سروتونین یک ماده شیمیایی طبیعی است که توسط بدن تولید می شود. به عنوان یک انتقال دهنده عصبی عمل می کند ، که ماده ای است که بین سلول های عصبی (سلول های عصبی) مغز و سراسر بدن پیام ارسال می کند. این ماده در درجه اول در دستگاه گوارش ، مغز و پلاکت ها یافت می شود. در سندرم سروتونین ، سطوح خطرناکی از سروتونین وجود دارد که عمدتاً ناشی از داروها ، تداخل دارویی یا به ندرت برخی مکمل ها است. علائم شایع عبارتند از: آشفتگی ، گیجی و تغییر جهت ، تپش سریع قلب ، لرز ، تعریق زیاد و موارد دیگر. اگر فکر می کنید سندرم سروتونین دارید ، نحوه درمان آن را بیاموزید تا بتوانید سالم و ایمن بمانید.
مراحل
روش 1 از 3: درمان سندرم سروتونین
مرحله 1. دارو را قطع کنید
اگر داروی جدیدی را شروع کرده اید یا ترکیبی جدید از داروها را شروع کرده اید و علائم خفیف تر ذکر شده را تجربه کرده اید ، با پزشک خود تماس بگیرید تا در مورد توقف دارو صحبت کند. اگر نمی توانید با پزشک خود تماس بگیرید ، دارو را تا زمان صحبت با پزشک متوقف کنید. برای سندرم سروتونین خفیف ، عوارض معمولاً طی یک تا سه روز از بین می روند.
- باید با پزشک خود تماس بگیرید تا به او اطلاع دهد که مصرف داروهای خود را قطع کرده اید. پزشک شما ممکن است بخواهد شما را به داروی دیگری تغییر دهد.
- تنها در صورتی که کمتر از چند هفته از دارو استفاده کرده اید ، باید بوقلمون سرد را متوقف کنید.
مرحله 2. اگر مدتی است داروی خود را مصرف می کنید با پزشک خود تماس بگیرید
اگر بیش از چند هفته از داروهای خود استفاده کرده اید ، قبل از ترک دارو باید با پزشک خود تماس بگیرید. در صورت قطع ناگهانی مصرف بسیاری از داروهای ضدافسردگی و سایر داروهایی که باعث ایجاد سندرم سروتونین می شوند عوارض جانبی جدی دارند.
پزشک شما باید گزینه های دیگر را با شما در میان بگذارد تا بدانید چگونه بهترین داروها را مصرف کنید
مرحله 3. داروهای ضد سروتونین مصرف کنید
اگر علائم شما پس از چند روز از بین نرفت ، داروهایی را که باعث ایجاد سندرم سروتونین شده اند به مدت طولانی مصرف می کنید یا علائمی برای سندرم سروتونین شدید (فشار خون بالا ، تغییرات وضعیت روحی ، نگران کننده) دارید. و غیره) ، شما باید بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. ممکن است برای کمک به درمان این بیماری نیاز به مصرف داروهای ضد سروتونین داشته باشید. پزشک می تواند این نوع داروها را تجویز کند.
- در صورت درمان سریع و مناسب ، علائم سندرم سروتونین معمولاً ظرف 24 ساعت برطرف می شود.
- پزشک شما می تواند علائم شما را زیر نظر داشته باشد تا از بهبودی شما اطمینان حاصل کند.
- یکی از نمونه های داروهای ضد سروتونین ، سیپرو هپتادین است.
مرحله 4. در صورت مشاهده علائم شدید با اورژانس تماس بگیرید
اگر داروی جدیدی را شروع کرده اید یا ترکیبی جدید از داروها را شروع کرده اید و علائم شدیدتر ذکر شده را تجربه کرده اید ، فوراً دارو را متوقف کرده و با اورژانس تماس بگیرید. تجربه علائم شدید ممکن است به این معنی باشد که شما با یک بیماری بالقوه تهدید کننده زندگی روبرو هستید. این علائم شدید می توانند به سرعت پیشرفت کنند.
- علائم شدید شامل تب بالا ، تشنج ، ضربان قلب نامنظم و بیهوشی است.
