افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است برای دیگران عجیب یا ترسناک به نظر برسند ، اما وقتی آنها را بشناسید می توانند بسیار سرگرم کننده و جذاب باشند. این راهنما به شما توضیح می دهد که چگونه با آنها صحبت کنید.
مراحل
قسمت 1 از 2: درک نیازهای آنها
مرحله 1. نگران تماس چشمی نباشید
اکثر افراد مبتلا به اوتیسم اغلب تماس چشمی برقرار نمی کنند و اگر سعی کنید آنها را مجبور به انجام این کار کنید ، احساس ناراحتی می کنند. افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً وقتی نیازی به تماس چشمی ندارند می توانند فکر کنند ، گوش دهند و صحبت کنند.
- اگر برقراری تماس چشمی برای شما عجیب به نظر نمی رسد ، سعی کنید کنار هم بنشینید یا راه بروید ، یا در حین انجام کاری که چشمان شما را درگیر می کند (مانند طراحی یا قلاب بافی) چت کنید.
- آنها ممکن است همیشه هنگام گوش دادن به شما نگاه نکنند. برخلاف افراد غیر اوتیسم ، افراد اوتیسم همیشه به شخص یا چیزی که در موردش فکر می کنند نگاه نمی کنند.
مرحله 2. از دست زدن غیر منتظره به آنها خودداری کنید
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به لمس بسیار حساس هستند و حتی یک ضربه دوستانه به پشت می تواند نگران کننده یا دردناک باشد. با خیال راحت از فرد مبتلا به اوتیسم بپرسید که محدوده ها و محدودیت های او چیست. به عنوان مثال ، برخی از افراد مبتلا به اوتیسم با دستی بر روی شانه خود حواسشان پرت می شود ، در حالی که برخی دیگر عاشق آغوش گرفتن خرس هستند. به طور کلی ، بدون رضایت افراد مبتلا به اوتیسم دست نزنید و سعی کنید او را نگران نکنید.
- سعی کنید ابتدا بپرسید: "آیا دوست دارید بغل کنید؟" این به آنها این شانس را می دهد که اگر بیش از حد احساس خستگی می کنند ، رد شوند.
- اگر قرار است فرد مبتلا به اوتیسم را لمس کنید ، بگذارید او دست شما را ببیند. این باعث می شود آنها را شگفت زده نکنید و به آنها زمان می دهید که کنار بروند یا نه بگویند.
- افراد مبتلا به اوتیسم معمولاً نمی توانند هنگام لمس کردن با اضافه بار حسی مواجه شوند. تصور نکنید که "بله" دیروز "بله" امروز را تضمین می کند. برعکس ، آنها ممکن است دیروز نتوانند یک بغل را پردازش کنند ، اما امروز دوست دارند آن را در آغوش بگیرند.
مرحله 3. یک منطقه آرام برای معاشرت پیدا کنید
به دلیل اختلال پردازش حسی ، یک فرد اوتیستیک ممکن است در فیلتر کردن صداها و مناظر محیطی دچار مشکل شود. بنابراین ، ایده خوبی است که در مکان ساکت تری معاشرت کنید تا بهتر بتوانند روی مکالمه تمرکز کنند.
- اگر می گویند نمی توانند کاری را اداره کنند ، توجه کنید. اگر آنها می گویند ، منظورشان این است.
- گاهی اوقات افراد مبتلا به اوتیسم وقتی غرق می شوند درک آن دشوار است. اگر متوجه شدید که استرس به نظر می رسند ، آنها را به جایی ببرید که کمتر خسته کننده باشد.
مرحله 4. واضح و قابل فهم صحبت کنید
در حالی که برخی از افراد مبتلا به اوتیسم هیچ مانعی برای مکالمه معمولی ندارند ، برخی دیگر ممکن است همه آنچه شما می گویید را درک نکنند. احترام بگذارید و مایل باشید در صورتی که حرف شما را متوجه نشدند ، خود را تکرار کنید. در اینجا برخی از مشکلات آنها ممکن است با آن روبرو شوند…
-
مشکل در زبان تصویری
طعنه و طنز ممکن است برای افراد مبتلا به اوتیسم گیج کننده باشد. اگر آنها عجیب و غریب عمل می کنند ، ممکن است لازم باشد توضیح دهید که جدی نبوده اید.
