معاینات قبل از تولد ، پزشک را قادر می سازد تا یک سری آزمایشات منظم را برای اطمینان از سلامت مادر و نوزاد انجام دهد. آزمایش در طول بارداری انجام می شود. معاینه یک بار در ماه برای هفته های هشتم تا 28 ، دو بار در ماه تا هفته های 28 تا 36 و هر هفته از هفته 36 تا تولد توصیه می شود. با این حال ، زنان با بارداری های پرخطر ممکن است نیاز داشته باشند که بیشتر به پزشک خود مراجعه کنند. این مهم است که شما این آزمایش ها و دلیل ارائه آنها را درک کنید ، بنابراین می توانید در مورد داشتن یا نداشتن آنها تصمیم گیری آگاهانه بگیرید.
مراحل
قسمت 1 از 4: آزمایش در سه ماهه اول بارداری
مرحله 1. بارداری را تأیید کنید
یکی از اهداف اصلی اولین ویزیت پزشک تأیید این است که شما واقعاً باردار هستید. این کار با آزمایش حاملگی ادراری که در مطب انجام می شود انجام می شود. اگر نگرانی برای سقط جنین یا حاملگی خارج از رحم وجود دارد ، ممکن است نیاز به آزمایش خون داشته باشید.
این را شخصی نگیرید پزشک آزمایش را انجام نمی دهد زیرا به شما اعتقاد ندارند. آنها به سادگی می خواهند مطمئن شوند که شما مثبت کاذب (آزمایش مثبت در زمان بارداری) دریافت نکرده اید یا در اوایل بارداری سقط نکرده اید ، زیرا این امر نسبتاً شایع است. بسیاری از زنان سقط جنین می کنند بدون اینکه حتی متوجه باردار شدن خود شوند
مرحله 2. سونوگرافی ترانس واژینال انجام دهید
در طی سونوگرافی ترانس واژینال ، پزشک یک پروب را در واژن شما قرار می دهد. هدف از این آزمایش عبارت است از: تأیید حاملگی ، تعیین وجود یا عدم وجود چند جنین ، یافتن ضربان قلب نوزاد ، تعیین علت هرگونه خونریزی (در صورت تجربه آن) و تشخیص حاملگی خارج رحمی ، که هنگام تخمک بارور خود را در جایی خارج از رحم متصل کرده است.
این آزمون نباید دردناک باشد ، اگرچه اگر در طول امتحان دچار استرس یا تنش شدید ، ممکن است کمی ناراحتی را تجربه کنید. همچنین ممکن است پس از معاینه کمی لکه بینی (خونریزی) را تجربه کنید. این نگران کننده نیست زیرا معمولاً در اثر چند رگ خونی گردنی رخ می دهد. رنگ لکه بینی (در صورت بروز) معمولاً قهوه ای روشن یا صورتی است. اگر خون قرمز روشن است و در ناحیه شکم نیز دچار گرفتگی می شوید ، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید
مرحله 3. یک آزمون کامل برنامه ریزی کنید
هنگامی که متوجه می شوید باردار هستید ، باید یک ویزیت را با پزشک یا پرستار و مامای مجاز انجام دهید تا یک معاینه کامل انجام شود. در طول این آزمایش ، قد ، وزن ، فشار خون و نبض شما اندازه گیری می شود. پزشک شما سوالات زیادی را در مورد سابقه خانوادگی شما و همسرتان و همچنین س generalالات کلی در مورد شیوه زندگی (رژیم غذایی ، استفاده از داروها ، سطح فعالیت و غیره) می پرسد.
- شما به احتمال زیاد یک معاینه زنان خواهید داشت که شامل معاینه سینه ، پاپ اسمیر و آزمایش خون برای تعیین گروه خونی ، شمارش کامل خون و STI های خاص است.
- در این مرحله ، پزشک همچنین ممکن است آزمایشات بیشتری را برای بررسی مشکلات سلامتی بر اساس عوامل خطر شما ، مانند کم خونی یا بیماریهای ارثی که ممکن است از آنها بی اطلاع باشید ، پیشنهاد کند.
