تنبلی چشم ، که به آن آمبلیوپی نیز می گویند ، معمولاً در اوایل کودکی ایجاد می شود و بین 2 تا 3 درصد از کودکان را درگیر می کند. آمبلیوپی اغلب در خانواده ها مشاهده می شود. اگر زود تشخیص داده شود ، یک بیماری قابل درمان است ، اما در صورت عدم درمان می تواند باعث کاهش بینایی شود. در حالی که در برخی موارد تنبلی چشم آشکار است ، تشخیص آن در برخی از کودکان دشوار است. گاهی اوقات حتی کودک از این وضعیت آگاه نیست. برای تشخیص و درمان آمبلیوپی باید در اولین فرصت با چشم پزشک یا بینایی سنج مشورت شود. برای تعیین اینکه آیا کودک شما ممکن است تنبل چشم باشد یا نه ، می توانید از برخی تکنیک ها استفاده کنید ، اما همیشه باید با یک متخصص مراقبت از چشم (ترجیحاً کسی که آموزش مراقبت از چشم کودکان را آموزش می دهد) مشورت کنید.
مراحل
قسمت 1 از 6: بررسی چشم تنبل
مرحله 1. درک کنید که چه چیزی می تواند باعث تنبلی چشم شود
آمبلیوپی زمانی رخ می دهد که مغز در برقراری ارتباط صحیح با چشم دچار مشکل شود. ممکن است زمانی رخ دهد که یک چشم به طور قابل توجهی تمرکز بیشتری نسبت به چشم دیگر داشته باشد. تشخیص آمبلیوپی به خودی خود ممکن است دشوار باشد زیرا ممکن است هیچ گونه تفاوت ظاهری یا بدشکلی در آن ظاهر نشود. مراجعه به چشم پزشک تنها راه تشخیص دقیق تنبلی چشم است.
- استرابیسم یکی از علل شایع آمبلیوپی است. استرابیسم نامناسب بودن چشم ها است که در آن یک چشم به داخل (ازتروپی) ، به بیرون (برون رحمی) ، به بالا (هیپرتروپی) یا به سمت پایین (هیپوتروپی) می چرخد. گاهی اوقات به عنوان "چشم سرگردان" شناخته می شود. در نهایت ، "مستقیم" بر سیگنالهای بصری مغز غلبه می کند و باعث "آمبلیوپی استرابیسم" می شود. با این حال ، همه چشم های تنبل با استرابیسم ارتباط ندارند.
- آمبلیوپی همچنین ممکن است نتیجه یک مشکل ساختاری مانند افتادگی پلک باشد.
- مشکلات دیگر در چشم مانند آب مروارید (یک نقطه "کدر" در چشم) یا گلوکوم نیز می تواند باعث تنبلی چشم شود. این نوع آمبلیوپی "آمبلیوپی محرومیت" نامیده می شود و معمولاً باید با جراحی درمان شود.
- تفاوت شدید در شکست بین هر چشم نیز می تواند باعث آمبلیوپی شود. به عنوان مثال ، برخی از افراد در یک چشم نزدیک بین و در چشم دیگر دور بین هستند (وضعیتی که به آنیزومتروپی معروف است). مغز یک چشم را برای استفاده انتخاب می کند و چشم دیگر را نادیده می گیرد. این نوع آمبلیوپی به "آمبلیوپی انکساری" معروف است.
- گاهی اوقات ، آمبلیوپی دو طرفه می تواند هر دو چشم را درگیر کند. به عنوان مثال ، ممکن است نوزادی با آب مروارید در هر دو چشم متولد شود. یک متخصص مراقبت از چشم می تواند تشخیص و ارائه گزینه های درمانی برای این نوع آمبلیوپی.
مرحله 2. به دنبال علائم شایع باشید
ممکن است فرزند شما از بینایی خود شکایت نکند. با گذشت زمان ، فرد مبتلا به آمبلیوپی ممکن است به داشتن دید بهتر در یک چشم نسبت به چشم دیگر عادت کند. یک معاینه حرفه ای چشم تنها راهی است که می توان به طور قطع تشخیص داد که آیا فرزند شما تنبل چشم است یا خیر ، اما برخی از علائم وجود دارد که می توانید به دنبال آنها باشید.
- اگر یک چشم خود را بپوشانید سرگشته یا ناراحت می شوید. اگر یکی از چشم های کودک را بپوشانید ممکن است دچار سر و صدا یا ناراحتی شوند. این می تواند نشانه این باشد که چشم ها سیگنال های بصری برابر را به مغز نمی فرستند.
- درک عمق ضعیف فرزند شما ممکن است در درک عمق (کلیشه ای) مشکل داشته باشد و همچنین ممکن است در تماشای فیلم ها به صورت سه بعدی مشکل داشته باشد. فرزند شما ممکن است در دیدن اشیاء دور ، مانند تخته سیاه در مدرسه با مشکل مواجه شود.
