آسپرژیلوز بیماری است که توسط آسپرژیلوس ایجاد می شود ، قارچ (یا کپک) که معمولاً در خاک ، روی گیاهان و حتی در بیشتر خانه ها یافت می شود. اکثر مردم به طور منظم بدون بیمار شدن یا نشان دادن علائم ، اسپور آسپرژیلوس را تنفس می کنند. با این حال ، افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف یا ریه های ناسالم هستند ، می توانند با عفونت جدی ریه از اسپورها مواجه شوند ، که اگر به درستی درمان نشوند ، می توانند در جریان خون در سراسر بدن پخش شوند. به این ترتیب ، علائم آسپرژیلوز از سیستم تنفسی شروع می شود و سپس با گذشت زمان گسترده تر می شود. درمان معمولاً شامل داروهای ضد قارچ و در موارد نادر جراحی است.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت علائم اولیه آسپرژیلوز برونکوپلونومری
مرحله 1. به یک سرفه خونین توجه کنید
آسپرژیلوز در ریه ها و لوله هایی (برونش) که به ریه ها متصل می شوند شروع می شود. اسپورهای آسپرژیلوس اساساً در آنجا "بیرون می آیند" و به سرعت رشد می کنند و تعداد زیادی از الیاف قارچی درهم پیچیده (به نام توپ قارچ) در فضاهای هوا ایجاد می کنند. این قارچ به غشای مخاطی ریه ها نفوذ می کند و باعث هموپتیزی مزمن می شود - سرفه ای که خون را به همراه دارد ، گاهی مقدار زیادی از آن.
- علاوه بر خون ، سرفه غالباً توده های ضخیمی از مخاط را ایجاد می کند.
- علیرغم سرفه و اسپورها که قادر به زنده ماندن در بزاق هستند ، آسپرژیلوز از فردی به فرد دیگر مسری نیست.
- آسپرژیلوز ریوی به احتمال زیاد در افراد مبتلا به اختلالات مزمن ریوی مانند سل ، آمفیزم ، سارکوئیدوز یا حتی آسم ایجاد می شود.
مرحله 2. به خس خس سینه و تنگی نفس گوش دهید
همراه با سرفه های مولد تقریباً ثابت (مخاط و خون) ، عفونت قارچی آسپرژیلوس ریه ها و مجاری تنفسی نیز باعث مشکلات تنفسی مانند خس خس سینه و تنگی نفس می شود. تنفس اغلب سخت است و شبیه حمله خفیف مجدد آسم به نظر می رسد. بدون اینکه بتوانند اکسیژن زیادی با هر نفس وارد بدن کنند ، بیماران دائماً بیهوش به نظر می رسند.
- ورزش قلبی عروقی با آسپرژیلوز ریوی بسیار مشکل است ، بنابراین بهتر است تا زمانی که عفونت ریه را از بین نبرید ، استراحت کنید.
- آسم و آسپرژیلوز اغلب همزمان با هم وجود دارند. مدیریت عفونت قارچی باعث می شود که آسم با استفاده از دارو بسیار مشکل تر شود.
- سرفه مزمن و تنگی نفس گاهی اوقات می تواند باعث درد شدید در قفسه سینه شود ، مشابه برونشیت شدید یا ذات الریه باکتریایی.
مرحله 3. به خستگی شدید توجه کنید
یکی دیگر از علائم مرتبط با مراحل اولیه آسپرژیلوز ، خستگی متوسط تا شدید است-احساس خستگی شدید و بدون توجه به میزان خواب شما ، کاهش می یابد. خستگی در اکثر عفونت ها شایع است ، اما بیشتر در عفونت های ریه ، زیرا اکسیژن کمتری به بافت ها می رسد.
- به دلیل سرفه های مزمن ، مشکلات تنفسی و درد بالقوه در قفسه سینه ، بسیاری از مبتلایان به آسپرژیلوز در خوابیدن در شب دچار مشکل می شوند و دچار کم خوابی می شوند - که این نیز به خستگی کمک می کند.
