افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است عصبانیت را متفاوت تجربه کنند. در حالی که برخی طبیعتاً آرام هستند ، برخی دیگر به راحتی از روی دست بر می آیند و برای کنترل خشم خود تلاش می کنند. برخورد با کسی که ناامید یا ناراحت است ممکن است دشوار باشد ، اما نزدیک شدن به او با درک و اراده خوب می تواند همه چیز را تغییر دهد.
مراحل
قسمت 1 از 2: درک مسئله
مرحله 1. درک کنید که چرا تنظیم احساسات برای برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دشوار است
برای افراد مبتلا به اوتیسم ، جهان می تواند مکانی غافلگیر کننده و گیج کننده باشد ، مملو از افرادی که همیشه خیلی مهربان نیستند. این می تواند استرس زا باشد. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است مجبور باشد چندین یا همه موارد زیر را تحمل کند:
- احساسات شدید ، گاهی اوقات غالب
- مشکل در تشخیص احساسات آنها به دلیل آلکسی تایمیا
- مسائل حسی دردناک
- مشکلات ارتباطی
- شرایط همزمان مانند اضطراب ، افسردگی ، PTSD پیچیده و موارد دیگر که ممکن است دشوار باشد
- استرس مربوط به زندگی در یک دنیای چالش برانگیز
- مردم آنها را منفی تر می بینند و بنابراین کمتر با آنها دوست هستند
مرحله 2. احتمالات دیگر را نیز در نظر بگیرید
گاهی اوقات افراد مبتلا به اوتیسم با عصبانی بودن اشتباه می کنند در حالی که عصبانی نیستند. قبل از نتیجه گیری سریع ، زمینه را بررسی کنید. این احتمال وجود دارد که فرد مبتلا به اوتیسم با…
-
مهارتهای حرکتی ضعیف:
اگر آنها همیشه درها را می کوبند یا چیزها را با هم مخلوط می کنند ، ممکن است به این معنی باشد که آنها فقط با مهارت های حرکتی دست و پنجه نرم می کنند.
-
اضطراب:
گاهی اوقات افراد مبتلا به اوتیسم تنش به نظر می رسند یا از تقاضا اجتناب می کنند زیرا بر وضعیتی استرس دارند. اگر خواسته ای از آنها دارید و آنها "عصبانی" یا "تدافعی" به نظر می رسند ، شاید آنها نگران این موضوع باشند. سعی کنید علت عصبی بودن آن را بررسی کنید و چه چیزی می تواند کارها را آسان تر کند.
-
تناسب ناهماهنگ یا حالات چهره:
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است چهره هایی داشته باشند که با احساسات آنها مطابقت نداشته باشد ، یا متوجه نشوند که لحن صدای آنها عصبانی یا بلند تلقی می شود. اگر شخص به طور مرتب با احساساتی که در واقع احساس نمی کند اشتباه می کند ، ممکن است تفاوت در زبان بدن او باشد.
-
تحریک کننده:
کتک زدن یا ضربه زدن به چیزها ، لگد زدن ، خرد کردن چیزها در دستان آنها یا فریاد زدن می تواند محرکی برای برخی از اوتیسم های حساس باشد. اگر زمینه ای برای این رفتار وجود ندارد ، ممکن است یک نیاز حسی باشد ، نه خشم.
مرحله 3. به خاطر داشته باشید که اوتیسم ممکن است در سکوت رنج ببرد ، به ویژه اگر دیر تشخیص داده شود یا توسط خانواده آنها پذیرفته نشده باشد
افراد اوتیستیک ممکن است با شنیدن حساسیت بیش از حد و مطالبه گری بزرگ شوند. بنابراین ، آنها یاد می گیرند هنگام استرس یا درد هیچ چیزی نگویند ، زیرا احتمالاً دیگران از آنها ناراحت می شوند. فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است بسیار بیشتر از آنچه که اجازه می دهد استرس داشته باشد.
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم آموزش دیده اند که در درمان ABA اخم نکنند و ناراضی عمل نکنند و این امر بیان آنها را برای آنها مشکل می کند.
- اگر گمان می کنید که یک فرد مبتلا به اوتیسم در سکوت رنج می برد ، او را تشویق به قاطعیت کنید و چیزهایی مانند "استرس دارم" یا "این درد می کند" را به شما بگوید. اگر آنها صحبت می کنند ، توجه کنید و از آنها برای گفتن تشکر کنید. این می تواند به آنها یاد بدهد که مشکلی ندارند که درخواست کمک کنند وقتی احساس نمی کنند که حالشان خوب است.
