درد مزمن شرایطی است که سه ماه یا بیشتر طول می کشد و پس از درمان آسیب یا وضعیت ادامه می یابد. تجربه درد حاد پاسخ طبیعی سیستم عصبی به آسیب احتمالی است. با وجود درد مزمن ، سیگنال های درد به طور غیر طبیعی ادامه می یابد. این می تواند برای مبتلایان به درد مزمن ناراحت کننده و خسته کننده باشد. در برخی موارد از درد مزمن ، یک آسیب ، بیماری یا عفونت ایجاد می شود که ابتدا باعث ایجاد درد می شود. در سایر افراد ، درد مزمن بدون سابقه این حوادث ظاهر می شود و ادامه می یابد. برای درک مبتلایان به درد مزمن ، باید در مورد درد مزمن بیاموزید ، از آنها حمایت کنید و بدانید چه چیزی باید بگویید و چه چیزی نه.
مراحل
قسمت 1 از 3: یادگیری درد مزمن
مرحله 1. درباره درد فرد مبتلا بیشتر بدانید
هر تجربه درد مزمن منحصر به فرد است. اگر در مورد وضعیت و نبرد روزانه خود با درد صحبت کنند ، ممکن است مفید باشد. هرچه بیشتر بدانید که فرد مبتلا به درد مزمن چه شرایطی را پشت سر می گذارد ، بیشتر می توانید بفهمید که این درد برای او چگونه است.
- آیا آنها دچار پیچ خوردگی کمر ، عفونت جدی شده اند یا علت مداوم دردی مانند آرتریت ، نوروپاتی دیابتی یا سایر اشکال آسیب عصبی وجود دارد؟ بدانید درد از چه زمانی شروع شده است ، و در مورد افرادی که مسائل مشابهی دارند ، تحقیق کنید یا داستان بخوانید.
- گاهی پزشکان نمی توانند منبع درد را پیدا کنند ، اما می دانند که بیمار روزانه از درد رنج می برد.
- به یک فرد مبتلا به درد مزمن فشار نیاورید تا در مورد چیزهایی که نمی خواهد صحبت کند. برای برخی از افراد ، مطرح کردن آن فقط باعث بدتر شدن آنها می شود.
- شکایات شایع مزمن درد شامل سردرد ، کمردرد ، آرتروز ، درد ناشی از آسیب به اعصاب محیطی یا سیستم عصبی مرکزی یا درد بدون منبع شناخته شده است.
- یک فرد می تواند بیش از یک بیماری درد مزمن داشته باشد ، مانند سندرم خستگی مزمن ، اندومتریوز ، سیاتیک ، نوروپاتی محیطی ، یا بیماری التهابی روده یا افسردگی.
- قبول کنید که ممکن است کلمات برای توصیف احساس فرد مبتلا ناکافی باشند. زمانی را به یاد بیاورید که درد زیادی را تجربه کرده اید و تصور کنید که این درد هر روز بیست و چهار ساعت در روز بدون تسکین تا پایان عمر وجود دارد. پیدا کردن کلمات برای چنین دردی سخت است.
مرحله 2. کد را بیاموزید
مقیاس درد عددی برای اندازه گیری شدت درد استفاده می شود تا ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی بتوانند اثر درمانی را بررسی کنند. مقیاس 1 تا 10 سطح درد را توصیف می کند. 1 "هیچ دردی ندارد ، فوق العاده باش" و 10 "بدترین دردی است که تا به حال احساس شده است". از آنها در مقیاس درد بپرسید.
- تصور نکنید اگر درد مزمن درد را تجربه نمی کند اگر می گویند خوب است. بسیاری از مبتلایان به دلیل عدم درک دیگران سعی می کنند درد را پنهان کنند.
- هنگامی که در مورد میزان درد خود پرسیده می شود ، ممکن است مبتلایان به درد مزمن میزان واقعی درد خود را به شما نشان ندهند. از آنجا که درد آنها مزمن است ، آنها به سطح خاصی از درد عادت کرده اند و ممکن است فقط آن را به عنوان عادی یا بدون درد بپذیرند. آنها ممکن است فقط در مواردی که دچار نوعی درد حاد هستند ، سطح درد معمولی را تغییر دهند ، هنگامی که دردی را احساس می کنند که در حال حاضر متفاوت است (به عنوان مثال "تیراندازی" به جای " درد "،" سوزش "به جای ضربان") ، یا هنگامی که از آنها در مورد سطوح فعلی درد حاد و مزمن به طور مستقیم پرسیده می شود.
