اوتیسم یک ناتوانی رشدی بسیار پیچیده است که افراد مختلف را به طرق مختلف تحت تأثیر قرار می دهد. درک چنین موضوعی ظریف ، به ویژه با همه اطلاعات متناقض درباره اوتیسم ، دشوار است. با افزایش روزافزون تشخیص های اوتیسم ، این مهم است که درک درستی از آن داشته باشید و بدانید که اوتیسم در واقع چیست و بدانید چگونه به کسانی که مبتلا به اوتیسم هستند کمک کنید-اعم از خود ، اعضای خانواده یا دوستان. به
مراحل
قسمت 1 از 3: انجام تحقیق
مرحله 1. تعریف DSM-5 و ICD-11 را بخوانید
این کتابچه های راهنما به شما یک درک کلی از اوتیسم می دهد ، اگرچه جزئیات زیادی ارائه نمی دهد. این می تواند نقطه شروع مفیدی در درک اصول اولیه اوتیسم باشد.
این تعریف کاملاً برای همه مناسب نیست-هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است! برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با پردازش حسی مشکل داشته باشند ، در حالی که برخی دیگر این مشکل را ندارند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم به صورت غیر شفاهی یا با AAC ارتباط برقرار می کنند ، در حالی که برخی دیگر به صورت کلامی (و ممکن است واژگان نسبتاً بزرگ یا پیچیده ای برای سن خود داشته باشند). اگر فردی اوتیسم را می شناسید که با تمام معیارهای تشخیصی مطابقت ندارد ، تصور نکنید که دروغ می گوید یا "آن را جعل می کند"-اوتیسم یک اختلال طیف است ، بنابراین همه افراد هر قطعه ای از آن را ندارند
مرحله 2. منابع خود را با دقت تماشا کنید
هر منبع معتبر نیست و هر منبعی که مدعی اعتبار است منبع خوبی نیست. مقالاتی که بدون بازخورد افراد مبتلا به اوتیسم نوشته شده اند ممکن است اشتباه کنند. اوتیسم صحبت می کند نمونه ای از سازمانی است که اطلاعات نادرستی را منتشر می کند (به عنوان مثال افسانه ای که واکسن ها باعث اوتیسم می شوند).
والدین کودکان اوتیسم یا نوجوانان نیز ممکن است اطلاعات اشتباه دریافت کنند. به یاد داشته باشید ، فقط ارتباط با یک فرد اوتیستیک ، این فرد را متخصص اوتیسم نمی کند. به طور خاص ، اگر والدین از نحوه رفتار کودک اوتیستیک خود شکایت دارند ، بنابراین نمی توانند کاری را که دوست دارند انجام دهند ، اینکه چگونه می خواهند فرزندشان اوتیسم نداشته باشد یا هر چیزی مشابه آن ، احتمالاً درک خوبی از اوتیسم ندارند
مرحله 3. آنچه اوتیسم می گوید را بخوانید
افراد مبتلا به اوتیسم در تمام عمر خود با اوتیسم زندگی کرده اند و واضح ترین تصویر را از آنچه در سرشان می گذرد دارند. حساب های شخصی آنها می تواند نگاهی اجمالی به ذهن افراد واقعی اوتیسم داشته باشد.
جودی اندو MSW ، سینتیا کیم ، امی سکنزیا ، ایدو قیدار ، آملیا بگز ، اما زورچر لانگ و کاسیان سیبلی نیز نمونه های خوبی از نویسندگان اوتیسم هستند
مرحله 4. با سازمانهایی که توسط افراد مبتلا به اوتیسم اداره می شوند مشورت کنید
ASAN ، شبکه اوتیسم زنان و شبکه های غیر دوتایی و دیگران نویسندگانی دارند که اطلاعات زیادی در مورد اوتیسم دارند. این سازمانها می توانند در بسیاری از موارد به شما کمک کنند-چه این که شایعات مربوط به اوتیسم را از بین ببرد ، چه تبلیغاتی در حمایت از پذیرش اوتیسم انجام شود ، یا صرفاً دیدگاهی راجع به چیزی ارائه دهد.