مرحله 4. گروه خونی خود را تعیین کنید
شما باید خون خود را بگیرید تا پزشک بتواند گروه خونی شما را تعیین کند. اگر گروه خونی پدر نوزاد مثبت است در حالی که شما یک گروه منفی دارید ، ممکن است گروه خونی Rh مثبت نوزاد شما داشته باشد. اگرچه این معمولاً بر بارداری اول تأثیر نمی گذارد ، اما می تواند منجر به عوارضی در بارداری های بعدی شود ، زیرا خون مادر ممکن است آنتی بادی هایی ایجاد کند که در صورت داشتن گروه خونی Rh مثبت (به این بیماری Rh می گویند) به جنین در حال رشد حمله می کنند.
- به عنوان مثال ، اگر شما خون نوع O دارید و پدر نوزاد خون A+ دارد ، ممکن است نوزاد شما نیز دارای گروه خونی مثبت باشد. در این صورت ، پزشک دو تزریق به شما می کند: یکی در هفته 28 بارداری و دیگری در 72 ساعت پس از زایمان. این تزریق Rh immun-globulin نامیده می شود و به عنوان واکسنی عمل می کند که از ساخت آنتی بادی در برابر نوزاد جدید یا نوزادان آینده ای که ممکن است تصور کنید جلوگیری می کند.
- اگر گروه خونی پدر را نمی شناسید و به هر دلیلی نمی توانید از آن مطلع شوید ، نگران نباشید. پزشک ممکن است اقدامات پیشگیرانه ای را برای جلوگیری از عوارض انجام دهد.
مرحله 5. غربالگری سه ماهه اول را تکمیل کنید
غربالگری سه ماهه اول یک بررسی جامع است که معمولاً شامل آزمایش خون مادر و سونوگرافی است. هدف از این آزمایش غربالگری ناتوانی های کروموزومی احتمالی مانند سندرم داون (که تریزومی 21 نیز نامیده می شود) و همچنین تریزومی 13 ، 18 ، اسپینا بیفیدا و نقایص لوله عصبی است.
- این آزمایش معمولاً بین هفته های 11 تا 14 انجام می شود. پزشک از اطلاعات مربوط به شما مانند سن شما و نتایج آزمایش خون برای تعیین احتمال ابتلای نوزاد شما به ناهنجاری های کروموزومی استفاده می کند.
- این آزمایش پروتئینی در خون شما موسوم به AFP را اندازه گیری می کند که فقط در دوران بارداری وجود دارد. سطوح غیرطبیعی این پروتئین می تواند نشان دهنده نقص های جسمی ، نقص های کروموزومی یا نقایص لوله ای باشد ، اما همچنین می تواند نشان دهنده سررسید اشتباه محاسبه شده یا بارداری مادر با چند نوزاد باشد.
- اگر نتایج به طور غیر طبیعی برمی گردد ، پزشک شما ممکن است با توصیه سونوگرافی برای بررسی وجود نقص فیزیکی یا عدم بررسی بیشتر ، یا ممکن است توصیه کند که آمنیوسنتز انجام دهید.
- با این حال ، مهم است که بدانید که این آزمایش اختیاری است. در حالی که این آزمایش 85 درصد ناهنجاری ها را با موفقیت تشخیص می دهد ، 5 درصد نیز دارای نرخ مثبت کاذب است. این بدان معناست که در 5 cases موارد ، آزمایش ناهنجاری هایی را که وجود ندارد تشخیص می دهد. به یاد داشته باشید که آزمایش ژنتیک تنها یک ابزار غربالگری است ، نه یک ابزار تشخیصی. اگر نتایج غیر طبیعی باشد ، لزوماً به این معنا نیست که مشکلی در نوزاد وجود دارد. همچنین ممکن است نشان دهد که شما دوقلو باردار هستید یا پزشک شما تاریخ سررسید را اشتباه محاسبه کرده است.
