آسم یک بیماری قابل درمان است که مانند یک واکنش آلرژیک عمل می کند: محرک های محیطی باعث التهاب در مجاری تنفسی می شوند. این منجر به مشکل تنفسی می شود تا زمانی که التهاب درمان و کاهش یابد. این بیماری بسیار شایع است و حدود 334 میلیون نفر را در سراسر جهان مبتلا می کند ، از جمله 25 میلیون نفر تنها در ایالات متحده. اگر مشکوک به آسم هستید ، علائم و نشانه ها ، عوامل خطر و آزمایش های تشخیصی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا مطمئن شوید.
مراحل
قسمت 1 از 4: شناخت عوامل خطر آسم
مرحله 1. ترکیب جنسیت و سن را در نظر بگیرید
در ایالات متحده ، پسران زیر 18 سال 54 درصد بیشتر از دختران مبتلا به آسم هستند. اما تا 20 سالگی ، زنان مبتلا به آسم بیشتر از مردان هستند. پس از 35 سالگی این فاصله افزایش می یابد ، به طوری که 10.1 درصد از زنان در مقایسه با مردان 5.6 درصد مبتلا به آسم هستند. پس از یائسگی ، میزان در زنان کاهش می یابد و فاصله کاهش می یابد ، اما به طور کامل از بین نمی رود. کارشناسان چند نظریه در مورد اینکه چرا جنسیت و سن بر خطر آسم تأثیر می گذارد ، دارند:
- افزایش آتوپی (مستعد ابتلا به حساسیت آلرژیک) در نوجوانان مرد.
- اندازه راههای هوایی کوچکتر در نوجوانان مرد در مقایسه با زنان.
- نوسانات هورمونهای جنسی در دوران پیش از قاعدگی ، قاعدگی و یائسگی در زنان.
- مطالعاتی که هورمونهای جدیدی را برای زنان یائسه معرفی کردند ، افزایش آسم جدید را نشان دادند.
مرحله 2. به دنبال سابقه خانوادگی آسم باشید
متخصصان بیش از 100 ژن مرتبط با آسم و آلرژی را یافته اند. تحقیقات انجام شده بر روی خانواده ها - به ویژه دوقلوها - نشان می دهد که آسم ناشی از یک عامل ارثی مشترک است. مطالعه ای در سال 2009 نشان داد که سابقه خانوادگی در واقع قوی ترین پیش بینی کننده ابتلای فرد به آسم است. در مقایسه خانواده های دارای خطر ژنتیکی طبیعی ، متوسط و بالا برای آسم ، افراد در معرض خطر متوسط 2.4 برابر بیشتر در معرض ابتلا به آسم بودند و افراد در معرض خطر 4.8 برابر بیشتر.
- از والدین و سایر اقوام خود بپرسید که آیا سابقه آسم در خانواده شما وجود دارد یا خیر.
- اگر فرزندخوانده شده اید ، والدین بیولوژیکی شما ممکن است سابقه خانوادگی را به خانواده فرزندخوانده شما ارائه کرده باشند.
مرحله 3. به هرگونه حساسیت توجه کنید
تحقیقات آنتی بادی پروتئین ایمنی به نام "IgE" را با ایجاد آسم مرتبط کرده است. اگر سطح IgE بالایی دارید ، احتمال ابتلا به آلرژی نیز به ارث برده می شود. هنگامی که IgE در خون وجود دارد ، بدن یک واکنش آلرژیک التهابی را تجربه می کند که باعث انقباض مجاری تنفسی ، بثورات ، خارش ، آبریزش چشم ، خس خس سینه و غیره می شود.
- به واکنش آلرژیک احتمالی نسبت به محرک های رایج ، از جمله غذا ، خروس ، حیوانات ، کپک ، گرده و کنه های گرد و غبار توجه کنید.
- اگر آلرژی دارید ، احتمال ابتلا به آسم نیز در شما افزایش می یابد.
