کزاز یک عفونت باکتریایی جدی است که بر سیستم عصبی شما تأثیر می گذارد ، اغلب منجر به انقباضات دردناک ماهیچه ها ، به ویژه گردن و فک می شود - به همین دلیل از آن به عنوان "قفل کردن" یاد می شود. باکتری Clostridium tetani (که سم تولید می کند) در مدفوع و خاک حیوانات یافت می شود ، بنابراین عفونت ها معمولاً از زخم های سوراخ شده در پاها یا بازوها شروع می شوند. این وضعیت می تواند با توانایی تنفس شما تداخل داشته باشد و در صورت عدم درمان کشنده باشد. یک واکسن پیشگیرانه برای کزاز وجود دارد ، اما درمانی ندارد. اگر مبتلا به کزاز هستید ، باید در بیمارستان تحت درمان باشید - درمان بر مدیریت و مبارزه با علائم تا زمانی که اثرات سم کزاز برطرف شود ، متمرکز است.
مراحل
قسمت 1 از 2: درمان پزشکی
مرحله 1. به بیمارستان بروید
کزاز علاوه بر سفتی و اسپاسم در عضلات گردن و فک ، باعث سفت شدن/گرفتگی شکم و ستون فقرات ، انقباض گسترده ماهیچه ها ، مشکل در بلع ، تب ، تعریق و ضربان قلب سریع می شود. اگر علائم کزاز دارید ، باید در بیمارستان تحت درمان قرار بگیرید - این یک عفونت جدی است که در خانه قابل درمان نیست.
- علائم کزاز در هر زمان از چند روز تا چند هفته پس از ورود باکتری به بدن شما ظاهر می شود - اغلب از طریق زخم سوراخ شده در پا ، مانند پا زدن روی ناخن آلوده.
- پزشک برای تشخیص کزاز به یک معاینه فیزیکی و همچنین سابقه پزشکی و ایمن سازی ایمن می شود. هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا خون برای تشخیص کزاز مفید نیست.
- بیماریهایی که باعث علائم مشابه کزاز می شوند که پزشک شما می خواهد آنها را رد کند شامل مننژیت ، هاری و مسمومیت با استریکنین است.
- کادر پزشکی نیز باید زخم را تمیز کرده و هرگونه بقایا ، بافت مرده و اجسام خارجی را از بین ببرند.
مرحله 2. یک تزریق آنتی توکسین کزاز دریافت کنید
بسته به زمان بین آسیب دیدگی و زمانی که علائم واضح ظاهر می شوند ، پزشک ممکن است تزریق آنتی توکسین کزاز ، مانند گلوبولین ایمنی کزاز را به شما تزریق کند. با این حال ، این یک درمان نیست و فقط می تواند سموم "آزاد" را که به بافت عصبی متصل نشده اند خنثی کند. سمومی که قبلاً به بافت عصبی متصل شده اند تحت تأثیر قرار نمی گیرند.
- به این ترتیب ، زمان مهم است. هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید (هنگامی که علائم را مشاهده کردید) ایمونوگلوبولین در جلوگیری از شدت علائم م moreثرتر خواهد بود.
- به محض تشخیص بیماری کزاز ، دوز 3000 تا 6000 واحد به صورت عضلانی به شما داده می شود. در کشورهایی که IG در دسترس نیست ، از آنتی توکسین اسب استفاده می شود.
- منتظر علائم نباشید. اگر در اثر چیزی تیز که به نظر می رسد آلوده به خاک ، زنگ ، مدفوع یا سایر مواد زائد است دچار صدمه عمیقی (مانند زخم سوراخ شده) شوید ، سپس زخم را تمیز کرده و از پزشک خود یا یک کلینیک مراقبت های فوری به عنوان پیشگیری ، تزریق کزاز انجام دهید. استراتژی
مرحله 3. برای مصرف آنتی بیوتیک آماده باشید
آنتی بیوتیک ها باکتری ها از جمله C. tetani را می کشند ، اما مشکل کزاز بیشتر به سم تولید شده توسط اسپورهای باکتری مربوط می شود. سم قوی تولید شده توسط اسپورهای باکتریایی (یکبار در بدن شما) باعث ایجاد اکثر علائم می شود زیرا به بافت عصبی متصل شده و باعث تحریک می شود ، که انقباضات گسترده و اسپاسم عضلات را توضیح می دهد.