مرحله 6. غربالگری ادرار را انجام دهید
پزشک همچنین از شما می خواهد در یک فنجان ادرار کنید تا بتواند میزان پروتئین بالای ادرار را آزمایش کند ، که ممکن است نشان دهنده مشکلات کلیوی باشد. آزمایش ادرار همچنین می تواند برای بررسی پره اکلامپسی ، یک وضعیت بالقوه تهدید کننده زندگی ، که معمولاً با فشار خون بالا و سطح بالای پروتئین در ادرار مشخص می شود ، مورد استفاده قرار گیرد.
- آزمایش ادرار روش دیگری برای بررسی دیابت بارداری است.
- همچنین ممکن است از آزمایش ادرار برای اطمینان از عدم وجود باکتری در بدن که می تواند به شما یا جنین آسیب برساند ، استفاده شود.
- توجه داشته باشید که به احتمال زیاد در طول هر دوره بارداری ادرار خود را آزمایش می کنید.
مرحله 7. غربالگری ویروس زیکا
زیکا ویروسی است که از طریق نیش پشه آلوده منتقل می شود. اخیراً شیوع ویروس زیکا در نقاط خاصی از جهان مشاهده شده است. ارتباط بین قرار گرفتن در معرض ویروس و چندین عارضه مربوط به تولد ، به ویژه میکروسفالی ، مشخص شده است. میکروسفالی یک نقص مادرزادی است که منجر به کوچک شدن غیرطبیعی سر می شود و می تواند منجر به نقایص ذهنی مختلف شود.
- اگر اخیراً به هر کشوری در دریای کارائیب ، آمریکای مرکزی ، جزایر اقیانوس آرام یا آمریکای جنوبی سفر کرده اید ، باید پزشک خود را مطلع کنید که آیا فکر می کنید در معرض این ویروس قرار گرفته اید یا خیر.
- یک آزمایش غربالگری برای ویروس وجود دارد که ممکن است بتوانید آن را به عنوان بخشی از غربالگری اولیه دوران بارداری دریافت کنید.
قسمت 2 از 4: آزمایش در سه ماهه دوم
مرحله 1. دیابت بارداری را بررسی کنید
بر اساس شاخص توده بدنی (BMI) یا سابقه خانوادگی ، پزشک ممکن است بخواهد در سه ماهه اول بارداری آزمایشی را برای بررسی دیابت بارداری انجام دهد. با این حال ، اگر BMI شما طبیعی است و سابقه خانوادگی دیابت ندارید ، این آزمایش معمولاً در سه ماهه دوم ، معمولاً بین هفته های 24 تا 28 انجام می شود.
- این آزمایش شامل نوشیدن محلول گلوکز و سپس آزمایش سطح قند خون شما حدود یک ساعت بعد است. اگر قند خون شما بالاتر از حد معمول است ، این لزوماً نشان دهنده ابتلا به دیابت بارداری نیست. با این حال ، پزشک شما به احتمال زیاد آزمایشات بعدی را برای تعیین اینکه آیا شما انجام می دهید یا نه انجام می دهد.
- دیابت بارداری اغلب پس از زایمان از بین می رود ، اما باید بدانید که در صورت ابتلا به دیابت بارداری ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع 2 هستید ، بنابراین نظارت بر قند خون و رژیم غذایی سالم بسیار مهم است.
مرحله 2. در غربالگری سه ماهه دوم سونوگرافی جنین انجام دهید
برای بسیاری از والدین آینده ، این بهترین بخش آزمایش قبل از تولد است. سونوگرافی جنین به سونوگرافیست اجازه می دهد تا آناتومی نوزاد در حال رشد را بررسی کند. برای والدین ، این فرصت به آنها می دهد که قبل از تولد نوزاد خود را ببینند. اگر شما بخواهید ، ممکن است پزشک بتواند جنسیت نوزاد را به شما بگوید.
