واکسیناسیون یک کار مهم در بسیاری از محیط های مراقبت های بهداشتی است و دانستن بایدها و نبایدها این تجربه را برای شما و بیمار شما آسان می کند. تجویز واکسن ها با ارتباط خوب با بیمار و غربالگری دقیق سلامت آغاز می شود. شما می خواهید بیماران شما احساس راحتی و آگاهی کنند! سپس مطمئن شوید که مواد صحیح را انتخاب کرده اید ، هنگام تزریق واکسن از روش های ایمن استفاده کنید و از بیمار خود با مراقبت های بعدی حمایت کنید. این یک تجربه واکسیناسیون آسان و مثبت را برای هر دوی شما ایجاد می کند.
مراحل
قسمت 1 از 4: پیروی از برنامه واکسیناسیون
مرحله 1. اخذ و استفاده از آخرین برنامه واکسیناسیون
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای ایالات متحده (CDC) نهادی دولتی است که برنامه واکسیناسیون را در ایالات متحده تنظیم می کند. آنها برنامه های واکسیناسیون قابل بارگیری برای نوزادان ، کودکان و نوجوانان و بزرگسالان را در وب سایت خود در دسترس دارند. هنگام تصمیم گیری در مورد تزریق واکسن برای بیماران خود ، این دستورالعمل های اساسی را دنبال کنید.
بسته به عواملی مانند محل زندگی بیماران و شرایط پزشکی آنها ممکن است برنامه های واکسیناسیون کمی متفاوت باشد
مرحله 2. بدانید که واکسیناسیون در کشور شما توصیه می شود
مردم در نقاط مختلف جهان به واکسنهای متفاوتی نیاز دارند ، بر اساس بیماریهایی که در آنجا شایع تر است. از این ابزار تعاملی ایجاد شده توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) برای ورود به کشور خود و دریافت برنامه واکسیناسیون سفارشی برای هر نقطه از جهان استفاده کنید.
مرکز پیشگیری و کنترل بیماریهای اروپایی ابزار مشابهی را برای کشورهای اروپایی در اختیار دارد
مرحله 3. صفحه موارد منع مصرف را مشاهده کنید
قبل از تجویز واکسن ، شرح حال کامل و معاینه فیزیکی را انجام داده و سابقه واکسیناسیون بیمار را مرور کنید. بپرسید آیا بیمار شما دارویی مصرف می کند ، آلرژی دارد یا قبلا به واکسن واکنش نشان داده است یا خیر. اگر تا به حال به هر قسمتی از واکسن واکنش آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) داشته اند ، آن را تزریق نکنید. اگر بیمار شما متوسط تا شدید بیمار است ، خطرات و مزایای آن را بسنجید - در صورت امکان صبر کنید تا بهبود یابد. از موارد منع مصرف زیر برای واکسن های خاص مطلع باشید و در صورت وجود واکسن از آن اجتناب کنید:
- هپاتیت B: حساسیت به مخمر
- روتاویروس: سابقه دخول ؛ نقص ایمنی شدید ترکیبی (SCID)
- دیفتری/کزاز/سیاه سرفه: سابقه انسفالوپاتی ظرف یک هفته از دوز قبلی DTP ، DTaP یا Tdap
- هیب: کمتر از 6 هفته سن دارد
- سرخک/اوریون/سرخجه (MMR) ، واریسلا و تبخال زوستر: نقص ایمنی شدید ، از جمله HIV ؛ بارداری
- آنفولانزا: زیر 6 ماه ، واکنش آلرژیک شدید قبلی به واکسن آنفلوانزا یا یکی از اجزای آن یا حساسیت شدید به تخم مرغ.
قسمت 2 از 4: انتخاب و استفاده از مواد مناسب
مرحله 1. با یک نمودار دوز مشورت کنید
لازم نیست دستورالعمل های دوز هر واکسن را حفظ کنید. با یک نمودار دوز مانند این در immunize.org یا از CDC مشورت کنید.