- علاوه بر افراد مبتلا به بیماری های مزمن ریوی ، بیماران شیمی درمانی ، دریافت کنندگان پیوند اعضا ، افرادی که تعداد گلبول های سفید خون آنها بسیار پایین است ، افرادی که دوزهای بالایی از گلوکوکورتیکوئیدها مصرف می کنند و بیماران مبتلا به ایدز نیز بیشتر مستعد آسپرژیلوز هستند.
مرحله 4. مراقب کاهش وزن ناخواسته باشید
علیرغم عدم توانایی در ورزش ، آسپرژیلوز ریوی (مانند اکثر عفونت های جدی) معمولاً باعث کاهش ناخواسته وزن می شود. سیستم ایمنی بدن شما برای مقابله با عفونت قارچی کالری زیادی می سوزاند ، به علاوه اشتهای شما معمولاً کاهش می یابد ، بنابراین کاهش وزن پس از چند هفته آشکار می شود. کاهش بیش از 5 کیلوگرم در هفته باعث نگرانی است.
- سرفه خون ، خستگی و از بین رفتن مرتبط با آسپرژیلوز ریوی واقعاً سرطان ریه را تقلید می کند ، اگرچه میزان بقا با عفونت قارچی بسیار بهتر است.
- اکثر افراد در ابتدا در ناحیه صورت و گردن ، سپس کمر ، باسن و ران وزن کم می کنند. در صورت بروز سرفه ای که برطرف نمی شود ، مراقب فلس های خود باشید.
مرحله 5. از واکنش آلرژیک آگاه باشید
برخی از افرادی که مبتلا به آسم شدید یا فیبروز کیستیک هستند ، یکبار واکنش آنها نسبت به اسپورهای قارچی آسپرژیلوس بوجود می آید که به آن آسپرژیلوز برونش ریوی آلرژیک یا ABPA گفته می شود. علائم مشابه آسم (خس خس سینه و تنگی نفس) است ، اما در صورت درگیر شدن سینوس ها می تواند شامل گرفتگی بینی ، آبریزش بینی ، از دست دادن موقت بویایی و سردرد نیز باشد.
- واکنش آلرژیک باعث آزاد شدن هیستامین می شود که به سرعت باعث التهاب و احتقان موضعی می شود.
- افراد مبتلا به فیبروز کیستیک و آسم تمایل دارند مخاط بیشتری در مجاری تنفسی خود داشته باشند ، که به نظر می رسد محیط مناسبی برای رشد کپک و ایجاد واکنش آلرژیک ایجاد می کند.
- آسپرژیلوز همچنین ممکن است منجر به عفونت سینوسی شود ، به ویژه در افرادی که سطح گلبول های سفید خون آنها به طور غیرطبیعی پایین است و کسانی که مبتلا به دیابت هستند.
قسمت 2 از 3: شناخت علائم پیشرفته آسپرژیلوز تهاجمی
مرحله 1. بدنبال تب و لرز باشید
وقتی آسپرژیلوز ریوی تهاجمی می شود (خون را آلوده می کند) ، علائم متنوع تری از جمله تب و لرز شروع به بروز می کند. تب متوسط همراه با لرزهای پراکنده برای هرگونه عفونت که به خون سرایت می کند شایع است ، مخصوص آسپرژیلوز نیست.
- آسپرژیلوز تهاجمی معمولاً در افرادی ایجاد می شود که قبلاً از سایر بیماری های مزمن مریض بوده اند ، بنابراین تشخیص اینکه چه علایمی توسط کدام بیماری ایجاد می شود دشوار است.
- تب شدید (بیشتر از 103 درجه فارنهایت یا 39.4 درجه سانتی گراد) با آسپرژیلوز بسیار نادر است - بین 99 درجه فارنهایت (37.2 درجه سانتی گراد) و 101 درجه فارنهایت (38.3 درجه سانتی گراد) شایع تر است.