- اگر با واکنش های آلرژیک شدید روبرو شدید اما نمی توانید محرک را تشخیص دهید ، از پزشک خود برای آزمایش آلرژی بخواهید. او لکه های کوچکی از پوست شما را در معرض انواع مختلف آلرژن ها قرار می دهد تا به دنبال تغییرات آلرژیک باشد.
مرحله 4. از قرار گرفتن در معرض دود تنباکو خودداری کنید
وقتی ذرات را در ریه های خود استنشاق می کنیم ، واکنش بدن این است که آن را سرفه کند. این ذرات همچنین می توانند باعث واکنش التهابی و علائم آسم شوند. هرچه بیشتر در معرض دود تنباکو قرار بگیرید ، خطر ابتلا به آسم بیشتر می شود. اگر به سیگار کشیدن معتاد هستید ، در مورد راهکارها و داروهایی که می توانید برای ترک استفاده کنید ، با متخصص مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. استراتژی های رایج عبارتند از استفاده از آدامس و لکه های نیکوتینی ، کاهش تدریجی مصرف سیگار یا مصرف داروهایی مانند Chantix یا Wellbutrin. حتی اگر برای ترک سیگار مشکل دارید ، مطمئن شوید که در اطراف دیگران سیگار نمی کشید. قرار گرفتن مداوم در معرض دود دست دوم می تواند باعث ایجاد آسم در اطرافیان شما شود.
سیگار کشیدن در دوران بارداری باعث خس خس سینه در دوران کودکی ، افزایش خطر آلرژی غذایی و پروتئین های التهابی در خون می شود. اگر کودک پس از تولد همچنان در معرض دود سیگار قرار گیرد ، این تأثیر حتی بیشتر خواهد بود. قبل از مصرف هرگونه داروی خوراکی برای کمک به ترک سیگار با OBGYN خود صحبت کنید
مرحله 5. سطح استرس خود را کاهش دهید
بسیاری از مطالعات نشان داده اند که سطوح بالای هورمون های استرس می تواند منجر به بروز علائم آسم ، افزایش حساسیت به آلرژن و انقباض ریه شود. سعی کنید مواردی را که بیشترین استرس را در زندگی شما ایجاد می کند ، شناسایی کنید و برای از بین بردن این عوامل استرس زا تلاش کنید.
- تکنیک های آرامش بخش مانند تنفس عمیق ، مدیتیشن و یوگا را امتحان کنید.
- برای ترشح اندورفین به طور منظم ورزش کنید که باعث کاهش درد و کاهش سطح استرس می شود.
- عادات خواب خود را بهبود بخشید: وقتی خسته هستید بخوابید ، با تلویزیون روشن نخوابید ، قبل از خواب غذا نخورید ، از کافئین شبانه اجتناب کنید و سعی کنید برنامه خواب روزانه خود را حفظ کنید.
مرحله 6. از آلودگی هوا در محیط خود دور بمانید
بخش قابل توجهی از آسم دوران کودکی ناشی از قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا از کارخانه ها ، ساختمان ها ، وسایل نقلیه و کارخانه های صنعتی است. همانطور که دود تنباکو ریه ها را تحریک می کند ، آلودگی هوا نیز باعث ایجاد واکنش های التهابی می شود که منجر به آسیب و انقباض ریه می شود. در حالی که نمی توانید آلودگی هوا را از بین ببرید ، می توانید قرار گرفتن در معرض خود را کاهش دهید.
- در صورت امکان از تنفس هوا در اطراف خیابان های اصلی یا بزرگراه ها خودداری کنید.
- از کودکان بخواهید در مناطق دور از بزرگراه یا ساختمان سازی بازی کنند.
- اگر جابجایی یک گزینه است ، دستورالعمل های شاخص کیفیت هوا EPA را ببینید تا مناطق با بهترین کیفیت هوا را پیدا کنید.
مرحله 7. داروهای خود را در نظر بگیرید
اگر از داروهای خاصی استفاده می کنید ، توجه داشته باشید که از زمان شروع مصرف آنها علائم آسم بیشتری داشته اید. در این صورت ، قبل از قطع ، کاهش دوز یا تغییر داروها ، با پزشک خود مشورت کنید.
