پرخوری عصبی (bulimia nervosa) یا به اختصار پرخوری عصبی (bulimia) یک اصطلاح پزشکی برای فرآیند شناخته شده تری است که "پرخوری و پاکسازی" نامیده می شود. افراد مقدار زیادی غذا را در مدت زمان کوتاهی (بینینگ) مصرف می کنند ، اما سپس از غذا (تصفیه) خلاص می شوند. روشهای مختلفی برای رهایی از غذا یا "جبران" پرخوری وجود دارد. این موارد می تواند مواردی مانند استفراغ ، ورزش بیش از حد ، مصرف داروهای ادرارآور ، ناشتا و غیره باشد. کسی که با پرخوری عصبی مبارزه می کند ، اغلب افسردگی و/یا سایر مشکلات پزشکی نیز خواهد داشت. این اختلال اغلب می تواند ناشی از تغییرات شدید زندگی یا استرس باشد. اگر شما یا کسی که به او اهمیت می دهید با پرخوری روبرو هستید ، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.
مراحل
روش 1 از 3: به دنبال نشانه های جسمانی باشید تا بفهمید فرد مبتلا به بولیمیک است
مرحله 1. به دنبال چشم ها و گونه های قرمز یا متورم باشید
اگر کسی در حال استفراغ باشد ، اغلب فک و گونه هایش متورم می شود. همچنین معمول است که آنها آنقدر فشار می آورند که رگ های خونی را در چشم خود می ترکانند. این باعث تورم چشم ها می شود و نشانه پرخوری عصبی است.
مرحله 2. به هرگونه پینه یا زخم در دست و انگشتان آنها توجه کنید
وقتی استفراغ می کنید ، اسید معده با غذا بیرون می آید. قرار گرفتن مکرر در معرض این اسید می تواند به پوست و ناخن های دست و انگشتان فرد آسیب برساند. همچنین معمولاً برای افرادی که با بولیمیا سر و کار دارند ، زخم هایی در دست و انگشتان پا در برخورد با دندان ها در حین تلاش برای ایجاد استفراغ وجود دارد.
مرحله 3. به نحوه بوی آنها توجه کنید
یکی از روشهای رایج پاکسازی ، ایجاد استفراغ است. این بوی دشواری برای پوشاندن است ، و اگر دقت کرده باشید ممکن است متوجه آن شوید. اگر فردی یکبار بوی استفراغ بدهد ، ممکن است به سادگی بیمار باشد (و شاید حتی از این کار خجالت بکشد). اگر بوی استفراغ را به طور مکرر بر روی فرد احساس می کنید ، احتمالاً این می تواند راهی برای پاکسازی باشد.
مرحله 4. مراقب نوسانات وزن باشید
پاکسازی راه موثری برای حذف کالری از بدن نیست (که معمولاً هدف اصلی است) ، بنابراین فرد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن کم نخواهد داشت. اکثر افراد مبتلا به این اختلال کمی اضافه وزن دارند یا وزن طبیعی دارند. با این حال ، معمول است که کسی که با پرخوری عصبی مبارزه می کند ، وزن خود را به طور مکرر تغییر دهد (به عنوان مثال ، کاهش 10 پوند در این ماه ، سپس افزایش وزن در ماه آینده پانزده ، و مدت کوتاهی بعد از آن هفده کاهش).
مرحله 5. به دهان آنها نگاه کنید
اگر فردی با القای استفراغ در حال پاکسازی است ، احتمالاً لب های خشک و ترک خورده ای دارد. نشانه دیگر خونریزی لثه یا تغییر رنگ دندان است. دندانپزشک یا پزشک ممکن است متوجه تورم غدد بزاقی یا ساییده شدن مینای دندان نیز شود.
مرحله 6. نگرانی های خود را با پزشک خود در میان بگذارید
اگر شخص موردنظر شما یک کودک خردسال است (و شما سرپرست او هستید) می توانید نگرانی های خود را با پزشک وی در میان بگذارید. پزشک می تواند علائم بولیمیا مانند اسیدوز متابولیک یا آلکالوز را جستجو کند. کلسترول بالا نیز می تواند نشانه پرخوری عصبی باشد.
