سندرم خستگی مزمن یا CFS یک اختلال پیچیده و ناتوان کننده است که شامل خستگی مداوم است که با یک بیماری اولیه یا زمینه ای مرتبط نیست. در CFS ، علائم خستگی ممکن است با استراحت در تخت بهبود نیابد و با فعالیت بدنی یا ذهنی بدتر شود. خستگی شدید یک علامت شایع در چندین بیماری و شرایط است که تشخیص CFS را دشوار می کند. آگاهی از علائم و نشانه های CFS ، پیگیری مدت زمان وجود آنها و آگاهی از گزینه های درمانی شما می تواند به گفتگو مفید با پزشک شما کمک کند.
مراحل
روش 1 از 3: شناسایی علائم شایع CFS
مرحله 1. به مدت زمانی که علائم وجود دارد توجه کنید
از خستگی شدید و ناتوان کننده آگاه باشید که با استراحت بهبود نمی یابد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری می گوید CFS را می توان خستگی مداوم تعریف کرد که بیش از 6 ماه طول می کشد.
مرحله 2. سطح خستگی را مشاهده کنید
خستگی یک واکنش طبیعی به فعالیت های جسمی و احساسی است. انتظار می رود احساس خستگی بعد از ورزش یا بعد از گذراندن یک روز طولانی در محل کار داشته باشید. مبتلایان به CFS اغلب خستگی شدید را 24 ساعت پس از اعمال ذهنی یا جسمی گزارش می دهند. CFS همچنین می تواند باعث خستگی شود حتی زمانی که خود را تحمل نکرده اید. اگر خستگی در کار یا زندگی اجتماعی شما اختلال ایجاد کند ، انگیزه شما را تغییر دهد ، در مسئولیت های شما دخالت کند و استراحت به شما کمک نکند ، ممکن است دچار خستگی شدید شوید.
مرحله 3. از علائم جسمانی آگاه باشید
CFS می تواند انواع مختلفی از علائم جسمی را ایجاد کند ، و مهم است که به مدت زمان وجود آنها توجه داشته باشید ، به ویژه اگر بیش از 6 ماه مداوم بوده باشند. در صورت مشاهده این علائم رایج CFS به پزشک خود اطلاع دهید.
- گلو درد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی در گردن یا زیر بغل شما
- درد عضلانی
- سردرد
- درد مفاصل که بدون قرمزی یا التهاب از یک مفصل به مفصل دیگر منتقل می شود
مرحله 4. به دنبال علائم اضافی باشید
در حالی که کمتر گزارش می شود ، افراد مبتلا به CFS علایمی غیر از علائم فیزیکی شایع تر داشته اند. در صورت بروز هرگونه درد ، ناراحتی یا مسائل مربوط به سلامت روان ، پزشک خود را مطلع سازید.
- برخی از بیماران مبتلا به CFS احساس سرگیجه ، ضعف ، مشکلات تعادلی و مشکل در نشستن راست دارند.
- برخی دیگر آلرژی یا حساسیت جدیدی به غذاها ، بوها و داروها گزارش می دهند.
- به تغییرات گوارشی یا گوارشی مانند سندرم روده تحریک پذیر یا اسهال توجه کنید.
- بیماران مبتلا به CFS مشکل تمرکز و حافظه را گزارش کرده اند.
- هرگونه تغییر بینایی مانند درد چشم ، تاری دید یا حساسیت به نور را گزارش دهید.
- اگر دچار هر گونه تغییر خلق ، علائم افسردگی یا حملات وحشت شدید ، فوراً با پزشک خود مشورت کنید.
روش 2 از 3: تشخیص بیماری
مرحله 1. علائم خود را لیست کنید
داشتن مدارک مربوط به علائم و تعداد آنها برای پزشک شما بسیار مفید است. به اشتراک گذاشتن این اطلاعات می تواند به پزشک شما در درک وضعیت شما کمک کند و در جهت تشخیص و برنامه درمانی تلاش کند. حتی اگر فکر می کنید چیزی ممکن است مهم نباشد ، آن را بنویسید. هر اطلاعاتی می تواند برای تشخیص هر نوع بیماری مفید باشد.
- برای مثال ، اگر تا به حال دچار تاری دید شده اید ، میزان وقوع آن را مکرراً بررسی کنید ، علائم آن چقدر طول می کشد ، در صورت احساس درد ، و آنچه که قبل از ایجاد تیرگی انجام می دادید.
- اگر درد عضلانی را تجربه می کنید ، توجه داشته باشید که درد هر چند وقت یکبار اتفاق می افتد ، اگر درد شما را از انجام فعالیتهای معمول خود باز می دارد یا هرگونه فعالیت بدنی خاصی باعث تشدید درد می شود.
مرحله 2. هرگونه تغییرات اخیر زندگی را به پزشک خود اطلاع دهید
اگر تغییرات اساسی در زندگی داشته اید یا استرس بالایی را تجربه کرده اید ، این اطلاعات را با پزشک خود در میان بگذارید. رویدادهای زندگی و استرس می تواند بر سلامت کلی شما تأثیر بگذارد.