- مطالعات نشان می دهد که آسپرین و ایبوپروفن می توانند در بیماران مبتلا به آسم که به آنها حساس هستند ، باعث انسداد ریه و مجاری تنفسی شوند.
- مهار کننده های ACE که برای درمان فشار خون استفاده می شوند باعث آسم نمی شوند ، بلکه باعث سرفه خشک می شوند که می توان آن را اشتباه گرفت. با این حال ، سرفه بیش از حد از مهار کننده های ACE می تواند ریه های شما را تحریک کرده و باعث شروع آسم شود. مهار کننده های متداول ACE شامل رامیپریل و پریندوپریل هستند.
- مسدود کننده های بتا برای درمان مشکلات قلبی ، فشار خون بالا و میگرن استفاده می شود. آنها می توانند راه های هوایی ریه را منقبض کنند. برخی از پزشکان ممکن است مسدود کننده های بتا را حتی در صورت ابتلا به آسم تجویز کنند و فقط تغییرات را تحت نظر داشته باشند. بتا مسدود کننده های متداول شامل متوپرولول و پروپانولول هستند.
مرحله 8. وزن سالم را حفظ کنید
بسیاری از مطالعات ارتباط بین افزایش وزن و افزایش خطر ابتلا به آسم را نشان داده اند. وزن اضافی تنفس و پمپاژ خون را در سراسر بدن دشوار می کند. همچنین تعداد پروتئین های التهابی (سیتوکین ها) را در بدن افزایش می دهد و در نتیجه شما بیشتر با التهاب و انقباض مجاری تنفسی مواجه می شوید.
قسمت 2 از 4: شناخت علائم و نشانه های خفیف و متوسط
مرحله 1. حتی برای علائم خفیف به پزشک مراجعه کنید
علائم اولیه آنقدر جدی نیستند که در فعالیتهای عادی یا زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کنند. با شروع پیشرفت وضعیت ، متوجه خواهید شد که با فعالیت های عادی مشکل دارید. معمولاً افراد علائم اولیه را تجربه می کنند ، اما شدیدتر.
در صورت عدم تشخیص یا درمان ، علائم اولیه و خفیف آسم می تواند به تدریج بدتر شود. این امر به ویژه در صورتی که عوامل محرک خود را شناسایی نکرده و از آنها اجتناب نکنید ، صادق است
مرحله 2. به سرفه زیاد توجه کنید
در صورت ابتلا به آسم ، مجاری تنفسی شما به دلیل تنگی یا التهاب ناشی از بیماری بسته می شود. بدن شما با تلاش برای پاکسازی مجاری تنفسی از طریق سرفه واکنش نشان می دهد. در حالی که سرفه هایی که در طول عفونت باکتریایی مشاهده می کنید مرطوب هستند ، سرفه های مخاطی هستند ، سرفه های آسم معمولاً خشک هستند و دارای مخاط بسیار کمی هستند.
- اگر سرفه در شب شروع یا بدتر شود ، ممکن است آسم باشد. یکی از علائم شایع آسم سرفه شبانه یا سرفه ای است که بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب بدتر می شود.
- در موارد پیشرفته تر ، سرفه تا روز ادامه می یابد.
مرحله 3. هنگام بازدم به سر و صدا گوش دهید
افراد مبتلا به آسم اغلب هنگام بازدم متوجه خس خس سینه یا سوت شدید می شوند. این در اثر انقباض مجاری هوایی ایجاد می شود. وقتی صدا را می شنوید توجه کنید. اگر در انتهای بازدم باشد ، نشانه اولیه آسم خفیف است. اما با پیشرفت این وضعیت از علائم خفیف تا متوسط ، شما در طول بازدم خود خس خس می کنید یا سوت می زنید.
مرحله 4. به تنگی نفس غیر معمول توجه کنید
"انقباض برونش ناشی از ورزش" نوعی آسم است که در افرادی دیده می شود که به تازگی کارهای سنگینی مانند ورزش انجام داده اند. انقباض مجاری هوایی شما را زودتر از آنچه که باید خسته کرده و نفس می کشد و ممکن است مجبور شوید قبل از اینکه بخواهید فعالیت خود را رها کنید. مقایسه کنید چه مدت می توانید به طور معمول ورزش کنید با مواردی که خستگی و تنگی نفس شما را محدود می کند.