این سازمان ها ممکن است هر از گاهی در مورد موضوعات دردناک مانند سوءاستفاده از افراد مبتلا به اوتیسم یا سایر معلولین صحبت کنند. اگر احساس می کنید قادر به شنیدن این گونه موضوعات نیستید ، از آنها اجتناب کنید
مرحله 5. "انواع" اوتیسم را در نظر بگیرید
اوتیسم قبلاً به زیر مجموعه هایی از جمله PDD-NOS (یا "اوتیسم غیر معمول") ، سندرم آسپرگر و اوتیسم "کلاسیک" طبقه بندی می شد. از آنجا که تفاوت بین هر دسته مشخص نبود ، DSM-5 و ICD-11 اکنون به سادگی از برچسب "اختلال طیف اوتیسم" استفاده می کنند.
- ICD-10 هنوز به این زیر شاخه ها اشاره می کند ، بنابراین در مناطقی که ICD بیشتر از DSM استفاده می شود ، ممکن است از این برچسب های قدیمی استفاده کنید. (آنها از زمان ICD-11 حذف می شوند.)
- برخی از افراد ممکن است از واژه "Asperger's" برای اشاره به یک فرد اوتیسم استفاده کنند که به نظر می رسد نیاز به حمایت کمتری دارد یا در اوایل کودکی علائم خاصی را نشان نداده است (مانند تأخیر در گفتار).
- در حالی که برخی از افراد از برچسب های عملکردی ("با عملکرد بالا" یا "کم عملکرد") برای توصیف یک فرد اوتیسم استفاده می کنند ، بسیاری از افراد اوتیستیک در واقع از این برچسب ها خوششان نمی آید ، زیرا تعریف نیازها ، نقاط قوت و ضعف های دقیق شخص با برچسب عملکرد غیرممکن است. به بهتر است از آنها استفاده نکنید ، به جای توصیف نقاط قوت و ضعف فرد.
مرحله 6. بین اوتیسم و شرایط همراه تشخیص دهید
اوتیسم به ندرت به تنهایی اتفاق می افتد ، بنابراین علائم شما یا عزیزان شما ممکن است فقط ناشی از اوتیسم نباشند. درباره شرایط همراه تحقیق کنید تا بتوانید بین اوتیسم و سایر موارد تمایز قائل شوید.
- اختلال پردازش حسی (اغلب با اوتیسم همراه است)
- صرع/تشنج
- مشکلات گوارشی
- اختلالات اضطرابی
- افسردگی
- بیش فعالی
- اختلال نافرمان مخالف
- دیسپراکسی
- روانگسیختگی
قسمت 2 از 3: دور انداختن باورهای غلط
مرحله 1. سرفصل های شگفت انگیز درباره همه گیری یا همه گیری اوتیسم را حذف کنید
معیارهای تشخیص اوتیسم با گذشت زمان بهبود یافته و منجر به دریافت تعداد بیشتری از افراد از تشخیص دقیق شده است. مطالعات نشان می دهد که میزان اوتیسم در کودکان تقریباً برابر با بزرگسالان است و تفاوت در عبارت پرسش های نظرسنجی نیز ممکن است میزان بالاتری را نشان دهد.
به خاطر داشته باشید که اوتیسم یک بیماری نیست. یک معلولیت یک اپیدمی یا همه گیری نیست. اصطلاحات "اپیدمی" و "همه گیر" بیشتر برای توصیف بیماریها استفاده می شود. گفتن اینکه "اپیدمی اوتیسم" یا "همه گیری اوتیسم" وجود دارد می تواند برای افراد اوتیسمی توهین آمیز باشد
مرحله 2. "ناتوانی رشد" را با "توقف رشد" اشتباه نگیرید
افراد مبتلا به اوتیسم یاد می گیرند و رشد می کنند ، درست مانند افراد غیر اوتیستیک. آنها به سادگی با سرعت متفاوت و اغلب غیرعادی یاد می گیرند. یک دختر اوتیستیک در 14 سالگی بسیار بیشتر از 4 سالگی توانایی خود را دارد و حتی در سن بیشتری نیز توانایی بیشتری دارد. 24
به افرادی که می گویند "کودک اوتیستیک شما هرگز _ نخواهد شد" گوش ندهید. هیچ راهی برای دانستن این وجود ندارد. مردم فقط می توانند گام به گام امور را پیش ببرند
مرحله 3. فریب داستانهای واکسن را نخورید
اوتیسم به وضوح توسط واکسن ایجاد نمی شود. علیرغم ادعاهای افراد مشهور ، تنها مطالعه ای که نشان داد این ارتباط تقلبی است. اندرو ویکفیلد ، نویسنده آن ، در تلاش بود تا واکسن خود را به بازار عرضه کند ، بنابراین به امید سود ، داده ها را منحرف کرد. این مطالعه پس گرفته شد ، مجوز وی لغو شد و بسیاری از مطالعات از آن پس ثابت کردند که او اشتباه می کند.
