آزمایشات قبل از بارداری آزمایشاتی پزشکی هستند که در دوران بارداری انجام می دهید تا به مراقبت بهداشتی خود کمک کنید تا نحوه عملکرد شما و نوزاد خود را کنترل کند. در حالی که پزشکان برخی از غربالگری های قبل از زایمان را برای همه افراد باردار توصیه می کنند ، برخی دیگر (از جمله برخی آزمایشات برای بررسی نقایص هنگام تولد و شرایط ژنتیکی) عموماً تنها در صورت بارداری با خطر بیشتر انجام می شود. برای کمک به تصمیم گیری در مورد آزمایشات قبل از تولد در دوران بارداری خود ، باید س questionsالاتی بپرسید تا اطمینان حاصل کنید که اطلاعات بیشتری را در اختیار دارید. اطمینان حاصل کنید که انواع مختلف آزمایشات قبل از تولد را درک کرده اید. همچنین باید زمانی را در نظر بگیرید که با نتایج آزمایش چه خواهید کرد و پیش از تصمیم گیری ، سابقه پزشکی خود را در نظر بگیرید.
مراحل
روش 1 از 3: تصمیم گیری آگاهانه
مرحله 1. با متخصص مراقبت های بهداشتی خود در مورد توصیه های آنها صحبت کنید
پزشک یا ماما ممکن است انواع مختلف غربالگری ، آزمایش و تکنیک های تصویربرداری را در طول دوران بارداری توصیه کند. برخی از روشهای معمول (به ویژه روشهای غیر تهاجمی و کم خطر) به اکثر افراد باردار پیشنهاد می شود ، اما بقیه به طور کلی تنها در صورتی توصیه می شود که عوامل خطر خاصی را داشته باشید که ممکن است بر سلامت شما یا سلامت نوزاد تأثیر بگذارد. از پزشک خود بخواهید تا آزمایشات را به تفصیل توضیح دهد تا مطمئن شوید که تا آنجا که ممکن است اطلاعات بیشتری برای راهنمایی تصمیم خود داشته باشید.
- به عنوان مثال ، از پزشک خود بپرسید که چرا این آزمایش خاص را توصیه می کند و چه چیزی به شما نشان می دهد. اطمینان حاصل کنید که کدام آزمونها پاسخهای قطعی خواهند داد و کدامیک به سادگی یک شاخص هستند.
- همچنین ممکن است بخواهید در مورد صحت آزمایش سوال کنید. غربالگری قبل از تولد ، مانند اکثر آزمایشات پزشکی ، کامل نیست. میزان نتایج نادرست ، که به عنوان منفی کاذب یا مثبت کاذب شناخته می شوند ، از آزمون به آزمون دیگر متفاوت است.
مرحله 2. در مورد آزمایش ژنتیک پرس و جو کنید
به طور فزاینده ای ، به همه افراد باردار ، صرف نظر از سن یا عوامل خطر ، آزمایش ژنتیک قبل از تولد پیشنهاد می شود. یک مشاور ژنتیک آموزش دیده است تا به شما در درک چگونگی تأثیر ژن ها بر سلامت نوزاد شما ، از جمله خطرات برخی نقص های مادرزادی ، شرایط کروموزومی و سایر شرایط پزشکی که ممکن است در خانواده شما ایجاد شود ، کمک کند.
مرحله 3. در مورد خطرات آزمون س Askال کنید
برخی از آزمایشات قبل از تولد ، مانند سونوگرافی (که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از نوزاد شما استفاده می کند) ، هیچ خطری ندارد. سایر آزمایشات مانند آمنیوسنتز ، خطر کمی برای سقط جنین دارند. اطمینان حاصل کنید که با پزشک خود در مورد خطرات احتمالی آزمایش قبل از زایمان صحبت کنید تا به شما در تصمیم گیری کمک کند.
