آیا شما یک نوجوان مبتلا به سندرم تورت هستید؟ برخورد با وضعیت شما ممکن است ناامید کننده باشد ، اما فرصت هایی برای مدیریت بیشتر آن وجود دارد و به خود اطمینان بیشتری دارید. سعی کنید Tourette خود را با نگاهی متفاوت ، با تمرکز بر نکات مثبت زندگی خود ببینید. یاد بگیرید که با یافتن فعالیتهایی که از آنها لذت می برید ، حمایت دریافت کرده و با پزشک خانواده خود کنار بیایید. راههای زیادی برای احساس ارتباط بیشتر با خود و دیگران وجود دارد ، بنابراین با ما تماس بگیرید و آنچه را که برای شما مفید است پیدا کنید.
مراحل
روش 1 از 3: برخورد با علائم و پاسخ های دیگران
مرحله 1. علائم خود را زیر نظر بگیرید
توجه داشته باشید که چه علائمی را در چه زمانی نشان می دهید. این علائم را در دفترچه یادداشت یا مجله رصد کرده و ثبت کنید. تیک ها یا حرکات یا صداهای غیرارادی بدن ناشی از تغییراتی در رشد و ساختار مغز شما است. تیک ها یکی از علامت هایی هستند که می خواهید بر آنها نظارت داشته باشید تا بتوانید بفهمید زمان تیک های شما بیشتر یا شدیدتر است یا خیر.
- اگر می خواهید تیک های خود را کاهش دهید ، می توانید این اطلاعات را به یک درمانگر ارائه دهید و با هم همکاری کنید تا دفعات یا شدت تیک های خود را تغییر داده و یا کاهش دهید.
- درک کنید که تیک های شما ممکن است بیشتر در هنگام استرس ، اضطراب ، هیجان یا عصبی رخ دهد. سعی کنید آرام و راحت بمانید.
مرحله 2. نحوه برخورد با علائم سخت کنترل شده را بیاموزید
در حالی که ممکن است بخواهید علائم خود را سرکوب یا نادیده بگیرید ، تشخیص آنچه در حال رخ دادن است مهم است. به جای اینکه علائم خود را عجیب و غریب ببینید ، فقط درک کنید که بخشی از سندرم تورت شماست. بدانید که Tourette برای بدن شما مضر نیست ، اما این یک بیماری عصبی است که باید تحت نظر باشد.
- برخی از کودکان مبتلا به Tourette تیک های خود را سرکوب می کنند ، اما سپس متوجه می شوند که این تیک ها بعداً جمع شده و تبدیل به "حمله تیک" می شوند. با نگه داشتن تیک های خود ، لزوماً از بین نمی روند و ممکن است بعداً بیان شوند.
- توجه داشته باشید که مسائل مربوط به خشم و رفتار مانند عدم تمرکز یا بیش فعالی با تورت مرتبط است. با والدین ، معلمان و بزرگسالان خود که به هر یک از این نگرانی ها اعتماد دارید ، صحبت کنید.
مرحله 3. علائم خود را برای دیگران توضیح دهید
در حالی که ممکن است احساس کنید نمی خواهید در مورد وضعیت خود صحبت کنید ، اما گاهی اوقات می تواند به دیگران کمک کند تا درک کنند و بیشتر مراقب شرایطی باشند که دارید. در حالی که گفتن به دیگران انتخاب شخصی شما است ، اما ممکن است در دراز مدت این کار را آسان کند.
- ابتدا در مورد نگرانی های خود با والدین خود ، دوستان مورد اعتماد یا معلمان صحبت کنید و می خواهید در مورد علائم خود با دیگران صحبت کنید.
- تیک ها می توانند توجه ناخواسته همسالان خود را به شما جلب کنند. می توان برای آنها توضیح داد که شما نمی توانید تمایل به تیک را کنترل کنید و سعی نمی کنید خنده دار یا مخرب باشید. توضیح دهید که افراد زیادی هستند که شرایطی مانند شما دارند.
- به دیگران کمک کنید تا ببینند شرایط شما فقط یک قسمت از شخصیت شما را تشکیل می دهد. ویژگیهای دیگری را که برای شما جالب است به آنها بگویید. مواردی را که از آنها لذت می برید یا در آنها مهارت دارید ، نام ببرید.