مرحله 3. مهارت های مقابله ای را بشناسید
هنگامی که به آنفولانزا مبتلا هستید ، احتمالاً برای چند روز یا هفته احساس بدبختی می کنید اما بهترین کار را برای عملکرد خود انجام می دهید. مبتلایان به درد مزمن احتمالاً برای مدت طولانی احساس وحشتناکی داشته اند. آنها ممکن است مکانیزم های مقابله ای را اتخاذ کنند که سطح واقعی درد را پنهان می کنند یا ممکن است قدرت عملکرد طبیعی را نداشته باشند.
مرحله 4. از علائم افسردگی آگاه باشید
درد مزمن ممکن است باعث افسردگی ثانویه شود (آیا اگر ماهها یا سالها دائماً درد می کردید افسرده و افسرده نمی شدید؟). افسردگی ممکن است به طور مستقیم ناشی از درد مزمن باشد و درد مزمن ممکن است مستقیماً به دلیل افسردگی باشد.
- افسردگی می تواند باعث شود برخی از افراد احساسات کمتری نشان دهند ، که می تواند درد را پنهان کند زیرا فرد مبتلا از بیان آن دست می کشد. همیشه مراقب علائم افسردگی باشید و این موضوع را با درد کمتری اشتباه نگیرید.
- افسردگی همچنین ممکن است باعث شود افراد بیشتر احساسات خود را نشان دهند (گریه و اشک ، اضطراب ، تحریک پذیر ، غمگین ، تنهایی ، ناامیدی ، ترس از آینده ، به راحتی تحریک پذیر ، عصبانی ، ناامید ، بیش از حد پرحرف به دلیل داروها/نیاز به تخلیه/کمبود خواب). این ، مانند میزان درد آنها ، می تواند روز به روز ، ساعت به ساعت ، دقیقه به دقیقه متفاوت باشد.
- یکی از بدترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که فردی را که درد مزمن دارد رها کنید. این فقط یک دلیل دیگر برای افسردگی ، احساس تنهایی و مثبت اندیشی به آنها نمی دهد. سعی کنید در کنار آنها باشید و تا جایی که می توانید از آنها حمایت کنید.
مرحله 5. به محدودیت های فیزیکی احترام بگذارید
در بسیاری از بیماری ها ، فرد علائم واضحی از شرایط مانند تب فلج یا شکستگی استخوان ها را نشان می دهد. با وجود درد مزمن ، به هیچ وجه نمی توان گفت که توانایی فرد برای کنار آمدن با حرکت در هر لحظه چگونه است. همیشه نمی توانید آن را روی صورت یا زبان بدن آنها بخوانید.
- ممکن است فرد مبتلا از روز به روز نداند که هنگام بیدار شدن از خواب چه احساسی خواهد داشت. هر روز را باید همانطور که پیش می آید ، گرفت. این می تواند برای همه گیج کننده باشد اما برای بیمار بسیار ناامید کننده است.
- توانایی ایستادن به مدت ده دقیقه به این معنا نیست که فرد مبتلا می تواند بیست دقیقه یا یک ساعت بلند شود. اینکه فرد دیروز سی دقیقه ایستاده است به این معنی نیست که امروز نیز می تواند همین کار را انجام دهد.
- حرکت تنها محدودیتی نیست که مبتلایان به درد مزمن ممکن است تجربه کنند. توانایی نشستن ، راه رفتن ، تمرکز و معاشرت بودن نیز تحت تأثیر قرار می گیرد.
- اگر درد مزمن می گوید باید بنشینید ، دراز بکشید ، در رختخواب بمانید یا این قرص ها را بخورید بسیار درک کنید. احتمالاً این بدان معناست که آنها چاره ای ندارند و نمی توانند آن را به تعویق بیندازند فقط به این دلیل که اتفاقاً در جایی هستند یا وسط انجام کاری هستند. درد مزمن منتظر کسی نیست.
مرحله 6. به دنبال علائم درد باشید
ناراحتی ، بی قراری ، تحریک پذیری ، نوسانات خلقی ، دست خوردن ، ناله ، اختلال خواب ، دندان قروچه ، تمرکز ضعیف ، کاهش فعالیت و حتی نوشتن افکار یا زبان خودکشی می تواند نشان دهنده ناراحتی یا درد باشد. نسبت به آنچه در حال گذراندن هستند حساس باشید.