واکسن ها در سال 1796 اختراع شدند و برای پیشگیری (و حتی ریشه کنی) بیماری های خطرناک مانند آبله مورد استفاده قرار گرفتند. برعکس ، این ادعا که واکسن MMR باعث اوتیسم می شود در سال 1998 مطرح شد و تا سال 2004 پس گرفته شد
مرحله 4. این ایده را که فرزندپروری ضعیف باعث اوتیسم می شود ، رد کنید
افسانه "مادر یخچال دار" ، که نشان می داد مادران بی سرپرست باعث اوتیسم می شوند ، افشا شده است. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند از والدین فوق العاده و همچنین والدین وحشتناک متولد شوند. بسیاری از والدین فرزندان اوتیسم خود را بسیار دوست دارند.
- از طرف دیگر ، اوتیسم با تلاش "والدین جنگجو" ، والدینی که تمام انرژی خود را در درمان ها و درمان های مختلف می ریزد ، پاک نمی شود.
- والدین سهل انگار ممکن است منجر به اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) شوند که برخی از ویژگی های اوتیسم را دارد ، اما کاملاً متفاوت است. RAD را با اوتیسم اشتباه نگیرید.
مرحله 5. در مورد هوش فرضیات نکنید
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دارای ضریب هوشی عظیمی هستند ، در حالی که برخی دیگر دارای ناتوانی شدید ذهنی هستند. بسیاری از افراد اوتیسم دارای هوش متوسطی هستند. درست مانند افراد غیر اوتیسم ، افراد مبتلا به اوتیسم در همه سطوح هوش وجود دارند.
یک فرد مبتلا به اوتیسم به طور خودکار متخصص ریاضیات یا علوم نمی شود ، حتی اگر از ضریب هوشی بالایی برخوردار باشد. افراد اوتیستیک متفکر ریاضی یک کلیشه هستند و همیشه درست نیستند. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم در موضوعات ریاضی یا علمی بد هستند ، اما در موضوعات دیگر (مانند زبان) می توانند باورنکردنی باشند
مرحله 6. پیامبران عذاب را نادیده بگیرید
برخی از گروه های اوتیسم از تاکتیک های ترساندن برای جمع آوری کمک مالی استفاده می کنند ، و این ممکن است یک تصویر بیش از حد منفی از اوتیسم ترسیم کند (به عنوان مثال ادعا می کند که 80 درصد والدین طلاق می گیرند ، که به وضوح واقعیت ندارد). افراد مبتلا به اوتیسم قادر به لبخند زدن ، تفریح و دوست داشتن خانواده خود هستند.
افراد مبتلا به اوتیسم می توانند زندگی شادی داشته باشند و در عین حال اوتیسم باشند. اوتیسم بودن حکم یک زندگی تاریک و تاریک نیست
مرحله 7. به خاطر داشته باشید که اوتیسم رباتیک نیست
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است بی احساس به نظر برسند ، اما این ممکن است به دلیل متفکر بودن ، ناگویی خلقی (مشکل درک احساسات) یا ترک به دلیل تحت فشار قرار گرفتن باشد. برخی از افراد اوتیستیک خود را دارای "همدلی بیش از حد" توصیف می کنند ، در حالی که برخی دیگر معتقدند که برای درک افکار دیگران تلاش نمی کنند ، اما آنها را بسیار شدید احساس می کنند.