مرحله 2. مراقب سردردها و تغییرات رفتاری باشید
هنگامی که آسپرژیلوز خون را آلوده می کند ، به سرعت در سراسر بدن از جمله مغز ، قلب ، کلیه ها و پوست پخش می شود. علائم گویا که قارچ آسپرژیلوس مغز را آلوده کرده است شامل سردرد و تغییرات رفتاری است. ممکن است فرد سریع عصبانی شود ، به راحتی گیج شود ، حواسش پرت شود یا بیشتر وسواسی / اجباری به نظر برسد.
- سردرد ناشی از تورم خفیف ناشی از رشد قارچ است. مغز نسبت به تغییرات فشار بسیار حساس است.
- تغییرات رفتاری و خلقی می تواند با تورم مغز ، آسیب/مرگ نورون ، کاهش تولید کننده انتقال دهنده عصبی (هورمون) و سموم آزاد شده توسط قارچ ها ایجاد شود.
- علائم مربوط به علائم عصبی مرکزی جدی هستند و باید در اسرع وقت توسط پزشک برطرف شوند.
مرحله 3. مراقب علائم چشم و تورم صورت باشید
علائم دیگر که آسپرژیلوز تهاجمی به مغز سرایت کرده است شامل علائم چشم (کوری نسبی یا متناوب) و تورم صورت است که معمولاً فقط در یک طرف صورت در یک زمان رخ می دهد. قارچ می تواند به کره چشم حمله کند ، اما معمولاً فقط بر عصب بینایی و/یا مرکز نوری مغز تأثیر می گذارد.
- تورم صورت و فلج احتمالی آسپرژیلوز می تواند سکته مغزی را تقلید کند زیرا معمولاً فقط یک طرف صورت را درگیر می کند.
- مشابه سکته مغزی ، آسیب قارچی به یک طرف مغز بر طرف مقابل صورت و بدن تأثیر می گذارد.
- آسپرژیلوز مهاجم به سرعت گسترش می یابد و اغلب کشنده است ، به ویژه اگر با وجود درمان اولیه به مغز یا قلب برسد.
مرحله 4. به هرگونه ضایعه پوستی توجه کنید
اگرچه نسبتاً غیر معمول است ، اما آسپرژیلوز می تواند به پوست نیز سرایت کند و باعث عفونت قارچی در آنجا شود ، به ویژه در افرادی که سیستم ایمنی بسیار ضعیفی دارند. ضایعات یا بثورات ملتهب و مایل به قرمز ظاهر می شوند ، با مرکزی که اغلب رنگ تیره دارند (آبی تیره یا سیاه). قارچ می تواند به پوست نفوذ کرده و باعث التهاب و خارش شود.
- نوعی ضایعات پوستی در حدود 5-10٪ از بیماران مبتلا به آسپرژیلوز تهاجمی رخ می دهد.
- بیوپسی پوست (نمونه بافت) قبل از تشخیص آسپرژیلوز از ضایعه گرفته می شود ، اگرچه بسیاری از علائم ذکر شده معمولاً رخ می دهد و به پوست سرایت می کند.
قسمت 3 از 3: درمان آسپرژیلوز
مرحله 1. صبر کنید و مشاهده کنید
در اکثر موارد آسپرژیلوز ریوی جدا شده ساده ، درمان لازم نیست زیرا عفونت ریه علائم غیرقابل تحملی ایجاد نمی کند و اکثر داروها معمولاً در برابر قارچ مثر نیستند. اگر علائم فقط خفیف یا وجود نداشته باشند ، معمولاً آسپرژیلوما هر شش تا 12 ماه با اشعه ایکس قفسه سینه تحت نظارت دقیق قرار می گیرد.
- اگر سیستم ایمنی بدن شما قوی تر می شود ، معمولاً برای مبارزه با آسپرژیلوز در صورتی که در جریان خون گسترش نیافته و سیستمیک و تهاجمی نگردد ، معمولاً کافی است.
