مسدود کردن میوستاتین می تواند توده عضلانی شما را افزایش دهد. تنها راه شناخته شده برای مسدود کردن میوستاتین مداخلات پزشکی مانند ژن درمانی و داروهای مهار کننده میوستاتین است. با این حال ، شما می توانید تولید میوستاتین را با ورزش کاهش دهید. تمرینات مقاومتی با شدت بالا-مانند بلند کردن وزنه یا انجام حرکت با وزنه-می تواند کمک کننده باشد. ورزش های هوازی متوسط مانند دوچرخه سواری یا پیاده روی سریع به شما این امکان را می دهد که سطح میوستاتین خود را کاهش دهید.
مراحل
روش 1 از 2: استفاده از مداخله پزشکی برای مسدود کردن Myostatin
مرحله 1. با پزشک خود صحبت کنید
اگر با از دست دادن عضلات روبرو هستید و علاقمند به مسدود کردن میوستاتین به عنوان یک درمان هستید ، در مورد گزینه های خود با پزشک خود مشورت کنید. گزینه های درمانی موجود است ، اما برخی از آنها هنوز در آزمایشات بالینی هستند.
مرحله 2. دریافت ژن درمانی
ژن درمانی فرایند پیوند ژن های خاصی به سلول های شما برای تغییر ترکیب ژنتیکی شما است. ژن درمانی معمولاً با تزریق انجام می شود. پزشک اطلاعات بیشتری در مورد تزریق و نحوه آماده سازی شما قبل از دریافت ژن درمانی تقویت کننده فولیستاتین ارائه می دهد.
این روش هنوز بسیار آزمایشی است و ممکن است برای شما مناسب نباشد. با پزشک خود در مورد اینکه آیا ممکن است بتوانید ژن مسدود کننده میوستاتین را دریافت کنید ، مشورت کنید
مرحله 3. از مهار کننده میوستاتین استفاده کنید
مهار کننده های میوستاتین داروهایی هستند که میوستاتین را مسدود می کنند. برای به دست آوردن مهار کننده میوستاتین ، با پزشک خود مشورت کنید. مهار کننده های میوستاتین هنوز آزمایشی هستند و به طور گسترده در دسترس نیستند ، اما ممکن است پزشک شما بتواند شما را در آزمایش تجربی داروهای مسدود کننده میوستاتین وارد کند.
در این مورد ، ممکن است داروی مسدود کننده میوستاتین به شما داده شود یا نشود ، زیرا ماهیت آزمایشات تجربی اغلب به گونه ای است که برخی از شرکت کنندگان داروهای دارونما دریافت می کنند ، در حالی که دیگران داروی معتبر را دریافت می کنند
روش 2 از 2: ورزش برای کاهش میوستاتین
مرحله 1. تمرینات مقاومتی با شدت بالا (HIRT) را انجام دهید
HIRT یک نوع تمرین مقاومتی است که شما را به محدودیت های جسمانی خود می رساند. این شامل انجام تمرینات مختلف مختلف به صورت متوالی و بدون وقفه است.
- برای انجام HIRT ، چندین تمرین را با هم در یک "مجموعه فوق العاده" تنظیم کنید. یک مجموعه فوق العاده شامل تمرینات متعددی است که در سریع ترین زمان ممکن در مدت زمان مشخص انجام می شوند.
- به عنوان مثال ، ممکن است 10 دور بازو ، 10 حرکت کششی و 10 حرکت دراز را در یک چرخه به مدت هشت دقیقه مستقیم انجام دهید ، اما بین ست ها 1 تا 1 دقیقه استراحت کنید. پس از اتمام آخرین مجموعه از 10 حرکت دراز ، دوباره با انجام 10 فرورفتن عضلات دو سر بازو شروع می کنید.
مرحله 2. سطح مناسب وزن را انتخاب کنید
هنگام انجام تمرینات مقاومتی ، باید وزنه کافی را بلند کنید تا احساس تنش کنید ، اما نه آنقدر که به خودتان صدمه بزنید یا فرم شما به خطر بیفتد. برای تعیین میزان مناسب وزن برای خود ، بلند کردن را با کمترین وزن شروع کنید. 8 تا 12 بار تمرین داده شده را انجام دهید. اگر تا انتهای ست احساس سرگیجه نمی کنید ، وزنه را با افزایش پنج پوندی اضافه کنید و دوباره امتحان کنید.