-
مسائل مربوط به پردازش گفتار
صرف نظر از هوش یا واژگان آنها ، ممکن است زمان لازم باشد تا صداها را به معانی در سر خود تبدیل کنند. در مکالمه مکث کنید ، به آنها فرصت دهید تا فکر کنند و واکنش نشان دهند. از تکان دادن لیست های طولانی چیزها خودداری کنید-اگر انتظار دارید همه آنها را به خاطر بسپارید ، آنها را بنویسید.
- از صدای معمولی خود استفاده کنید. از صحبت با بزرگسالان در بحث کودک خودداری کنید.
مرحله 5. با خواندن نشانه های اجتماعی از چالش ها آگاه باشید
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است حالات چهره ، زبان بدن ، مفاهیم پنهان یا نکات را درک نکنند-این بستگی به فرد دارد. این به شما کمک می کند تا افکار و احساسات خود را روشن کنید. اگر آنها کاری انجام می دهند که از نظر اجتماعی ناشنوا است ، نادانی را فرض کنید تا بدخواهی. بعید است منظور آنها از این کار آسیبی باشد.
- از آنجا که درک قوانین اجتماعی برای افراد مبتلا به اوتیسم دشوارتر است ، ممکن است ناخواسته چیزی بی ادبانه بگویند. بهترین را فرض کنید: این که آنها رفتند زیرا نمی دانستند چگونه یک مکالمه را به پایان برسانند ، به جای آن به دلیل اینکه از شما متنفر هستند ، رفتند.
- با آنها چک کنید. "من متوجه شدم که شما دیروز در بقالی به شما سلام کردم جواب ندادید. آیا مرا نادیده گرفتید یا متوجه من نشدید؟" آنها از وضوح قدردانی خواهند کرد
- اگر احساسات شما را جریحه دار کردند ، بگویید. این به آنها این فرصت را می دهد که بفهمند ناراحت شده اید و از شما عذرخواهی کنند.
مرحله 6. بدانید که ممکن است شاهد یک فروپاشی یا تعطیلی باشید
فروپاشی زمانی اتفاق می افتد که فرد مبتلا به اوتیسم دیگر نمی تواند استرس فرو رفته خود را سرکوب کند و آن را در شرایط احساسی که ممکن است شبیه به خرابی یا عصبانیت باشد ، رها کند. خاموش شدن ها برعکس به نظر می رسد: فرد "خاموش می شود" ، منفعل می شود و توانایی تعامل را از دست می دهد. در هر دو مورد ، مهم است که به آنها صبر و شفقت بدهید.
- به آنها کمک کنید تا مکانی آرام و خصوصی پیدا کنند تا بتوانند آرام شوند. از پرسیدن سوالات ، تحت فشار قرار دادن آنها برای صحبت کردن ، یا تلاش برای حواس پرتی خودداری کنید. به آنها زمان بدهید.
- ورودی حسی را کاهش دهید.
- هرگز بدون اجازه آنها را نگیرید و سرشان فریاد نزنید. به یاد داشته باشید ، آنها نمی توانند آن را کنترل کنند و احتمالاً از دست دادن کنترل در یک مکان عمومی احساس شرمندگی می کنند. فروپاشی ها احساس وحشتناکی دارند.
- هنگامی که آنها احساس بهتری داشتند ، می توانید در مورد آنچه اتفاق افتاده است ، و اینکه دفعه بعد برای برآوردن بهتر نیازهای آنها (در صورت وجود) ، چه کاری می توان انجام داد. اگر آنها نمی خواهند در مورد آن صحبت کنند ، پس آن را رها کنید.
مرحله 7. انتظار داشته باشید که آنها را تحریک کند
استیمینگ یک رفتار طبیعی اوتیسم است که به آنها کمک می کند تا آرامش خود را حفظ کنند ، به وضوح فکر کنند ، احساس خوبی داشته باشند ، احساسات خود را بیان کنند و با دنیای چالش برانگیز سازگار شوند. وقتی دوستتان عصبانی می شود ، طوری رفتار کنید که انگار هیچ چیز غیرعادی در آن وجود ندارد: آن را نادیده بگیرید و به صحبت خود ادامه دهید یا به احساسات او پاسخ دهید (به عنوان مثال با او بخندید ، یا از او بپرسید که آیا اوضاع خوب است زیرا به نظر می رسد ناراحت است). آنها از پذیرش شما قدردانی خواهند کرد.