- ممکن است برای علائم جدی به درمان در بیمارستان نیاز داشته باشید. ممکن است داروهایی برای جلوگیری از عملکرد سروتونین ، شل شدن ماهیچه ها و کنترل ضربان قلب و فشار خون تجویز شود. همچنین ممکن است به شما اکسیژن درمانی و مایعات IV همراه با هرگونه کمک دیگر در تنفس داده شود.
مرحله 5. هرگونه آزمایش اضافی را انجام دهید
هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص سندرم سروتونین وجود ندارد. بیشتر بر اساس علائم و داروهای مصرفی شما تشخیص داده می شود. با این حال ، ممکن است نیاز به حذف سایر اختلالات مانند ترک دارو ، هایپرترمی بدخیم ، مصرف بیش از حد و سایر موارد وجود داشته باشد.
برای حذف این شرایط دیگر ، پزشک یا همراهان بیمارستان ممکن است آزمایشاتی را برای بررسی سایر اختلالات تجویز کنند
روش 2 از 3: تشخیص علائم سندرم سروتونین
مرحله 1. علائم تحریک را بررسی کنید
سندرم سروتونین در اصل یک تحریک بیش از حد سیستم عصبی است ، بنابراین علائم نشان دهنده این امر است. ممکن است احساس بیقراری ، بی قراری یا تحریک پذیری کنید. به همین دلیل ، ممکن است افزایش ضربان قلب و تپش قلب را تجربه کنید. مردمک چشم شما نیز گشاد شده و فشار خون شما افزایش یافته است.
مرحله 2. برای سردرگمی یا عدم هماهنگی نظارت کنید
یکی دیگر از علائم رایج سندرم سروتونین ، سردرگمی و تغییر جهت است. همچنین ممکن است دچار بی حوصلگی شدید شوید. عضلات شما ممکن است احساس ناهماهنگی کنند و راه رفتن ، رانندگی یا انجام کارهای روزمره را با مشکل مواجه کنند.
همچنین ممکن است عضلات شما در نهایت سفت شوند. همچنین ممکن است دچار لرزش ماهیچه ها یا تیک های عضلانی شوید
مرحله 3. مراقب سایر تغییرات بدنی باشید
اگر سندرم سروتونین دارید ، ممکن است عرق زیاد را نیز تجربه کنید. به جای عرق کردن ، ممکن است لرز داشته باشید یا خارش غاز در بدن شما ایجاد شود.
همچنین ممکن است دچار اسهال یا سردرد شوید
مرحله 4. علائم شدید را بررسی کنید
برخی علائم مرتبط با سندرم سروتونین وجود دارد که نشان می دهد واکنش جدی را تجربه می کنید. این علائم می تواند تهدید کننده زندگی باشد و در صورت مشاهده آنها باید فوراً با اورژانس تماس بگیرید. این علائم عبارتند از:
- تب شدید
- تشنج
- ضربان نامنظم قلب
- بیهوشی
- فشار خون بالا
- تغییر وضعیت روانی
مرحله 5. بدانید که علائم می توانند ظرف چند ساعت شروع شوند
علائم سندرم سروتونین معمولاً ظرف چند ساعت پس از مصرف داروی تجویز شده ، داروی بدون نسخه یا مکمل گیاهی شروع می شود. وقتی یک یا چند مورد از این مواد با هم ترکیب شوند ، این علائم حتی بیشتر شایع می شود.
- اکثر موارد سندرم سروتونین در عرض شش تا 24 ساعت پس از تغییر دوز یا شروع داروی جدید اتفاق می افتد.
- سندرم سروتونین می تواند جدی و تهدید کننده زندگی باشد ، بنابراین اگر از داروهای ذکر شده استفاده می کنید یا به تازگی داروی جدیدی را شروع کرده اید و علائم آن را تجربه کرده اید ، با پزشک خود ، اورژانس تماس بگیرید یا فوراً به اورژانس بروید.
