در محیط بیمارستان ، بسیاری از آلودگی ها از جمله ضایعات عمومی ، مواد خطرناک ، گرد و غبار ، کپک و میکروب ها وجود دارد. خوشبختانه بسیاری از عوامل م pollutionثر بر آلودگی محیط زیست در بیمارستان ها قابل کنترل هستند و احتمالاً از آلودگی جلوگیری می شود. هنگام ایجاد برنامه ای برای کنترل آلودگی محیط زیست ، حتماً تمام مراحل بیمارستان خود را به طور کامل ارزیابی کنید.
مراحل
روش 1 از 3: به حداقل رساندن ضایعات
مرحله 1. موجودی خود را به دقت ثبت کنید
موجودی موادی را که در بیمارستان در اختیار دارید برای استفاده های بعدی پیگیری کنید. از ذخیره بیش از حد اقلامی که طول عمر آنها محدود است خودداری کنید ، زیرا آنها باید دفع شوند.
- برای یافتن اقلامی که به پایان عمر آنها نزدیک است ، بررسی های فصلی موجودی را انجام دهید.
- یک سیستم موجودی کامپیوتری این کار را بسیار ساده تر می کند.
- برای جلوگیری از هدر رفتن ، دسترسی به مواد را محدود کنید.
- مراقب باشید که همیشه مطابق توصیه های سازنده مواد را ذخیره کنید تا از آسیب دیدن محصول جلوگیری شود.
مرحله 2. در صورت امکان بازیافت کنید
بازیافت هرچه بیشتر مواد تا حد زیادی به شما در کاهش ضایعات کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که کارکنان شما می دانند چه محصولاتی قابل بازیافت هستند و چگونه آنها را بازیافت می کنند.
- در صورت امکان ، مواد را در ظروف قابل استفاده مجدد ذخیره کنید که توسط توزیع کننده شما دوباره پر می شود.
- برخی از توزیع کنندگان به شما امکان می دهند ظروفی را که برای ذخیره ایزوتوپ های رادیواکتیو استفاده می شود ، بازگردانید.
- شما می توانید اقلامی مانند طبل های فلزی ، پالت چوبی و فیلم های خراب و خراب را به بازیافت کنندگان بفروشید.
- برخی از مواد شیمیایی مانند فرمالدئید را می توان دوباره استفاده کرد.
- خرید کارتریج های جوهر قابل پر شدن برای چاپگرها را در نظر بگیرید.
- اگر حجم کافی از مواد قابل بازیافت ندارید ، همکاری با سایر بیمارستانهای محلی را برای ایجاد یک منطقه بازیافت مشترک در نظر بگیرید.
- کمپوست زباله های کافه تریا و حتی استفاده از بشقاب های کمپوست را در نظر بگیرید.
مرحله 3. از خرید مواد بیهوده و خطرناک خودداری کنید
برخی از مواد بیشتر از بقیه مواد زائد ایجاد می کنند ، بنابراین اطمینان حاصل کنید که اثرات زیست محیطی همه مواد مورد استفاده در بیمارستان را در نظر بگیرید. ممکن است همیشه امکان استفاده از جایگزین سبزتر وجود نداشته باشد ، اما هر زمان که می توانید این کار را انجام دهید. برخی از موادی که باید در مواقع ممکن اجتناب شود عبارتند از:
- قوطی های آئروسل
- باتری های غیر قابل شارژ
- هرگونه مصالح ساختمانی (کف ، صفحات میز و غیره) که در برابر حلالها مقاوم نیستند
- محصولات تمیز کننده حاوی روی ، قلع تریبتیل ، فنولیک یا کروم
- رنگهای روغنی
- حلالهای کلر دار
- تجهیزات حاوی جیوه
مرحله 4. از کمترین مقدار یک ماده ممکن استفاده کنید
همه روشهای معمول انجام شده در بیمارستان خود را به طور کامل مرور کنید و مناطقی را که می توان مصرف مواد را کاهش داد ، جستجو کنید. به عنوان مثال ، ممکن است کارکنان ظروف را با بیش از حد مورد نیاز محلول پر کنند.