- اگر تحریک آنها با نیازهای شما تداخل دارد (به عنوان مثال قدم زدن آنها باعث می شود به معنای واقعی کلمه سرگیجه داشته باشید) ، به آرامی از آنها بخواهید تا به محرک دیگری تغییر دهند. هرگز از آنها نخواهید که تحریک خود را متوقف کنند فقط به این دلیل که باعث احساس خجالت یا ناراحتی می شوید.
- اگر یک فرد اوتیسم از اطرافیان شما عصبانی می شود ، آن را یک تعریف تلقی کنید-آنها آنقدر به شما اعتماد دارند که خودشان در اطرافتان باشند.
مرحله 8. اگر از نیازهای آنها مطمئن نیستید بپرسید
اشکالی ندارد که از یک فرد مبتلا به اوتیسم بپرسید که چگونه می توانید نیازهای او را برطرف کنید. پرسیدن بسیار بهتر از فرض است. از افرادی که برچسب "عملکرد بالا" نامیده می شوند ، اغلب انتظار می رود که با استانداردهای غیر اوتیسم (هرچند دردناک یا دشوار) سازگار شوند ، در حالی که افراد "کم کار" ممکن است طوری رفتار کنند که انگار نمی توانند چیزی را درک کنند ، چه برسد به ذهن یا نیاز دارد. س Beingال از نیازهای آنها اغلب تسکین دهنده است.
- لازم نیست موضوع مهمی باشد: تنها چیزی که شما می پرسید این است که "چه کمکی می توانم بکنم؟"
- این باعث بهبود کیفیت تعاملات شما می شود-دختری که قبلاً در یک کافه تریا بی توجه بود ممکن است در یک کافه آرام و بدون حواس پرتی به یک شریک گفتگوی فعال تبدیل شود.
- ممکن است برای پاسخگویی به آنها زمان نیاز باشد و ممکن است بعداً در پاسخ های خود تجدید نظر کنند. اوتیسم یک ناتوانی پیچیده است و فکر کردن به همه جنبه های مهم در بالای سر آنها دشوار است.
مرحله 9. مطالعه درباره اوتیسم را در نظر بگیرید
اینترنت مملو از اطلاعات سازمانهای تحت درمان با اوتیسم و نویسندگان اوتیستیک (مانند سینتیا کیم و امی سکنزیا) است که بینشی در مورد نحوه عملکرد ذهن خود ارائه می دهند. وب سایت کیم لیستی از وبلاگ های توصیه شده را در نوار کناری دارد.
- مراقب گروه هایی باشید که افراد مبتلا به اوتیسم را حذف نمی کنند ، بر "بار" و "بلایا" تمرکز می کنند یا خود را ضد اوتیسم نشان می دهند. این گروه ها مفید نیستند و دقیق نیستند. به افراد واقعی اوتیسم گوش دهید.
- برخی از والدین و درمانگران وجود دارند که منابع دلسوزانه و بصیرتی می نویسند. به عنوان مثال ، آریان زورچر از کتاب امید اما و دکتر جونین بیسمن در بین افراد مبتلا به اوتیسم از شهرت خوبی برخوردارند. این افراد همچنین می توانند اطلاعات خوبی ارائه دهند.
مرحله 10. به یاد داشته باشید که اوتیسم چیزی فراتر از لیستی از نقص ها و چالش ها نیست
همچنین دارای نقاط قوت قابل توجهی است که می تواند افراد اوتیستیک را به دوستان بسیار خوبی تبدیل کند. بسیاری از افراد اوتیسم بامزه ، واقعی ، وفادار ، دوست داشتنی و بصیر هستند. نقاط قوت فردی دوست خود را بشناسید و از آنها برای شخصی که هستند قدردانی کنید. شما می توانید یک ناتوانی را تصدیق کنید در حالی که هنوز از آن شخص به عنوان یک انسان ارزشمند و دوست داشتنی قدردانی می کنید.
مرحله 11. سعی کنید درک کنید
هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است و تفاوت های آنها ممکن است آنها را عجیب یا حتی بی ادب جلوه دهد. ممکن است به دلیل ناتوانی باشد که آنها فاش نکرده اند ، شرایط مشترک یا عدم درک قوانین اجتماعی. به احتمال زیاد ، آنها هرگز قصد بی ادبی نداشتند ، و اگر بیاموزند که احساسات دیگران را جریحه دار کرده اند ، ناراحت و عذرخواهی می کنند.
