افراد مبتلا به اوتیسم به ویژه در برابر بیماری های روانی آسیب پذیر هستند و افکار خودکشی در 14 درصد از آنها مشکل مهمی ایجاد می کند. اگر عاشق یک فرد مبتلا به اوتیسم هستید ، چگونه می توانید به او کمک کنید؟
مراحل
قسمت 1 از 4: شناسایی ریسک
وقتی متوجه می شوید که آنها خودکشی می کنند ، اولین کاری که باید انجام دهید این است که بفهمید این خطر چقدر فوری است.
مرحله 1. دریابید که خطر خودکشی چقدر فوری است
هرگونه افکار خودکشی خطر جدی را به دنبال دارد ، اما برخی از آنها حتی فوری تر از بقیه هستند. این سوالات به شما کمک می کند تا دریابید که چقدر احتمال دارد به زودی به خود آسیب برسانند. اینها اولین سوالاتی است که بسیاری از متخصصان پزشکی می پرسند.
- چند وقت بود که اینطور احساس می کردی؟
- آیا برنامه ای برای نحوه انجام آن دارید؟
- آیا وسایل (قرص ، اشیاء تیز ، اسلحه) جمع آوری کرده اید؟
مرحله 2. اگر جان آنها در خطر است ، فوراً کمک بگیرید
اگر فرد بطور فعال خودکشی می کند ، باید فوراً از پزشک کمک بگیرید. این یک مسئله ایمنی است ، بنابراین در این مورد شما باید از کمک کمک بگیرید حتی اگر آنها به شما اجازه ندهند. پزشک یا پرستار می تواند به آنها کمک کند تا آرام شوند و برنامه ایمنی و برنامه درمانی ارائه دهند.
- آنها را تنها نگذارید.
- در برخی مناطق ، تماس با پلیس می تواند برای رسیدن به فردی که نمی توانید با او تماس بگیرید مفید باشد (به عنوان مثال فردی که خود را در یک اتاق حبس کرده است). برخی از پلیس برای این کار آموزش دیده اند. خودکشی در بسیاری از مناطق غیرقانونی است ، به طور خاص تا پلیس بتواند وارد شود و به ظن وقوع جرم کمک کند. با این حال ، در ایالات متحده ، مواردی از افسران پلیس آسیب دیده ، مجروح یا کشته شده اند (از جمله افراد مبتلا به اوتیسم خودکشی) ، بنابراین تماس با پلیس ممکن است در ایالات متحده ایمن نباشد.
- اگر آنها فوراً در معرض خطر نیستند ، سریعترین قرار ملاقات با پزشک را دریافت کنید و به آنها کمک کنید تا در صورت خودکشی فوری یک برنامه ایمنی تهیه کنند.
مرحله 3. اگر به نظر می رسد که آنها ناگهان در آرامش هستند ، فوراً کمک بگیرید
هنگامی که افراد تصمیم به خودکشی می گیرند ، رفتار آرام تری از خود نشان می دهند و ممکن است به نظر برسد که در حال بهبودی معجزه آسا هستند. این بدان معناست که آنها می توانند در هر زمان بمیرند. در اینجا برخی از علائم وجود دارد:
- گفتن جمله هایی مانند "دیگر به زودی درد نمی کند" یا "نگران نباشید ، من مدت زیادی بار نخواهم شد"
- اصرار دارند که آنها نیازی به درمان ندارند (زیرا به هر حال به زودی خواهند مرد)
- نظم دادن به امور آنها (نظافت ، نوشتن یا به روز رسانی وصیت نامه ، واگذاری اموال)
- گفتن افکار قدردانی ناگهانی (خداحافظی): "تو خیلی دوست خوبی برای من بودی" "خیلی ممنون برای همه کارهایی که انجام دادی"
- آرام به نظر می رسد یا تقریباً در آرامش است
قسمت 2 از 4: خوب گوش دادن
وقتی آنها به شما می گویند چه اتفاقی می افتد ، مهم است که به آرامی پاسخ دهید و اجازه دهید آنها صحبت کنند.
مرحله 1. بدون قضاوت کردن با مهربانی گوش دهید
در حال حاضر ، عزیز اوتیستیک شما باید شنیده شود. تمام تلاش خود را بکنید تا آرامش خود را حفظ کنید ، مهم نیست که چقدر کلمات آنها وحشتناک است.