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب وقتی ناراحتی دیگری را می بینند بسیار ناراحت می شوند
مرحله 8. افسانه خشونت را کنار بگذارید
افراد مبتلا به اوتیسم کمتر از مردم عادی مرتکب جنایات خشونت آمیز می شوند و بیشتر قربانی زورگویی و خشونت می شوند. اگر فرد مبتلا به اوتیسم رفتار خشن یا پرخاشگری می کند ، ممکن است به دلیل یک مشکل اساسی باشد ، نه اوتیسم او.
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به دلیل درمان های سوء استفاده کننده یا ناامیدی شدید رفتار تهاجمی داشته باشند ، به ویژه اگر آنها نمی توانند صحبت کنند و به آنها AAC داده نشده است. این یک واکنش وحشت زده از دفاع شخصی است و عمدی نیست
مرحله 9. تشخیص دهید که افراد اوتیستیک به احساسات دیگران اهمیت می دهند
افراد مبتلا به اوتیسم هنگام مشاهده ناراحتی بیشتر از افراد غیر اوتیستیک احساس ناراحتی می کنند. با این حال ، آنها کمتر قادر به درک آنچه دیگران فکر می کنند هستند. این بدان معناست که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است از نظر اجتماعی بی اطلاع باشند و بدون آگاهی کاری ناراحت کننده انجام دهند.
مرحله 10: تشخیص دهید که هیچ راهی برای "اوتیسم به نظر رسیدن" وجود ندارد
با وجود کلیشه پسر بچه 8 ساله ، افراد مبتلا به اوتیسم می توانند در هر سن ، جنس و نژادی باشند. افراد اوتیستیک گروه متفاوتی هستند.
- اوتیسم مادام العمر است. یک کودک اوتیسم به یک بزرگسال اوتیسم تبدیل می شود. هرکسی که ادعا می کند اوتیسم را درمان می کند با شما صادق نیست.
- همه در دوران کودکی تشخیص داده نمی شوند. برخی ممکن است به عنوان نوجوان یا بزرگسال تشخیص داده شوند. گاهی اوقات ، پس از تشخیص فرزندانشان ، تشخیص داده می شود.
- اوتیسم در افرادی که سفید پوست و مرد نیستند نادیده گرفته می شود. پزشکان تمایل دارند بر روی علائم معمولاً در مردان سفید تمرکز کنند ، بنابراین تشخیص ممکن است برای دختران و افراد رنگین پوست سخت تر باشد.
قسمت 3 از 3: درک علائم
مرحله 1. دوست نداشتن یا ترس از تماس چشمی را تشخیص دهید
مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به اوتیسم هنگام تماس چشمی احساس ترس می کنند و افراد مبتلا به اوتیسم آن را دردناک و حواس پرت کننده گزارش می دهند. بسیاری هنگام گوش دادن به جای دیگری نگاه می کنند-این بدان معنا نیست که آنها از بلندگو چشم پوشی می کنند.
مرحله 2. الگوهای گفتاری خاص را در نظر بگیرید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با لحن ، حجم ، سرعت و/یا صدای غیرمعمول صحبت کنند. آنها ممکن است کلمات ، عبارات یا آهنگها (اکوالیا) را تکرار کنند. برخی ممکن است به صورت انتزاعی و هنرمندانه صحبت کنند.
مرحله 3. به علایق خاص توجه کنید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است یک ، دو یا چند شور عمیق در یک زمان داشته باشند. یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند مدت زمان زیادی را درگیر این موضوع کند و می تواند یک "infodump" طولانی از اطلاعات را برای دیگران بازگو کند.
- علایق خاص می توانند به مرور محو ، تغییر کرده و ایجاد شوند. گاهی اوقات ، یک فرد اوتیسم ممکن است مدتی را بدون علاقه خاصی بگذراند.
- یک فرد مبتلا به اوتیسم نسبت به علاقه خود بسیار احساس می کند. آنها ممکن است در این زمینه استعداد ویژه ای پیدا کنند. والدین می توانند توسعه علاقه را تشویق کنند.