قسمت 2 از 2: مکالمه
مرحله 1. منتظر نباشید فرد مبتلا به اوتیسم شروع به گفتگو کند
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم در شروع مکالمه مشکل دارند و ممکن است سرنخ هایی را که می خواهید با آنها صحبت کنید پیدا نکنند. اگر می خواهید با آنها صحبت کنید ، فقط بروید و این کار را انجام دهید! اگر ناهنجار به نظر می رسد نگران نباشید ، زیرا به هر حال اکثر افراد مبتلا به اوتیسم به کمی ناخوشایند عادت کرده اند.
مرحله 2. برخی از نقاط مشترک را پیدا کنید
اکثر افراد مبتلا به اوتیسم موضوعاتی دارند که علاقه خاصی به آنها دارد و اگر فکر می کنند شما علاقه مند هستید ، دوست دارند در مورد آنها صحبت کنند.
مرحله 3. سوالات خود را مودبانه نگه دارید
اگر در مورد اوتیسم س questionsالی دارید ، اشکالی ندارد بپرسید ، اما از پرسیدن سوالاتی مانند "آیا می توانید عاشق شوید؟" یا "آیا افراد مبتلا به اوتیسم نیز دارای دکمه شکم هستند؟" از آنجا که آنها تحقیرآمیز و بی ادب هستند. از یک فرد اوتیسم چیزی نپرسید که از پرسیدن آن از یک فرد غیر اوتیسم احساس راحتی نمی کنید.
اگر مطمئن نیستید که س questionالی مناسب است یا خیر ، آن را در اینترنت جستجو کنید. به این ترتیب ، می توانید شرمندگی خود را برای خود ذخیره کنید زیرا متوجه شده اید که افراد مبتلا به اوتیسم دارای دکمه شکم هستند و شما به طور تصادفی باعث ناراحتی هیچکس نخواهید شد
مرحله 4. در صورت نیاز مرزها را تعیین کنید
از آنجا که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه نشانه های اجتماعی را تشخیص ندهند ، ممکن است به جای رد نکات ، باید صریح باشید. در اینجا چند نکته وجود دارد که می توانید برای تعیین محبت و مودبانه مرزها را بیان کنید:
- "صحبت در مورد گربه ها خوب بود ، اما در حال حاضر کمی از این موضوع خسته شده ام. آیا می توانیم به جای آن در مورد مدرسه یا چیز دیگری صحبت کنیم ، و بعداً در مورد گربه ها بیشتر صحبت کنیم؟"
- "من الان باید بروم روی پروژه ای کار کنم ، خوب؟ شام را می بینم."
- "خوب ، بهتر است من عجله کنم ، بنابراین من در جلسه ام دیر نمی شوم. بعداً شما را بگیرم!"
- "من در حال حاضر به زمان تنهایی نیاز دارم."
مرحله 5. به آنها گوش دهید
گاهی اوقات ، افراد اطراف یک فرد مبتلا به اوتیسم گرفتار درمان و آموزش می شوند ، تا جایی که فراموش می کنند که اوتیسم یک فرد دارای افکار و احساسات است. به دوست خود فرصت دهید تا درک شود.
مرحله 6. وقتی نیاز به پایان دادن به مکالمه دارید (در صورت نیاز) مستقیم باشید
اگر می خواهید ترک کنید یا کار دیگری انجام دهید ، بهتر است مودب و شفاف باشید. مودبانه توجه آنها را جلب کنید و توضیح دهید که باید بروید.
- افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم ظریفی را که می خواهید ترک کنید از دست بدهند.
- اگر در مورد موضوعی صحبت می کنید که برای آنها جالب نیست ، ممکن است آنها نحوه تغییر موضوع را ندانند یا به شما اطلاع دهند که ترجیح می دهند کار دیگری انجام دهند. اگر آنها به طور ناگهانی عمل کردند یا به طور غیر منتظره رفتند ، آن را کنار بگذارید. احتمالاً منظور آنها هیچ آسیبی از آن نبوده است.
مرحله 7. از آنها بخاطر آنچه هستند قدردانی کنید
بسیار معمول است که سازمان ها و افراد غیر اوتیسم با اوتیسم مانند یک بیماری یا بیماری که باید "درمان" شود ، برخورد کنند. اکثر افراد مبتلا به اوتیسم فقط می خواهند دوست داشته شوند ، اوتیسم و همه ، و مانند انسانهای برابر با آنها رفتار شود. نشان دادن پذیرش بدون قید و شرط برای آنها به معنای جهان است.
