بولیمیا یک اختلال خوردن جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است مقدار زیادی غذا بخورند ، و سپس سعی کنند با پاکسازی این غذاها بعدا جبران کنند. اگر در حال حاضر پرخوری دارید ، مهم است که بلافاصله از متخصصان کمک بگیرید. هرچه بیشتر از بولیمیا رنج ببرید ، آسیب بیشتری می توانید به بدن خود وارد کنید و بهبود آن دشوارتر خواهد بود. مراحلی را که باید برای مقابله با پرخوری عصبی و بهبودی از این اختلال مرگبار خوردن انجام دهید ، بیاموزید.
مراحل
روش 1 از 4: به رسمیت شناختن جدی بولیمیا
مرحله 1. خودتان را در مورد بیماری خود آموزش دهید
تنها راهی که می توانید جدی بودن پرخوری عصبی را بفهمید این است که با این اختلال خوردن بیشتر آشنا شوید. پرخوری عصبی با خوردن زیاد مقادیر زیاد غذاها (در مقاطع زمانی کوتاه) و سپس جبران کالری بیش از حد با استفراغ یا مصرف ملین ها مشخص می شود. دو نوع پرخوری عصبی وجود دارد:
- پرخوری پرخوری شامل استفراغ ناشی از خود یا سوء استفاده از ملین ها ، تنقیه و دیورتیک ها برای جبران پرخوری است.
- پرخوری پرهیزکننده شامل استفاده از تاکتیک های دیگر برای جلوگیری از افزایش وزن مانند رژیم های محدود کننده ، ناشتا یا ورزش بیش از حد است.
مرحله 2. عوامل خطر را بشناسید
اگر از پرخوری عصبی رنج می برید ، احتمالاً ویژگی های خاصی در مورد شما ، الگوهای فکری یا سابقه زندگی شما وجود دارد که شما را مستعد ابتلا به این بیماری می کند. عوامل خطر رایج بولیمیا شامل موارد زیر است:
- زن بودن
- نوجوان یا جوان بودن
- داشتن سابقه خانوادگی اختلالات خوردن
- سقوط به ایده آل های اجتماعی لاغری که از طریق رسانه ها تداوم یافته است
- برخورد با مسائل روانی یا احساسی ، مانند عزت نفس ضعیف ، تصویر بدنی ضعیف ، اضطراب یا استرس مزمن ؛ یا برخورد با یک رویداد آسیب زا
- تحت فشار قرار گرفتن مداوم توسط دیگران برای اجرای کامل یا بی نقص مانند ورزشکاران ، رقاصان یا مدل ها
مرحله 3. قادر به تشخیص علائم باشید
کسانی که از پرخوری عصبی رنج می برند ، چه نوع پاکسازی و چه غیر پاکسازی ، مجموعه ای از علائم منحصر به فرد را تجربه می کنند. شما ، اعضای خانواده یا دوستان نزدیک خود ممکن است متوجه برخی از علائم و نشانه های زیر شوید که با این اختلال سر و کار دارید:
- عدم کنترل هنگام غذا خوردن
- در مورد عادات غذایی خود محرمانه باشید
- بین غذای زیاد و روزه داری رفت و برگشت کنید
- توجه به ناپدید شدن غذا
- خوردن مقدار زیادی غذا بدون مشاهده تغییر اندازه بدن
- برای پاکسازی بعد از غذا به دستشویی بروید
- تمرین بسیار زیاد
- مصرف ملین ها ، قرص های رژیمی ، تنقیه یا دیورتیک ها
- تجربه نوسانات مکرر وزن
- تظاهرات گونه های خاردار به دلیل استفراغ مکرر
- اضافه وزن یا وزن متوسط
- نشان دادن تغییر رنگ بر روی دندان ها در اثر پرتاب اسیدهای معده
مرحله 4. تشخیص دهید که این بیماری می تواند تهدید کننده زندگی باشد
پرخوری عصبی پیامدهای خطرناک زیادی دارد. رفتارهای تصفیه کننده می تواند منجر به کم آبی و عدم تعادل الکترولیت ها شود که در نهایت می تواند منجر به ضربان نامنظم قلب ، نارسایی قلبی و حتی مرگ شود. استفراغ منظم همچنین می تواند مری را پاره کند.
