آسم در اثر التهاب و انسداد لوله های برونش ایجاد می شود ، لوله هایی که به ریه کمک می کند تا هوا را دم و بازدم کند. در سال 2009 ، آکادمی آمریکایی آسم ، آلرژی و ایمونولوژی اظهار داشت که از هر 12 نفر در ایالات متحده یک نفر مبتلا به آسم است ، در حالی که در سال 2001 از هر 14 نفر یک نفر مبتلا به آسم بود. در طول حمله آسم ، ماهیچه های اطراف لوله های برونش سفت می شوند و متورم شدن ، که باعث تنگ شدن مجاری هوا می شود و بنابراین تنفس را برای فرد دشوار می کند. محرک های شایع حملات آسم شامل قرار گرفتن در معرض مواد آلرژی زا (مانند چمن ، زنبور ، گرده و غیره) ، عوامل محرک در هوا (مانند دود یا بوی قوی) ، بیماری ها (مانند آنفولانزا) ، استرس ، شرایط آب و هوایی شدید (مانند گرمای شدید) ، یا فعالیت بدنی و ورزش. یادگیری تشخیص اینکه شما یا شخص دیگری در معرض حمله آسم هستید و دانستن اینکه چه باید بکنید می تواند به نجات یک زندگی کمک کند.
مراحل
روش 1 از 4: ارزیابی موقعیت
مرحله 1. علائم اولیه حمله آسم را بشناسید
افراد مبتلا به آسم مزمن ممکن است گهگاه خس خس کنند و برای کنترل علائم از داروهای آسم خود استفاده کنند. یک حمله از این نظر متفاوت است که منجر به علائم شدیدتری می شود که بیشتر طول می کشد و نیاز به توجه فوری دارد. علائم اولیه ای که احتمال می دهد حمله نزدیک باشد شامل موارد زیر است:
- خارش گردن
- احساس تحریک پذیری یا تند خوی
- احساس عصبی یا عصبی بودن
- خستگی
- حلقه های تیره زیر چشم
مرحله 2. شروع حمله آسم را تشخیص دهید
حمله آسم می تواند به وضعیتی تهدید کننده زندگی تبدیل شود که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. نحوه تشخیص حمله آسم را بدانید تا بتوانید در اسرع وقت درمان را آغاز کنید. اگرچه علائم و نشانه های حمله آسم بسته به فرد متفاوت است ، اما شایع ترین علائم عبارتند از:
- خس خس کردن یا سوت زدن هنگام تنفس. در بیشتر مواقع صدای خس خس هنگام شنیدن یک فرد در حال بیرون آمدن (بازدم) شنیده می شود ، اما گاهی اوقات هنگام تنفس (استنشاق) نیز شنیده می شود.
- سرفه کردن. برخی از مبتلایان ممکن است در تلاش برای پاکسازی راه تنفسی و دریافت اکسیژن بیشتر به ریه های خود سرفه کنند. این ممکن است به ویژه در شب تشدید شود.
- تنگی نفس. افرادی که از حملات آسم رنج می برند از تنگی نفس شکایت می کنند. آنها ممکن است در تنفس های کوتاه و سطحی تنفس کنند که به نظر می رسد سریعتر از حالت عادی هستند.
- تنگی قفسه سینه. حملات اغلب با احساس سفت شدن قفسه سینه یا وجود درد در سمت چپ یا راست همراه است.
- قرائت جریان پیک پایین (PEF). اگر فرد از جریان سنج پیک استفاده می کند ، دستگاه کوچکی که حداکثر سرعت بازده را اندازه گیری می کند تا توانایی فرد در بازدم هوا را زیر نظر داشته باشد و اندازه گیری ها از 50 تا 79 درصد بهترین اندازه شخصی شما را شامل می شود ، این نشان دهنده یک شعله ور شدن آسم
مرحله 3. علائم آسم در کودک را بشناسید
کودکان اغلب علائم مشابه بزرگسالان مبتلا به آسم را دارند ، مانند خس خس سوت زدن یا سوت زدن هنگام تنفس ، تنگی نفس و سفت شدن یا درد قفسه سینه.
- تنفس سریع در حمله آسم در کودکان شایع است.