مرحله 4. بیاموزید که چگونه به تمسخر یا جهل در مورد تورت پاسخ دهید
اگر شما یک نوجوان مبتلا به سندرم تورت هستید ، ممکن است احساس متفاوت یا محروم بودن کنید. سال های نوجوانی می تواند سخت باشد زیرا سعی می کنید بیشتر مورد قبول همسالان خود باشید. اگر به نظر می رسد مردم شما را مسخره می کنند یا سوء تفاهم می کنند ، سعی کنید برخی از موارد مشترک را پیدا کنید. ببینید آیا راهی وجود دارد که آنها را از دشمنان به دوستان تبدیل کنید.
- افراد دیگری را در مدرسه یا جاهای دیگر پیدا کنید که باعث می شود احساس پذیرش و مشارکت کنید. زمان بیشتری را با کسانی که به شما احترام می گذارند بگذرانید.
- از احساس گناه در مورد شخصیت خود بپرهیزید. اشکالی ندارد که متفاوت باشید. به افرادی که در مدرسه شما را تحت فشار قرار می دهند توجه نکنید تا احساس بهتری داشته باشند. این نشانه ناامنی آنهاست نه شما. درصورت ناراحتی آنها را ترک کنید یا آنها را نادیده بگیرید.
- اگر مزاحمت یا زورگویی ادامه یافت ، با کارکنان مدرسه یا والدین خود صحبت کنید تا این مشکل را برطرف کنید. همه حق دارند در مدرسه احساس امنیت کنند.
مرحله 5. در شرایط خود احساس اطمینان بیشتری کنید
به دلیل شرایط خود از انزوا خودداری کنید. در حالی که قرار نیست همه شما را دوست داشته باشند ، اما همین امر در مورد افرادی که تورت ندارند نیز صادق است. از احساس این که نمی توانید یا نمی خواهید متناسب باشید ، اجتناب کنید و در عوض برای خود راحت تر باشید.
- اغلب بدترین منتقد خود شما هستید. اکثر مردم به اندازه خود نگران کارهایی که انجام می دهید یا رفتارهای خود را ندارند.
- سعی کنید راحت رفتار کنید ، نه اینکه نگران فکر دیگران باشید. وقتی افراد دیگر به وضعیت شما واکنش نشان می دهند ، به نظر برسید که چیز مهمی نیست.
روش 2 از 3: پیدا کردن راه های مقابله
مرحله 1. بیشتر درگیر فعالیتهایی شوید که به آن علاقه دارید
اگر مشغول فعالیتی هستید که واقعاً به شما علاقه دارد ، ممکن است متوجه شوید که تیک های شما ملایم تر یا کمتر خواهند بود. فعالیتهایی را که باعث شادی شما می شوند و باعث می شوند احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید ، مشخص کنید.
- ورزش کردن یا آمادگی جسمانی را در نظر بگیرید. به یک تیم ورزشی در مدرسه خود یا یک تیم درون مدرسه ای بعد از مدرسه بپیوندید. از یک کلاس تناسب اندام مانند هنرهای رزمی استفاده کنید تا به تمرکز و تمرکز شما کمک کند.
- خلاق باش. اگر هنرمند هستید ، کلاسهای بیشتری شرکت کنید یا به باشگاه هایی بپیوندید که به شما در بیان جنبه های خلاقانه شما کمک می کند. بکشید ، نقاشی کنید ، عکس بگیرید یا موسیقی پخش کنید. این می تواند به تمرکز ذهن شما کمک کند.
- سرگرمی های دیگری را که تمرکز شما را حفظ می کند و باعث می شود احساس بهتری داشته باشید امتحان کنید. فعالیت هایی را که شامل تعامل با نوجوانان دیگر است ، یا به شما کمک می کند اعتماد به نفس خود را در دیگران افزایش دهید ، امتحان کنید.
مرحله 2. گزینه های دارویی را با پزشک خود در میان بگذارید
اگر علائم جدیدی دارید یا بدتر می شوید ، مهم است که در مورد آنها با پزشک خود صحبت کنید. اگر از داروهایی برای کاهش علائم خود استفاده می کنید ، اما عوارض جانبی دارند یا به نظر نمی رسد کمکی کنند ، در مورد سایر گزینه ها از پزشک مشاوره بگیرید.
- داروهای مختلفی موجود است که می تواند به کنترل تیک های حرکتی غیر ارادی کمک کند. درباره نحوه استفاده این داروها در زندگی روزمره بیشتر بدانید.
- به داروها به عنوان راهی برای مدیریت علائم توجه کنید. درست همانطور که در تنفس یا قلب خود مشکل داشتید ، استفاده از دارو برای کمک به Tourette شما ممکن است به طور کلی سلامت شما را بهبود بخشد.