- چشمهایی که دو دو میزند. اگر به نظر می رسد چشمان کودک شما نامرتب است ، ممکن است دچار استرابیسم شود ، علت شایع آمبلیوپی.
- چشمان مکرر ، مالش چشم و کج شدن سر. همه اینها ممکن است نشانه هایی از تاری دید باشد که یکی از عوارض شایع آمبلیوپی است.
- مشکل در مدرسه. گاهی اوقات ، کودک ممکن است در مدرسه به دلیل آمبلیوپی دچار مشکل شود. با معلم فرزند خود صحبت کنید و از او بپرسید که آیا وقتی از شما خواسته می شود از راه دور بخواند (به عنوان مثال "احساس سرگیجه می کنم" یا "چشم هایم خارش دارد") بهانه می آورد یا خیر.
- شما باید از متخصص چشم خود بخواهید تا ناهنجاری یا مشکلات بینایی را در کودکان زیر شش ماه بررسی کند. در این سن ، بینایی فرزند شما هنوز آنقدر در حال توسعه است که آزمایشات در خانه ممکن است بی تاثیر باشد.
مرحله 3. آزمایش اجسام متحرک را انجام دهید
واکنش کودک خود را به حرکت آزمایش کنید تا ببینید آیا یک چشم کندتر از چشم دیگر پاسخ می دهد یا خیر. قلم با کلاه روشن یا شیء رنگ روشن پیدا کنید. از فرزند خود بخواهید روی قسمت خاصی از شیء (به عنوان مثال ، کلاه قلم ، قسمت "پاپ" آب نبات چوبی) تمرکز کند.
- از کودک بخواهید تا همان قسمتی از شیء را متمرکز کند که شیء رنگی را با چشم دنبال می کند.
- جسم را به آرامی به راست و سپس به چپ حرکت دهید. سپس ، آن را به بالا و پایین حرکت دهید. هنگام حرکت دادن جسم به چشمان کودک دقت کنید. باید توجه داشته باشید که در صورت دنبال کردن جسم ، یک چشم از چشم دیگر کندتر است.
- یکی از چشم های کودک خود را بپوشانید و شی را دوباره حرکت دهید: چپ ، راست ، بالا و پایین. چشم دیگر را بپوشانید و آزمایش را تکرار کنید.
- نحوه واکنش هر چشم را یادداشت کنید. این به شما کمک می کند تعیین کنید که آیا یک چشم آهسته تر از چشم دیگر حرکت می کند یا خیر.
مرحله 4. یک آزمایش عکس انجام دهید
اگر فکر می کنید چشمان فرزند شما نامناسب است ، با بررسی عکس های چشم می توانید به بررسی آن کمک کنید. کار با عکس ها زمان بیشتری را برای بررسی شاخص هایی که ممکن است نشان دهنده مشکل باشند به شما می دهد. این امر به ویژه برای نوزادان و کودکان خردسال مفید است ، زیرا ممکن است برای مدت زمان کافی برای بررسی چشمان خود بی حرکت نباشند.
- اگر چشم ها را با جزئیات واضح نشان می دهند ، می توانید از عکس های موجود استفاده کنید. اگر هیچ عکس مناسبی ندارید ، از شخصی بخواهید که در تهیه عکس های جدید به شما کمک کند.
- از انعکاس یک چراغ کوچک برای جلوگیری از تنبلی چشم استفاده کنید. از دستیار خود بخواهید یک نورگیر کوچک در فاصله سه فوت از چشم فرزند شما نگه دارد.
- از کودک بخواهید به نور نگاه کند.
- همانطور که نور روی چشم های کودک شما می درخشد ، از چشم ها عکس بگیرید.
-
به دنبال بازتاب متقارن نور در عنبیه یا مردمک چشم خود باشید.
- اگر بازتاب نور در هر چشم در یک نقطه باشد ، چشم های کودک شما به احتمال زیاد مستقیم است.
- اگر بازتاب های نور متقارن نباشند ، ممکن است یک چشم به داخل یا خارج چرخانده شود.
- اگر مطمئن نیستید ، چندین عکس در زمان های مختلف بگیرید تا دوباره چشم ها را بررسی کنید.
مرحله 5. یک آزمایش باز کردن پوشش انجام دهید
این آزمایش را می توان برای کودکان شش ماه به بالا استفاده کرد. آزمایش پوشش-کشف می تواند به تعیین اینکه آیا چشم های آنها به درستی تراز شده و در اندازه برابر کار می کنند ، کمک کند.
- از فرزند خود بخواهید رو به روی شما بنشیند یا او را در آغوش شریک زندگی بنشیند. به آرامی یک چشم خود را با دست یا قاشق چوبی بپوشانید.
- از کودک بخواهید چند ثانیه به چشم اسباب بازی نگاه کند.