- کودکان ممکن است "عقب نشینی" را در جایی نشان دهند که هنگام کشیدن گردن ، تنفس شکم یا دنده های آنها را می بینید.
- در برخی از کودکان سرفه مزمن می تواند تنها علامت حمله آسم باشد.
- در موارد دیگر ، علائم آسم در کودکان محدود به سرفه است که با عفونت های ویروسی یا هنگام خواب بدتر می شود.
مرحله 4. موقعیت خاص را ارزیابی کنید
ارزیابی کنید چه اتفاقی می افتد تا مشخص شود آیا به مراقبت های پزشکی اورژانسی نیاز است و چه درمانی باید در محل انجام شود. افرادی که علائم خفیفی دارند ممکن است بتوانند از داروهای خود استفاده کنند که باید فوراً اثر کند. افرادی که از ناراحتی بیشتری رنج می برند باید توسط پرسنل فوریتهای پزشکی ملاقات کنند. در صورت حمله شدید آسم ، قبل از اقدام به درمان حمله ، تماس بگیرید یا از فردی در این نزدیکی بخواهید تا با اورژانس پزشکی تماس بگیرد. بدانید که چگونه موقعیتی را که در دست دارید تشخیص دهید:
-
افراد مبتلا به آسم که به داروهای خود نیاز دارند اما ممکن است به مراقبت فوری پزشکی احتیاج نداشته باشند ، موارد زیر را انجام می دهند:
- کمی خس خس کنید اما در ناراحتی ظاهر نشوید
- ممکن است سرفه کنند تا راه تنفسی خود را پاک کرده و هوای بیشتری دریافت کنند
- تنگی نفس دارید اما قادر به صحبت و راه رفتن هستید
- به نظر نمی رسد مضطرب یا در تنگنا باشد
- می تواند به شما بگوید که آنها مبتلا به آسم هستند و محل داروی آنها در کجا قرار دارد
-
افرادی که از ناراحتی قابل توجهی رنج می برند و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند:
- ممکن است رنگ پریده یا حتی رنگ مایل به آبی روی لب ها یا انگشتان داشته باشد
- علائم مشابهی در بالا دارند اما شدیدتر و شدیدتر هستند
- ماهیچه های قفسه سینه را برای تنفس فشار دهید
- دچار تنگی نفس شدید می شوید که منجر به نفس نفس زدن کوتاه می شود
- با الهام یا انقضا خس خس خس خس می کند
- اضطراب را نسبت به این وضعیت افزایش داده اند
- ممکن است گیج شده یا کمتر از حالت عادی پاسخگو باشد
- به دلیل تنگی نفس در راه رفتن یا صحبت کردن مشکل دارید
- علائم مداوم را نشان دهد
روش 2 از 4: درمان حمله آسم خود شما
مرحله 1. یک برنامه عملی در دست تهیه داشته باشید
پس از تشخیص بیماری آسم ، یک برنامه اقدام آسم را با متخصص آلرژی یا پزشک خود تهیه کنید. این طرح اساساً یک فرآیند گام به گام است که در صورت مواجهه با یک حمله حاد باید چه کار کرد. این طرح باید یادداشت شود و شامل شماره تلفن های اضطراری و همچنین شماره خانواده و دوستان باشد که در صورت نیاز می توانند در بیمارستان با شما ملاقات کنند.
- هنگامی که تشخیص را دریافت می کنید ، با پزشک خود مشورت کنید تا علائم خاصی از بدتر شدن آسم خود را مشخص کنید و در صورت شعله ور شدن آن چه باید بکنید (مانند مصرف دارو ، مراجعه به اورژانس و غیره).
- اطمینان حاصل کنید که چگونه از استنشاق های نجات خود استفاده کنید.
- این طرح را بنویسید و همیشه آن را نزد خود نگه دارید.
مرحله 2. از عوامل حمله آسم خود اجتناب کنید
به طور کلی توجه داشته باشید که پیشگیری از علائم بهترین راه برای مدیریت و درمان آسم است. اگر می دانید چه شرایطی حملات آسم شما را تحریک می کند (مانند بودن در اطراف حیوانات پشمالو یا هوای بسیار گرم یا سرد) ، در صورت امکان از این موارد اجتناب کنید.