مرحله 7. بدانید که درد مزمن واقعی است
ممکن است تصور کنید که مبتلایان به درد مزمن به دلیل این که به دنبال جلب توجه هستند ، از آن لذت می برند یا هیپوکندری هستند به پزشک مراجعه می کنند. کاری که آنها در واقع انجام می دهند این است که به دنبال چیزی برای بهبود کیفیت زندگی خود هستند و اغلب آنها علت درد خود را در صورتی که معلوم نباشد ، جستجو می کنند. هیچ کس نمی خواهد همانطور که احساس می کند احساس کند اما چاره ای ندارد.
مرحله 8. آنچه را که نمی توانید بدانید تشخیص دهید
توصیف درد برای شخص دیگری مشکل است. این احساس شخصی است و در دو بخش روانی و جسمی ما شکل گرفته است. حتی اگر بسیار همدل هستید ، هرگز تصور نکنید که دقیقاً می دانید احساس آن شخص چگونه است. مطمئناً شما می دانید چه احساسی برای شما دارد ، اما هر یک از ما متفاوت است ، و غیرممکن است که وارد پوست فرد شویم و درد او را احساس کنیم.
قسمت 2 از 3: حامی بودن
مرحله 1. همدلی را تمرین کنید
همدل بودن به این معناست که شما سعی می کنید احساسات ، دیدگاه ها و رفتار شخص دیگری را با دیدن جهان از چشم او درک کنید. شما از این درک برای هدایت کارهایی که انجام می دهید و به آن شخص می گویید استفاده می کنید. افرادی که از درد مزمن رنج می برند از جهاتی با شما متفاوت هستند اما بسیار شبیه شما هستند ، بنابراین بر روی ویژگی های مشترک خود تمرکز کنید و سعی کنید تفاوت ها را درک کنید.
- بیمار بودن به این معنا نیست که فرد مبتلا دیگر یک انسان نیست. اگرچه مبتلایان به درد مزمن بیشتر روز خود را در درد قابل توجهی می گذرانند ، اما همچنان همان چیزهایی را می خواهند که افراد سالم می خواهند. آنها همچنین می خواهند از کار ، خانواده ، دوستان و فعالیتهای اوقات فراغت لذت ببرند.
- مبتلایان به درد مزمن ممکن است احساس کنند که در جسمی گیر کرده اند که کنترل کمی بر آن دارند یا اصلاً کنترل ندارند. درد هر آنچه را که قبلاً از آن لذت می بردید دور از دسترس قرار می دهد و می تواند به احساس درماندگی ، ناراحتی و افسردگی کمک کند.
- سعی کنید به خاطر بسپارید که چقدر خوش شانس هستید که از نظر جسمی قادر به انجام همه کارهایی هستید که می توانید انجام دهید. سپس تصور کنید اگر نتوانستید.
مرحله 2. به این نکته احترام بگذارید که شخص در درد تلاش خود را می کند
آنها ممکن است سعی کنند با مشکلات کنار بیایند ، خوشحال به نظر برسند و تا آنجا که می توانند عادی به نظر برسند. آنها در حد توان خود زندگی می کنند. به خاطر داشته باشید که وقتی فرد مبتلا به درد مزمن می گوید درد دارد - آنها!
مرحله 3. گوش دهید
یکی از بهترین کارهایی که می توانید برای افراد مبتلا به درد مزمن انجام دهید این است که به آنها گوش دهید. برای اینکه یک شنونده خوب باشید ، توجه کنید و سعی کنید بفهمید که در درون آن شخص چه می گذرد تا بتوانید احساسات او و نیازهای او را درک کنید.
- واضح سازید که می خواهید حرفهای آنها را بشنوید. بسیاری از افراد مبتلا به درد مزمن احساس می کنند که دیگران آنها را باور نمی کنند یا به دلیل ضعیف بودن آنها را مسخره می کنند.
- سعی کنید آنچه را که آنها پنهان می کنند یا به حداقل می رسانند از طریق زبان بدن و لحن صدا رمزگشایی کنید.
- به خود اجازه دهید آسیب پذیر باشد. اشتراک گذاری به این معنی است که هر دو چیزی می دهید. برای ایجاد یک پیوند همدلی قوی و واقعاً مبادله شما مهم است ، باید احساسات ، باورها و تجربیات واقعی خود را نیز آشکار کنید.