- اگر در مراحل اولیه ابتلا به کزاز مبتلا شدید ، آنتی بیوتیک ها می توانند م effectiveثر باشند زیرا می توانند باکتری ها را قبل از انتشار سم زیاد از بین ببرند.
- اگر وضعیت شما پیشرفته باشد ، آنتی بیوتیک ها ممکن است نسبتاً بی فایده باشند ، بنابراین عوارض جانبی احتمالی آنها ممکن است از مزایای احتمالی بیشتر نباشد.
- به شما آنتی بیوتیک IV داده می شود. مترونیدازول 500 میلی گرم هر شش تا هشت ساعت درمان ترجیحی برای کزاز است. درمان هفت تا ده روز طول خواهد کشید.
مرحله 4. انتظار می رود که به شما شل کننده های عضلانی یا داروهای آرامبخش داده شود
علائم مرتبط با کزاز که اغلب بیشتر قابل مشاهده و به طور بالقوه کشنده هستند ، انقباضات شدید عضلانی است - که توسط پزشکان به عنوان تتانی نامیده می شود. اگر تتانی به ماهیچه های مورد نیاز برای تنفس ضربه بزند ، احتمال مرگ وجود دارد ، بنابراین مصرف شل کننده های قوی عضلانی (مانند متاکسالون یا سیکلو بنزاپرین) می تواند نجات دهنده زندگی و همچنین برای تسکین درد ناشی از اسپاسم مفید باشد.
- شل کننده های عضلانی مستقیماً روی باکتری کزاز یا سم تأثیر نمی گذارند ، اما می توانند تاثیری را که اعصاب برانگیخته بر انقباض فیبر عضلانی دارند ، کاهش دهند.
- تتانی می تواند آنقدر قوی باشد که باعث پارگی ماهیچه ها و شکستگی عضلات شود - جایی که تاندون های منقبض کننده استخوان را از بین می برند.
- داروهای آرام بخش ، مانند دیازپام (والیوم) ، همچنین در تسکین اسپاسم عضلانی و همچنین اضطراب و افزایش ضربان قلب مرتبط با موارد متوسط تا شدید کزاز مفید است.
مرحله 5. برای مراقبت های حمایتی آماده شوید
اگر مورد شما شدید است ، ممکن است به دستگاه تنفس با دستگاه تنفس مصنوعی یا دستگاه تنفس نیاز داشته باشید. حتی اگر سم کزاز روی ماهیچه های تنفسی شما تأثیر منفی نگذارد ، اگر از داروهای آرامبخش قوی استفاده می کنید ، ممکن است به یک دستگاه تنفس تنفسی نیاز داشته باشید ، زیرا اغلب باعث تنفس سطحی می شوند.
علاوه بر انسداد مجاری تنفسی و ایست تنفسی (شایع ترین دلیل مرگ افراد مبتلا به کزاز) ، سایر عوارض احتمالی که ممکن است رخ دهد عبارتند از: ذات الریه ، نارسایی قلبی ، آسیب مغزی و شکستگی استخوان (شایع ترین دنده ها و ستون فقرات)
مرحله 6. در مورد سایر داروهای بالقوه مفید از پزشک خود بپرسید
برخی از داروهای دیگر که گاهی برای تسکین علائم کزاز استفاده می شوند ، مانند سولفات منیزیم (کاهش اسپاسم عضلات) ، مسدود کننده های بتا (که به تنظیم ضربان قلب و تنفس کمک می کند) و مورفین (آرام بخش و مسکن قوی).