مرحله 3. از دستگاه استنشاقی که توسط پزشک تجویز شده است استفاده کنید
دو نوع مختلف داروی نجات وجود دارد که ممکن است برای شما پزشک تجویز شده باشد ، داروی استنشاقی دوز سنج (MDI) یا استنشاق کننده پودر خشک (DPI).
- MDI رایج ترین استنشاق کننده است. آنها داروهای آسم را از طریق یک قوطی کوچک آئروسل مجهز به یک پیشران شیمیایی که دارو را به ریه ها می راند ، تحویل می دهند. از MDI می توان به تنهایی یا با یک محفظه تنفسی ("فاصله") استفاده کرد که دهان شما را از استنشاق کننده جدا می کند و به شما اجازه می دهد تا برای دریافت دارو به طور طبیعی نفس بکشید و به دارو کمک کند تا به طور مlyثرتری وارد ریه ها شود.
- یک دستگاه استنشاقی DPI برای ارائه داروهای پودر خشک برای نجات آسم بدون پیشران. نامهای تجاری داروهای DPI عبارتند از Flovent ، Serevent یا Advair. DPI شما را ملزم به تنفس سریع و عمیق می کند ، که استفاده از آنها را در هنگام حمله آسم دشوار می کند. این باعث می شود که آنها کمتر از MDI های معمولی محبوبیت نداشته باشند.
- هر کدام که برای شما تجویز شده است ، مطمئن شوید که همیشه آن را با خود حمل می کنید.
مرحله 4. از MDI استفاده کنید
توجه داشته باشید که هنگام ابتلا به حمله آسم ، فقط می خواهید از MDI پر شده با داروهای نجات دهنده ، برونکودیلاتورها (مانند آلبوترول) استفاده کنید و نه کورتیکواستروئیدها یا برونکودیلاتورهای آگونیست بتا 2 طولانی مدت. استنشاق را به مدت پنج ثانیه تکان دهید تا دارو در قوطی مخلوط شود.
- قبل از استفاده از دستگاه استنشاقی ، تا جایی که می توانید هوا را در ریه ها بیرون دهید.
- چانه خود را بلند کرده و لب های خود را در اطراف محفظه هوا یا انتهای دستگاه استنشاقی محکم کنید.
- با استفاده از یک محفظه هوا ، شما به طور عادی و آهسته نفس می کشید تا دارو را دریافت کنید. با استفاده از دستگاه استنشاق ، دم را شروع کرده و یکبار دستگاه استنشاق را فشار دهید.
- تا زمانی که دیگر نتوانید هوا بخورید ، نفس خود را ادامه دهید.
- نفس خود را به مدت 10 ثانیه نگه دارید و حداقل یک بار ، اما اغلب بیشتر این کار را تکرار کنید و بین استفاده حداقل یک دقیقه زمان بگذارید. همیشه دستورالعمل های برنامه آسم خود را دنبال کنید.
مرحله 5. از DPI استفاده کنید
DPI ها به طور مداوم از سازنده ای به تولید کننده دیگر متفاوت است ، بنابراین قبل از استفاده باید در خواندن دستورالعمل ها دقت شود.
- تا جایی که امکان دارد هوا را بیرون دهید.
- لب های خود را در اطراف DPI ببندید و تا زمانی که ریه های شما پر نشوند ، نفس عمیق بکشید.
- نفس خود را به مدت 10 ثانیه نگه دارید.
- DPI را از دهان خود خارج کرده و به آرامی بازدم کنید.
- در صورت تجویز بیش از یک دوز ، پس از گذشت یک دقیقه این کار را تکرار کنید.
مرحله 6. یک اورژانس آسم را بشناسید
اگر علائم آسم شما حتی پس از مصرف دارو تشدید شد ، ممکن است نیاز به کمک فوری پزشکی داشته باشید. اگر می توانید با اورژانس تماس بگیرید ، باید این کار را انجام دهید. با این حال ، اگر تنفس شما بسیار سخت است و نمی توانید واضح صحبت کنید ، ممکن است به شخصی احتیاج داشته باشید که از شما بخواهد ، مانند یک دوست یا یکی از اعضای خانواده در نزدیکی یا یک رهگذر.