روش 2 از 3: به دنبال نشانه های رفتاری باشید تا بفهمید کسی مبتلا به بولیمیک است
مرحله 1. به جایی که بعد از غذا می روند توجه داشته باشید
اگر کسی مشغول تمیز کردن و پاکسازی است ، اغلب قبل از دیگران خود را از میز معذور می کند. همچنین اگر احساس کنند زیاد غذا خورده اند یا غذاهای اشتباه مصرف کرده اند ، پاکسازی می شوند. این اغلب بدان معناست که آنها به دستشویی می روند ، اما نه همیشه. شما باید به عادات بعد از غذا توجه زیادی داشته باشید.
مرحله 2. به عادات حمام توجه کنید
معمول است که شخصی در حمام آب را تمیز می کند تا صدای تمیز کردن را بپوشاند. آنها همچنین ممکن است چندین بار توالت را بشورند ، زیرا بوی آن در بین دوره های پاکسازی ناخوشایند است. این دوره ها معمولاً اندکی بعد از غذا اتفاق می افتد.
مرحله 3. به علائم خروج توجه کنید
هنگامی که کسی در حال مبارزه با پرخوری عصبی است ، بخش مهمی از احساس گناه و عزت نفس پایین وجود دارد. این باعث می شود که فرد از برقراری ارتباط اجتماعی مانند برقراری ارتباط چشمی دست بردارد. همچنین می تواند باعث شود که فرد از روابط فیزیکی و احساسی در روابط خودداری کند.
مرحله 4. برنامه غذایی ثابت را بررسی کنید
معمولاً برای افراد مبتلا به بولیمیا مشکل وجود دارد که به برنامه غذایی خود پایبند باشند. آنها ممکن است وعده های غذایی خود را حذف کنند و وعده های غذایی زیادی را بخورند و تنها در مواقعی که از نظر جسمی ناراحت هستند ، توقف می کنند. گاهی چرخه های پرخوری و سپس روزه داری مشخص می شود. اینها همه علائم بولیمیا هستند.
مرحله 5. به علائم وسواس در اطراف تصویر بدن گوش دهید
این وسواس ها می توانند گریزان باشند و تحت عنوان "نگران سلامتی" پنهان شوند. وسواس های رایج در مورد بدن عبارتند از: غذا خوردن ، کالری شماری و رژیم های غذایی ناگهانی ، عادات ورزشی زیاد ، نگرانی مداوم در مورد غذا و وزن و وسواس در ظاهر آنها. مراقبت از خود سالم است ، اما وسواس در مورد "سلامتی" یا "ظاهر" می تواند نشانه پرخوری باشد.
مرحله 6. به رفتارهای دفاعی توجه کنید
اگر کسی که به او اهمیت می دهید پرخوری را پنهان می کند ، نمی خواهد شما متوجه آن شوید. احساس گناه و شرمندگی که به چرخه تقلب و پاکسازی دامن می زند ، تصور این که گرفتار شده اند برای اکثر افراد غیرقابل تحمل است. اگر عادات غذایی یا غذایی را مطرح کنید ، به احتمال زیاد فردی که با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می کند ، به طور غیرمنطقی دفاعی می شود.
مرحله 7. به استفاده زیاد از خوشبو کننده های نفس توجه کنید
اگر فردی با القای استفراغ در حال پاکسازی است ، به احتمال زیاد از خوشبو کننده های تنفس نعناع (مانند آدامس ، دهانشویه یا نعناع) برای پوشاندن نفس خود استفاده می کند. اگر متوجه علائم دیگری از پرخوری عصبی شده اید یا به پرخوری شک شدید دارید ، این نشانه دیگری است که باید مراقب آن باشید. به یاد داشته باشید که داشتن آدامس دلیل شک نیست.
مرحله 8. از رفتارهای دیگر مرتبط با پرخوری عصبی آگاه باشید
بولیمیا ناشی از مبارزات احساسی و عزت نفس است. بسیار معمول است که فرد مبتلا به پرخوری عصبی رفتارهای دیگری را نشان دهد که نشان دهنده این مبارزات است. مصرف مواد مخدر ، افسردگی ، اضطراب و بی اشتهایی همه در افرادی که با بولیمیا دست و پنجه نرم می کنند شایع است.