قسمت 2 از 2: کاهش خطر ابتلا به کزاز
مرحله 1. واکسینه شوید
کزاز با ایمن سازی (واکسینه) قابل پیشگیری است. در ایالات متحده ، تقریباً همه نوزادان با یک سری تزریق DTaP واکسینه می شوند که حاوی آنتی بادی های محافظ در برابر دیفتری ، کزاز و سیاه سرفه است. با این حال ، محافظت به طور کلی فقط 10 سال در برابر عفونت کزاز طول می کشد ، بنابراین در اوایل و اواخر بزرگسالی نیاز به تزریق تقویت کننده است.
- در ایالات متحده ، تقویت کننده کزاز هر 10 سال یکبار ، از 19 سالگی توصیه می شود.
- افرادی که مبتلا به کزاز می شوند معمولاً به عنوان بخشی از درمان خود واکسینه می شوند ، زیرا دریافت این بیماری در آینده ایمنی در برابر آن ایجاد نمی کند.
مرحله 2. به سرعت زخم ها را درمان کنید
تمیز کردن و ضدعفونی کردن هرگونه زخم عمیق ، به ویژه سوراخ شدن پاها) ، برای از بین بردن باکتری C. tetani و جلوگیری از تولید سم در بدن شما مهم است. پس از توقف خونریزی ، در صورت وجود زخم خود را با آب تمیز یا محلول نمک کاملاً بشویید. سپس زخم را با مقداری ضدعفونی کننده ضد التهاب بر پایه الکل تمیز کنید و سپس آن را با یک بانداژ تمیز بپوشانید.
- کرم های آنتی بیوتیکی مانند Neosporin و Polysporin نیز به خوبی کار می کنند. آنها باعث بهبود سریعتر نمی شوند ، اما از رشد و عفونت باکتری جلوگیری می کنند.
- پانسمان / پانسمان خود را به طور مرتب ، حداقل یک بار در روز یا هر زمان که خیس یا کثیف شد ، عوض کنید.
مرحله 3. کفش مناسب بپوشید
بیشتر موارد کزاز به دلیل پا زدن روی چیزی تیز که از مدفوع حیوانات پوشیده شده است یا خاک آلوده حاوی اسپورهای باکتری C. tetani - ناخن ، شیشه و شکاف ، برای مثال ایجاد می شود. بنابراین ، پوشیدن کفش های محکم با کف ضخیم تر ، به ویژه در مزارع یا مناطق روستایی ، یک استراتژی پیشگیرانه خوب است.
- هنگام راه رفتن در ساحل و قدم زدن در آبهای کم عمق ، همیشه کفش های چوبی یا صندل بپوشید.
- فراموش نکنید هنگام کار در خارج از منزل یا مغازه ها نیز از دستان خود محافظت کنید. دستکش های ضخیم تر ساخته شده از چرم یا مواد مشابه بپوشید.
نکات
- کزاز در ایالات متحده و کشورهای توسعه یافته نادر است ، اما در مناطق توسعه نیافته بسیار بیشتر است. سالانه حدود یک میلیون مورد در سراسر جهان رخ می دهد.
- اگرچه برای مدت کوتاهی خطرناک است ، اما سم کزاز بعد از بهبود علائم هیچ آسیبی دائمی به سیستم عصبی شما وارد نمی کند.
- کزاز مسری نیست. شما نمی توانید آن را مستقیماً از یک فرد آلوده دریافت کنید.
هشدار
- بدون واکسیناسیون یا هر نوع درمان دارویی ، حدود 25 درصد از افراد آلوده جان خود را از دست می دهند ، به ویژه افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (نوزادان تازه متولد شده ، سالمندان و کسانی که بیماری مزمن دارند).
- اگر علائم و نشانه های کزاز دارید ، سعی نکنید آن را در خانه درمان کنید. کزاز یک عفونت جدی است که نیاز به درمان در بیمارستان دارد.