- برای اطلاع از جزئیات بیشتر در مورد شنونده بودن خوب ، چگونه شنونده خوبی باشید را بخوانید.
مرحله 4. صبور باشید
اگر خود را بی حوصله می دانید و می خواهید فرد مبتلا "فقط با این مشکل کنار بیاید" ، در معرض خطر احساس گناه برای فردی که از درد رنج می برد و عزم و اراده وی برای کنار آمدن با او را تضعیف می کنید ، هستید. آنها احتمالاً می خواهند درخواست های شما را برای انجام کارها رعایت کنند ، اما به دلیل درد ، قدرت یا توانایی کنار آمدن با آنها را ندارند.
- اگر فرد مبتلا به درد مزمن لمس کننده به نظر می رسد ، او را به تعویق نیندازید. آنها دوران زیادی را پشت سر گذاشته اند. درد مزمن باعث تخریب بدن و ذهن می شود. این افراد تمام تلاش خود را می کنند تا با درد خسته کننده و شدید کننده کنار بیایند اما همیشه نمی توانند خوب باشند. سعی کنید آنها را همانطور که هستند بپذیرید.
- یک فرد مبتلا به درد مزمن ممکن است لازم باشد تعهد قبلی خود را در آخرین لحظه لغو کند. اگر این اتفاق افتاد ، لطفاً آن را شخصی نگیرید.
مرحله 5. مفید باشید
مبتلایان به درد مزمن تا حد زیادی به افرادی که بیمار نیستند بستگی دارد که از آنها در خانه حمایت کنند یا در مواقعی که مریض هستند و نمی توانند بیرون بروند از آنها دیدن کنند. گاهی اوقات آنها در استحمام ، لباس پوشیدن ، مراقبت های شخصی و غیره به کمک نیاز دارند و ممکن است برای مراجعه به پزشک به کمک نیاز داشته باشند. شما می توانید پیوند آنها با "عادی بودن" زندگی باشید و به آنها کمک کنید تا با بخشهایی از زندگی که از دست می دهند و مأیوسانه می خواهند دوباره انجام دهند ، ارتباط برقرار کنند.
بسیاری از مردم پیشنهاد کمک می دهند اما وقتی از آنها خواسته می شود ، واقعاً آنجا نیستند. اگر پیشنهاد کمک می دهید ، حتماً آن را دنبال کنید. فرد مبتلا به درد مزمن که شما به آن اهمیت می دهید بستگی به شما دارد
مرحله 6. مسئولیت های مراقبت خود را متعادل کنید
اگر با یک فرد مبتلا به درد مزمن زندگی می کنید یا به طور منظم از چنین شخصی حمایت می کنید ، باید تعادل را در زندگی خود حفظ کنید. اگر به نیازهای خود ، سلامت و تعادل بین کار و زندگی خود اهمیت ندهید ، بودن در کنار فرد مبتلا به درد مزمن واقعاً می تواند شما را از بین ببرد. با جلب کمک دیگران و وقت گذاشتن ، از رنج ناشی از سوختگی مراقبت خودداری کنید. تا آنجا که می توانید از این شخص مراقبت کنید اما به یاد داشته باشید که باید مراقب خود نیز باشید.
مرحله 7. با آنها با عزت رفتار کنید
اگرچه فرد مبتلا به درد مزمن تغییر کرده است ، اما آنها نیز همین فکر را می کنند. به یاد داشته باشید که آنها کی هستند و کارهایی که قبل از این درد شدید انجام دادند. آنها هنوز آن ذهن باهوشی هستند که در شغلی که ممکن است دوست داشته اند زندگی خوبی داشته اند و چاره ای جز تسلیم شدن نداشته اند. مهربان ، متفکر باشید و از آنها حمایت نکنید.
تنبیه یک فرد بیمار به دلیل عدم رعایت چیزی باعث می شود او احساس بدتری داشته باشد و به او نشان دهد که شما واقعاً نمی فهمید. کسانی که از درد مزمن رنج می برند در حال حاضر بیش از آنچه ممکن است بفهمند با آن روبرو هستند. سعی کنید بفهمید چرا آنها نتوانستند این کار را انجام دهند
مرحله 8. آنها را در زندگی خود بگنجانید
اینکه کسی نمی تواند فعالیتهای خاصی را اغلب انجام دهد یا قبلاً آن را لغو کرده است به این معنا نیست که شما نباید از او بخواهید که به شما ملحق شود یا اینکه باید پنهان کنید که از او برنامه دارید. ممکن است روزهایی وجود داشته باشد که آن فعالیت قابل کنترل باشد و درد مزمن به اندازه کافی منزوی شود! لطفاً بفهمید و ادامه دهید.
