آبله مرغان یک بیماری شایع دوران کودکی است که بسیار عفونی است. این بیماری توسط ویروسی به نام واریسلا زوستر ایجاد می شود که معمولاً باعث بیماری خفیف و تهدید کننده زندگی نمی شود. با این حال ، این بیماری می تواند برای برخی از افراد شدید و حتی کشنده باشد. در بزرگسالی ، ممکن است با مراقبت از کودک یا بزرگسال دیگر مبتلا به آبله مرغان روبرو شوید. با این حال ، اگر شما آبله مرغان یا واکسن نداشته اید ، ممکن است به این بیماری مبتلا شوید. بیاموزید که چگونه از ابتلا به این بیماری اجتناب کنید تا احتمال عوارض درازمدت آن را کاهش دهید.
مراحل
روش 1 از 3: اقدامات احتیاطی اساسی
مرحله 1. نحوه انتشار ویروس آبله مرغان را بشناسید
این ویروس بسیار مسری است و از طریق ذراتی که از ضایعات (زخم) روی پوست یا از دستگاه تنفسی فوقانی ناشی می شود در هوا پخش می شود. همچنین اگر ضایعات باز فرد مبتلا را لمس کنید و سپس صورت ، بینی یا دهان خود را لمس کنید ، می توانید به ویروس مبتلا شوید.
- این بیماری 10 تا 21 روز (به طور متوسط 15 تا 16 روز) پس از قرار گرفتن در معرض توسعه طول می کشد.
- اگر با فردی که آبله مرغان دارد در تماس هستید و مصونیت ندارید ، حدود 90 درصد احتمال دارد که به آن مبتلا شوید.
- فرد مبتلا از 1 تا 2 روز قبل از بروز بثورات پوستی مسری است و تا زمانی که تمام ضایعات پوسته پوسته نشوند ، همچنان مسری خواهد بود. این معمولاً 5 روز پس از اولین بثورات ظاهر می شود.
- برخی از افرادی که واکسن می زنند ممکن است از پیشرفت واریسلا رنج ببرند ، که نوعی خفیف از آبله مرغان است که شامل راش کمتر از 50 ضایعه و تب خفیف می شود. این افراد نیز مسری هستند. با این حال ، مبتلایان به واریسلا تنها یک سوم مسری هستند که واکسینه نشده اند.
مرحله 2. برای محافظت از خود در برابر انتقال قطرات از ماسک استفاده کنید
هنگام مراقبت از فرد مبتلا به آبله مرغان اقدامات احتیاطی را انجام دهید تا خطر عفونت قطره ای کاهش یابد. برای جلوگیری از ورود ترشحات به دهان و بینی از ماسک صورت استفاده کنید. ماسک صورت همیشه باید قبل از قرار گرفتن در یک اتاق با بیمار پوشیده شود و در هر بار استفاده از ماسک از ماسک جدید استفاده شود. اگر فرد عطسه می کند ، سرفه می کند یا ترشحات زیادی از بینی ایجاد می کند ، از دستکش ، روپوش و عینک یا ماسک صورت استفاده کنید. قطرات عطسه می توانند تا 200 فوت در هوا حرکت کنند ، بنابراین محافظت از خود بسیار مهم است.
- ویروس واریسلا زوستر از طریق انتقال قطرات یا تماس مستقیم با فرد یا لمس اشیاء یا لباسهایی که در تماس با فرد آلوده بودند منتقل می شود.
- قطرات ممکن است از عطسه ، سرفه ، صحبت کردن ، ترشحات بینی و بزاق ناشی شود.
مرحله 3. قبل و بعد از لمس بیمار دستهای خود را بشویید
اطمینان حاصل کنید که دستان خود را قبل و بعد از لمس بیمار یا پس از تماس با اشیاء ، مواد یا ترشحات بیمار بشویید. برای شستن دستها از صابون و آب گرم استفاده کنید.
- دستان خود را حداقل 20 ثانیه با صابون و آب گرم خیس کنید.
- حتما پشت دست ها ، بین انگشتان دست و زیر ناخن های خود را بکشید.