یک برنامه اقدام خوب شامل شماره محلی خدمات اضطراری خواهد بود. علاوه بر این ، پزشک شما را در تشخیص شدت علائم و زمان ورود شما به وضعیت اضطراری کمک می کند تا بدانید چه زمانی باید کمک بگیرید. اگر حمله شما با استفاده از دستگاه استنشاق کننده نجات در چند دقیقه به طور قابل توجهی تسکین نیافت ، با شماره اورژانس محلی خود تماس بگیرید
مرحله 7. در انتظار پرسنل اورژانس استراحت کنید
بنشینید و استراحت کنید تا پرسنل اورژانس به کمک شما بیایند. برخی از بیماران مبتلا به آسم ، نشستن در حالت "سه پایه" را که به جلو خم شده و دستان خود را روی زانو قرار داده اند ، مفید می دانند زیرا می تواند فشار بر دیافراگم را کاهش دهد.
- سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید. مضطرب شدن می تواند علائم شما را افزایش دهد.
- از فردی در مجاورت بخواهید که با شما بنشیند تا به شما کمک کند تا زمان رسیدن اورژانس به آرامش برسید.
روش 3 از 4: کمک به شخص دیگر
مرحله 1. به فرد کمک کنید تا موقعیت راحتی را پیدا کند
بیشتر افراد مبتلا به آسم راحت تر می نشینند و ایستاده یا دراز نمی کشند. برای کمک به گسترش ریه و سهولت تنفس ، فرد را قائم نگه دارید. اجازه دهید فرد برای حمایت کمی به سمت جلو یا یک صندلی تکیه دهد. برخی از بیماران مبتلا به آسم ممکن است در حالت "سه پایه" بنشینند و دستان خود را روی زانو قرار داده و فشار را بر روی دیافراگم خود کاهش دهند.
- آسم با اضطراب تشدید می شود اما با اضطراب ایجاد نمی شود. این بدان معناست که در هنگام حمله ، فرد وقتی آرام است سریعتر پاسخ می دهد. اضطراب باعث ترشح کورتیزول در بدن می شود که برونشیول ها را منقبض می کند ، گذرگاهی که از طریق آن هوا از بینی و/یا دهان به کیسه های هوایی ریه ها منتقل می شود.
- مهم است که آرامش خود را حفظ کرده و اطمینان خاطر داشته باشید زیرا این می تواند به فرد در حفظ آرامش کمک کند.
مرحله 2. با آرامش بپرسید "آیا شما آسم دارید؟
حتی اگر فرد به دلیل خس خس سینه یا سرفه نتواند به طور شفاهی پاسخ دهد ، ممکن است سر خود را به نشانه استنشاق یا کارت راهنمایی تکان دهد یا اشاره کند.
از فرد مورد نظر بخواهید که آیا برنامه اقدام اضطراری آسم را نوشته است یا خیر. بسیاری از افرادی که برای حملات آسم آماده هستند ، یک برنامه اضطراری کتبی با خود حمل می کنند. اگر فرد یکی دارد ، آن را بیرون بیاورید و به او کمک کنید تا برنامه را دنبال کند
مرحله 3. همه محرک های شناخته شده را در منطقه نزدیک حذف کنید
آسم اغلب توسط محرک های خاص یا آلرژن ها تشدید می شود. از فرد بپرسید که آیا چیزی در ناحیه نزدیک ممکن است باعث حمله شود و اگر فرد پاسخی را ارسال کرد ، سعی کنید ماشه را بردارید یا اگر محرک محیطی است (مانند گرده یا شرایط آب و هوایی) فرد را از ماشه خارج کنید.
- حیوانات
- دود
- گرده
- رطوبت زیاد یا هوای سرد
مرحله 4. به فرد اطلاع دهید که بدنبال استنشاق کننده او هستید
این کار را انجام دهید تا فرد آرام بماند و به او اطمینان دهید که با او کار می کنید نه علیه او.
- زنان ممکن است دستگاه استنشاقی خود را در کیف های دستی خود و مردان را در جیب خود نگه دارند.
- برخی از بیماران مبتلا به آسم ، به ویژه کودکان یا افراد مسن ، ممکن است یک لوله پلاستیکی شفاف به نام فاصله دار داشته باشند که به دستگاه استنشاقی متصل می شود. اسپیسر دارو را با نیروی کمتری به دهان می رساند و تنفس را آسان تر می کند.