هنگامی که بعد از 8-12 تکرار تمرین موردنظر احساس سرگیجه می کنید ، وزن مناسب خود را پیدا کرده اید
مرحله 3. فشارهای بالا را انجام دهید
دستان خود را روی زمین مقابل خود قرار دهید. پاهای خود را به پشت فشار داده و روی انگشتان پا تعادل بگذارید. پاهای خود را طوری قرار دهید که عمود بر زمین باشند. پشت و پاهای خود را در یک خط سفت و مستقیم نگه دارید. بدن خود را پایین بیاورید به طوری که آرنج های شما در زاویه 90 درجه خم شوند و قفسه سینه شما به سختی به زمین برخورد کند. برای برگشتن به حالت اولیه ، زمین را به عقب فشار دهید.
مرحله 4. از پرس نیمکت استفاده کنید
روی نیمکت دراز بکشید و میله را با هر دو دست بگیرید. دستان شما باید کمی بیشتر از عرض شانه ها باشد. میله را به آرامی به سمت سینه خود بیاورید. عضلات شکم و شکم خود را محکم نگه دارید و در حالی که کمر را پایین می آورید ، آن را قوس دهید. هنگامی که میله به قفسه سینه شما برخورد می کند ، آن را به عقب برگردانید تا به حالت اولیه برسد.
مرحله 5. یک پرس سربار انجام دهید
هالتر را در قفسه اسکوات یا قفس قرار دهید. در حالی که میله درست جلوی سر است ، دستان خود را روی آن قرار دهید و کف دست ها رو به جلو باشد. میله را از قفسه بردارید و آن را تا سطح شانه پایین بیاورید. میله را بالای سر خود فشار دهید و هر دو بازو را در ارتفاع مساوی نگه دارید.
- دستان خود را در فاصله ای از یکدیگر قرار دهید که کمی بیشتر از عرض شانه های شما است.
- هر دست باید با فاصله یکسانی از انتهای مربوطه نوار قرار گیرد. به عبارت دیگر ، دست چپ شما باید از انتهای چپ میله با دست راست شما از انتهای راست میله فاصله داشته باشد.
- بعد از اینکه تا جایی که ممکن است میله را از بالای سر خود بلند کردید ، آن را به آرامی به حالت اولیه پایین بیاورید.
مرحله 6. یک حرکت ددلیفت انجام دهید
بایستید و پاها را به عرض لگن باز کنید. با هالتر جلوی خود روی زمین ، آن را در حالی بگیرید که کف دست ها رو به عقب به سمت شما باشد. پشت خود را صاف و قفسه سینه خود را جلو نگه دارید ، با پاها به سمت بالا فشار دهید و باسن خود را به جلو بکشید. با دقت میله را روی زمین پایین بیاورید تا به حالت اولیه برگردید.
- بازوهای شما باید صاف باقی بمانند و دستان شما باید در طول حرکت ددلیفت به گرفتن میله ادامه دهند.
- مراقب باشید که در حین حرکت دد پشت خود را خم نکنید.
مرحله 7. یک پیچش بین بدن انجام دهید
در هر دست یک دمبل بگیرید و کف دست ها رو به بیرون باشد. با نگه داشتن آرنج ها به پهلو ، دمبل را به سمت شانه مقابل خود بکشید. به عنوان مثال ، اگر دمبلی را در دست راست خود گرفته اید ، آن را به سمت شانه چپ خود بکشید. هنگامی که دمبل را روی شانه خود لمس می کنید ، یک ثانیه مکث کنید ، سپس آن را به آرامی به حالت اولیه بازگردانید.
مرحله 8. برخی از تمرینات هوازی را امتحان کنید
تعدادی تمرین هوازی وجود دارد که می تواند به شما در کاهش سطح میوستاتین کمک کند. به عنوان مثال ، می توانید دوچرخه سواری کنید ، پیاده روی کنید یا بدوید ، یا از دستگاه بیضوی استفاده کنید. در حالی که تمرینات مقاومتی باید با شدت بالا انجام شوند ، تمرینات هوازی باید با شدت متوسط انجام شوند.
ورزش با شدت متوسط احساسی مشابه با شما در هنگام پیاده روی تند ایجاد می کند و باعث می شود احساس کنید که در حدود 50 درصد از حداکثر توان بدنی خود کار می کنید
نکات
- اگر نمی خواهید برای کاهش میزان میوستاتین روی تجهیزات بدنسازی زیادی سرمایه گذاری کنید ، عضویت خود را در باشگاه بدنسازی محلی خود در نظر بگیرید.
- هنگام بلند کردن وزنه های سنگین حتماً با یک اسپیتر کار کنید تا به شما در ایجاد فرم خوب و جلوگیری از صدمات کمک کند.
- به خاطر داشته باشید که تحقیقات بیشتری برای تعیین خطرات و مزایای انسداد میوستاتین به عنوان درمانی برای بیماریهای تحلیل رفتن عضلات مورد نیاز است.