- اگر به تایمر به مدت 20 ثانیه نیاز دارید ، دوبار "تولدت مبارک" با خود زمزمه کنید.
- دستان خود را به خوبی زیر آب گرم بشویید و با یک حوله تمیز خشک کنید یا از هوای گرم برای خشک کردن آنها استفاده کنید.
مرحله 4. بیمار را در یک اتاق نگه دارید تا از انتشار ویروس جلوگیری شود
اتاق خواب بیمار اغلب بهترین اتاق است. در صورت امکان ، از بیمار بخواهید فقط از یکی از حمام های منزل استفاده کند و مطمئن باشید که هیچ فرد دیگری در خانه از آن حمام استفاده نمی کند.
هنگام خروج از اتاق خواب برای دستشویی ، از بیمار بخواهید ماسک بزند. هرگونه عطسه یا سرفه در خارج از اتاق نیز ممکن است باعث انتقال ویروس شود
مرحله 5. برای محافظت بیشتر از اقدامات احتیاطی تماس استفاده کنید
اقدامات احتیاطی شامل پوشیدن روپوش و دستکش برای هرگونه تماس فیزیکی با فرد یا سایر اجسام بی جان است که ممکن است با بیمار تماس داشته باشد.
هنگام تعویض ملحفه های تختخواب ، ورود به اتاق ، دست زدن به بیمار یا دست زدن به هر وسیله دیگری ، مطمئن شوید که از عینک ، دستکش و روپوش استفاده می کنید
روش 2 از 3: واکسیناسیون آبله مرغان
مرحله 1. در صورت عدم اطمینان از ابتلا به آبله مرغان ، از نظر ایمنی آزمایش شوید
اگر به خاطر ندارید که آبله مرغان داشتید یا نه ، بعد از 1980 متولد شده اید و اعضای خانواده ای ندارید که بتوانند به خاطر بسپارند ، پزشک می تواند یک تیتر خون بگیرد. این آزمایش خون است که آنتی بادی های خون شما را برای ویروس آبله مرغان اندازه گیری می کند.
اگر در معرض آبله مرغان قرار داشتید و بیماری داشتید ، حتی اگر یک مورد بسیار خفیف باشد ، آنتی بادی هایی در خون شما وجود دارد که شما را از ابتلا مجدد به آن محافظت می کند
مرحله 2. در مورد اینکه آیا واکسن برای شما بی خطر است با پزشک خود مشورت کنید
برخی از افراد هستند که نباید از واکسن برای محافظت در برابر آبله مرغان به دلیل سایر مسائل پزشکی استفاده کنند. سابقه پزشکی خود را با پزشک خود در میان بگذارید تا مشخص شود که آیا نباید واکسن را تزریق کنید یا خیر. به طور کلی ، شما نباید واکسن دریافت کنید اگر:
- به اولین دوز واکسن واکنش آلرژیک نشان داده اید
- باردار هستند
- حساسیت به ژلاتین یا نئومایسین
- داشتن بیماری سیستم ایمنی مانند HIV/AIDS
- دوز بالایی از استروئیدها یا داروهای دیگر که بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد دریافت کرده اید
- تحت درمان با سرطان با اشعه ، دارو یا شیمی درمانی هستید
- در 5 ماه گذشته دچار تزریق خون یا دریافت فرآورده های خونی شده اید
مرحله 3. در صورت ایمن نبودن در مورد واکسیناسیون سال کنید
واکسیناسیون علیه آبله مرغان نیز می تواند شما را از ابتلا به این بیماری مصون نگه دارد. اگرچه بیشتر تحقیقات در مورد واکسیناسیون قبل از قرار گرفتن در معرض ویروس انجام شده است ، اما واکسیناسیون پس از مواجهه محافظت موثری را ارائه می دهد. با این حال ، مهم است که واکسن را در 3-5 روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری دریافت کنید تا بهترین نتیجه را بگیرید.
- اگر آبله مرغان نداشته اید و واکسیناسیون دریافت نکرده اید ، در مورد واکسیناسیون با پزشک خود صحبت کنید.