مرحله 3. مزایای رفتار درمانی مانند CBT را در نظر بگیرید
نشان داده شده است که درمان رفتاری شناختی (CBT) به افراد کمک می کند تا بهتر با شرایط خود کنار بیایند و تشخیص تیک های خود را بیشتر بیاموزند. درمان همچنین می تواند به کاهش علائم دیگری که ممکن است احساس کنید مانند افسردگی ، اضطراب یا احساس انزوا کمک کند.
- با مشاور مدرسه خود در مورد منابع مشاوره در منطقه خود برای افرادی که سندرم تورت دارند صحبت کنید.
- با خانواده خود در مورد مشاوره فردی یا خانوادگی صحبت کنید تا بتوانید با احساسات خود بهتر کنار بیایید. یک مشاور می تواند به ارائه نظر بی طرفانه کمک کند و انگیزه شما را برای پیشرفت حفظ کند.
- به مشاوره به عنوان یک حمایت به عنوان یک انگ نگاه کنید. دریافت کمک شما را قوی تر می کند ، نه ضعیف.
مرحله 4. مراقبت از خود را تمرین کنید و در خود صبور باشید
باور داشته باشید که می توانید پیشرفت کنید و اوضاع می تواند بهتر باشد. ممکن است در نوجوانی ممکن به نظر نرسد ، اما صبور باشید و راه های سالم برای قدردانی از خود بیابید.
- به خود اجازه متفاوت بودن بدهید و درک کنید که منحصر به فرد نیست. همانطور که هستی را دوست داشته باش.
- کارهایی انجام دهید که ذهن شما را آرام کند. به موسیقی گوش دهید. به طبیعت بروید در محله قدم بزنید. خوب استراحت کن
مرحله 5. یک سیستم پشتیبانی از دوستان و خانواده ایجاد کنید
داشتن افرادی در زندگی بسیار مهم است که بتوانند به شما کمک کنند ، به ویژه در شرایط سختی. دوستان و خانواده خود را نزدیک نگه دارید. اعضای خانواده و دوستان خود را که بیشتر به آنها اعتماد دارید مشخص کنید.
- در صورت احساس ناراحتی یا ناامیدی از وضعیت خود ، از انزوا خودداری کنید. از طریق تماس تلفنی یا حضوری به دنبال یک دوست یا یکی از اعضای خانواده باشید.
- در مورد آنچه شما را آزار می دهد صحبت کنید و در مورد راه های کنار آمدن با احساسات خود از آنها مشاوره بگیرید.
- در مورد آنچه در دوران نوجوانی تجربه می کنید ، آشکارا با کسانی که به آنها اعتماد دارید ارتباط برقرار کنید. در نظر داشته باشید که حداقل یک دوست یا یکی از اعضای خانواده خود را پیدا کنید که در هنگام استرس می تواند به شما کمک کند.
مرحله 6. به گروه پشتیبانی سندرم Tourette بپیوندید
بسته به محل زندگی و منابع اجتماعی موجود ، گروه حمایتی را پیدا کنید که ممکن است در نوجوانی و به عنوان فردی با Tourette's به شما کمک کند.
- برای اطلاع از گروه ها یا منابع پشتیبانی ، یک فصل محلی از انجمن Tourette of America پیدا کنید:
- با یک مشاور مدرسه در مورد وضعیت خود صحبت کنید و اینکه به گروه های حمایتی برای نوجوانان یا کسانی که با شرایط شما روبرو هستند علاقه دارید.
- با یک مرکز مشاوره در منطقه خود تماس بگیرید که بر نیازهای نوجوانان و جوانان تمرکز کرده است. ببینید آیا گروه های حمایتی وجود دارد که ممکن است با نگرانی شما مطابقت داشته باشد ، مربوط به وضعیت شما یا سلامت روانی کلی شما باشد.
مرحله 7. آموزش ببینید و به کاهش انگ کمک کنید
مدافع خود و آنچه در حال گذراندن هستید باشید. بدانید که در آنچه احساس می کنید یا با آن روبرو هستید تنها نیستید. هرچه در مورد وضعیت خود تحصیلات بیشتری داشته باشید ، بیشتر می توانید به کاهش انگ و احساس انزوا کمک کنید.
- بیاموزید که چگونه جامعه خود را فعال کنید. به انجمن Tourette آمریکا بروید:
- با صحبت کردن درباره خود و کمک به شکستن کلیشه های مربوط به وضعیت خود ، مدافع باشید. باور کنید که دانش می تواند قدرت باشد. این می تواند به ایجاد درک و اعتماد بیشتر کمک کند.