مرحله 2. مسیر صحیح تحویل را انتخاب کنید
اکثر واکسن ها را می توان مستقیماً در عضله (داخل عضلانی) تزریق کرد ، اما برخی از آنها توسط زیر جلدی (زیر پوست یا در لایه چربی) ، بینی ، داخل پوستی (ID ، یا داخل پوست) یا دهان (PO) تزریق می شوند. اگر در مورد بهترین مسیر زایمان مطمئن نیستید ، با یک نمودار ایمن سازی مشورت کنید یا از سرپرست خود بپرسید. این دستورالعمل های کلی را دنبال کنید:
- واکسن های IM: دیفتری/کزاز/سیاه سرفه (شامل DTaP ، DT ، Tdap و Td) ، Hib ، HepA ، HepB ، HPV ، آنفلوانزای غیر فعال و نوترکیب (شایع ترین واکسن آنفولانزا) ، مزدوج مننژوکوک و سروگروپ B ، مزدوج پنوموکوک ، پنوموکوک پلی ساکارید (همچنین می توان به صورت زیر جلدی تجویز کرد) ، فلج اطفال (یا زیر پوست)
- زیر جلدی: MMR ، پلی ساکارید مننگوکوک ، واریسلا زوستر ، MMRV (ProQuad)
- اسپری داخل بینی: آنفلوانزای ضعیف شده زنده (LAIV ، همچنین FluMist نیز نامیده می شود)
- داخل پوستی: آنفلوآنزای فلوزون
- دهان: روتاویروس
مرحله 3. تزریق IM را با زاویه 90 درجه با سوزن سنج 22-25 انجام دهید
اکثر واکسن ها از طریق راه حل IM تزریق می شوند. تزریق IM را مستقیماً در شکم ماهیچه ای یک گروه عضلانی بزرگ انجام دهید. سوزن را عمود بر بدن بیمار با استفاده از یک حرکت سریع رانش وارد کنید. ماهیچه در زیر لایه چربی قرار دارد ، بنابراین سوزن طولانی تری نسبت به تزریق زیر جلدی مورد نیاز است.
سوزنی را انتخاب کنید که اندازه آن بین 22 تا 25 باشد. طول باید بر اساس اندازه بدن بیمار تعیین شود
مرحله 4. طول سوزن IM مناسب برای سن و اندازه بدن بیمار را انتخاب کنید
طول سوزن مناسب برای واکسن های IM را انتخاب کنید تا تزریق برای بیمار راحت تر شود و اطمینان حاصل شود که کل واکسن وارد عضله می شود. طول سوزن بر اساس سن و اندازه بدن بیمار ، به شرح زیر است:
- نوزادان (کمتر از 1 ماه): 5/8 اینچ در قسمت فوقانی ، خارجی ران (قدامی جانبی) ران
- نوزادان (1 تا 12 ماه): 1 اینچ به قسمت جلویی ران
- کودکان نوپا (1-2 سال): 1-1.25 "اینچ در قسمت قدامی ران ، یا 5/8-1" در دلتوئید (قسمت بالای بازوی بیرونی)
- کودکان و نوجوانان (3 تا 18 سال): 5/8-1 اینچ در دلتوئید ، یا 1-1.25 اینچ در قسمت قدامی ران
- بزرگسالان <130 پوند (59 کیلوگرم): 5/8-1 اینچ به داخل دلتوئید
- بزرگسالان 130- 152 پوند (59-69 کیلوگرم): 1 اینچ به دلتوئید
- ماده 153-200 پوند (69-91 کیلوگرم) و مردان 130-260 پوند (59-118 کیلوگرم): 1-1.5 اینچ به دلتوئید
- وزن 200 کیلوگرم ماده (91 کیلوگرم) و مردان وزن بیش از 260 کیلوگرم (118 کیلوگرم): 1.5 اینچ به دلتوئید
مرحله 5. برای تزریق زیر جلدی از سوزن 5/8 اینچی استفاده کنید
هم بزرگسالان و هم كودكان مي توانند تزريق Subcut را با سوزن 5/8 اينچ كه بين 23 تا 25 سنج دارد ، انجام دهند. تزریق را در بافت چربی بالای عضله فوقانی ، بیرونی (قدامی جلویی) ران برای نوزادان 1 تا 12 ماهه انجام دهید. برای افراد بالای 12 ماه ، می توانید از ران جلویی ران یا ناحیه چربی بالای عضله سه سر استفاده کنید.
سوزن را با زاویه 45 درجه به بدن بیمار وارد کنید ، در حالی که پوست را به آرامی در چادر قرار می دهید تا دسترسی بهتر به آن امکان پذیر باشد. به بافت چربی زیر پوست و بالای لایه عضلانی تزریق کنید
مرحله 6. واکسن های ID را در لایه بالایی پوست تزریق کنید
از یک سوزن کوتاه و باریک برای واکسن های ID ، مانند یک سوزن 15 میلی متری ، 26 گیج استفاده کنید. سوزن را به موازات پوست ، در بالاترین لایه پوست قرار دهید. برای تزریق واکسن داخل پوستی با دستگاه تزریق از قبل پر شده ، ابتدا دستگاه را به آرامی مخلوط کرده و دستورالعمل های زیر را دنبال کنید:
- دستگاه را با انگشت شست و میانی نگه دارید و انگشت اشاره خود را آزاد نگه دارید.
