پوست شما معمولاً میکروب ها و باکتری ها را از بدن شما دور می کند. با این حال ، پوست شما نیز می تواند در برابر انواع عفونت های باکتریایی ، قارچی و ویروسی آسیب پذیر باشد. انواع رایج عفونت های باکتریایی پوست شامل سلولیت ، فولیکولیت و لکه زرد است. برای درمان عفونت های پوستی ، باید به پزشک مراجعه کنید. عفونت های باکتریایی و قارچی پوست را می توان به طور کلی با کرم آنتی بیوتیک تجویز شده یا آنتی بیوتیک های خوراکی درمان کرد. درمان عفونت های ویروسی دشوارتر است ، اگرچه برخی از آنها را می توان با داروی ضد ویروسی خوراکی درمان کرد.
مراحل
روش 1 از 3: درمان عفونت های باکتریایی پوست
مرحله 1. به دنبال مناطق قرمز ، متورم و دردناک پوست باشید
اکثر اشکال عفونت باکتریایی پوست به صورت خراش های قرمز ، متورم و لکه دار به یک شکل ظاهر می شود. بعضي از آنها به احتمال بيشتري بر كودكان اثر مي گذارند و يا در نواحي خاصي از بدن ظاهر مي شوند. شایع ترین انواع عفونت عبارتند از:
- سلولیت بیشتر در پاها یا صورت ایجاد می شود. سلولیت باعث بثورات برجسته ، دردناک و پلاکی مانند می شود.
- خارش بیشتر در صورت رخ می دهد. ایمپتیگو اغلب کودکان را مبتلا می کند و به صورت برجستگی یا چرکی پر از چرک در اطراف دهان یا بینی ظاهر می شود.
- فولیکولیت در داخل و اطراف فولیکول های مو ایجاد می شود. فولیکولیت می تواند یک سری نسبتاً کوچک از برآمدگی های کوچک باشد ، یا به صورت جوشهای بزرگ و دردناک بدتر شود.
مرحله 2. در مورد کرم موضعی از پزشک خود سوال کنید
با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید و به او اجازه دهید عفونت شما را بررسی کند. علائم خود را توضیح دهید و بگویید مدت زمان عفونت چقدر است. اکثر عفونت های باکتریایی را می توان با استفاده منظم از کرم دارویی تجویز کرد.
- به عنوان مثال ، فولیکولیت را می توان با یک کرم موضعی دارویی مانند کلیندامایسین 1 e یا اریترومایسین 2 treated درمان کرد.
- دستورالعمل های ارائه شده روی بسته بندی نسخه را دنبال کنید. بیشتر کرم های موضعی باید 2 یا 3 بار در روز روی عفونت استفاده شود.
مرحله 3. از پزشک خود در مورد داروهای ضد باکتری خوراکی سوال کنید
عفونت های باکتریایی که با استفاده از کرم موضعی دارویی برطرف نمی شوند ، معمولاً با تجویز آنتی باکتریال خوراکی درمان می شوند. در برخی موارد ، پزشکان ممکن است پنی سیلین (یا تزریق پنی سیلین) برای درمان عفونت باکتریایی تجویز کنند.
- به عنوان مثال ، سلولیت معمولاً با کرم موضعی درمان نمی شود. پزشک احتمالاً داروی آنتی بیوتیکی آنتی استافیلوکوک خوراکی تجویز می کند.
- Erysipelas-عفونت باکتریایی مشابه سلولیت-اغلب با پنی سیلین درمان می شود.
- عوارض جانبی پنی سیلین می تواند شامل درد مفاصل ، تب یا تنفس سریع باشد. در صورت بروز عوارض جانبی جدی تر ، از جمله گرفتگی شدید یا تشنج ، با پزشک خود تماس بگیرید.
روش 2 از 3: از بین بردن عفونت های قارچی پوست
مرحله 1. عفونت های قارچی را در مناطق گرم و تیره پوست بررسی کنید
برخلاف عفونت های باکتریایی ، که در نقاط باز و خشک بدن اتفاق می افتد ، قارچ ها مناطق گرم ، مرطوب و تیره پوست را ترجیح می دهند. عفونت های قارچی پوست تقریباً به اندازه عفونت های باکتریایی شایع هستند و بیشتر احتمال دارد علائم خارش یا لغزش پوست را ایجاد کنند. شایع ترین انواع عفونت عبارتند از:
- پای ورزشکار منحصراً روی پاها ایجاد می شود. پای ورزشکاران باعث خارش ، ترک خوردگی و تاول پوست دردناک پا می شود.
- کرم حلقوی ، که توسط کرم ایجاد نشده است ، می تواند در هر نقطه از بدن ایجاد شود. کرم حلقوی یک یا چند علامت کوچک ، گرد و خارش دار ایجاد می کند ، اغلب کمتر از 1⁄2 اینچ (1.3 سانتی متر) به قطر
- خارش جاک در کشاله ران و باسن ایجاد می شود. همانطور که از نامش پیداست ، خارش ناشی از خارش خارش دار است و می تواند باعث بثورات حلقوی شکل شود ، شبیه به کرم حلقوی.