در طول این امتحان ، سونوگرافیست چندین چیز را اندازه گیری و بررسی می کند. مواردی که آنها باید به آن توجه کنند عبارتند از: شکل و اندازه سر نوزاد ، علائم شکاف کام ، ناهنجاری های ستون فقرات و پوست ، قلب برای اطمینان از رشد غیرطبیعی آن ، دیواره شکم (که محل معمول نقایص است. کلیه ها باید مطمئن شوند که دو عدد از آنها وجود دارد ، همچنین انگشتان دست و پا (هرچند قادر به شمارش آنها نیستند). آنها همچنین به رحم و محل جفت خود نگاه می کنند تا مطمئن شوند دهانه رحم شما را نمی پوشاند
مرحله 3. برای آزمایش خون آماده شوید
آزمایش خون ممکن است به عنوان پیگیری آزمایش از سه ماهه اول انجام شود و سطح AFP شما بررسی شود. در صورت انجام آزمایش در سه ماهه اول و دوم ، آزمایش اختلالات ژنتیکی معمولاً قابل تأیید است.
مرحله 4. آمنیوسنتز انجام دهید
در صورت افزایش خطر ناهنجاری های کروموزومی ، احتمالاً آمنیوسنتز به شما پیشنهاد می شود. این شامل گرفتن نمونه ای از مایع آمنیوتیک با استفاده از یک سوزن در شکم است. سپس این مایع برای تشخیص ناهنجاری های ژنتیکی یا کروموزومی آزمایش می شود.
ممکن است ترسناک به نظر برسد و برخی از بیماران در طول عمل دچار گرفتگی می شوند ، اما این یک روش نسبتاً بدون درد است. اگر آمنیوسنتز انجام داده اید ، باید تا 24 ساعت آینده استراحت کنید
قسمت 3 از 4: نمایش در سه ماهه سوم
مرحله 1. آزمایش معمول ادرار انجام دهید
خوشبختانه تعداد آزمایشات انجام شده معمولاً در سه ماهه سوم و آخر کاهش می یابد به شرطی که مادر و نوزاد سالم تلقی شوند و عوارض دیگری وجود ندارد. با این حال ، آزمایش ادرار برای نظارت بر سطح پروتئین و تشخیص هر گونه باکتری غیر معمول ادامه خواهد داشت.
مرحله 2. برای آزمایش استرپتوکوک گروه B (GBS) آزمایش دهید
آزمایش برای GBS ، باکتری که معمولاً در روده وجود دارد ، بین 35 تا 37 هفته استاندارد است. اگر GBS نوزاد شما را آلوده کند ، می تواند باعث بیماری جدی شود. این آزمایش شامل برداشتن سواب از نواحی مقعدی و تناسلی برای آزمایش آثار باکتری است.
در صورت مثبت بودن آزمایش باکتری ، احتمالاً در طول زایمان به شما آنتی بیوتیک داده می شود تا از نوزاد خود محافظت کنید
مرحله 3. شمارش ضربه را انجام دهید
اگر احساس نمی کنید نوزاد شما در حال حرکت است ، از زایمان خود گذشته اید ، بیش از یک نوزاد را حمل کرده اید یا شرایط مزمن سلامتی دارید ، پزشک ممکن است از شما بخواهد مدت زمانی را که کودک شما ده بار در حالت خوابیده دراز می کشد اندازه گیری کند. طرف شما.
بهترین زمان برای انجام این آزمایش بلافاصله بعد از غذا خوردن است ، زیرا در این زمان است که نوزادان بیشترین فعالیت را دارند. اگر کودک حداقل دو بار در دو ساعت لگد نزند یا به نظر می رسد تعداد حرکات در حال کاهش است ، پزشک ممکن است آزمایش اضافی را تجویز کند
مرحله 4. یک آزمایش بدون استرس انجام دهید
اگر عوامل خطری مانند شرایط مزمن سلامتی دارید یا چندقلو دارید ، این آزمایش ممکن است بیش از یک بار در 32 هفته (احتمالاً زودتر) شروع شود. یک بند در اطراف شکم شما قرار داده می شود تا ضربان قلب نوزاد را کنترل کند. این آزمایش معمولاً بین 20 تا 40 دقیقه طول می کشد.