- به یاد داشته باشید که صبور باشید ، زیرا تغییر زمان می برد. کمک به دیگران برای درک وضعیت شما بسیار مهم است ، اما انتظار نداشته باشید که همه چیز یک شبه تغییر کند. هر قدم را هر روز یکبار بردارید.
روش 3 از 3: درک شرایط خود
مرحله 1. تشخیص دهید که علائم هر فرد ممکن است متفاوت باشد
در حالی که هرکسی که با بیماری Tourette تشخیص داده می شود دارای تیک های حرکتی و/یا صوتی است که به مدت یک سال یا بیشتر اتفاق افتاده است ، تنوع زیادی در نحوه بروز این علائم در هر فرد وجود دارد. تیک ها با حرکت ناگهانی ، سریع و مکرر یا صدایی یکسان نیستند.
- تیک ها معمولاً بین سنین 5 تا 18 سالگی شروع می شوند. ممکن است به عنوان تیک حرکتی صورت ، اندام ها ، بازوها یا تنه شروع شوند. اما تیک ها می توانند الگوها یا فرکانس را در طول زمان تغییر دهند. تیک هایی که در حال حاضر دارید ممکن است مانند دو سال آینده باقی نماند.
- تیک های صوتی فقط فریاد کلمات ناپسند نیستند. رایج ترین تیک های صوتی غر زدن یا پارس کردن ، خروپف کردن ، صاف کردن گلو یا تکرار کلمات یا صداهای دیگران است. به دیگران کمک کنید تا درک کنند که تلفظ کلمات نامناسب رایج ترین علامت نیست.
- معمولاً سابقه خانوادگی سندرم تورت ، ADHD یا OCD در خانواده وجود دارد. برای آشنایی با تجربیات خود با اقوامی که یکی از این شرایط را دارند صحبت کنید.
مرحله 2. درک کنید که ممکن است با افزایش سن تیک های کمتری داشته باشید
به عنوان یک نوجوان ، ممکن است نگران این باشید که تا چه مدت این تیک ها را خواهید داشت و آیا بدتر می شوند یا خیر. برخی از خبرهای خوب این است که اکثر تحقیقات بهبود وضعیت در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی را نشان می دهند.
- اگرچه ممکن است تیک های شما در اوایل بلوغ در حدود 10-12 سالگی به اوج خود برسند ، اما بعد از اواسط نوجوانی به احتمال زیاد کاهش می یابد.
- حدود 85 تا 90 درصد از مبتلایان به این بیماری در بزرگسالی بهبود خواهند یافت. در حالی که علائم ممکن است به طور کامل برطرف نشوند ، این وضعیت ممکن است برای شما کمتر آزاردهنده باشد. به این فکر کنید که علائم شما در طول زمان چگونه بهبود می یابند.
مرحله 3. به نکات مثبت و منفی شرایط خود نگاه کنید
اگرچه ممکن است به نظر برسد که سندرم تورت هیچ نکته مثبتی ندارد ، اما به این فکر کنید که چگونه این شرایط شما را قوی تر ، درک بیشتر و احتمالاً پذیرش تفاوت ها در افراد کرده است.
- از تمرکز تنها بر جنبه های منفی احساس متفاوت یا عجیب خودداری کنید. اجازه ندهید دیگران ارزش و ارزش شما را تعیین کنند.
- ببینید چگونه شرایط شما را منحصر به فرد می کند. ممکن است به شما کمک کند یاد بگیرید که بیشتر از دیگران قدردانی کنید. ممکن است به شما بیاموزد که با دیگران که با چالش های مشابه روبرو هستند مهربان باشید. به شما حس اصالت می دهد. شما خسته کننده و معمولی نیستید.
مرحله 4. اگر شرایط دیگری وجود دارد که نیاز به درمان دارد ، ارزیابی کنید
خودآگاه باشید و تشخیص دهید که شرایط دیگری وجود دارد که نیاز به توجه دارد. بسیاری از نوجوانان مبتلا به سندرم Tourette ممکن است ADHD ، OCD ، اضطراب ، افسردگی ، اختلال دوقطبی یا اختلال مصرف مواد داشته باشند.
- داشتن یک بیماری دیگر شایع است ، بنابراین مهم است که واقعاً به سلامت روانی خود توجه کنید.
- اگر سالها از بیماری Tourette استفاده کرده اید ، ممکن است از احساس متفاوت بودن یا مشکل در صحبت با دیگران ناراحت ، مضطرب یا ناراحت باشید. به راههای کمک گرفتن ، احساس پذیرفته شدن بیشتر و شاد بودن با آنچه هستید نگاه کنید.
