بسیاری از مردم با تزریق کزاز آشنا هستند ، اما آیا می دانید چه زمانی باید واکسن را تزریق کنید؟ موارد کزاز در ایالات متحده و بقیه کشورهای توسعه یافته به دلیل نرخ بالای واکسیناسیون نادر است. واکسیناسیون مهم است ، زیرا هیچ درمانی برای کزاز ، بیماری ایجاد شده توسط سم باکتریایی موجود در خاک ، خاک و مدفوع حیوانات وجود ندارد. این باکتری سمی اسپورهایی را تشکیل می دهد که از بین رفتن آنها بسیار دشوار است زیرا در برابر حرارت و بسیاری از داروها و مواد شیمیایی مقاوم هستند. کزاز بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد و باعث انقباضات دردناک ماهیچه ها ، به ویژه عضلات فک و گردن می شود. همچنین می تواند مانع تنفس شود و به طور بالقوه کشنده باشد. به این دلایل ، مهم است که بدانید چه زمانی باید واکسینه شوید.
مراحل
قسمت 1 از 3: دانستن زمان انجام تزریق کزاز
مرحله 1. بعد از جراحت های خاص ، تزریق تقویت کننده کزاز انجام دهید
معمولاً سموم باکتریایی از طریق شکستگی در پوست ناشی از جسم آلوده به کزاز وارد بدن می شوند. اگر یک یا چند مورد از آسیب ها یا زخم های زیر مستعد ابتلا به کزاز دارید ، باید یک تزریق تقویت کننده کزاز انجام دهید. این شامل:
- هرگونه زخمی که به طور آشکار آلوده به خاک ، گرد و غبار یا کود اسب باشد.
- زخم های سوراخ شده. اجسامی که می توانند باعث ایجاد این نوع زخم ها شوند شامل ترکش چوب ، میخ ، سوزن ، شیشه و گزش انسان یا حیوان است.
- سوختگی پوست. سوختگی های درجه دوم (با ضخامت جزئی یا همراه با تاول) و درجه سوم (با ضخامت کامل) بیشتر از سوختگی های درجه یک (سطحی) در معرض خطر عفونت هستند.
- با فشردن بافت بین دو جسم سنگین ، آسیب هایی را که به بافت آسیب می رسانند خرد کنید. آنها همچنین می توانند زمانی رخ دهند که اجسام سنگین بر روی قسمت هایی از بدن پرتاب شوند.
- زخم هایی که شامل بافت نکروزه یا مرده می شوند. این نوع بافت فاقد خون است و خطر عفونت را افزایش می دهد (همراه با بافت به شدت آسیب دیده). به عنوان مثال ، نواحی گانگرن (بافت بدن مرده) در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند.
- زخم هایی با اجسام خارجی در آنها. زخم هایی که دارای اجسام خارجی هستند ، مانند شکاف ، خرده شیشه ، شن و یا اجسام دیگر در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند.
مرحله 2. بدانید آیا وقت آن رسیده است که واکسن کزاز خود را تزریق کنید
اگر هرگز اولین سری واکسن کزاز (سری واکسیناسیون اولیه) را دریافت نکرده اید یا مطمئن نیستید که آخرین واکسن کزاز خود را کی انجام داده اید ، باید اقدام به تزریق واکسن کزاز کنید. اگر مجروح شده اید ، ممکن است با خود فکر کنید که آیا نیاز به تزریق تقویت کننده کزاز دارید یا خیر. در موارد زیر به تزریق تقویت کننده کزاز احتیاج دارید.
- زخم شما توسط یک جسم "تمیز" ایجاد شده بود ، اما آخرین تزریق کزاز بیش از 10 سال پیش بود.
- زخم شما در اثر یک جسم "کثیف" ایجاد شده و آخرین کزاز شما بیش از 5 سال پیش شلیک شده است.
- شما مطمئن نیستید که زخم ناشی از یک جسم "تمیز" یا "کثیف" بوده است و آخرین تزریق کزاز بیش از 5 سال پیش انجام شده است.
مرحله 3. در حاملگی عکس بگیرید
به منظور کمک به انتقال آنتی بادی کزاز به نوزاد ، باید در هفته 27-36 بارداری واکسن کزاز دریافت کنید.
- پزشک به احتمال زیاد واکسن Tdap (کزاز ، دیفتری و سیاه سرفه) را در سه ماهه سوم بارداری توصیه می کند.
