اکسیژن درمانی یک درمان پزشکی است که از اکسیژن اضافی برای کمک به مدیریت یک بیماری یا بیماری استفاده می کند. اکسیژن درمانی ممکن است در مطب پزشک برای کمک به مقابله با مشکلات کوتاه مدت مانند حملات آسم یا عوارض ناشی از ذات الریه استفاده شود. همچنین ممکن است برای مصارف خانگی برای کمک به بیماریهای مزمن مانند فیبروز کیستیک ، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یا سایر بیماریهایی که بر سطح اکسیژن خون تأثیر می گذارد تجویز شود. اگر اکسیژن درمانی به درستی انجام شود ، می تواند برای بسیاری از افرادی که اکسیژن اضافی توسط پزشک تجویز کرده اند ، یک ابزار کاربردی آسان و مفید باشد.
مراحل
روش 1 از 3: سازگاری با استفاده از اکسیژن در خانه
مرحله 1. استوانه یا متمرکز کننده خود را تنظیم کنید
از آنجا که تعداد کمی از سیستم های اکسیژن به یک شکل عمل می کنند ، معمولاً پزشک یا ارائه دهنده تجهیزات پزشکی به شما نحوه کار با سیستم خاص خود را نشان می دهد. حتی ممکن است بتوانید از تأمین کننده پزشکی خود برای تنظیم سیستم خود در خانه کمک بگیرید تا مجبور نباشید این کار را به تنهایی انجام دهید.
مرحله 2. از شعله های باز خودداری کنید
اکسیژن می تواند احتراق را تسهیل کند ، بنابراین مهم است که هنگام استفاده از اکسیژن اضافی از شعله های باز و مواد قابل اشتعال مانند نفت جلوگیری شود. از استفاده از کبریت ، فندک ، شمع ، سیگار و سایر محصولات قابل اشتعال در خانه خودداری کنید.
- شما می توانید علائم "سیگار نکشید" و "بدون شعله باز" را در اطراف خانه خود قرار دهید تا به شما و مهمانان شما یادآوری شود که نباید از شعله باز در خانه با اکسیژن اضافی استفاده کنید.
- لوسیون ها و کرم هایی که از نفت استفاده می کنند در صورت وجود اکسیژن خالص بیشتر مشتعل می شوند. در عوض برای ایمن نگه داشتن شما ، محصولات مبتنی بر آب را انتخاب کنید.
مرحله 3. در مورد سایر منابع حرارتی و الکتریکی احتیاط کنید
در حالی که سایر منابع حرارتی که از شعله باز استفاده نمی کنند می توانند در محیطی با اکسیژن اضافی استفاده شوند ، اما باید با احتیاط مورد استفاده قرار گیرند. حداقل پنج فوت فاصله بین منبع اکسیژن و منابع حرارتی مانند بخاری ها یا سشوارها توصیه می شود.
مرحله 4. استوانه یا غلیظ کننده خود را در مکانی امن نگهداری کنید
مخزن یا دستگاه متمرکز کننده شما باید به صورت عمودی در منطقه ای که مانع ایجاد نمی شود ذخیره شود ، مانند مناطقی که افراد معمولاً در یک اتاق قدم می زنند. از سبد یا پایه ایمن برای کمک به ذخیره مخزن خود به صورت راست استفاده کنید. اجازه ندهید مخزن در حالت عمودی بایستد یا خم شود ، زیرا ضربه زدن به مخزن راحت تر است ، که می تواند به شما یا خانه شما آسیب برساند.
- اکسیژن خود را در نزدیک منابع گرما یا در محوطه محدود و بدون تهویه مانند کمد ذخیره نکنید. مخازن اضافی را با قرار دادن آنها روی زمین در محلی که بعید است دیگران به آنها برخورد کنند ، مانند گاراژ یا اتاق خواب اضافی ، ذخیره کنید.
- اگر مخزن شما سقوط کرد ، احتمالاً هنوز قابل استفاده است. فرورفتگی یا صدای خش خش که ممکن است نشان دهنده آسیب به مخزن باشد را بررسی کنید. در صورت عدم یافتن ، مخزن را به حالت عمودی برگردانید و به کار خود ادامه دهید.
مرحله 5. در خودرو خود اقدامات احتیاطی را انجام دهید
هنگام سفر ، اکثر مخازن و متمرکز کننده های قابل حمل می توانند همراه شما در خودرو باشند. آنها هنوز باید به صورت عمودی ذخیره شوند و در خودرو محکم شوند. حتی می توانید از کمربند ایمنی برای ثابت نگه داشتن آن استفاده کنید. فقط مطمئن شوید که اکسیژن کافی برای کارهای اضافی و سفرها قبل از خروج از خانه در دسترس است و از گذاشتن اکسیژن در یک ماشین داغ خودداری کنید. هنگام حمل اکسیژن در خودرو خود سیگار نکشید.
روش 2 از 3: انجام اکسیژن درمانی طولانی مدت
مرحله 1. از پزشک خود نسخه بگیرید
اکسیژن مکمل فقط با تجویز پزشک متخصص قابل دستیابی است. در مورد علائم یا بیماری های اخیر که تجربه کرده اید ، با پزشک خود مشورت کنید و آنها سطح اکسیژن خون شما را آزمایش می کنند تا تشخیص دهند که آیا اکسیژن درمانی ضروری است یا خیر.
