رابطه پزشک و بیمار باید از نوع اعتماد باشد ، در این صورت شما اطمینان دارید که پزشک شما بهترین منافع شما را مد نظر دارد. اگر از برخی درمانها یا توصیه هایی که پزشک شما می پرسد سوال می کنید ، باید احساس راحتی کنید که نگرانی های خود را با آنها مطرح کنید. اغلب ، هنگامی که هر دو طرف اطلاعات بیشتری داشته باشند ، اختلاف برطرف می شود.
مراحل
روش 1 از 3: مطمئن شوید که پزشک نگرانی های شما را می شنود
مرحله 1. در ملاقات ها یک وکیل مدافع با خود بیاورید
اگر شک دارید که شما و پزشکتان در مورد روش های درمانی توافق دارید یا به طور کلی به خوبی ارتباط برقرار کرده اید ، سعی کنید یک فرد پشتیبانی را با خود همراه کنید. این می تواند یک دوست نسبی یا مورد اعتماد باشد. زودتر با این فرد درباره وضعیت خود صحبت کنید و به او بگویید که چرا در مورد درمان ها یا پیشنهاداتی که پزشک شما ارائه می دهد شک دارید.
- به شخص پشتیبانی خود اطلاع دهید که مایل هستید در صورت ملاقات با پزشک ، س questionsالات خود را نیز بپرسد.
- اگر او همچنین در مورد مواردی که پزشک شما می گوید یادداشت کنید ، به او بگویید که مشکلی ندارد.
مرحله 2. بر تصمیم گیری مشترک اصرار داشته باشید
اگر با آنچه پزشک شما در قرار ملاقات می گوید شک دارید یا با آن مخالف هستید ، خوب است بگویید: "من هنوز آمادگی تصمیم گیری در این مورد را ندارم." این به پزشک شما می گوید که شما شک دارید و انتظار دارید تصمیم نهایی را بگیرید. امیدوارم پزشک شما را دعوت کند تا در مورد شبهاتی که دارید بیشتر از شما بپرسد.
همچنین می توانید بگویید: "من از آنچه شما توصیه می کنید احساس ناراحتی می کنم. قبل از تصمیم گیری به اطلاعات بیشتری نیاز دارم."
مرحله 3. در مورد مزایا و خطرات مربوط به درمان های خاص سوال کنید به اکثر روشها و درمانها دارای مزایا و خطرات هستند. از پزشک خود بپرسید: "این چگونه بیشترین کمک را به من می کند؟" و پس از پاسخ آنها می توانید بپرسید "توصیه شما چه عوارض جانبی یا خطرات احتمالی دارد؟" پزشکان باید مایل باشند به س questionsالات مربوط به خطرات و عوارض جانبی آشکارا پاسخ دهند.
اگر مطمئن نیستید که پزشک شما در مورد همه خطرات روشن است ، یا از آنها عبور می کند تا شما را با درمان موافقت کند ، بپرسید: "چه تحقیقی در مورد خطرات این گزینه توضیح می دهد؟"
مرحله 4. بپرسید "گزینه های دیگر من چیست؟
همیشه بیش از یک گزینه برای نگرانی پزشکی وجود دارد ، زیرا شما همیشه این گزینه را دارید که به هیچ وجه آن را درمان نکنید. امیدوارم پزشک گزینه های دیگری را که برای شما بهتر به نظر می رسند یا در هنگام امتحان احساس راحتی بیشتری می کنید ، لیست کند.
اگر پزشک شما مایل به بحث در مورد سایر گزینه ها نیست یا احساس فشار می کنید که تصمیم خاصی را بگیرید که هنوز در مورد آن مطمئن نیستید ، قاطعانه بگویید که منتظر می مانید تا اطلاعات بیشتری در مورد توصیه به دست آورید
مرحله 5. شواهدی را ارائه دهید که نظر شما را تأیید می کند
اگر مقاله یا اطلاعات دیگری را از منبع معتبر می خوانید ، می توانید آن را به پزشک خود ببرید و بگویید: "من این را خواندم و می گوید این درمان خطرات طولانی مدت زیادی دارد. نظر شما در مورد آن چیست؟ " پزشک شما ممکن است توضیح دهد که چرا نمی خواهد توصیه ها را بر اساس این اطلاعات دنبال کند ، و باعث می شود احساس راحتی بیشتری داشته باشید.
همچنین می توانید به عنوان مدرک سابقه خانوادگی خود را مورد بحث قرار دهید. از آنجا که بسیاری از مشکلات پزشکی دارای مولفه ژنتیکی هستند ، می توانید به پزشک خود بگویید: "مادرم وقتی این مشکل را داشت ، همین درمان را امتحان کرد ، اما نتیجه ای نداد و در نهایت مجبور شد چیز دیگری را امتحان کند. شما چی فکر میکنید؟"
مرحله 6. در امتناع از آزمایش یا درمانی که نمی خواهید قاطع باشید
اگر سعی کرده اید س questionsالات خود را مطرح کرده و در مورد توصیه های پزشک خود شک و تردید داشته باشید ، اما با این وجود احساس می کنید انتخابی ندارید ، می توانید از آزمایش یا درمان وی خودداری کنید. ممکن است پزشک از شما بخواهد یک فرم انتشار آگاهانه را امضا کنید که نشان می دهد شما از درمان توصیه شده امتناع می کنید ، حتی اگر به طور رضایت بخشی برای شما توضیح داده شده باشد.
