اگر از کمردرد رنج می برید ، پزشک ممکن است MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) تجویز کند. در طول ام آر آی ، شما روی یک تخت مسطح دراز می کشید که داخل یک لوله بزرگ قرار می گیرد. سپس ، یک آهنربای قوی و امواج رادیویی تصاویر مفصلی از ستون فقرات شما ایجاد می کند. پزشک شما از این تصاویر استفاده می کند تا بفهمد چه چیزی ممکن است باعث کمردرد شما شود تا بتواند درمان را توصیه کند. در حالی که نمی توانید بیماری خود را فقط با مشاهده MRI تشخیص دهید ، اما اگر خودتان بخوانید می توانید مسائل را برای دیگران توضیح دهید.
مراحل
روش 1 از 3: درک تصاویر کمری
مرحله 1. یک نسخه از گزارش MRI و تصاویر خود را درخواست کنید
هنگامی که MRI خود را انجام می دهید ، رادیولوژیست ممکن است به سادگی گزارش و تصاویر را برای بررسی به پزشک شما ارسال کند. با این حال ، در صورت درخواست یک نسخه ، حق دریافت یک نسخه را دارید.
- به طور معمول ، رادیولوژیست تصاویری را در CD-ROM به شما می دهد که می توانید در رایانه مشاهده کنید. اگر رایانه ای با درایو CD ندارید ، از رادیولوژیست بپرسید آیا می تواند فایل های دیجیتالی را برای شما ایمیل کند تا بتوانید آنها را مشاهده کنید.
- این گزارش تمام ناهنجاری هایی را که رادیولوژیست روی تصاویر شما تشخیص داده است ، مشخص می کند. رادیولوژیست همچنین ممکن است نشانگرهایی (معمولاً تیرهای رنگی) روی تصاویر قرار دهد تا هریک از این ناهنجاری ها را مشخص کند.
مرحله 2. نوع MRI مورد استفاده در هر تصویر را مشخص کنید
حداقل ، شما یک MRI کمر ، که یک تصویر عمودی است و از پهلو به ستون فقرات شما نگاه می کند ، دارید. همچنین ممکن است تصاویر محوری داشته باشید که به سطح مقطع یک دیسک جداگانه نگاه می کنند. اینها را شبیه به برش درختان در بخش هایی برای بررسی حلقه های درخت می دانید. هر یک از این موارد از یکی از دو تکنیک تصویربرداری استفاده می کنند:
- تی1تصاویر وزن دار کنتراست بیشتری بین بافت ها نشان می دهند که به پزشک اجازه می دهد تا فتق دیسک را با دقت بیشتری تشخیص دهد. تی1تصاویر دارای وزن برای MRI های ساجیتال استفاده می شود اما معمولاً برای MRI های محوری استفاده نمی شود.
- تی2تصاویر وزن دار مایع مغزی نخاعی کانال نخاعی شما را روشن می کنند و پزشک را در مشاهده انواع عفونت هایی که ممکن است توسط T از بین بروند راحت تر می کند.1-تصویر وزن دار تی2تصاویر دارای وزن برای MRI های ساجیتال و محوری استفاده می شود.
نکته:
اگر یک خط سفید و روشن را مشاهده می کنید که در ام آر آی ساژیتال از ستون فقرات شما عبور می کند ، به T نگاه می کنید2-تصویر وزن دار خط سفید مایع مغزی نخاعی کانال نخاعی شما است که اعصاب شما را نگه می دارد.
مرحله 3. برای مشاهده کل ستون فقرات کمری خود از تصویر ساجیتال استفاده کنید
با تصویر ساجیتال ، تصویر کلی بهتری از ستون فقرات کمری خود به دست می آورید. شما می توانید مهره های خارج از تراز یا دیسک های غیر طبیعی را تشخیص دهید.
تصویر ساجیتال معمولاً ساده ترین تصویر برای درک است و شما احتمالاً قادر خواهید بود به راحتی تصویر را به بدن خود هدایت کنید. اگر ناهنجاری را در تصویر ساجیتال مشاهده کردید ، به راحتی می توانید کم و بیش این ناهنجاری را در کجای بدن خود مشخص کنید
مرحله 4. برای مشاهده تک تک دیسک ها به تصاویر محوری نگاه کنید
اگر یک یا چند دیسک شما غیر طبیعی نشان می دهد ، ممکن است تصاویر محوری داشته باشید که آن دیسک را با جزئیات بیشتر نشان می دهد. با یک تصویر محوری ، شما به بالای دیسک همانطور که از بالا دیده می شود نگاه می کنید.
با مشاهده یک تصویر محوری می توانید در مورد اندازه مجاری عصبی بیشتر توضیح دهید. پزشک شما ممکن است از یک تصویر محوری برای گرفتن تصویر واضح تر از فتق دیسک استفاده کند
روش 2 از 3: شناسایی قسمت های ستون فقرات
مرحله 1. مهره های ستون فقرات کمری خود را بشمارید
مهره های ستون فقرات شما به 5 ناحیه تقسیم می شوند. ناحیه کمری ، متشکل از 5 مهره ، پایین ترین ناحیه ستون فقرات با مهره های متحرک است. در 2 ناحیه تحتانی ، استخوان خاجی و دنبالچه ، مهره ها با هم ادغام شده اند.