- اگر قبلاً واکسن Tdap نکرده اید و در دوران بارداری ندارید ، باید بلافاصله پس از زایمان واکسینه شوید.
- اگر در حاملگی دچار بریدگی یا زخم کثیفی شوید ، احتمالاً نیاز به تزریق تقویت کننده کزاز دارید.
مرحله 4. ایمن شوید
بهترین راه برای "درمان" کزاز پیشگیری از آن است. اکثر مردم واکنش های جدی به واکسن ندارند ، اما چند واکنش خفیف رایج وجود دارد. این شامل تورم موضعی ، حساسیت و قرمزی در محل تزریق است ، اما اغلب در 1-2 روز برطرف می شود. نگران دریافت تقویت کننده اضافی کزاز نباشید. معمولاً اگر 10 سال بین عکس ها را قبل از گرفتن عکس منتظر نمانید ، مشکلی وجود ندارد. چندین واکسن وجود دارد که در برابر کزاز محافظت می کند. آن ها هستند:
- DTaP واکسن دیفتری ، کزاز و سیاه سرفه (سیاه سرفه) (DTaP) معمولاً به نوزادان در سنین 2 ، 4 و 6 ماهگی و دوباره در 15 تا 18 ماهگی تزریق می شود. DTap یک واکسن بسیار م forثر برای کودکان کوچک است. کودکان در سنین 4 تا 6 سال به تقویت کننده دیگری نیاز خواهند داشت.
- Tdap با گذشت زمان ، محافظت در برابر کزاز کاهش می یابد ، بنابراین کودکان بزرگتر نیاز به تزریق تقویت کننده دارند. دارای دوز کامل کزاز و مقادیر کمتری دیفتری و سیاه سرفه است. به همه افراد بین 11 تا 18 سال توصیه می شود که تقویت کننده را ترجیحاً در حدود 11 یا 12 سالگی دریافت کنند.
- Td اگر شما یک فرد بالغ هستید ، هر 10 سال یکبار تقویت کننده Td (کزاز و دیفتری) بگیرید تا از آن محافظت شود. از آنجا که برخی از افراد ممکن است سطح آنتی بادی محافظ خود را پس از 5 سال از دست بدهند ، در صورتی که دچار زخم عمیق و آلوده شده اید و بیش از 5 سال واکسیناسیون نکرده اید ، واکسیناسیون تقویت کننده توصیه می شود.
قسمت 2 از 3: یادگیری و شناخت بیماری کزاز
مرحله 1. بدانید چه کسانی احتمال ابتلا به کزاز و نحوه انتشار آن را دارند
تقریباً همه موارد ابتلا به کزاز در افرادی رخ می دهد که هرگز واکسن کزاز دریافت نکرده اند یا بزرگسالانی که از تقویت کننده های 10 ساله خود مطلع نیستند. هرچند این بیماری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود ، که این امر آن را با سایر بیماری های قابل پیشگیری از واکسن بسیار متفاوت می کند. در عوض ، توسط اسپورهای باکتریایی منتقل می شود که معمولاً از طریق سوراخ شدن وارد بدن می شوند. اینها یک نوروتوکسین قوی ایجاد می کنند که باعث اسپاسم و سفتی عضلات می شود.
- عوارض ناشی از کزاز در افرادی که واکسینه نشده اند یا در افراد مسن که دارای واکسیناسیون ناکافی در کشورهای صنعتی هستند بیشتر است.
- همچنین ممکن است بعد از یک بلای طبیعی در معرض خطر ابتلا به کزاز قرار بگیرید ، به ویژه اگر در کشوری در حال توسعه زندگی می کنید.
مرحله 2. خطر ابتلا به کزاز را کاهش دهید
به محض آسیب یا زخم ، آن را تمیز و ضد عفونی کنید. اگر ضدعفونی زخم های جدید را بیش از 4 ساعت به تأخیر بیندازید ، احتمال عفونت کزاز را افزایش می دهید. اگر زخم ناشی از جسمی باشد که باعث سوراخ شدن پوست شده است ، این امر از اهمیت بیشتری برخوردار است ، که می تواند باکتری ها و زباله ها را به عمق زخم وارد کند و آن را به محیطی ایده آل برای رشد باکتری ها تبدیل کند.