- برخی از افراد مبتلا به بولیمیا از شربت ایپکاک برای ایجاد استفراغ استفاده می کنند. این شربت در بدن تجمع می یابد و می تواند باعث ایست قلبی یا مرگ شود.
- علاوه بر خطرات جسمی مرتبط با پرخوری عصبی ، افرادی که از اختلالات خوردن رنج می برند نیز در معرض خطر بالای مشکلات روانی مانند سوء مصرف الکل و مواد و همچنین خودکشی هستند.
روش 2 از 4: دسترسی به مراقبت های حرفه ای
مرحله 1. اعتراف کنید که به کمک نیاز دارید
اولین قدم برای بهبود پرخوری عصبی این است که این واقعیت را بپذیرید که مشکل جدی دارید و نمی توانید به تنهایی بر این مشکل غلبه کنید. ممکن است واقعاً باور داشته باشید که اگر بتوانید فقط وزن خود را کنترل کنید یا غذا را تحت کنترل داشته باشید ، می توانید خوشحال باشید. با این حال ، تنها راهی که می توانید بهتر شوید این است که اعتراف کنید که با غذا و بدن خود رابطه ناسالم دارید. شما باید چشم ها و قلب خود را برای احتمال بهبودی باز کنید.
مرحله 2. به پزشک مراجعه کنید
برای شروع روند بهبودی ، باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند یک معاینه کامل انجام دهد و آزمایش خون شما را ارزیابی کند تا مشخص شود بدن شما چقدر آسیب دیده است. او همچنین می تواند به شما و عزیزان شما کمک کند تا میزان مراقبت مورد نیاز برای بهبودی شما را تعیین کنند.
مرحله 3. به متخصص اختلالات خوردن ارجاع داده شوید
پزشک مراقبت های اولیه شما برای درمان بولیمیا به تنهایی کافی نیست. پس از ارزیابی اولیه ، او احتمالاً شما را به یک منبع اجتماعی که سابقه خاصی در درمان اختلالات خوردن دارد ، ارجاع می دهد. این حرفه ای ممکن است یک درمانگر ، روانشناس یا روانپزشک مجاز باشد.
مرحله 4. در درمان شرکت کنید
یک برنامه درمانی م forثر برای غلبه بر پرخوری بر کمک به شما در شناسایی و اجتناب از عوامل محرک ، مدیریت استرس ، ساختن تصویر بهتر از بدن و رسیدگی به هرگونه مسائل روانی و احساسی که در اختلال خوردن نقش داشته باشد ، متمرکز می شود.
تحقیقات نشان داده است که درمان رفتاری شناختی یکی از م approachesثرترین روش های درمان پرخوری است. در این نوع درمان ، بیماران با درمانگر همکاری می کنند تا الگوهای فکری غیر واقعی در مورد ظاهر و بدن خود را به چالش بکشند و روابط سالم تری با غذا برقرار کنند. یک درمانگر رفتاری شناختی متخصص در اختلالات خوردن برای بهترین شانس در بهبودی پیدا کنید
مرحله 5. مشاوره تغذیه دریافت کنید
یکی دیگر از جنبه های بهبود بولیمیا ، ملاقات با یک متخصص تغذیه ثبت شده است. متخصص تغذیه به شما کمک می کند تا میزان کالری و مواد مغذی مورد نیاز خود را در روز تعیین کنید و با شما در جهت اتخاذ رفتارهای تغذیه ای سالم همکاری کنید.
مرحله 6. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
شکایت رایج بسیاری از افرادی که با اختلالات روانپزشکی مانند پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می کنند این است که کسی را درک نکند که شما در چه شرایطی هستید. اگر احساس مشابهی دارید ، مشارکت در گروه های حمایتی محلی یا آنلاین که به بیماران مبتلا به پرخوری توجه می شود ، می تواند آرامش بخش باشد.
والدین یا سایر عزیزان شما نیز ممکن است از شرکت در گروه حمایتی خانواده ها بهره مند شوند. در این جلسات ، شرکت کنندگان ممکن است بحث کنند و بیاموزند که چگونه بهتر از شما مراقبت کنند و بهبودی موفق را تقویت کنند
روش 3 از 4: مدیریت علائم
مرحله 1. داستان خود را به اشتراک بگذارید
اختلالات خوردن غالباً از اطرافیان پنهان می ماند. خروج از این شیار به این معنی است که با کسی درباره آنچه فکر می کنید ، احساس می کنید و هر روز انجام می دهید صحبت کنید. یک شنونده خوب و بدون قضاوت پیدا کنید که مایل به حمایت از شما باشد و احتمالاً شریک پاسخگویی باشد.