مرحله 4. سعی کنید بپرسید چه اشکالی دارد
ساده ترین راه برای گفتن چیزی که باعث ناراحتی دیگران می شود این است که فقط از او بپرسید. اگر فرد در بیان خود با کلمات مشکل دارد ، سعی کنید او را وادار به نوشتن ، تایپ یا استفاده از شکلی از ارتباطات افزایشی و جایگزین (AAC) کنید. چیزی شبیه به…
- "مشکل چیه؟"
- "آیا تو استرس داری؟"
- "من در خواندن زبان بدن شما مشکل دارم. آیا چیزی شما را آزار می دهد؟"
- "من متوجه شدم که شما پای خود را لمس می کنید و مشت های خود را در هم فشار می دهید. حدس می زنم شما عصبانی هستید. چه خبر است؟"
قسمت 2 از 2: کمک کردن
مرحله 1. نحوه مداخله در بحران را بدانید
فروپاشی یک بحران احساسی است و عزیز شما باید به جایی امن و ساکت برود. صحبت با آنها کمکی نمی کند ، زیرا آنها در حال عاقبت خود هستند. آرامش خود را حفظ کرده و آنها را از موقعیت استرس زا دور کنید.
- آنها را به جایی آرام ببرید. به یک اتاق آرام یا یک مکان آرام در خارج از منزل بروید. تا حد امکان ورودی حسی را کاهش دهید.
- همه خواسته ها را حذف کنید. اجازه ندهید دیگران آنها را اذیت کنند یا مانع شوند.
- هرگز بدون اجازه مشخص به آنها دست نزنید. اگر به شما نشان دادند که می خواهند به آنها دست بزنید ، از یک دست محکم استفاده کنید و سعی کنید در آغوش بگیرید. (در صورت تمایل آرامش بخش است.)
- تا حد امکان کم صحبت کنید.
- اگر آنها رفتار تهاجمی دارند ، خود را ایمن نگه دارید. آنها را نگیرید و مانع کار نشوید. به آنها فضا بدهید. (آنها نمی خواهند به شما صدمه بزنند.) در صورت نیاز اتاق را ترک کنید.
- حداقل نیم ساعت به آنها فرصت دهید تا آرام شوند.
مرحله 2. بپرسید چگونه می توانید کمک کنید اگر این یک بحران نیست
فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است نتواند بفهمد و دقیقاً آنچه را که نیاز دارد بیان کند و بیان کند. می توانید راههای مختلفی را که می توانید به آنها کمک کنید ، به آنها اطلاع دهید و به آنها بگویید که به چه چیزی نیاز دارند.
سعی کنید بپرسید "آیا می خواهید در این مورد با من صحبت کنید ، در مورد آن با شخص دیگری صحبت کنید ، از آن منحرف شوید یا فعلا تنها بمانید؟" (اگر این مقدار به یکباره زیاد شد ، هر قسمت را به عنوان یک سوال جداگانه بپرسید.)
مرحله 3. آرام و راحت صحبت کنید
گاهی اوقات ، پذیرش و اطمینان خاطر چیزی است که آنها بیشتر از همه به آن احتیاج دارند. از صدای آرام و زبان بدن استفاده کنید تا به آنها کمک کنید بفهمند عصبانی بودن مشکلی ندارد و شما آنها را به این دلیل قضاوت نمی کنید.
اگر آرام رفتار کنید ، به آنها کمک می کند احساس آرامش کنند
مرحله 4. خوب گوش دهید و با آنها همدلی کنید
حتی اگر علت عصبانیت آنها برای شما عجیب به نظر برسد ، مهم این است که آنها بدانند شما به احساسات آنها اهمیت می دهید. با تأیید احساسات خود به آنها نشان دهید که مشکلات آنها را جدی می گیرید. در اینجا چند نمونه از اظهارات معتبر وجود دارد:
- "می بینم که واقعاً استرس دارید."
- "این ناراحت کننده به نظر می رسد."
- "می بینم."
- "این من را هم عصبانی می کند."
- "به نظر می رسد ناامید/دیوانه/ناامید/و غیره هستید."
- "بنابراین ناراحت هستید زیرا … (تا آنجا که می توانید خلاصه کنید)؟"
مرحله 5. به مرزهای آنها احترام بگذارید
گاهی اوقات افراد فراموش می کنند که افراد مبتلا به اوتیسم نیز دارای محدودیت هایی هستند یا ممکن است مرزهای آنها متفاوت باشد. وقتی شک دارید ، ابتدا بپرسید و همیشه به پاسخی که به شما می دهند احترام بگذارید. این برای تنش زدایی از وضعیت و نشان دادن اهمیت دادن به احساسات آنها کلیدی است.
- فقط با اجازه آنها را لمس کنید. لمس ناخوانده ممکن است آنها را به دلیل مسائل حسی بهت زده یا ناراحت کند. اگر می خواهید آنها را در آغوش بگیرید ، می توانید اجازه بگیرید یا دستان خود را باز کنید و ببینید آیا آنها به شما می آیند.
- اگر می خواهند تنها باشند بگذارید تنها باشند.
مرحله 6. چیزی آرام بخش ارائه دهید
می توانید سعی کنید با موسیقی مورد علاقه ، اسباب بازی تحریک کننده ، پتوی مورد علاقه یا هر وسیله راحتی که می خواهند آنها را آرام کنید. کارهای زیادی وجود دارد که می توانید انجام دهید. اگر می دانید که آنها چگونه ترجیح می دهند آرام شوند ، تمام تلاش خود را برای کمک به آماده سازی زمینه برای انجام آن انجام دهید.
