سلنیوم یک ترکیب بسیار مهم معدنی و آنتی اکسیدان است که به محافظت در برابر برخی از اختلالات شایع در دوران بارداری کمک می کند. خوشبختانه کمبود سلنیوم در کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده بسیار نادر است. اگر عمل جراحی بای پس معده یا اختلال عملکرد شدید روده انجام داده اید یا در منطقه ای با سلنیوم بسیار کم در خاک (مانند برخی مناطق چین) زندگی می کنید ، ممکن است در معرض کمبود سلنیوم قرار بگیرید ، اما این برای بسیاری از افراد نگران کننده نیست. زنان سالم
مراحل
روش 1 از 3: خوردن غذاهای غنی از سلنیوم
مرحله 1. ماهی و غذاهای دریایی بخورید
برخی از بهترین منابع سلنیوم ماهی و غذاهای دریایی هستند. اینها سرشار از سلنیوم هستند و به بالا نگه داشتن سطوح شما کمک می کند. حداقل دو تا سه بار در هفته از غذاهای دریایی استفاده کنید تا از دریافت کافی سلنیوم اطمینان حاصل کنید. با این حال ، مطمئن شوید که از غذاهای دریایی که ممکن است حاوی جیوه باشند ، مانند ماهی خال مخالی ، کوسه ، مارلین ، ماهی کاشی ، خشن پرتقال ، ماهی شمشیر ، ماهی آهی (چشم بزرگ) و ماهی تن خال خالی خودداری کنید. منابع غذایی غنی از سلنیوم عبارتند از:
- ماهی ، مانند ماهی تن یا سبزیجات ، ساردین ، تیلاپیا ، آنچوی ، ماهی کاد ، ماهی قزل آلا ، زیره ، ماهی قزل آلا و ماهی هالیبوت
- غذاهای دریایی ، مانند میگو ، صدف و صدف
مرحله 2. گوشت های بیشتری را امتحان کنید
گوشت و سایر اجزای حیوانات بهترین منابع برای سلنیوم هستند. بدنبال گوشت های بدون چربی باشید و هفته ای دو بار گوشت یا قسمت های گوشت بخورید تا میزان سلنیوم شما افزایش یابد. این گوشتها عبارتند از:
- گوشت گاو لاغر
- گوشت بره
- جوجه
- بوقلمون
- تخم مرغ
- گوشت های عضو ، مانند جگر ، کلیه و نان شیرین (ساخته شده از مغز حیوانات)
مرحله 3. آجیل ، دانه ها و غلات بیشتری مصرف کنید
غلات سبوس دار ، دانه ها و آجیل نیز منابع عالی سلنیوم هستند. اینها را می توان در وعده های غذایی اضافه کرد ، به میان وعده ها اضافه کرد یا به تنهایی خورد. مطمئن شوید که به دنبال آجیل و دانه های بدون نمک هستید تا از دریافت زیاد سدیم در روز جلوگیری کنید. این غذاها عبارتند از:
- آجیل ، به ویژه آجیل برزیل
- دانه هایی مانند خردل ، چیا ، آفتابگردان ، کتان و کنجد
- غلات کامل ، مانند برنج قهوه ای و کینوا یا نان هایی که دانه های سالم را نیز شامل می شوند
- لوبیا ، به ویژه لیما و پینتو
مرحله 4. سبزیجات مختلف بخورید
تعدادی سبزیجات سرشار از سلنیوم هستند. این موارد به بهبود سلامت شما در دوران بارداری کمک می کند. اگر گیاهخوار یا گیاهخوار هستید اما هنوز هم می خواهید سلنیوم خود را افزایش دهید ، این موارد مفید هستند. این سبزیجات عبارتند از:
- قارچ ، به ویژه جرم و شیتاکه
- مارچوبه
- سویا و توفو
- اسفناج
- کلم
- چارد سوئیس
- کلم بروکلی
مرحله 5. مواد مختلف را ترکیب کنید
بهترین راه برای دریافت مقدار روزانه سلنیوم ، مخلوط کردن همه غذاهای مختلف غنی از سلنیوم است. یک مشت آجیل برزیلی (چهار یا پنج عدد) بگیرید تا 300 تا 375 میکروگرم سلنیوم دریافت کنید. نصف فنجان تخمه آفتابگردان را داخل ماست بریزید تا حدود 19 میکروگرم سلنیوم دریافت کنید. سه اونس هالیبوت ، ماهی قزل آلا ، صدف یا صدف را برای 40 تا 60 میکروگرم سلنیوم تهیه کنید.
فقط لذت ببرید و آن را تغییر دهید. اگر مرتب آنها را تغییر دهید ، هرگز از ترکیب آنها خسته نخواهید شد
روش 2 از 3: دریافت مقادیر مناسب سلنیوم
مرحله 1. مقدار توصیه شده روزانه سلنیوم را دریافت کنید
مانند اکثر مواد معدنی ، دستورالعمل های خاصی در مورد میزان مصرف روزانه وجود دارد. مقدار توصیه شده سلنیوم بر اساس سن ، جنسیت و در صورت بارداری تغییر می کند. در دوران بارداری ، مقدار توصیه شده روزانه شما 60 تا 70 میکروگرم است.