- چشم پوشیده را باز کنید و ببینید چگونه واکنش نشان می دهد. بررسی کنید که آیا چشم مجدداً در حالت تراز قرار می گیرد زیرا دور شده است. این می تواند نشان دهنده مشکلی باشد که باید توسط چشم پزشک اطفال بررسی شود.
- آزمایش را روی چشم دیگر تکرار کنید.
قسمت 2 از 6: ویزیت یک متخصص مراقبت از چشم کودکان
مرحله 1. یک چشم پزشک اطفال را پیدا کنید
چشم پزشک اطفال یک پزشک متخصص در زمینه مراقبت از چشم کودکان است. در حالی که همه چشم پزشکان می توانند بیماران اطفال را درمان کنند ، پزشکان متخصص کودکان در زمینه اختلالات مختلف چشمی در کودکان بسیار آموزش دیده اند.
- جستجوی آنلاین برای یافتن چشم پزشک اطفال در منطقه شما. انجمن بینایی سنجی آمریکا دارای یک ویژگی جستجو است که می تواند به شما در یافتن چشم پزشک در منطقه شما کمک کند. انجمن آمریکایی چشم پزشکی و استرابیسم نیز دارای یک پزشک تشخیص دهنده است.
- اگر در یک شهر روستایی یا کوچک زندگی می کنید ، ممکن است برای یافتن یک متخصص به یک شهر مجاور مراجعه کنید.
- از دوستان و خانواده با فرزندان توصیه کنید. اگر افرادی را می شناسید که دارای مشکل بینایی هستند ، از آنها بخواهید که چشم پزشک را توصیه کنند. این ممکن است به شما این حس را بدهد که آیا آن پزشک برای شما مناسب است یا خیر.
- اگر بیمه درمانی دارید ، مطمئن شوید که ارائه دهنده ای را انتخاب می کنید که تحت پوشش بیمه نامه شما باشد. اگر مطمئن نیستید ، می توانید با شرکت بیمه خود تماس بگیرید تا مطمئن شوید آیا آنها چشم پزشکی را که تحت نظر دارید تحت پوشش قرار می دهند یا خیر.
مرحله 2. با برخی از ابزارهای آزمایش و امتحانات آشنا شوید
یک متخصص مراقبت از چشم ، بینایی و وضعیت چشم های کودک شما را ارزیابی می کند تا تعیین کند که آیا کودک شما دارای تنبلی چشم است یا خیر. درک این موارد به شما کمک می کند تا در طول سفر احساس راحتی بیشتری داشته باشید. این به شما کمک می کند تا احساس آرامش بیشتری در فرزند خود داشته باشید.
- رتینوسکوپی پزشک ممکن است از یک ابزار دستی به نام رتینوسکوپ برای معاینه چشم استفاده کند. رتینوسکوپ نوری را به چشم می تاباند. با حرکت پرتو ، پزشک می تواند با مشاهده "بازتاب قرمز" شبکیه ، عیوب انکساری چشم (به عنوان مثال ، نزدیک بینی ، دوربینی ، آستیگماتیسم) چشم را تعیین کند. این روش می تواند در تشخیص تومورها یا آب مروارید در نوزادان نیز بسیار مفید باشد. پزشک شما به احتمال زیاد از قطره های گشاد کننده چشم برای معاینه فرزند شما با این روش استفاده خواهد کرد.
- منشورها پزشک چشم شما ممکن است از منشور برای آزمایش بازتاب نور چشم استفاده کند. اگر بازتاب ها متقارن باشند ، چشم ها مستقیم هستند. اگر آنها متقارن نیستند ، ممکن است کودک دچار استرابیسم (علت آمبلیوپی) شود. پزشک منشور را روی یک چشم نگه داشته و آن را برای تعیین رفلکس تنظیم می کند. این تکنیک به اندازه برخی آزمایش های دیگر برای استرابیسم دقیق نیست ، اما ممکن است هنگام معاینه کودکان بسیار کوچک از آن استفاده شود.
- آزمایش ارزیابی بینایی (VAT) این نوع آزمایش شامل چندین نوع آزمون است. ابتدایی ترین آنها از "نمودار Snellen" آشنا استفاده می کند ، جایی که فرزند شما کوچکترین حروف را که می تواند بر روی یک نمودار استاندارد حروف بخواند. سایر آزمایشات ممکن است شامل پاسخ نور ، پاسخ مردمک ، توانایی دنبال کردن یک هدف ، آزمایش رنگ و آزمایش از راه دور باشد.
- عکسبرداری از عکسبرداری در معاینات بینایی کودکان استفاده می شود. از یک دوربین برای تشخیص مشکلات بینایی مانند استرابیسم و عیوب انکساری با بررسی رفلکس های نوری از چشم استفاده می کند. عکسبرداری مخصوصاً برای کودکان بسیار کوچک (زیر سه سال) ، کودکانی که در نشستن مشکل دارند ، کودکان غیر مشارکتی یا کودکان دارای معلولیت مانند اختلال یادگیری غیر کلامی یا اوتیسم مفید است. این آزمایش معمولاً کمتر از یک دقیقه طول می کشد.