- گفتن اینکه آنها خودخواهانه یا گناهکار هستند ، آنها را بیشتر بیگانه می کند و کمک به آنها را دشوارتر می کند.
- با گفتن "این باعث از بین رفتن خانواده شما خواهد شد" یا "شما چیزهای زیادی برای زندگی دارید" آنها را سرزنش نکنید.
- فعلا احساسات خود را ذخیره کنید. می توانید بعداً آنها را رها کنید ، شاید با یکی دیگر از عزیزانتان.
مرحله 2. احساسات آنها را تأیید کنید
به آنها آرامش دهید و به آنها اطلاع دهید که برای شما اهمیت دارد. اعتبار بخشیدن به احساسات آنها به آنها کمک می کند تا درک کنند و آنچه را که در حال رخ دادن است پردازش کنند. در اینجا نمونه هایی از اعتبار بخشیدن به مواردی وجود دارد که می توانید بگویید:
- "این باید احساس وحشتناکی باشد."
- "حتماً در حال حاضر درد زیادی را احساس می کنید."
- "این خشن به نظر می رسد."
- "بله."
- "می بینم."
- "به نظر می رسد _ برای شما واقعاً دشوار بود."
مرحله 3. هنگام گوش دادن به آنها ، حمایت ملایمی از خود نشان دهید
از علائم کوچک استفاده کنید تا به آنها اطلاع دهید که به آنها اهمیت می دهید. این امر آنها را تشویق می کند تا همه چیز را به شما بگویند ، و به آنها این امکان را می دهد که بدانید آنها را دوست دارید و می خواهید آنها زنده و در زندگی شما بمانند.
- دست گرفتن ، بغل کردن ، مالش پشت آنها (اگر دوست دارند لمس کنند)
- حمایت شفاهی: "من از شنیدن آن متأسفم" ، "این خیلی بد است" ، "می توانم بگویم شما درد می کنید"
مرحله 4 اگر آنها برای صحبت کردن مشکل دارند وقت بگذارید
آنها باید احساس کنند که می توانند به اندازه نیازشان وقت بگذارند و هیچ فشاری از طرف شما وجود ندارد. از قضا ، تحت فشار نگذاشتن آنها برای صحبت بیشتر آنها را برای صحبت بیشتر باز می کند. در اینجا عباراتی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند:
- "تا زمانی که نیاز دارید وقت بگذارید. من گوش می کنم."
- "اگر نمی خواهید ، مجبور نیستید در مورد آن صحبت کنید."
- "به نظر می رسد ناراحت هستید. اگر نیاز به مکث و تنفس عمیق دارید ، می توانم منتظر بمانم."
- "من درک می کنم که شما برای صحبت کردن مشکل دارید. اشکالی ندارد. صحبت در مورد این مشکل است."
مرحله 5. تشخیص دهید که آنها نمی توانند بفهمند این موضوع چقدر جدی است
به دلیل ناگویی خلقی ، افراد مبتلا به اوتیسم می توانند با درک احساسات خود دست و پنجه نرم کنند ، و ممکن است از دیدن شما بسیار ناراحت شوند. به آنها نشان دهید که این کار را بسیار جدی می گیرید ، تا به آنها کمک کنید بفهمند احساساتشان مهم است و نباید آن را به عنوان ضعف یا "فقط یک روحیه بد" تلقی کنند.
حتی افراد افسرده غیر اوتیستیک ممکن است متوجه افسردگی خود نشوند
مرحله 6. در دفع هرگونه افکار غیر منطقی مهربان باشید ، اما قاطع باشید
اضطراب می تواند باعث شود افراد بر ایده های غلط خود ادامه دهند یا تکرار کنند: "من یک خواهر وحشتناک هستم!" "من از او تشکر نکردم و حالا او فکر می کند از او متنفرم!" دادن یک شرکت "این درست نیست" یا "من باور ندارم" می تواند به شکستن چرخه کمک کند ، زیرا به آنها یادآوری می کند که ارزیابی کنند که آیا ترس آنها در واقعیت است.