- برخی از افرادی که واکسن دریافت می کنند ، دچار آبله مرغان خفیف با تاول های کمتر از حالت عادی و اغلب بدون تب می شوند. واکسن از ویروس های زنده یا ضعیف شده ساخته شده است.
- کودکان واکسن را در 12-18 ماهگی و دوز دیگر بین 4 تا 6 سالگی دریافت می کنند. شایع ترین عوارض جانبی واکسن درد ، قرمزی یا تورم در محل تزریق است. درصد کمی از کودکان و بزرگسالانی که واکسن دریافت می کنند نیز در اطراف محل تزریق واکسن دچار بثورات خفیف می شوند.
مرحله 4. اگر نمی توانید واکسن را مصرف کنید ، به مصرف گلوبولین ایمنی بپردازید
حتی اگر به دلیل مشکل یا نگرانی بهداشتی نمی توانید واکسن آبله مرغان را تزریق کنید ، باز هم گزینه های دیگری وجود دارد. اگر فکر می کنید در معرض آبله مرغان قرار گرفته اید ، از پزشک خود در مورد درمان ایمونوگلوبولین واریسلا زوستر بپرسید. این درمان با ارائه آنتی بادی های مورد نیاز برای مبارزه با ویروس ، به تقویت ایمنی شما کمک می کند.
- سعی کنید در اسرع وقت بعد از قرار گرفتن در معرض گلوبول ایمنی ، تحت درمان قرار بگیرید و بیش از 10 روز پس از تماس منتظر نمانید. اگر خیلی صبر کنید خیلی خوب کار نمی کند.
- شما این دارو را مانند واکسن به صورت تزریقی دریافت خواهید کرد.
- در صورت داشتن هرگونه بیماری جدی از جمله بیماری قلبی یا سابقه لخته شدن خون یا سکته ، به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین به آنها بگویید که آیا اخیراً واکسن زده اید ، زیرا این درمان می تواند اثر بخشی از واکسن ها را کاهش دهد.
مرحله 5. اگر در معرض خطر شدید بیماری شدید ، در مورد مصرف یک داروی ضد ویروسی بحث کنید
اگر در معرض ویروس آبله مرغان قرار گرفته اید و پزشک شما فکر می کند که ممکن است به طور جدی بیمار شوید ، ممکن است دارویی مانند آسیکلوویر یا والاسیکلوویر را توصیه کند. این داروها می توانند علائم شما را ملایم تر کرده و به بهبود سریعتر کمک کنند. اگر به تازگی علائم آبله مرغان را نشان داده اید ، در مورد مصرف داروی ضد ویروس سوال کنید:
- شما بیش از 12 سال سن دارید و از آبله مرغان مصون نیستید
- شما یک مشکل سلامتی مزمن دارید ، مانند بیماری قلبی
- شما داروهای استروئیدی یا سالیسیلات مصرف می کنید
روش 3 از 3: عوامل خطر و گزینه های درمانی
مرحله 1. خطرات مربوط به جمعیت خاصی از افرادی که به آبله مرغان مبتلا می شوند را بشناسید
افراد متعددی در معرض خطر بیشتری برای ایجاد عوارض مهم هستند که می تواند زندگی را تهدید کند. این افراد عبارتند از:
- نوزادان و نوزادانی که مادران آنها آبله مرغان یا واکسن نداشته اند
- بزرگسالان
- زنان بارداری که آبله مرغان نداشته اند
- افرادی که سیستم ایمنی بدن آنها با داروها مختل می شود
- افرادی که استروئید مصرف می کنند
- افراد مبتلا به بیماریهایی که بر سیستم ایمنی بدن آنها تأثیر می گذارد ، مانند سرطان یا HIV/AIDS. افراد مبتلا به عفونت HIV گاهی اوقات به آبله مرغان مزمن مبتلا می شوند.