مرحله 9. در آغوش بگیرید
به جای پیشنهاد این که چگونه مبتلایان می توانند درد خود را برطرف کنند ، همدلی را در نظر بگیرید و آنها را در آغوش بگیرید تا به آنها بفهمانید که برای حمایت از آنها آنجا هستید. آنها در حال حاضر پزشکان بی پایانی را می شنوند و می بینند که به آنها می گویند چگونه درد مزمن خود را برطرف کرده یا به آن کمک کنند.
گاهی اوقات فقط گذاشتن دست روی شانه کسی می تواند به او آرامش دهد. در آغوش گرفتن می تواند برای کسی که درد دارد فوق العاده آرامش بخش باشد ، به ویژه وقتی راه حلی در چشم او نیست. شاید لازم باشد ابتدا بپرسید. "آیا می توانم تو را در آغوش بگیرم؟" مکان خوبی برای شروع است برای برخی از افراد ، لمس می تواند دردناک باشد ، بنابراین درخواست از آنها این فرصت را به شما می دهد که به شما بله یا خیر بگویند ، و در صورت نیاز به مراقبت های ویژه مانند در آغوش گرفتن با فشار محکم یا کم ، عدم مالش یا اجتناب از برخی مناطق دردناک. به یاد داشته باشید که ملایم باشید. در آغوش گرفتن می توانید ارتباط ایجاد کنید و به آنها اطلاع دهید که برای حمایت از آنها آنجا هستید
قسمت 3 از 3: دانستن آنچه باید بگویید
مرحله 1. صحبت های خود را برای بچه ها و دوستان ورزشگاه بگذارید
درک کنید که درد مزمن متغیر است و یک صحبت می تواند برای درد مزمن تشدید کننده و روحیه آور باشد. اگر می خواهید آنها کاری انجام دهند ، بپرسید آیا می توانند و به پاسخ آنها احترام بگذارید.
- سعی کنید نگویید: "اما شما قبلا این کار را کرده اید!" یا "اوه ، بیا ، من می دانم که می توانی این کار را انجام دهی!"
- فعال بودن تا حد ممکن و مشارکت در فعالیت هایی مانند پیاده روی ، دوچرخه سواری و تای چی ممکن است به کاهش درد ماهیچه ها و مفاصل کمک کند. گاهی اوقات کم تحرکی باعث تشدید درد می شود. با این حال ، در مورد ارزش ورزش و هوای تازه سخنرانی نکنید. برای افراد مبتلا به درد مزمن ، این موارد ممکن است به درد کمکی نکند و اغلب می تواند آن را تشدید کند. این که به آنها بگویید که باید ورزش کنند یا کاری انجام دهند که "از ذهنشان دور شود" ممکن است آنها را ناامید کند. اگر آنها قادر به انجام این کارها در هر زمان یا هر زمان باشند ، می توانند.
- جمله دیگری که باعث درد می شود این است: "فقط باید بیشتر به خود فشار بیاورید ، بیشتر تلاش کنید". گاهی اوقات شرکت در یک فعالیت واحد برای مدت زمان کوتاه یا طولانی می تواند آسیب و درد جسمی بیشتری را برای مبتلایان به درد مزمن ایجاد کند-بدون ذکر زمان بهبودی ، که می تواند شدید باشد.
- به فرد مبتلا به درد مزمن نیازی نیست که به او گفته شود "شما بیش از حد حساس هستید" ، "شما باید بهتر با آن کنار بیایید" یا "شما باید این کار را برای X ، Y یا Z انجام دهید". البته آنها حساس هستند! شما هیچ ایده ای ندارید که آنها با چه چیزی کنار می آیند یا میزان درد یا نگرانی که با آن سر و کار دارند.
مرحله 2. بازی دکتر نکنید
مبتلایان به درد مزمن دائماً با پزشکان کار می کنند و در تلاش هستند تا بیماری خود را بهبود بخشیده و کارهای مناسب را انجام دهند. ممکن است توصیه های صحیحی ارائه ندهید ، به خصوص اگر از نظر پزشکی آموزش ندیده اید و هیچ سرنخی برای این موضوع ندارید.