در مورد الگوهای مزاحم با آنها صحبت کنید. به عنوان مثال ، آنها مدام می گویند "من هزینه زیادی برای شما و مامان خرج می کنم" ، و شما مدام می گویید "نه شما نیستید" ، پس به وضوح این برای شکستن چرخه کافی نیست. سعی کنید بگویید "شما اغلب این را می گویید. من می توانم به شما بگویم که این درست نیست ، و شما همچنان آن را می گویید. چه چیزی باعث شده است که اینقدر مرتب این حرف را بزنید؟"
مرحله 7. بپرسید چه کاری می توانید انجام دهید
پایان نامه "چگونه می توانم کمک کنم؟" ممکن است آنها را گیج کنند ، بنابراین بهتر است سوالات خاصی بپرسید-به احتمال زیاد آنها می توانند به فکر پاسخ باشند. در اینجا چند مثال وجود دارد که برای دریافت پاسخ طراحی شده است.
- "آیا چیزی یا کسی در زندگی شما وجود دارد که به خصوص ناراحت کننده باشد؟"
- "آیا می خواهید در این هفته مدتی را اختصاص دهید تا لیستی از چگونگی کاهش استرس _ برای شما تهیه کنیم؟"
- "اگر بیشتر با هم معاشرت کنیم ، آیا کمک می کند؟"
- "چطور می شود هر شنبه صبح زمانی را برای اختصاص دستبند با مهره اختصاص دهیم؟"
مرحله 8. آنها را بررسی کنید
از وضعیت آنها بپرسید و در مورد چیزهایی که در زندگی آنها اتفاق افتاده است جویا شوید. ("امتحان فیزیک چگونه گذشت؟")
اگر کمی مکث کنند ، واقعاً فکر می کنند. آنها ممکن است پاسخ را ندانند ، بلد نباشند چگونه آن را به نحوی بیان کنند که فکر می کنند دوست دارید یا ممکن است ارزیابی کنند که اگر آنها گفتند "من خوبم" آیا آنها را باور می کنید یا خیر
قسمت 3 از 4: دریافت کمک پزشکی
افکار خودکشی نشانه این است که چیزی به طور جدی اشتباه است. بیماریهای روانی-عدم تعادل شیمیایی در مغز که بر خلق و خو و عملکرد روزانه تأثیر می گذارد-احتمالاً در حال بازی هستند.
مرحله 1. به آنها کمک کنید تا با یک خط تلفن تماس بگیرند
خطوطی مانند 1-800-SUICIDE و 1-800-273-TALK (8255) باز هستند. شماره های خطوط تخصصی ویژه ، مانند خطوط تلفن تراجنسیتی ، خطوط تلفن پسرانه ، خطوط تلفن LGBT و غیره را می توان بصورت آنلاین یافت. اگر با تماس تلفنی راحت نیستند ، می توانند برای صحبت از طریق چت متنی به CrisisChat.org مراجعه کنند.
از خطوط بحرانی مبتنی بر چت که توسط متخصصان پزشکی انجام نمی شود یا به افراد اجازه داوطلب شدن ندارند ، مانند BlahTherapy ، خودداری کنید. این نوع خطوط چت توسط متخصصان انجام نمی شود ، بنابراین تعصب "شنونده" ممکن است با چیزی مانند "متاسفم ، فکر نمی کنم بتوانم به شما کمک کنم. شما اوتیسم هستید و من نمی دانم" به کار می رود. فکر نکنید هرکسی می تواند به شما کمک کند "، که فقط باعث بدتر شدن اوتیسم می شود
مرحله 2. اگر شما بزرگسال نیستید ، به یک بزرگسال مورد اعتماد بگویید چه اتفاقی می افتد
این کار را انجام دهید حتی اگر از شما خواسته شد این راز نگه دارید. این مسئله ایمنی است ، بنابراین اطلاع رسانی به بزرگسالان مسئول بسیار مهم است. این ممکن است عزیز اوتیسم شما را ناراحت کند ، اما ممکن است زندگی آنها را نجات دهد. در دراز مدت ، آنها از شما کمک خواهند گرفت.