مرحله 5. برای تنفس سریع مراقب باشید
برای دریافت اکسیژن بیشتر در ریه های منقبض ، بدن میزان تنفس خود را افزایش می دهد. کف دست خود را روی قفسه سینه قرار دهید و تعداد دفعات سینه خود را در یک دقیقه بالا و پایین بیاورید. از کرونومتر یا ساعت با دست دوم استفاده کنید تا بتوانید یک دقیقه دقیق را زمان بندی کنید. تنفس طبیعی بین 12 تا 20 تنفس در 60 ثانیه است.
با آسم متوسط ، میزان تنفس شما می تواند از 20 تا 30 تنفس در دقیقه باشد
مرحله 6. علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا را نادیده نگیرید
اگرچه سرفه ناشی از آسم با سرماخوردگی یا آنفولانزا متفاوت است ، اما باکتری ها و ویروس ها می توانند باعث آسم شوند. به دنبال علائم عفونت باشید که ممکن است باعث علائم آسم شود: عطسه ، آبریزش بینی ، گلودرد و احتقان. اگر سرفه خلط تیره ، سبز یا سفید باشد ، ممکن است عفونت باکتریایی باشد. اگر شفاف یا سفید باشد ، ممکن است ویروسی باشد.
- اگر این علائم عفونت را همراه با سر و صدا هنگام بازدم و نفس نفس زدن مشاهده کردید ، احتمالاً آسم ناشی از عفونت است.
- به پزشک مراجعه کنید تا بفهمید دقیقاً چه اتفاقی می افتد.
قسمت 3 از 4: تشخیص علائم شدید
مرحله 1. اگر نمی توانید نفس بکشید ، حتی بدون فشار ، به پزشک مراجعه کنید
به طور معمول ، تنگی نفس ناشی از فعالیت در بیماران مبتلا به آسم با استراحت بهتر می شود. با این حال ، هنگامی که علائم شدید وجود دارد یا هنگامی که شما حمله آسم را تجربه می کنید ، تنگی نفس حتی زمانی که در حال استراحت هستید ایجاد می شود زیرا باعث فعال شدن روند التهابی می شود. اگر التهاب به اندازه کافی جدی باشد ، ناگهان دچار تنگی نفس شدید یا نفس کشیدن عمیق می شوید.
- همچنین ممکن است احساس کنید نمی توانید به طور کامل بازدم کنید. هنگامی که بدن به اکسیژن ناشی از استنشاق نیاز دارد ، بازدم را کوتاه می کند تا بتواند سریعتر به اکسیژن برسد.
- ممکن است متوجه شوید که نمی توانید در جملات کامل صحبت کنید ، اما از کلمات و جملات کوتاه بین نفس کشیدن استفاده می کنید.
مرحله 2. میزان تنفس خود را بررسی کنید
حتی حملات خفیف و متوسط آسم می تواند باعث شود شما سریع نفس بکشید ، اما حملات شدید بدتر هستند. منقبض شدن مجاری تنفسی شما مانع از ورود هوای تازه کافی به بدن شما ، از گرسنگی اکسیژن می شود. تنفس سریع تلاش بدن شما برای دریافت اکسیژن تا حد امکان برای اصلاح وضعیت قبل از آسیب است.
- کف دست خود را روی قفسه سینه قرار دهید و توجه داشته باشید که چند بار قفسه سینه در یک دقیقه بالا و پایین می شود. از کرنومتر یا ساعت با دست دوم برای تعیین زمان دقیق یک دقیقه استفاده کنید.
- در موارد شدید ، میزان تنفس شما بیش از 30 تنفس در دقیقه خواهد بود.
