دیابت زمانی رخ می دهد که بدن شما با هورمون انسولین کنترل کننده قند خون مشکل داشته باشد-شما انسولین کافی تولید نمی کنید یا بدن شما به انسولینی که تولید می کند خوب پاسخ نمی دهد. بسیاری از داروها و تغییر شیوه زندگی می تواند به بدن شما در برابر انسولین حساس تر باشد ، که در صورت ابتلا به دیابت نوع 2 می تواند به شما کمک کند. با این حال ، اگر مشکل انسولین پایین باشد ، ممکن است برای افزایش سطح انسولین در بدن خود نیاز به مصرف دارو داشته باشید.
مراحل
روش 1 از 2: داروها
مرحله 1. داروهایی مصرف کنید که حساسیت به انسولین را بهبود می بخشد
متفورمین معمولاً اولین دارویی است که برای دیابت تجویز می شود. میزان قند تولید شده توسط کبد را کاهش می دهد و نحوه استفاده بدن از انسولین موجود در بدن را بهبود می بخشد. اگر برای کاهش قند خون به کمک پزشکی بیشتری احتیاج دارید ، پزشک ممکن است دارویی مانند Avandia یا Actos را امتحان کند - اگرچه اینها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند.
اغلب ترکیبی از داروها با تأثیرات متفاوت بر بدن برای افزایش همزمان انسولین ساخته شده ، بهبود نحوه استفاده از انسولین و کاهش قند خون به طرق دیگر مورد استفاده قرار می گیرد
مرحله 2. اگر باید مستقیماً انسولین مصرف کنید ، از پزشک خود بپرسید
وقتی شیوه زندگی و داروها قند خون شما را کنترل نمی کنند ، ممکن است لازم باشد مستقیماً انسولین مصرف کنید. انواع انسولین طولانی مدت و کوتاه مدت وجود دارد و شما و پزشکتان باید با هم کار کنید تا دوز مناسب ، زمان و نوع انسولین را برای شما تصمیم بگیرید. اگر انسولین مصرف می کنید ، باید قند خون خود را به طور منظم در خانه آزمایش کنید.
- گزارش قند خون را نگه دارید تا بتوانید درمان خود را مدیریت کنید. از پزشک خود بپرسید که آیا باید قند خود را قبل یا بعد از غذا بررسی کنید. زمان را بنویسید ، قبل یا بعد از غذا خوردن ، قند خون شما چقدر است ، آخرین باری که انسولین مصرف کرده اید و دوز آن چقدر بوده است.
- تغییرات قند خون خود را قبل و بعد از ورزش پیگیری کنید.
مرحله 3. در صورت تجویز پزشک تزریق انسولین
انسولین اغلب به صورت تزریق با استفاده از سرنگ تزریق می شود. دادن صحیح تزریق انسولین به خود مهم است ، بنابراین از پزشک بخواهید نحوه انجام صحیح آن را نشان دهد. به عنوان مثال ، "در چه زاویه ای به خودم تزریق کنم؟" یا "بهترین مکانها برای تزریق انسولین کجا هستند؟" پزشک شما احتمالاً می تواند شما را به متخصص دیابت ارجاع دهد تا به شما در مدیریت انسولین کمک کند. این دستورالعمل های کلی برای تزریق انسولین را دنبال کنید:
- انسولین باز نشده خود را در یخچال نگهداری کنید.
- برای هر تزریق از یک سوزن جدید استفاده کنید و هرگز سوزن را به اشتراک نگذارید.
- محل تزریق خود را بچرخانید (یعنی از تزریق همیشه خود در محل مشابه بدن خود اجتناب کنید و مرتباً به مکان جدیدی تغییر دهید).
- از انسولین منقضی شده یا منجمد (حتی در صورت یخ زدایی) استفاده نکنید.
مرحله 4. برای تزریق راحت تر از قلم انسولین استفاده کنید
در صورت استفاده از قلم انسولین ، مدیریت دیابت آسان تر و راحت تر است. این دستگاه های دستی از سوزن های کوچکتر نسبت به سرنگ استفاده می کنند ، دارای صفحه ای برای دوز دقیق تر هستند و می توان آنها را به راحتی در اطراف حمل کرد. از پزشک یا پرستار دیابت بخواهید نحوه استفاده صحیح از قلم را به شما نشان دهد و دستورالعمل های مشابه را برای چرخاندن محل تزریق و نگهداری صحیح قلم خود دنبال کنید.