مرحله 2. بر تغذیه خود نظارت داشته باشید
برای بهبود بولیمیا نیاز به ملاقات منظم با متخصص تغذیه و کار در خانه است تا مطمئن شوید که نیازهای تغذیه ای خود را برآورده کرده اید. یادگیری گوش دادن به بدن برای تشخیص گرسنگی و نیاز احساسی مانند تنهایی یا کسالت ، جنبه های عظیمی از درمان تغذیه ای برای پرخوری عصبی است. متخصص تغذیه همچنین می تواند شما را در انتخاب غذاهایی که گرسنگی شما را برطرف می کند و از نیاز شما به پرخوری جلوگیری می کند ، راهنمایی کند.
مرحله 3. استراتژی های مقابله جایگزین را بیاموزید
مهارت های مقابله ای خود را به عنوان جعبه ابزار یا زرادخانه در نظر بگیرید - هرچه رفتارهای بیشتری در داخل خود جمع کنید ، در مبارزه با پرخوری عصبی مجهزتر هستید. هم با درمانگر و هم با متخصص تغذیه خود در ارتباط باشید تا ایده هایی را در مورد راهبردهای مقابله با آنها مطرح کنید. چند پیشنهاد به شرح زیر است:
- با سرگرمی یا اشتیاق درگیر عزت نفس خود شوید
- در صورت مواجه شدن با ماشه با دوست خود تماس بگیرید
- با یک دوست از گروه پشتیبانی آنلاین ارتباط برقرار کنید
- لیستی از تأییدات مثبت برای بلند خواندن تهیه کنید
- با حیوان خانگی خود قدم بزنید یا بازی کنید
- یک مجله قدردانی شروع کنید
- کتاب بخوانید
- ماساژ بگیرید
- در صورت مناسب بودن برنامه درمانی خود ورزش کنید
مرحله 4. از عوامل محرک اجتناب کنید
همانطور که در گروه های درمانی و حمایتی شرکت می کنید ، بینش بیشتری در مورد مواردی که باعث ایجاد چرخه پرخوری می شود ، به دست خواهید آورد. پس از شناسایی این موارد ، در صورت امکان از آنها دوری کنید.
ممکن است لازم باشد مقیاس خود را دور بیندازید ، مجلات مد یا زیبایی را کنار بگذارید ، عضویت در وب سایت ها یا انجمن های طرفداری را لغو کنید و وقت کمتری را با دوستان یا اعضای خانواده خود بگذرانید که مرتباً بدن خود را بد دهان می کنند یا در مورد رژیم غذایی وسواس دارند
روش 4 از 4: ایجاد یک تصویر بدن مثبت
مرحله 1. برای بهبود خلق و خوی ورزش کنید
فعالیت بدنی منظم دارای بسیاری از مزایای شناخته شده مانند عملکرد بیشتر سیستم ایمنی ، بهبود عملکرد شناختی ، توجه و تمرکز بهتر ، کاهش استرس ، افزایش عزت نفس و افزایش خلق و خو است. برخی تحقیقات نشان داده است که ورزش سالم می تواند برای کسانی که از اختلالات خوردن بهبود می یابند مفید باشد و حتی از اختلالات خوردن جلوگیری کند.
حتماً قبل از شروع رژیم ورزشی با تیم درمانی خود صحبت کنید. برای نوع پرخوری پرهیزکننده ، ورزش اگر برای کاهش کالری پس از پرخوری مورد استفاده قرار گیرد ، ممکن است توصیه نشود. با پزشکان خود همکاری کنید تا تعیین کنید که آیا ورزش برای شما انتخاب خوبی است یا خیر
مرحله 2. افکار خود را در مورد رژیم غذایی و وزن تغییر دهید
داشتن افکار ناکارآمد در مورد بدن و رابطه منفی با غذا ، دو عامل اصلی ایجاد پرخوری عصبی هستند. غلبه بر این الگوهای فکری برای بهبود ضروری است. به جای اینکه درگیر این الگوهای تفکر منفی شوید ، سعی کنید واکنش های خود را تغییر دهید و مانند خودتان با یک دوست مهربان باشید. با تغییر دادن پاسخ ها ، ممکن است با دلسوزی بیشتری به خود نگاه کنید. خطاهای متداول تفکری که بر افراد مبتلا به اختلالات خوردن تأثیر می گذارد عبارتند از:
- سریع به نتیجه برسید: "امروز سخت بود ؛ من هرگز بر این اختلال خوردن غلبه نخواهم کرد." انتظار برای بدتر شدن می تواند برای همه تغییرات مثبتی که ایجاد می کنید مخرب باشد. در عوض چیزی شبیه به این بگویید "امروز سخت بود ، اما من موفق شدم. من فقط باید آن را یک روز در یک زمان مصرف کنم."
