های خود با پزشک خود صحبت کنید
قبل از اینکه از داروهای بیولوژیکی استفاده کنید ، با یک پزشک متخصص عملکرد در ارتباط باشید تا به علت اصلی پسوریازیس خود برسید. ممکن است بتوانید رژیم غذایی یا شیوه زندگی خود را برای درمان پسوریازیس تغییر دهید. داروهای بیولوژیکی بهتر است برای درمان پسوریازیس شدید استفاده شود که به درمان های دیگر پاسخ نداده است. داروهای بیولوژیکی همچنین ممکن است برای افرادی که عوارض جانبی بدی از درمان های سیستمیک از جمله داروهای خوراکی داشته اند مفید باشد. اگر هریک از این تجربیات را با سایر درمان های پسوریازیس داشته اید ، از پزشک خود بپرسید که آیا داروهای بیولوژیکی برای شما گزینه مناسبی است.
- به پزشک خود اطلاع دهید که چرا می خواهید مواد بیولوژیکی را امتحان کنید. به عنوان مثال ، "دکتر گونزالز ، به نظر می رسد که این قرص ها دیگر برای من موثر نیستند و من مدام دچار پسوریازیس می شوم. اخیراً خواندم که درمانهای جدیدتری به نام بیولوژیک وجود دارد. آیا اینها چیزی هستند که برای پسوریازیس من مفید باشد؟"
- از پزشک خود در مورد ترکیب درمان ها یا تغییر روش فقط با استفاده از داروهای بیولوژیکی بپرسید. ممکن است بخواهید در مورد هزینه ها ، از جمله بیمه که ممکن است تحت پوشش قرار دهد و برنامه های پرداختی که برخی از شرکت های دارویی ارائه می دهند ، بحث کنید. همه شرکت های بیمه داروهای بیولوژیکی را تحت پوشش قرار نمی دهند و سایر شرکت ها ممکن است به مجوز پیش از درمان نیاز داشته باشند. قبل از اینکه تحت درمان بیولوژیک قرار بگیرید ، حتماً با شرکت بیمه خود مشورت کنید.
مرحله 2. مزایای درمان های بیولوژیکی را بشناسید
پزشکان حداقل در 100 سال گذشته از درمان های بیولوژیکی استفاده کرده اند. با این حال ، فناوری ها و پیشرفت های جدید ، مواد بیولوژیکی را بسیار گسترده تر و م effectiveثرتر کرده است. برخی از مزایای اضافی استفاده از داروهای بیولوژیکی برای درمان پسوریازیس عبارتند از:
- توقف چرخه التهابی پسوریازیس
- کاهش تجمع پلاک
- توقف آسیب مفصلی
- کاهش التهاب
مرحله 3. از عوامل خطر استفاده از مواد بیولوژیکی آگاه باشید
همانطور که استفاده از درمان های بیولوژیکی برای پسوریازیس مزایایی دارد ، ممکن است خود را نیز در معرض خطر قرار دهید. تشخیص خطرات نه تنها می تواند به شما و پزشک شما کمک کند که بهترین نوع درمان را تعیین کنید ، بلکه قبل از اینکه به عوارض تبدیل شوند ، به مشکلات احتمالی پی ببرید.
- تشخیص دهید که داروهای بیولوژیکی می توانند منجر به عوارض جانبی نادری شوند که شامل ایجاد اختلالات سیستم عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس ، اختلالات خونی و انواع خاصی از سرطان می شود.
- از خطرات دیگر از جمله نارسایی قلبی در بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی عروقی ، تغییرات فشار خون ، مشکل در تنفس و سرگیجه مطلع باشید. حتی ممکن است ناراحتی شکمی یا سردرد داشته باشید.
نکات
در حالی که مواد بیولوژیکی م effectiveثر هستند ، اما بسیار گران هستند. اطمینان حاصل کنید که بیمه شما این درمان را پوشش می دهد
هشدارها
- در صورت بارداری ، بارداری یا شیردهی به پزشک خود اطلاع دهید. فقط در صورت نیاز پزشکی واضح در این شرایط ، باید تحت درمان پسوریازیس با داروهای بیولوژیکی قرار بگیرید.
- در صورت داشتن نقص شدید در سیستم ایمنی بدن یا عفونت فعال ، از استفاده از داروهای بیولوژیکی خودداری کنید.
- لیتیوم ، مسدود کننده های بتا و NSAIDS (مانند ایبوپروفن) می توانند پسوریازیس را بدتر کنند. در مورد کاهش دوز یا یافتن جایگزین مناسب با پزشک خود مشورت کنید.
- اگر سیستم ایمنی بدن شما به خطر افتاده است یا در حال حاضر عفونت دارید ، از داروهای بیولوژیکی استفاده نکنید.