- سوزن را حدود 1/8 اینچ داخل پوست قرار دهید تا هنوز قابل مشاهده باشد.
- فشار ملایمی را روی پوست نگه دارید و با انگشت اشاره ، پیستون را فشار دهید. اگر در حال انجام آزمایش سل هستید ، باید یک تاول یا گلو کوچک ظاهر شود. اگر ظاهر نشد ، سوزن را کمی بیرون بکشید. پس از انجام آزمایش سل ، ناحیه را مالش ندهید.
- سوزن را با یک حرکت سریع از روی پوست بردارید. سوزن را از خود و دیگران دور کنید و با انگشت شست خود را فشار دهید تا محافظ سوزن فعال شود تا زمانی که صدای کلیک را بشنوید. آن را در ظرف تیز بریزید.
مرحله 7. به صورت داخل بینی به FluMist بدهید
FluMist ، واکسن زنده ضعیف شده آنفولانزا ، قابل تزریق نیست. محافظ نوک لاستیکی را بردارید. نوک را در داخل سوراخ بینی بیمار قرار دهید در حالی که آنها در حالت عمودی قرار دارند. به آنها بگویید که عادی نفس بکشند. پیستون را در اسرع وقت در یک حرکت فشار دهید-گیره تقسیم کننده دوز شما را در نیمه راه متوقف می کند. گیره تقسیم کننده دوز را فشار دهید و آن را بردارید ، سپس این عمل را در سوراخ بینی دیگر تکرار کنید.
مرحله 8. پرونده های دقیق بیمار را نگه دارید
هر زمان که واکسن می زنید ، تاریخ ، دوز و محل تزریق را ثبت کنید. این کار را در دستورالعمل های EMR (پرونده های الکترونیکی پزشکی) یا کاغذی خود ، طبق توصیه مدیر خود انجام دهید. در صورت استفاده از اطلاعات در تنظیمات خود ، داده ها را در یک سیستم اطلاعات ایمن سازی وارد کنید.
- در جمعیت کودکان ، برنامه واکسیناسیون را برای والدین ارائه دهید که مشخص می کند کدام یک تکمیل شده است و کدام بعدی است.
- بیانیه اطلاعات واکسن (VIS) حاوی اطلاعاتی در مورد مزایا و خطرات هر واکسن است. در صورت امکان ، با هر واکسیناسیون یک نسخه VIS به بیماران و والدین بیماران بدهید.
قسمت 3 از 4: اعمال روشهای ایمن واکسیناسیون
مرحله 1. واکسن مورد نظر را بررسی کرده و آماده کنید
برچسب ویال واکسن مورد نظر را بررسی کرده و دوباره بررسی کنید. تاریخ انقضا را بررسی کنید - در صورت انقضاء آن را دور بیندازید و از تاریخ جدید استفاده کنید. قبل از استفاده از واکسن ، برچسب گذاری را بررسی کنید تا ببینید آیا نیاز به دستکاری خاصی دارد ، برای مثال تکان دادن ویال واکسن و/یا استفاده از مخلوط بازسازی (رقیق کننده).
- اگر بیش از یک واکسن مصرف می کنید ، آنها را تهیه کنید ، برچسب مناسب را بزنید و برچسب گذاری را دوباره بررسی کنید.
- از چک لیست "حقوق" استفاده کنید: بیمار مناسب ، واکسن مناسب و رقیق کننده (در صورت وجود) ، زمان مناسب (سن بیمار مناسب ، فاصله زمانی ، واکسن منقضی نشده است) ، دوز مناسب ، مسیر/سوزن مناسب ، محل مناسب ، مستندات مناسب.
مرحله 2. دستان خود را بشویید
دستان خود را کاملاً با آب گرم و صابون بشویید. صابون را حداقل 30 ثانیه بمالید و زیر ناخن ها ، بین انگشتان و مچ دست خود را بمالید. دستان خود را با یک حوله کاغذی تمیز خشک کنید.
برای تزریق ، دستکش های یکبار مصرف بپوشید. اطمینان حاصل کنید که بیمار به لاتکس حساسیت ندارد. در این صورت از دستکش های غیر لاتکس استفاده کنید
مرحله 3. در محل تزریق از دستمال الکلی استفاده کنید
محل تزریق مناسب را انتخاب کرده و قرار دهید. یک دستمال الکلی استریل جدید باز کنید. محل را با حرکت دایره ای از مرکز شروع کرده و 2-3 اینچ به بیرون بکشید. بگذارید الکل خشک شود.