- تفکر سیاه و سفید: "من امروز غذای ناخواسته خوردم. من یک شکست کامل هستم." اگر مراقب نباشید ، افراط در تفکر و اعتقاد به اینکه همه چیز کاملاً درست یا غلط است می تواند به سرعت باعث پرخوری شود. در عوض ، سعی کنید به خود بگویید: "من امروز غذای ناخواسته خوردم ، اما این اشکالی ندارد. من می توانم هر چند وقت یکبار از غذاهای ناخواسته لذت ببرم و همچنان سالم غذا بخورم. امشب شام سالمی خواهم خورد."
- شخصی سازی: "دوستان من دیگر نمی خواهند با من معاشرت کنند زیرا من بیش از حد مراقب سلامتی هستم." خواندن رفتار دیگران و برخورد شخصی با آنها بی انصافی است. دوستان شما ممکن است فقط مشغول باشند یا بخواهند به شما فضایی برای بهبودی بدهند. اگر دلتان برای آنها تنگ شده است ، دست دراز کنید و این را بگویید.
- تعمیم بیش از حد: "من همیشه به کمک احتیاج دارم." به کار بردن الگوی منفی در زندگی خود را شکست می دهد. احتمالاً می توانید هزاران کار را که می توانید بدون کمک انجام دهید ، ارائه دهید. همین حالا آن را امتحان کنید.
- باید ، می تواند ، باید ، باید ، باید ، باید داشته باشد: "من باید در تمرین امروز بهترین شکل را داشته باشم." چنین تفکری سفت و سخت غیرمنطقی و محدود کننده است. حتی اگر بهترین فرم را ندارید ، باز هم فرم شما عالی نیست.
مرحله 3. احساس ارزشمندی خود را که به بدن شما ارتباطی ندارد ، دوباره برقرار کنید
وقت آن است که در این باور که ارزش شما به شکل ، اندازه یا وزن بدن شما ارتباط دارد تجدید نظر کنید. با متصل ساختن ارزش خود به سایر ویژگی ها ، دیگر خود را از بین نبرید و خود را تقویت کنید.
- عمیق شوید و به دنبال چیزهای دیگر غیر بدن یا ظاهر باشید که در مورد خودتان دوست دارید. بهترین ویژگی های خود را ذکر کنید. به عنوان مثال ، ممکن است بگویید "من باهوش هستم" یا "من یک دونده سریع هستم" یا "من یک دوست خوب هستم".
- اگر در تفکر ایده ها مشکل دارید ، بهترین دوستان یا خانواده نزدیک خود را برای کمک بگیرید. از آنها بخواهید چند موردی را که در مورد شما دوست دارند به شما بدهند که بی ارتباط با ظاهر نیست.
مرحله 4. بر شفقت خود تمرکز کنید
در هفته ها ، ماه ها یا سال های گذشته با خود بی مهری کرده اید. این غفلت را با فراوانی عشق به خود و شفقت جایگزین کنید.
خودتان را در آغوش بگیرید فیلم مورد علاقه خود را تماشا کنید یا کتاب مورد علاقه خود را بخوانید. صحبت های منفی خود را با اظهارات مثبت درباره خود عوض کنید. با ماساژ ، صورت یا مانیکور با بدن خود مهربان باشید. لباسی بپوشید که در آن احساس راحتی می کنید و برای شما مناسب است - زیر لباس خود پنهان نشوید. با خود همانند بهترین دوست خود رفتار کنید و مهربان باشید
نکات
- به جای پرخوری در غذاهای اضافی ، در مورد تغذیه سالم مشورت کنید.
- با خودتان ملایم باشید و کارهایی را انجام دهید که به آرامش ذهن و بدن شما کمک می کند.