مرحله 5. در صورت نیاز به تزریق مداوم انسولین ، پمپ انسولین دریافت کنید
پمپ های انسولین دستگاه های الکترونیکی کوچکی هستند که به بدن شما متصل شده و انسولین را از طریق لوله کوچکی که در کنار شما کاشته شده است ، تحویل می دهند. انسولین را به طور مداوم تأمین می کند ، که به جلوگیری از جهش های بزرگ و افت قند خون کمک می کند. خطرات و مزایای استفاده از پمپ را با پزشک خود در میان بگذارید - راحتی و راحتی اغلب برای کاربران مهم است.
- در صورت ابتلا به دیابت نوع 1 به جای نوع 2 ، پزشک به احتمال زیاد پمپ انسولین را توصیه می کند.
- حتی با استفاده از پمپ ، شما هنوز باید قند خون خود را در خانه کنترل کنید.
مرحله 6. با پزشک خود در مورد داروهایی که به بدن شما کمک می کند انسولین بیشتری تولید کند صحبت کنید
داروهایی مانند گلیبورید (DiaBeta ، Glynase) ، گلیپیزید (Glucotrol) و glimepiride (Amaryl) میزان انسولین بدن شما را افزایش می دهند. از پزشک خود بپرسید که آیا یکی از این داروها برای شما مناسب است یا خیر. پزشک یکی از این داروها را برای شما تجویز می کند و شما برای کنترل قند خون خود با هم همکاری خواهید کرد.
- این داروها دیگر زیاد استفاده نمی شود. با پزشک خود در مورد خطرات احتمالی استفاده از این نوع داروها مشورت کنید ، زیرا اگر آنها را با غذا مصرف نکنید ، می توانند مشکلاتی در قند خون پایین ایجاد کنند.
- ممکن است با سولفونیل اوره افزایش وزن را تجربه کنید.
- در موارد نادر ، پزشک ممکن است نوع دیگری از داروها به نام مگلیتینید را تجویز کند. اینها سریعتر از سولفونیل اوره عمل می کنند ، اما دوام چندانی ندارند.
روش 2 از 2: تغییر سبک زندگی
مرحله 1. رژیم غذایی سالم داشته باشید
به طور طبیعی با خوردن رژیم غذایی کم قند و گوشت های چرب و سرشار از میوه ، سبزیجات و غلات کامل ، مقاومت به انسولین را کنترل کنید. از غذاهای سرشار از فیبر مانند نخود فرنگی ، لوبیا ، عدس ، سبوس ، بلغور جو دوسر و گندم کامل استفاده کنید. یک متخصص تغذیه می تواند به شما در ایجاد بهترین رژیم غذایی برای کنترل مقاومت به انسولین کمک کند.
- از خوردن شیرینی ها از جمله نوشابه های شیرین خودداری کنید.
- از خوردن میان وعده های فرآوری شده مانند چیپس و سایر محصولات "غذای ناخواسته" صرف نظر کنید.
- مرغ و ماهی بدون چربی را به جای گوشت قرمز انتخاب کنید.
مرحله 2. میزان کربوهیدرات مصرفی خود را در طول وعده ها و میان وعده ها محدود کنید
خوردن بیش از حد کربوهیدرات می تواند تقاضای بالایی برای سلول های بدن شما که انسولین ایجاد می کنند و به آن پاسخ می دهند ، ایجاد کند. با گذشت زمان ، این می تواند پردازش صحیح انسولین را برای بدن شما دشوارتر کند. برای جلوگیری از این اتفاق ، با مطالعه دقیق برچسب های تغذیه و نگه داشتن یک دفتر خاطرات غذایی ، میزان کربوهیدرات مصرفی خود را پیگیری کنید. به عنوان یک قاعده کلی ، اگر دیابتی هستید:
- مردان باید در هر وعده غذایی بیش از 60 گرم کربوهیدرات مصرف نکنند.
- اگر زن هستید ، کربوهیدرات خود را در هر وعده غذایی به 45 گرم محدود کنید.