در صورت تزریق بیش از یک واکسن ، از محل تزریق جداگانه برای هر یک استفاده کنید
مرحله 4. شات را با استفاده از حرکات صاف و محکم اجرا کنید
بازو یا پای تزریق شده را با دست غیر غالب خود تثبیت کنید. با استفاده از سوزن IM یا Subcut مناسب ، سوزن را حدود یک اینچ از بیمار خود بگیرید. سریع آن را با زاویه مناسب وارد کنید. برای تزریق واکسن ، پیستون را با فشار مداوم فشار دهید. سوزن را با همان زاویه ای که وارد کرده اید بردارید.
سوزن را در ظرف تیز بریزید
مرحله 5. ناحیه را پاک کرده و پانسمان کنید
بلافاصله پس از برداشتن سوزن ، فشار ملایمی به آن ناحیه وارد کنید. این را با یک تکه گاز کوچک بپوشانید و آن را با نوار طبی در جای خود نگه دارید. به بیمار خود بگویید که می تواند پانسمان را در همان روز بردارند.
قسمت 4 از 4: صحبت با بیماران و ارائه مراقبت های بعدی
مرحله 1. به سوالات بیماران خود پاسخ دهید و ترس آنها را کاهش دهید
بسیاری از بیماران ، به ویژه والدینی که در مورد واکسیناسیون فرزند خود فکر می کنند ، از واکسن عصبی هستند. آنها ممکن است تصور کنند که واکسن ها می توانند فرزندشان را بیمار کنند یا اوتیسم را ایجاد کنند. به این س questionsالات آرام و مستقیم پاسخ دهید:
- مستقیماً بپرسید ، "آیا در مورد واکسن ها ترس و نگرانی دارید که بتوانیم در مورد آنها صحبت کنیم؟"
- شما می توانید این مکالمه را ارائه دهید: "من می دانم که برخی از والدین نگران هستند که واکسن ها می توانند مشکلات سلامتی ایجاد کنند. اطلاعات غلط زیادی وجود دارد و این می تواند مردم را بترساند. اگر این نگرانی ها را دارید ، من می خواهم تا زمانی که متوجه نشدید و احساس راحتی نکنید ، در مورد آنها صحبت کنم."
- اطمینان حاصل کنید که والدین می دانند که واکسن باعث اوتیسم نمی شود. توضیح دهید که این یک تصور اشتباه رایج است ، اما اوتیسم مادرزادی است ، به این معنی که هیچ راهی وجود ندارد که واکسن بتواند کودک را به سمت اوتیسم سوق دهد.
- تصاویر یا فیلم هایی از بیماری هایی که واکسن از آنها جلوگیری می کند به بیمار محتاط واکسن نشان دهید. به عنوان مثال ، اگر والدین نمی خواهند فرزندشان به سیاه سرفه مشکوک شود ، ویدئویی از کودکی که در حال تلاش برای نفس کشیدن از سیاه سرفه است را به او نشان دهید.
- در ظاهر ناامید نشوید و با بیماران خود صحبت نکنید.
مرحله 2. از زبانی که بیمار می فهمد استفاده کنید
در بحث های خود مستقیم و صادق باشید اما به یاد داشته باشید که بیمار شما احتمالاً از نظر پزشکی آموزش ندیده است. از زبان برای توضیح و پاسخ به سوالاتی استفاده کنید که افراد معمولی آن را درک می کنند.
از اصطلاحاتی مانند "MMR یک واکسن ضعیف شده زنده است که در آن حدت بیماری زا کاهش می یابد" اجتناب کنید. " در عوض ، چیزی شبیه به این بگویید: "واکسن سرخک از شکل ضعیفی از ویروس استفاده می کند. آنقدر قوی است که بدن شما را وادار به دفاع از خود کند ، اما آنقدر قوی نیست که شما را بیمار کند."
مرحله 3. عوارض جانبی شایع واکسن ها را برای بیمار توضیح دهید
واکسیناسیون می تواند واکنش های جزئی مانند درد ، تورم و قرمزی در محل تزریق و تب درجه پایین ایجاد کند. به بیمار خود اطلاع دهید که این خطرناک یا غیر معمول نیست و نشانه ای نیست که واکسن باعث بیماری آنها یا فرزندشان می شود. توضیح دهید که این سیستم دفاعی است که به دفاع مورد نیاز خود می پردازد.