- هنگام پیشنهاد داروها یا درمان های جایگزین حساس باشید. داروهای تجویزی ، داروهای بدون نسخه و درمان های جایگزین می توانند عوارض جانبی و پیامدهای ناخواسته ای داشته باشند.
- برخی از مبتلایان ممکن است از پیشنهادات قدردانی نکنند ، اما این به این دلیل نیست که نمی خواهند خوب شوند. آنها ممکن است در مورد آن شنیده باشند یا قبلاً آن را امتحان کرده باشند. آنها ممکن است آمادگی مقابله با یک درمان جدید را نداشته باشند که می تواند بار اضافی را بر زندگی آنها اضافه کند. درمان هایی که جواب نداده اند ، درد عاطفی شکست را به همراه دارند ، که به خودی خود می تواند احساس بدتری را در فرد ایجاد کند.
- اگر چیزی وجود دارد که افراد مبتلا به نوع خاصی از دردهای مزمن را درمان کرده یا به آنها کمک کرده است ، پس به بیمار بگویید که وقتی پذیرا به نظر می رسد و آماده شنیدن آن است. به نحوه مطرح کردن آن حساس باشید.
- اگر داروهای تجویز شده توسط پزشک تجویز شده است ، سخنرانی نکنید. کنترل درد به سختی قابل کنترل است و بعضی روزها این مبتلایان ممکن است بیشتر از بقیه به داروهای ضد درد نیاز داشته باشند. تحمل اعتیاد نیست
- از قضاوت در مورد استفاده از مواد مخدر توسط افراد مبتلا به درد مزمن خودداری کنید.
مرحله 3. هرگز از خطوط دورریز استفاده نکنید
تصور نکنید که با اظهاراتی مانند "آه ، این زندگی است ، فقط باید با آن کنار بیایید" ، یا "در نهایت از پسش بر می آیی" ، "تا آن زمان ، فقط می دانید برای انجام بهترین کار خود "یا بدتر از همه ،" خوب ، شما به اندازه کافی خوب به نظر می رسید "و غیره. این خطوط نوعی فاصله گرفتن از فرد بیمار است. اغلب ، فقط باعث می شود فرد مبتلا احساس بدتری داشته باشد و از امید خارج شود.
- افرادی که با درد مزمن زندگی می کنند می دانند که چه احساسی دارند و از موقعیت خود به خوبی آگاه هستند ، بنابراین از نشان دادن احساسات خود به بیمار خودداری کنید.
- با گفتن جمله ای مانند: "پس چگونه می توانم به شما کمک کنم" یا "آیا می توانم به شما کمک کنم تا با درد خود کنار بیایید؟
مرحله 4. مشکلات سلامتی را مقایسه نکنید
نگویید "من قبلاً چنین چیزی داشتم و اکنون خوب هستم". این عدم درک شما را نشان می دهد و باعث می شود فردی که با درد مزمن زندگی می کند احساس شکست کند که نمی تواند با آنچه تجربه می کند کنار بیاید و دیگران در همان شرایط کار بسیار بهتری انجام دهند.
مرحله 5. مثبت اندیش باشید
زندگی با درد مزمن وحشتناک است ، اما وقتی مردم از آنها صرف نظر می کنند ، آنها را اشتباه می فهمند یا منفی نگری می کنند ، بدتر است. زندگی روزمره می تواند برای مبتلایان به درد مزمن سخت و بسیار تنها باشد. حمایت مداوم ، ارائه امید و نشان دادن عشق شما همه چیز مهمی برای برقراری ارتباط با آنها است.
به کسانی که درد مزمن دارند آرامش دهید و به آنها اطلاع دهید که شما در کنار آنها هستید. یک دوست وفادار نجات دهنده زندگی است
مرحله 6. در مورد درمان آنها سوال کنید
پرس و جو کنید که بیمار چقدر از درمان خود راضی است. مهم است که سوالات مفیدی در مورد اینکه آیا فرد مزمن فکر می کند درمان او رضایت بخش است یا آیا فکر می کنند درد او قابل تحمل است ، مطرح شود. مردم به ندرت از این "سوالات مفید" سر باز می پرسند که ممکن است به بیمار مزمن کمک کند تا باز شود و واقعاً صحبت کند.