- در صورت امضای فرم Do Not Resuscitate (DNR) در مواقع اضطراری ، می توانید از درمان خودداری کنید. این ممکن است با فرم های دستورالعمل پیشین شما در پرونده ای که با پزشک یا در بیمارستان محلی شما ضمیمه شده است ، گنجانده شود. در این مورد ، دادگاه باید مراقبت های بهداشتی وکالت را برای شما تعیین کند.
- در صورت بیماری ناتوان کننده یا اورژانس می توانید وکالت خود را برای مراقبت های بهداشتی تعیین کنید. این ممکن است ایده خوبی برای تصمیم گیری برای حفظ زندگی باشد ، یا شرایطی که از نظر جسمی یا روحی قادر به گفتن آنچه می خواهید به پزشکان نرسید. در مورد این روند با وکیل خود صحبت کنید.
- تنها مواردی که ممکن است به شما اجازه داده نشود از درمان خودداری کنید این است که متخصصان بهداشت احساس کنند که "توانایی کافی برای تصمیم گیری آگاهانه را ندارید". این بدان معناست که ذهن شما به نوعی مختل شده است ، و شما را از استفاده و درک اطلاعات برای تصمیم گیری آگاهانه باز می دارد.
- نمونه هایی از فاقد ظرفیت ممکن است شامل برخی از شرایط بهداشت روانی مانند اسکیزوفرنی یا اختلال دوقطبی ، زوال عقل ، صدمات جسمانی که باعث سردرگمی ، خواب آلودگی یا از دست دادن هوشیاری یا مسمومیت ناشی از مواد مخدر یا الکل می شود ، باشد.
روش 2 از 3: جستجوی نظر دوم
مرحله 1. قبل از ارتکاب به پزشک خود بگویید که نظر دوم می خواهید
اگر پزشک شما قاطعانه از امتحان گزینه های درمانی غیر از آن چیزی که برای شما ناراحت کننده است پشتیبانی نمی کند ، توضیح دهید که ابتدا می خواهید نظر دوم را پیدا کنید. یک پزشک خوب از شما حمایت می کند و به دنبال نظرات دیگر هستید. آنها حتی ممکن است بتوانند برخی متخصصان دیگر را نیز توصیه کنند.
- اخذ نظر دوم گاهی اوقات توسط بیمه های جراحی مورد نیاز است. گاهی اوقات پزشک دوم در مورد درمان با پزشک اول موافق نیست و گاهی موافق است.
- اگر دو پزشک با هم موافق نیستند ، بهتر است از نظر سوم برای تصمیم گیری کمک بگیرید.
مرحله 2. از مطب پزشک خود بخواهید پرونده هایی را برای پزشک دوم ارسال کند
پزشكي كه به شما نظر دوم مي دهد به تمام اطلاعات و سوابق پزشكي شما نياز دارد. قبل از ترک قرار ملاقات با اولین پزشک خود ، شخصاً س Askال کنید یا بعداً با تلفن به مطب تماس بگیرید و درخواست کنید که سوابق شما به مطب دیگری داده شود.
ممکن است مجبور شوید معافیت محرمانه بودن را در مورد به اشتراک گذاری سوابق پزشکی خود امضا کنید. بنابراین ، بسیار راحت است که قبل از خروج از پرسنل مطب پزشک خود در مورد ارسال سوابق سوال کنید
مرحله 3. لیستی از نگرانی ها و س questionsالات را در نوبت دوم پزشک بیاورید
هنگامی که به پزشک دوم می روید ، وضعیت خود را به طور خلاصه خلاصه کرده و توضیح دهید که چرا در آنجا به دنبال نظر دیگری هستید. همه دلایلی را که مطمئن نیستید می خواهید توصیه درمانی را که پزشک اول شما از آن حمایت می کند ، دنبال کنید.
امیدوارم این پزشک اطلاعات بیشتری در مورد روش یا درمانی که قبلاً به شما داده نشده بود ، در اختیار شما قرار دهد و به شما کمک کند تصمیم بگیرید که چه کاری انجام دهید. یا ، آنها ممکن است رویکردهای جایگزینی داشته باشند که از آنها استفاده کرده اند و با امتحان آنها احساس راحتی بیشتری می کنید
مرحله 4. اگر با وجود تلاش های خود به او اعتماد ندارید ، پزشک خود را کاملاً ترک کنید
اگر رویکردهای مختلفی را با پزشک خود امتحان کرده اید و هنوز احساس می کنید که آنها به نظرات شما اهمیت نمی دهند یا در ایجاد س questionsال احساس احمق بودن می کنند ، این یک رابطه پزشک و بیمار سالم نیست. پزشک دیگری در منطقه خود پیدا کنید که بتوانید با او رابطه کاری بهتری داشته باشید.