نوزادی که ضربان قلبش هنگام حرکت افزایش نمی یابد ، ممکن است فقط بخوابد. پزشک شما سعی می کند نوزاد را با استفاده از زنگ صدا روی شکم بیدار کند. در صورت برطرف نشدن مشکل ، آزمایش های بیشتری انجام می شود
مرحله 5. مشخصات بیوفیزیکی را در نظر بگیرید
اگر نوزاد شما به تاخیر افتاده یا در دوران بارداری شما دچار عوارض زیادی شده اید ، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بخواهد مشخصات بیوفیزیکی را تکمیل کند. این آزمایش شامل سونوگرافی همراه با آزمایش بدون استرس است و به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد که آیا نوزاد شما ممکن است از زایمان در اسرع وقت بهره مند شود یا خیر.
به عنوان مثال ، اگر سطح مایع آمنیوتیک شما پایین باشد ، پزشک ممکن است مایل باشد که نوزاد را در اسرع وقت به دنیا بیاورد
قسمت 4 از 4: شناخت حقوق خود
مرحله 1. درک کنید که شما حق دارید از امتحان امتناع کنید
آزمایشات مختلف غربالگری قبل از تولد وجود دارد که می توانید انجام دهید. برخی عادی هستند و برخی دیگر نه. صرف نظر از عادی بودن یا نبودن آنها ، مهم است که به خاطر داشته باشید که شما به عنوان والدین فرزند متولد نشده خود حق دارید از هرگونه امتحانی که برای آن ناراحت هستید امتناع کنید.
این بدان معنا نیست که شما باید از آزمایش امتناع کنید. نکته در اینجا این است که روشن شود که شما قادر به تصمیم گیری بدون احساس اجبار هستید
مرحله 2. با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنید
اگر در مورد اینکه آیا می خواهید تحت آزمایش خاصی قبل از زایمان قرار بگیرید یا نه ، مطمئن نیستید ، می توانید نگرانی های خود را با ارائه دهنده خدمات درمانی خود ابراز کنید. از آنها بخواهید مزایا و خطرات آزمون موردنظر شما را توضیح دهند ، و از آنها بپرسید که انجام ندادن آزمایش چه نتیجه ای می تواند داشته باشد.
به یاد داشته باشید که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مختلف ممکن است ایده های متفاوتی در مورد دلیل خوب و نامناسب آزمایش داشته باشند. اگر به پزشک خود اعتماد دارید ، هیچ دلیلی وجود ندارد که به او شک کنید ، اما به خاطر داشته باشید که آنها انسان هستند و نمی توانند نتیجه هر آزمایش را با دقت 100٪ پیش بینی کنند
مرحله 3. مشاوره ژنتیک را در نظر بگیرید
مشاوره ژنتیک ترجیحاً باید قبل از لقاح انجام شود ، در صورتی که سابقه خانوادگی نشان دهد. هدف از مشاوره ژنتیک تعیین احتمال ابتلای نوزاد به نقص مادرزادی ، خطرات ناشی از آن برای نوزاد ، درمان های موجود ، آزمایشات پیش از تولد و روش های احتمالی برای کمک به تصمیم گیری شما است.
- نباید به شما بگویند چه کار کنید. همه آزمایشات داوطلبانه هستند و ممکن است مشاور گزینه های متفاوتی را پیشنهاد دهد ، اما تصمیم با شما است.
- درک چگونگی وراثت بیماریها و پیامدهای ژنهای غالب ، مغلوب و مرتبط با x اطلاعات پیش زمینه مفیدی را ارائه می دهد.
نکات
- در هر ملاقات پزشک شما به ضربان قلب نوزاد گوش می دهد و پس از 20 هفته ، رشد رحم را اندازه گیری می کند تا از رشد طبیعی نوزاد اطمینان حاصل شود.
- مهم است که آگاه باشیم که آزمایش های غربالگری لزوماً مشکلات را تشخیص نمی دهند ، اما خطرات را ارزیابی می کنند. اگر یک آزمایش غربالگری غیر طبیعی بازگردد ، احتمالاً پزشک به دنبال اطلاعات بیشتر است.
- اگر باردار هستید و نگران چیزی هستید ، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است احساس کنید که بیش از حد واکنش نشان می دهید ، اما بهتر است ایمن باشید تا متاسف باشید.
- در هر بار مراجعه به ارائه دهنده خدمات درمانی ، فشار خون خود را چک خواهید کرد.