با بزرگسالانی صحبت کنید که ممکن است نسبت به فرد اوتیسم بدرفتاری کنند. افراد سوء استفاده کننده ممکن است از این اطلاعات سوء استفاده کنند
مرحله 3. پیشنهاد دهید با آنها به پزشک مراجعه کنید
یک پزشک می تواند به تشخیص مشکل و تجویز دارو و/یا درمان برای هر بیماری کمک کند. می توانید با ماندن در کنار آنها ، گرفتن دست آنها و ارائه حمایت اخلاقی (در صورت تمایل) به آنها کمک کنید.
مرحله 4. برای مدت طولانی در آن باشید
اولین دارو ممکن است مثر نباشد. اغلب چندین تلاش برای یافتن قرص هایی که مشکل را حل کنند طول می کشد و ممکن است ماه ها طول بکشد تا نسخه مناسب را پیدا کنید. به آنها اطمینان دهید که این طبیعی است و شما به آنها پایبند هستید که به آن پایبند هستند.
مرحله 5. به آنها کمک کنید یک پزشک خوب پیدا کنند
در حالی که اکثر پزشکان بسیار مفید هستند ، احتمال کمی وجود دارد که با یک فرد بد برخورد کنید. اگر چنین است ، تشخیص دهید که آنها اشتباه می کنند و مشکل واقعی است. پزشک دیگری این وضعیت را با گرانش مورد نیاز خود درمان می کند.
مرحله 6. به آنها یادآوری کنید که این تقصیر آنها نیست و شما را به سمت پایین نمی کشند
افراد خودکشی ممکن است احساس کنند که فقط برای دوستان و خانواده خود بار هستند. داشتن عشق و اطمینان مکرر نمی تواند همه چیز را برطرف کند ، اما می تواند کمک زیادی کند.
قسمت 4 از 4: ایجاد یک سبک زندگی مثبت
شما می توانید با حمایت از افراد مبتلا به اوتیسم و تبدیل جهان آنها به مکانی شادتر ، به طور غیر مستقیم با افکار خودکشی خود مبارزه کنید.
مرحله 1. آنها را تماشا کنید
از آنجا که آنها ممکن است در درک نحوه عملکرد خود دچار مشکل شوند ، می توانید با مراقبت از آنها به آنها کمک کنید. اگر متوجه عود یا افت روحیه شدید ، می توانید آنها را بررسی کرده و بفهمید که چه اتفاقی می افتد.
شاید ارزش داشته باشد که یک مجله داشته باشید تا وضعیت پزشکان را نشان دهد
مرحله 2. تأثیرات بد را از زندگی خود حذف کنید ، از جمله تأثیرات ضد اوتیسم
برخی از افراد و گروه ها احساس می کنند که افراد اوتیسم بارهای غم انگیزی هستند که باید به هر قیمتی عادی شوند. هنگامی که افراد مبتلا به اوتیسم احساس می کنند که بار سنگینی دارند یا بدن آنها دائماً توسط دیگران کنترل می شود ، بیشتر احساس افسردگی می کنند.
- برخی از درمان ها ، مانند ABA ، ممکن است خطرات سلامت روانی را بدتر کنند.
- از انجمن ها و سایت های دیگر در اینترنت ، حتی قسمت نظرات YouTube ، دوری کنید که ممکن است بر هویت اوتیسم شما تأثیر منفی بگذارد. برخی از کاربران اینترنت آنقدر از زندگی خود ناامن هستند که با غیرمنطقی ترین و سمی ترین مزخرفاتی روبرو می شوند که فکر می کردند دیگران را سرنگون کنند. به ترول ها غذا ندهید شما یک فرد مهم با دوستان و خانواده هستید که شما را به خاطر آنچه هستید دوست دارند.
مرحله 3. به آنها کمک کنید احساس مفید بودن کنند
اگر احساس کنند که سهم معناداری دارند ، کمتر احساس می کنند که مانند یک بار هستند. در اینجا چند راه وجود دارد که می توانند مفید باشند:
- از آنها بخواهید پرستار کودک (یا پرستار مشترک) کنند
- با هم داوطلب شوید
- آنها را تشویق کنید تا به علایق خاص خود بپردازند ، مانند نوشتن مقاله برای ویکی در مورد علاقه خود چگونه است.