حتی برای روشهای کم خطر و بدون خطر ، مراجعه به یک پزشک متخصص آموزش دیده که بتواند نتایج آزمایش را به درستی تفسیر کند ، بسیار مهم است. به عنوان مثال ، در حالی که سونوگرافی کاملاً بی خطر تلقی می شود ، یک مترجم آموزش دیده ممکن است نتایج را اشتباه بخواند ، ناهنجاری را نادیده بگیرد یا نگرانی غیر ضروری در مورد سلامت کودک ایجاد کند
مرحله 4. با ارائه دهنده بیمه درمانی خود صحبت کنید تا مشخص شود که بیمه نامه چه چیزی را پوشش می دهد
همه غربالگری ها و آزمایشات قبل از تولد تحت پوشش همه طرح های بیمه نیست. اگر بیمه درمانی دارید ، ممکن است بخواهید قبل از تصمیم گیری برای انجام یک روش گران قیمت ، با ارائه دهنده بیمه درمانی خود تماس بگیرید. اگرچه این ممکن است نظر شما را در مورد آزمون تغییر دهد یا ندهد ، اما می تواند به شما در برنامه ریزی مسئولیت پذیرتر کمک کند.
مرحله 5: نحوه تاثیر نتایج بر تصمیم شما برای ادامه بارداری را در نظر بگیرید
در حالی که 96-97 of از نوزادان سالم به دنیا می آیند ، این مهم است که بدانیم آزمایش قبل از تولد می تواند عوارض ناخواسته ای مانند نقایص مادرزادی ، شرایط پزشکی و ناهنجاری های ژنتیکی را نشان دهد. برخی از این نتایج ممکن است تصمیم سختی را برای ادامه یا عدم ادامه بارداری برای شما به وجود آورد. این ممکن است ترسناک یا طاقت فرسا باشد ، اما می توان برای فکر کردن در مورد اینکه با نتایج آزمایش ، صرف نظر از اینکه چگونه به دست می آیند ، وقت بگذارید ، مفید باشد.
مرحله 6. تعیین کنید که چگونه اطلاعات می تواند مراقبت های دوران بارداری شما را شکل دهد
برخی از آزمایشات دوران بارداری مشکلاتی را که در دوران بارداری قابل درمان هستند ، تشخیص می دهد. در این مورد ، آزمایش قبل از تولد می تواند به شما در بهبود مراقبت های دوران بارداری با افزایش مراجعه به مطب ، تغییر رژیم غذایی ، داروهای اضافی یا سایر توصیه های پزشک کمک کند. با متخصص مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه آیا نتایج آزمایش می تواند به راهنمایی تصمیمات مراقبت های دوران بارداری کمک کند ، صحبت کنید.
- برخی از بیماری ها را نمی توان با مراقبت های دوران بارداری درمان کرد. با این حال ، نتایج آزمایش ممکن است به شما کمک کند تا از قبل برای مراقبت از نوزاد خود برنامه ریزی کنید. آنها همچنین می توانند ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را در مورد شرایطی که پس از تولد نیاز به درمان فوری دارند ، هشدار دهند و مراقبت سریعتر را تضمین کنند.
- آگاهی از این که فرزند شما دارای شرایط خاصی است نیز ممکن است به شما در آماده سازی برای پرورش موفقیت آمیز کمک کند. به عنوان مثال ، اگر یاد بگیرید که فرزند متولد نشده شما مبتلا به سندرم داون است ، می توانید با آموختن اطلاعات بیشتر در مورد این بیماری ، ایجاد ارتباط با سایر خانواده های سندرم داون و آماده سازی منابع پزشکی و آموزشی ، برای تولد او آماده شوید.
مرحله 7. درک کنید که شما حق دارید از امتحان امتناع کنید
این آزمایشات معمولی هستند یا خیر ، بدانید که شما به عنوان والدین فرزند متولد نشده این حق را دارید که از انجام هرگونه آزمایشی که برای آن ناراحت هستید امتناع کنید. اگر تصمیم گرفتید که خطرات این آزمایش-از جمله اضطراب ، درد یا سقط جنین احتمالی-ارزش دانستن نتایج را ندارد ، با پزشک خود در مورد تصمیم خود برای امتناع از آزمایش صحبت کنید. در حالی که پزشک ممکن است اطلاعات و توصیه های اضافی ارائه دهد ، هرگز نباید احساس کنید مجبور به انجام آزمایشی هستید که نمی خواهید.
روش 2 از 3: با توجه به سابقه پزشکی خود
مرحله 1. در مورد هرگونه بارداری قبلی با پزشک خود مشورت کنید
تجربیات قبلی حاملگی ممکن است به تعیین اینکه کدام آزمایشات قبل از تولد برای شما بهتر است کمک کند. کسانی که در گذشته زایمان زودرس ، سقط جنین یا نوزادانی که هنوز متولد شده اند در معرض خطر بیشتری برای عوارض هستند و ممکن است آزمایش های اضافی قبل از تولد از جمله غربالگری ژنتیک به آنها ارائه شود. به طور مشابه ، برای پزشک مهم است که بداند آیا شما در گذشته نوزادانی با نقایص مادرزادی یا شرایط ژنتیکی داشته اید.