- کودکان و افراد مسنی که از حملات آسم مکرر رنج می برند ، ممکن است دارای نبولایزر نیز باشند که داروهای آسم را از طریق دهان یا ماسک به بیمار می رساند. استفاده از آنها آسان است ، زیرا بیمار به طور معمول تنفس می کند و بنابراین برای جوانان و بزرگسالان ایده آل است ، اما تا حدودی حجیم تر از MDI ها هستند و برای کار نیاز به برق دارند.
- اگر فرد دارای دستگاه استنشاقی نیست ، با اورژانس پزشکی تماس بگیرید ، به ویژه اگر آسم جوان یا مسن است. افرادی که از حملات آسم بدون داروهای استنشاقی رنج می برند در معرض خطر خفگی هستند.
مرحله 5. شخص را برای دریافت دارو از دستگاه استنشاقی آماده کنید
اگر سر فرد به سمت پایین استراحت دارد ، به طور موقت قسمت بالای بدن خود را به عقب بلند کنید.
- اگر فاصله ای برای MDI وجود دارد ، پس از تکان دادن آن را به دستگاه استنشاق وصل کنید. درپوش را از دهانه بردارید.
- در صورت لزوم به فرد کمک کنید سرش را به عقب خم کند.
- قبل از استفاده از دستگاه استنشاقی تا آنجا که ممکن است بازدم آسم را انجام دهید.
- به فرد اجازه دهید داروهای خود را تجویز کند. دوزهای استنشاقی باید به طور مناسب تنظیم شود ، بنابراین اجازه دهید این روند را بر روی آسم کنترل کنید. در صورت لزوم به فرد کمک کنید که دستگاه استنشاق کننده یا فاصله دهنده را روی لب های خود قرار دهد.
- اکثر مبتلایان به آسم بین دو پف یک یا دو دقیقه مکث می کنند.
مرحله 6. با اورژانس تماس بگیرید
تا زمان رسیدن نیروهای امدادی بر افراد مبتلا به آسم نظارت کنید.
- حتی اگر به نظر می رسد که آسم پس از استفاده از استنشاق کننده خود بهبود یافته است ، بهتر است یک پزشک امداد یا متخصص مراقبت های بهداشتی بتواند فرد را ارزیابی کند. اگر فرد مایل به رفتن به بیمارستان نیست ، می تواند پس از اطلاع از وضعیت سلامتی خود این تصمیم را بگیرد.
- در صورت لزوم به کمک فرد استنشاقی خود ادامه دهید. حتی اگر حمله آسم از شدت آن کاسته نشود ، این دارو با شل کردن مجاری تنفسی از بدتر شدن آن جلوگیری می کند.
روش 4 از 4: حمله آسم را بدون استنشاق درمان کنید
مرحله 1. با خدمات اورژانس تماس بگیرید
اگر شما یا شخص دیگری دستگاه استنشاقی ندارید ، مهم است که با شماره تلفن اورژانس محلی خود تماس بگیرید. اقدامات دیگری نیز وجود دارد که می توانید در انتظار خدمات اورژانس انجام دهید. با این حال ، شما همیشه باید از خدمات اورژانس بخواهید که در هنگام تلفن با آنها چه توصیه هایی می کنند.
مرحله 2. دوش آب گرم بگیرید
اگر در خانه هستید ، دوش گرفتن یا حمام گرم می تواند حمام را به دلیل بخار به یک منطقه بهبودی خوب تبدیل کند.
مرحله 3. تمرینات تنفسی را تمرین کنید
بسیاری از مردم هنگام حمله آسم دچار اضطراب و وحشت می شوند و این می تواند تنفس را افزایش دهد. با این حال ، وحشت زدگی معمولاً حمله آسم را تشدید می کند زیرا میزان اکسیژن دریافتی از ریه ها را محدود می کند. سعی کنید تنفس آهسته و آگاهانه انجام دهید. تعداد بینی را چهار بشمارید و سپس شمارش شش را انجام دهید.
سعی کنید هنگام بازدم لب های خود را جمع کنید. این می تواند بازدم شما را کند کرده و مجاری تنفسی را برای مدت طولانی باز نگه دارد
مرحله 4. یک نوشیدنی حاوی کافئین پیدا کنید
ساختار شیمیایی کافئین مشابه داروهای رایج آسم است و مقدار کمی قهوه یا نوشابه می تواند به شل شدن مجاری تنفسی و کاهش مشکلات تنفسی کمک کند.