به خاطر داشته باشید که عوارض جانبی موقتی هستند و می توانید آنها را درمان کنید ، مانند قرار دادن یک دستمال مرطوب و خنک روی یک منطقه دردناک برای کمک به تسکین آن
مرحله 4. گزینه های مدیریت پزشکی را برای واکنش های معمول ارائه دهید
اگر بیمار از تورم ، قرمزی ، درد ، خارش یا خونریزی خفیف در محل تزریق شکایت دارد ، به او اطلاع دهید که این طبیعی است. سپس اقداماتی را انجام دهید تا احساس راحتی بیشتری در آنها ایجاد شود:
- برای درد ، قرمزی ، تورم یا خارش ، کمپرس سرد را روی ناحیه قرار دهید. به آنها یک مسکن خفیف مانند ایبوپروفن بدهید.
- در صورت خونریزی محل تزریق ، بانداژ را روی ناحیه بمالید. در صورت خونریزی ، یک پد گاز ضخیم روی محل قرار دهید و به بیمار بگویید فشار مداوم را اعمال کند.
- دست خود را برای چند دقیقه بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید تا خونریزی کند شود.
مرحله 5. ترس و غش را با آرامش مدیریت کنید
اگر بیمار در مورد شلیک گلوله ترس یا نگرانی خود را ابراز کند یا از تاری دید ، سرگیجه یا سبکی سر شکایت کند ، ممکن است بیهوش شوند. سعی کنید از بیمار جلوگیری کنید تا برای واکسیناسیون دراز بکشد ، چند دقیقه سر خود را بین زانوها بنشیند و یک پارچه مرطوب و خنک را روی صورت و گردن خود بمالید. صبور باشید و منتظر بمانید تا آمادگی واکسن را دریافت کنند.
اگر بیمار شما زمین می خورد یا از حال می رود ، قبل از جابجایی آسیب را بررسی کنید. سپس آنها را به پشت قرار داده و پاها را بالا نگه دارید. در صورت عدم بهبودی در عرض چند دقیقه ، با اورژانس تماس بگیرید. آرامش بخش باشید و برای بالا بردن قند خون به آنها آب میوه یا آب نبات بدهید ، که به آنها کمک می کند سریعتر احساس بهتری داشته باشند
مرحله 6. به بیماران خود بگویید که باید مراقب چه نشانه های خطر باشند
به ندرت ممکن است یک بیمار نسبت به واکسنی به نام آنافیلاکسی واکنش آلرژیک شدیدی را تجربه کند. مراقب علائم زیر باشید و به بیمار یا شخص ثالث هشدار دهید که همین کار را انجام دهد و در صورت بروز به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
- شروع به خارش از سر می کند
- قرمزی یا کهیر ناگهانی یا شدید پوست
- تورم لب ها ، صورت ، زبان یا گلو
- خس خس سینه یا تنگی نفس
- گرفتگی شکم
- افت فشار خون و از دست دادن هوشیاری احتمالی
مرحله 7. برای واکنشهای شدید ، اپی نفرین (آدرنالین) بدهید
مگر اینکه قرمزی و خارش فقط در ناحیه تزریق باشد ، بهترین درمان تجویز اپی نفرین است. اگر یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آموزش دیده هستید ، اپی نفرین آبی را با رقت 1: 1000 (1 میلی گرم/میلی لیتر) IM تزریق کنید. اگر متخصص حرفه ای نیستید یا اپی نفرین در دسترس ندارید ، فوراً با اورژانس تماس بگیرید. در صورتی که منتظر رسیدن کمک هستید بنادریل را در اختیار آنها قرار دهید ، اگر آنها هوشیار هستند و می توانند بلع کنند. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی آموزش دیده همچنین می تواند بنادریل (دیفن هیدرامین HCl) را به صورت عضلانی یا داخل وریدی به فرد بدهد.
در صورت داشتن EpiPen بیمار از آن استفاده کنید
نکات
- در صورت تزریق بیش از یک واکسن ، از محل های تزریق جداگانه استفاده کنید. اگر از اندام مشابه استفاده می کنید ، سایتهایی را انتخاب کنید که حداقل 1-2 اینچ از یکدیگر فاصله داشته باشند تا بتوانید واکنش ها را تحت نظر داشته باشید.
- در صورت واکنش شدید بیمار ، کیت اضطراری حاوی اپی نفرین در دسترس داشته باشید.
- به یاد داشته باشید که ممکن است همیشه نتوانید FluMist را به بیماران بدهید. در مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده ، آنها گفته اند که واکسن واقعی برای ایمن سازی بهتر است. برخی از بیمارستان ها مجاز نیستند یا FluMist نمی دهند.