در برخی موارد ، ممکن است بتوانید این مشکل را با آموزش حل کنید ، اما در موارد دیگر ممکن است لازم باشد اندازه ظروف ارائه شده را دوباره ارزیابی کنید
مرحله 5. تجهیزات را به طور مرتب بازرسی کنید
با بررسی منظم تجهیزات خود ، مطمئن شوید که وسایل شما بیش از حد لازم از مواد استفاده نمی کند. به دنبال نشتی و هر چیز دیگری باشید که ممکن است باعث ناکارآمدی شود.
مرحله 6. به دستگاه های میکرو فیبر بروید
ممکن است یک تغییر کوچک به نظر برسد ، اما تمیز کردن سرایداران با استفاده از دستگاه های میکروفایبر به جای استفاده از پاک کننده های معمولی ، باعث کاهش مصرف آب و مواد شیمیایی تمیز کننده می شود و در عین حال خطر آلودگی متقابل را نیز کاهش می دهد.
روش 2 از 3: جلوگیری از آلودگی از مواد خطرناک
مرحله 1. با زباله های خطرناک به درستی برخورد کنید
بسیار مهم است که همه کارکنان شما نحوه برخورد و دفع مواد خطرناک را بدانند. اگر کارکنان به طور کامل آموزش ببینند ، خطر آلودگی سایر بیماران کاهش می یابد.
- چسباندن پوسترهای اطلاعاتی در اطراف بیمارستان خود را توضیح دهید که نحوه دفع انواع مختلف زباله را توضیح می دهد.
- استفاده از کیسه های قرمز رنگ "مواد خطرناک" یا قوطی ها برای زباله های مناسب ، باعث می شود تا تصادفی با مواد خطرناک و بالقوه خطرناک برخورد نکنید.
- داشتن ظروف جداگانه برای دفع زباله های خطرناک نیز استفاده غیر ضروری از این ظروف را برای مواد غیر خطرناک کاهش می دهد.
- برای جلوگیری از آلودگی مواد خطرناک را دور از مواد غیر خطرناک نگهداری کنید.
- همیشه مواد رادیواکتیو را تفکیک ، پردازش مرکزی و برچسب مناسب نگه دارید
مرحله 2. نشت را کنترل کنید
در صورت نشت ، آن را به درستی کنترل کنید تا از آلودگی ناحیه اطراف جلوگیری شود. شما همچنین باید در جلوگیری از نشت و نشت در صورت امکان پیشقدم باشید.
- شما باید یک سیستم مهار نشت در اطراف محل ذخیره سازی خود ایجاد کنید تا از انتشار مواد نشتی به مناطق دیگر جلوگیری کنید.
- هنگامی که نشتی تشخیص داده شد ، مطمئن شوید که تا جایی که ممکن است مواد را جمع آوری کرده و مجدداً در آن قرار دهید. مواد باقی مانده باید با استفاده از جاذب های تجاری تمیز شوند و مطابق با قوانین فدرال و محلی دفع شوند.
- در وهله اول با بلند کردن درام با تجهیزات مناسب به جای چرخاندن آنها ، از ریختن آنها جلوگیری کنید. همیشه از پمپ ها برای انتقال مواد خطرناک به ظروف کوچکتر استفاده کنید.
- به طور مرتب ظروف را از نظر علائم خوردگی بررسی کنید. این به جلوگیری از بدتر شدن خرابی کمک می کند تا باعث نشت شود.
- ظروف را سرپوشیده نگه دارید. این نه تنها از نشت مواد جلوگیری می کند ، بلکه انتشار مواد شیمیایی سمی در هوا را نیز به حداقل می رساند.
مرحله 3. مراقب لوله کشی باشید
مواد شیمیایی می توانند به لوله های لوله کشی آسیب برسانند ، که ممکن است باعث شستشوی مواد سمی مانند جیوه شود. اگر هنوز مطمئن نیستید که آیا مواد شیمیایی می توانند در زهکشی دفع شوند ، این کار را نکنید.
مرحله 4. برنامه کنترل آفت کش ها را توسعه دهید
در صورت استفاده از آفت کش های شیمیایی ، حتماً یک دفترچه ثبت کنید که نشان می دهد چه زمان و کجا استفاده شده است. مراقب باشید از آفت کش ها در مناطقی که ممکن است بیماران یا کارکنان در معرض آنها قرار گیرند استفاده نکنید.