- گاهی اوقات ، علایق خاص می توانند افراد باشند ، خواه علاقه های عاشقانه باشند یا نباشند. این فرد می تواند یک فرد مشهور یا شخصی باشد که شخص اوتیسم در واقع او را می شناسد. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است علاقمند باشد همه چیز را در مورد فرد یاد بگیرد و اگر این دو یکدیگر را بشناسند و ارتباط خود را از دست بدهند ، از بین برود.
مرحله 4. استفاده و تفسیر عینی زبان را بشناسید
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب صادق هستند ، دقیقاً منظور خود را می گویند و انتظار دارند دیگران نیز چنین کنند. آنها ممکن است با درک زبان تصویری و کنایه و دانستن اینکه کسی شوخی می کند یا خیر.
مرحله 5. نیاز به روتین را در نظر بگیرید
افراد مبتلا به اوتیسم می توانند غرق در پیش بینی و تصمیمات زیاد شوند. ارائه یک روال روشن می تواند به جلوگیری از مالیات زیاد کارهای روزانه کمک کند. اگر یک فرد مبتلا به اوتیسم معمولاً دچار اختلال می شود و تحت فشار قرار می گیرد.
برای افزودن ساختار به هر روز ، سعی کنید برنامه ای بنویسید که شامل همه مواردی است که فرد اوتیستیک در آن روز و زمان انجام آن انتظار دارد. اگر فرد جوانتر است یا نمی خواند ، ممکن است به جای کلمات از تصاویر در برنامه استفاده کنید
مرحله 6. اختلال عملکرد اجرایی را در نظر داشته باشید
یک فرد اوتیسم ممکن است با برخی یا همه جنبه های عملکرد اجرایی دست و پنجه نرم کند. اختلال عملکرد اجرایی یک موضوع پیچیده است و شامل…
- بی نظمی
- کنترل ضربه ضعیف
- مشکل در شروع کار
- تمرکز بر مشکلات
- مشکل در نظارت بر خود
مرحله 7. به دنبال توسعه ای غیرعادی باشید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است چیزهای متفاوتی را با سرعت های مختلف یاد بگیرند ، مانند خواندن کتاب های فصل قبل از یادگیری صحبت در جملات. رشد اجتماعی آنها ممکن است به خصوص کند باشد.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دیر صحبت کردن را یاد می گیرند. برخی قادر به صحبت نیستند.
- برخی از کودکان اوتیسم دیرتر از حد معمول به نقاط عطف خود می رسند که منجر به تشخیص می شود. دیگران زودتر از موعد با آنها ملاقات می کنند. برخی به ترتیب آنها را ملاقات می کنند و ممکن است بعداً در زندگی تشخیص داده شوند.
- نوجوانان و جوانان همچنین ممکن است بعداً با "نقاط عطف" بعدی زندگی ، مانند رانندگی ، کار یا کار کردن ، روبرو شوند.
مرحله 8. مشکلات مهارتهای اجتماعی را در نظر بگیرید
افراد مبتلا به اوتیسم برای شروع و حفظ مکالمه ، خواندن زبان بدن ، درک آنچه دیگران فکر می کنند ، پیدا کردن دوستان ، و اداره گروه های زیادی از افراد برایشان مشکل است. موقعیت های اجتماعی می تواند برای یک فرد مبتلا به اوتیسم شرم آور یا ناخوشایند باشد.
- افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است قوانین اجتماعی نانوشته را رعایت نکنند. ممکن است نیاز به آموزش صریح آنها باشد.
- درونگرایی با اوتیسم رایج است. برخی از افراد مبتلا به اوتیسم به تعداد کمی از دوستان خود بسنده می کنند ، در حالی که برخی دیگر می خواهند دوستان بیشتری پیدا کنند اما نمی دانند چگونه. مانند دیگر مهارت ها ، مهارت های اجتماعی نیز قابل یادگیری و تمرین است.