- آزمایش شکست سیکلوپلژیک. این آزمایش نحوه نمایش و دریافت تصاویر چشم از لنز را تعیین می کند. چشم پزشک برای انجام این آزمایش از قطره های گشاد کننده چشم استفاده می کند.
مرحله 3. به فرزند خود بگویید چه انتظاری دارد
کودکان خردسال ممکن است در شرایط جدید مانند ویزیت پزشک احساس ترس کنند. گفتن آنچه در طول معاینه چشم ممکن است به فرزند شما انجام شود ممکن است به آرامش و اطمینان خاطر او کمک کند. همچنین ممکن است به او در رفتار مناسب در طول امتحانات کمک کند. در صورت امکان ، هنگامی که کودک را نزد چشم پزشک می برید ، مطمئن شوید که گرسنه ، خواب آلود یا تشنه نیست ، زیرا این موارد می تواند کودک را گیج کرده و بررسی او دشوارتر شود.
- پزشک به احتمال زیاد از قطره های گشاد کننده چشم برای گشاد شدن چشم های کودک شما استفاده می کند. این امر به تعیین میزان عیوب انکساری چشم در هنگام امتحانات کمک می کند.
- پزشک ممکن است از چراغ قوه ، چراغ قوه یا سایر وسایل نوری برای مشاهده رفلکس های نوری در چشم ها استفاده کند.
- پزشک ممکن است از اشیاء و عکسها برای اندازه گیری تحرک و عدم هم ترازی چشم استفاده کند.
- ممکن است پزشک از یک چشم پزشک یا تجهیزات مشابه برای ارزیابی وجود بیماری چشم یا ناهنجاری در چشم استفاده کند.
مرحله 4. مطمئن شوید که کودک شما با پزشک چشم خود احساس راحتی می کند
اگر فرزند شما مشکلات بینایی دارد ، احتمالاً زمان زیادی را در مطب چشم پزشک (یا چیزی که برای کودک زمان زیادی به نظر می رسد) می گذراند. کودکانی که از عینک استفاده می کنند باید حداقل سالیانه معاینه شوند. چشم پزشک و کودک شما باید یک رابطه دلپذیر (نحوه تعامل) داشته باشند.
- همیشه باید احساس کنید که پزشکان فرزند شما به فرزند شما اهمیت می دهند. اگر چشم پزشکی که ابتدا انتخاب کرده اید مایل به پاسخگویی به سوالات و برقراری ارتباط با شما نیست ، یکی دیگر را پیدا کنید.
- شما نباید از سوی هیچ دکتری احساس عجله یا آزار کنید. اگر مجبور شدید مدت زیادی منتظر بمانید ، در جلسه ملاقات سریع به نظر برسید یا احساس می کنید پزشک شما را مزاحم می داند ، از امتحان پزشک دیگر نترسید. ممکن است فردی را پیدا کنید که بیشتر با نیازهای شما مطابقت داشته باشد.
مرحله 5. با روش های مختلف درمان آشنا شوید
پس از بررسی بینایی کودک ، چشم پزشک می تواند توصیه هایی در مورد درمان های مناسب برای فرزند شما ارائه دهد. اگر پزشک تشخیص داده است که کودک شما دارای تنبلی چشم است ، درمانها ممکن است شامل عینک ، وصله چشم یا دارو باشد.
این امکان وجود دارد که پزشک جراحی عضلات چشم را برای تنظیم مجدد ماهیچه های چشم در موقعیت مناسب پیشنهاد کند. این روش تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. به کودک بیهوشی عمومی داده می شود. بسته به چگونگی اصلاح تنبلی چشم ، برش کوچکی روی چشم ایجاد می شود و ماهیچه چشم یا طولانی یا کوتاه می شود. ممکن است هنوز وصله لازم باشد
قسمت 3 از 6: درمان چشم تنبل
مرحله 1. یک تکه روی چشم خوب بگذارید
پس از مشخص شدن علت آمبلیوپی ، وصله معمولاً بخشی از درمان توصیه شده است تا مغز را مجبور به دیدن با چشم ضعیف کند. به عنوان مثال ، حتی اگر جراحی مشکلات بینایی مانند آمبلیوپی انکساری را اصلاح کرده باشد ، باز هم ممکن است نیاز به وصله برای مدت کوتاهی باشد تا مغز را مجبور به تشخیص سیگنالهای بصری کند که قبلاً نادیده گرفته بود.
- نمونه چشم را از چشم پزشک خود درخواست کنید. برای اینکه وصله کار کند ، پچ باید چشم را به طور کامل بپوشاند. چشم پزشک شما می تواند از تناسب مناسب اطمینان حاصل کند.