- برخی از افراد برای این منظور یک گوشه آرامش بخش یا جعبه نفرت دارند.
- به آنها کمک کنید تا از تکنیک های آرامش بخش استفاده کنند.
مرحله 7. به آنها پیشنهاد انتخاب دهید
این به این دلیل است که احساس می کنند بیشتر تحت کنترل هستند و به آنها یادآوری می کند که شما به خواسته های آنها اهمیت می دهید. در اینجا چند نمونه از انتخاب هایی که می توانید ارائه دهید آورده شده است:
- "دوست داری بنشینی؟" ("نه؟ خوب ، ما می ایستیم.")
- "کدام اسباب بازی محرک را دوست دارید؟"
- "دوست داری برایت نوشیدنی بخورم؟" "ما آب ، شیر شکلاتی و نوشابه داریم. شما کدام را می خواهید؟"
- "اگر با هم تمرینات آرام سازی انجام دهیم ، مفید خواهد بود؟"
- "یه بغل میخوای؟"
مرحله 8. به آنها کمک کنید تا مشکل را برطرف کنند
اگر آنها راه حل می خواهند ، سعی کنید به آنها کمک کنید تا ایده های خود را ارائه دهند. از دادن توصیه های ناخواسته خودداری کنید ، زیرا ممکن است احساس کنید از آنها انتقاد می کنید که به راه حل های مختلف فکر نمی کنند. در عوض ، آنها را به عنوان گزینه هایی ارائه دهید ، مانند "آیا اگر _ کمک کنیم؟" یا "به نظر شما چه چیزی می تواند آن را بهتر کند؟" بگذارید آنها جریان گفتگو را هدایت کنند. اگر بتوانید یک برنامه عملی با هم تهیه کنید ، این به آنها کمک می کند تا احساس آرامش کنند.
- اگر آنها بگویند نه ، اشکالی ندارد. شاید آنها فقط نیاز به تخلیه هوا داشته باشند یا تنها باشند. در صورت نیاز به شما خواهند آمد.
- اگر این روند آنها را ناراحت کرد ، از آنها بپرسید آیا می خواهند از طوفان مغزی استراحت کنند و کاری آرامش بخش انجام دهند.
مرحله 9. محدودیت های خود را بشناسید
گاهی اوقات ممکن است ندانید چگونه در هنگام عصبانیت به آنها کمک کنید ، یا ممکن است آنقدر استرس داشته باشید که نتوانید مفید باشید. شما مسئول احساسات آنها نیستید. اشکالی ندارد که خودتان را از موقعیت خارج کنید یا بگویید "باید استراحت کنم" و وقتی آرامتر شدید برگردید. همچنین می توانید با یک مراقب یا دوست عزیز تماس بگیرید که ممکن است بداند چگونه با این وضعیت بهتر کنار بیاید.
- اگر آنها خود را مجروح می کنند ، ببینید آیا می توانید آن را تغییر مسیر دهید یا نرم کنید. (به عنوان مثال ، بالشی را بین سر و میز آنها قرار دهید ، یا به جای دیوار ، بالشتک های کاناپه را به پشت بچسبانید.) از گرفتن اجباری آنها خودداری کنید ، زیرا ممکن است وحشت کرده و به شما ضربه بزنند.
- اگر در ایالات متحده زندگی می کنید ، برای کمک با پلیس تماس نگیرید. آنها ممکن است اوضاع را تشدید کنند و فرد مبتلا به اوتیسم را آسیب ببینند یا بکشند.
مرحله 10. انتظار داشته باشید که بعد از مدتی به زمان سکوت نیاز داشته باشند
این ممکن است باعث آرامش با شما شود ، یا تنها باشد. ممکن است مدتی طول بکشد تا آنها آرام شوند و احساس بهتری داشته باشند. صبور و با درک باشید. حمایت خود را ارائه دهید و اجازه دهید آنها آنچه را که باید انجام دهند انجام دهند.
نکات
- گاهی اوقات وقتی مردم عصبانی هستند ، چیزهایی می گویند که منظور آنها نیست. به شما اجازه داده می شود بگویید "این زجر آور بود" یا "دیروز وقتی که گفتی _ احساسات من را آزار داد." فقط به این دلیل که آنها ناراحت هستند به این معنی نیست که شما باید آنها را با بدرفتاری خود بپذیرید.
- نیازی به ترسیدن نیست آنها نمی خواهند به شما صدمه بزنند. برخلاف کلیشه ها ، افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به افراد غیر اوتیستیک خشونت کمتری دارند. پرخاشگری معمولاً در واکنش به کسی است که آنها را گرفته یا در نتیجه استرس بسیار شدید است.
هشدارها
- خشم مداوم یا خشمی که در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند ، ممکن است نشانه یک مشکل بزرگتر باشد. با شخص مورد علاقه خود در مورد مراجعه به پزشک صحبت کنید.
- هرگز به شخص اوتیستیک فحاشی نکنید. این ظالمانه و اغلب بی انصافی است.