توجه کنید که آیا جسمی که باعث زخم شما شده است تمیز است یا کثیف ، تصمیم بگیرید که آیا به تقویت کننده کزاز احتیاج دارید یا خیر. یک شیء کثیف یا آلوده دارای خاک/خاک ، بزاق ، یا مدفوع/کود است ، در حالی که یک شیء تمیز چنین چیزی ندارد. به یاد داشته باشید که لزوماً نمی توانید بفهمید که آیا یک شی باکتری روی خود دارد یا خیر
مرحله 3. از بروز علائم آگاه باشید
دوره نهفتگی کزاز بین 3 تا 21 روز و به طور متوسط 8 روز متغیر است. شدت کزاز با مقیاس درجه بندی شده از I تا IV تعیین می شود. هرچه علائم بیماری بیشتر طول بکشد ، این بیماری خفیف تر است. علائم شایع کزاز (به ترتیب ظاهر) عبارتند از:
- اسپاسم عضلات فک (معمولاً به عنوان "قفل سینه" نامیده می شود)
- سفتی گردن
- مشکل در بلع (دیسفاژی)
- سفتی تخته مانند عضلات شکم
مرحله 4. سایر علائم کزاز را بشناسید
تشخیص کزاز تنها بر تشخیص علائم آن متکی است. هیچ آزمایش خونی که بتواند کزاز را تشخیص دهد وجود ندارد ، بنابراین توجه به هر علامتی مهم است. همچنین ممکن است متوجه تب ، تعریق ، افزایش فشار خون یا ضربان قلب سریع (تاکی کاردی) شوید. عوارض احتمالی را درک کنید ، از جمله:
- اسپاسم حنجره یا اسپاسم تارهای صوتی که می تواند تنفس را با مشکل مواجه کند
- شکستگی استخوان
- تشنج/تشنج
- ریتم غیرطبیعی قلب
- عفونت های ثانویه ، مانند ذات الریه ، در نتیجه بستری طولانی مدت
- آمبولی ریه یا لخته شدن خون در ریه ها
- مرگ (10٪ موارد گزارش شده مرگبار است)
قسمت 3 از 3: درمان کزاز
مرحله 1. به پزشک مراجعه کنید
اگر فکر می کنید یا حتی مشکوک به کزاز هستید ، فوراً به دنبال درمان باشید. این یک فوریت پزشکی است و شما باید در بیمارستان بستری شوید ، زیرا میزان کزاز مرگ و میر یا مرگ بالا (10) است. در بیمارستان ، آنتی توکسین کزاز ، مانند گلوبولین ایمنی کزاز به شما داده می شود. با این کار سمومی که قبلاً به بافت عصبی شما متصل نشده اند خنثی می شوند. زخم کاملاً تمیز می شود و برای جلوگیری از عفونت های بعدی واکسن کزاز دریافت خواهید کرد.
آلوده شدن به کزاز در برابر عفونت های بعدی مصونیت ایجاد نمی کند. در عوض ، شما باید واکسن کزاز را دریافت کنید تا از دریافت مجدد آن جلوگیری کنید
مرحله 2. از پزشک بخواهید دوره درمان شما را تعیین کند
هیچ آزمایش خونی وجود ندارد که بتواند کزاز را تشخیص دهد. بنابراین ، آزمایش آزمایشگاهی در ارزیابی بیماری مفید نیست. به همین دلیل ، اکثر پزشکان از روش صبر و مشاهده استفاده نمی کنند ، اما در صورت مشکوک بودن به عفونت ، درمان تهاجمی را انتخاب می کنند.
پزشکان تشخیص خود را عمدتا بر اساس علائم و علائم بالینی موجود قرار می دهند. هرچه علائم شدیدتر باشد ، روند عمل سریعتر است
مرحله 3. علائم کزاز را درمان کنید
از آنجایی که هیچ درمانی برای کزاز وجود ندارد ، درمان بر روی علائم و عوارض در حال ظهور است. به شما آنتی بیوتیک به صورت داخل وریدی ، تزریقی یا خوراکی داده می شود و همچنین داروهایی برای کنترل اسپاسم عضلانی دریافت خواهید کرد.
- برخی از داروهای کنترل اسپاسم عضلانی شامل آرام بخش های گروه بنزودیازپین ها (مانند دیازپام (والیوم) ، لورازپام (آتیوان) ، آلپرازولام (زاناکس) و میدازولام (ورژن)) است.
- آنتی بیوتیک ها به طور کلی در برابر کزاز موثر نیستند ، اما ممکن است برای جلوگیری از تولید مثل باکتری کلستریدیوم تتانی تجویز شوند. این می تواند به کاهش تولید سموم کمک کند.