مرحله 3. نبض خود را بگیرید
برای رساندن اکسیژن به بافت ها و اندام ها ، خون اکسیژن را از هوا در ریه های شما می گیرد و به نقاط مختلف بدن می رساند. در هنگام حمله شدید ، هنگامی که اکسیژن کافی وارد بدن نمی شود ، قلب باید خون را سریعتر پمپ کند تا اکسیژن بیشتری به بافتها و اندامها برسد. ممکن است در حین حملات شدید احساس کنید ضربان قلب شما بدون توضیح توضیح داده می شود.
- دست خود را دراز کنید ، کف دست را بالا بگیرید.
- نوک انگشتان اشاره و وسط دست دیگر خود را در قسمت بیرونی مچ دست ، زیر انگشت شست قرار دهید.
- شما یک نبض سریع و تپنده از شریان شعاعی را احساس خواهید کرد.
- ضربان قلب خود را با شمارش تعداد ضربان قلب در یک دقیقه محاسبه کنید. ضربان قلب طبیعی کمتر از 100 ضربه در دقیقه است ، اما در علائم شدید آسم ممکن است ضربان قلب بیش از 120 باشد.
- در حال حاضر برخی از تلفن های هوشمند دارای مانیتور ضربان قلب هستند. اگر تلفن شما این امکان را دارد ، می توانید از آن استفاده کنید.
مرحله 4. به دنبال رنگ مایل به آبی روی پوست خود باشید
خون فقط هنگامی که اکسیژن را حمل می کند قرمز روشن است - در غیر این صورت بسیار تیره تر است. هر زمان که آن را می بینیم ، به هوای آزاد خارج از بدن ما برخورد می کند و با اکسیژن روشن می شود ، بنابراین ما عادت نداریم به گونه ای دیگر به آن فکر کنیم. اما در طول حمله شدید آسم ، ممکن است "سیانوز" را تجربه کنید که ناشی از گردش خون تیره و گرسنه از اکسیژن در شریان های شما است. این باعث می شود پوست مایل به آبی یا خاکستری به نظر برسد ، به ویژه در لب ها ، انگشتان ، ناخن ها ، لثه ها یا پوست نازک اطراف چشم.
مرحله 5. ببینید آیا عضلات گردن و قفسه سینه خود را کش می دهید یا خیر
هنگامی که ما به شدت نفس می کشیم یا در ناراحتی تنفسی هستیم ، ماهیچه های اضافی (که معمولاً در مرکز تنفس نیستند) را درگیر می کنیم. ماهیچه هایی که در این شرایط در فرایند تنفس قرار می دهیم در کناره های گردن قرار دارند: ماهیچه های استرنکلیدوماستوئید و اسکالن. اگر در تنفس مشکل دارید ، به دنبال خطوط عمیق در عضلات گردن باشید. علاوه بر این ، ماهیچه های بین دنده ها (بین دنده ها) به داخل کشیده می شوند. این ماهیچه ها به بلند شدن قفسه سینه در هنگام استنشاق کمک می کنند و ممکن است بتوانند در شرایط جدی این انقباض را بین دنده های شما مشاهده کنند.
به آینه نگاه کنید تا هم عضلات گردن عمیق تر نشان داده شود و هم عضلات جمع شده بین دنده ها را ببینید
مرحله 6. سفتی یا درد قفسه سینه را بررسی کنید
وقتی برای نفس کشیدن خیلی سخت کار می کنید ، ماهیچه های دخیل در تنفس بیش از حد کار می کنند. این منجر به خستگی عضلات در قفسه سینه می شود که احساس سفتی و درد می کند. درد ممکن است کسل کننده ، تیز یا چاقو باشد ، و می تواند در وسط قفسه سینه (استرنال) یا کمی خارج از مرکز (پاراسترنال) احساس شود. این نیاز به مراقبت فوری پزشکی و مراجعه به اورژانس دارد تا مشکلات قلبی رد شود.
مرحله 7. به تشدید سر و صدا در حین تنفس گوش دهید
در علائم خفیف و متوسط ، سوت و خس خس سینه فقط در هنگام بازدم شنیده می شود. با این حال ، در قسمت های شدید ، می توانید آن را هم در بازدم و هم در دم بشنوید. صدای سوت که هنگام استنشاق می شنویم به عنوان "استریدور" شناخته می شود و در اثر منقبض شدن ماهیچه های گلو در دستگاه تنفسی فوقانی ایجاد می شود. خس خس سینه معمولاً هنگام بازدم ایجاد می شود و در اثر انقباض ماهیچه های دستگاه تنفسی تحتانی ایجاد می شود.