داروی مورد بحث در اینجا تئوفیلین نامیده می شود که می تواند به جلوگیری و درمان خس خس سینه ، تنگی نفس و تنگی قفسه سینه کمک کند. ممکن است تئوفیلین کافی در قهوه یا چای برای مقابله با حمله آسم وجود نداشته باشد ، اما این یک گزینه جایگزین است
مرحله 5. از داروهای رایج خانگی استفاده کنید
برخی از داروها ممکن است به کاهش عوارض حمله آسم در موارد اضطراری کمک کنند ، اگرچه هرگز نباید به جای دریافت کمک های اضطراری از آنها استفاده کرد.
- اگر شما یا آسم فکر می کنید آلرژن باعث واکنش شده است ، یک آنتی هیستامین (داروی آلرژی) سریع عمل کنید. اگر در یک روز با شاخص گرده بالا در خارج از خانه هستید ، ممکن است این مورد اتفاق بیفتد. آنتی هیستامین ها عبارتند از: آلگرا ، بنادریل ، دیمتان ، کلاریتین ، آلاورت ، تاویست ، کلر تریمتون و زیرتک. اکیناسه ، زنجبیل ، بابونه و زعفران همه آنتی هیستامین های طبیعی هستند. اگر می توانید چای های حاوی این مواد را پیدا کنید ، ممکن است به تسکین برخی علائم کمک کند ، اگرچه تأثیر آنتی هیستامین ها به طور کلی به حداقل می رسد. هنگام استفاده از گیاهان طبیعی یا مکمل ها مراقب باشید زیرا برخی از افراد به مواد تشکیل دهنده حساسیت دارند.
- از یک شبه افدرین بدون نسخه مانند. Sudafed استفاده کنید. سودافد یک ضد احتقان بینی است ، اما می تواند در هنگام حمله آسم هنگامی که یک دستگاه استنشاقی وجود ندارد کمک کند ، زیرا می تواند به باز شدن برونشیول ها کمک کند. بهتر است قبل از مصرف قرص را با ملات و مایع خرد کرده و در آب گرم یا چای حل کنید تا خطر خفگی را محدود کنید. همچنین توجه داشته باشید که در حالی که کار می کند ، ممکن است 15 تا 30 دقیقه طول بکشد تا موثر واقع شود. همچنین به خاطر داشته باشید که شبه افدرین می تواند ضربان قلب و فشار خون را افزایش دهد.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- علائم آسم ، مانند سرفه ، خس خس سینه ، تنگی نفس یا سفت شدن قفسه سینه ، با داروهای استنشاقی قابل برگشت است. در برخی موارد ، علائم به خودی خود برعکس می شوند.
- اگر شما حمله آسم خود را درمان کرده اید و خفیف است ، اما بهبود نیافته است ، به پزشک خود مراجعه کنید تا از بدتر شدن آن جلوگیری کند. او ممکن است استروئیدهای خوراکی را برای کمک به توقف حمله تجویز کند.
- اگر به محض بروز علائم برنامه عمل خود را دنبال کنید ، اغلب می توانید از تبدیل شدن آن به یک حمله شدید جلوگیری کنید.
- اطمینان حاصل کنید که داروی استنشاقی و داروهای دیگری که برای آسم مصرف می کنید منقضی نشده یا تمام نشده است. در صورت نیاز قبل از اتمام کار در صورت امکان با پزشک خود تماس بگیرید
هشدارها
- هیچ داروی بدون نسخه ای برای درمان آسم تأیید نشده است. همه افراد مبتلا به آسم باید برنامه اورژانس داشته باشند و دستگاه استنشاق خود را همیشه همراه داشته باشند.
- اگر در مورد آنچه باید انجام دهید شک دارید ، فوراً با اورژانس تماس بگیرید.
- آسم می تواند زندگی را تهدید کند. اگر شما یا شخصی که با او هستید در عرض چند دقیقه از دستگاه استنشاق کمک دریافت نکردید ، شما یا کسی که در نزدیکی شماست باید با شماره فوریت های پزشکی محلی خود تماس بگیرید و منتظر کمک باشید.