سطح اکسیژن خون معمولاً با استفاده از کاوشگر انگشت آزمایش می شود. چنین آزمایشاتی اغلب سریع و بدون درد هستند
مرحله 2. یک سیستم اکسیژن تکمیلی را انتخاب کنید
نسخه شما میزان جریان خاص شما و تعداد ساعاتی از درمان اکسیژن مورد نیاز شما در روز را نشان می دهد. با پزشک خود در مورد شیوه زندگی ، تعهدات کاری و سطح فعالیت خود مشورت کنید تا سیستم اکسیژن مناسب برای شما تعیین شود. سه مورد معمولاً در دسترس هستند:
- غلظت اکسیژن معمولاً برای استفاده در خانه است. این دستگاهها اکسیژن موجود در هوا را گرفته و گازهای دیگر را به هوای خروجی که بین 85 تا 95 درصد اکسیژن است خارج می کنند.
- سیلندرهای اکسیژن از اکسیژن 100٪ استفاده می کنند که تحت فشار زیاد به یک سیلندر فلزی فشرده شده است. سیلندرهای بزرگتر اغلب برای مصارف خانگی در نظر گرفته شده اند ، اما سیلندرهای کوچکتر و قابل حمل نیز در دسترس هستند.
- اکسیژن مایع از اکسیژن 100٪ خالص استفاده می کند که فوق سرد شده است تا در قوطی ذخیره شود. این سیستم ها نیازی به برق ندارند و می توان آنها را حمل یا در یک گاری قرار داد تا قابلیت حمل را داشته باشند.
مرحله 3. اکسیژن خود را طبق دستورالعمل استفاده کنید
بسته به سبک زندگی ، میزان اکسیژن خون و سایر شرایط پزشکی ، نیازهای خاص اکسیژن شما متفاوت خواهد بود. اکسیژن زیاد یا کم می تواند مضر باشد. پزشک شما در نسخه شما به مدت زمانی که شما نیاز به استفاده از اکسیژن مکمل در روز دارید و میزان جریان آن نیاز دارد ، اشاره می کند. این دستورالعمل ها را دقیق دنبال کنید.
- اکسیژن زیاد می تواند منجر به هایپراکسمی شود ، در حالی که اکسیژن کم می تواند منجر به هیپوکسمی شود. هر دو می توانند باعث آسیب دائمی به مغز شوند و در موارد شدید ممکن است کشنده باشند. به همین دلیل مهم است که اکسیژن خود را دقیقاً طبق دستورالعمل استفاده کنید.
- همیشه شماره تلفن پزشک و پرستار را در دست داشته باشید و علائم و نشانه هایی را که نیاز به کمک فوری پزشکی را نشان می دهد ، بدانید. همچنین ایده خوبی است که بدانید چگونه با فروشنده تجهیزات اکسیژن تماس بگیرید.
مرحله 4. سطح اکسیژن خون خود را کنترل کنید
به دنبال خرید اکسی متر سنج انگشتی خود باشید ، که معمولاً از همان شرکت لوازم پزشکی با اکسیژن مکمل شما در دسترس است. سطح اکسیژن خون خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که میزان اشباع شما در دهه 90 باقی می ماند. در صورت کاهش مقدار آن ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید تا درمان شما تنظیم شود.
روش 3 از 3: بدنبال اکسیژن درمانی کوتاه مدت
مرحله 1. درمان تجویز شده توسط پزشک را دریافت کنید
اکسیژن درمانی کوتاه مدت در بیمارستان ها ، مطب پزشک یا سایر مراکز درمانی انجام می شود تا سطح اکسیژن خون پس از افت موقت افزایش یابد. پزشک اغلب پس از بررسی سطح اکسیژن خون ، درمان اکسیژن تجویز می کند. به طور معمول ، بیماران از نیاز خود به اکسیژن بی اطلاع هستند ، بنابراین تشخیص پزشک متخصص ضروری است.
سطح کوتاه مدت اکسیژن پایین اغلب به دلیل شرایط دیگری از جمله حمله آسم ، COPD یا عوارض ذات الریه ایجاد می شود. در صورت بروز علائم یا بیماری های اخیر به پزشک خود اطلاع دهید تا بتواند یک برنامه درمانی مناسب ایجاد کند
مرحله 2. سطح اکسیژن خون خود را بررسی کنید
بررسی میزان اکسیژن خون برای تعیین نیاز بیمار به اکسیژن درمانی ضروری است. یک متخصص پزشکی از پالس اکسی متری استفاده می کند ، یک آزمایش غیر مستقیم که با استفاده از کاوشگر انگشت انجام می شود. چنین آزمایش هایی معمولاً سریع است و هیچ دردی ایجاد نمی کند.
مرحله 3. تحت درمان قرار بگیرید
هنگامی که پزشک شما اکسیژن درمانی کوتاه مدت را تجویز کرده و میزان اکسیژن خون شما را آزمایش کرده است ، درمان را انجام می دهد. اکسیژن را می توان به طرق مختلف تأمین کرد ، اما معمولاً از طریق ماسک صورت یا لوله های تنفسی تجویز می شود.