نکات
- به یاد داشته باشید که افراد مبتلا به اوتیسم افراد هستند. در حالی که مغز آنها عملکرد متفاوتی دارد ، از جهات مختلف آنها به اندازه همسالان خود توانایی دارند و از جهاتی از نظر مهارت از آنها پیشی می گیرند. همانطور که با یکی از همسالان خود صحبت می کنید (اما با زبان عامیانه/غیر لغوی کمتر و کلیات کلی) با یک فرد اوتیسم صحبت کنید. آنها از آن قدردانی خواهند کرد.
- به یک فرد مبتلا به اوتیسم زمان دهید تا به سوالات شما فکر کند و به آنها پاسخ دهد. بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم متفکر هستند و ممکن است در چیدمان تمام افکار خود در قالب جملات مشکل داشته باشند. صبور باشید زیرا آنها بهترین راه برای پاسخ را پیدا کرده اند.
- اگر یک فرد اوتیسم در مورد یک موضوع زیاد صحبت می کند ، این معمولاً موضوع مورد علاقه او است. پس از صحبت در مورد موضوع با آنها ، بروید و در مورد آن اطلاعات بیشتری کسب کنید: در مورد آن تحقیق کنید ، آن را به صورت آنلاین جستجو کنید ، از دیگران که در مورد آن اطلاعات زیادی دارند بپرسید و غیره آنها بسیار خوشحال خواهند شد که وقتی دفعه بعد صحبت می کنید این کار را انجام داده اید !
- اگر به شما نگاه نکنند ناراحت و ناراحت نشوید. در بسیاری از مواقع ، نگاه به افراد آنقدر برای افراد مبتلا به اوتیسم تمرکز دارد که نمی توانند روی حرف های شما تمرکز کنند!
- اشکالی ندارد اگر کاری را که آنها انجام می دهند یا می گویند درک نکنید. فقط از آنها بپرسید که منظورشان واضح و مختصر چیست و با حوصله منتظر پاسخ باشید.
- متفاوت نقصی ندارد. آنها می توانند بیشتر کارهایی را که شما می توانید انجام دهند ، فقط متفاوت.
- به آنها بگویید که قرار است چه کاری انجام دهید یا چه اتفاقی قرار است از قبل بیفتد.
- به آنها فرصت دهید. افراد اوتیسم می توانند بهترین دوستان باشند- آنها وفادار ، صادق ، منحصر به فرد و جالب هستند!
- برخی از افراد مبتلا به اوتیسم متنفرند از اینکه در چشمانشان نگاه نشوند ، برخی از آنها نه. به هر حال آنها هنوز مردمی هستند!
هشدارها
- آنها را از برانگیختن یا مشارکت با علایق خاص خود دلسرد نکنید. این امر به عزت نفس و توانایی های مقابله ای آنها آسیب می رساند. در عوض ، از آنها بخاطر آنچه هستند قدردانی کنید.
- تلاش برای جلوگیری از تحریک آنها ، به ویژه هنگامی که دچار استرس/اضطراب هستند ، ممکن است اضطراب را افزایش دهد. در عوض ، از آنها بپرسید چه مشکلی دارد و بپرسید چگونه می توانید کمک کنید/پیشنهاد کمک کنید.
- هرگز یک فرد مبتلا به اوتیسم را مسخره نکنید و او را مسخره نکنید. استفاده از نقاط ضعف آنها (به عنوان مثال ساده لوحی ، دست و پا چلفتی) اشکالی ندارد.
- اگر می توانید بگویید که فرد هنگام صحبت با او استرس یا اضطراب بیشتری پیدا می کند ، از او بپرسید که آیا بارش زیاد است یا فعلاً پیشنهاد ترک کنید. گاهی اوقات افراد مبتلا به اوتیسم بیش از حد تحریک می شوند و برای آرام شدن نیاز به زمان آرام دارند. افراد مبتلا به اوتیسم برای فیلتر کردن محرک های نامربوط تلاش می کنند و اگر به اندازه کافی تحریک شوند ، ممکن است ذوب یا خاموش شوند. این بدان معنا نیست که آنها شما را دوست ندارند. فقط به این معنی است که آنها به اندازه کافی برای آن روز مصرف کرده اند.