در صورت امکان از روشهای غیر شیمیایی کنترل آفات استفاده کنید
مرحله 5. در مورد مصرف مواد شیمیایی با مدیر آزمایشگاه صحبت کنید
در برخی موارد ، ممکن است ترکیبات خطرناک کمتری وجود داشته باشد که بتوان از آنها به جای ترکیبات سنتی تر استفاده کرد. به همه مدیران آزمایشگاه بگویید تا در صورت امکان راهی برای کاهش استفاده از مواد شیمیایی خطرناک مانند جیوه بیابند.
به عنوان مثال ، می توان از فیکساتورهای روی به جای تثبیت کننده های جیوه در موارد خاص استفاده کرد
مرحله 6. سیستم های درمانی یا بازیابی را در نظر بگیرید
سیستم های تصفیه ای موجود هستند که می توانند برخی مواد را از فاضلاب بازیابی کنند و برخی دیگر که می توانند برخی از مواد را سم زدایی کنند ، بدین معنی که هنگام دفع آنها مجبور نیستید آنها را به عنوان مواد خطرناک تلقی کنید. اگر با حجم زیادی از این مواد سروکار داشته باشید ، چنین سیستمی ممکن است مقرون به صرفه باشد.
- سیستم های تصفیه برای مواد شیمیایی مانند فرمالدئید مفید هستند.
- سیستم های بازیابی برای آلاینده هایی مانند نقره مفید است که معمولاً توسط تجهیزات رادیولوژی به فاضلاب وارد می شود.
روش 3 از 3: بهبود کیفیت هوا
مرحله 1. مواد کم VOC را انتخاب کنید
هنگام ساخت یا بازسازی بیمارستان ، موادی را انتخاب کنید که دارای ترکیبات آلی فرار کم (VOC) هستند. اینها ممکن است کمی بیشتر هزینه داشته باشند ، اما سطح مواد شیمیایی سمی موجود در هوای داخل بیمارستان شما را کاهش می دهد. هنگام انتخاب مواد مانند:
- فرش
- رنگ آمیزی و دیگر تکمیل ها
- کلک
- چسب ها
- محصولات تمیز کننده ، به ویژه واکس های کف و نوارها
مرحله 2. فیلتر ذرات مناسب داشته باشید
بیمارستانها باید بر روی فیلتر ذرات مناسب سرمایه گذاری کنند تا سطح قابل قبولی از کیفیت هوا را در ساختمانهای خود حفظ کنند. نوع صحیح فیلتر برای بیمارستان شما به عوامل مختلفی از جمله سیستم تهویه موجود و محل بستگی دارد.
- اگر مطمئن نیستید که بیمارستان شما باید از چه نوع فیلتری برخوردار باشد ، یک مشاور استخدام کنید.
- اطمینان حاصل کنید که سیستم فیلتراسیون خود را حفظ کرده و فیلتر را به طور منظم تعویض کنید تا از دور زدن هوا از سیستم جلوگیری شود.
مرحله 3. هوای خود را به درستی گردش دهید
به منظور بهبود کیفیت هوای داخلی ، داشتن سیستمی که به گردش هوای تمیز در ساختمان کمک کند بسیار مهم است. سیستمی که 100 درصد هوای خارج را بدون گردش مجدد هوا تأمین می کند ، بهترین بهبود را ارائه می دهد.
مرحله 4. از سوزاندن اجتناب کنید
سوزاندن زباله ها می تواند باعث آلودگی هوای داخل بیمارستان شما با مواد شیمیایی سمی مانند دیوکسین شود. به همین دلیل ، اگر بیمارستان شما هنوز به کوره سوزاندن متکی است ، به دنبال روش های جایگزین دفع زباله باشید.
بازیافت و کاهش ضایعات به شما کمک می کند تا هزینه های مربوط به دفع صحیح زباله را تا حد زیادی کاهش دهید
مرحله 5. حاوی میکروب
اطمینان حاصل کنید که تمام اقدامات احتیاطی منطقی را برای کاهش انتقال میکروب هایی که از طریق تماس و هوا از بیماران به بازدیدکنندگان ، کارکنان و سایر بیماران بیمارستان شما منتقل می شود ، کاهش دهید.
- فشار هوای منفی در اتاق بیمارستان وجود دارد.
- در صورت امکان از اتاق های مجرد استفاده کنید.
- درهای اتاق بیماران را بجز ورود و خروج بسته نگه دارید.