- 5 مهره ستون فقرات کمری شما از 1 تا 5 شماره گذاری شده و از بالا شروع شده و به سمت پایین می روند. می توانید آنها را در MRI ساژیتال شمارش کنید.
- از نظر پزشکی ، مهره ها با "L" که نشان دهنده ناحیه کمر است برچسب گذاری می شوند و به دنبال آن عدد مشخص می شود. به عنوان مثال ، مهره دوم بالای ستون فقرات کمری شما "L2" نام دارد.
نکته:
یک تصویر ساجیتال همچنین ممکن است مهره های قفسه سینه را در بالای کمر ستون فقرات شما نشان دهد. برای تشخیص صحیح مهره های کمری ، شمارش از پایین آسان تر است.
مرحله 2. دیسک های بین مهره ها را برچسب گذاری کنید
هر یک از مهره های ستون فقرات کمری شما توسط یک دیسک جدا می شود که به عنوان یک بالشتک برای مهره ها عمل می کند. دیسک های شما باعث می شوند استخوان های ستون فقرات شما هنگام حرکت به یکدیگر نرسند. آنها با استفاده از تعداد مهره های بالا و زیر آنها برچسب گذاری شده اند ، که توسط یک خط فاصله از هم جدا شده اند.
- به عنوان مثال ، دیسک بین مهره سوم کمری و مهره چهارم کمری L3-4 نامیده می شود. با نگاه به تصویر ساجیتال خود ، باید بتوانید نام هر یک از دیسک های ناحیه کمر ستون فقرات خود را تعیین کنید.
- دیسک زیر L5 بین آخرین مهره های ناحیه کمر و اولین مهره های استخوان خاجی قرار دارد ، بنابراین از آن به عنوان L5-S1 یاد می شود.
مرحله 3. کانال نخاعی را که عصب ها و مایع را در خود جای داده است ، پیدا کنید
در پشت ستون مهره ها و دیسک ها ، یک کانال طولانی را مشاهده می کنید که اعصاب و مایع نخاعی را در خود نگه می دارد. بسته به اینکه T دارید ، سفید روشن یا خاکستری مات خواهد بود1 یا تی2 تصویر
- اگر تراز معمولی دارید ، کانال محکم خواهد بود ، گویی می توانید یک خط مستقیم را به سمت مهره ها و دیسک های ستون فقرات خود بکشید. این خط به طور طبیعی در انتهای پایینی ناحیه کمر خم می شود.
- نخاع شما از نظر فنی قبل از ناحیه کمری ستون فقرات شما به پایان می رسد. با این حال ، این کانال هنوز حاوی اعصابی است که تا پای شما ادامه می یابد. در هر سطح از ستون فقرات کمری ، عصبی از ستون فقرات جدا شده و به قسمت خاصی از پاها یا پاهای شما می رود.
مرحله 4. برای مشاهده اعصاب روی تصویر ساجیتال بزرگنمایی کنید
اعصاب آنقدر کوچک هستند که شما نمی توانید آن را روی تصویر ساجیتال ببینید ، اما اگر بزرگنمایی کنید ، کانالهای کوچک سوراخ کلیدی را در دو طرف ستون فقرات مشاهده خواهید کرد. این کانالها "فورامن" نامیده می شوند و اجازه می دهند اعصاب از ستون فقرات خارج شده و به پاها برسند.
اندازه هر یک از سوراخ ها باید تقریباً یکسان باشد. اگر فتق دیسک دارید ، ممکن است یکی در محل فتق کوچکتر از دیگران ظاهر شود
روش 3 از 3: تعیین ناهنجاری ها
مرحله 1. از پزشک خود بخواهید تا تصاویری از ستون فقرات طبیعی را مشاهده کند
پزشک شما به احتمال زیاد سالها تجربه تفسیر MRI دارد. با این حال ، اگر بتوانید تصاویر خود را با تصاویر یک ستون فقرات معمولی مقایسه کنید ، دیدن ناهنجاری در ستون فقرات برای شما آسان تر خواهد بود. پزشک شما ممکن است تصاویری از ستون فقرات طبیعی داشته باشد که می تواند با شما به اشتراک بگذارد.
اگر پزشک شما هیچ تصویری برای اشتراک گذاری با شما ندارد ، در اینترنت "MRI طبیعی ستون فقرات کمری" را در اینترنت جستجو کنید. شما باید بتوانید تصاویر بسیاری را پیدا کنید که می توانید با تصاویر خود مقایسه کنید
مرحله 2. شکل مهره های خود را ارزیابی کنید
هر یک از 5 بدن مهره ای باید به طور کلی شکل مربع یا مستطیل داشته باشد. اندازه و ضخامت آنها نیز به احتمال زیاد است. هر گونه تفاوت می تواند نشان دهنده شکستگی یا کاهش تراکم استخوان باشد.