- علائم دیگری که ممکن است زمان ترک پزشک را فرا گیرد عبارتند از: عدم هماهنگی خوب پزشک با پزشکان دیگر ، مطب آنها نامرتب ، یا پزشک شما به ندرت در دسترس است که معمولاً به جای آن به دستیار یا پرستار مراجعه کنید.
- اگر پزشک شما اغلب با شما بی ادب است ، حتی اگر به طور کلی به نظر آگاه باشد ، ارائه دهنده دیگری پیدا کنید. این یک پویایی سودمند نیست. یک پزشک با کیفیت باید آگاه باشد ، اما باید مهربان ، حامی و توجه کننده به سوالات و نیازهای شما باشد.
- اگر تعداد پزشکان در منطقه شما محدود است ، در مورد مشکلی که دارید با اعضای معتمد خانواده ، دوستان یا سازمان های کمک پزشکی مشورت کنید. آنها ممکن است بتوانند پزشکان دیگری را به شما توصیه کنند ، یا به شما کمک کنند تا مسافت های بیشتری را طی کنید تا به پزشک مراجعه کنید که با شما سازگارتر است.
روش 3 از 3: حفظ ارتباط خوب
مرحله 1. لیستی از سوالات و علائم را برای همه قرارهای ملاقات خود تهیه کنید
هنگام مراجعه به پزشک در مورد یک بیماری خاص ، س questionsالات را زودتر از موعد آماده کنید تا با آنها مشورت کنید. این امر از همان ابتدا به پزشک شما پیامی می دهد که قصد دارید به طور کامل در مراقبت خود مشارکت داشته باشید. سوالات خود را روی کاغذ بنویسید و وقتی پزشک به اتاق شما می آید آنها را آماده کنید.
همچنین علائمی را که دارید مشاهده کنید تا فراموش نشوند. زمان شروع هر علامتی ، میزان دفعات بروز آن و میزان نگرانی شما را در نظر بگیرید
مرحله 2. در ابتدای قرار ملاقات ، تمام نگرانی های خود را در مورد سلامت ذکر کنید
زمانهای ملاقات اغلب کوتاه است ، و گاهی اوقات مردم منتظر می مانند تا در مورد سوالات مربوط به آنها بپرسند ، تا زمانی که زمان شما تقریباً تمام شده است ، اغلب به دلیل عصبی بودن آنها در مورد مشکل سلامتی. منتظر نمانید تا موضوعی را که به شما مربوط است مطرح کنید. با نگرانی هایی که بیشترین فشار را دارند یا فکر می کنید مهمترین هستند شروع کنید.
پزشک شما احتمالاً از شما می پرسد: "امروز چه چیزی شما را به اینجا می آورد؟" در همان ابتدای قرار ملاقات از لیست سوالات/نگرانی های خود به عنوان خلاصه ای از علت حضور شما در آنجا استفاده کنید. اگر چندین نگرانی دارید ، قبل از شروع لیست آنها را به پزشک خود اطلاع دهید ، بنابراین آنها می دانند که شما را به پایان برسانند
مرحله 3. برای پرسیدن س orالات یا تغییر مسیر مکالمه ، م politدبانه پزشک خود را متوقف کنید
گاهی اوقات پزشک قبل از اینکه توضیحات خود را به پایان برسانید ، به نگرانی های شما پاسخ می دهد ، زیرا می خواهد تلاش برای کمک را شروع کند. اگر این اتفاق افتاد ، بگویید: اوه ، ببخشید ، من کارم را تمام نکرده بودم. من فکر می کنم…”و به آنچه می گفتید ادامه دهید.
اگر پزشک شما چیزی می گوید که مطمئن نیستید آن را درک کرده اید ، بگویید: «متأسفم ، مطمئن نیستم آنچه را که شما گفتید متوجه شده باشم. آیا می توانی آن را دوباره برایم توضیح دهی؟ »
مرحله 4. سوابق و یادداشت های خوبی از همه قرارها داشته باشید
مواردی را که پزشک در پاسخ به سوالات و نگرانی های شما می گوید یادداشت کنید. این امر بعداً به شما کمک می کند در صورتی که می خواهید اطلاعات بیشتری را جستجو کنید ، برای پرسیدن سوالات بیشتر با دفتر تماس بگیرید یا نظر دیگری بخواهید.
اکثر مطب ها یک برگه خلاصه ارائه می دهند که آن را چاپ می کنند و هنگام خروج از جلسه به بیماران می دهند. همیشه این برگه ها را در مکانی در خانه ذخیره کنید که در صورت داشتن س questionsالات بیشتر در مورد درمان یا مواردی که پزشک شما گفته است ، می توانید به آنها مراجعه کنید
نمونه هایی از اختلاف نظرهای محترمانه
راههای مخالفت محترمانه با پزشک
پشتیبانی از wikiHow و همه نمونه ها را باز کنید.
گفتگوی مخالف با پزشک خود
پشتیبانی از wikiHow و همه نمونه ها را باز کنید.