- سر و صدا هنگام استنشاق می تواند علامت آسم و واکنش آلرژیک شدید باشد. شما باید بتوانید بین آنها تمایز قائل شوید تا بتوانید علت را به درستی درمان کنید.
- به دنبال کهیر یا بثورات قرمز روی قفسه سینه باشید که به جای حمله آسم نشان دهنده واکنش آلرژیک است. تورم لب یا زبان نیز نشان دهنده حساسیت است.
مرحله 8. علائم آسم را در اسرع وقت درمان کنید
اگر دچار حمله شدید شدید تنفس شدید ، با 911 تماس بگیرید و بلافاصله به اورژانس مراجعه کنید. اگر تشخیص داده نشده اید ، به احتمال زیاد دستگاه استنشاقی نجات ندارید. اگر یکی دارید ، از آن استفاده کنید.
- از پمپ های استنشاقی آلبوترول فقط 4 بار در روز استفاده می شود ، اما در صورت حمله هر 20 دقیقه به مدت 2 ساعت مشکلی ندارد.
- نفس عمیق بکشید و در هنگام استنشاق و بازدم تا 3 سر خود را بشمارید. این می تواند به کاهش استرس و میزان تنفس شما کمک کند.
- اگر می توانید ماشه را شناسایی کنید ، آن را بردارید.
- هنگامی که از استروئیدهای تجویز شده توسط پزشک استفاده می کنید ، آسم بهتر می شود. این داروها را می توان از طریق پمپ استنشاق کرد یا به صورت قرص مصرف کرد. یک پف دارو یا یک قرص همراه با آب میل کنید. شروع کار چند ساعت طول می کشد ، اما علائم آسم را کنترل می کند.
مرحله 9. برای علائم شدید آسم به دنبال اورژانس باشید
این علائم نشان می دهد که شما دچار حمله حاد شده اید و بدن شما در تلاش برای جذب هوای کافی برای عملکرد است. این یک فوریت پزشکی محسوب می شود که در صورت عدم درمان فوری می تواند به طور بالقوه کشنده باشد.
قسمت 4 از 4: تشخیص بیماری
مرحله 1. سابقه پزشکی خود را در اختیار پزشک خود قرار دهید
اطلاعاتی که می دهید باید تا آنجا که ممکن است دقیق باشد. این به پزشک اجازه می دهد تا تصویری کلی از مسائلی که بر شما تأثیر می گذارد ، بدست آورد. اطلاعات را از قبل آماده کنید تا مجبور نباشید در مطب پزشک به آن فکر کنید:
- علائم و نشانه های آسم (سرفه ، تنگی نفس ، صداهای هنگام تنفس و غیره)
- سابقه پزشکی گذشته (آلرژی قبلی و غیره)
- سابقه خانوادگی (سابقه بیماریهای ریوی یا آلرژی با والدین ، خواهر و برادر و غیره)
- سابقه اجتماعی شما (مصرف دخانیات ، رژیم غذایی و ورزش ، محیط)
- هرگونه دارویی که ممکن است مصرف کنید (مانند آسپرین) و مکمل ها یا ویتامین هایی که مصرف می کنید
مرحله 2. ارائه به معاینه فیزیکی
ممکن است پزشک در طول معاینه شما برخی یا همه موارد زیر را مورد بررسی قرار دهد: گوش ، چشم ، بینی ، گلو ، پوست ، قفسه سینه و ریه ها در طول معاینه. این ممکن است شامل استفاده از گوشی پزشکی در جلو و پشت قفسه سینه برای گوش دادن به صداهای تنفسی یا عدم وجود صداهای ریه باشد.
- از آنجا که آسم مربوط به آلرژی است ، او همچنین به دنبال آبریزش بینی ، قرمزی چشم ، آبریزش چشم و بثورات پوستی خواهد بود.