- شما معمولاً می توانید یک پچ با نوار الاستیک یا یک چسب چسبنده انتخاب کنید.
- شبکه Amblyopia Kids در مورد انواع مختلف وصله های چشمی و همچنین اطلاعاتی در مورد محل خرید آنها توضیحاتی ارائه کرده است.
مرحله 2. از فرزند خود بخواهید که این پچ را دو تا شش ساعت در روز بپوشد
در گذشته به والدین توصیه می شد که از فرزند خود بخواهند که همیشه از این وصله استفاده کند ، اما مطالعات اخیر نشان داده است که کودکان می توانند با استفاده از وصله به مدت دو ساعت در روز بینایی خود را بهبود بخشند.
- ممکن است کودک شما مجبور شود برای مدت زمان مقرر از وصله استفاده کند. با 20 تا 30 دقیقه ، سه بار در روز شروع کنید. به تدریج زمان را افزایش دهید تا کودک شما هر روز از پچ برای مدت زمان مناسب استفاده کند.
- کودکان بزرگتر و کودکان مبتلا به آمبلیوپی شدید ممکن است نیاز داشته باشند که هر روز به مدت طولانی تری از این پچ استفاده کنند. پزشک می تواند زمان و مدت زمانی که کودک شما باید از این پچ استفاده کند توصیه کند.
مرحله 3. بهبود را بررسی کنید
وصله می تواند در عرض چند هفته نتیجه ای را به همراه داشته باشد. با این حال ، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا نتایج را ببینید. با آزمایش مجدد چشم های فرزند خود به صورت ماهانه (یا طبق توصیه متخصص مراقبت از چشم) ، بهبود را بررسی کنید.
- به منظور بهبود وضعیت ماهانه ادامه دهید زیرا مشخص شده است که با درمان های شش ، نه یا 12 ماه طول می کشد تا وضعیت بهتر شود. زمان پاسخگویی بسته به کودک خاص (و میزان وفاداری این وصله) متفاوت است.
- تا زمانی که متوجه بهبود می شوید ، از فرزند خود بخواهید که این پچ را بپوشد.
مرحله 4. درگیر فعالیتهایی شوید که نیاز به هماهنگی چشم و دست دارند
کار کردن چشم ضعیف کودک در حالی که چشم قوی وصله دارد ، درمان را مثرتر می کند.
- شروع فعالیت های هنری که شامل رنگ آمیزی ، نقاشی ، نقطه به نقطه ، یا برش و چسباندن است.
- به تصاویر موجود در کتابهای کودکان نگاه کنید و/یا با فرزند خود بخوانید.
- از فرزند خود بخواهید روی جزئیات تصاویر تمرکز کند یا کلمات داستان را کار کند.
- توجه داشته باشید که درک عمق فرزند شما به دلیل وصله کاهش می یابد ، بنابراین بازی های پرتاب کننده ممکن است چالش برانگیز باشد.
- برای کودکان بزرگتر ، بازی های ویدئویی برای هماهنگی چشم کودکان در حال توسعه است. به عنوان مثال ، توسعه دهنده نرم افزار Ubisoft با دانشگاه مک گیل و Amblyotech برای تولید بازی هایی مانند "Dig Rush" که آمبلیوپی را درمان می کند همکاری می کند. از چشم پزشک خود بپرسید که آیا این گزینه برای فرزند شما مناسب است یا خیر.
مرحله 5. با متخصص مراقبت از چشم خود در تماس باشید
گاهی اوقات ، درمانها آنطور که انتظار می رفت عمل نمی کند. متخصص مراقبت از چشم شما بهترین فرد برای تصمیم گیری در این مورد است. کودکان اغلب قادر به سازگاری با شرایط هستند. ماندن در تماس با متخصص مراقبت از چشم شما را از این موضوع آگاه می کند که آیا گزینه های جدیدی برای درمان فرزند شما ظاهر می شود یا خیر.
قسمت 4 از 6: در نظر گرفتن سایر درمان ها
مرحله 1. از پزشک خود در مورد آتروپین سوال کنید
اگر فرزند شما نتواند یا مایل به پوشیدن وصله نیست ، آتروپین ممکن است یک گزینه باشد. قطره آتروپین باعث تاری دید می شود و می تواند در چشم "خوب" استفاده شود تا کودک را مجبور به استفاده از چشم "بد" کند. آنها مانند قطره های دیگر نیش نمی زنند.
- برخی از مطالعات نشان می دهند که قطره های چشمی برای درمان آمبلیوپی م effectiveثرتر یا م effectiveثرتر هستند. بخشی از این اثر ممکن است به این دلیل باشد که استفاده از قطره ها اغلب از نظر اجتماعی برای کودکان ننگ آورتر از پوشاندن وصله است. بنابراین ، کودکان به احتمال زیاد با درمان خود همکاری می کنند.
- این قطره ها ممکن است تا مدت زمان وصله نیازی به استفاده نداشته باشند.