روش 3 از 3: به دنبال علائم دیگری باشید تا بفهمید کسی مبتلا به پرخوری عصبی است
مرحله 1. مراقب گم شدن غذا باشید
برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی ، غذا خوردن اغلب چیزی است که باید از آن شرمسار بود. معمولاً برای فرد مبتلا به بولیمیا دزدکی یا سرقت غذا و مخفی نگه داشتن آن معمول است. اگر مقدار زیادی غذا غالباً از بین می رود ، این سزاوار توجه شما است.
مرحله 2. سطل زباله یا بازیافت را زیر نظر بگیرید
اگر کسی مخفیانه غذا بخورد ، به احتمال زیاد شواهد را در اختیار خواهد داشت. حتی اگر متوجه گم شدن غذا نشوید ، مقدار زیادی بسته بندی یا دور ریختن ظروف غذا ممکن است نشان دهد که غذا می خورد. حتماً قبل از برداشتن به سطل زباله یا بازیافت آن نگاه کنید ، زیرا کسی که در مخفی کردن لفافه ها کوشا است ، ممکن است تا آخرین لحظه منتظر دفع آنها باشد.
مرحله 3. به دنبال محصولات تصفیه کننده باشید
همه افرادی که با بولیمیا دست و پنجه نرم می کنند با القای استفراغ مبارزه نمی کنند. استفاده از ملین ها یا دیورتیک ها برای پاکسازی معمول است. قرص های رژیمی و کاهش دهنده اشتها نیز ممکن است برای کمک به مراحل روزه داری استفاده شوند.
مرحله 4. به هر چیزی که بوی استفراغ می دهد توجه کنید
گاهی اوقات به سختی می توان بوی فرد را پس از پاکسازی متوجه شد. با این حال ، ممکن است متوجه شوید که حمام اغلب بوی استفراغ می دهد. همچنین می توانید توجه داشته باشید که آیا لباس های کثیف آنها بوی استفراغ می دهد یا خیر. اینها ممکن است علائم بولیمیا باشند.
مرحله 5. به زهکش های متوقف شده توجه کنید
همه استفراغ های القایی در توالت اتفاق نمی افتد. برخی افراد استفراغ را در سینک ظرفشویی انتخاب می کنند و برخی دیگر دوش را بسیار مناسب می دانند زیرا آب صدای تمیز کردن را می پوشاند. اگر مشکل تخلیه دارید ، این می تواند نشانه این باشد که فردی با بولیمیا دست و پنجه نرم می کند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- به یاد داشته باشید که افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب نمی توانند رفتار خود را متوقف کنند. انتقاد از آنها به خاطر رفتارشان اغلب می تواند عزت نفس پایین آنها را تقویت کرده و رفتار را بدتر کند. اگر فردی که می شناسید با بیماری پرخوری روبرو است ، از متخصصان کمک بخواهید.
- به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن محدود به هر سن و جنسیت خاصی نیست. هر فرد ، زن یا مرد ، می تواند در هر سنی با بولیمیا دست و پنجه نرم کند.
- برخی از افراد توانایی پاکسازی بسیار آرام را دارند.
- اگر دوست/عضو خانواده شما رنج می برد ، از او حمایت کنید اما در مورد ظاهر آنها اظهار نظر نکنید. در عوض ، سعی کنید از آنها حمایت کنید و به آنها یادآوری کنید که شما برای کمک به آنها حضور دارید و لازم نیست آنها برای همیشه پرخاشگر/بی اشتها باشند. همیشه امیدی هست.
هشدارها
- در مورد نگرانی های خود در مقابل دیگران در مقابل دیگران قرار نگیرید.
- کسی را تحت فشار قرار ندهید که اگر با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کند به شما بگوید. ممکن است نیاز به توجه پزشکی باشد تا آنها را به تصدیق برساند.
- فقط به این دلیل که فردی نشانه پرخوری را نشان می دهد به این معنی نیست که این اختلال را دارد.
- اگر فکر می کنید فردی دچار پرخوری عصبی است ، فوراً اقدام کنید. پرخوری عصبی می تواند به سرعت به فرد آسیب برساند و مهم است که در اسرع وقت از او کمک بگیرید.