- در نهایت ، پزشک گلو را از نظر تورم و توانایی تنفس و همچنین صداهای غیرطبیعی که ممکن است نشان دهنده تنگ شدن مجاری تنفسی باشد ، بررسی می کند.
مرحله 3. به پزشک اجازه دهید تشخیص را با آزمایش اسپیرومتری تأیید کند
در طول این آزمایش ، شما از طریق یک دهان وصل شده به اسپیرومتر که میزان جریان هوای شما را اندازه گیری می کند و میزان هوایی که می توانید در داخل و خارج تنفس کنید ، اندازه گیری می کنید. تا زمانی که دستگاه اندازه گیری را انجام می دهد ، نفس عمیق بکشید و تا زمانی که ممکن است با قدرت بازدم کنید. در حالی که یک نتیجه مثبت آسم را تأیید می کند ، یک نتیجه منفی آن را رد نمی کند.
مرحله 4. یک آزمایش پیک جریان هوا انجام دهید
این شبیه اسپیرومتری است و میزان هوای بازدم را اندازه گیری می کند. پزشک یا متخصص ریه ممکن است این آزمایش را برای تأیید تشخیص توصیه کند. برای شرکت در آزمون ، لب های خود را روی دهانه دستگاه قرار دهید و دستگاه را روی صفر قرار دهید. صاف بایستید و یک نفس عمیق بکشید ، سپس تا جایی که می توانید در یک نفس محکم و سریع باد کنید. این کار را چند بار تکرار کنید تا بتوانید به نتایج ثابتی برسید. بزرگترین این اعداد را بگیرید - این اوج جریان شما است. هنگامی که احساس می کنید علائم آسم در حال بروز است ، آزمایش را تکرار کنید و جریان هوا را با حداکثر جریان خود مقایسه کنید.
- اگر ارزش شما بیش از 80 of از بهترین جریان اوج شما باشد ، در محدوده ایمن قرار دارید.
- اگر ارزش شما بین 50 تا 80 of از بهترین اوج جریان شما باشد ، آسم شما به خوبی مدیریت نمی شود و پزشک شما احتمالاً داروها را برای شما تنظیم می کند. اگر در این محدوده قرار داشته باشید ، در معرض خطر متوسط حمله قلبی هستید.
- اگر ارزش شما کمتر از 50 of از بهترین اوج جریان شما باشد ، کاهش شدید عملکرد تنفسی را تجربه می کنید که احتمالاً باید با دارو برطرف شود.
مرحله 5. از پزشک بخواهید یک آزمایش چالش متاکولین انجام دهد
اگر هنگام مراجعه به پزشک علائم خاصی را نشان نمی دهید ، تشخیص دقیق او برای او دشوار است. او ممکن است آزمایش چالش متاکولین را توصیه کند. او به شما یک دستگاه استنشاقی ارائه می دهد که از آن برای استنشاق متاکولین استفاده می کنید.اگر مبتلا به آسم هستید ، متاکولین باعث تنگی راه های هوایی می شود و علائم را ایجاد می کند که می توان با اسپیرومتری و آزمایشات اوج جریان هوا اندازه گیری کرد.
مرحله 6. پاسخ خود را به داروهای آسم آزمایش کنید
گاهی اوقات پزشک شما این آزمایش ها را کنار می گذارد و فقط داروی آسم را برای اطمینان از بهبودی شما ارائه می دهد. در صورت برعکس شدن علائم ، به احتمال زیاد آسم دارید. شدت علائم به پزشک شما کمک می کند که از چه داروهایی استفاده کند ، اما شرح حال کامل و معاینه فیزیکی نیز در تصمیم گیری موثر است.
- یک داروی رایج ، پمپ استنشاقی آلبوترول/سالبوتامول است که از آن با جمع کردن لب های خود در بالای دهانه و پمپاژ دارو در ریه ها در حین استنشاق استفاده می کنید.
- داروهای گشاد کننده برونش با گشاد شدن راه های تنفسی به آنها کمک می کند.