- قطره های آتروپین عوارض جانبی احتمالی دارند ، بنابراین بدون مشورت اولیه با چشم پزشک کودک خود از آنها استفاده نکنید.
مرحله 2. درمان Eyetronix Flicker Glass را در نظر بگیرید
اگر آمبلیوپی کودک شما انکسار داشته باشد ، درمان با شیشه سوسو ممکن است جایگزین درمانی موثری باشد. عینک شیشه ای Flicker شبیه عینک آفتابی است. آنها با تغییر سریع بین واضح و "مسدود" (مسدود) با فرکانسی که پزشک چشم شما تجویز می کند عمل می کنند. آنها ممکن است برای کودکان بزرگتر یا کودکانی که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند ، انتخاب خوبی باشند.
- این درمان برای کودکان مبتلا به آمبلیوپی آنیزومتروپیک خفیف تا متوسط (به عنوان مثال ، آمبلیوپی ناشی از چشم هایی با قدرت های مختلف) بهترین عملکرد را دارد.
- درمان Eyetronix Flicker Glass معمولاً در 12 هفته به پایان می رسد. اگر فرزند شما قبلاً برای درمان آمبلیوپی اقدام به وصله کرده باشد ، احتمالاً مثر نخواهد بود.
- مانند سایر روشهای درمانی جایگزین ، همیشه قبل از انجام هرگونه درمانی با چشم پزشک فرزند خود مشورت کنید.
مرحله 3. RevitalVision را برای آمبلیوپی در نظر بگیرید
RevitalVision از رایانه برای تحریک تغییرات خاص در مغز فرزند شما برای بهبود بینایی استفاده می کند. درمان های رایانه ای (به طور متوسط 40 جلسه 40 دقیقه ای) ممکن است در خانه تکمیل شود.
- RevitalVision ممکن است به ویژه برای بیماران آمبلیوپی مسن مفید باشد.
- برای خرید RevitalVision باید با چشم پزشک خود مشورت کنید.
قسمت 5 از 6: مراقبت از ناحیه چشم
مرحله 1. ناحیه چشم را زیر نظر بگیرید
ناحیه چشم ممکن است در حین وصله دچار تحریک یا عفونت شود. ناحیه چشم کودک خود را زیر نظر داشته باشید. در صورت مشاهده بثورات یا بریدگی در اطراف چشم ، با پزشک یا متخصص اطفال در مورد نحوه درمان آنها مشورت کنید.
مرحله 2. تحریک را کاهش دهید
هر دو نوع تکه های باند الاستیک و چسبنده می توانند پوست اطراف چشم را تحریک کرده و باعث بثورات جزئی شوند. در صورت امکان ، یک چسب ضد حساسیت انتخاب کنید تا خطر ناراحتی پوست کاهش یابد.
Nexcare خطی از تکه های چسب ضد حساسیت تولید می کند. Ortopad تکه های ضد حساسیت در سبک های چسبنده و مناسب شیشه تولید می کند. همچنین می توانید برای توصیه ها با پزشک فرزند خود مشورت کنید
مرحله 3. اندازه وصله را تنظیم کنید
اگر پوست زیر قسمت چسبنده وصله تحریک شده است ، سعی کنید ناحیه ای دور چشم که بزرگتر از تکه است را با گاز بپوشانید. گاز را با نوار طبی به صورت کودک وصل کنید.سپس وصله را به گاز وصل کنید.
همچنین می توانید قسمتی از قسمت چسبنده را برش دهید تا کمتر به پوست برسد. ترفند این است که اطمینان حاصل کنید که چشم طبیعی هنوز کاملاً پوشانده شده است و تکه ایمن است
مرحله 4. وصله ای را امتحان کنید که بتوان به شیشه ها وصل کرد
از آنجا که با پوست تماس پیدا نمی کند ، این نوع پچ از مشکل تحریک پوست جلوگیری می کند. اگر فرزند شما دارای پوست بسیار حساس است ، می تواند یک انتخاب باشد.
وصله ای که به عینک متصل می شود می تواند پوشش خوبی روی چشم ضعیف ایجاد کند. با این حال ، ممکن است لازم باشد یک صفحه کناری را به شیشه ها وصل کنید تا از تلاش فرزندتان برای دیدن اطراف تکه جلوگیری شود
مرحله 5. مراقبت از پوست
ناحیه اطراف چشم را با آب بشویید تا آثار محرکی که ممکن است پس از برداشتن تکه باقی بماند از بین برود. از نرم کننده ها یا مرطوب کننده ها در ناحیه آسیب دیده برای مرطوب نگه داشتن پوست استفاده کنید. اینها به پوست کمک می کند تا خود را ترمیم کند و به محافظت در برابر التهاب در آینده کمک می کند.