مرحله 2. در مورد کرم دارویی بدون نسخه از پزشک خود بپرسید
مانند عفونت های باکتریایی ، اکثر عفونت های قارچی پوست با کرم دارویی درمان می شوند. با این حال ، بسیاری از کرم های ضد قارچ نیازی به نسخه ندارند و می توان آنها را در داروخانه محلی خود بدون نسخه خریداری کرد. در مورد اینکه کدام کرم موثرتر خواهد بود ، از پزشک خود توصیه کنید.
به عنوان مثال ، کرم حلقوی معمولاً با کرم های موضعی بدون نسخه مانند Lamisil ، Mycelex ، Lotrimin یا Micatin درمان می شود
مرحله 3. در مورد کرم تجویز شده یا داروی ضد قارچ خوراکی از پزشک خود بپرسید
برای کرم های دارویی با دوزهای قوی تر ، پزشک باید نسخه ای برای شما بنویسد. حتماً دستورالعمل ها را دنبال کنید زیرا روی لوله کرم چاپ شده اند. بیشتر باید 2 یا 3 بار در روز استفاده شود.
به عنوان مثال ، موارد شدید خارش یا پای ورزشکاران معمولاً به کرم موضعی دارویی (شامل نفتیفین یا کتوکونازول) یا داروهای خوراکی ضد قارچ (از جمله ایتراکونازول و تربینافین) نیاز دارد
روش 3 از 3: خلاص شدن از شر عفونت های ویروسی پوست
مرحله 1. به دنبال زگیل یا برجستگی برجسته ای باشید که نشان دهنده عفونت ویروسی است
عفونت های ویروسی پوست می تواند علائم مختلفی ایجاد کند و در نواحی مختلف بدن رخ دهد. بیشتر به صورت برجستگی های دردناک و برآمده ای ظاهر می شود که اغلب پر از چرک است. شایع ترین انواع عفونت عبارتند از:
- هرپس سیمپلکس بیشتر در لب ها و ناحیه تناسلی ایجاد می شود. تبخال یک یا چند خوشه وزیکول ایجاد می کند که دردناک هستند و می توانند برای ترشح چرک پاره شوند.
- هرپس زوستر یا زونا بیشتر در قفسه سینه رخ می دهد ، اگرچه ممکن است در صورت و گردن نیز ایجاد شود. زونا مجموعه ای از پوسچول های دردناک ، برجسته و تاول مانند را تشکیل می دهد.
- زگیل های ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) معمولاً در نواحی تناسلی و دهانی رخ می دهد. عفونت ویروسی همچنین می تواند باعث ایجاد زگیل هایی شود که با HPV مرتبط نیستند ، مانند زگیل های کف پا ، که معمولاً در پاها ایجاد می شوند.
مرحله 2. در مورد داروهای ضد ویروسی از پزشک خود بپرسید
درمان عفونت های ویروسی دشوارتر از عفونت های باکتریایی یا قارچی است. در بسیاری از موارد ، به شما توصیه می شود که اجازه دهید عفونت مسیر خود را طی کند. با این حال ، ارزشمند است که از پزشک خود بخواهید که آیا می تواند دارویی را تجویز کند که به درمان عفونت کمک کند.
به عنوان مثال ، هرپس سیمپلکس و هرپس زوستر بیشتر با داروهای ضد ویروسی خوراکی آسیکلوویر درمان می شوند ، اگرچه پزشک ممکن است فامسیکلوویر یا والاسیکلوویر را نیز تجویز کند
مرحله 3. در مورد سایر روشهای درمانی از پزشک خود بپرسید
همه عفونت های ویروسی را نمی توان با دارو درمان کرد. گزینه های مختلف درمانی را با پزشک خود در میان بگذارید. به عنوان مثال ، زگیل ها اغلب با لیزر درمانی یا کرایوسرجری از بدن خارج می شوند. در برخی موارد ، ممکن است لازم باشد آنها را با کرم های موضعی یا اسیدهای سوزاننده ، از جمله پودوفیلین ، کانتاکور یا تری کلرواستیک اسید بردارید.
همچنین یخ زدن زگیل کف پا معمول است
نکات
- افراد بیشتر از عفونت های قارچی یا ویروسی به عفونت های باکتریایی پوست مبتلا می شوند. بیشتر عفونت های باکتریایی توسط باکتری های استرپتوکوک یا استافیلوکوک ایجاد می شوند.
- هنگام تشخیص عفونت قارچی پوست ، پزشک شما به احتمال زیاد نیاز به تراشیدن پوست برای نمونه دارد. سپس سلول های بریده شده پوست زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرند تا مشخص شود آیا آلوده هستند یا خیر.
- همیشه دستان خود را قبل و بعد از اعمال درمان موضعی روی پوست خود بشویید.
- در صورت ابتلا به عفونت پوستی از به اشتراک گذاشتن حوله یا دستمال شستشو خودداری کنید.