اگر دیابت بارداری یا پره اکلامپسی را با حاملگی های قبلی تجربه کرده اید ، پزشک ممکن است آزمایش های اضافی فشار خون ، آزمایش ادرار و غربالگری گلوکز را برای اطمینان از تجربه سالم دوران بارداری برای شما و نوزادتان توصیه کند
مرحله 2. درک کنید که چگونه سن شما می تواند بر بارداری شما تأثیر بگذارد
اگر سن شما بیش از 35 سال است ، بارداری شما با خطر بیشتری در نظر گرفته می شود و پزشک ممکن است آزمایش های اضافی قبل از تولد را توصیه کند. ممکن است بخواهید آزمایش های ژنتیکی اضافی مانند غربالگری DNA جنین بدون سلول یا غربالگری خون مادر را در نظر بگیرید ، زیرا افرادی که بعد از 35 سالگی زایمان می کنند بیشتر با ناهنجاری های کروموزومی روبرو هستند.
والدین زیر 20 سال نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری برای نقایص مادرزادی و شرایط ژنتیکی باشند. اگر شما یک نوجوان هستید ، با متخصص مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید که آیا ممکن است به آزمایشات اضافی قبل از زایمان نیاز داشته باشید
مرحله 3. تعیین کنید که آیا نوزاد شما در معرض برخی بیماریهای ژنتیکی است یا خیر
پزشک شما ممکن است بخواهد ژن هایی را که باعث بیماری های ژنتیکی خاصی می شوند ، از جمله فیبروز کیستیک ، آتروفی عضلانی نخاع (SMA) ، بیماری تای ساکس یا بیماری سلول داسی شکل ، به شما و والدین دیگر نوزاد آزمایش کند. اگر هر دوی شما ژن یک بیماری را دارید ، می توانید آن را به نوزاد خود منتقل کنید ، حتی اگر خود بیماری را ندارید.
- آزمایش این ژنها معمولاً به عنوان آزمایش حامل شناخته می شود (برای تعیین اینکه آیا یکی از والدین ژن مورد نظر را حمل می کند یا خیر). آزمایش های حامل بر روی نمونه های خون یا بزاق انجام می شود و معمولاً قبل از بارداری یا در هفته های اول بارداری انجام می شود.
- برخی از اقوام بیشتر احتمال دارد که بیماریهای ژنتیکی خاصی را حمل کنند. به عنوان مثال ، افرادی که میراث یهودی اشکنازی (اروپای شرقی و مرکزی) دارند بیشتر احتمال دارد حامل ژن هایی باشند که منجر به بیماری تای ساکس می شود. اگر یکی از والدین نوزاد دارای سابقه قومی باشد که در آن اختلالات ژنتیکی شایع است ، احتمالاً پزشک شما آزمایش حامل را توصیه می کند. علاوه بر این ، اگر از پیشینه قومی خود مطمئن نیستید ، ممکن است این آزمون را در نظر بگیرید.
مرحله 4. در مورد هرگونه بیماری پزشکی موجود با پزشک یا مامای خود صحبت کنید
در صورت داشتن شرایط پزشکی مانند دیابت ، فشار خون بالا ، اختلال تشنج ، STD یا اختلال خود ایمنی مانند لوپوس ، بارداری شما ممکن است پرخطر تلقی شود و نیاز به غربالگری اضافی قبل از تولد دارد. اطمینان حاصل کنید که در مورد هرگونه مشکل پزشکی با متخصص مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید و بپرسید که آیا ممکن است آزمایش یا مراقبت های اضافی قبل از تولد را تأیید کند.