- به عنوان مثال ، اگر بدن مهره ای دارید که بیشتر شبیه به مثلث است تا مستطیل ، این نشان دهنده شکستگی است.
- اگر مهره ای را مشاهده می کنید که انتهای نوک تیز آن به کانال نخاعی می چسبد ، احتمالاً این خار استخوانی است. اینها بخشی نسبتاً طبیعی از روند پیری هستند ، اما اگر بیش از حد به داخل کانال نفوذ کنند ، دردناک هستند و فضای کمی برای اعصاب باقی می گذارند.
مرحله 3. ضخامت دیسک های خود را مقایسه کنید
به طور معمول ، اندازه دیسک های شما تقریباً یکنواخت و شکل مشابهی خواهد داشت. یک دیسک معمولی از لبه های مهره های فوقانی یا تحتانی بیرون نمی زند. ممکن است تصور کنید که دیسک بین دو مهره قرار گرفته است. اگر ساندویچ نسبتاً مرتبی داشتید ، غذای داخل آن از لبه های نان بیرون نمی آمد.
- دیسک نازک تر از بقیه "خشک شده" است. خشک شدن دیسک به کاهش قد یا ضخامت دیسک اشاره دارد و محصول طبیعی پیری است (به همین دلیل است که افراد با افزایش سن کوتاه می شوند). با این حال ، اگر دچار خشکی بیش از حد شده اید ، هنگام حرکت مهره های شما ممکن است با هم خرد شوند.
- دیسک که از طرف مهره ها بیرون زده است فتق می شود. اگر فتق فضای بسیار کمی برای اعصاب در کانال نخاعی ایجاد کند ، این می تواند منجر به درد و ناراحتی شود.
نکته:
احتمالاً در سطوح L4-5 و L5-S1 خشک شدن بیشتری مشاهده خواهید کرد ، زیرا اینها متحرک ترین سطوح ناحیه کمری ستون فقرات هستند.
مرحله 4. خطی را به سمت پایین مهره ها بکشید تا هم ترازی خود را بررسی کنید
با نگاه به تصویر ساجیتال ، لبه های مهره های شما که از ستون فقرات پایین می آیند ، حتی اگر هم تراز طبیعی دارید. اگر هر یک از مهره ها فراتر از سایرین بیرون زده اند ، به طوری که خط صاف نباشد ، ممکن است علت برخی از علائم شما باشد.
- ستون فقرات شما دارای منحنی طبیعی در L4 و L5 است ، بنابراین تا انتها یک خط مستقیم نخواهد بود. با این حال ، خطی که می کشید (از جمله منحنی) همچنان باید صاف و یکنواخت باشد.
- اگر به T نگاه می کنید ، دیدن این آسان تر است2 تصویر ، که در آن کانال نخاعی در مقایسه با بقیه تصویر سفید روشن است.
مرحله 5. به فضای موجود برای اعصاب خود نگاه کنید
MRI های محوری به شما امکان می دهد جزئیات بیشتری از کانال عصبی و اعصاب که به سمت پاهای شما حرکت می کنند را ببینید. اگر دیسک بیرون زده یا فتق دارید ، ممکن است اعصاب شما فضای کافی نداشته باشند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، پزشک شما می گوید که عصب "وارد شده" است. اعصاب در هر سطح از ستون فقرات کمری به قسمت های مختلف پاهای شما منتقل می شود. اگر عصب تهاجمی دارید ، ممکن است درد ، ضعف یا بی حسی در قسمت مربوط به بدن خود داشته باشید:
- اعصاب L1 و L2: ناحیه تحتانی لگن ، درست بالای کشاله ران و اندام تناسلی
- اعصاب L3: جلوی ران شما
- اعصاب L4: می درخشد و دم می زند
- اعصاب L5: بالای پاها و انگشتان بزرگ پا
- اعصاب S1: قسمت بیرونی و پایین پای شما
- اعصاب S2-S5: دستگاه تناسلی ، باسن و ناحیه راست روده
مرحله 6. علائم فشار دیسک ها به کانال نخاعی را بررسی کنید
گاهی ساییدگی و پارگی مهره های کمری باعث برآمدگی دیسک های نخاعی به داخل کانال نخاعی می شود. این بیماری که تنگی نخاعی نامیده می شود ، باعث تنگ شدن فضای داخل ستون فقرات شما می شود که می تواند بر اعصاب نخاع شما فشار وارد کند. به دنبال مناطق باریک در کیسه دورال یا لوله ای باشید که نخاع را احاطه کرده است.
- برای برآوردن معیارهای تنگی نخاع ، MRI ساجیتال باید قطر کیسه دور را کمتر از 10 میلی متر در نقطه فشرده سازی نشان دهد.
- تنگی نخاعی با تنگی روزنه ، که باریک شدن حفره های مهره ها است که اعصاب نخاعی از آنها خارج می شوند ، متفاوت است.