مرحله 2. از عوارض احتمالی مرتبط با آبله مرغان شدید آگاه باشید
در برخی موارد ، آبله مرغان می تواند عوارض جدی داشته باشد که نیاز به مداخلات فوری پزشکی دارد. عوارض ناشی از عفونت واریسلا شامل موارد زیر است:
- عفونت های باکتریایی پوست یا بافت نرم
- پنومونی
- سپتی سمی (عفونت در خون)
- سندرم شوک سمی
- عفونت های استخوانی
- آرتریت سپتیک (عفونت مفصلی)
- انسفالیت (التهاب مغز)
- آتاکسی مخچه (التهاب مخچه در مغز)
- کم آبی بدن
- عفونت های مفصلی
مرحله 3. گزینه های درمان را با پزشک خود در میان بگذارید
درمان آبله مرغان معمولاً حمایتی است و در خانه انجام می شود. اگر شما در معرض خطر بیشتری هستید و بیماری های دیگر آبله مرغان ایجاد می شود ، ممکن است برای درمان عفونت ثانویه و درمان حمایتی به بستری شدن نیاز داشته باشید. درمان های خانگی به فرد کمک می کند تا راحت تر بهبود یابد. درمانهای رایج آبله مرغان در خانه عبارتند از:
- لوسیون کالامین و حمام جوش دوسر یا جوش شیرین کلوئیدی به خشک شدن ضایعات و تسکین خارش کمک می کند.
- بندریل ، که می تواند به کاهش خارش و التهاب کمک کند. برای بزرگسالان ، دوز معمول 25-50 میلی گرم 3 بار در روز است. اگر کودک را درمان می کنید ، از پزشک خود بخواهید تا دوز را بر اساس وزن کودک توصیه کند.
- داروهای غیر آسپرین مانند استامینوفن برای کاهش تب. محصولات آسپرین گاهی اوقات می توانند باعث واکنش شدید و تهدید کننده زندگی در کودکان و نوجوانان به نام سندرم ریز شوند ، بنابراین هرگز آسپرین یا داروهای دیگر با اسید سالیسیلیک را به کودک ندهید.
- داروهای ضد ویروسی برای افرادی که در گروه های پرخطر قرار دارند و ممکن است به عفونت های ثانویه مبتلا شوند. این داروهای ضد ویروسی شامل آسیکلوویر ، والاسیکلوویر و فامسیکلوویر است.
مرحله 4. بدانید چه زمانی باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید
اگر فرد در خانه تحت درمان است ، مهم است که بدانیم چه شرایطی نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. در صورت وجود موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید یا فرد را به اورژانس ببرید:
- برای مراقبت های حمایتی پیشگیرانه بالای 12 سال سن دارد
- دارای سیستم ایمنی ضعیف است
- باردار است
- تب دارد که بیش از 4 روز طول می کشد
- تب بالای 102 درجه فارنهایت (39 درجه سانتی گراد) دارد
- دارای مناطقی از بثورات است که بسیار قرمز ، گرم یا حساس می شوند
- دارای ناحیه ای است که مایع تغییر رنگ یافته غلیظ نشت می کند
- در بیدار شدن مشکل دارد یا گیج به نظر می رسد
- در راه رفتن مشکل دارد
- گردن سفتی دارد
- استفراغ مکرر دارد
- مشکل در تنفس یا سرفه شدید دارد
نکات
- آبله مرغان یک بیماری شایع دوران کودکی است که بسیار مسری است و اگر می خواهید از شیوع بیماری جلوگیری کنید احتیاج به اقدامات احتیاطی قابل توجهی دارد.
- اگر شما یک فرد بالغ هستید یا سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است ، باید مراقبت های مداوم و محتاطانه ای را در مورد فردی که مبتلا به آبله مرغان است انجام دهید زیرا عواقب آن خطرناک و احتمالاً تهدید کننده زندگی است.
- به خاطر داشته باشید که افرادی که مبتلا به زونا هستند می توانند آبله مرغان را به افرادی که قبلاً به آن مبتلا نشده اند منتقل کنند ، اما فقط از طریق تماس مستقیم. هنگامی که شما مبتلا به زونا هستید ، عفونت قطره ای امکان پذیر نیست. پس از ابتلا به آبله مرغان ، سال ها یا حتی دهه ها بعد می توانید به زونا مبتلا شوید.