روش 3 از 3: درک انواع مختلف آزمایشات قبل از تولد
مرحله 1. تست های توصیه شده برای اولین ویزیت قبل از زایمان را بیاموزید
کالج متخصصان زنان و زایمان آمریکا توصیه می کند که همه زنان باردار در اولین ویزیت قبل از زایمان آزمایش های خاصی را انجام دهند تا از سلامت شما و نوزاد خود مطمئن شوند. این آزمایشات حداقل تهاجمی هستند و به شما کمک می کنند تا بارداری خود را سالم شروع کنید. در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی در مورد این آزمایش ها از پزشک خود بپرسید:
- گروه خونی و گروه Rh و آزمایش آنتی بادی
- شمارش کامل خون
- آزمایش ادرار و کشت ادرار
- آزمایش ایمنی سرخجه
- آزمایش ایمنی واریسلا
- پاپ اسمیر (در صورت موعد)
- غربالگری آنتی بادی HIV
- غربالگری سفلیس
- آزمایش هپاتیت B
- آزمایش سوزاک و کلامیدیا
مرحله 2. تعیین کنید که آیا این آزمایش برای اهداف غربالگری یا تشخیصی است
به طور کلی ، دو نوع آزمایش مختلف قبل از تولد وجود دارد: تست های غربالگری و آزمایش های تشخیصی. آزمایشات غربالگری می تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا نوزاد شما بیشتر یا کمتر دچار نقص های مادرزادی و اختلالات ژنتیکی است یا خیر. اگر آزمایش غربالگری نشان دهنده یک مشکل احتمالی باشد یا سن ، سابقه یا سابقه پزشکی شما را در معرض خطر بیشتری قرار دهد ، پزشک شما ممکن است یک آزمایش تشخیصی را برای تشخیص قطعی تر توصیه کند.
- به طور معمول ، تست های غربالگری نسبت به تست های تشخیصی تهاجمی تر نیستند.
- نمونه هایی از آزمایشات غربالگری شامل آزمایش خون ، اکثر سونوگرافی ها و غربالگری DNA بدون سلول قبل از تولد است. اکثر آزمایش های غربالگری در سه ماهه اول یا دوم انجام می شود.
- نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS) و آمنیوسنتز نمونه هایی از آزمایش های تشخیصی هستند. هر دو به شما کمک می کند تا از تشخیص مطمئن شوید ، اما همچنین احتمال کمی سقط جنین را نیز در بر دارید.
مرحله 3. با فشار خون ، ادرار و آزمایش خون منظم آشنا شوید
برخی از آزمایشات دوران بارداری معمول است و تقریباً برای همه افراد باردار انجام می شود. این موارد شامل بررسی فشار خون ، آزمایش ادرار و آزمایش خون است. همه به طور کلی کاملاً بی خطر تلقی می شوند و می توانند به نظارت بر سلامتی خود شما و همچنین سلامت نوزاد کمک کنند.
- در طول بررسی فشار خون ، ارائه دهنده شما سطح فشار خون شما را اندازه گیری می کند تا مطمئن شود پره اکلامپسی ندارید. در صورت داشتن فشار خون بالا و علائم آسیب در اندام های دیگر پس از هفته بیستم بارداری ، پزشک شما می تواند پره اکلامپسی را تشخیص دهد. اگرچه پره اکلامپسی یک بیماری جدی است ، ارائه دهنده شما می تواند به شما در برنامه ریزی برای مقابله با آن در صورت تشخیص کمک کند.
- برای آزمایش ادرار ، ارائه دهنده شما نمونه ادرار شما را از نظر عفونت و علائم پره اکلامپسی بررسی می کند.
- آزمایش خون مادر می تواند به شناسایی کم خونی و برخی عفونت هایی که ممکن است بارداری شما را تحت تأثیر قرار دهند ، مانند سفلیس ، هپاتیت B و HIV کمک کند. آزمایش خون همچنین می تواند تعیین کند که آیا نوزاد شما به بیماری Rh مبتلا است یا خیر ، این بیماری در دوران بارداری قابل درمان است.
مرحله 4. سونوگرافی انجام دهید تا رشد جنین را بدون هیچ خطری کنترل کنید
در طول سونوگرافی ، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از نوزاد و اندام های داخلی شما استفاده می کند. ممکن است به شما یک سونوگرافی شکمی ، که در آن مبدل در بالای شکم شما استفاده می شود ، یا یک سونوگرافی واژینال ، که در آن یک مبدل کوچکتر به داخل واژن شما وارد می شود ، پیشنهاد شود. هر دو روش به جز برخی ناراحتی های خفیف هیچ خطری ندارند.
- به طور کلی ، سونوگرافی در سه ماهه اول (برای بررسی رشد جنین و تعیین سررسید) و دوباره در سه ماهه دوم برای اطمینان از رشد مناسب به شما پیشنهاد می شود. اگر بارداری با خطر بیشتری دارید ، این آزمایش ممکن است بیشتر توصیه شود.