روش 3 از 3: درک سندرم سروتونین
مرحله 1. علل سندرم سروتونین را بیاموزید
هرگونه دارو یا ماده ای که میزان سروتونین را در بدن افزایش می دهد (یا تجزیه سروتونین در بدن را کاهش می دهد) می تواند سطح بالایی از سروتونین را در خون شما ایجاد کند و به طور بالقوه باعث سندرم سروتونین شود. تعدادی از داروها ، عمدتا داروهای ضد افسردگی ، وجود دارند که می توانند این کار را انجام دهند. این امر می تواند به ویژه در صورت استفاده بیش از حد عمدی یا غیر عمدی اتفاق بیفتد. سندرم سروتونین اغلب هنگام ترکیب داروها از طبقات مختلف ایجاد می شود. این شامل:
- مهارکننده های بازجذب بازجذب سروتونین (SSRIs): اینها داروهای ضد افسردگی هستند و شامل داروهایی مانند سیتالوپرام (سلکسا) ، فلوکستین (پروزاک ، سارافم) ، فلووکسامین ، پاروکستین (پاکسیل) و سرترالین (زولوفت) می شوند.
- مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs): اینها از دسته داروهای ضد افسردگی مشابه SSRI ها هستند و شامل داروهایی مانند ترازودون ، دولوکستین (Cymbalta) و ونلافاکسین (Effexor) می شوند.
- مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): این گروه شامل داروهای ضد افسردگی مانند ایزوکربوکسازید (مارپلان) و فنلزین (ناردیل) است.
- داروهای ضدافسردگی دیگر: اینها می توانند شامل داروهایی مانند بوپروپیون (ولوبترین ، زیبان) و داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای از جمله آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین (پاملور) باشند.
- داروها برای میگرن: این کلاس شامل تریپتان ها (Axert ، Amerge ، Imitrex) ، carbamazepine (Tegretol) و والپروئیک اسید (Depakene) است.
- داروهای ضد درد: اینها شامل داروهایی مانند سیکلو بنزاپرین (Amrix و Fexmid) ، فنتانیل (Duragesic) ، مپریدین (Demerol) و ترامادول (Ultram) است.
- تثبیت کننده های خلق و خوی: داروی اصلی در این گروه لیتیوم (لیتوبیید) است.
- داروهای ضد تهوع: اینها شامل داروهای گرانیسترون (Kytril) ، متوکلوپرامید (Reglan) ، droperidol (Inapsine) ، و اندانسترون (Zofran) است.
- آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد ویروسی: این کلاس شامل Linezolid (Zyvox) است که آنتی بیوتیک است و Ritonavir (Norvir). ریتوناویر یک داروی ضد رتروویروسی است که برای درمان HIV/AIDS استفاده می شود.
- داروهای ضد سرفه و سرماخوردگی حاوی دکسترومتورفان: این گروه شامل Delsym ، Mucinex DM و سایر داروهای OTC است.
- داروهای تفریحی: این گروه شامل LSD ، اکستازی ، کوکائین و آمفتامین است.
- مکمل های گیاهی: مخمر سنت جان ، جینسینگ و جوز هندی در این گروه قرار دارند.
مرحله 2. از سندرم سروتونین جلوگیری کنید
برای پیشگیری از سندرم سروتونین ، همیشه به تمام پزشکانی که با آنها کار می کنید اجازه دهید تمام داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید را بشناسند. مکمل هایی مانند سنت جان می توانند با داروهای تجویزی تداخل داشته باشند. داروهای تجویزی می توانند با یکدیگر تداخل داشته باشند. مصرف داروهای تجویز شده از پزشک که همه حقایق را در اختیار ندارد می تواند منجر به مشکلاتی شود.
- به عنوان مثال ، اگر پزشک شما نمی داند که شما لیتیوم مصرف می کنید زیرا توسط پزشک دیگری تجویز شده است و SSRI برای شما تجویز می کند ، این امر خطر ابتلا به سندرم سروتونین را افزایش می دهد.
- فقط مقدار قرص تجویز شده را مصرف کنید. سعی نکنید دوز خود را با مصرف بیش از حد توصیه شده توسط پزشک تنظیم کنید.
مرحله 3. مشخص کنید چه کسانی در معرض خطر هستند
افرادی که انواع مختلفی از داروها را از گروه های دارویی مصرف می کنند که اغلب منجر به سندرم سروتونین می شوند ، در معرض خطر بالایی برای این بیماری هستند. این معمولاً زمانی رخ می دهد که دوز دارو را افزایش دهید یا داروی جدیدی را شروع کنید. اگر از داروهای متعدد از این کلاس ها استفاده می کنید ، مطمئن شوید که علائم خود را به دقت کنترل می کنید ، به خصوص اگر به تازگی داروی جدیدی را شروع کرده اید.