مقدار مورد نیاز بعد از زایمان و قطع شیردهی 55 میکروگرم است
مرحله 2. از مسمومیت با سلنیوم اجتناب کنید
حتی اگر برای حفظ سلامت در دوران بارداری به مقدار زیادی سلنیوم نیاز دارید ، در واقع می توانید مقدار زیادی از آن را مصرف کنید. این امر به ویژه هنگامی که از مکمل های سلنیوم استفاده می کنید بسیار رایج است زیرا دارای مقادیر متمرکز هستند. حد بالای سلنیوم شما نباید بیش از 400 میکروگرم در روز باشد. در صورت بروز سمیت سلنیوم ، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- ناراحتی معده
- حالت تهوع
- بثورات پوستی
- نفس سیر
- خستگی
- تحریک پذیری
- اختلالات عصبی (عصبی)
مرحله 3. مکمل سلنیوم مصرف کنید
یک راه اضافی که می توانید مقدار روزانه سلنیوم خود را دریافت کنید ، مکمل یا مولتی ویتامین است. این می تواند م ifثر باشد اگر نتوانید روزانه غذای کافی با مقدار زیادی سلنیوم بخورید. اطمینان حاصل کنید که مکمل شما بیش از 100 میکروگرم در روز نیست. این به شما کمک می کند که از اضافه کردن بیش از حد با منابع طبیعی دریافتی جلوگیری کنید. همچنین می توانید یک ویتامین قبل از تولد که حاوی سلنیوم است دریافت کنید.
- قبل از مصرف هرگونه مکمل سلنیوم ، حتماً با متخصص زنان و زایمان خود صحبت کنید.
- به دنبال مکملی باشید که از سلنومتیونین یا سلنوسیستئین به عنوان منبع سلنیوم خود استفاده می کند.
روش 3 از 3: درک کمبود سلنیوم
مرحله 1. نحوه تاثیر سلنیوم در بارداری را در نظر بگیرید
سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب است که در خاک ، گیاهان و حیوانات یافت می شود. سلنیوم تبدیل به آنتی اکسیدان می شود که به بیرون کشیدن رادیکال های آزاد سمی از بدن شما کمک می کند. این به مبارزه با برخی مسائل مانند بیماری تیروئید کمک می کند. تیروئید شما برای حفظ سطح انرژی و حمایت از رشد یک نوزاد بسیار مهم است. سلنیوم به عملکرد صحیح تیروئید کمک می کند.
- سطوح پایین سلنیوم ممکن است به پره اکلامپسی کمک کند ، که یک عارضه جدی بارداری است ، معمولاً اولین مورد شما ، که منجر به فشار خون بالا و آسیب کلیوی می شود و ممکن است منجر به مرگ مادر و جنین شود.
- بیماری تیروئید در دوران بارداری نسبتاً شایع است ، که می تواند شایع ترین کم کاری تیروئید (تیروئید کم کار) یا پرکاری تیروئید شایع (تیروئید پرکار) باشد.
- سلنیوم همچنین می تواند به مبارزه با سایر بیماری ها مانند بیماری های قلبی عروقی ، بیماری های عملکرد شناختی و برخی سرطان ها از جمله روده بزرگ ، پروستات ، ریه ، مثانه ، پوست ، مری و معده کمک کند.
مرحله 2. خطرات کمبود سلنیوم را بشناسید
گروه های خاصی از افراد هستند که بیشتر مستعد ابتلا به کمبود سلنیوم هستند. اگر در این دسته قرار می گیرید ، مطمئن شوید که پزشک سطح شما را بررسی می کند. این گروه از افراد عبارتند از:
- کسانی که در مناطقی زندگی می کنند که خاک کمبود سلنیوم دارد ، این امر باعث می شود گیاهان و حیوانات منطقه کمتر در سیستم خود داشته باشند ، بنابراین شما مقدار کمتری مصرف می کنید.
- کسانی که بیماری کلیوی دارند و تحت دیالیز کلیه هستند ، زیرا دیالیز سلنیوم را از خون خارج می کند
- کسانی که تحت عمل جراحی بای پس معده قرار گرفته اند
- مبتلایان به HIV/AIDS ، که احتمالاً به دلیل از دست دادن اشتها و جذب ضعیف غذا است
- مبتلایان به بیماری کرون ، زیرا سلنیوم از غذا به خوبی جذب نمی شود
مرحله 3. سلنیوم خود را آزمایش کنید
اگر نگران هستید که کمبود سلنیوم دارید یا فقط می خواهید مطمئن شوید ، از پزشک بخواهید که سطح شما را آزمایش کند. این کار را می توانید با نمونه خون یا نمونه موی خود انجام دهید. پزشک شما نتایج را کالیبره می کند و به شما اطلاع می دهد که آیا سطح شما طبیعی است یا اگر کمبود دارید.