- برای آمادگی برای سونوگرافی ، بخورید ، بنوشید و داروهای خود را طبق معمول در روز امتحان مصرف کنید. در صورت انجام سونوگرافی شکمی ، قبل از عمل مثانه خود را پر کنید. برای سونوگرافی واژینال ، مثانه خود را خالی کنید.
مرحله 5. برای آزمایش نقایص مادرزادی ، غربالگری سه ماهه اول را درخواست کنید
غربالگری سه ماهه اول در بیشتر حاملگی ها ارائه می شود و شامل سونوگرافی به علاوه آزمایش خون اولیه (روی خون مادر) است. غربالگری غیرتهاجمی برای بررسی این است که آیا نوزاد شما در معرض برخی نقایص مادرزادی مانند سندرم داون و مشکلات قلبی است یا خیر. معمولاً در هفته 11-14 بارداری انجام می شود.
از آنجا که غربالگری سه ماهه اول قطعی نیست ، در صورت غیرطبیعی بودن نتایج ، پزشک احتمالاً آزمایش های اضافی یا مشاوره ژنتیک را توصیه می کند
مرحله 6. برای تشخیص برخی شرایط ، آزمایش خون چهار صفحه ای انجام دهید
در طول سه ماهه دوم بارداری ، پزشک ممکن است نوع دیگری از آزمایش خون را ارائه دهد. این آزمایش که چهار صفحه یا غربالگری چند نشانگر نامیده می شود ، سطح 4 ماده مختلف را در خون مادر اندازه گیری می کند تا شرایط خاص کروموزومی (مانند سندرم داون) و همچنین نقص لوله عصبی (ناهنجاری های جدی در شکل گیری مغز یا نخاع). در حالی که این می تواند ترسناک باشد ، ممکن است ترجیح دهید نتایج را بدانید تا به شما در تصمیم گیری در مورد مراقبت های قبل و بعد از زایمان کمک کند.
این آزمایش بیشتر یک روش غربالگری است تا یک روش تشخیصی. این به شما تشخیص نمی دهد ، اما احتمال ابتلای نوزاد به بیماری خاصی را به شما می دهد. این می تواند به شما کمک کند تا تشخیص دهید که آیا ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز باشد یا خیر
مرحله 7. برای تشخیص ناهنجاری های ژنتیکی ، غربالگری DNA بدون سلول قبل از تولد را انتخاب کنید
غربالگری DNA بدون سلول قبل از تولد یک آزمایش غیر تهاجمی است که DNA نوزاد شما را با مشاهده خون مادر بررسی می کند. معمولاً پس از 9 هفته بارداری انجام می شود و می تواند به بررسی مشکلات کروموزومی مانند سندرم داون کمک کند. همچنین می تواند اطلاعاتی درباره جنسیت و گروه خونی نوزاد ارائه دهد.
غربالگری DNA بدون سلول پیش از تولد برای همه حاملگی ها توصیه نمی شود ، به خصوص اگر شما چندقلو باردار هستید (یعنی دوقلوها یا سه قلوها). با این حال ، اگر سونوگرافی شما ناهنجاری ها را نشان می دهد یا قبلاً بچه ای با نقص مادرزادی داشته اید ، این آزمایش می تواند یک گزینه غربالگری مفید باشد
مرحله 8. برای تشخیص قطعی تر ، آمنیوسنتز را در نظر بگیرید
آمنیوسنتز یک آزمایش تشخیصی است که می تواند اختلالات کروموزومی و نقایص لوله عصبی باز (مانند اسپینا بیفیدا) را که در غربالگری های قبلی تشخیص داده شده است ، تایید کند. در حین انجام آمنیوسنتز ، پزشک یک سوزن نازک به شکم شما وارد کرده و یک نمونه کوچک از مایع آمنیوتیک که نوزاد شما را احاطه کرده است ، می گیرد. اگر سابقه خانوادگی شما موجه است ، آمنیوسنتز می تواند به تشخیص سایر نقص ها و اختلالات ژنتیکی نیز کمک کند. به طور کلی بین هفته های 15 تا 20 بارداری تجویز می شود.
- آمنیوسنتز با برخی از خطرات همراه است ، زیرا 0.1-1.3 درصد از افراد در نتیجه این روش سقط می کنند.