- کرم ها یا پمادهای پوستی ممکن است التهاب را کاهش دهند ، اما مهم است که دستورالعمل ها را به دقت دنبال کنید و از این محصولات بیش از حد استفاده نکنید. در برخی موارد ، بهترین درمان این است که هیچ کاری انجام ندهید و فقط به پوست اجازه دهید "نفس بکشد".
- در مورد درمان سوزش پوست کودک با پزشک خود مشورت کنید.
قسمت 6 از 6: حمایت از کودک با چشم تنبل
مرحله 1. توضیح دهید که چه اتفاقی می افتد
برای موفقیت درمان وصله چشم ، فرزند شما باید آن را برای مدت زمان مقرر ادامه دهد. اگر او بفهمد که چرا به این وصله احتیاج دارد ، موافقت با او آسان تر می شود.
- برای فرزند خود توضیح دهید که چگونه می تواند به او کمک کند و اگر او را نپوشد چه اتفاقی می افتد. به فرزند خود اطلاع دهید که پوشیدن وصله باعث قوی تر شدن چشم های او می شود. بدون ترساندن فرزند خود ، به او اطلاع دهید که استفاده نکردن از وصله باعث بدتر شدن بینایی می شود.
- در صورت امکان ، اجازه دهید فرزند شما در برنامه ریزی "زمان وصله" هر روز مشارکت داشته باشد.
مرحله 2. از اعضای خانواده و دوستان بخواهید که حمایت کننده باشند
ارتباطات کلیدی است که به کودک کمک می کند با وصله زدن احساس راحتی کند. کودکانی که از پوشیدن وصله چشم احساس خودآگاهی می کنند یا خجالت می کشند ، کمتر با موفقیت به درمان پایبند می مانند.
- از اطرافیان فرزند خود بخواهید که با او همدردی کنند و او را تشویق کنند تا به روش درمانی خود پایبند باشد.
- به فرزند خود اطلاع دهید که دارای چندین نفر است که می تواند با هر مشکلی به آنها مراجعه کند. برای پاسخگویی به س questionsالات فرزندتان آماده باشید. به خانواده و دوستان خود در مورد دلایل وصله اطلاع دهید تا آنها نیز بتوانند از فرزند شما حمایت کنند.
مرحله 3. با معلم یا ارائه دهنده مهد کودک خود صحبت کنید
اگر فرزند شما باید در زمان مدرسه از این پچ استفاده کند ، وضعیت را برای مربی یا مراقب کودک توضیح دهید.
- بحث کنید که معلم برای همکلاسی های خود توضیح دهد که چرا فرزند شما وصله می پوشد و چگونه می تواند از او حمایت کند. اطمینان حاصل کنید که مسئولان و اساتید مدرسه می دانند که نباید مزاحمت را تحمل کنید.
- بحث کنید که آیا می توان برای کودک شما در حالی که پچ پوشیده است از امکانات تحصیلی استفاده کرد. به عنوان مثال ، بپرسید آیا معلمان می توانند کمی زودتر به کودک شما تکالیف سخت بدهند ، تدریس خصوصی می کنند ، یک برنامه کاری ارائه می دهند و/یا هر هفته با پیشرفت دانش آموز تماس می گیرند. همه اینها می تواند به کودک شما کمک کند در هنگام وصله زدن احساس راحتی بیشتری داشته باشد و عملکرد خوبی را در مدرسه حفظ کند.
مرحله 4. راحتی را فراهم کنید
علیرغم تمام تلاش شما ، بچه های دیگر ممکن است کودک شما را اذیت کنند یا نظرات ناراحت کننده ای بگویند. آنجا باشید تا به فرزند خود گوش دهید ، او را آرام کنید و به او اطمینان دهید که این درمان موقتی و ارزشمند است.
- شما می توانید به عنوان همبستگی یک چشم چشمی بپوشید. حتی اگر گاهی اوقات اتفاق بیفتد ، ممکن است کودکتان در صورتی که ببیند بزرگسالان نیز می توانند از پچ استفاده کنند ، احساس خودآگاهی کمتری داشته باشد. برای عروسک ها و حیوانات شکم پر نیز چشمان چشمی ارائه دهید.
- فرزند خود را تشویق کنید تا وصله را به عنوان یک بازی ببیند نه یک تنبیه. حتی اگر فرزند شما بفهمد که این وصله به دلایل خوبی است ، ممکن است آن را به عنوان مجازات تلقی کند. به این نکته اشاره کنید که دزدان دریایی و دیگر چهره های جالب از تکه های چشمی استفاده می کنند. به فرزند خود پیشنهاد دهید که برای حفظ وصله با او رقابت کند.
- چندین کتاب کودک وجود دارد که به وصله پرداخته اند. به عنوان مثال ، My New Eye Patch ، A Book for Parents and Children از عکس ها و داستان ها برای توضیح چگونگی پوشیدن وصله چشم استفاده می کند. خواندن تجربیات دیگران ممکن است به عادی کردن وصله برای فرزند شما کمک کند.