- در صورت پیشرفت بیماری ، به ویژه اگر تنفس مشکل شود و مقدار قابل توجهی خون سرفه کند ، معمولاً داروهای کورتیکواستروئیدی و ضد قارچی توصیه می شود.
مرحله 2. کورتیکواستروئیدهای خوراکی را در نظر بگیرید
کورتیکواستروئیدهای خوراکی (از طریق دهان) داروهای ضد التهابی قوی هستند که معمولاً برای افرادی که مبتلا به آسپرژیلوز هستند و همچنین از آسم یا فیبروز کیستیک قبلی رنج می برند ، توصیه می شود. کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزولون ، پردنیزولون و متیل پردنیزولون برای مقابله با واکنش های آلرژیک و علائم آسم در کوتاه مدت موثر هستند ، اما بیش از چند ماه استفاده نمی شوند.
- اگرچه کورتیکواستروئیدها به جلوگیری از واکنش های آلرژیک و کاهش التهاب در سیستم تنفسی کمک می کنند ، اما سیستم ایمنی را حتی بیشتر سرکوب می کنند ، که خطر آسپرژیلوز تهاجمی یا سیستم را افزایش می دهد.
- سایر عوارض جانبی مصرف طولانی مدت استروئیدها شامل افزایش وزن ، فشار خون بالا (فشار خون بالا) و ضعیف شدن استخوان ها (پوکی استخوان) است.
مرحله 3. از پزشک خود در مورد داروهای ضد قارچ سوال کنید
داروهای ضد قارچی درمان استاندارد آسپرژیلوز تهاجمی / سیستمیک و همچنین آسپرژیلوز ریوی با علامت شدید هستند. پزشک شما احتمالاً ووریکونازول (Vfend) را تجویز می کند ، که ترجیح داده می شود زیرا با عوارض جانبی کمتر یا اکینوکاندین م effectiveثرتر به نظر می رسد. از پزشک خود بپرسید که آیا ضد قارچ ها مناسب شرایط شما هستند یا خیر.
- داروهای ضد قارچی برای درمان آسپرژیلوز برونش ریوی آلرژیک مفید نیستند ، اما می توانند برای بهبود عملکرد ریه با کورتیکواستروئیدها ترکیب شوند.
- اگر وریکونازول م effectiveثر نباشد یا به خوبی تحمل نشود ، می توان داروهای دیگری مانند ایتراکونازول ، فرمول های آمفوتریسین لیپیدی ، کاسپوفونگین ، میکافونگین یا پوساکونازول را آزمایش کرد.
- همه داروهای ضد قارچ می توانند منجر به عوارض جانبی جدی از جمله آسیب کلیه و کبد شوند ، بنابراین از پزشک خود در مورد مزایا و معایب چنین داروهایی سوال کنید.
- داروهای ضد قارچی تا زمان برطرف شدن علائم و نشانه های عفونت ادامه می یابد و در بیماران دارای مشکلات ظاهری ایمنی ممکن است برای مدت بیشتری ادامه یابد.
نکات
- حدود 10 درصد از افراد مبتلا به فیبروز کیستیک یا آسم واکنش های آلرژیک به آسپرژیلوس را تجربه می کنند.
- آسپرژیلوز با ترکیبی از اشعه ایکس قفسه سینه ، اسکن C/T ، آزمایشات پوست و خون ، نمونه خلط و بیوپسی بافت تشخیص داده می شود.
- در موارد شدید ، جراحی ریه و/یا مغز برای حذف توده های قارچی مورد نیاز است.
- اجتناب از قرار گرفتن در معرض قارچ آسپرژیلوس / کپک تقریبا غیرممکن است ، اما اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است ، از کارگاه های ساختمانی ، توده های کمپوست و غلات ذخیره شده دوری کنید.
- استفاده از ماسک صورت جراحی ممکن است در اجتناب از استنشاق اسپور آسپرژیلوس مثر باشد.