- از آنها بخواهید خواهر یا برادر کوچک خود را برای پیاده روی بیرون ببرند
مرحله 4. به آرامی آنها را تشویق کنید تا در مورد یک مشکل کاری انجام دهند
اگر آنها حرکت کنند ، به کنترل اضطراب آنها کمک می کند. اگر آنها می توانند کاری در مورد مشکل خود (حتی یک کار کوچک) انجام دهند ، به آنها پیشنهاد دهید که این کار را انجام دهند و سعی کنید در حین انجام این کار با آنها باشید. در غیر این صورت ، با آنها قدم بزنید. این به متقاعد کردن مغز آنها کمک می کند که کاری انجام شده است و می تواند نگرانی را متوقف کند.
- به آنها پیشنهاد دهید که بخش کوچکی از وظیفه ای را که نگران هستند انجام دهند ، مانند نوشتن پاراگراف برای مقاله آینده خود.
- طوفان فکری داشته باشید و طرحی را برای خانواده بنویسید که بتواند فاجعه ای را که از آن می ترسند کنترل کند. به آنها اطمینان دهید که اکنون همه می دانید چگونه با آن برخورد کنید ، بنابراین دیگر نگران نباشید.
- در حالی که آنها به استاد در کلاس دشوار ایمیل می زنند ، با آنها بنشینید ، و سپس با هم کار تفریحی انجام دهید.
- در اطراف بلوک قدم بزنید و در مورد موضوعی که در ذهن آنها است صحبت کنید.
مرحله 5. به آنها کمک کنید تا درگیر شوند
اگر آنها افسرده هستند ، احتمالاً احساس خستگی زیادی می کنند و ممکن است خود را منزوی کنند. مقادیر متوسط تعامل و توجه باعث می شود که آنها مدت طولانی با افکار بد خود تنها نمانند. حتی اگر گاهی اوقات تن می دهند ، آنها را به انجام کارها دعوت کنید و آنها را تشویق کنید تا از خانه (یا حداقل اتاق خوابشان) خارج شوند. هیچ اشکالی ندارد که بگویید "دوستت دارم و دلم برای گذراندن وقت با تو تنگ شده است ، و اگر بتوانیم با هم _ باشیم خوشحال می شوم". در اینجا چند ایده وجود دارد:
- پیاده روی کنید یا بیرون با هم بنشینید تا بتوانند کمی آفتاب را جذب کنند
- آنها را برای خوردن بیرون بیاورید
- فعالیتهای آرام را با هم انجام دهید ، مانند نقاشی یا خواندن برای آنها
- با آهنگ های مورد علاقه خود بخوانید
- فیلم های خوبی پیدا کنید تا با هم تماشا کنید
مرحله 6. با علایق خاص آنها درگیر شوید
صحبت کردن در مورد علایق خود می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند احساس انرژی و شادی بیشتری کنند. با آنها نقاشی کنید ، از موزه فضایی دیدن کنید ، به یک مونولوگ گوش دهید یا فیلم های مورد علاقه آنها را با هم تماشا کنید.
مرحله 7. آنها را با دقت به جامعه اوتیسم معرفی کنید
فرهنگ اوتیسم به طور کلی بسیار حامی ، مثبت و استقبال کننده است. این ممکن است به آنها کمک کند تا برخی از نفرت خود از اوتیسم را از بین ببرند.
گاهی اوقات ، جامعه اوتیسم در مورد مسائل جدی مانند سوء استفاده و نقض حقوق بشر صحبت می کند. این مطالب خواندن برای افرادی که با افسردگی مبارزه می کنند خوب نیست. آنها را تشویق کنید تا در مورد پیوندهایی که روی آنها کلیک می کنند دقت کنند و به هشدارهای تحریک کننده توجه کنند
مرحله هشتم. اوتیسم و همه آنها را بپذیرید
اعمال محبت آمیز نشان می دهد که آنها یک بار نیستند ، و شما با آنها همانطور که هستید خوب هستید. افراد مبتلا به اوتیسم که ویژگی های اوتیسم خود را پنهان می کنند ، در معرض خطر بیشتری برای خودکشی قرار دارند ، بنابراین آنها را تشویق کنید تا خودشان باشند. در اینجا چند روش وجود دارد که می توانید نشان دهید آنها را قبول دارید:
- بگذارید آنها تا آنجا که می خواهند تحریک کنند. وادار کردن یک فرد اوتیستیک به توقف تحریک ممکن است اوضاع را بدتر کند ، به ویژه اگر آنها خودکشی کرده یا در پذیرش شخصیت خود به عنوان یک فرد اوتیسم مشکل داشته باشند.