مرحله 5. یک سیستم پاداش ایجاد کنید
وقتی کودکتان بدون شکایت و مشکل از پچ استفاده می کند ، برنامه ای برای پاداش دادن به او ارائه دهید. پاداش می تواند به فرزند شما کمک کند تا در پوشیدن وصله انگیزه داشته باشد. (به یاد داشته باشید ، کودکان خردسال حس خوبی از پاداش ها و پیامدهای طولانی مدت ندارند.)
- برای پیگیری پیشرفت فرزند خود ، تقویم ، تخته گچ یا تخته سفید ارسال کنید.
- وقتی به معیار خاصی رسید ، جوایز کوچکی مانند برچسب ، مداد یا اسباب بازی های کوچک اهدا کنید ، مانند پوشیدن هر روز وصله به مدت یک هفته.
- از پاداش به عنوان حواس پرتی برای کودکان بسیار خردسال استفاده کنید. به عنوان مثال ، اگر فرزند شما وصله را برداشت ، آن را تعویض کرده و به او اسباب بازی یا پاداش دیگری بدهید تا حواس او را پرت کند.
مرحله 6: هر روز به فرزند خود کمک کنید تا خودش را تنظیم کند
هر بار که کودک شما این وصله را می گذارد ، مغز به حدود 10 تا 15 دقیقه زمان نیاز دارد تا با پوشاندن چشم قوی خود را تنظیم کند. تنبلی چشم زمانی رخ می دهد که مغز مسیر بینایی را از یک چشم نادیده می گیرد. وصله مغز را مجبور می کند مسیرهای نادیده گرفته شده را تشخیص دهد. این تجربه می تواند برای کودکانی که به آن عادت ندارند ترسناک باشد. زمانی را با کودک خود بگذرانید تا او را دلداری دهد.
در این مدت کاری سرگرم کننده انجام دهید تا انتقال را آسان تر کنید. ایجاد یک رابطه مثبت بین وصله و یک تجربه دلپذیر ، ممکن است برای فرزند شما آسان تر باشد که فرآیند وصله را کنترل کند
مرحله 7. حیله گر شوید
اگر وصله از نوع چسبی است ، اجازه دهید فرزند شما قسمت بیرونی وصله را با نشانگرهای برچسب تزئین کند. در مورد بهترین تزئینات برای استفاده و نحوه استفاده ایمن از آنها ، توصیه پزشک را دریافت کنید (برای مثال ، ممکن است مایل نباشید از زرق و برق استفاده کنید ، زیرا ممکن است پوسته پوسته شود و در چشم کودک شما قرار بگیرد).
- هرگز قسمت داخلی پچ (سمت رو به چشم) را تزئین نکنید.
- وب سایت های طراحی مانند Pinterest ایده های متنوعی برای تزئین ارائه می دهند. Prevent Blindness همچنین پیشنهاداتی در مورد نحوه تزئین تکه ها دارد.
- در نظر بگیرید که یک مهمانی تزئینی برگزار کنید. برای تزئین می توانید از چشمان چشمی جدیدی برای دوستان فرزند خود استفاده کنید. این ممکن است به کودک شما کمک کند احساس کند در طول تجربه وصله انزوا کمتر است.
نکات
- از تکنیک های این مقاله به همراه درمان حرفه ای مراقبت از چشم استفاده کنید. بدون مشورت با چشم پزشک یا چشم پزشک سعی در تشخیص و درمان تنبلی چشم نکنید.
- همیشه ارتباط خود و فرزندتان را باز نگه دارید. با چشم پزشک خود نیز در ارتباط باشید. در صورت داشتن هرگونه سوال از پزشک خود بپرسید.
- اگر فرزند شما دارای چشم سرگردان است ، به عکاسان از وضعیت او اطلاع دهید تا بتوانند فرزند شما را طوری قرار دهند که تنبلی چشم در تصاویر محسوس نباشد. این ممکن است به کودک شما کمک کند که در صورت نیاز به عکس ، مانند "روزهای تصویری" در مدرسه یا سالنامه ، خودآگاهی کمتری داشته باشد.
هشدارها
- در صورت مشاهده عوارض جانبی غیرمعمول ، فوراً فرزند خود را به مرکز اورژانس ببرید یا با پزشک خود تماس بگیرید.
- اگر تنبلی چشم یک نقص مادرزادی باشد ، نواحی دیگر در رحم به طور همزمان ایجاد می شوند. حتماً از پزشک متخصص اطفال بخواهید که فرزند شما را برای مشکلات دیگر به طور کامل بررسی کند.
- هر نوع مشکل چشمی باید توسط چشم پزشک یا چشم پزشک بررسی شود. تشخیص و درمان زودهنگام برای جلوگیری از کاهش بینایی بسیار مهم است.
- اگر تنبلی چشم درمان نشود ، ممکن است کودک بینایی خود را از خفیف تا شدید کاهش دهد.
