سکته مغزی سومین علت اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است و می تواند باعث ناتوانی و عوارض مادام العمر شود. این یک فوریت پزشکی محسوب می شود و باید فوراً درمان شود. یاد بگیرید علائم سکته مغزی را بشناسید. دریافت فوری کمک می تواند درمان مناسب را تضمین کرده و احتمال ناتوانی شما را کاهش دهد.
مراحل
قسمت 1 از 3: به دنبال علائم سکته مغزی هستید
مرحله 1. مراقب نشانه هایی باشید که نشان دهنده سکته مغزی است
چندین نشانه گویا وجود دارد که نشان می دهد فردی از سکته مغزی رنج می برد. این علائم ممکن است شامل شروع ناگهانی::
- بی حسی یا ضعف صورت ، بازو یا ساق ، به ویژه در یک طرف بدن. هنگامی که فرد سعی می کند لبخند بزند ممکن است یک طرف صورت افتاده باشد.
- سردرگمی ، مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار ، تکان دادن کلمات.
- مشکل در دیدن یک یا هر دو چشم ، سیاه شدن بینایی یا دوبینی.
- سردرد شدید ، معمولاً بدون علت مشخص و احتمالاً با استفراغ
- مشکل در راه رفتن ، از دست دادن تعادل یا هماهنگی و سرگیجه
مرحله 2. مراقب علائم ویژه زنان باشید
علاوه بر علائم سکته مغزی ، زنان همچنین ممکن است علائم منحصر به فردی را تجربه کنند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ضعف
- تنگی نفس
- تغییر ناگهانی رفتار یا تحریک
- تهوع و استفراغ
- سکسکه
- توهم
مرحله 3. علائم سکته مغزی را با استفاده از "FAST" آزمایش کنید
FAST مخفف است که راهی آسان برای به خاطر سپردن و آزمایش علائم سکته مغزی است.
- F- FACE: از شخص بخواهید لبخند بزند. آیا یک طرف صورت افتاده است؟
- الف- اسلحه: از شخص بخواهید هر دو دست خود را بالا بیاورد. آیا یک دست به سمت پایین حرکت می کند؟
- S- گفتار: از شخص بخواهید یک عبارت ساده را تکرار کند. آیا گفتار آنها آشفته است یا عجیب؟
- T-TIME: در صورت مشاهده هر یک از این علائم ، فوراً با 9-1-1 تماس بگیرید.
مرحله 4. بلافاصله از پزشک کمک بگیرید
اگر مشکوک به سکته مغزی هستید ، بلافاصله با 911 تماس بگیرید. هر دقیقه در یک سکته مغزی حساب می شود. به ازای هر دقیقه درمان نشده ، فرد می تواند 1.9 میلیون سلول عصبی را از دست بدهد ، که احتمال بهبودی موفق را کاهش داده و احتمال عوارض یا مرگ را افزایش می دهد.
- علاوه بر این ، یک پنجره کوچک برای درمان سکته مغزی ایسکمیک وجود دارد ، بنابراین مهم است که در اسرع وقت به بیمارستان بروید.
- برخی از بیمارستانها دارای امکانات مراقبت از سکته مغزی هستند که به ویژه برای درمان سکته مغزی مجهز هستند. اگر در معرض خطر سکته مغزی هستید ، شاید بد نباشد بدانید که این مراکز در کجا قرار دارند.