- به همه انواع ارتباطات (اکوالیا ، AAC ، رفتار و غیره) احترام بگذارید و تمام تلاش خود را برای درک آن بکار بگیرید.
- در مبارزه آنها صبور باشید.
- از علایق ویژه آنها حمایت کنید
- به رکودها با شفقت پاسخ دهید. چیزهایی مانند "شما احمق هستید" به آنها نگویید. یا "شما روز ما را خراب می کنید!" به آنها کمک کنید تا یاد بگیرند چگونه از سقوط جلوگیری کنند ، اما در صورت وقوع آنها به طور حمایتی پاسخ دهید.
مرحله 9. برای خودتان نیز وقت بگذارید
اگر به سختی خود را شناور کرده اید ، نمی توانید به یک فرد غرق شده کمک کنید. ابتدا به نیازهای خود رسیدگی کنید و به یاد داشته باشید که هرچند می توانید مفید باشید ، اما شما مسئول رفاه فرد اوتیسم نیستید. سلامت جسمی و روحی شما نیز اهمیت دارد.
- از دوستان/اعضای خانواده/مراقبین خود برای ایجاد یک شبکه پشتیبانی برای افراد مبتلا به اوتیسم استفاده کنید. به این ترتیب ، شما تنها یاور آنها نخواهید بود.
- هر روز حداقل نیم ساعت برای "وقت من" وقت بگذارید. حمام کنید ، کتاب بخوانید ، بافتنی انجام دهید یا هر کاری که به شما آرامش می دهد انجام دهید.
- برای صحبت کردن یا بیان احساسات خود با شخص دیگری وقت بگذارید. اشکالی ندارد که در مورد خودکشی عزیزتان استرس داشته باشید. وضعیت ترسناکی است.
- اگر نمی توانید در بحران خاصی به آنها کمک کنید ، پیش قدم باشید. اشکالی ندارد اگر بگویید "در حالی که من به شما اهمیت می دهم ، این بار نمی توانم به شما کمک کنم ، زیرا من چیزی دارم که باید با آن کنار بیایم. خواهر/بهترین دوست/دوست پسر/و غیره خود را امتحان کنید. ما می توانیم با دیگری صحبت کنیم زمان."
مرحله 10. در کنار آنها باشید
در آغوش بگیرید ، دستان آنها را بگیرید ، برایشان نقاشی بکشید ، با هم معاشرت کنید ، بگویید "دوستت دارم" ، و به آنها اطلاع دهید که از هر نظر برای شما اهمیت دارند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- اخبار را خاموش کنید. افراد مبتلا به اوتیسم می توانند از بی عدالتی بسیار ناراحت شوند ، بنابراین قرار گرفتن در معرض مشکلات جهان زمانی مفید است که آنها به سختی بتوانند مشکلات خود را برطرف کنند.
- افسردگی فراز و نشیب دارد. تعجب نکنید اگر آنها بتوانند یک روز سرگرم شوند و روز دیگر احساس وحشتناکی داشته باشند. شما می توانید کمک کنید ، اما نمی توانید آنها را درمان کنید.
- شخص را تشویق کنید تا به شماره 741741. پیام ارسال کند. این خط متن بحران است و ممکن است بتواند کمک کند.
- اگر آنها از تماس چشمی یا خیره شدن به شما ناراحت نیستند ، خیره شدن بی صدا به آنها در حالی که لبخند می زنید یا به گونه ای دیگر با شما دوستانه نشان می دهد ، گاهی اوقات می تواند برای فرد اوتیسم آرامش بخش باشد.
هشدارها
- شما نمی توانید به تنهایی از خودکشی جلوگیری کنید. اگر اتفاق بدی بیفتد ، تقصیر شما نیست. اما این را به عنوان یک توصیه برای انجام ندادن هیچ کاری در نظر نگیرید!
- اگر آنها آنقدر خسته و منزوی شوند که حتی نتوانند فعالیتهای اساسی (سرگرمی ، علایق خاص ، اقدامات خودمراقبتی که معمولاً می توانند انجام دهند) را دنبال کنند ، این نشانه بیماری جدی است و باید به پزشک مراجعه کنند.