- از خوردن بیش از 15 گرم کربوهیدرات در هر میان وعده بین وعده های غذایی خودداری کنید.
مرحله 3. 5 روز در هفته ورزش کنید
حداقل 30 روز در روز و 5 روز در هفته ورزش هوازی انجام دهید. هر کاری که باعث عرق کردن و افزایش ضربان قلب می شود انجام دهید ، مانند پیاده روی ، دوچرخه سواری یا شنا. با رقص ، ورزش یا کلاس تمرین خلاق شوید.
قبل از شروع رژیم ورزشی جدید ، با پزشک خود مشورت کنید ، به ویژه اگر دیابتی هستید. از پزشک خود بپرسید که ورزش چگونه بر قند خون شما تأثیر می گذارد و برای کنترل آن باید چه کار کنید
مرحله 4. در محیط های خنک وقت بگذارید و غذاهای سالم بخورید تا چربی قهوه ای خود را افزایش دهید
چربی قهوه ای در مقادیر کمی در بدن شما وجود دارد. بر خلاف چربی سفید که وقتی به افزایش وزن فکر می کنید ، چربی قهوه ای کالری را با سرعت فوق العاده ای می سوزاند. ممکن است بتواند حساسیت بدن شما به انسولین را بهبود بخشد. هنوز مطالعاتی در مورد چربی قهوه ای در حال انجام است ، اما به نظر می رسد بهترین راه های افزایش آن عبارتند از:
- با نشستن در یک اتاق سرد ، حمام کردن یا دوش گرفتن با آب سرد ، یا پیاده روی طولانی در بیرون در آب و هوای خنک ، بدن خود را 2-3 ساعت در روز خنک کنید. هوای سرد تولید چربی قهوه ای را تحریک می کند.
- ورزش منظم در محیط خنک ، در حدود 63-64 درجه فارنهایت (17-18 درجه سانتی گراد).
- مقدار زیادی آهن در رژیم غذایی خود داشته باشید و چربی های گیاهی را بیش از چربی های حیوانی بخورید (برای مثال با روغن زیتون به جای کره بپزید).
نکات
- دیابت نوع 2 معمولاً نتیجه ترکیبی از عوامل است - بدن شما انسولین کافی تولید نمی کند و از انسولین ساخته شده به طور موثر استفاده نمی کند. درمانها معمولاً با هم ترکیب می شوند تا سعی شود بر روی هر دو مشکل کار شود.
- دیابت نوع 1 به این دلیل رخ می دهد که بدن شما سلول های تولید کننده انسولین را از بین می برد ، بنابراین افراد مبتلا به دیابت نوع 1 به انسولین درمانی مادام العمر نیاز دارند.
- اینکه کدام دارو برای شما مناسب است بستگی به بدن شما و سایر شرایط پزشکی دارد. شما و پزشکتان باید با هم همکاری کنید تا بهترین درمان دارویی برای دیابت خود را تعیین کنید.
- برای پیشگیری یا کنترل دیابت ، علاوه بر مدیریت انسولین ، باید خوب غذا بخورید و به طور منظم ورزش کنید.
هشدارها
-
همه داروهای افزایش دهنده انسولین خطر ایجاد قند خون پایین را دارند که می تواند یک مشکل جدی پزشکی باشد. اگر داروی شما باعث کاهش قند خون می شود ، فوراً به پزشک مراجعه کنید تا دوز مصرفی شما را تنظیم کند. علائم کاهش قند خون عبارتند از:
- رنگ پریدگی ، لرزش ، تعریق ، اضطراب ، خستگی ، نادیده گرفتن ضربان قلب ، گرسنگی ، تحریک پذیری و سوزن سوزن شدن در اطراف دهان.
- علائم جدی تر شامل تاری دید ، تار شدن گفتار ، گیجی ، تشنج یا از حال رفتن است.
- اگر مقاومت به انسولین دارید ، باید سطح انسولین خود را با خوردن کربوهیدرات کمتر کاهش دهید. این به این دلیل است که تولید بیش از حد انسولین در مقاومت به انسولین نقش دارد ، درست مانند آنتی بیوتیک ها در مقاومت آنتی بیوتیکی.