استرس داشتن در مورد امنیت شغلی ، طلاق و از دست دادن یک عزیز همه نمونه هایی از شرایط سخت و تغییر دهنده زندگی هستند. در صورت تجربه این موارد یا هرگونه موقعیت استرس زای اصلی حتماً به پزشک خود اطلاع دهید
مرحله 3. آزمایش خون بدهید
هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد آیا شما مبتلا به CFS هستید ، اما پزشک شما به احتمال زیاد آزمایش خون را برای کمک به رد بیماری های دیگر توصیه می کند. آزمایش خون می تواند موارد زیادی از جمله سطح هورمون ، عملکرد تیروئید و کبد ، سطح گلوکز ، کورتیزول و شمارش کلی خون شما را بررسی کند. یک متخصص آموزش دیده از بازوی شما خون می گیرد که فقط چند دقیقه طول می کشد. پزشک شما نتایج آزمایشات را ظرف چند هفته دریافت می کند و آنها را با شما بررسی می کند.
مرحله 4. یک دوست یا بستگان را ببرید
هنگام ملاقات با پزشک خود به سختی احساس خستگی می کنید ، به ویژه اگر اطلاعات زیادی جدید و بالقوه استرس زا دریافت می کنید. یکی از اقوام یا دوستان خود را به قرار ملاقات خود ببرید. او می تواند به شما در به خاطر سپردن اطلاعاتی که پزشک شما به اشتراک می گذارد کمک کند و همچنین می تواند به شما در پرسیدن سوالات لازم در طول ملاقات کمک کند.
روش 3 از 3: بحث در مورد گزینه های درمانی خود
مرحله 1. در مورد گزینه های دارویی بحث کنید
پزشک شما درمان شما را بر اساس علائم شما تطبیق می دهد ، بنابراین درمان از بیمار به بیمار دیگر می تواند متفاوت باشد. ممکن است یک داروی ضدافسردگی مانند Elavil یا Wellbutrin یا قرص خواب مانند Ambien برای شما تجویز شود تا علائم شما کاهش یابد. اینها به شما کمک می کند تا با استرس ، اضطراب و افسردگی کنار بیایید و به خواب راحت تری کمک کنید.
مرحله 2. با یک درمانگر صحبت کنید
رفتار درمانی شناختی و روشهای خودکنترلی برای کمک به بیماران مبتلا به CFS نشان داده شده است. رفتار درمانی شناختی یک نوع روان درمانی رایج است که برای درمان طیف وسیعی از مسائل استفاده می شود. پزشک شما ممکن است این گزینه ها را برای مقابله با علائم توصیه کند.
- طی چندین جلسه ساختار یافته ، یک درمانگر می تواند به شما در کنار آمدن با علائم خود کمک کند و به شما کمک می کند تا نحوه واکنش مناسب به احساسات و استرس CFS را بیاموزید.
- برنامه های خودمدیریتی معمولاً توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی اجرا می شود. این برنامه ها اهمیت آموزش و درک بیماران را برای درمان بیماری نشان می دهد. این ابزارها می توانند برای مقابله با بیماری مزمن مانند CFS مفید باشند.
مرحله 3. به فیزیوتراپیست مراجعه کنید
پزشک شما ممکن است فیزیوتراپی را به عنوان یک گزینه درمانی برای شما توصیه کند. یک فیزیوتراپ ممکن است از شما بخواهد تمرینات هوازی درجه ای انجام دهید ، مانند پیاده روی ، بالا رفتن از پله و دوچرخه سواری ، که ممکن است به کاهش علائم CFS کمک کند. فعالیت روزانه و افزایشی زیر نظر متخصص فیزیوتراپی ممکن است به بهبود استقامت و قدرت شما در طول زمان کمک کند.
مرحله 4. در مورد درمان های جایگزین بحث کنید
اگرچه درمان های جایگزین توسط متخصصان پزشکی تأیید نشده است ، ذکر شده است که یوگا ، تای چی یا طب سوزنی می تواند به کاهش علائم CFS کمک کند. همیشه در مورد این روش های جایگزین با پزشک خود مشورت کنید.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- سندرم خستگی مزمن در زنان جوان تا میانسال برجسته تر است.
- علل احتمالی خستگی مزمن شامل عفونت های ویروسی با EBV ، سندرم اختلال ایمنی ، عملکرد متابولیک غدد درون ریز ، اختلالات خواب و افسردگی است.
- مصرف کافئین ، الکل و نیکوتین را محدود کنید. این مواد ممکن است بر الگوهای خواب شما تأثیر منفی بگذارد.
- به نظر می رسد درمان رفتاری شناختی و ورزش درجه بندی شده بهترین درمان برای سندرم خستگی مزمن است.
- افسردگی یک علت شایع خستگی مزمن است و ممکن است نیاز به درمان با داروهای ضدافسردگی مانند مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین داشته باشد.
- در مطالعات انجام شده در دوران بارداری ، نشان داده شده است که بارداری علائم سندرم خستگی مزمن را بدتر نمی کند.
- از چرت زدن در طول روز خودداری کنید. چرت زدن ممکن است مانع خواب راحت شما در شب شود.