مرحله 7. از حال آنها بپرسید
دست از پرسیدن کسی که دچار درد مزمن است نزنید "حال شما چطور است؟" فقط به این دلیل که پاسخ ممکن است برای شما ناراحت کننده باشد. شاید این تنها فرصتی باشد که به شما نشان می دهد به سلامت آنها اهمیت می دهید. و اگر جواب را دوست ندارید ، به یاد داشته باشید که این پاسخ آنها است-نه نظر شما.
هنگامی که فرد بیمار بالاخره با کسی روبرو می شود ، نباید به او گفت که "بیش از حد در مورد آن صحبت می کند" یا "همه آنها درباره آن صحبت می کنند". تشخیص دهید که درد احتمالاً بخش بزرگی از زندگی آنها است. آنها ممکن است مایل نباشند در مورد مواردی مانند تعطیلات ، خرید ، ورزش یا شایعات صحبت کنند
مرحله 8. بدانید که سکوت نیز مناسب است
گاهی اوقات سکوت کردن با هم خوب است و فرد مبتلا فقط از این که شما را در آنجا دارد خوشحال است. لازم نیست هر دقیقه مکالمه را با کلمات پر کنید. حضور شما چیزهای زیادی می گوید!
مرحله 9. وقتی پاسخ ندارید اعتراف کنید
برای پنهان کردن نادانی خود از تهمت ها یا ادعاهای جسورانه که بر اساس واقعیت نیستند استفاده نکنید. حتی بسیاری از جامعه پزشکی از درد مزمن اطلاع ندارند. گفتن "من نمی دانم" و سپس پیشنهاد یافتن چیزهای دیگر ضرری ندارد.
نکات
- یادتان باشد تقصیر آنها نیست! آنها این درد را درخواست نکرده اند ، بنابراین وقتی نمی توانند کاری را انجام دهند ، آزرده خاطر می شوند و آنها را بیشتر پایین می آورند.
- پیشنهاد دهید به فروشگاه بروید ، نامه بفرستید ، مقداری غذا درست کنید ، هر چیزی.
- به یاد داشته باشید که درد یا ناراحتی و توانایی ها حتی در طول یک روز می تواند بسیار متفاوت باشد.
- یک لبخند می تواند بیش از آنچه تصور می کنید پنهان کند.
- مبتلایان به درد مزمن آن را ایجاد نمی کنند و هیپوکندری نیستند.
- واقعاً به تمام مسئولیت هایی که مراقبت از بیمار قبل از قرار ملاقات با او دارد ، فکر کنید. درک کنید که کارهای زیادی برای مقابله با آنها وجود دارد و اگر حتی کوچکترین مردد هستید ، سعی نکنید خودتان را در مورد آن صحبت کنید. شما یا مایل هستید یا باید به خود و آنها احترام بگذارید و خود را در موقعیتی مانند رابطه قرار ندهید. این فکر نمی کند که نمی توانید مراقبت از فردی را که دارای مشکلات سلامتی است ، اداره کنید ، بلکه شما را به فرد بدی تبدیل می کند ، اما این امر هنگامی به وجود می آید که در نهایت از او ناراضی باشید یا به خاطر بیماری احساس گناه کنید.
- فراموش نکنید که مبتلایان به درد مزمن همچنان به اندازه شما عادی هستند ، حتی اگر مشکلات متفاوتی داشته باشند. آنها می خواهند برای آنچه هستند ، دیده شوند و از آنها لذت ببرند.
- اگرچه دشوار است ، اما مراقبت از کسی که بیمار است و/یا با درد مزمن سروکار دارد نیز می تواند مفید باشد. شما می بینید که آنها خوب عمل می کنند و گاهی بیشتر شبیه به خود عمل می کنند. کسی که از او مراقبت می کنید ، و دیگران ، همه کارهایی را که انجام می دهید تشخیص داده و قدردانی می کنند.
- درد مزمن ، به دلیل ارتباط آن با افسردگی و اضطراب ، افزایش دوزهای مواد افیونی برای کنترل درد و این واقعیت که درد می تواند غیرقابل تحمل شود ، خطر خودکشی را افزایش می دهد. اگر شما یا کسی که از درد مزمن رنج می برد علائم افسردگی شدید یا خودکشی نشان داد ، از متخصص کمک بگیرید.
- افراد مبتلا به درد مزمن نیز با خواب مشکل دارند. درمان خواب یا افسردگی ممکن است به تسکین درد شما کمک کند.