- به دلیل خطرناک بودن روش ، آمنیوسنتز برای همه حاملگی ها توصیه نمی شود. با این حال ، این می تواند به تشخیص نتایج غیر طبیعی آزمایش های غربالگری قبلی کمک کند و همچنین ممکن است برای افرادی که خطر ابتلا به ناهنجاری های کروموزومی را افزایش می دهند ، از جمله افراد بالای 35 سال ، توصیه شود.
مرحله 9. در مورد نمونه گیری از پرزهای کوریونی (CVS) پس از غربالگری غیر طبیعی بحث کنید
برای انجام این آزمایش ، پزشک یک قطعه کوچک از جفت شما را با قرار دادن یک سوزن در شکم یا قرار دادن یک لوله کوچک در واژن شما می گیرد. این بافت حاوی مواد ژنتیکی مشابه نوزاد شما است و می تواند از نظر سندرم داون و سایر شرایط ژنتیکی مورد آزمایش قرار گیرد. این روش می تواند به تشخیص موارد تشخیص داده شده در آزمایش های غربالگری قبلی کمک کند ، اما مانند آمنیوسنتز ، خطر سقط جنین را در پی دارد. این می تواند در سه ماهه اول انجام شود و همچنین می تواند به تعیین پدری کمک کند.
از آنجا که برخی از خطرات وجود دارد ، CVS در همه موارد توصیه نمی شود. با این حال ، از آنجا که می توان آن را زودتر از آمنیوسنتز انجام داد ، می تواند برای زنانی که در سایر غربالگری ها نتایج غیرطبیعی دریافت کرده اند و در اوایل بارداری پاسخ های قطعی می خواهند مفید باشد
مرحله 10. دیابت بارداری را در هفته 26 یا زمانی که توصیه می شود آزمایش کنید
دیابت بارداری باعث افزایش قند خون می شود که می تواند بر بارداری شما و سلامت نوزاد شما تأثیر بگذارد. اگر شاخص توده بدنی بالایی دارید ، در معرض خطر بیشتری برای دیابت بارداری هستید. سابقه خانوادگی و پزشکی شما همچنین ممکن است پزشک شما را مجبور به مراقبت از دیابت بارداری کند. در حالی که می تواند بارداری شما را پیچیده کند ، دیابت بارداری را می توان با رژیم غذایی ، ورزش و داروها پس از تشخیص کنترل کرد.
برای آزمایش دیابت بارداری ، پزشک از شما می خواهد که محلول مخصوص گلوکز را بنوشید و سپس سطح قند خون را با گرفتن نمونه در زمان های مختلف در طول چند ساعت اندازه گیری می کند. برای آماده شدن برای آزمایش دیابت بارداری ، ممکن است از شما خواسته شود که در روز آزمایش از خوردن غذا خودداری کنید
مرحله 11. استرپتوکوک گروه B را بررسی کنید تا از عفونت نوزاد تازه متولد شده خود جلوگیری کنید
استرپتوکوک گروه B (GBS) نوعی باکتری است که در دستگاه تناسلی تحتانی یافت می شود. در حدود 20 درصد از زنان وجود دارد و به طور کلی قبل از بارداری بی ضرر است. با این حال ، در دوران بارداری و زایمان ، GBS می تواند نوزاد را آلوده کرده و منجر به بیماری جدی شود. اگرچه این خطر می تواند ترسناک باشد ، اما اقدامات ساده ای وجود دارد که می توانید در صورت مثبت بودن آزمایش ، از جمله مصرف آنتی بیوتیک ها ، از انتقال GBS به فرزند خود جلوگیری کنید.
به احتمال زیاد بین هفته 35-37 بارداری آزمایش استعمار GBS واژن و راست روده به شما پیشنهاد می شود
نکات
- در نظر بگیرید که از یک وزیر مذهبی یا مشاور خانواده برای راهنمایی در مورد آزمایشات قبل از تولد راهنمایی بگیرید. این متخصصان غالباً مجهز هستند تا به شما در مقابله با بلاتکلیفی و عدم اطمینان ، ترس از آینده و نگرانی های والدین کمک کنند.
- به خودتان زمان دهید تا در مورد روشهای قبل از تولد تصمیم گیری کنید ، زیرا اکثر آزمایشها دارای طیف وسیعی از زمان هستند که می توان آنها را انجام داد.