- گاهی اوقات ، افراد مبتلا به اوتیسم به دلیل مشکلاتی که در مهارت های اجتماعی دارند ، توسط همسالان خود رفتار ضعیفی می شوند. درک نادرست از زبان مجازی ، گفتن چیزهای نامناسب در مواقع بد ، عدم درک اینکه چه کسی به آرامش نیاز دارد یا تنها می ماند و موارد دیگر ، می تواند باعث ایجاد اختلال در اوتیسم در روابط اجتماعی شود.
مرحله 9. مراقب حرکات غیر معمول باشید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است با انگشتان پا راه بروند و تحریک کنند ، به عنوان مثال ، حرکات گیج کننده ای انجام دهند که ممکن است ظریف یا غیر معمول باشد. نمونه هایی از تحریک شامل تکان دادن دست ، ضربه زدن به پا ، بازی با مو ، تکان دادن ، زمزمه و تکان دادن انگشتان است. ورزش کردن می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا احساس آرامش و تمرکز کنند.
تحریک نباید به طور کامل متوقف شود. اگر تحریکات یک فرد اوتیستیک حواس شما را پرت می کند یا برای موقعیت نامناسب است ، خوب است از او بخواهید که به یک محرک دیگر روی بیاورد ، اما از او نخواهید که تحریک را به طور کامل متوقف کند و در صورت عدم توقف هرگز او را مهار نکنید. تحریک کننده جلوگیری از تحریک دیگران می تواند منجر به آسیب روانی شود
مرحله 10. مسائل حسی را در نظر بگیرید
اغلب افراد مبتلا به اوتیسم دارای اختلال پردازش حسی هستند که در آن برخی از حواس آنها (بینایی ، بویایی ، لمسی ، چشایی ، شنوایی ، شنوایی ، دهلیزی ، حس عمقی ، بینایی) بیش از حد یا کم پاسخگو هستند. آنها ممکن است هنگام شنیدن خلاء گوش خود را بپوشانند ، بینی خود را با بوی ادویه بچسبانند یا چیزهایی را بمالند زیرا بافت آنها را دوست دارند.
افراد مبتلا به اوتیسم می توانند به حساسیت بیش از حد حساسیت و حساسیت زیادی داشته باشند. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است عاشق سر و صدا باشد و در تمام طول روز هدفون داشته باشد ، اما به دلیل احساس و طعم آنها ممکن است غذاهای خاصی را نخورد
گام 11. شناسایی بحران ها ، تعطیلی ها و اضافه بار حسی
اینها زمانی اتفاق می افتد که یک فرد اوتیسم تحت فشار استرس قرار می گیرد و دیگر نمی تواند با آن کنار بیاید. اینها عمداً انجام نمی شوند. به عنوان مثال ، فروپاشی بسیار متفاوت از "تناسب اندام" است. فرد مبتلا به اوتیسم باید به جای تنبیه یا سرزنش ، از موقعیت دور شود.
- فروپاشی ها شبیه به عصبانیت است ، اما عمدا انجام نمی شود. آنها ممکن است شامل گریه ، فریاد ، ضربه زدن ، خود را به زمین انداختن و غیره باشد.
- خاموش شدن ها زمانی اتفاق می افتد که مغز یک فرد اوتیسم نمی تواند چیزها را پردازش کند ، و ممکن است قادر به انجام وظایفی مانند نظافت ، صحبت کردن ، رانندگی و غیره نباشند. فرد اوتیسم ممکن است بسیار منفعل شده و غمگین یا بی احساس به نظر برسد.
- اضافه بار حسی ناشی از محیط بسیار زیاد است تنها راه درمان زمان و مکان آرام برای استراحت است.
مرحله 12. تشخیص دهید که هر فرد مبتلا به اوتیسم منحصر به فرد است
یک فرد اوتیسم ممکن است همه علائم را در لیست نداشته باشد ، و این طبیعی است. هر فرد مبتلا به اوتیسم شخصیت ، توانایی ها و نیازهای فردی خود را خواهد داشت. تصور نکنید که افراد مبتلا به اوتیسم "همه یکسان" هستند ، زیرا آنها اینطور نیستند و ملاقات با افراد مبتلا به اوتیسم این را به شما ثابت می کند!