قسمت 2 از 3: شناخت عوامل خطر خود
مرحله 1. شرایط سلامتی خود را ارزیابی کنید
سکته مغزی ممکن است برای هر فردی اتفاق بیفتد ، اما برخی افراد بیشتر به آن مبتلا می شوند. با پزشک خود در مورد افزایش خطر ابتلا به سکته مغزی به دلیل این شرایط بهداشتی صحبت کنید:
- دیابت
- بیماریهای قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی (a-fib) یا تنگی
- سکته مغزی قبلی یا TIA
مرحله 2. عادات سبک زندگی خود را بررسی کنید
اگر شیوه زندگی ای دارید که ورزش و تغذیه سالم را در اولویت قرار نمی دهد ، ممکن است خطر سکته مغزی را افزایش دهید. برخی از عادات شیوه زندگی که ممکن است خطر شما را افزایش دهد عبارتند از:
- اضافه وزن یا چاقی
- عدم تحرک بدنی
- نوشیدن زیاد یا مصرف مواد مخدر غیرقانونی
- سیگار کشیدن
- فشار خون بالا
- کلسترول بالا
مرحله 3. ژنتیک خود را بررسی کنید
برخی خطرات اجتناب ناپذیر وجود دارد که ممکن است با آنها روبرو شوید. این شامل:
- سن شما: پس از 55 سالگی ، خطر شما برای هر دهه دو برابر می شود
- قومیت یا نژاد شما: آمریکایی های آفریقایی تبار ، اسپانیایی تبارها و آسیایی ها بیشتر در معرض سکته مغزی هستند
- زنان کمی بیشتر در معرض خطر هستند
- سابقه سکته مغزی در خانواده شما
مرحله 4. تعیین کنید که آیا عوامل خطر دیگری دارید زیرا شما یک زن هستید
عوامل دیگری نیز وجود دارد که می تواند بر خطر سکته مغزی در زنان تأثیر بگذارد. این شامل:
- قرص های ضد بارداری: داروهای ضد بارداری خوراکی می توانند خطر سکته مغزی را افزایش دهند ، به ویژه هنگامی که سایر عوامل خطر مانند سیگار کشیدن یا فشار خون بالا وجود دارد.
- باردار بودن: این باعث افزایش فشار خون و فشار بر قلب می شود.
- درمان جایگزینی هورمونی (HRT): زنان اغلب برای تسکین علائم یائسگی ، درمان جایگزینی هورمون انجام می دهند.
- میگرن با هاله: زنان بیشتر از مردان از میگرن رنج می برند و میگرن با افزایش خطر سکته مغزی همراه است.
قسمت 3 از 3: درک سکته های مغزی چیست
مرحله 1. نحوه عملکرد سکته مغزی را بیاموزید
سکته مغزی زمانی اتفاق می افتد که خون رسانی به مغز ، همراه با اکسیژن و مواد مغذی ، مسدود یا کاهش می یابد. این می تواند باعث شود سلول های مغزی شما تقریبا بلافاصله شروع به مرگ کنند. محرومیت طولانی مدت از خون رسانی می تواند باعث مرگ گسترده مغزی و در نتیجه ناتوانی طولانی مدت شود.
مرحله 2. با دو نوع سکته مغزی آشنا شوید
بیشتر سکته های مغزی به یکی از دو دسته تقسیم می شوند: ایسکمیک و خونریزی دهنده. سکته مغزی ایسکمیک (iss-KEE-mick) ناشی از لخته شدن خون است که مانع از جریان خون می شود. بیشتر (حدود 80 درصد) سکته های مغزی ایسکمیک هستند. سکته مغزی هموراژیک در اثر پارگی رگ خونی ضعیف در مغز ایجاد می شود. این امر باعث نشت خون در مغز می شود.
مرحله 3. با حملات ایسکمیک گذرا آشنا شوید
این نوع سکته مغزی که به TIA نیز معروف است ، سکته مغزی کوچک است. این سکته مغزی به دلیل انسداد موقتی خون رسانی به مغز ایجاد می شود. به عنوان مثال ، یک لخته کوچک متحرک می تواند به طور موقت یک رگ را مسدود کند. اگرچه علائم مشابه سکته مغزی شدیدتر است ، اما برای مدت زمان کوتاه تری ، معمولاً کمتر از پنج دقیقه ادامه می یابد. علائم در عرض 24 ساعت ظاهر می شوند و از بین می روند.
- با این حال ، شما نمی توانید تشخیص دهید که آیا TIA یا سکته مغزی را تجربه کرده اید فقط با زمان بندی و علائم.
- دریافت مراقبت های اورژانسی بدون در نظر گرفتن این امر بسیار مهم است ، زیرا داشتن TIA نشان دهنده احتمال سکته مغزی در آینده است.
مرحله 4. از ناتوانی های ناشی از سکته مغزی مطلع باشید
ناتوانی های پس از سکته مغزی می تواند از جمله مشکلات حرکتی (فلج) ، مشکلات تفکر ، صحبت کردن ، از دست دادن حافظه و غیره باشد. آنها بسته به شدت سکته مغزی (اندازه لخته ، میزان آسیب مغزی) و مدت زمان آن می توانند خفیف تا شدید باشند. تا بیمار تحت درمان قرار گیرد.
